-
61 κινδῡνεύω
κινδῡνεύω, 1) sich in Gefahr begeben, wagen, bes. in der Schlacht kämpfen; absolut, Thuc. 1, 20, ὡς δεῖ ὡπλίσϑαι τὸν μέλλοντα ἐφ' ἵππου κινδυνεύειν Xen. de re equ. 12, 1, der zu Pferde kämpfen will; πρὸς τοὺς πολεμίους Mem. 3, 3, 14; Dem. 15, 24 u. A.; περὶ τῆς ψυχῆς Ar. Plut. 524; περὶ τῆς πατρίδος Pol. 1, 27, 1; ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς 1, 2, 2, ὁ κινδυνεύων τόπος, der Ort der Gefahr, 3, 115, 6; auch περὶ τοῖς φιλτάτοις, Plat. Prot. 314 a; – c. dat., τῇ ψυχῇ, sein Leben aufs Spiel setzen, daran wagen, Her. 7, 209; τῷ βίῳ Pol. 5, 61, 4; τοῖς ὅλοις πράγμασι 1, 70, 1, – c. acc., τὴν μάχην ἐν τοῖς ἐπιλέκτοις ἐκινδύ-νευσα, ich habe die Schlacht mitgemacht, Aesch. 2, 169; κινδυνεύειν τὴν ψευδομαρτυρίαν Dem. 41, 16, sich in die Gefahr stürzen, falsches Zeugnisses wegen angeklagt zu werden. Auch κινδύνευμα κινδυνεύειν, Plat. Rep. IV, 451 a; πάντας κινδύνους Legg. VII, 814 b. – Gefahr laufen, in Gefahr sein; τὸν ναυτικὸν στρατὸν κινδυνεύσει ἀποβαλέειν, er wird Gefahr laufen zu verlieren, Her. 8, 65, vgl. 97; κινδυνεύω διαφϑαρῆναι Thuc. 3, 74; vgl. Xen. Hem. 4, 7, 6; ἐξ οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποϑανεῖν Plat. Apol. 28 b; μὴ περὶ τοῖς φιλτάτοις κυβεύῃς τε καὶ κινδυνεύῃς Prot. 314 a; gew. περί τινος, Gorg. 521 d; vgl. Her. 8, 74; περὶ τοῦ βίου Ar. Plut. 524; Folgde. – Bes. auch vor Gericht in Gefahr sein, auf Tod u. Leben angeklagt sein. – Pass. in Gefahr gesetzt werden, in Gefahr gerathen; ἐν δίκᾳ μὴ κεκινδυνευμένος Pind. N. 5, 14; im Kriege, Isocr. 1, 43; μὴ ἐν ἑνὶ ἀνδρὶ πολλῶν ἀρετὰς κινδυνεύεσϑαι, aufs Spiel gesetzt werden, Thuc. 2, 35; Plat. μὴ οὐκ ἐν τῷ Καρὶ ὑμῖν ὁ κίνδυνος κινδυνεύηται ἀλλ' ἐν τοῖς υἱέσι Lach. 187 b; δι' ὧν τὰ μέγιστα κινδυνεύεται τῇ πόλει Dem. 19, 285; τὰ χρήματα κινδυνεύεται τῷ δανείσαντι 34, 28; τὰ ὑπὸ πολλῶν κινδυνευϑέντα Lys. 2, 54, gefahrvolle Unternehmungen; vgl. Arr. An. 2, 7, 5; τὸ φιλοπόλεμον καὶ κεκινδυνευμένον D. Sic. 2, 21. – 2) sehr gewöhnlich im milderen Sinn, κινδυνεύουσι οἱ ἄνϑρωποι οὗτοι γόητες εἶναι, sie laufen Gefahr als Betrüger zu erscheinen, sie scheinen Betrüger zu sein, Her. 4, 105; oft im Att., bes. bei Plat., eine höfliche Wendung für eine bestimmte Behauptung, dem lat. haud scio an entsprechend; κινδυνεύω πεπονϑέναι, es scheint mir so zu gehen, Gorg. 485 c; κινδυνεύω σοι δοκεῖν μακάριός τις εἶναι, ich scheine dir wohl zu meinen, Men. 71 b; κινδυνεύεις ἀληϑῆ λέγειν, du kannst wohl Recht haben, Conv. 205 d, öfter; auch in bejahenden Antworten, »so scheint es«, Phaedr. 262 c Soph. 256 e u. öfter; κινδυνεύει ἀναμφιλογώτατον ἀγαϑὸν εἶναι τὸ εὐδαιμονεῖν, Glückseligkeit scheint das unbezweifeltste Gut zu sein, Xen. Mem. 4, 2, 34.
-
62 καθ-ικνέομαι
καθ-ικνέομαι (s. ἱκνέομαι), hinabkommen, hingelangen, treffen, bes. schmerzlich berühren; πένϑος καϑίκετό με, Leid traf mich, Od. 1, 342; μάλα πώς με καϑίκεο ϑυμὸν ἐνιπῇ, gar sehr trafst du mir die Seele mit dem Vorwurfe, Il. 14, 104; ähnl. Soph. κάρα διπλοῖς κέντροισί μου καϑίκετο O. R. 809; gew. c. gen., τοῖς δυναμένοις καϑικέσϑαι τῆς ψυχῆς, die Seele treffen, rühren, Plat. Ax. 369 e; vgl. Luc. Nigr. 35; κονδύλῳ καϑικόμενος αὐτοῦ Plut. Alc. 7, u. a. Sp., leiblich u. geistig Einen antasten, schelten, βακτηρίᾳ καϑικνεῖ. ταί τινος Sext. Emp. adv. log. 1, 188; – erreichen, erlangen, τῆς προκειμένης ἐπιβολῆς Pol. 2, 38, 8, τῆς ἀρχῆς 6, 35, 5, τῆς προϑέσεως 4, 50, 10.
-
63 κοτ-ήγορος
κοτ-ήγορος, ὁ, Ankläger; Soph. Tr. 811; Her. 3, 71. 8, 88; Plat. Apol. 18 b; oft bei Rednern; – Verräther; τῶν ματαίων ἀνδράσι φρονημάτων ἡ γλῶσσ' ἀληϑὴς γίγνεται κατήγορος Aesch. Spt. 421; χϑονός Lycophr. 58; ἡ ἀμέλεια σαφὴς ψυχῆς κατήγορος κακῆς, verräth, Xen. Oec. 20, 15.
-
64 γλυκυ-θῡμία
γλυκυ-θῡμία, ἡ, 1) behagliche, heitere Gemüthsstimmung, Plut. sol. an. 14; Synes.; gew. im tadelnden Sinne, πρὸς τὰς ἡδονάς, behagliches sich Hingeben an die Sinnenlust, Plat. Legg. I, 635 d; vgl. Plut. tranqu. anim. 18 γλ. τῆς ψυχῆς πρὸς τὸ ἥδιστον ἀναχωροῠσα; ἐγκράτεια τῆς γλυκυϑυμίας Stob. – 2) Gutmüthigkeit, Wohlwollen, Plut. Them. 10.
-
65 κάθαρσις
κάθαρσις, ἡ, die Reinigung, Sühnung; Her. 1, 35; Plat. Crat. 405 a u. öfter; defin. 415 d heißt es κάϑ. ἀπόκρισις χειρόνων ἀπὸ βελτιόνων; αἱ τῆς ψυχῆς καϑάρσεις Soph. 227 a– Bei Hippocr. u. den Aerzten die Reinigung des Körpers durch Arzneimittel und, wie Arist. H. A. 6, 18, die monatliche Reinigung der Frauen.
-
66 ζέσις
ζέσις, ἡ, das Sieden, Aufwallen; καὶ ζύμωσις Plat. Tim. 66 b; καὶ ϑύσις τῆς ψυχῆς Crat. 419 e; öfter bei Folgdn; auch übertr. vom Zorn, wie Arist. anim. 1, 1 erkl. ὀργὴ – ζέσις τοῦ περὶ καρδίαν αἱματος καὶ ϑερμοῦ.
-
67 εὐ-πρέπεια
εὐ-πρέπεια, ἡ, Anstand, Würde, Schönheit, Ggstz ἀπρέπεια, Plat. Phaedr. 274 b; Thuc. 6, 31; σώματος Aesch. 1, 133 u. A.; τῆς ψυχῆς Pol. 1, 4, 8; aber immer mehr auf das Aeußere, das sich zierlich u. ziemlich Darstellende gehend, vgl. μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας Plat. Phaed. 92 d. Daher εὐπρεπείᾳ λόγου Thuc. 3, 11 (vgl. 3, 82 u. εὐπρεπής) so zu fassen, wie Plat. Euthyd. 305 e sagt ὁ λόγος ἔχει εὐπρέπειαν μᾶλλον ἢ ἀλήϑειαν; so δι' εὐπρέπειαν καλεῖσϑαι, zur Beschönigung, Plut. Aristid. 7.
-
68 εὐρως
εὐρως, ῶτος, ὁ, Schimmel, Moder, übh. was durch langes Unbenutztliegen an dumpfen, feuchten Oertern auf organischen u. unorganischen Körpern entsteht, vgl. Arist. de gen. anim. 5, 4. Zuerst Theogn. 452; εὐρὼς ἄπεστι πλεγμάτων Eur. Ion 1393. Bei Plat. Tim. 84 b ist ὑπ' εὐρῶτος ϑερμαινόμενον ὀστοῠν Fäulniß.,Knochenfraß; Sp.; auch übertr., ψυχῆς, neben ζόφος, Plut. de audit. 10.
-
69 εὐ-ρωστία
-
70 εὐ-ταξία
εὐ-ταξία, ἡ, die gute Anordnung, τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν πρὸς ἄλληλα Plat. Defin. 411 d; guter Zustand, ὅπλων καὶ ἵππων Xen. Mem. 3, 3, 14; – die gute Ordnung, Mannszucht, bes. im Heere, Thuc. 6, 71; Plut. Artax. 7 u. A. – Das Beobachten der guten Ordnung, des rechten Maaßes in allen Dingen, z. B. in der Diät, Plut. plac. phil. 5, 30; bes. in sittlicher Beziehung, καὶ μεγαλοφροσύνη Plat. Alc. I, 122 d; καὶ σωφροσύνη Pol. 32, 11, 8; Sp. Bei den Stoikern die Fertigkeit, Alles am rechten Ort u. zur rechten Zeit zu sagen u. zu thun, Sp., vgl. Cic. off. 1, 40.
-
71 εὐ-τλήμων
εὐ-τλήμων, ον, gut ertragend, standhaft, ψυχῆς εὐτλήμονι δόξῃ Aesch. Pers. 28.
-
72 εὐ-φροσύνη
εὐ-φροσύνη, ἡ, ep. ἐϋφροσύνη, Frohsinn, Heiterkeit, Freude bes. beim Mahle, ἀλλήλῃσι γέλωτα καὶ εὐφροσύνην παρέχουσαι Od. 20, 8; 23, 52; im plur., ϑυμὸς αἰὲν ἐϋφροσύνῃσιν ἰαίνεται 6, 155; Pind. u. Tragg., wie Aesch. ϑυμὸν ἀλδαίνουσαν ἐν εὐφροσύναις Prom. 537; τινὶ παρέχειν Plat. Tim. 80 b; Folgde; auch im plur., wie Xen. Cyr. 8, 1, 32. – Bei Orph. H. 2, 5 = Vorigem, die Nacht, die Wohlwollende. – Ammon. erkl. εὐφρ. πάϑος χρόνιον μετὰ σωφροσύνης γιγνόμενον, während εὐϑυμία nur eine βραχεῖα ψυχῆς χαρά ist.
-
73 εὐ-επί-βατος
εὐ-επί-βατος, leicht zu besteigen, leicht zugänglich, λόφος Strab. V p. 234; Sp. Uebertr., ἀσϑενές τι καὶ εὐεπ. τῆς ψυχῆς Luc. calumn. 19.
-
74 εὐ-εξία
εὐ-εξία, ἡ, gute Beschaffenheit, Wohlbefinden, σώματος Plat. Prot. 354 b, καὶ ὑγίεια Rep. VIII, 559 a, vgl. εὐεκτικός; Aesch. 1, 189 τοὺς γυμναζομένους γιγνώσκομεν εἰς τὰς εὐεξίας αὐτῶν ἀποβλέποντες; im plur. auch Isocr. 4, 1; Arist. Eth. 5, 1 sagt εὐεξία sei πυκνότης σαρκός, so daß man immer an den gekräftigten u. geübten Körper denken muß; Kraft u. Gewandtheit bedeutet es bei Pol. 1, 57, 1. 60, 10; bei Plut. Mar. 13 vom Maulesel; ψυχῆς Plat. Rep. IV, 444 d; von der Staatsverfassung Xen. Lac. 8, 1; vgl. Pol. 20, 4, 1; Ggstz καχεξία, Plat. Gorg. 450 a.
-
75 εὐ-αγωγία
-
76 εὐ-μορφία
εὐ-μορφία, ἡ, schöne Bildung, Schönheit, Eur. Tr. 936; χολῆς λοβοῦ τε ποικίλην εὐμ. Aesch. Prom. 493; σώματος Plat. Legg. IV, 716 a; Folgde; ψυχῆς Themist.
-
77 εὖνις [2]
εὖνις, ιος u. ιδος (nach Eust. von εἷς, VLL. ἐστερημένος καὶ μεμονωμένος), beraubt, τινός, ὅς μ' υἱῶν εὖνιν ἔϑηκε, beraubte mich, Il. 22, 44; ψυχῆς Od. 9, 524; εὔνιες ἀνδρείων ἀχέων Empedocl. 411; γένναν εὖνιν πατρός Aesch. Ch. 245, vgl. 783; verwais't, verwittwet, καὶ ἄνανδροι Pers. 281; – sp. D., z. B. ὀφϑαλμῶν Bass. 11 (VII. 372).
-
78 ζῳο-γενής
ζῳο-γενής, ές, thieri sch, τῆς ψυχῆς μέρος Plat. Polit. 309 c.
-
79 δρόμος
δρόμος, ὁ, der Lauf (δραμεῖν); Homer: von Menschen, Wettlauf, im singular., Odyss. 8, 121 Iliad. 23, 758. 768; von Pse rden, im singular., Wettlauf Iliad. 23, 300. 361. 373. 375. 526, in der Schlacht Iliad. 18, 281; Pl atz zum Laufen, Rennbahn, für Pferde, im singular. Iliad. 23, 321 ἵπποι δὲ πλανόωνται ἀνὰ δρόμον, im plural. Odyss. 4, 605 ἐν δ' Ἰϑάκῃ οὔτ' ἂρ δρόμοι εὐρέες οὔτε τι λειμών. – Folgende: 1) der Lauf, das Rennen; Tragg., auch im plur., Aesch. Prom. 838, wie Hippocr.; vom Laufe der Gestirne, Plat. Ax. 370 b; δρόμῳ χωρεῖν, ἰέναι, ἔρχεσϑαι, ϑεῖν u. ä., Thuc. 3, 4 Plat. Crat. 397 d u. A., schnell gehen, laufen; bes. beim Heere, = im Sturmschritt, Xen. An. 1, 8, 18, wo Krüger mehr Beispiele beibringt; ἅπαντι χρῆσϑαι τῷ δρόμῳ, aus allen Kräften laufen, Luc. dom. 10; Her. sagt περὶ τοῠ παντὸς δρόμον ϑεῖν, einen entscheidenden Kampf bestehen, 8, 74; vgl. τὸν περὶ ψυχῆς δρόμον δραμεῖν, den Wettlauf ums Leben, Ar. Vesp. 376; Plat. Theaet. 175 a. – 2) der freie Platz zum Laufen, die Rennbahn, Soph. El. 703. 738 u. Folgde. – Bei Plat. auch ein Ort zum Spazierengehen, τῶν ἐν τοῖς δρόμοις περιπάτων Phaedr. 227 b; der auch bedeckt ist, περιεπατείτην ἐν τῷ καταστέγῳ δρόμῳ Euthyd. 273 a; vgl. ἐν τῷ ἔξω δρόμῳ (Halle?) ἠλείφοντο Theaet. 144 c. Dah. Ἀκαδήμου, die Akademie, Eupol. bei D. L. 3, 7. Von einer Vorhalle eines Tempels Strab. XVII p. 805; u. nach Hesych. auch die Orchestra, od. der Theil derselben, auf welchem der Chor eintritt. – Uebertr.; ἔξω δρόμου φέρεσϑαι Aesch. Prom. 885, wie ἐκ δρόμου πεσὼν τρἐχω, von der Laufbahn abschweifen, vom Ziel abkommen; vgl. Ch. 1018; οὐδέν ἐστ' ἔξω δρόμου, es ist nicht ungehörig, unzweckmäßig, 507; so ἐκτὸς δρόμου φέρεσϑαι Plat. Crat. 414 b.
-
80 δρομαῖος
δρομαῖος, auch 2 Endgn, Eur. Alc. 248, laufend; δρομαία βᾶσα Soph. Tr. 923; δεμνίων ἄπο πηδᾷ δρομαῖος Eur. Or. 45, wie ϑίασοι δρομαῖοι Bacch. 136, u. öfter; ἐφ' ἃς ἐγὼ δρομαῖον ὁρμήσω πόδα Ar. Ran. 478; u. in Prosa, wie Xen. τὰ ἴχνη δρομαῖα, den εὐναῖα entgeggstzt. die Fährte des laufenden Wildes, Cyn. 3, 8; δρομαῖος ἵετο Luc. Alex. 14; übertr., δρομαίᾳ τῆς ψυχῆς ὁρμῇ Alcidam. bei Arist. rhet. 3, 3.
См. также в других словарях:
Ψυχῆς — Ψυχή life fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ψυχῆς — ψυχάζω refresh oneself in the shade fut ind act 2nd sg (doric) ψῡχῆς , ψυχή life fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ψυχῇς — Ψυχή life fem dat pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ψυχῇς — ψύχω Phdr.. aor subj pass 2nd sg ψυχάζω refresh oneself in the shade fut ind act 2nd sg (doric) ψῡχῇς , ψυχή life fem dat pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ψύχης — ψύχω Phdr.. aor ind pass 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αθανασία της ψυχής — Η παράταση, μετά τον θάνατο, της προσωπικής ζωής. Την α. της ψ. δέχονται οι περισσότερες θρησκείες και πολλές ιδεαλιστικές φιλοσοφικές θεωρίες. Από παλιά μάλιστα έχουν διατυπωθεί διάφορες αποδείξεις για την υποστήριξη της μεταθανάτιας ψυχικής… … Dictionary of Greek
ДУША — [греч. ψυχή], вместе с телом образует состав человека (см. статьи Дихотомизм, Антропология), будучи при этом самостоятельным началом; Д. человека заключает образ Божий (по мнению одних отцов Церкви; по мнению других образ Божий заключен во всем… … Православная энциклопедия
Liste griechischer Phrasen/Psi — Psi Inhaltsverzeichnis 1 ψαλμὸς τῷ Δαυιδ 2 ψηλαφεῖν ἐν τῷ σκότῳ … Deutsch Wikipedia
ψυχή — I Λεπιδόπτερο έντομο της οικογένειας των ψυχιδών. Το γένος αυτό αριθμεί πολλά είδη, που ζουν κυρίως στην Ευρώπη. Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα των ψ. είναι ο γεννητικός του διμορφισμός. Τα αρσενικά έχουν φτερά και χνουδωτό σώμα και πετούν συχνά… … Dictionary of Greek
γνώση — I Η δυνατότητα να αποδίδουμε σε ένα αντικείμενο τα πραγματικά χαρακτηριστικά του. Το αντικείμενο της γ. μπορεί να είναι ένα ιστορικό γεγονός, ένα συμβάν που μπορεί να επαναληφθεί, μια αφηρημένη έννοια, ένα συναίσθημα, μια αξία κλπ. Αυτό που του… … Dictionary of Greek
Ντεκάρ, Ρενέ — (Rene Descartes, Λα E, Τουρέν 1596 – Στοκχόλμη 1650). Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός. Σπούδασε έως το 1612 στο κολέγιο των ιησουιτών Λα Φλες. Από την οικογένειά του προοριζόταν για το στρατιωτικό επάγγελμα· στρατεύτηκε στην υπηρεσία του ηγεμόνα … Dictionary of Greek