-
21 ταχυ-άλωτος
ταχυ-άλωτος, schnell od. leicht gefangen, erobert, χώρη, Her. 6, 130.
-
22 χωρέω
χωρέω, fut. gew. att. χωρήσομαι, selten χωρήσω, s. Poppo obs. in Thuc. p. 149, – 1) Raum geben, Platz machen, weichen, sich zurückziehen, νηῶν ἄπο Τρῶες ἐχώρησαν προτὶ Ἴλιον Il. 13, 724; ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης χωρήσαντες 18, 244; πάλιν αὖτις χωρεῖν 17, 533; γαῖα ἔνερϑεν χώρησεν, von unten her wich die Erde, sie that sich von einander, H. h. Cer. 430; – c. gen. des Ortes oder der Sache, vor der man zurückweicht oder weggeht, χώρησεν τυτϑὸν ἐπάλξιος Il. 12, 406; νεῶν ἐχώρησαν 15, 655; νεκροῦ χωρήσουσι 16, 629; u. c. dat. der Person, vor der Einer sich zurückzieht, οὐδ' ἂν Ἀχιλλῆϊ χωρήσειεν, 13, 324. 17, 101 (in der Od. kommt das simplex nicht vor); ἐκ πυλῶν χωρήσεται Aesch. Spt. 458. – 2) von der Stelle gehen, sich fortbewegen, von Personen und Sachen; ἔξω τῶνδε δωμάτων τάχος χωρεῖτε Aesch. Eum. 171, u. öfter, wie Soph.; auch χωρῶ πρὸς ἔργον, ich gehe ans Werk, an die Ausführung, Ai. 116 ( Thuc. 1, 18. 3, 831; vom Schmerze, χωρεῖ πρὸς ᾗπαρ δύη 918; Eur. oft; χωρεῖ τὸ ὕδωρ, das Wasser geht od. fließt, im Ggstz des stehenden, Xen. Cyr. 7, 5,16; τὸ τόξευμα χωρεῖ διὰ τοῦ ϑώρακος, der Pfeil geht, dringt durch den Panzer, An. 4, 2,28; auch von der Zeit, νὺξ ἐχώρει, die Nacht rückte vor od. ging zu Ende, Aesch. Pers. 382; ἐπί τι, wozu, woran gehen, ἐχώρησεν ἐπ' ἀδελφεοῦ βίαν Pind. N. 10, 73; oft = marschiren, Thuc. u. Xen., ἐναντίοι ἐχώρουν τοῖς Πέρσαις, rückten ihnen entgegen, Cyr. 7, 1,32. – Daher übertr., im Gange sein, gangbar sein, vom Gelde und von Gerüchten, ἡ φάτις κεχωρήκεε, das Gerücht hatte sich verbreitet, Her. 1, 122; λόγος ἐχώρει πολὺς ἐκ Σικελίας ὡς Plat. Ep. VII, 338 b; διὰ πάντων χωρεῖν, durch Alle hindurchgehen, sich unter Allen verbreiten, Xen. Cyr. 3, 3,62, wie ὄνομα κεχωρηκὸς διὰ πάντων Plut. Thes. 36; Rom. 19, oft; – εἴς τι, auf Etwas eingehen, sich worauf beziehen, berufen, Ar. Ran. 641. – 3) von Statten gehen, Fortgang haben; Her. 3, 42. 5, 89; auch εὖ, εὐτυχῶς, 3, 39; οὐ χωρεῖ τοὖργον Ar. Pax 472; ὅταν μηκέτι χωρῇ αὐταῖς ἐργαζομέναις Arist. H. A. 9, 40; vom Orakel, in Erfüllung gehen, Her. 1, 120; übh. gelingen, χωρήσαντός οἱ τούτου, da ihm dies gelang, 3, 43; κακῶς αὐτοῖς ἐχώρησεν ἡ κατοίκισις Plat. Legg. III, 684 e; τὰ πράγματα χωρεῖ κατὰ λόγον Pol. 28, 15, 12. – Auch = vor sich gehen, angehen, ἀγὼν χωρεῖ πρὸς ἔργον, der Kampf kommt zu Stande, Ar. Ran. 884. – Vom Gelde, eingehen, einkommen, οἱ τόκοι χωροῦσιν Ar. Nubb. 18. – Bei Sp. = angehen, möglich sein, Ael. – 4) einen Raum, eine Stelle einnehmen, in sich fassen, enthalten, aufnehmen, bes. von Maaßen, χωρέει ἀμφορέας ἑξακοσίους, Her. 1, 51. 70. 192. 4, 61. 81; γαῖα, ἣ χωρήσεται τοὺς μὴ δικαίους καὶ κακοὺς πεφυκότας Eur. Hipp. 941; ἓξ χοεῖς χωρήσεται Ar. Nubb. 1219; Plat. Conv. 214 a; Xen. An. 1, 5,6; ἡ πόλις αὐτὸν οὐ χωρεῖ Dem. 21, 200; übertr., ὅσον αἱ κεφαλαὶ αὐτοῖσιν ἐχώρεον, sie schrieen, so Viel ihre Köpfe faßten, aus vollem Halse, Arr.; auch τὸ φρόνημα, Plut. Cat. min. 46.
-
23 χαραδρόω
χαραδρόω, zu einer χαράδρα machen, Erdspalten u. Strombetten eröffnen, dadurch unter Wasser setzen, überschwemmen, u. pass. durch Waldströme u. Gießbäche zerrissen u. unwegsam gemacht werden; ὡς ἂν ὁ χῶρος χαραδρωϑείη Her. 7, 176; κεχαραδρωμένη χώρη, eine von Spalten u. Klüften zerrissene Gegend, 2, 25. – Uebertr., οἱ πόροι χαραδροῦνται, die Gänge der Säfte werden zu geräumigen Kanälen erweitert, Hippocr. – Auch = durch gezogene Gräben bewässert werden, Sp.
-
24 καθ-ύπερθε
καθ-ύπερθε, vor Vocalen καϑύπερϑεν, ion. κατύπερϑε, von oben her, von oben herab; δεινὸν δὲ λόφος καϑύπερϑεν ἔνευεν, der Helmbusch winkte von oben herab, Il. 3, 337; καϑύπερϑεν ἐπιῤῥέει 2, 754; Od. 12, 442 u. öfter; χλαίνας καϑύπερϑεν ἕσασϑαι Il. 24, 646, überzuziehen; πολλὰ δὲ καὶ καϑύπερϑε μελαϑρόφιν ἐξεκέχυντο Od. 8, 279. Bei geographischen Bestimmungen, Iliad. 24, 545 ὅσσον Λέσβος ἄνω ἐντὸς ἐέργει καὶ Φρυγίη καϑύπερϑε, καϑ. Χίου, Ὀρτυγίης καϑ., oberhalb Chios, d. i. nördlich davon, Od. 3, 170. 15, 404. Ggstz ὑπένερϑε, 10, 353. So auch Her., ὴ χώρη ἡ κατύπερϑε 4, 8, τὰ κατύπερϑε ϑηριώδης ἐστὶ ἡ Λιβύη 2, 32. – Uebertr., πολλῷ κατύπερϑε ἦν τῶν ἀντιστασιωτέων, er war überlegen, Her. 5, 69, κατ. τῷ πολέμῳ γενέσϑαι Τεγεητέων, die Oberhand gewinnen, besiegen, 1, 67; 8, 60; so auch Pind., μόχϑου καϑ. νεᾶνις, durch Mühsal unbesiegt, P. 9, 32; Soph. ζῴης μοι καϑύπερϑεν χειρὶ καὶ πλούτῳ τεῶν ἐχϑρῶν El. 1079; Sp.
-
25 εὐ-νομέομαι
εὐ-νομέομαι, dep. pass., gute Gesetze u. Verfassung haben; οὕτω ἡ χώρη εὐνομήσεται Her. 1, 97; εὐνομήϑησαν 1, 65; ἡ Λακεδαίμων ἐκ παλαιτάτου εὐνομήϑη Thuc. 1, 18; εἰ μέλλει εὐνομήσεσϑαι ἡ πόλις Plat. Rep. II, 380 b; oft πόλις εὐνομουμένη, wie Dem. 24, 139; οἰκία πλουσία καὶ οὐκ εὐνομουμένη, nicht gut verwaltet, Aesch. 1, 171.
-
26 εὐ-αίρετος
εὐ-αίρετος, wohl, leicht zu fangen, zu erobern, χώρη, Her. 7, 130; leicht auszuwählen, Xen. Mem. 3, 1, 10.
-
27 εὔ-δενδρος
εὔ-δενδρος, baumreich, mit schönen Bäumen, ἄλσος Pind. Ol. 8, 9; ὄχϑος N. 11, 25, vgl. P. 4, 74; χόρτοι, baumreiche Triften, Eur. I. T. 134; ὕλη Alc. Mess. 8 (VI, 218). Auch in Prosa, ὄρος Luc. Peregr. 21; χώρη εὐδενδροτάτη Hippocr.
-
28 εἰς-αφ-ικνέομαι
εἰς-αφ-ικνέομαι (s. ἱκνέομαι), hineinkommen; συβώτην, zum Sauhirten, in dessen Haus, Od. 15, 38; χώρῃ – ἐς Ἄργος ἐςαπικνέεσϑαι Her. 1, 1; vom Gerücht, 9, 100, wo es auch mit dem dat. verbunden ist, τοῖσι Ἕλλησι φήμη ἐςαπίκετο, vgl. 9, 101; ὥς τινα, Isocr. 4, 45; αἱ πόλεις ἐῶσαι εἰςαφικνεῖσϑαι αὐτούς Plat. Men. 92 b.
-
29 δυς-χείμερος
δυς-χείμερος, 1) sehr stürmisch, winterlich, rauh; bei Homer zweimal, als Beiwort von Dodona: Iliad. 2, 750 περὶ Δωδώνην δυσχείμερον, 16, 234 Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε, Πελασγικά, τηλόϑι ναίων, Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου, var. lect. angeblich des Zenodot Δωδώνης μεδέων πολυπίδακος, s. Scholl. – Folgende: χώρη Her. 4, 28; φάραγξ, πέλαγος δύης, übertr., wie ἄτη, Aesch. Prom. 15. 748; Ch. 269; τόποι Eur. Alc. 68; auch in Prosa, Arist. H. A. 9, 28 u. Sp. – 2) den Winter schlecht ertragend; Arist. H. A. 8, 10; Geop.
-
30 δωρέω
δωρέω, schenken. Abgesehn vom adject. verb. δωρητός, welches unten besonders aufgeführt wird, bei Homer nur einmal, im medium, Iliad. 10, 557 ῥεῖα ϑεός γ' ἐϑέλων καὶ ἀμείνονας ἠέ περ οἵδε ἵππους δωρήσαιτο. Composita bei Homer nicht. – Folgende: 1) das activische Verbum δωρέω: ἐδώρησαν Hes. O. 81; Ἑρμᾶν λιταῖς ἐδώρησαν, beschenken, Pind. Ol. 6, 73; pass., ἐδωρήϑη οἱ χώρη Her. 8, 85; vgl. Soph. Ai. 1008; Plat. Tim. 47 b; τὰ παρὰ τῆς τύχης δωρηϑέντα Isocr. 4, 26; D. Sic. 5, 49; δῶρα δεδώρηται Plat. Polit. 274 c. – Gew. – 2) dep. med.: Pind. Ol. 7, 3; Her. 2, 126 u. öfter; u. so Attiker; δεδώρηταί τι ἡμῖν ὁ ϑεός Plat. Tim. 46 e; – τινά τινι, beschenken womit, Her. 3, 130 u. öfter; vgl. Eur. Heracl. 1098; ϑεοὺς ἀναϑήμασι Plat. Alc. II, 149 c; σπέρμα εἰς Πελοπόννησον Xen. Hell. 6, 3, 4; bloß τινά, Her. 4, 110.
-
31 μελάγ-γαιος
μελάγ-γαιος, = Folgdm, χώρη, Her. 2, 12. 4, 198.
-
32 δασμο-φόρος
δασμο-φόρος, Tribut entrichtend, zinsbar, χώρη Her. 3, 97; πόλιες 6, 48; εἶναί τινι 7, 51 u öfter; Xen. Cyr. 7, 5, 79.
-
33 ἀρόσιμος
ἀρόσιμος ( fem. χώρη ἀροσίμη Orac. Sib.), ον, zu beackern, fruchtbar, γῆ; auch ἀρώσιμος.
-
34 ἀρετή
ἀρετή ( ἀρι –, ἀρείων, ἄριστος, Ἄρης, vgl. ἀρεί. ων), ἡ, Tugend, nicht im christl., sondern im Griech. Sinne; Vortrefflichkeit, Güte, Vorzug, von Geist u. Leib. Hom. Od. 17, 322 ἥμισυ γάρ τ' ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρυόπα Ζεὺς ἀνέρος, εὖτ' ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν. In diesem Sinne Hom. öfters von den Heroen; Iliad. 13, 237 συμφερτὴ δ' ἀρετὴ πέλει ἀνδρῶν καὶ μάλα λυγρῶν, Zenodot u. Aristophanes Byz. συμφερτὸς δὲ βίη, Aristarch συμφερτὴ δ' ἀρετή, s. Scholl. Nicanor. u. Didym.; die Götter haben ἀρετή Iliad. 9, 498, Pferde 23, 276 (vgl. Aristot. Eth. 2, 5 Xen. Hier. 2, 2), Penelope Od. 2, 206. 24, 197, die Füße eines Mannes Iliad. 20, 411; ὄφρ' ἀρετὴν παρέχωσι ϑεοὶ καὶ γούνατ' ὀρώρῃ Od. 18, 133; κρείσσων ἀρετῇ τε βίῃ τε Iliad. 23, 578; τῶν περ καὶ μείζων ἀρετὴ τιμή τε βίη τε 9, 498; ἐμὴν ἀρετὴν εἶδός τε δέμας τε ὤλεσαν ἀϑάνατοι Od. 18, 251. 19, 124; ἀλλὰ καὶ ἔνϑεν ἐμῇ ἀρετῇ βουλῇ τε νόῳ τε ἐκφύγομεν 12, 211; οὕτω γάρ κέν μοι ἐυκλείη τ' ἀρετή τε εἴη ἐπ' ἀνϑρώπους 14, 402; auffallende Vbdg σὺν μεγάλῃ ἀρετῇ ἐκτήσω ἄκοιτιν Od. 24, 193; Plural dreimal: πόσιν παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον Od. 4, 725. 815; τοῦ γένετ' ἐκ πατρὸς πολὺ χείρονος υἱὸς ἀμεί-νων παντοίας ἀρετάς, ἠμὲν πόδας ἠδὲ μάχεσϑαι, καὶ νόον ἐνπρώτοισι Μυκηναίων ἐτέτυκτο Iliad. 15, 642. Auch bei Herod. Tapferkeit, Muth, 8, 92; ἀρετὰς ἀποδείκνυσϑαι, Heldenthaten vollbringen, 1, 176. 9, 40; ἀρετὰς πράσσειν, Großthaten verrichten, Pind. I. 5, 11; vgl. Plat. Rep. X, 618 b; ἐπὶ γένεσι καὶ προγόνων ἀρεταῖς καὶ ῥώμῃ τῆς πόλεως Menex. 243 c; Xen. Cyr. 4. 1, 5, u. sonst auch Sp. Vorzüglichkeit, Trefflichkeit, χώρη ἀρετὴν ἄκρη Her. 7, 5, wie γῆς Thuc. 1, 2; Plat. Critia 110 e 117 b u. Sp., wie Pol. 2, 15, 1 u. öfter; ἅρματος Xen. Hier. 11, 5; σώματος ἀρετή, ὑγίεια Plat. Gorg. 479 b; Arist. rhet. 1, 3; Schönheit, Xen. Cyr. 5, 1, 4; ὀφϑαλμῶν, ὤτων Plat. Rep. 1, 353 b; ἑκἀστου σκεύους καὶ ζώου X, 601 d; κυνῶν, ἵππων I, 335 b u. sonst. Bei den Att. wird aber die moralische Bedeutung, Tugend, vorherrschend, u. bleibt es bei den Spätern; bes. Tüchtigkeit des Sinnes u. des Handelns vereinigt. Dah. geistiger Vorzug, ἀρεταί, vortreffliche Eigenschaften übh.; Plat. spricht auch von ἀρετὴ τεκτονική, πολιτική, Kunst u. Fertigkeit, Prot. 322 d; κυβερνητική Alc. I, 135 a; δικαστοῦ Apol. 18 a. d. i. die Pflicht. Bei Thuc. 3, 58 ἡ ἀρετὴ ἡ ἐς τοὺς Ἕλληνας, Verdienst; ebenso ἡ περὶ ἐμὲ ἀρετή Xen. An. 1, 4, 8; ἀρετῆς καὶ δόξης λόγος Dem. 19, 142; Auszeichnung, φέρει εἰς τοὺς πολλοὺς ἀρετήν Thuc. 1, 38; Harpocr. erkl. dah. εὐδοξία; vgl. B. A. 443 u. Soph. Phil. 1420 ἀϑάνατον ἀρετὴν ἔσχον.
-
35 ὀρεινός
ὀρεινός, bergig, gebirgig; χώρη, Her. 1, 110; Xen. u. Folgde; τὸ ὀρεινὸν τῆς φύσεως, Plat. Crat. 394 e; ὁδός, im Ggstz von πεδινή, Xen. Cyr. 1, 6, 43; ὀρεινὸν καὶ ὑπόλιϑον γήδιον, Luc. Tim. 31; a. Sp., auch = in den Gebirgen wild wachsend, im Ggstz von ἥμερος, Ios.; vgl. Arist. H. A. 9, 40; Θρᾷκες, im Gebirge wohnend, Thuc. 2, 96. – Bei Arist. H. A. 8, 3 heißt eine Art αἰγιϑαλός so, διὰ τὸ διατρίβειν ἐν τοῖς ὄρεσιν.
-
36 ἀ-κρύσταλλος
ἀ-κρύσταλλος, χώρη, ohne Eis, Her. 2, 22.
-
37 ἀν-ίστημι
ἀν-ίστημι (s. ἵστημι), I. Trans., praes., impf., fut., aor. I., machen, daß Einer aufsteht, aufstehen heißen, vom Sitze, Od. 7, 163. 170; Soph. O. C. 277; ἐξ ἕδρας Ai. 775; ἐκ τῆς κλίνης Plat. Prot. 317 e; im Ggstz von καταβάλλω, also aufrichten, Charm. 155 b; ἐκ τῆς καϑέδρας Pol. 13, 7. Vom Schlafe, also erwecken, Il. 24, 689; auch bei Attikern, obgleich Thom. Mag, u. Ammon. ἐγείρειν vorziehen; im Gegensatz von κατακοιμίζειν Xen. Cyr. 8, 8, 20; Todte erwecken, Il. 24, 551. 756; ϑανόντα Aesch. Ag. 1334; τεϑνεῶτας Xen. Cyn. 1, 6. Bei Hom. oft zur Thätigkeit anregen, anfeuern, Il. 10, 176. 15, 64; τινί, gegen Jemand. 7, 116; auch zur Empörung aufwiegeln, 1, 191 (?). Auch bei Att., τοὺς Θρᾷκας, sie zum Kriege aufbieten, Thuc. 2, 96; ἐκ τῆς ἐνέδρας Xen. Cyr. 5, 4, 4; στόλον Aesch. Suppl. 319; στρατόπεδον, aufbrechen, Pol. 29, 11; dgl. Plut. Cam. 29 Fab. M. 6; πόλεμον ἐπί τινα Coriol. 21; ἐκκλησίαν, die Versammlung aufheben, entlassen, Xen. Hell. 2, 4, 42. – Ein Volk aus einem Lande in's andere verpflanzen, eigtl. machen, daß es sich erhebt und seine Wohnsitze verläßt, Od. 6, 7; δήμους Her. 9, 73; vgl. 5, 71. Gew. πόλιν, eine Stadt durch Wegführung der Einwohner in die Gefangenschaft veröden (s. ανάστατος), Ἐρετριέας ἐκ τῆς χώρας Plut. Pericl. 23; auch Thiere aufjagen, aufscheuchen, λαγώ Xen. Cyn. 6, 23; ὠτί δας An. 1, 5, 3, wo nichts zu ändern; – aufrichten, γέροντα χειρὸς ἀνίστη Il. 24, 515; Od. 14, 319; vgl. οἱ ϑεοὶ ἄνϑρωπον ὀρϑὸν ἀνέστησαν Xen. Mem. 1, 4, 11; auch übertr., die Niedergeschlagenen aufrichten; ἀνιστάναι τινὰ χρυσοῦν, eine goldene Bildsäule Jemandes errichten, Plut. Brut. 1 De superst. 10. – Von Sachen, σκηνάς Eur. Ion 1119; τρόπαια Plat. Tim. 25 c; Eur. Phoen. 572; Plut. Alc. 29; τὰς μηχανάς Xen. Cyr. 7, 2, 2; πύργους 7, 5, 12; τείχη Dem. Lept. 64; med., πόλιν Her. 1, 165; μάρτυρα ἀναστήσασϑαι, als Zeugen auftreten lassen. Vgl. noch ἀνιστάναι ἐπὶ τὸ βῆμα Plut. Camill. 32; τινὰ ἐπὶ τὴν κατηγορίαν τινός, Jem. bewegen, als Ankläger gegen Einen aufzutreten, Marcell. 27. – II. Intransitio, praes. u. fut. med., u. perf. u. aor. II. act., aufstehen, sich erheben, sich aufmachen, vom Sitze, Il. 1, 305; Il. 19, 77; ἐξ εὐνῆς, Ἑλένης πάρα καλλικόμοιο Od. 15, 58; ἀπ' ἀκμοϑέτοιο ἀνέστη Iliad. 18, 410; ἐπὶ δόρπον ἀνὴρ ἀγορῆϑεν ἀνέστη Od. 12, 439; ἐκ ϑρόνων Eur. Med. 1163; bes. zum Kampfe, τινί, gegen Jemand, Il. 23, 635 Od. 18, 334. Bei Att. gew. entweder a) um fortzugehen, nicht bloß ἀνέστη ὡς ἀπιών, sondern auch ἀνίσταμαι ἀπὸ Αἰγίνης Thuc. 1, 105; ἀνέστη εἰς τὴν αὐλήν, er stand auf und ging in den Hof, Plat. Prot. 311 e; vgl. Phaed. 116 e u. Thuc. 1, 87; ἐκ τοῦ συμποσίου Plat. Theag. 129 a; auch passiv., weggebracht werden, bes. mit feindlicher Gewalt, κακοῠργοι ἀνέστησαν ὑπ' αὐτοῦ Thuc. 1, 8. 12; vgl. 6, 2; πόλις ἀνέστηκεν δορί, sie wurde verwüstet, Eur. Hec. 498: χώρα ἀνεστηκυῖα Her. 5, 29; od. – b) um zu reden, sehr häufig, schon bei Hom., τοῖσι δ' ἀνέστη Iliad. 1, 68. 101; ἀνέστη μαντεύεσϑαι Od. 20, 380; vom Schlafe aufstehen, Plat. Axioch. 367 c; oft bei Xen.; von einer Krankheit aufstehen, genesen, Il. 15, 287; Thuc. 2, 49; ἐκ τῆς νόσου Plat. Lach. 195 c; Xen. An. 4, 5, 8; von Todten, auferstehen, Il. 21, 56; Her. 3, 62. 66; ἐκ σφάλματος, sich von einer Niederlage erholen, Plut. Sert. 23; – χώρη ἀνεστηκυῖα, ein Land, das aufgestanden, in Aufruhr ist, Her. 5, 29. – Seltener von leblosen Dingen, πύργος ἀνέστη, erhob sich, Eur. Phoen. 831; ϑορύβου ἀναστάντος, als sich Lärm erhob, App. B. C. 1, 56. Von einem Flusse, entspringen, Plut. Pomp. 34.
-
38 ἀν-ώχυρος
-
39 ὁμ-ῑλέω
ὁμ-ῑλέω, zusammen sein, kommen, mit Einem verkehren, τινί, Il. 1, 261 Od. 2, 21. 288 u. öfter, ἐνὶ πρώτοισιν ὁμιλεῖ, er befindet sich unter den Ersten, Il. 18, 194; häufiger μετά τισι, wie νῦν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλεῖ, 5, 834. 11, 502; παρὰ παύροισιν, mit wenigen umgehen, Od. 18, 383; auch absolut, ἐνϑάδ' ὁμιλέομεν ποτιδέγμενοι, hier kommen wir zusammen, versammeln wir uns, 21, 156, vgl. 4, 684; περὶ νεκρόν, sich um den Todten sammeln, Il. 16, 641. 644; ἃς οἱ μὲν περὶ κεῖνον ὁμίλεον, Od. 24, 19. Oft auch im feindlichen Sinne, zusammentreffen, handgemein werden, τινί, Il. 11, 523. 13, 779 Od. 1, 265. 4, 345 u. öfter; u. ohne Casus, εὖτ' ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες, sobald sie an einander gerathen sind, Il. 19, 158. – Pind. öfter, bes. von geselligem Verkehr, συμπόταισιν ὁμιλεῖν, P. 6, 53, ἀστοῖς, I. 2, 37; auch vom Orte, sich aufhalten, verweilen, πολίεσσι λόγος ὁμιλεῖ, P. 7, 9 (wie Her. 7, 26. 214), u. παρ' οἰκείαις ἀρούραις, Ol. 12, 21, u. πλαγίαις φρένεσσιν ὄλβος οὐ πάντα χρόνον ὁμιλεῖ, I. 3, 6; τοῖς κακοῖς ὁμιλῶν ἀνδράσιν, Aesch. Pers. 639; βαρεῖα χώρᾳ τῇδ' ὁμιλήσω πάλιν, ich werde heimsuchen das Land, Eum. 690; σύν τινι, Soph. O. R. 367. 1185, von dem ehelichen Umgange gebraucht; so auch παισίν, Strat. 1 (XII, 1); übertr. von Aias, ὃς οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, außer sich gerathen, Soph. Ai. 526; auch οὔτε στεφάνων οὔτε κυλίκων νεῖμεν ἐμοὶ τέρψιν ὁμιλεῖν, 1180, d. i. er ließ mir zu Theil werden; εὐτυχίᾳ ὁμιλεῖς, Eur. Or. 354; übertr., ὁμιλεῖν πράγμασι καινοῖς, Ar. Nubb. 1381; Her. vrbdt τῇ χώρῃ ὁμ., das Land betreten, 7, 26. 214; Thuc. vrbdt πρός τινα, 1, 77, u. τινί, 3, 11; πρὸς τοὺς ἄλλους ὁμιλεῖ καὶ προςφέρεται, Plat. Phaedr. 252 d; μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, Phaed. 67 a; auch φιλοσοφίᾳ, sich damit beschäftigen, Rep. VI, 496 b, wie πολέμῳ Thuc. 6, 70; δικασταὶ οἱ παντοδαπαῖς φύσεσιν ὡμιληκότες, Plat. Rep. III, 408 d; πρός τι, Arist. Nicom. eth. 10, 3, 11; Sp., ἐπιδεξίως τοῖς συμπεριφερομένοις, Pol. 4, 35, 7, οἱ μόνῳ Πλάτωνι ὡμιληκότες, Luc. Hermot. 34.
-
40 ἄ-ξυλος
ἄ-ξυλος ( ξύλον), 1) Hom. Iliad. 11, 155 ὡς δ' ὅτε πῦρ ἀίδηλον ἐν ἀξύλῳ ἐμπέσῃ ὕλῃ, nach Aristarch ἀφ' ἧς οὐδεὶς ἐξυλίσατο, also nicht geholzt, nicht ausgehauen, holzreich, s. Scholl. Aristonic., wo auch andere Erkl. beachtet sind, vgl. Apoll. lex. Hom. 37, 6. – 2) holzarm, χώρη Her. 4, 185 u. Folgde; ohne Holz, ἄξυλον πυρκαίην ἐκ σταχύων νῆσον Philipp. 80 (IX, 89).
См. также в других словарях:
Χωρή — Παράλιος οικισμός (υψόμ. 20 μ.) του νομού Χίου. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Βολισσού … Dictionary of Greek
χωρῇ — χωράζω set up fut ind mid 2nd sg (doric) χωράζω set up fut ind act 3rd sg (doric) χωρέω to be fond of dwelling in pres subj mp 2nd sg χωρέω to be fond of dwelling in pres ind mp 2nd sg χωρέω to be fond of dwelling in pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χὤρη — ὅρη , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat act 2nd sg (epic doric) ὅρη , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat act 2nd sg (doric ionic aeolic) ὥρη , ὁράω Inscr. destombeaux des rois imperf ind act 3rd sg (doric) ὥρη , ὁράω Inscr … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χώρη — χώρα space fem nom/voc sg (epic ionic) χωρέω to be fond of dwelling in pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) χωρέω to be fond of dwelling in imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χώρῃ — χώρα space fem dat sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χωρῆι — χωρῇ , χωράζω set up fut ind mid 2nd sg (doric) χωρῇ , χωράζω set up fut ind act 3rd sg (doric) χωρῇ , χωρέω to be fond of dwelling in pres subj mp 2nd sg χωρῇ , χωρέω to be fond of dwelling in pres ind mp 2nd sg χωρῇ , χωρέω to be fond of… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χώρηι — χώρῃ , χώρα space fem dat sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Names of India — The geographic region containing the Indian subcontinent India … Wikipedia
Homeric Greek — is the form of Ancient Greek that was used by Homer in the Iliad and Odyssey. It is an archaic version of Ionic Greek, with admixtures from certain other dialects, such as Aeolic Greek. It later served as the basis of Epic Greek, the language of… … Wikipedia
Ilias — Manuskript F205 der Biblioteca Ambrosiana in Mailand mit Text und Illustration der Verse 245–253 des achten Buches der Ilias aus dem späten 5. oder frühen 6. Jahrhundert n. Chr … Deutsch Wikipedia
Verwaltungsgliederung von Chios — Die Gemeinde Chios (griechisch Δήμος Χίου) wurde auf Grund des Kallikratis Programms aus den acht Vorgängergemeinden der griechischen Insel Chios zum 1. Januar 2011 gebildet. Sie umfasst die gesamte Insel, Verwaltungssitz ist die Stadt Chios … Deutsch Wikipedia