-
1 φυγάι
-
2 φυγᾶι
-
3 φυγαί
φυγήflight: fem nom /voc pl -
4 φυγη
дор. φῠγά ἥ тж. pl.1) бегствоἐς φυγέν τραπέσθαι Her., ὁρμᾶσθαι Eur. или ὁρμᾶν Xen. — обратиться в бегство;
ἰσχυρὰν τέν φυγέν τοῖς πολεμίοις ποιεῖν Xen. — заставить врагов поспешно отступать;φυγᾷ πόδα νωμᾶν Soph. и φυγῇ φεύγειν Plat., Luc. (ср. 6) — бежать;2) избегание, уклонение(γάμου Aesch.; λέκτρων Eur.)
3) способ избежатьνόσων φυγαί Soph. — средства от болезней
4) причина бегстваλῦπαι, ἀγαθῶν φυγαί Plat. — печали, гонители благ
5) убежище Diod.6) изгнание(ἐκ πόλεως Aesch.; χθονός Eur.)
φυγέν δικάζειν τινί Aesch. и φυγέν καταδικάζειν τινός Luc. — приговаривать кого-л. к изгнанию (к ссылке);φυγέν ἐπιβάλλειν τινί Her. — подвергать кого-л. изгнанию;φυγῆς (sc. δίκην) τιμᾶσθαι Plat. — предлагать для себя кару изгнания7) изгнанник Plat., Plut.8) собир. изгнанники Aesch., Thuc. -
5 φυγή
A flight in battle,ἀΐξαντε φυγῇ Od.10.117
;οὐδέ τις ἀλκὴ.. οὐδὲ φ. 22.306
;ἐς φ. ἐτράποντο Hdt.8.89
; ἐς φ. ὁρμᾶσθαι, ὁρμᾶν, E.Rh. 143, X.Cyr.4.2.28; φυγὴν αἱρεῖσθαι, ἀρεῖσθαι, A.Pers. 481 (sed leg. αἴρονται), E.Rh.54;ἰσχυρὰν τὴν φ. τοῖς πολεμίοις.. ἐποίει X.Cyr.1.4.22
; ἰσχυρὰ φ. ἐγένετο ib.7.1.26; generally, flight, Ev. Matt.24.20; φ. ἑλέσθαι take to flight, PGnom.102 (ii A. D.): dat. φυγῇ, used adverbially, in hasty flight,φυγᾷ πόδα νωμᾶν S.OT 468
(lyr.);φυγᾷ ποδὶ ἴχνος ἔφερε E.Or. 1468
(lyr.);φ. ἐξαλύξωμεν ποδί Id.El. 218
, cf. Ba. 437, Hec. 1066 (lyr.); φεύγειν φ., φ. ἀναχωρεῖν, Pl. Smp. 195b, 221a;φ. φευκτέον Luc.Ind.16
: pl., ἐν ταῖς φυγαῖς, of the flight of the country people of Attica into the city, in the Pelop. war, Ar.Ec. 243;φεύγουσί τινας οὐκ αἰσχρὰς φ. Pl.Lg. 706c
.2 flight or escape from a thing, avoidance of it, c. gen., (lyr.); (lyr.), cf. OC 280;λέκτρων φυγαί E.Hel. 799
;ἀγαθῶν φυγάς Pl.Ti. 69d
;τῶν σιτίων Gal.15.180
; opp. αἵρεσις, Epicur.Ep.3p.62U., al., cf. S.E.P. 1.87;τὰς ὀρθὰς αἱρέσεις καὶ φ. Phld.Herc.1251.11
; opp. δίωξις, Epicur.Sent.25.3 place of refuge, D.S.17.78.II banishment, exile, , cf. Ch. 254; , etc.;ἐνιαυσία ἔκδημος φ. E.Hipp.37
;τῆς φυγῆς ἧς αὐτοὶ ἔφυγον Lys.13.74
; συμφυγεῖν τὴν φ. ταύτην (sc. ὑμῖν ) to go into banishment with.. Pl.Ap. 21a; φυγὴν ἐπιβαλὼν ἑωυτῷ imposing banishment on oneself Hdt.7.3;φυγῇ ζημιοῦν E.Or. 900
, cf.IG12.39.7, Pl.Grg. 516d;φυγὴν καταγνῶναί τινος And.1.106
, Lys.14.38; φυγῆς τιμήσασθαι (sc. δίκην ) the penalty of exile, Pl.Ap. 37c, cf. Cri. 52c; ἐπὶ φόνῳ.. φ. Decr. ap. And.1.78 (dub.l.);τῆς πατρίδος φ. ποιήσασθαι Lys.3.42
; εὐθύνας.. εἶναι.. πλὴν φυγῆς καὶ θανάτου καὶ ἀτιμίας IGl.c. 73: pl., E.Hipp. 1043, Pl.Prt. 325b, etc.;φυγὰς ἐμὰς χθονός E.Med. 400
;φυγαὶ καὶ διώξεις Pl.Lg. 638a
.2 as a collect. Noun, = φυγάδες, body of exiles or refugees, A.Supp.74 (lyr.), Th.8.64, Aeschin.2.143; κατάγειν τὴν φυγήν to recall them, X.HG5.2.9; pl.,συλλέξαι τὰς φυγάς Pl.Lg. 682e
, cf. Plu.Flam.12. -
6 πτωχεία
πτωχεία, ἡ, ion. πτωχηΐη, das Betteln; Ar. Plut. 549; Her. 3, 14; εἰς πτωχείαν τὴν ἐσχάτην ἐλϑεῖν, in Bettelarmuth, Plat. Legg. XI, 936 b; neben πενίαι καὶ φυγαί, im plur., Rep. X, 618 a.
-
7 τλήμων
τλήμων, ονος, duldend, a) duldsam, geduldig, standhaft, zum Aushalten von Mühsalen geeignet, Beiwort des Odysseus, Il. 10, 231. 498; ihm wird τλήμων ϑυμός beigelegt, 5, 670, Scholl. ὑπομενητικός; Il. 21, 430 ist vrbdn ϑαρσαλέοι καὶ τλήμονες, kühn. verwegen; τλάμονι ψυχᾷ, Pind. P. 1, 48; Aesch. βροτῶν τλήμονι καὶ πανούργῳ χειρί, Ch. 378. 588. 921; auch im tadelnden Sinne, verwegen, frech, Soph. El. 267; εἰ μὴ τλημονεστάτη γυνὴ πασῶν ἔβλαστε 431. – b) duldend, δμωΐδες τλήμονες εὐνὰν αἰχμάλωτον, Aesch. Spt. 346. – c) unglücklich, der viel auszustehen hat; Aesch. Prom. 617 Ag. 1294 u. sonst; τλήμονες φυγαί, Eur. Hipp. 1177, u. öfter; τλήμονες παίδων τύχαι, Herc. fur. 921; τλημονέστατον λόγον, Hec. 562; Soph. Phil. 161 u. öfter; ϑανάτου τλήμων vrbdt Ar. Th. 1072; sp. D.; selten in Prosa, Xen. An. 3, 1, 29 Mem. 1, 3, 11. 4, 2, 1 u. Plut.
-
8 φυγή
φυγή, ἡ, die Flucht; Od. 10, 117. 22, 306; Aesch. Pers. 462. 473 u. öfter, wie Soph., auch im plur., τόσων δ' ἀμηχάνων φυγὰς ξυμπέφρασται Ant. 360, d. i. Heilmittel; αἱ φυγαί auch Ar. Eccl. 243; in Prosa; φυγῇ φεύγειν Plat. Conv. 195 b, u. öfter; auch im plur., Valck. Eur. Hipp. 1043. – Bes. Landesverweisung, Verbannung, νῦν μὲν δικάζεις ἐκ πόλεως φυγὴν ἐμοί Aesch. Ag. 1386; δημήλατος Suppl. 609; ἐμοὶ ζητῶν ὄλεϑρον ἢ φυγὴν ἐκ τῆςδε γῆς Soph. O. R. 659; φυγῇ ζημιοῠν Eur. Or. 898, u. öfter; φυγὴν ἑωυτῷ ἐπιβαλὼν ἐκ Λακεδαίμονος, sich selbst Verbannung aus Lacedämon auflegend, Her. 8, 3; φυγὴν καταγιγνώσκειν τινός Andoc. 1, 106; Lys. 14, 38; φυγὴν φεύγειν, landflüchtig sein, in der Verbannung leben, Plat. apol. 21 a; φυγαῖς ἐζημιωμένος Isocr. 4, 116; ϑάνατον ἢ φυγὴν τῇ τιμωρίᾳ τὸ τέλος ἐπιτιϑείς Plat. Legg. V, 735 e, u. sonst. – Auch = οἱ φυγάδες, die Landesverwiesenen, Verbannten, κατάγειν τὴν φυγήν Xen. Hell. 5, 2,9; vgl. Thuc. 8, 64; Aesch. 2, 143; κατάγειν τὰς φυγάς Plut. Flamin. 12; auch bei Plat. Legg. III, 682 e ist τὰς τότε φυγάς bessere Lesart als τοὺς τότε φυγάδας. – Adjectivisch = φυγάς erklärt man es Eur. Or. 1468 El. 216, φυγῇ ποδὶ ἴχνος ἔφερεν, φυγῇ ἐξαλύξωμεν ποδί, richtiger aber werden die beiden dat. unabhängig von einander genommen, in der Flucht, fliehend mit dem Fuße.
-
9 διά-δρομος [2]
διά-δρομος, durcheinander laufend; φυγαί Aesch. Spt. 191; κίοσιν ἔμβολα, durcheinanderstürzendes Säulengebälk, Eur. Bacch. 592; λέχος El. 1156, das vom Agamemnon auf Aegisth übergegangene.
-
10 οἶστρος
οἶστρος, ὁ (verwandt mit ὀϊστός), oestrus, die Bremse, die das Vieh verfolgt und plagt, ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, Od. 22, 300; Plut. de discr. ad. et. am. 16 u. a. Sp.; Aesch. oft bei der in die Kuh verwandelten Io, Ἰὼ οἴστρῳ ἐρεσσομένα, Suppl. 536, οἴστρου δ' ἄρδις χρίει μ' ἄπυρος, Prom. 881. 566; daher Stich, Stachel, auch übertr. von heftigen Leidenschaften, πρὶν ἐμπεσεῖν σπαραγμὸν ἤ τιν' οἶστρον, Soph. Trach. 1244, κακῷ κλάζοντες οἴστρῳ καὶ βεβαρβαρωμένῳ, Ant. 989, Schol. μανίᾳ, von dem wüthenden, Unglück prophezeienden Geschrei der Vögel; oft Eur., σῆς γυναικὸς οἶστρον Hipp. 1300, μὴ ϑεαί μ' οἴστρῳ κατάσχωσι, Or. 789; sp. D., bes. von Liebesraserei, τινός, Add. 8 (VII, 51); Anacr. 31, 28. 59, 15; von Fischen, ἐπεάν σφεας ἐςίῃ οἶστρος κυΐσκεσϑαι, Her. 2, 93; ὑπ' ἀνάγκης τε καὶ οἴστρου ἐλαύνεται, Plat. Phaedr. 240 d, vgl. Rep. IX, 577 e; οἶστρός τις κινεῖ σε ἐμφυόμενος ἐκ παλαιῶν ἀδικημάτων, Stachel, Legg. IX, 854 b; Sp., im plur. neben πτοῖαι καὶ φυγαί Plut. de prof. virt. sent. p. 262.
-
11 ἀ-τέκμαρτος
ἀ-τέκμαρτος, 1) nicht zu bezeichnen, nicht zu errathen, χρηστήριον, dunkel, Her. 5, 92, 3; καὶ ἄδηλος Ael. bei Suid.; καὶ ἀσύμβλητα H. A. 6, 60; sich durch kein Metkmal ankündigend, ἀτέκμαρτον προνοῆσαι Pind. P. 10, 63; dgl. Ol. 7, 45; μοῖρα ἀτεκμαρτοτάτη, gar nicht vorauszusehen, Aesch. Pers. 874; nicht zu berechnen, δέος (es ist ungewiß, ob sie sich als gegründet oder als unnöthig zeigen wird), Thuc. 4, 63; ἄνϑρωπος, unbeständig, Ar. Av. 170; φυγαί, nicht zu beurtheilen, Plat. Legg. I, 638 a; ἀτεκμάρτως ἔχειν, sich nicht bestimmt angeben lassen, Xen. Mem. 1, 4, 4. – 2) unbegränzt, Orph. Arg. 1150; ἄεϑλοι, γαστήρ, Opp. H. 1, 35. 2, 206.
-
12 αλη
(ᾰ) ἥ1) блуждание, странствование(ἄ. καὴ πῆμα Hom.; ἄ. καὴ φυγαί Plut.)
ἄλαισι πλαγχθεῖς Eur. — скитаясь2) толпа в смятении, смятенная толпа(βροτῶν ἄλαι Aesch.; νεκρῶν ἄ. Soph.)
3) помешательство, безумие(θεία ἄ. Plat.)
ἄλῃ Eur. — в состоянии безумия -
13 αναιμακτος
-
14 διαδρομος
III21) бегающий взад и вперед, т.е. беспорядочный(φυγαί Aesch.)
2) шатающийся во все стороны, неустойчивый(λάϊνα κίοσιν ἔμβολα Eur.)
3) непостоянный, непрочный(λέχος Eur.)
-
15 φυγ'
φυγά, φυγάςone who flees: masc /fem voc sgφυγά̱, φυγήflight: fem nom /voc /acc dualφυγά̱, φυγήflight: fem nom /voc sg (doric aeolic)φυγαί, φυγήflight: fem nom /voc pl -
16 διάδρομος
διάδρομ-ος, ον,A running through or about, wandering, ; λέχος δ. stray, lawless love, E.El. 1156(lyr.); ἔμβολα κίοσι δ. the architrave reeling, ready to fall, Id.Ba. 592 (lyr.).II Subst. διάδρομος, ὁ, = διαδρομή 11, Luc. Hipp.6.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διάδρομος
-
17 τλήμων
A , but (lyr.); τλήμων ἀνήρ ( ἄνερ codd.) E.Andr. 348, cf. Hipp. 554 (lyr.): ([etym.] Τλάω):—poet. Adj., used by X. and Aret. (v. infr.):I patient, steadfast, stout-hearted,ὁ τλήμων Ὀδυσεύς Il.10.231
, 498 (to whom a τλήμων θυμός is ascribed, 5.670); θαρσαλέοι καὶ τ. 21.430;ψυχὴν καὶ θυμὸν τλήμονα παρθέμενος Tyrt.12.18
;τλάμονι ψυχᾷ Pi.P.1.48
; τλήμονες, οἷον ἀγῶνα.. τελέσαντες.. ψυχὰς.. ὠλέσατ' Ath.Mitt.57.142 (Athens, v. B.C.); ; of patients, Aret.CD1.4;τ. ἐς παιδείην Id.SD2.6
: [comp] Sup. .2 in bad sense, overbold, reckless, Thgn. 196; (lyr.);τλημονεστάτη γυνή S.El. 439
, cf. 275, A.Ch. 596 (lyr.);τλάμονι θυμῷ E.Med. 865
(lyr.).II wretched, miserable, of persons, A.Pr. 614, S.Ph. 161 (anap.), Ar. Pax 723, X.An.3.1.29, Mem.2.1.30: c. gen.,ὦ τλάμων ὑμεναίων E.Hipp. 554
(lyr.);θανάτου τλήμων Ar.Th. 1072
(anap.). -
18 ἀναίμακτος
ἀναίμακτος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀναίμακτος
См. также в других словарях:
φυγαί — φυγή flight fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φυγᾶι — φυγᾷ , φυγή flight fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φυγ' — φυγά , φυγάς one who flees masc/fem voc sg φυγά̱ , φυγή flight fem nom/voc/acc dual φυγά̱ , φυγή flight fem nom/voc sg (doric aeolic) φυγαί , φυγή flight fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)