-
1 φρίξ
φρίξ, ἡ, φρῑκός, jede rauhe, ungleiche, unebne Oberfläche; bes. das Rauh-, Unebenwerden der vom Winde bewegten Oberfläche des Meeres, das leichte Aufschauern der Wasserfläche, und die leicht bewegte Wasserfläche selbst, Il. 23, 692, wie μέλαιναν φρῖχ' ὑπαΐξει ἰχϑύς 21, 126; μελαίνῃ φρικὶ καλυφϑείς Od. 4, 402, vgl. Il. 7, 63 οἵη δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντος ὑπ' αὐτῆς, vor dem sich erhebenden Westwinde ergoß sich schauernde Wallung über das Meer; bei Sp. aber auch die heftige, wogende Oberfläche des Meeres im Sturme, φρῖκα ϑαλάσσης Opp. Hal. 1, 470, dah. als Ggstz μαλακὴ φρίξ, Leon. Al. 28 (VI, 204); φρικὶ χαρασσόμενα κύματα Agath. 57 (X, 14); vgl. Antp. Sid. 37 (X, 2). – Eben so von dem Aufstarren, sich Emporsträuben der Haare u. Mähnen od. der Borsten eines Thieres, βαϑείῃ φρικὶ μαλλὸν ὀρϑώσας, vom Widder gesagt Babr. 93, 7; von den Aehren eines Saatfeldes, u. bes. von der Haut des Menschen, wenn sie eine sogenannte Gänsehaut überläuft, Hippocr. – Vgl. φρίκη.
-
2 φρίξ
A ruffling of a smooth surface.I ripple caused by a gust of wind sweeping over the smooth sea,ὑπὸ φρικὸς Βορέω Il.23.692
; μελαίνῃ φρικὶ καλυφθείς, of Proteus coming to the surface, Od.4.402; Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρίξ ripple spread over the sea from the west wind, Il.7.63;μαλακὴν φρῖκα φέροι Ζέφυρος AP7.668
(Leon.); θάλασσα φρικὶ χαρασσομένη ib.10.2 (Antip.Sid.), cf. 14 (Agath.).—Poet. word for Prose φρίκη. -
3 φριξ
ῑκός ἥ1) дрожание, волнение, рябь, зыбьὑπὸ φρικὸς Βορέω Hom. — из поднятых Бореем волн;
ἐχεύατο πόντον ἔπι φ. Hom. — море покрылось зыбью;θάλασσα φρικὴ χαρασσομένη Anth. — подернутое зыбью море2) вставание или стояние дыбомφρικὴ μαλλὸν ὀρθώσας Babr. — ощетинившись
-
4 φρίξ
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > φρίξ
-
5 φρίξ
φρίξ, ἡ, jede rauhe, ungleiche, unebene Oberfläche; bes. das Rauh-, Unebenwerden der vom Winde bewegten Oberfläche des Meeres, das leichte Aufschauern der Wasserfläche, und die leicht bewegte Wasserfläche selbst; auch die heftige, wogende Oberfläche des Meeres im Sturme. Eben so von dem Aufstarren, sich Emporsträuben der Haare u. Mähnen od. der Borsten eines Tieres; βαϑείῃ φρικὶ μαλλὸν ὀρϑώσας, vom Widder gesagt; von den Ähren eines Saatfeldes, u. bes. von der Haut des Menschen, wenn sie eine sogenannte Gänsehaut überläuft -
6 φρίξ
φρί̱ξ, φρίξruffling: masc nom /voc sg -
7 φριξ-αύχην
φριξ-αύχην, ενος, mit sträubendem Halse, Nacken, mit aufgerichteten Mähnen; vom Delphin Arion 1, 8; κάπρος poet. bei Plut. coh. ira 14.
-
8 ἐπι-φρίξ
-
9 φριξαύχην
φριξ-αύχην, ενος, mit sträubendem Halse, Nacken, mit aufgerichteten Mähnen; vom Delphin -
10 φρικ'
φρῖκα, φρίξruffling: masc acc sgφρῖκε, φρίξruffling: masc nom /voc /acc dualφρῖκαι, φρίκηshuddering: fem nom /voc pl -
11 φρῖκ'
φρῖκα, φρίξruffling: masc acc sgφρῖκε, φρίξruffling: masc nom /voc /acc dualφρῖκαι, φρίκηshuddering: fem nom /voc pl -
12 φριχ'
φρῖκα, φρίξruffling: masc acc sgφρῖκε, φρίξruffling: masc nom /voc /acc dualφρῖκαι, φρίκηshuddering: fem nom /voc pl -
13 φρῖχ'
φρῖκα, φρίξruffling: masc acc sgφρῖκε, φρίξruffling: masc nom /voc /acc dualφρῖκαι, φρίκηshuddering: fem nom /voc pl -
14 φρίσσω
φρίσσω 1 aor. ἔφριξα; pf. ptc. πεφρικώς (Hom. et al.; LXX; Joseph. [-ττ-]; TestSol 2:1; TestAbr [-ττ-]; ApcEsdr 7:7 p. 32, 19 Tdf. [θεὸς], ὸ̔ν πάντα φρίσσει; Just.) to tremble fr. fear, shudder (fr. φρίξ ‘quivering, shuddering’; Hom. et al., w. acc. of pers. or thing that causes the fear), abs. (Da 7:15 Theod.; Philo, Det. Pot. Ins. 140) ὅλος ἤμην πεφρικώς Hv 1, 2, 1. Of hostile spirits (who shudder at exorcism: PGM 3, 227; 4, 2541f δαίμονες φρίσσουσί σε; 2829; 12, 118; Orph. Fgm. in Clem. Alex., Strom. 5, 125, 1; AcPh 132 [Aa II/2, 63, 12] φρίττοντες; Just., D. 49, 8; Ps.-Clem., Hom. 5, 5.—Of entities in general: Prayer of Manasseh [=Odes 12] 4; TestAbr A 9 p. 86, 30 [Stone p. 20]; 16 p. 96, 22f [St. p. 40]. On this subj. s. the commentaries w. further exx. [without the verb φρίσσω], esp. Dibelius, ad loc.; EPeterson, Εἷς Θεός 1926, 295–99.—Reff. and lit. on ὄνομα φρικτόν in SEitrem, Pap. Osloënses I 1925, 98) Js 2:19. In imagery of the earth B 11:2 (Jer 2:12).—DELG s.v. φρίξ. M-M. -
15 χέω
χέω, ep. auch χείω, Hes. Th. 83 (ΧΥ, praes. also eigtl. ΧΕΈΩ, ΧΈFΩ, χέω, vgl. φυγεῖν, φεύγω); χεῖσϑαι Od. 10, 518, sonst im praes. u. impf. act. u. med. bei Hom. immer nicht zusammengezogen; aor. ἔχεα, ἔχεαν schon Il. 24, 799, u. bei Folgdn die herrschende Form, wie aor. med. ἐχεάμην, ep. auch ἔχευα (die ursprüngliche, aus ἜΧΕΥΣΑ entstandene Form, aus der durch Uebergang des υ ins Digamma ἜΧΕFΑ, ἔχεα wird), oft bei Hom. conj. χεύω, plur. χεύομεν statt χεύωμεν Il. 7, 336, und so med. ἐχεύατο 7, 63; in pass. Bdtg bei Qu. Sm. 13, 324. 536 u. öfter; aor. syncop. χύτο, χύντο, in pass. Bdtg, nebst partic. χυμένη; fut. bei Hom. χεύω (für χεύσω), Od. 2, 222, und daraus entstand die gewöhnliche Form χέω; N. T. χεῶ; fut. med. χέομαι Is. 6, 51; Sp. χεύσω, u. aor. ἔχῡσα, χῦσαι, s. Lob. Phryn. 725; perf. κέχυκα, κέχυμαι, aor. pass. ἐχύϑην, bei Sp. auch ἐχέϑην, vgl. Lob. Phryn. 731; – gießen, ergießen, ausgießen, fließen lassen; zunächst – a) von flüssigen Dingen, gew. mit dem Nebenbegriffe der Menge; so von Zeus χέει ὕδωρ, er läßt regnen, Il. 16, 385; χιόνα, er läßt schneien; auch absolut, χέει, 12, 281; κρήνη κατ' αἰγίλιπος πέτρης χέει ὕδωρ 9, 15. 16, 4; ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν 3, 270 Od. 4, 216 u. öfter; οἶνον ἀφυσσάμενος χαμάδις χέε Il. 23, 220; δάκρυα ϑερμὰ χέον 7, 426. 16, 3 u. öfter; pass., πολλὰ δάκ ρυα ϑερμὰ χέοντο, sie wurden vergossen, strömten, Od. 4, 523 Il. 23, 385; ποταμούς, οἳ διὰ χώρας ϑαλερὸν πῶμα χέουσιν Aesch. Suppl. 1007; ἢ τοῖςδε κρωσσοῖς χέω τάδε Soph. O. C. 479; πατρὸς χέοντες λουτρά El. 84; ποτοῦ χυϑέντος εἰς γῆν Trach. 701; ὅταν βορέας χιόνα χέῃ Eur. Cycl. 328; und so Folgde. – Im med. bes. von der Libation bei Todtenopfern, χοὴν χεόμην πᾶσιν νεκύεσσιν Od. 11, 26, wie 10, 518, allen Todten ein Trankopfer ausgießen (vgl. χοή); χοὰς χέασϑαι Her. 7, 43; Aesch. Pers. 216; Soph. O. C. 478; Eur. Or. 472; so auch allein, χεόμενον καὶ ἐναγιοῦντα Is. 6, 51; so auch im act., τύμβῳ χέουσα τάςδε κηδείους χοάς Aesch. Ch. 85, vgl. 90. 107. 127. – b) von trocknen Dingen, schütten, ausschütten, hinstreuen, immer mit dem Nebenbegriffe der Fülle; φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει Il. 6, 147; Hes. O. 423; φύλλων αὖα χέουσιν ἄνεμοι Crinag. 29 (XI, 291); φῦκος Il. 9, 7; ἄλφιτα Od. 2, 354. 380; aber δένδρεα κατακρῆϑεν χέε καρπόν 11, 588 ist nur »in Fülle herabhangen lassen«. – Bes. σῆμ' ἔχεαν u. χεύαντες δὲ τὸ σῆμα, Il. 24, 799. 801, ein Grabmal aus Erde, einen Grabhügel aufschütten, wie Od. 1, 291. 2, 222 u. sonst; eben so τύμβον Il. 7, 336 Od. 4, 584. 12, 14 und sonst; ϑανόντι χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν Il. 23, 256, vgl. Od. 3, 258; κόνιν κὰκ κεφαλῆς Il. 18, 24 Od. 24, 317. – Δοῦρα, Speere ausschütten, d. i. in Menge werfen, schleudern, Il. 5, 618; u. so im med., βέλεα στονόεντα χέοντο, Il. 8, 159. 15, 590, sie schütteten ihre Pfeile aus, schossen sie in Menge ab; τόξα χέαντα βέλη Mel. 32 (XII, 19). – Καλάμην χϑονὶ χαλκὸς ἔχευεν, Halme in Menge hinschütten oder zu Boden strecken, d. i. sie abmähen, Il. 19, 222. – Auch fallen lassen, ἡνία ἔραζε 17, 619, εἴδατα ἔραζε Od. 22, 70. 85; δέσματα ἀπὸ κρατός Il. 22, 468; ἐν νήσῳ κέχυται σπέρμα Pind. P. 4, 42; κρόκου βαφὰς ἐς πέδον χέουσα Aesch. Ag. 230; πλοκάμους χευαμένη das Haar wallen lassen, Rhian. 9 (VII, 173); πλόκαμος γένυν παρ' αὐτὴν κεχυμένος Eur. Bacch. 456. – Pass. aufgeschüttet werden, ἰχϑύες ἐπὶ ψαμάϑοισι κέχυνται Od. 22, 387; ἃς τότ' ἄρα μνηστῆρες ἐπ' ἀλλήλοισι κέχυντο ib. 389; vgl. Od. 17, 298. 19, 539 Il. 23, 775; von Menschen u. Thieren = sich in Menge daher bewegen, daherströmen, sich haufenweise versammeln, sich drängen, 5, 141. 16, 267. 19, 356; δακρυόεντες ἔχυντο, weinend strömten sie heran, 10, 415. – c) übh. ergießen, in Menge, reichlich ausgießen, hervorbringen, verbreiten; φωνήν, αὐδήν, die Stimme ergießen, in Fülle ertönen lassen, Od. 19, 521; Hes. Sc. 296, vgl. Th. 83; ἐπὶ ϑρῆνον ἔχεαν Pind. I. 7, 58; μαντώδεα φωνήν Christod. ecphr. 37; πόλιν Ἑλλάδος φϑόγγον χέουσαν Aesch. Spt. 73; κλύοιτ' εὐκταῖα γένει χεούσας Suppl. 626; auch in Prosa, ἁ πολλὰ καὶ κε χυμένα φωνὰ μεγάλα Tim. Locr. 101 b; von Blasinstrumenten, σύριγγι χέων μέλος Alc. Mess. 12 ( Plan. 226); ἡδὺ πνεῦμα ἐν αὐλοῖς Simonds 76 (IX, 700). – Aehnlich κὰδ δ' ἄρα οἱ κεφαλῆς χέ' ἀϋτμένα, mit stark hervorströmendem Athem anhauchen, Il. 23, 765, vgl. Od. 3, 289; ἀχλὺν κατ' ὀφϑαλμῶν, Finsterniß über die Augen ergießen, verbreiten, Il. 20, 321; πολλὴν ἠέρα χεῦε Od. 7, 15; ἀμψί σψιν ll. 17, 270; ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν, 395. 12, 338 u. sonst; κάλλος κὰκ κεφαλῆς, Schönheit über das Haupt ausgießen, 23, 156; δόλον ἐπὶ δέμνια, Fangstricke über das Lager ausbreiten, 8, 282. – Pass. sich ergießen, ausbreiten, erstrecken, ἀμφὶ δέ οἱ ϑάνατος χύτο Il. 13, 544, wie ἀμφὶ δέ μιν νὺξ κέχυται Hes. Th. 727; κατ' ὀφϑαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς Il. 5, 696; πάλιν χύτο ἀήρ, der Nebel floß zurück, zerfloß, zerstreu'te sich, Od. 7, 143; οὔ κέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυϑείη 19, 590; ἀμ φὶ δεσμοὶ ἔχυντο 8, 297; ἐχύϑη οἱ ϑυμός, sein Gemüth wurde überströmt, überschüttet von Freuden, Ap. Rh. 3, 1009; χυϑεῖσα περὶ τάφῳ Ep. ad. 714 ( App. 251); παγοῦ χυϑέντος Soph. Phil. 293; Plat. stellt gegenüber τὰ παρὰ φύσιν ξυνεστῶτα ἢ κεχυμένα Tim. 66 c; u. med., φρὶξ ἐπὶ πόντον ἐχεύατο Il. 7, 63; anders ἀμφὶ φίλον υἱὸν ἐχεύατο πήχεε, um ihren Sohn goß, schlang sie ihre Arme, 5, 314; ἀμφ' αὐτῷ χυμένη, sich über ihn werfend und ihn umarmend, 19, 284 Od. 8, 527. – Auch übtr., ἐν ᾷ κέχυμαι Pind. I. 1, 4, in deren Lob ich mich ergieße; u. so κεχυμένος εἴς τι, einer Sache unmäßig hingegeben, ἐς τἀφροδίσια, der Wollust unmäßig ergeben, effusus in Venerem, Luc. sacrif. 5; πρὸς ἡδονήν Alciphr. 1, 6.
-
16 μελανέω
μελανέω, schwarz werden, sich schwärzen, so erkl. Einige Il. 7, 63, οἵη δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ ὀρνυμένοιο νέον· μελάνει δέ τε πόντος ὑπ' αὐτῆς, als imperf., das Meer schwärzte sich; Aristarchs Ansicht bei Schol. Aristonic.: ἡ διπλῆ, ὅτι ἐὰν μὲν γράφηται πόντος ὑπ' αὐτοῦ, ἔσται μελαίνεται ὁ πόντος ὑπὸ τοῠ Ζεφύρου· ἐὰν δὲ πόντον ὑπ' αὐτῇ, ἔσται μελαίνει δὲ πόντον ὁ Ζέφυρος ὑπὸ τῇ φρίκῃ. Sicherer ist An. Rh. 4, 1574, βένϑος ἀκίνητον μελανεῖ, u. Callimach. ep. 8 (XII, 230), τὸν τὸ καλὸν μελανεῦντα; vgl. Philod. 10 (V, 121), μίκκη καὶ μελανεῦσα Φιλαίνιον; Arat. 836 u. öfter.
-
17 φριξαυχην
-
18 χεω
эп. тж. χείω (aor. ἔχεα - эп. тж. ἔχευα и χεῦα; aor. 1 pass. ἐχύθην) тж. med.1) лить, струить, проливать(ὕδωρ ἐπὴ χεῖρας Hom.; δάκρυα ἀπ΄ ὀφθαλμῶν Eur.)
αἷμα χυθὲν σιδάρῳ Eur. — пролитая железом кровь;χρατῆρα οἴνου χεῖσθαι Plut. — наливать чашу вина2) ( о дожде или снеге) проливать, посылать(χέει ὕδωρ Ζεύς или Ζεὺς χέει Hom.; Βορέας χιόνα χέει Eur.)
3) культ. возливать, совершать возлияниеχοέν χεῖσθαι νεκύεσσιν Hom. — совершать возлияния умершим;
πατρὸς χ. λουτρά Soph. — совершать возлияния (покойному) отцу;τύμβῳ χ. χοάς Aesch. — совершать возлияния на могилу4) разливать, распространятьκατὰ ὀφθαλμῶν κέχυτ΄ ἀχλύς Hom. — тьма застлала очи;
πολλέν ἠέρα χ. Hom. — окутать густым туманом;πάλιν χύτο ἀήρ Hom. — туман отхлынул (расступился);δένδρεα κατάκρηθεν χέε καρπόν Hom. — деревья сверху донизу были покрыты плодами;πάγου χυθέντος Soph. — когда лед покрывает (все);ἐχεύατο πόντον ἔπι φρίξ Hom. — зыбь покрыла море;Μυρμιδόνες ἐχέοντο Hom. — мирмидоняне хлынули толпами;ἀμφὴ δεσμοὴ ἔχυντο Hom. — вокруг (них) были раскинуты оковы, т.е. они были отовсюду окружены крепкой сетью;ὕπνον ἐπὴ βλεφάροισιν χ. Hom. — насылать сон на вежды;κάλλος χ. κατά τινος Hom. — придать красоту чему-л.;ἀμφὴ δέ οἱ θάνατος χύτο Hom. — смерть объяла его;κεχυμένος εἴς τι Luc. — целиком отдавшийся чему-л.5) наваливать, сыпать, насыпать(ἄλφιτά τινι Hom.)
φύλλα χαμάδις χ. Hom. — усыпать землю (сорванной) листвой;χ. καλάμην χθονί Hom. — устилать землю сжатыми колосьями;δούρατα χ. Hom. — пускать множество копий;χ. σῆμα или τύμβον Hom. — насыпать погребальный холм;κόνιν αἰθαλόεσσαν χεῖσθαι κὰκ (= κατὰ) κεφαλῆς Hom. — посыпать пеплом свою голову;κρέα εἰν ἐλεοῖσι χ. Hom. — наваливать куски мяса на столы;αἱ ὄϊες ἀγχιστῖναι ἐπ΄ ἀλλήλῃσι κέχυνται Hom. — овцы, сбившись в кучу, упали друг на друга;ἀμφ΄ αὐτῷ χυμένη Hom. — обвившись вокруг него;ἀμφὴ υἱὸν ἐχεύατο πήχεε Hom. — она обхватила сына руками;ἥ γῆ χεῖται Xen. — земля сыпуча (рыхла);τὰ παρὰ φύσιν κεχυμένα Plat. — ненормальная рыхлость6) ронять, бросать(τι ἔραζε Hom.)
πλόκαμος κεχυμένος Eur. — ниспадающие кудри7) ( о звуке) издавать, испускать(φθόγγον Aesch.)
χέει φωνέν παῖδ΄ ὀλοφυρομένη Hom. — (Аэдона) в песне оплакивает сына;εὐκταῖα χ. Aesch. — петь молитвы -
19 φρίκα
-
20 φρῖκα
- 1
- 2
См. также в других словарях:
φρίξ — ικός, ἡ, Α 1. ελαφρός κυματισμός υδάτινης επιφάνειας, φρικίαση («Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρίξ», Ομ. Ιλ.) 2. ανατρίχιασμα 3. παροξυσμός ρίγους («πυρετὸς ἴσχει ξηρὸς καὶ φρὶξ ἄλλοτε», Ιπποκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. λ., η οποία, κατά μία… … Dictionary of Greek
φρίξ — φρί̱ξ , φρίξ ruffling masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φρῖκα — φρίξ ruffling masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φρῖκας — φρίξ ruffling masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φρίκη — η, ΝΜΑ δέος, φόβος, τρόμος που νιώθει κανείς όταν βλέπει ή ακούει κάτι το τρομακτικό, το αποτρόπαιο (α. «ένιωσε φρίκη μπροστά στο φοβερό εκείνο θέαμα» β. «τῆς σφαγῆς φρίκην ἐμποιούσης τοῑς φίλοις», Διόδ.) νεοελλ. 1. συνεκδ. φρικαλέο πράγμα,… … Dictionary of Greek
φρῖκ' — φρῖκα , φρίξ ruffling masc acc sg φρῖκε , φρίξ ruffling masc nom/voc/acc dual φρῖκαι , φρίκη shuddering fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φρῖχ' — φρῖκα , φρίξ ruffling masc acc sg φρῖκε , φρίξ ruffling masc nom/voc/acc dual φρῖκαι , φρίκη shuddering fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Frisch — Frísch, er, este, adj. et adv. 1. Eigentlich, kühl, ein wenig kalt. Das Wasser ist ganz frisch, kühl. Frische Luft schöpfen. Ein frischer Keller, in welchem es kühl ist. Ein frischer Trunk. Es ist heute ganz frisch, ein wenig kalt. Nieders. frisk … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
βήχας — Αντανακλαστικό φαινόμενο που συνίσταται στη βίαιη εκπνοή, με τη γλωττίδα αρχικά κλεισμένη, για να ανοίξει στη συνέχεια απότομα. Αποσκοπεί στην απομάκρυνση εκκριμάτων και ξένων σωμάτων από τις αεροφόρους οδούς. Το αντανακλαστικό του β.… … Dictionary of Greek
μελάνω — (Α) [μέλας, ανος] γίνομαι μαύρος, μαυρίζω (α. «Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἐπὶ φρίξ... μελάνει δὲ τε πόντος ὑπ αὐτῆς», Ομ. Ιλ. β. «πόντοιο διήλυσις, ἔνθα μάλιστα βένθος ἀκίνητον μελανεῑ», Απολλ. Ρόδ.) … Dictionary of Greek
υπόφρικος — ον, Α αυτός που κατέχεται από ελαφρό ρίγος («ὑπόφρικον καὶ τὸ τοῡ βασιλέως σῶμα ἐγεννήθη», Π Δ). [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο) * + φρικος (< φρίξ, φρικός «ανατρίχιασμα, ρίγος»)] … Dictionary of Greek
