-
1 ταίν
-
2 ταῖν
-
3 πατέω
πατέω, mit Füßen treten, niedertreten; auch aus Verachtung oder Geringschätzung mit Füßen treten, ὅρκια, Il. 4, 157; ὑφ' εἵματος κρυφεὶς πατεῖν παρεῖχε τῷ ϑέλοντι ναυτίλων, Soph. Ai. 1146; καὶ πάντα ταῠτα λὰξ ὁρῶ πατούμενα, Aesch. Eum. 110; τιμάς γε τὰς ϑεῶν πατῶν, Soph. Ant. 745; τὴν δίκην, Ai. 1335; τὰ ταῖν ϑεαῖν ψηφίσματα, Ar. Vesp. 377; τῷ λόγῳ παρέξομεν πατεῖν, Plat. Theaet. 191 a; auch mißhandeln u. berauben, plündern, Plut. Timol. 14; Luc. oft; ὑπ' ἀλλήλων ὠϑο ύμενοι καὶ πατούμενοι, Hdn. 7, 8, 13. – Einen Weg betreten, ἔχεις γὰρ χῶρον οὐχ ἁγνὸν πατεῖν, Soph. O. C. 37; χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν, Eur. Phoen. 1060; εἶμ' ἐς δόμων μέλαϑρα, πορφύρας πατῶν, Aesch. Ag. 931; sp. D., wie Theocr. 18, 20; auch διηερίην δόνακες πατέοντες ἀταρπόν, Opp. Cyn. 3, 488; übh. gehen, ἄλλ' ἄλλοτε πατέων ὁδοῖς σκολιαῖς, Pind. P. 2, 85; Aesch. Ag. 1298; Posidon. bei Ath. XII, 550 a. Uebertr. von der Zeit, εἴη σέ τε τοῦτ ον ὑψοῦ χρόνον πατεῖν, Pind. Ol. 1, 115, die Zeit verleben; u. wie wir etwa sagen »an den Schuhen ablaufen«, Etwas wiederholentlich thun, sich viel womit beschäftigen, ἀμαϑὴς γὰρ ἔφυς, οὐδ' Αἴσωπον πεπάτηκας, Ar. Av. 471; τόν γε Τισίαν πεπάτηκας ἀκριβῶς, Plat. Phaedr. 273 a; Sp.
-
4 ὀργάς
ὀργάς, άδος, ἡ, sc. γῆ, nach Tim. lex. Plat. ἡ εὔγειος, λιπαρά, ἀκμαία, vgl. Ruhnk. dazu p. 195, eine feuchte, wohlbewässerte, üppig fruchtbare Gegend, Marschland; πρὸς Ἴδης ὀργάδας, Eur. Rhes. 282; Bacch. 340; Xen. Cyn. 10, 19 vrbdt εἰς τὰς ὀργάδας καὶ τὰ ἕλη καὶ τὰ ὕδατα; bes. Aue, Viehweide, ποιμενίαν ἀν' ὀργάδα μέλπεται Ἀχώ, Satyr. Th. 2 ( Plan. 153); D. Hal. u. a. Sp.; εὐάροτος, Agath. 30 (VI, 41). – Bes. nach Poll. 1, 10 die den Göttern geheiligten, fruchtbaren Plätze; Harpocr. v. ὀργεῶναι vrbdt ἐν ταῖς ὀργάσι καὶ τοῖς ἄλσεσι, zu Dem. 13, 22 ἀποτεμνομένους τὴν ὀργάδα aber faßt er es allgemeiner: τὰ λοχμώδη καὶ ὀρεινὰ χωρία καὶ οὐκ ἐπεργαζόμενα; es ist aber hier, wie Plut. Pericl. 30, τέμενος, ἀποτέμνεσϑαι τὴν ἱερὰν ὀργάδα, so zu nehmen, wie es erklärt wird Hellad. Chrestom. p. 19: ἰδίως ἐκάλουν οἱ Ἆϑηναῖοι τὴν ταῖν ϑεαῖν ἀνειμένην τῆς Ἀττικῆς μεταξὺ καὶ τῆς Μεγαρίδος. – Uebh. als adj. von Fruchtbarkeit, Fülle strotzend, übertr., ϑυγατέρες εἰς λέχος ὀργάδες, zur Che vollreife Mädchen, mannbare, Nicet.
-
5 ἄθλημα
ἄθλημα, τό, Kampf, Plat. Legg. VIII, 833 c; Pol. 1, 58; Plut. oft. – Bei Theocr. 21, 8 τὰ ταῖν χειροῖν ἀϑλήματα, Fischergeräth, womit die Hände sich abmühen.
-
6 ἐπι-φύω
ἐπι-φύω (s. φύω), darüber, darauf wachsen lassen, erzeugen, Theophr. – Med. nebst perf. u. aor. II. act. darauf, daran wachsen, ἐπιφυομένου τοῦ δέρματος Arist. H. A. 1, 10; Theophr.; ἐπιπέφυκε τῷ σήματι ἐλαίη Her. 4, 34; ἐπὶ ταῖς μήτραις ἐπιπέφυκεν ἡ καπρία Arist. H. A. 9, 50; übertr., daran haften, τοῖς πλείστοις τῶν ἀνϑρώπων οἷον κῆρες ἐπιπεφύκασιν Plat. Legg. XI, 937 d; sich fest an Etwas hängen, ἀγαϑοῖς ἐπιφύεσϑαι Plut. educ. lib. 9; festhalten, ἀπρὶξ ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν ἐπέφυ Pol. 12, 11, 6. – Auch angreifen, tadeln, τινί, Sp., wie Ath. XI, 507 c; auf dem Nacken sitzen, Plut. Ant. 58; ἐπεφύοντο Alex. 55; von der Jagd, ὥσπερ ϑηρίοις σκύλακες Plut. Luc. 1; ἐπιφύντα νέον ἄνδρα, nachgewachsen, später geboren, Cleom. 16.
-
7 ἐπ-ονομάζω
ἐπ-ονομάζω, davon, danach benennen, ὃν ἐπονομάζομεν Πυριφλεγέϑοντα Plat. Phaedr. 113 b, öfter; vollständiger ἀπὸ ταύτης τῆς φύσεως τῆς τοῦ ϑεῖν ϑεοὺς αὐτοὺς ἐπονομάσαι Crat. 397 e; τὰς δὲ Μούσας ἀπὸ τοῠ μῶσϑαι τὸ ὄνομα τοῠτο ἐπωνόμασαν 406 a; pass., τό γε ὄνομα ὁ Ἅιδης πολλοῦ δεῖ ἀπὸ τοῦ ἀειδοῠς ἐπωνομάσϑαι 404 b; πολλοῖς τῶν ποιητῶν ἐν ἀηδόνος μνήμῃ Δαυλιὰς ἡ ὄρνις ἐπωνόμασται Thuc. 2, 29; 6, 2; mit pleon. εἶναι, Plat. ὧν ἡμεῖς μετέχοντες εἶναι ἕκαστα ἐπονομαζόμεϑα Parmen. 133, d; τινί τι, Einem einen Namen od. Beinamen geben, ῴ γένει κέραμον ἐπωνομάκαμεν Tim. 60 d, vgl. Phil. 18 c Legg. XII, 963 d; pass., τῇ ἀρχῇ ὕβρις ἐπωνομάσϑη, es wurde ihr der Name ὕβρις beigelegt, Phaedr. 238 a; Sp., wie App. B. C. 3, 84. Auch ἐπονομάζεσϑαί τινος, nach Etwas benannt werden, ἐπικωκύω πατρὸς τὴν δυςτάλαιναν δαῖτ' ἐπωνομασμένην Soph. El. 277; Eur. Herc. Für. 1329; εἴπερ τοῠ τοιούτου τὴν πόλιν ἔδει ἐπονομάζεσϑαι Plat. Legg. IV, 713 a; so wohl ταῖν ϑεαῖν ἐπωνόμασαν τὴν τριήρη Plut. Timol. 8. – Her. vrbdí τὸ ὄνομά τινος ἐπ ονομάζειν, Jemandes Namen anrufen, 4, 35. 7, 117; ἕνα ἕκαστον ἀνεκάλει πατρόϑεν τε ἐπονομάζων καὶ αὐτοὺς ὀνομαστὶ καὶ φυλήν Thuc. 7, 69; vgl. Plat. Lys. 204 e.
-
8 εμφυω
(к med.: aor. 2 ἐνέφυν, pf. ἐμπέφυκα)1) досл. взращивать, перен. вкладывать, внедрять, внушать(οἴμας ἐν φρεσίν τινι Hom.; ἔρωτά τινι Xen.)
2) med. (в чем-л., на чем-л. или из чего-л.) вырастать, расти, произрастать(κιττὸς ὥσπερ ἐν ξόλῳ ἐμφύς Arst.; ἐμπεφύκασι ἐν αὐτῇ sc. νήσῳ - δένδρεα πολλά Her.)
ὅθι πρῶται τρίχες ἐμπεφύασι Hom. — там, где начинается (у лошадей) грива3) med. зарождаться, возникать, развиваться4) med. (преимущ. aor. и pf.) быть врожденным, присущим(τινί Her., Eur.; ὅ ἐμφυόμενος ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβος Plut.)
πρὸς φιλοσοφίαν ἐμπεφυκώς Plut. — чувствующий природное влечение к философии5) med. (aor. и pf.) прижаться, прильнуть, ухватиться(ἐμφὺς οὐκ ἀνίει Her.; ἐμφὺς ὡς λιμνᾶτις βδέλλα Theocr.)
ἔχετ΄ ἐμπεφυυῖα Hom. — она припала (к коленям Зевса);ταῖν χεροῖν ἐμπεφυκώς Plut. — уцепившись обеими руками;ἐμφῦναι ταῖς ναυσίν Plut. — прибегнуть к флоту;ταῖς κώπαις ἐμφύντες Plut. — ухватившись за весла:τοῖς πολεμίοις ἐμφῦναι Plut. — преследовать врагов по пятам;ἐμφῦναι τοῖς Μακεδόνων πράγμασιν Plut. — вмешаться в македонские дела6) med. быть привязанным, крепко держаться(τοῖς πολιτικοῖς δόγμασι Plut.)
ταῖς ἐλπίσιν ἐμπεφυκώς Plut. — окрыленный надеждами -
9 επιφυομαι
(aor. 2 ἐπέφῡν, pf. act. ἐπιπέφῡκα)1) (на чём-л) вырастать, расти(τῷ σήματι ἐπιπέφυκε ἐλαίη Her.; ἐπί и ἔν τινι Arst.)
2) перен. прирастать, крепко хвататься, вцепляться(ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν τινι Polyb.)
3) крепко приставать, прилипать, льнуть(τινι Plat., Plut.)
4) неотступно (пре)следовать(ὥσπερ θηρίοις σκύλακες Plut.)
5) впоследствии нарождаться, после появляться(ἐπιφὺς νέος ἀνήρ Plut.)
-
10 επιψαυω
1) (при)касаться, дотрагиваться(σάκεος ποσίν Hes.; κώπης Soph.; τῶν ἄρθρων τῇ χειρί Her.; τῆς ὑπήνης ταῖν χεροῖν Plut.)
ὅστ΄ ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ πραπίδεσσιν Hom. — кто хоть немного одарен здравым смыслом;ὀλίγον ἐπιψαῦσαι (v. l. ἐπιμύειν) τὸν ὕπνον Theocr. — чуть вздремнуть2) ( в речи) касаться, затрагивать(πρήγματός τινος Her.; κεφαλαιωδῶς ἑκάστων Polyb.)
-
11 πατεω
эол. μᾰτέω1) топтать(ἀλλήλους Plat.; τέν ληνὸν τοῦ οἴνου NT.)
2) ступать, ходить(σκολιαῖς ὁδοῖς Pind.; ἐπάνω ὄφεων καὴ σκορπίων NT.)
π. πρὸς βωμόν Aesch. — направляться к алтарю;π. δωμάτων πύλας Aesch. — направляться к воротам;τέν Λῆμνον π. Soph. — ходить по Лемносу, т.е. оставаться (жить) на Лемносе;νῶτα Τυρσηνῆς ἁλὸς π. Anth. — плавать по Тирренскому морю;χῶρος οὐχ ἁγνὸς π. Soph. — место, куда нельзя ступать3) перен. топтать, попирать, грубо нарушать(τὰς θεῶν τιμάς Soph.; τὰ ταῖν θεαῖν ψηφίσματα Arph.)
4) осквернять, позорить(εὐνὰς ἀδελφοῦ Aesch.)
5) всесторонне или долго изучать(τὸν Τισίαν Plat.; Αἴσωπον Arph.)
-
12 σακκος
атт. σάκος (ᾰ) ὅ1) грубая ткань Plut.2) мешок Her., Arph.3) шутл. длинная борода4) вретище, рубище(ἐν σάκκῳ καὴ σποδῷ NT.)
-
13 σμωχω
-
14 πολίταιν
πολί̱ταιν, πολίτηςcitizen: masc gen /dat dual -
15 στεφανίταιν
στεφανί̱ταιν, στεφανίτηςof: masc gen /dat dual -
16 τεχνίταιν
τεχνί̱ταιν, τεχνίτηςartificer: masc gen /dat dual -
17 ленточный
επ.1. της ταινίας•-ая фабрика. φάμπρικα ταινιοποιΐας•
ленточная машина μηχανή ταινιοκατασκευής•
α• παραγωγή ταινιών. || από ταινία) από κορδέλα•ленточный бант φιόγκος απο (με) κορδέλα.
2. ταινιοειδής, ταινιόμορφος•-ые черви πλατυέλμινθες, ταινιοειδή σκουλήκια.
3. τεχ. με ιμάντα, με λουρί•ленточный транспортёр μεταφορέας με λουρί•
-ая пила πριόνι-κορδέλο:.
-
18 плёнка
-и θ.1. υμένας• μεμβράνα. || στρώμα•тонкая плёнка пыли λεπτό στρώμα σκόνης.
2. ταινία•фотографическая плёнка φωτογραφικά ταινία (φιλμ)•
магнитофонная плёнка ταινία μαγνητόφωνου•
киниматографическая плёнка κινηματογραφική ταιν ία.
-
19 светочувствительный
επ., βρ: -лен, -льна, -льноφωτοπαθής, φωτοευαίσθητος•-ая бумага φωτοπαθές χαρτί•
-ая плнка φωτοπαθής ταιν ία.
-
20 σάκκος
2 sieve, strainer, esp. for wine, Hippon.57, Poll.6.19;σ. τρίχινοι PHamb.10.39
(ii A.D.).3 coarse garment, sackcloth, worn as mourning by the Jews, LXX Ge.37.34, Ev.Luc.10.13, J.BJ2.12.5, cf. Plu.2.239c.III coarse beard, like rough hair-cloth,σάκον πρὸς ταῖν γνάθοιν ἔχειν Ar.Ec. 502
; cf.σακεσφόρος 11
.—The form σάκος is said to be [dialect] Att., Ael.Dion.Fr. 296, Phryn.229, Moer. p.354 P., Thom.Mag. p.344 R., etc.; while σάκκος is called [dialect] Dor. by Phryn. l.c., Hellenic by Moer. and Thom.Mag. ll.cc., Comic by Poll.7.191. In Ar.Ach. 822, Ec. 502, σάκος is required by the metre, as is σάκκος in Ach. 745 ([place name] Megarian), and in Hippon. l.c.; codd. of Hdt. give σάκκος. Inscrr. haveσάκος IG22.1672.73
,74, 108 and σάκκος ib.198: Papyri haveσάκος PCair.Zen.753.27
(iii B.C.), UPZ84.52 (ii B.C.), but oftener ,14 (iii B.C.), PTeb.116.3 (ii B.C.), etc. (Prob. the word, like the thing, was borrowed from Phoenicia, cf. Hebr. saq.)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ταῖν — ὁ lentil fem gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Νιούκαστλ — (Newcastle upon Tyne ή Newcastle on Tyne). Πόλη (185.700 κάτ. το 2003) της Μεγάλης Βρετανίας στη βορειοανατολική Αγγλία, πρωτεύουσα της κομητείας Νορθάμπερλαντ. Βρίσκεται στον ποταμό Τάιν, που είναι πλωτός έως τις εκβολές του, επί 12 χλμ., και σε … Dictionary of Greek
Altgriechische Grammatik — Die Grammatik der altgriechischen Sprache (Altgriechisch: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα hē hellēnikē glōssa) ist in Beziehung auf Morphologie komplex und verfügt wie viele indogermanischen Sprachen über eine ausgeprägte Flexion. Dieser Artikel fasst die… … Deutsch Wikipedia
Arcadocypriot Greek — Distribution of Greek dialects in the classical period.[1] Western group … Wikipedia
Altgriechisch — Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch … Deutsch Wikipedia
Altgriechische Sprache — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indoeuropäisch Altgriechi … Deutsch Wikipedia
Griechische Grammatik — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch … Deutsch Wikipedia
Klassisches Griechisch — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch … Deutsch Wikipedia
Accentuation Du Grec Ancien — L accentuation du grec ancien distingue trois accents : aigu (´), grave ( ) et circonflexe (῀) ; ils indiquent une élévation de la voix au niveau de la voyelle frappée par l accent. L accent aigu peut être porté par une voyelle brève ou … Wikipédia en Français
Accentuation du grec — ancien L accentuation du grec ancien distingue trois accents : aigu (´), grave ( ) et circonflexe (῀) ; ils indiquent une élévation de la voix au niveau de la voyelle frappée par l accent. L accent aigu peut être porté par une voyelle… … Wikipédia en Français
Accentuation du grec ancien — L accentuation du grec ancien distingue trois accents : aigu (´), grave ( ) et circonflexe (῀) ; ils indiquent une élévation de la voix au niveau de la voyelle frappée par l accent. L accent aigu peut être porté par une voyelle brève ou … Wikipédia en Français
