-
21 φίλημ'
φίλημα, φίλημαkiss: neut nom /voc /acc sgφίλημαι, φιλήμηfem nom /voc pl -
22 φιλημάτων
φίλημαkiss: neut gen pl -
23 φιλήμασι
φίλημαkiss: neut dat pl -
24 φιλήμασιν
φίλημαkiss: neut dat pl -
25 φιλήματα
φίλημαkiss: neut nom /voc /acc pl -
26 φιλήματι
φίλημαkiss: neut dat sg -
27 φιλήματος
φίλημαkiss: neut gen sg -
28 öpme
φίλημα, φιλί -
29 φιλήματ'
φιλήματα, φίλημαkiss: neut nom /voc /acc plφιλήματι, φίλημαkiss: neut dat sgφιλήματε, φίλημαkiss: neut nom /voc /acc dual -
30 поцелуй
-
31 лобзание
-я ουδ.παλ. ασπασμός, φιλί, φίλημα•иудино лобзание το φίλημα του Ιούδα.
-
32 поцелуй
-я α.φιλί, φίλημα•материнский поцелуй μητρικό φιλί•
дружеский поцелуй φιλικό φιλί.
εκφρ.поцелуй иуды – το φίλημα του Ιούδα. -
33 Kiss
subs.P. and V. φίλημα, τό (Xen.).——————v. trans.Kissing his lips: V. ἀμφιπίπτων στόμασι (Soph., Trach. 938).I did not kiss my sister: V. οὐ κασιγνήτῃ στόμα συνῆψα (Eur., I.T. 374).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Kiss
-
34 ἅγιος
ἅγιος, ία, ον orig. a cultic concept, of the quality possessed by things and persons that could approach a divinity (so among the Trag. poets only Thespis, Fgm. 4 p. 833 Nauck2 βωμῶν ἁγίων, but found since V B.C. as a cultic term in Ion. and Att., e.g. ἱρόν Hdt. 2, 41; 44; Pla., Critias 116c, τόπος Leg. 904e; τελεταί Aristoph., Nub. 304 and Demosth. 25, 11 [ἁγιώταται τ.]; above all in the mysteries [GWobbermin, Rel. gesch. Studien 1896, 59ff, cp. OGI 721, 1 τῶν ἁγιωτάτων, Ἐλευσῖνι μυστηρίων]; LXX [HGehman, VetusT 4, ’54, 337–48]; LXX, pseudepigr., Philo, Joseph., apolog.)① as adj. pert. to being dedicated or consecrated to the service of Godⓐ in the cultic sense dedicated to God, holy, sacred, i.e. reserved for God and God’s service:α. of things ἁ. πόλις of Jerusalem (Appian, Syr. 50, §250: Jerus. is called the ἁγιωτάτη πόλις of the Jews; also Mithrid. 106 §498; Is 48:2; 52:1; 66:20; 2 Esdr 21:1; Da 3:28; 1 Macc 2:7 al.; B-D-F §474, 1) Mt 4:5; 27:53; Rv 11:2; of the heavenly Jerusalem 21:2, 10; 22:19; τόπος ἅ. of the temple (2 Macc 2:18; 8:17; 3 Macc 2:14) Mt 24:15; Ac 6:13; 21:28, but of the next life 1 Cl 5:7, like ὁ ἅ. αἰών the holy age = αἰὼν μέλλων (cp. in the addition to the Lat. transl. of Sir 17:27 ‘aevum sanctum’) B 10:11; γῆ ἁ. (2 Macc 1:7; TestJob 33:5) Ac 7:33 (Ex 3:5); ὄρος ἅ. (Wsd 9:8; Ps 14:1; 42:3 al.—Appian, Bell. Civ. 1, 1 §2 τὸ ὄρος τὸ ἀπὸ τοῦδε [i.e. something extremely significant occurred] κλῃζόμενον ἱερόν) of the mountain of Transfiguration 2 Pt 1:18; σκεύη (1 Esdr 8:57; 1 Macc 4:49) Ox 840, 14; 21; 29 (ASyn. 150, 112; 114; 116); σκηνή Hb 9:2 (JSwetnam, CBQ 32, ’70, 205–21, defends the Vulgate transl.). διαθήκη (Da 11:28ff Theod.; 1 Macc 1:15) Lk 1:72; γραφαί Ro 1:2 (cp. 1 Macc 12:9; Philo, Rer. Div. Her. 159); εὐαγγέλιον AcPlCor 2:36. λόγος 1 Cl 13:3; 56:3; Dg 7:2 (cp. Herm. Wr. 1:18 ὁ θεὸς εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ). Since Christians are called ‘holy ones’ (s. 2dβ), their κλῆσις is also ἁ. 2 Ti 1:9; so also of the ἐντολή given them 2 Pt 2:21. Their community forms an ἐκκλησία ἁ. ITr ins; Hv 1, 1, 6; 1, 3, 4; cp. 4, 1, 3, as well as a ἱεράτευμα ἅ. 1 Pt 2:5 and an ἔθνος ἅ. (Wsd 17:2) vs. 9. For φίλημα ἅ. s. φίλημα.—πίστις is ἁγιωτάτη most holy Jd 20 (for the superl. cp. Pla., Leg. 729e; Diod S 3, 44, 2 ἱερὸν ἁγιώτατον=an exceptionally holy temple; SIG 339, 14; 768, 16 [31 B.C.]; Jos., Ant. 16, 115; ἁγιώτατος θεός: OGI 755, 1; 756, 3; cp. PGM 4, 668. Of the synagogue CIJ 754; 781; 867).β. of humans and transcendent beingsא. of human beings consecrated to God, holy, pure, reverent (CB I/2, 386 no. 232, 8 [early III A.D.] of a gentile: Γάϊος, ὡς ἅγιος, ὡς ἀγαθός) prophets (Wsd 11:1; cp. ἅ. Ἀβράμ Did., Gen. 228, 23) Lk 1:70; Ac 3:21; 2 Pt 3:2. John the Baptist (w. δίκαιος) Mk 6:20; apostles Eph 3:5; of Polycarp, in EpilMosq 1; 3; 5; αἱ ἅ. γυναῖκες 1 Pt 3:5. Israel a λαὸς ἅ. (Is 62:12; Sir 49:12 v.l.; Da 7:27;PsSol PsSol:17) 1 Cl 8:3; cp. B 14:6; πᾶν ἄρσεν τῷ κυρίῳ Lk 2:23.—The Christians (Orig., C. Cels 3, 60, 16) ἅ. ἔσεσθε 1 Pt 1:16a (Lev 19:2). Charismatics (?; so EKäsemann, Beiträge zur Hist. Theol. 9, ’33, 146, n. 5) Col 1:26. ἀδελφοὶ ἅ. Hb 3:1; their children 1 Cor 7:14 (GDelling, Studien zum NT, ’70, 270–80, 281–87=Festschrift Fascher, 84–93; JBlinzler in Festschrift Schmid, ’63, 23–41; KAland, Die Stellung d. Kinder in d. frühen christl. Gemeinden u. ihre Taufe, ’67, 13–17). Presbyters IMg 3:1. W. ἄμωμος Eph 1:4; 5:27; Col 1:22; ἅ. ἐν ἀναστροφῇ 1 Pt 1:15, cp. D 10:6.ב. of angels holy (Job 5:1; Tob 11:14; 12:15; cp. Bousset, Rel.3 321; Cat. Cod. Astr. VIII/2 p. 176, 19; cp. PGM 4, 668; AscIs 3, 16) Mk 8:38; Lk 9:26; Ac 10:22; Rv 14:10; 1 Cl 39:7; Hv 2, 2, 7; 3, 4, 1f; ἐν ἁ. μυριάσιν αὐτοῦ w. his holy myriads Jd 14 (w. ἄγγελος P72; cp. En 1:9).ג. of Christ holy τὸν ἅγιον παῖδά σου Ac 4:27, 30; τὸ γεννώμενον ἅ. κληθήσεται Lk 1:35; GJs 11:3 (ἅ. belongs to the pred.).ד. of God (Aristoph., Av. 522; Pla., Soph. 249a; OGI 262, 25; 378, 1 [19 A.D.] θεῷ ἁγίῳ ὑψίστῳ; 590, 1; 620, 2 [98 A.D.]; UPZ 79, 22 [159 B.C.] of Isis; likew. POxy 1380, 34; 36; 89; IDefixWünsch 4, 10 τὸν ἅ. Ἑρμῆν; Herm. Wr. 1, 31; PGM 1, 198; 3, 312; 4, 851; 2093. Further exx. in Wobbermin 70; Cumont3 266.—LXX; Philo, Sacr. Abel. 101; SibOr 3, 478) holy J 17:11; 1 Pt 1:16b (Lev 19:2); Rv 4:8 (Is 6:3; TestAbr A 3, p. 79, 19 [Stone p. 6]; ParJer 9:3.—The threefold ἅγιος serves to emphasize the idea, as the twofold καλὸν καλόν=indescribably beautiful Theocr. 8, 73); 6:10. Of God’s name (LXX; PGM 4, 1190; 13, 638) Lk 1:49; 1 Cl 64.ה. of spirit τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον or τὸ ἅγιον πνεῦμα or πν. ἅ., s. πνεῦμα 5c.ⓑ shading over into the sense holy = pure, perfect, worthy of God (Stephan. Byz. s.v. Παλική: ὅρκος ἅγιος) θυσία Ro 12:1. ἀναστροφαί 2 Pt 3:11. Of the divine law Ro 7:12; ἀπαρχή (cp. Ezk 48:9ff) 11:16a; ναός (Ps 10:4; 17:7 al.; Jos., Bell. 7, 379; cp. ἱερὸν ἅ.: Hdt. 2, 41; Diod S 5, 72, 3; 15, 14, 3; Paus., 10, 32, 13) 1 Cor 3:17; Eph 2:21.② used as a pure subst. the holy (thing, pers.)ⓐ ἅγιον, ου, τό that which is holyα. concrete sacrificial meat (Lev 22:14.—Also concr. θύειν τὸ ἱερόν: 67th letter of Apollon. of Ty. [Philostrat. I 363, 30 K.]) μὴ δῶτε τὸ ἅ. τοῖς κυσίν Mt 7:6; cp. D 9:5. Cp. 1QS 9:17.β. sanctuary (OGI 56, 59 [239 B.C.]; UPZ 119, 12 [156 B.C.]; Num 3:38; Ezk 45:18; 1 Esdr 1:5 v.l.; 1 Macc 10:42; Philo, Leg. All. 3, 125; Jos., Ant. 3, 125) τὸ ἅ. κοσμικόν Hb 9:1.ⓑ ἅγια, ων, τά sanctuary (Jdth 4:12; 16:20; 1 Macc 3:43, 59 al.; Philo, Fuga 93 οἷς [sc. ἡ Λευιτικὴ φύλη] ἡ τῶν ἁγίων ἀνάκειται λειτουργία; Jos., Bell. 2, 341) Hb 8:2; 9:24f; 13:11. Also the front, or outer part of the temple, the holy place (3 Km 8:8; Philo, Rer. Div. Her. 226) Hb 9:2. τὰ ἅ. of the heavenly sanctuary (SibOr 3, 308) vs. 12; 10:19.—(τὰ) ἅγια (τῶν) ἁγίων the holy of holies (3 Km 8:6; 2 Ch 4:22; 5:7; GrBar ins 2; Philo, Leg. All. 2, 56. Cp. Polyb. 16, 12, 7 τὸ τοῦ ΔιὸϚ ἄβατον.—Formed like κακὰ κακῶν Soph., Oed. C. 1238, ἄρρητʼ ἀρρήτων Oed. R. 465; ἔσχατα ἐσχάτων Ael. Aristid. 46 p. 260 D.; B-D-F §141, 8; 245, 2) Hb 9:3; IPhld 9:1; GJs 8:3; 13:2; 15:3. Of Christians 1 Cl 29:3 (cp. 2 Ch 31:14; Ezk 48:12).ⓒ ἅγιος, ου, ὁ the holy oneα. of God (En 14:1; 97:6; 98:6; 104:9) 1J 2:20 (β is also prob. [s. OPiper, JBL 66, ’47, 437–51]).β. of Christ ὁ ἅ. Rv 3:7; 1 Cl 23:5; Dg 9:2; ὁ ἅ. καὶ δίκαιος Ac 3:14. ὁ ἅ. τοῦ θεοῦ Mk 1:24; Lk 4:34; J 6:69 (cp. Ps 105:16 ὁ ἅ. κυρίου of Aaron).γ. of the martyr Polycarp EpilMosq 2 (of psalmists Did., Gen. 60, 18).ⓓ ἅγιοι, ων, οἱ the holy onesα. of angels (Zech 14:5; Ps 88:6; En 1:9; PsSol 17:43; PGM 1, 198; 4, 1345; 1347). For 1 Th 3:13; 2 Th 1:10; D 16, 7; Col 1:12 (cp. 1QS 11:7f), β is also prob.β. believers, loyal followers, saints of Christians as consecrated to God (cp. Is 4:3; Tob 8:15; Ps 33:10; Da 7:18, 21) Ac 9:13, 32; Ro 8:27; 12:13; 15:25 (Ltzm., exc. ad loc. on the early community in Jerusalem); 1 Cor 6:1f; 2 Cor 1:1; Eph 2:19; 3:8; Phil 4:22; Col 1:4; 1 Ti 5:10; Hb 6:10; Rv 22:21 v.l. (s. RBorger, TRu 52, ’87, 56f); D 16:7 perh.; 1 Cl 46:2; Hv 1, 1, 9 al.; κλητοὶ ἅ. Ro 1:7; 1 Cor 1:2; οἱ ἅ. αὐτοῦ Col 1:26; cp. Ac 9:13; Hv 3, 8, 8; οἱ ἅ. καὶ πιστοὶ αὐτοῦ ISm 1:2.γ. of other people esp. close to God (Dionys. Soph., Ep. 70 σωφροσύνη … προσήγαγέ σε θεῷ … τοῖς ἁγίοις παρέστησεν) Mt 27:52; cp. Rv 18:20, 24; Eph 2:19.—FJDölger, ΙΧΘΥΣ 1910, 180–83; WLink, De vocis ‘sanctus’ usu pagano, diss. Königsb. 1910; AFridrichsen, Hagios-Qadoš 1916; EWilliger, Hagios 1922; JDillersberger, Das Heilige im NT 1926; HDelehaye, Sanctus 19272; ’33; RAsting, D. Heiligkeit im Urchristentum 1930; UBunzel, D. Begriff der Heiligkeit im AT, diss. Breslau 1914; JHänel, D. Religion d. Heiligkeit ’31; PChantraine/OMasson, Debrunner Festschr., ’54, 85–107; FNötscher, Vom Alten zum NT, ’62, 126–74 (Qumran). SWoodward, JETS 24, ’81, 107–16 (Qumran displays transition from association of the term for ‘saints’ with celestial beings to human beings, s. 1QS 5:6f; 8:5 and 8).—B. 1475. EDNT. DDD 1359–64. New Docs 4, 111. DELG s.v. ἅζομαι. M-M. TW. Sv. -
35 philema
-
36 προ-καλέω
προ-καλέω (s. καλέω), hervor- oder herausrufen, gew. med. zu sich heraus-, vorrufen; bes. zum Kampf herausfordern, Il. 13, 809 Od. 8, 142; u. mit dem Zusatze μαχέσασϑαι, Il. 3, 432. 7, 39. 50; auch πάντας προκαλέσσατο χάρμῃ, er forderte Alle zum Kampfe heraus, 7, 218. 285, Sp., προκαλεσάμενος τὸν Ἔρωτα κατεπάλαισεν εὐϑύς, Luc. D. D. 7, 3; εἰς ἀγῶνα, Conv. 20; τινὰ μάχῃ, Anacr. 12, 7. So οὐχ ἃ κρείττων ᾔδει ὤν, ταῠτα προὐκαλεῖτο τοὺς συνόντας, Xen. Cyr. 1, 4, 4; auch ἐς λόγους, Her. 4, 201; πρὸς τὸ συνδειπνεῖν, Plat. Conv. 217 c. – Uebh. auffordern, ermuntern, veranlassen, zu Etwas, τινὰ ἐς λόγους, ἐς σπονδάς, ἐπὶ συμμαχίαν, Thuc. 3, 34. 4, 19. 5, 43, u. mit doppeltem. acc. der Person u. der Sache, προκαλεῖσϑαί τινά τι, z. B. σπονδάς, εἰρήνην, Einen zum Frieden auffordern, ihm den Frieden vorschlagen, Ar. Ach. 627 Equ. 796; ἅπερ καὶ τὸ πρότερον ἤδη προὐκαλεσάμεϑα, wozu wir auch schon früher aufforderten, was wir vorschlugen, Thuc. 2, 72, vgl. 73; αὐτῶν προκαλεσαμένων, auf ihre eigene Aufforderung, 4, 20, u. öfter; πολλὰ καὶ δίκαια προκαλεῖσϑαί τινα, Dem. 30, 1; ἃ προὐκαλούμην αὐτόν, Plat. Euthyphr. 5 b, εἰπεῖν ἃ προκαλούμεϑα, Legg. X, 885 e. συγ γυμνάζεσϑαι αὐτὸν προὐκαλούμην, Conv. 217 b; προκαλεῖσϑαι ἐπὶ τιμωρίαν, auffordern, Rache zu nehmen, Dem. 21, 226. καὶ παρορμῆσαι, Pol. 1, 1, 4; τινὰ εἰς διαλύσεις. 1, 31, 4, u. öfter; Sp., χεῖλος προκαλούμενον φίλημα, die zum Kusse richtssprache = der Gegenpartei ein außergerichtliches Beweismittel zur Entscheidung eines Rechtsstreites in Vorschlag bringen, z. B. die Sache eines Schiedsrichter zu übergeben, Zeugen verhören, zulassen u. dgl. vgl. Antiph. 1, 6. 6, 23 ff.; τὴν ἐμὴν μὴτέρα τὸν αὐτὸν ὅρκον ὀμόσαι προὐκαλούμην, ich erbot mich, meine Mutter solle denselben Eid schwören, Dem. 55, 27, u. öfter; übh. vor Gericht fordern, προκαλοῠμαί δε τραύματος εἰς Ἄρειον πάγον, Luc. Tim. 46. – Sich auf Jem. berufen, an ihn appelliren, περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ἐπὶ Ῥωμαίους, Pol. 26, 2, 13.
-
37 περι-πεταστός
περι-πεταστός, ringsum, darüber ausgebreitet, hingebreitet, φίλημα, ein wollüstiger Kuß mit weitgeöffneten Lippen, Ar. Ach. 1163.
-
38 φιλημάτιον
φιλημάτιον, τό, dim. von φίλημα, Luc. D. Meretr. 11.
-
39 κνίσμα
κνίσμα, τό, das Reizen, der Reiz zur Liebe, eigtl. Neckereien u. Anreizungen der Verliebten unter einander durch Kneipen u. Zwicken; τὰ ποϑούντων κνίσματα Pompei. 2 (VII, 219); neben φίλημα Strat. 51 (XII, 309); κνίσματα ὄνυξιν ἔχειν Ep. ad. 6 (XII, 67), u. öfter in der Anth.; – das Abgekniffene, Abgebrochene, der Brocken, κνίσματα καὶ περιτμήματα τῶν λόγων Plat. Hipp. mai. 304 a.
-
40 δια-κλίνω
δια-κλίνω (s. κλίνω), 1) ausweichen, vermelden, τὰς καταγραφάς Pol. 35, 4; τὸ φἰλημα Plut. Alex. 54. – 2) absol., Pol. 7, 11; τῆς ἀγορᾶς, vom Markt abgehen, 11, 9; auch ἀπὸ τῶν πυλῶν, 6, 41.
См. также в других словарях:
φίλημα — kiss neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φίλημα — το, ΝΜΑ, και δωρ. τ. φίλαμα Α [φιλώ] 1. επαφή τών χειλιών σε μέρος τού σώματος άλλου προσώπου ή ζώου ή και πράγματος, η οποία αποτελεί έκφραση έρωτα, πόθου, στοργής ή σεβασμού, ασπασμός, φιλί 2. εκκλ. ενέργεια που αποτελεί σύμβολο τής… … Dictionary of Greek
φίλημα — το, ατος και φιλί, το επαφή των χειλιών σε κάποιο σημείο του σώματος άλλου ανθρώπου ή ζώου ή και πράγματος για εκδήλωση στοργής, αγάπης, έρωτα, πόθου ή σεβασμού, ο ασπασμός: Του έδωσε ένα φίλημα στο μάγουλο … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
φίλημ' — φίλημα , φίλημα kiss neut nom/voc/acc sg φίλημαι , φιλήμη fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλημάτων — φίλημα kiss neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλήμασι — φίλημα kiss neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλήμασιν — φίλημα kiss neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλήματα — φίλημα kiss neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλήματι — φίλημα kiss neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλήματος — φίλημα kiss neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
OSCULUM — res sacra, utpote quâ quasi Anima, quâ nihil nobis pretiosius, transfunditur. Proin eius usque adeo religiosi fuêre Veteres, Romani inprimis, ut cuiquam temere Osculum dare nefas esset, nec Sponso quidem, nihil semel tantum liceret,… … Hofmann J. Lexicon universale
