-
1 Χθόνιοι
Χθόνιοςin: masc nom /voc pl -
2 χθόνιοι
χθόνιοςin: masc nom /voc plχθόνιοςin: masc /fem nom /voc pl -
3 χθόνιος
χθόνιος, 3, auch 2 Endgn, 1) in der Erde, im Schooße der Erde, unterirdi sch, wie καταχϑόνιος; Hes. Th. 697. 767; Ζεὺς χϑόνιος, der unterirdische Zeus, d. i. Hades, O. 467; κτυπεῖ Ζεὺς χϑ. Soph. O. C. 1606 (vgl. βροντήματα χϑόνια Aesch. Prom. 696, wie βροντὴ χϑ. Ar. Av. 1741); ϑεοὶ χϑόνιοι, die Götter der Unterwelt, Plut. Rom. 22; wie auch χϑόνιαι ϑεαί, unter denen bes. Demeter u. Persephone verstanden werden, Her. 6, 134. 7, 153; aber Soph. O. C. 1568 sind es die Erinyen; auch Hermes heißt so, als Führer der Todten, Aesch. Ch. 1. 122. 716; Soph. Ai. 819; Eur. Alc. 746; Aesch. bei Ar. Ran. 1124. 1143; στόμα Ἀΐδα Pind. P. 4, 48; χϑονίων μῆνις 4, 159; auch χϑονία φρήν, 5, 101; τοῠ χϑονίου δὲμας δαίμονος Aesch. Spt. 504; χϑόνιοι δαίμονες ἁγνοί Pers. 620; Suppl. 25 u. öfter; Soph. u. A.; ϑεός Eur. Phoen. 1331 u. öfter; u. so auch in Prosa, wie Plat. Legg. IV, 717 a u. öfter; unterirdisch, πορείαν οὐκ ἂν χϑονίαν καὶ τραχεῖαν πορεύεσϑαι, ἀλλὰ λείαν τε καὶ οὐρανίαν Rep. X, 619 e. – 2) auf der Erde, irdisch, von Erde, κόνις Aesch. Spt. 718. – 3) auch wie ἐγχώριος, im Lande, zum Lande gehörig, einheimisch, τοιοῦτον αὐτοῖς Ἄρεος εὔβουλον πάγον ἐγὼ ξυνῄδη χϑόνιον ὄντα Soph. O. C. 952; u. so werden die Autochthonen bezeichnet durch χϑόνιοι, Ai. 201.
-
4 χθονιος
3 и 21) рожденный от богини земли(Χθών) (Τιτῆνες Hes.; δαίμων Aesch.; Ἐχίων Eur.)
2) туземный, отечественный, местный(Ἄρεος πάγος Soph.; θεοί Eur. - ср. 4)
χθόνιοι Ἐρεχθεῖδαι Soph. — исконные (для Аттики) Эрехтиды3) наземный, сухопутный (sc. ζῷα Eur.)4) подземный(Ἅιδα στόμα Pind.; λίμνα Eur.)
Ζεὺς χ. Hes. = Ἅιδης;ἥ χθονία (sc. θεά) Eur. = Δημήτηρ, — у Theocr., Plut. = Ἑκάτη;χθόνιαι θεαί Her. = Δημήτηρ и Περσεφόνη, — у Soph. = Ἐρινύες;χθονία φάμα Soph. — слава, достигающая подземного царства (χάρις ἥ χθονία Soph. = θάνατος) -
5 χθόνιος
χθόνιος, (1) in der Erde, im Schoße der Erde, unterirdisch; Ζεὺς χϑόνιος, der unterirdische Zeus, = Hades; ϑεοὶ χϑόνιοι, die Götter der Unterwelt; wie auch χϑόνιαι ϑεαί, unter denen bes. Demeter u. Persephone verstanden werden; die Erinyen; auch Hermes heißt so, als Führer der Toten; unterirdisch; (2) auf der Erde, irdisch, von Erde; (3) auch wie ἐγχώριος, im Lande, zum Lande gehörig, einheimisch; so werden die Autochthonen bezeichnet durch χϑόνιοι -
6 κατ-ευχή
-
7 ἉΓνός
ἉΓνός (ΑΓ, ἅζομαι), verehrt, heilig, von den Göttern; bes. Artemis u. Persephone mit dem Nebenbegriff der Keuschheit, jungfräulich, Hom. u. sonst; auch Zeus, Aesch. Suppl. 640; Soph. Phil. 1273; Apollo, Pind. P. 9, 66; Aesch. Suppl. 211; χϑόνιοι δαίμονες Pers. 610; den Göttern geweiht, heilig, ἑορτή Hom. Od. 21, 259; ϑύματα Soph. Tr. 286, wie Plat. Legg. VI, 782 c; unblutige Opfer, ἱερά Xen. Ag. 11, 2; ϑυσίαι Conv. 8, 9; ἐσχάραι ϑεοῖν Eur. Suppl. 33; ἄλσος H. h. Merc. 187; Pind. Ol. 5, 10; τέμενος P. 4, 204; βάϑρον Plat. Phaedr. 254 b; ἕδρα Aesch. Suppl. 96; χῶρος οὐχ ἁγνὸς πατεῖν Soph. O. C. 38, Ort, den zu betreten gottlos ist; ähnlich αἰϑήρ Aesch. Pr. 280. – Von Menschen und Sachen: keusch, rein, ἀνήρ Aesch. Suppl. 358; πυρὸς πηγαί Pind. P. 1, 21; ὕδωρ I. 5, 71; νᾶμα Aesch. frg. 299; Ἠριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι κηπεύει Eubul. Ath. XIII, 569 a; der Strymon, Aesch. Pers. 489; φάος Soph. El. 86; λουτρόν, das reinigende, sühnende, Ant. 1186; κρίσις, unbestochen, Pind. Ol. 3, 22; gereinigt, gesühnt, Soph. Tr. 257; unbefleckt, Ant. 880; τινός, von etwas, z. B. γάμων ἁγνοί Plat. Legg. VIII, 840 d; φόνου, VI, 759 c; Δήμητρος Eur. Hippol. 138, nicht Brod essend; ἁγνὸς ἀφροδισίων Plut. qu. Rom. 20. Bei Dem. 59, 78, im Priestereid, ἁγνὴ ἀπ' ἀνδρὸς συνουσίας. – Adv. ἁγνῶς, Hom. H. Ap. 121; καὶ καϑαρῶς ἔρδειν τοῖς ϑεοῖς Hes. O. 339; ἁγνῶς ἔχειν Xen. Mem. 3, 8, 10, rein von Schuld sein.
-
8 ἐσχάρα
ἐσχάρα, ἡ (die Ableitung war schon den Alten zweifelhaft), ion. ἐσχάρη, ep. gen. u. dat. ἀπ' ἐσχα ρόφιν, ἐπ' ἐσχαρόφιν, 1) der Heerd im Hause, nach den alten Erkl. nicht so hoch wie die ἑστία, ἀλλ' ἐπὶ τῆς γῆς ἱδρυμένη κοίλη, od. nach Apoll. Lex. H. βωμὸς ἰσόπεδος οὐδ' ἐκ λίϑων ὑψωμένος (vgl. βωμός); er dient zur Erwärmung (Kamin), Od. 6, 305, zur Opferstelle, 14, 420, u. an ihm fanden die Schutzflehenden eine Freistätte, καϑέζετο ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι Od. 7, 153. 160. 169, auf dem Heerde in der Asche sitzen. – Uebh. Brandstelle, Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, die Brandstellen im troischen Lager, Il. 10, 418. – Bei den Tragg. oft der Opferaltar, u. zwar bes. zu Brandopfern; Porphyr. antr. Nymph. bezieht ἐσχάρα auf die ϑεοὶ χϑόνιοι καὶ ἥρωες, die βωμοί auf die olympischen Götter, βόϑροι auf die unterirdischen, vgl. Poll. 1, 8; πρὸς ἐσχάραν Φοίβου Aesch. Pers. 201; ἐπ' ἐσχάρᾳ πυρὸς ἔϑυον Eum. 108; ἁγναὶ δυεῖν ϑεαῖν ἐσχ. Eur. Suppl. 33 u. öfter; Soph. unterscheidet βωμοὶ ἐσχάραι τε παντελεῖς, Ant. 1003; frg. 36 βωμιαῖον ἐσχάραν λαβών, wie Eur. Phoen. 274. Selten in Prosa, wie Dem. 59, 116 ( in Neaer.). – 2) Uebh. eine Unterlage, Gestell, Rost, um Feuer oder Kohlen darauf zu legen, vgl. Ar. ἐξενέγκατε τὴν ἐσχάραν μοι δεῠρο καὶ τὴν ῥιπίδα, Ach. 888; Vesp. 938; Xen. Cyr. 8, 3, 12; einzeln bei Sp., κρεηδόκος Philp. 13 (v I, 101), vgl. Poll. 10, 101. 104. – 31 bei Ar. Eq. 1283 nach dem Schol. τὰ χείλη τῶν γυναικείων αἰδοίων, u. ä. auch Eust. – 41 der Schorf auf einer Brandstelle u. eine Wunde übh., B. A. 257 τὰ κοῖλα ἕλκη καὶ περιφερῆ; Arist. probl. 1, 32, Medic. oft. – 5) in den Fragmenten des Archipp. bei Ath. III, 86 c sind ἐσχάραι als Schaalthiere aufgeführt, wo Dindorf ἔσχαροι ändern will.
-
9 ὕπατος
ὕπατος, = ὑπέρτατος (wie summus statt supremus), auch 2 Endgn, der Höchste, Erste; bei Hom. gew. Beiwort des Zeus, ὕπατος κρειόντων, ὕπατος ϑεῶν, wie auch Tragg., z. B. Aesch. Ag. 495; im Ggstz zu den χϑόνιοι übh. die obern Götter, 89 Suppl. 24, u. später noch in der Priestersprache, s. Dem. 21, 52; καλλιερεῖν Διῒ ὑπάτῳ Ἀϑηνᾷ ὑπάτῃ 43, 66; – ἐν ὑπάτῃ πυρῇ, ganz oben auf dem Scheiterhaufen, Il. 23, 165. 24, 787; ὕπατον δῶμα Διός Pind. Ol. 1, 42; τεϑμός N. 10, 32, u. öfter; überh. hoch in der Luft, ὕπατοι λεχέων στροφοδινοῦνται Aesch. Ag. 50; der Letzte, Soph. Ant. 1313. – Bei den Römern der Consul, στρατηγὸς ὕπατος, Pol. 1, 52, 5; οἱ τὰς ὑπάτους ἀρχὰς ἔχοντες 2, 11, 1, u. öfter, u. Sp. – Ἡ ὑπάτη, sc. χορδή, die oberste Saite des ältesten, einfachsten griechischen Tonsystems; Plat. Rep. IV, 443 d; Music.
-
10 επιχθονιοι
-
11 μακαρ
-
12 υπατος
I3 и 2[superl. к ὑπό и ὑπέρ]1) высочайший(δῶμα Διός Pind.; ὄρος Diod.)
2) находящийся наверхуἐν πυρῇ ὑπάτῃ Hom. — на самый верх костра;
ὕπατοι λεχέων στροφοδινοῦνται Aesch. — (птицы) кружатся над гнездами3) крайний, последнийμόρων ἐμῶν ὕ. Soph. — предел моей жизни
4) высший, верховный(ὕ. θεῶν Hom.)
5) небесныйθεοὴ ὕπατοι, χθόνιοι Aesch. — боги небес (и) земли
6) лучший(πρὸς ἀρετήν Pind.)
7) (лат. consularis) консульский(ἀρχή Polyb.)
IIὅ1) владыка, властелин(χώρας Aesch.)
2) (лат. consul) консул Polyb., Plut. -
13 μάκαρ
μάκαρ [v. infr.], ᾰρος, ὁ, also [full] μάκαρς Alcm.10, 11; μάκαρ as fem., E.Hel. 375, Ba. 565, Ar.Av. 1722, Eub.104 (all lyr.), Orac. ap. D.S.8 Fr. 29, AP12.52 (Mel.), but usu. fem.Aμάκαιρα h.Ap.14
, Alcm.37, Sapph. 1.13, Pi.P.5.11, E.Alc. 1003 (lyr.), etc.; [dialect] Boeot.μάκηρα Corinn.Supp. 1.15
: with neut. Nouns in oblique cases,μακάρων ἐξ ἐτέων AP9.424
([place name] Duris);μακάρων τεκέων Nonn.D.21.263
. [ μᾰκᾱρ Archil.Supp.3.5, Sol.14, Diph.126.6 (mock-Epic), elsewh. μᾰκᾰρ Il.3.182, etc.]:— blessed, happy, prop. epith. of the gods, as opp. mortal men,πρός τε θεῶν μ. πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων Il.1.339
: abs., μάκαρες the blessed ones,μακάρων μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι Od.10.299
, cf. Hes.Op. 136, Sol.13.3, Pi.O.1.52, A.Supp. 1019 (lyr.);μ. χθόνιοι Id.Ch. 476
(lyr.);οὐράνιοι μ. E.HF 758
(lyr.); μ. ὀλίζονες lesser gods, Call.Jov.72.—In this sense always in pl., exc. in addressing single gods, as h.Hom.8.16, Sapph.l.c., Corinn.l.c., S.Ph. 400 (lyr.), etc.: freq. in Inscrr.,μ. Παιάν IG14.1015
; μάκαιρα, of Persephone, ib.12(5).229 ([place name] Paros).II of men, blest, fortunate,ὦ μάκαρ Ἀτρεΐδη Il.3.182
, cf. 24.377, Thgn.1013, Pi.P.4.59, etc.; μάκαιρα Θήβα, ἑστία, etc., Id.I.7(6).1, P.5.11, etc.; esp. wealthy,ἀνδρὸς μάκαρος κατ' ἄρουραν Il.11.68
, cf. Od.1.217.III esp. μάκαρες, οἱ, the blessed dead,μ. θνητοῖς καλέονται Hes.Op. 141
; μακάρων νῆσοι the Islands of the Blest, ib. 171; of an oasis in the African desert, Hdt.3.26: sg.,μ. νᾶσος Pi.O.2.71
; , cf. Grg. 523b, R. 519c, al.—This sense does not occur in Hom., and is the only usage found in Prose, μακάριος being the common form.IV [comp] Sup.μακάρτατος Od.6.158
, 11.483, S.Fr. 410; μακάρων μακάρτατε, of Zeus, A.Supp. 524 (lyr.). -
14 χθόνιος
A in, under, or beneath the earth, θεός, δαίμων, Hes.Th. 767, A.Th. 522 (lyr.); Ἄϊδα στόμα, of the cavern at Taenarus, Pi.P.4.43, cf. S.OC 1727 (lyr.);χ. λίμνη E.Alc. 902
(anap.); Ζεὺς χ., of Hades or Pluto, Hes.Op. 465; κτύπησε Ζεὺς χ., of noise from beneath the earth, S.OC 1606;βροντήματα χ. A.Pr. 994
;ἠχὼ χ. ὡς βροντὴ Διός E.Hipp.
l.c., cf. Ar.Av. 1750 (lyr.); χ. θεοί gods of the nether world, opp. ὕπατοι, A.Ag.89 (anap.), etc.;χ. δαίμονες Id.Pers. 628
(anap.); χθόνιοι alone,μᾶνις χθονίων Pi.P.4.159
, cf. A.Pers. 641 (lyr.), Ch. 399 (lyr.), al., Pl.Lg. 828c, 959d (but [dialect] Ion. χθονίη, ἡ, earlier name of Γῆ, Pherecyd.Syr.1, cf. Dam.Pr. 124bis; χ. θεαί, i.e. Demeter and Persephone, Hdt.6.134, 7.153; of the Erinyes, S.OC 1568 (lyr.); χ. Ἅιδας, Ἅιδης, E.Alc. 237 (lyr.), Andr. 544 (anap.); χ. Ἑρμῆς, as conductor of the dead, A.Ch.1, S.El. 111 (anap.), Aj. 832, Ar.Ra. 1145, Plu.Arist.21; χ. πορεία, opp. οὐρανία, Pl.R. 619e; χθονίᾳ φρενί, of the dead, Pi.P.5.101;χ. Ἑκάτη Ar.Fr. 500
(anap.); χάρις ἡ χ. grace with the gods below, S.OC 1752 (lyr.); χ. φάμα rumour that is heard in the world below, Id.El. 1066 (lyr.).II sprung from the earth, ; of Echion, one of the Theban γηγενεῖς, E.Ba. 541 (lyr.), cf. Paus.9.5.3, etc.; but also of mankind, ὁ χ. ἄνθρωπος, opp. ὁ ἐν οὐρανῷ.. λαχὼν τὴν ὑπόστασιν, Procl. in Prm.p.765 S. Adv. χθονίως in an earthly manner, opp. οὐρανίως, Id.Sacr. p.148 B.2 in or of the country, θεοί, ἡρῷσσαι, E.Hec.79 (anap.), A.R.4.1322; native,Ἄρεος.. πάγον.. ξυνῄδη χθόνιον ὄντα S.OC 948
;γενεᾶς χθονίων ἀπ' Ἐρεχθειδᾶν Id.Aj. 202
(anap.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > χθόνιος
-
15 ὕπατος
A highest, uppermost, in Hom. as epith. of Zeus,ὕπατε κρειόντων Od.1.45
;θεῶν ὕπατος Il. 19.258
, al.; θεοὶ ὕπατοι the gods above, opp. οἱ χθόνιοι, A.Ag.89 (anap.), cf. 55 (anap.); Ζεὺς Γ. at Athens, Paus.1.26.5, al., Orac. ap.D.21.52 (coupled with Ἄθηνᾶ Ὑ. Orac. ap. eund.43.66);ὕ. δῶμα Διός Pi.O.1.42
;ὕ. τεθμός Id.N.10.32
;ὑπάταν βασιληΐδα τειμάν Hymn.Is.143
.2 simply of Place, ἐν πυρῇ ὑ. on the very top of the funeral pile, Il.23.165, 24.787; ὕ. ὄρος Epigr. ap. D.S.1.15.3 of Time, last,νοῦσος AP7.233
(Apollonid.): but οὐχ ὕπατον, πύματον δέ Puchstein Epigr.Gr.p.76 (Memphis, i B. C.).4 of Quality, highest, best, Pi.O.1.100;ὕ. πρὸς ἀρετάν
most excellent,Id.
P.6.42; ὕ. [μόρος] S.Ant. 1332 (lyr.).II c. gen., ὕπατος χώρας Ζεύς supreme over the land, A.Ag. 509; ὕπατοι λεχέων high above the nest, ib.50 (anap.);ὕ. τῶ σκάνεος ἅπαντος Ti.Locr.100a
;σοφίας ὕπατος IG22.3632.7
(ii A. D.).III as Subst.,1 ὕπατος, ὁ, = Lat. consul, Plb.6.12.1, al., D.H.4.76, 6.1,7.1, al., Mon. Anc.Gr.5.1; cf.στρατηγός 11.4
:—hence also, = ὑπατικός, τὰν ὑπάταν ἀρχάν Epigr. ap. Plu.Marc.30; but in this sense commonly with masc.termin.,ὕπατον ἀρχὴν ἔχειν Plb.2.11.1
(pl.), cf. 3.40.9, Hdn.2.6.6;ὕπατος τιμή J.BJ7.4.2
.2 ἡ ὑπάτη, v. sub voce.—For the form, cf. μέσατος, νέατος, μύχατος, etc. -
16 ὠμοφάγος
ὠμοφά?ὠμοφάγοςXγ-ος (parox.), ον,A eating raw flesh, carnivorous, of savage beasts, λέοντες, θῶες, λύκοι, Il.5.782, 11.479, 16.157; ; of the Centaurs, Thgn. 542; of savage men, Th.3.94, Str.15.1.57, Porph.Abst.1.13; of certain daemons,ὠμοφάγοι χθόνιοι PMag.Par.1.1444
;τὰ ὠ.
carnivores,Hp.
Vict.2.49 cod.M, Arist.HA 608b25, PA 694a1; ὠ. χάρις (cf. ἀνδροβρώς) E.Ba. 139 (lyr.).II rarely proparox. ὠμόφᾰγος, ον, [voice] Pass., eaten raw, of sacrifices offered to Dionysus, E.Fr.472.12 (anap., τάς τ' ὠμοφάγους δαίτας τελέσας codd. perh. rightly, cf. ὠμοφάγιον).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὠμοφάγος
-
17 ἐσχάρα
ἐσχάρα, ἡ, (1) der Herd im Hause, nicht so hoch wie die ἑστία; er dient zur Erwärmung (Kamin), zur Opferstelle u. an ihm fanden die Schutzflehenden eine Freistätte; καϑέζετο ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι, auf dem Herde in der Asche sitzen. Übh. Brandstelle, Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, die Brandstellen im troischen Lager; der Opferaltar, u. zwar bes. zu Brandopfern; ἐσχάρα auf die ϑεοὶ χϑόνιοι καὶ ἥρωες, die βωμοί auf die olympischen Götter, βόϑροι auf die unterirdischen. (2) Übh. eine Unterlage, Gestell, Rost, um Feuer oder Kohlen darauf zu legen. (3) der Schorf auf einer Brandstelle u. eine Wunde übh. (4) ἐσχάραι, Schaltiere aufgeführt -
18 ὕπατος
ὕπατος, der Höchste, Erste; gew. Beiwort des Zeus; im Ggstz zu den χϑόνιοι übh. die oberen Götter u. später noch in der Priestersprache; ἐν ὑπάτῃ πυρῇ, ganz oben auf dem Scheiterhaufen; überh. hoch in der Luft; der Letzte. Bei den Römern der Konsul. Ἡ ὑπάτη, sc. χορδή, die oberste Saite des ältesten, einfachsten griechischen Tonsystems
См. также в других словарях:
Χθόνιοι — Χθόνιος in masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χθόνιοι — χθόνιος in masc nom/voc pl χθόνιος in masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χθόνιοι θεοί — Έτσι ονομάζονταν στην αρχαία Ελλάδα οι θεοί και οι δαίμονες που είχαν σχέση με τον Άδη ή τη χθόνα (Γη). Κυριότεροι ήταν ο Πλούτωνας, η Περσεφόνη, η Δήμητρα, ο Χθόνιος Ερμής, η Εκάτη, ο Χάροντας και ο Θάνατος. Τους προσέφεραν σπονδές και τους… … Dictionary of Greek
Liste griechischer Phrasen/Chi — Chi Inhaltsverzeichnis 1 Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ κύριος μετὰ σοῦ … Deutsch Wikipedia
χθόνιος — α, ο / χθόνιος, ον, ΝΜΑ, θηλ. και ία Α 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη γη 2. αυτός που βρίσκεται κάτω από τη γη, υποχθόνιος, υπόγειος 3. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οι χθόνιοι μυθ. οι χθόνιοι θεοί και δαίμονες 4. φρ. «χθόνιοι θεοί [ή δαίμονες]»… … Dictionary of Greek
Chthonische Götter — Heiligtum der chthonischen Gottheiten in Agrigent … Deutsch Wikipedia
ХТОНИЙ — • Χθόνιος, подземный, прозвание подземных богов (см. Religio, Религия, 4) как, напр., Гадеса, Гермеса, Деметры, Персефопы, также Диониса; οί χθόνιοι подземные тени; 2. землеродный; так называется один из пяти Σπαρτοί, которые… … Реальный словарь классических древностей
Geflügelte Worte (Antike) — Alpha und Omega, Anfang und Ende, kombiniert zu einem Buchstaben Diese Liste ist eine Sammlung alt und neugriechischer Phrasen, Sprichwörter und Redewendungen. Sie beschreibt ihren Gebrauch und gibt, wo möglich, die Quellen an. Graeca non… … Deutsch Wikipedia
CHTHONIA — Ceres dicta, quasi terrestris, seu terrena, quamquam Pausan. auctor est, l. 1. eam cognomen hoc sortitam a Chthoniâ quadam puellâ Argivâ, quod post ambustum patrem a Dea in Hermionem oppid. ducta, ibi templum ei consecraverit, Chthoniamque Deam a … Hofmann J. Lexicon universale
Κάβειροι — Συλλογική ονομασία ομάδας αρχαιοελληνικών θεοτήτων. Η προέλευσή τους και η ετυμολογία της ονομασίας τους είναι αβέβαιη. Μάλλον πρόκειται για θεότητες ανατολικής προέλευσης των οποίων η ονομασία προέρχεται ίσως από το σημιτικό Kabirim (= ισχυροί,… … Dictionary of Greek
ενφέρνιοι θεοί — ἐνφέρνιοι θεοί (Α) πιθ. οι inferni τών Ρωμαίων, οι χθόνιοι θεοί, οι θεοί τού Άδη … Dictionary of Greek