χροᾷ

οἱ Πυθαγόρειοι τέν ἐπιφάνειαν χροιὰν (ἀν)εκάλουν Arst., Plut. — пифагорейцы называли наружность (тел) поверхностью

χροιᾶς ἄνθος Aesch. — цветущий вид

(παραδραθέειν χροιῇ τινος Hom.)

(σπλάγχνων Aesch.; στεφάνων Eur.)

(Plut. - v. l. χρῶμα)

(ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα, χρῶτ΄ ἀπονιψαμένη Hom.)

τῶν δὲ τράπετο χ. Hom. — они переменились в лице, т.е. побледнели;

(πάγος Aesch.; γῆ Luc.; τόποι Diod.)

(τρόπος Plat.)

(χρόα Plut.)

(τι εἰς ἅλα, ἐν πυρί, ποτὴ πέτρας, προτὴ γαίῃ Hom.; σπόρον ἐν νειοῖσιν Theocr.)

(ἐκ χειρός Xen.; β. καὴ τοξεύειν Dem.)

β. δάκρυ Hom. — проливать слезы;

(κύκλα ἀμφὴ ὀχέεσσι Hom.)

(αἰγίδα ἀμφ΄ ὤμοις, ῥάκος ἀμφί τινι, med. ἀμφὴ ὤμοισιν ξίφος Hom.; κρήδεμνον πλοκάμοις Anth.)

(τὸ δίκτυον εἰς τέν θάλασσαν NT.; ἀμφί τινι χεῖρας и πήχεε Hom.)

(τινὰ ἐν δαπέδῳ и ἐν κονίῃσι Hom.)

(οἶκον Aesch.)

(τινὰ γῆς ἔξω Soph.)

(τινὰ ἐς κακόν Hom.; τινὰ εἰς δεῖμα Her. и εἰς φόβον Eur.)

(νῆας ἐς πόντον Hom.; ὄμματα ἑτέρωσε Hom. и πρὸς γῆν Eur.; πρὸσωπον εἰς γῆν Eur.)

(ἑτέρωσε κάρη Hom.)

(ἵππους πρόσθε Hom.; κάτωθε τὰ μοσχία Theocr.)

(τινὰ δουρί Hom.; τινὰ κακοῖς Eur.)

(τινά Pind.)

(ἰὸν ἐνὴ στήθεσσί τινι Hom.)

(ὕπνον ἐπὴ βλεφάροις Hom.)

(τί τινι ἐν θυμῷ Hom., θυμῷ Aesch. и εἰς θυμόν Soph., Plut., ἐν στήθεσσι Hom. и ἐν καρδίᾳ Pind.; λύπην τινί Soph.)

(μῆλα ἐν νηΐ Hom.)

(χρόα βάλλεσθαι λουτροῖς HH.)

(ἐν πέδῳ Aesch.): ( о реке) изливаться, впадать (ποταμὸς εἰς ἅλα βάλλων Hom.)

(τινά Hom., Eur.)

(ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον Hom.)

(οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς NT.)

(ἀκτῖσιν Hom.; γαῖαν Eur.; σελήνη βαλλομένη διὰ θυρίδων Anth.)

(χαράκωμα πρὸς τῇ πόλει Dem.; χάρακα Polyb., Plut.)

(τι ἐπὴ θυμῷ и μετὰ φρεσί Hom.; ἐνὴ φρεσί Hom., Hes. или ἐπ΄ ἑωυτοῦ Her.)

βαλεσθαι ἐς γαστέρα γόνον Her. — забеременеть

(λύκοι ἔλαφον δάπτουσιν, δόρυ χρόα δάψει Hom.; τὰν ἁπαλὰν παρειάν Aesch.)

(πυρί τινα Hom. и δέμας τινός Anth.; ποταμοὴ πυρὸς δάπτοντες τῆς Σικελίας γόας Aesch.)

(δάπτει τὸ μέ ἔνδικον Soph.; συννοίᾳ δάπτομαι κέαρ Aesch.)

(ἄνδρα ἕκαστον Hom.; τούτων μηδένα Arph.; τὸν καλόν τε καὴ αἰσχρόν Plat.; τοὺς νεωτέρους κύνας ἐκ τῶν ὀδόντων Arst.; τι σημείῳ τινί Plut.)

(ποιεῖν τι Her., Thuc., Plut.; περί τινος Thuc., Lys. и ὑπέρ τινος Polyb.)

(βίβλους Polyb.)

(χρόα καλόν in tmesi Hom.)

(χρόα Eur.)

(ἕπταχά τι Hom.)

(τινα κρεουργηδόν Her.; med. χεροῖν χρόα Eur.; οὐχ ὅλος, ἀλλὰ διεσπασμένος Arst.; ὑπὸ τῶν κυνῶν διασπᾶσθαι Plut.; перен. πρὸς τοσαύτας ὑπηρεσίας διασπώμενος Luc.)

(σταύρωμα Xen.; γέφυραν Polyb.; χάρακα Plut.)

(νόμους Xen.; πόλιν Plat.; πολιτείας Dem.)

(τὸ στράτευμα διεσπασμένον Thuc.; τὰς φάλαγγας Arst.; τέν τάξιν Plut.)

(τινα καί τινα ἀπ΄ ἀλλήλων Xen.; διασπᾶσδαι ἀπὸ τῶν φίλων καὴ συνήθων Arst.)

(τινί Hom., Arph., Plat., Arst.)

δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐΐκτην Hom. — казалось, что (оба коня) хотят вспрыгнуть на колесницу;

οὔ σε ἔοικε δειδίσσεσθαι Hom. — не пристало тебе робеть;

(ὀπίσσω Hom.)

(τινὴ τῆς ὁδοῦ Hom.)

(θυμῷ Hom.; πολεμίοις Xen.)

εἴ. τινὴ πόδεσσιν Hom. — уступать кому-л. в быстроте ног;

εἶξαι ἡνία ἵππῳ Hom. — отпустить вожжи, дать повод коню

(πλοῦν τινι Soph.)

(τὰ γράμματα, sc. κήρινα Arph.)

(τὰς κηλῖδας Arst.)

(ὄμματα πυρί Eur.)

(δάκρυσι χρόα Eur.)

(τῷ σώματι πονηρῷ τέν κρᾶσιν ὑπὸ φαρμάκων Plut.)

(ἀδαμαντίνους δεσμούς Plut.)

(ἐ. καὴ ἀποθηλύνειν τινά Plut.)

ἐ. τινὰ εἰς δάκρυα Plut. — доводить кого-л. до слез

ἐκτέτηκα καρδίαν Eur. — у меня сердце изныло

(τινά Hom., Soph.; ἀδελφαῖς χερσίν Aesch.; θῆρας Eur.; med. τινα Hom. и τινα χαλκῷ Hes.)

(πόλις ἐναίρεται Soph.)

(χρόα καλόν Hom.)

(χρόα Hom.)

(τινός Hom.; med. Hom., Eur., Anth.)

(κακόν τι Hom.; γλυκεῖαν μόχθων ἀμοιβάν Pind.; τινος Hom., Eur.)

(γειτόνων Pind.)

(Σείριος) πλεῖον νυκτὸς ἐπαυρεῖ Hes. Сириус восходит чаще всего ночью

(ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα Hom.)

ἐ. κλῆρον Hom. — помечать жребий

(γράμματα Her.; τι ἐπὴ τρίποδα Thuc. и εἰς τὸν τρίποδα Dem.; ποιήματα καὴ ἐπιδείγματα Plat.; νόμους ἐπὴ καρδίας NT.)

(τὰς τιμὰς οὐ μόνον ταῖς πορφύραις, ἀλλὰ καὴ τοῖς ἐπιτηδεύμασι Plut.)

ἐπιγράψαι τινὰ ἐπίτροπον Isocr. — записать (назначить) кого-л. опекуном;

(τὰ μέγιστα ἐπιτίμια, med. τίμημά τι Aeschin.)

(μεγίστην εἰσφοράν τινι Isocr.; τοῖς πλουσιωτάτοις πλῆθός τι ἀργυρίου Arst.)

(ἵππους, λαόν, τινὰ μάχης Hom.)

(θυμόν Hom.)

(εὐρύοπα Ζῆν Hom.)

(ἀπ΄ ἔργου θυμόν Hes.)

μή μ΄ ἔρυκε δρᾶν παρεσκευασμένον Eur. — не мешай мне, когда я приготовился действовать;

(λιμόν τινι Hom.; τὰ κακὰ ἀπό τινος Xen.; τὰ μέ καλὰ νοσφίν Theocr.)

(ἄκοντα Hom.; τοὺς ἐπιόντας Her.)

(τινὰ ἐνὴ νήσῳ Hom.)

(ἐνὴ μεγάροισι γυναῖκας Hom.)

ὀλίγος χῶρος ἐρύκει Hom. — небольшое расстояние разделяет (их);

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(ἀνέμων ῥιπαί Pind.; στενωπός Aesch.; κλύδων, ἀκταί Eur.; ὕδωρ Arst.)

πεζοί τε καὴ θαλάσσιοι Aesch. — сухопутные и морские силы;

θαλάσσιον ἐκρίπτειν τινά Soph. — бросить кого-л. в море

(ζῷα Arst.; ἰχθῦς Plut.)

(τῇ χρόᾳ Plut.)

(στρώματα Diod.)

(ἴδει ἐν αἰνοτάτῳ, ὁπότε χρόα Σείριος ἄζει Hes.)

τήβεννος καθῃμαγμένη Plut. — окровавленная тога

(σκήπτρῳ κάρα τινός Eur.)

(τὰς γνάθους Plat.; χρόα Eur.)