-
1 τανυσθείς
τανύωstretch: aor part pass masc nom /voc sg -
2 τανύω
τανύω (Nebenform von τείνω), fut. τανύσω, aor. ἐτάνυσα, ep. τάνυσσα, τανύσσαι, perf. τετάνυσμαι, aor. ἐτανύσϑην, – spannen; häufig vom Spannen des Bogens, vom Aufziehen der Sehne, die, wenn der Bogen nicht gebraucht wird, abgespannt ist; absolut, Od. 21, 171 ff.; mit dem Zusatze τόξον u. ä., ῥηϊδίως δ' ἐτάνυσσε βιόν, 24, 177, auch med., τὸ μὲν τόξον εὖ κατέϑηκε τανυσσάμενος ποτὶ γαίῃ, Il. 4, 112, nachdem er sich den Bogen gespannt hatte, Schol. ἔπαναβιβάσας τῇ κορώνῃ τὴν νευράν, wie Archil. 50, τόξα τανύσσεται; Saiten spannen, ῥηϊδίως ἐτάνυσσε νέῳ περὶ κόλλοπι χορδήν, Od. 21, 407. So auch ἶριν, Il. 17, 547; κανόνα, das Webschiff straff anziehen und weben, 23. 761, ἱμᾶσι τανύειν, mit ledernen Riemen ziehen und lenken, 23, 824. Dah. auch ἅρμα τανύεν ἐπὶ Ἰσϑμῷ, Pind. Ol. 8, 49, den Wagen lenken. – Uebg der Lange nach ausdehnen, hinbreiten, hinstellen; ἀνϑρακιὴν στορέσας, ὀβελοὺς ἐφύπερϑε τάνυσσεν, Il. 9, 213; ἔγχος, Od. 15, 283; öfter παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν, Od., sie stellte der Länge nach den Tisch hin, κληϊδα, Od. 4, 442; τινὰ ἐν κονίῃς, ἐπὶ γαίῃ, Einen in den Staub, zu Boden strecken, Il. 23, 25 Od. 18, 92. – llebertr., anspannen, in heftige Spannung od. Bewegung setzen, heftig anregen; μάχην, Il. 11, 336, ἔριδα, 14, 389. 16, 662; πόνον, 17, 401; vollständig heißt es 13, 359 ἔριδος κρατερῆς καὶ ὁμοιΐου πολέμοιο πεῖραρ ἐπαλλάξαντες ἐπ' ἀμφοτέροισι τάνυσσαν, nachdem sie das Seil des Krieges unter einander geknüpft hatten, spannten sie es an, d. i. kämpften sie gegen einander mit angestrengter Kraft. – Pass. angespannt, straff werden, γναϑμοὶ τάνυσϑεν, für ἐτανύσϑησαν, die vorher runzligen Wangen wurden straff und voll, Od. 16, 175, sich hinstrecken, ausdehnen, νῆσος παρὲκ λιμένος τετάν.υσται, 9, 116. τετάνυστο περι σπείους ἡμερίς, 5, 68; ἐτανύσϑη πάντη, er streckte sich ringsher aus, Hes. Th. 177; τανυσϑείς, hingestreckt, todt zu Boden gestreckt; τετανύσσεται, Orph. Lith. 319. – Uebertr., sich anspannen, sich anstrengen, ἵπποι τανύοντο ἄψοῤῥον προτὶ ἄστυ, die Rosse eilten in gestrecktem Laufe zurück zur Stadt, Il. 16, 375; ἐν ῥυτῆρσι τάνυσϑεν, von den Pferden, sie streckten sich aus in den Strängen, von der Lage des Pferdeleibes beim Laufe, 16, 475; von Maulthieren, ἄμοτον τανύοντο, Od. 6, 83. – [Nur Anacr. 8 hat υ in ἐκτανύειν lang.]
-
3 χθών
χθών, ἡ, gen. χϑονός, Erde, Erdboden; ὑπὸ χϑὼν σμερδαλέον κονάβιζε ποδῶν Il. 2, 465; ἐπὶ χϑονὶ κεῖτο τανυσϑείς 20, 483, u. sonst; sie heißt εὐρεῖα oft, wie εὐρυόδεια, πολυβότειρα; Hom. vrbdt auch ἐμεῠ ζῶντος καὶ ἐπὶ χϑονὶ δερκομένοιο, Il. 1, 88 Od. 16, 439; vgl. ἐπὶ χϑονὶ σῖτον ἔδοντες 8, 222; δύςζηλοι γάρ τ' εἰμὲν ἐπὶ χϑονὶ φῠλ' ἀνϑρώπων 7, 307; χϑονὸς μὲν εἰς τηλουρὸν ἥκομεν πέδον Aesch. Prom. 1; κίον' οὐρανοῦ τε καὶ χϑονὸς ὤμ οις ἐρείδων 349; u. oft in diesem Ggstz bei den Tragg., wie im Ggstz von ϑάλασσα, Aesch. Ag. 562; χϑόνα δύμεναι, unter die Erde gehen, d. i. sterben, Il. 6, 411; Hes. Sc. 151; wie ὁ κατὰ χϑονὸς Ἅιδης Aesch. Ag. 1359; οἱ ὑπὸ χϑονὸς φίλοι, die Todten in der Unterwelt, Ch. 820; Ἐτεοκλέα κατὰ χϑονὸς ἔκρυψε Soph. Ant. 24, wie ὑπ ὸ χϑονὸς κεκε υϑέναι Aesch. Spt. 588. – Dah. das Innere der Erde, der Erdschooß, s. Herm. Eur. Hec. 70. – Bei den Tragg. auch von den einzelnen Ländern, πᾶσα χϑὼν Ἀσιῆτις Aesch Pers. 61; ἔς τε Φωκέων χϑόνα 477, u. öfter; Soph. Phil. 477. 660 Ant. 1147 u. sonst; u. überh. = πόλις, Valck. Eur. Phoen. 6, Seidl. Troad. 4. – Vgl. χαμαί, humus.
-
4 βρύχω
βρύχω (vgl. βρύκω, von dem es nach Möris die gemeine Form ist), zähnekirschen, auch mit dem Zusatz ὀδόντας Hippocr.; N. T.; Archi. 12 (XV, 51); aor. II. ἔβρυχον, beißen, Ap. ad. 418 (IX, 252); so ist auch die Leseart der mss. Eur. Cycl. 359. 371, wo man βρύκειν geändert hat; pass. βρύχομαι, Soph. Phil. 745, Schol. ἐσϑίομαι. – Hier ist auch das perfect. βέβρῡχα zu erwähnen; Hom. hat fünf dabei in Betracht kommende Stellen: Iliad. 13, 393. 16, 486 ἃς ὁ πρόσϑ' ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσϑείς, βεβρυχώς, κόνιος δεδραγμένος αἱματοέσσης; Iliad. 17, 264 ὡς δ' ὅτ' ἐπὶ προχοῇσι ποταμοῖο βέβρυχεν μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον, ἀμφὶ δέ τ'ἄκραι ἠιόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω; Odyss. 5, 412 ἀμφὶ δὲ κῦμα βέβρυχεν ῥόϑιον; 12, 242 in der Schilderung der Charybdis ἀμφὶ δὲ πέτρη δεινὸν ἐβεβρύχειν. Das βέβρυχα der drei letzteren Stellen, von dem Getöse der Wogen gebraucht, heißt offenbar »brüll en«, und es gehört zu βρῡχάομαι, wie μέμυκα zu μυκάομαι und μέμηκα zu μηκάομαι; vgl. Buttmann Lexilog. 2, 120 ff. Aber das βεβρυχώς Iliad. 13, 393. 16, 486, von einem schwer verwundet auf der Erde Liegenden gebraucht, heißt schwerlich » brüllend«, zumal 13, 393 der Gegner den Verwundeten getroffen hat λαιμὸν ὑπ' ἀνϑερεῶνα, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν. Dies βεβρῡχώς also dürfte wohl zu βρύχω » zähneknirschen« gehören; wie es denn auch eine v. l. βεβρυκώς gab, Apollon. Lex. Homer. p. 51, 12 βεβρυκώς, τῶν ὀνοματοπεποιημένων, Scholl. V Iliad. 16, 486 τινὲς διὰ τοῦ κ, κακῶς.
-
5 δράσσω
δράσσω, att. δράττω; Poll. 3, 155; E. M.; sonst erst bei sehr Späten. – Gew. med. δράττομαι, zusammenfassen, ergreifen, bes. so viel man mit der Hand (s. δραγμίς) fassen kann; Homer zweimal, von Sterbenden, welche in die Erde greifen, Iliad. 13, 393. 16, 486 ἃς ὁ πρόσϑ' ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσϑείς, βεβρυχώς, κόνιος δεδραγμένος αἱματοέσσης; – ἐλπίδος δεδραγμένος, an der Hoffnung festhaltend, Soph. Ant. 235; τῶν ἁλῶν, eine Handvoll Salz nehmen, Plat. Lys. 209 e; τί μου δέδραξαι χερσὶ κἀντέχει πέπλων Eur. Tr. 745; δραξάμενος αὐτοῠ τῶν τριχῶν Plut. Alex. 74, u. Sp., z. B. καιροῦ D. Sic. 12, 67, die Gelegenheit ergreifen. Auch mit dem acc., Her. 3, 13; κόνιν Qu. Sm. 1, 350; LXX.
-
6 βρυχάομαι
Aβρυχ- A.R.4.19
, Max.Tyr. 31.3, D.C.68.24, ([etym.] ἀν-) Pl.Phd. 117d; also ἐβρυχήθην (v. infr.): [dialect] Ep. [tense] pf.βέβρῡχα Od.5.412
, al.: [tense] plpf.ἐβεβρύχει 12.242
:—onomatop. Verb, roar, bellow, prop. of lions, acc. to Hsch. and Ammon.; of a bull,ταῦρος ὣς βρυχώμενος S.Aj. 322
, cf. Ar.Ra. 823; of wild beasts,δεινὸν δ' ἐβρυχῶντο Theoc.25.137
; of the elephant, Plu.Pyrrh.33: in Il. mostly of the death-cry of wounded men,κεῖτο τανυσθείς, βεβρυχώς 13.393
; so βρυχώμενον σπασμοῖσι, of Hercules, S.Tr. 805, cf. 904; βέβρυχα κλαίων ib. 1072;δεινὰ βρυχηθείς Id.OT 1265
; later, of an infant's wail, Men.1004;κλαίων καὶ β. Alciphr.1.35
; also of the roaring of waves,ἀμφὶ δὲ κῦμα βέβρυχεν ῥόθιον Od.5.412
, cf. Il.17.264;ἀμφὶ δὲ πέτρη δεινὸν βεβρύχει Od.12.242
, cf. Aristid.Or.17(15).14; βρυχομένη (as if from βρύχομαι ) is required by the metre in Q.S. 14.484, cf. βρύχεται· μαίνεται, Hsch.; but βρυχῶνται, -ώμενος shd. be read in Hp.Morb.Sacr.1, Luc.DMar.1.4.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βρυχάομαι
-
7 τανύω
A- ύσω AP5.261
(Paul. Sil.); [dialect] Ep.- ύω Od.21.152
, 174, : [tense] aor. ἐτάνῠσα, [dialect] Ep.ἐτάνυσσα Od.24.177
;τάνυσσα Il.14.389
; part.τανύσας Hp.Steril.244
:—[voice] Med., [dialect] Ep.[tense] fut. τανύσσομαι in pass. sense, Archil.3: [dialect] Ep. [tense] aor. part.τανυσσάμενος Il.4.112
:—[voice] Pass., [ per.] 3sg. [tense] pf.τετάνυσται Od.9.116
; part.τετανυμένος Gal.13.991
, τετανυμμένος (sic) Dioscorus in PLit.Lond. 98 ii 10: 3 [tense] fut.τετανύσσεται Orph.L. 324
: [tense] aor. , etc., [dialect] Ep. [ per.] 3pl.τάνυσθεν Il.16.475
, Od.16.175. [[pron. full] ῠ always, exc. ἐκτανῡειν (s.v.l.) in Anacreont.35.5.] [dialect] Ep. Verb (used twice by Pi., never by Trag.):—stretch, strain,βοείην Il.17.390
, 391; ἶριν ib. 547; τ. βιόν string a bow, Od.24.177; οὐ μὲν ἐγὼ τανύω I cannot string it, 21.152, cf. 171, 174 (so in [voice] Med., τὸ μὲν [τόξον].. τανυσσάμενος having strung his bow, Il.4.112, cf. Archil.3); of putting the strings to a harp,ῥηϊδίως ἐτάνυσσε νέῳ περὶ κόλλοπι χορδήν Od.21.407
(also in [voice] Med.,ὀΐων ἐτανύσσατο χορδάς h.Merc.51
); τ. κανόνα pull the weaving-bar in, in weaving, Il.23.761; ὅππως.. τανύσῃ βοέοισιν ἱμᾶσιν how to urge on [the horses], ib. 324; ἐπὶ Ἀκράγαντι τανύσσας (sc. ὀϊστούς) having aimed them, Pi.O.2.91; ἐπ' Ἰσθμῷ ἅρμα τάνυεν was driving it to the Isthmus, ib.8.49; τ. ὦτα λόγοις lend attentive ear, AP7.562 (Jul.); τ. ὄμμα ἐπί τινος, ἐς οὐρανόν, ib.5.261 (Paul. Sil.), 9.188:—[voice] Pass., to be stretched or strained, γναθμοὶ τάνυσθεν (for ἐτανύσθησαν ) the hollow cheeks filled out, Od.16.175;τετάνυστο λαίφεα A.R.1.606
.2 metaph., strain, make more intense,μάχην Il.11.336
;ἔριδα 14.389
;κακὸν πόνον 17.401
: more fully, ὁμοιίου πτολέμοιο πεῖραρ ἐπαλλάξαντες ἐπ' ἀμφοτέροισι τάνυσσαν (cf. ) 13.359:—[voice] Pass., strain or exert oneself, run at full stretch, of horses galloping, ; ἐν ῥυτῆρσι τάνυσθεν ib. 475; of mules,ἄμοτον τανύοντο Od.6.83
.II stretch out in length, lay out, lay, ;ἔγχος ἐπ' ἰκριόφιν τ. νεός Od.15.283
; ἐτάνυσσε τράπεζαν set out a long table, 4.54, 15.137; τ. τινὰ ἐν κονίῃς, ἐπὶ γαίῃ, lay one in the dust, stretch him at his length, Il.23.25, Od.18.92; ἕνα δρόμον τ. form one long flight, of cranes, Arat.1011:—[voice] Pass., lie stretched out, τάπης τετάνυστο was spread, Il.10.156;σύες.. εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογός 9.468
;ἐπ' αὐτῷ ἠλακάτη τετάνυστο Od.4.135
; extend, ; ; ἐτανύσθη πάντῃ he stretched himself every way, Hes.Th. 177;ἐπὶ χθονὶ κεῖτο τανυσθείς Il.20.483
, cf. 13.392, etc. (so in [voice] Med.,κεῖτο τανυσσάμενος Od.9.298
); also τρίβος τετάνυστο the path stretched away, Theoc.25.157;νὺξ τετάνυσται Arat.557
; πλόος τ. A.R.4.1583 (dub. l.). -
8 χθών
A earth, esp. the surface of it (rarely soil,χθονὸς τρίμοιρον χλαῖναν A.Ag. 872
): poet. word (Com. only in lyr. or paratrag.), very rare in Prose, LXX 3 Ki.14.15 (cod. Alex.), Supp.Epigr. 2.520 ([place name] Rome); seldom with Art. (only when an Adj. is added, v. infr. 11);ἀπὸ χ. ὑψόσ' ἀερθείς Od.8.375
, cf. 10.149, Il.14.349; , cf. 11.619;ἐπὶ χθονὶ κεῖτο τανυσθείς 20.483
;κατέθηκεν ἐπὶ χθονί 6.473
, cf. 3.89;χθονὶ φύλλα πελάσσαι 13.180
; ἐπὶ χ., opp. οὐρανῷ, 4.443; ;ἐπὶ χ. σῖτον ἔδοντες Od.8.222
, etc.;τοὶ ἐπὶ χ. ναιετάουσι 6.153
;ἄριστον ἄνδρα τῶν ἐπὶ χ. S.Tr. 811
; χθόνα δύμεναι to go beneath the earth, i.e. to die, Il.6.411, Hes.Sc. 151; ἐτέθαπτο ὑπὸχθονός Od.11.52
; κεκευθὼς ὑπὸ χθονὸς buried, A.Th. 588;κατὰ χθονὸς κρύψαι τινά S.Ant.24
, cf. OC 1546 ([voice] Pass.);χθονὶ γυῖα καλύψαιμι Pi.N.8.38
;κούφα σοι χ. ἐπάνωθε πέσοι E.Alc. 463
(lyr.); opp. θάλασσα, A.Ag. 576; ὑπὸ χθονός, of the nether world,Τάρταρον.., ἧχι βάθιστον ὑπὸ χ. ἐστι βέρεθρον Il.8.14
;κάτω μελαίνας χ. Alc.Supp.7.10
, cf. A.Eu.72; οἱ ὑπὸ χ. φίλοι, i.e. those in the shades below, Id.Ch. 833 (lyr.), cf. S.Ant.65; ὦ κατὰ χθονὸς θεαί, i.e. the Erinyes, A.Eu. 115; εἰς τοὺς ἔνερθε καὶ κάτω χ. τόπους ib. 1023.II land, country, once in Hom., εἴσατο δὲ χ., of Ithaca, Od. 13.352; πολύμηλος χ., of Libya, Pi.P.9.7; εὔκαρπος χ., of Sicily, Id.N.1.14; freq. in Trag., freq. without Art., χ. Ἀσιᾶτις, Φωκέων, A.Pers.61 (anap.), 485; with Art.,πᾶσαν τὴν Μυκηναίων χθόνα S.El. 423
;τῆς περιρρύτου χ. Αήμνου Id.Ph.1
;τὴν Κορινθίαν χ. Id.OT 795
;τὴν ἐμὴν χ. Id.Aj. 846
; τῆς Ἀθηναίων χ. (paratrag.) Ephipp. 14.13; even of a city,τῆσδε δημοῦχοι χ. S.OC 1348
;νόμους χθονός Id.Ant. 368
(lyr.), cf. OT 736, 939; Com.,ὦ πόλι φίλη Κέκροπος,.. οὖθαρ ἀγαθῆς χθονός Ar.Fr. 110
(lyr.);ξένης ἀπὸ χ. Eup.71
(paratrag.). (Cf. Skt. loc. k[ snull ] ámi 'on the ground', Hittite tegan 'ground', Tocharian tkan- 'place', Ir. dū 'place' (acc. don, dat. dun).) -
9 τανύω
τανύω, τάνῦμι (Att. τείνω), aor. (ἐ) τάνυ(ς)σα, mid. pres. τάνυται, ipf. τανύοντο, aor. part. τανυσσάμενος, pass. perf. τετάνυσται, plup. τετάνυστο, aor. 3 pl. τάνυσθεν, part. τανυσθείς: I. act., stretch, strain, extend, as in ‘stringing’ a bow, a lyre, Od. 21.407, 409; ‘holding horses to their speed’ with the reins, Il. 23.324; ‘drawing’ the shuttle to and fro in weaving, Il. 23.761; and in general of ‘arranging’ anything long or broad, spears, spits, tables, Il. 9.213, Od. 15.283, Od. 1.138. Metaph., ἔριδα πολέμοιο, μάχην, πόνον, ἔριδος πεῖραρ, Ξ 3, Il. 13.359.—II. pass. and mid., be stretched or extended, be tight; the cheeks ‘became full’ again, Od. 16.175; of mules, horses ‘stretching out,’ ‘laying themselves out’ to run, Il. 16.375, , Od. 6.83; νῆσος τετάνυσται, ‘extends,’ Od. 9.116.— Mid., subjectively, Il. 4.112; reflexive, Od. 9.298.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > τανύω
-
10 τάνῦμι
τανύω, τάνῦμι (Att. τείνω), aor. (ἐ) τάνυ(ς)σα, mid. pres. τάνυται, ipf. τανύοντο, aor. part. τανυσσάμενος, pass. perf. τετάνυσται, plup. τετάνυστο, aor. 3 pl. τάνυσθεν, part. τανυσθείς: I. act., stretch, strain, extend, as in ‘stringing’ a bow, a lyre, Od. 21.407, 409; ‘holding horses to their speed’ with the reins, Il. 23.324; ‘drawing’ the shuttle to and fro in weaving, Il. 23.761; and in general of ‘arranging’ anything long or broad, spears, spits, tables, Il. 9.213, Od. 15.283, Od. 1.138. Metaph., ἔριδα πολέμοιο, μάχην, πόνον, ἔριδος πεῖραρ, Ξ 3, Il. 13.359.—II. pass. and mid., be stretched or extended, be tight; the cheeks ‘became full’ again, Od. 16.175; of mules, horses ‘stretching out,’ ‘laying themselves out’ to run, Il. 16.375, , Od. 6.83; νῆσος τετάνυσται, ‘extends,’ Od. 9.116.— Mid., subjectively, Il. 4.112; reflexive, Od. 9.298.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > τάνῦμι
-
11 τανύω
τανύω, spannen; häufig vom Spannen des Bogens, vom Aufziehen der Sehne, die, wenn der Bogen nicht gebraucht wird, abgespannt ist; τὸ μὲν τόξον εὖ κατέϑηκε τανυσσάμενος ποτὶ γαίῃ, nachdem er sich den Bogen gespannt hatte; Saiten spannen; κανόνα, das Webschiff straff anziehen und weben; ἱμᾶσι τανύειν, mit ledernen Riemen ziehen und lenken. Dah. auch ἅρμα τανύεν ἐπὶ Ἰσϑμῷ, den Wagen lenken. Übh. der Länge nach ausdehnen, hinbreiten, hinstellen; παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν, sie stellte der Länge nach den Tisch hin; τινὰ ἐν κονίῃς, ἐπὶ γαίῃ, einen in den Staub, zu Boden strecken. Übertr., anspannen, in heftige Spannung od. Bewegung setzen, heftig anregen; ἔριδος κρατερῆς καὶ ὁμοιΐου πολέμοιο πεῖραρ ἐπαλλάξαντες ἐπ' ἀμφοτέροισι τάνυσσαν, nachdem sie das Seil des Krieges unter einander geknüpft hatten, spannten sie es an, = kämpften sie gegen einander mit angestrengter Kraft. Pass. angespannt, straff werden; γναϑμοὶ τάνυσϑεν, für ἐτανύσϑησαν, die vorher runzligen Wangen wurden straff und voll; sich hinstrecken, ausdehnen; ἐτανύσϑη πάντη, er streckte sich ringsher aus; τανυσϑείς, hingestreckt, tot zu Boden gestreckt. Übertr., sich anspannen, sich anstrengen; ἵπποι τανύοντο ἄψοῤῥον προτὶ ἄστυ, die Rosse eilten in gestrecktem Laufe zurück zur Stadt; ἐν ῥυτῆρσι τάνυσϑεν, von den Pferden, sie streckten sich aus in den Strängen, von der Lage des Pferdeleibes beim Laufe; von Maultieren
См. также в других словарях:
τανυσθείς — τανύω stretch aor part pass masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μυώνας — ο (Α μυών) το μέρος τού σώματος όπου υπάρχουν ή συσπώνται πολλοί μύες, σύνδεσμος πολλών μυών, σαρκώδες μέρος τού σώματος (α. «όλοι οι μυώνες τού προσώπου τού ακροατού εκινήθησαν», Παπαδ. β. «ὁ δέ οἱ περὶ νεῡρα τανυσθεὶς μυὼν ἐξ ὑπάτοιο βραχίονος… … Dictionary of Greek