-
101 συμ-παρα-κομίζω
συμ-παρα-κομίζω, mit od. zugleich nebenbei führen, Thuc. 8, 39. 41. – Med., D. Sic. 3, 21.
-
102 συμ-παρ-ακολουθέω
συμ-παρ-ακολουθέω, mit folgen od. begleiten; καλῶς τῷ λόγῳ συμπαρηκολούϑηκας, Plat. Polit. 271 c, d. i. der Rede folgen, sie verstehen; φόβος, Xen. Hier. 6, 6; Aesch. 3, 233; Sp.
-
103 συμ-παρα-γίγνομαι
-
104 συμ-παρα-δύω
συμ-παρα-δύω (s. δύω), mit daneben hineingehen, Themist.
-
105 συμ-παρα-νεύω
συμ-παρα-νεύω, mit od. zugleich zunicken, Beifall geben, Arist. rhet. 3, 5.
-
106 συμ-παρα-βαδίζω
συμ-παρα-βαδίζω, mit nebenher gehen, Sp.
-
107 συμ-παρα-δηλόω
συμ-παρα-δηλόω, zugleich nebenbei andeuten, Strab. 2, 5, 13.
-
108 συμ-παρα-δίδωμι
συμ-παρα-δίδωμι (s. δίδωμι), mit übergeben, Sp.
-
109 συμ-παρα-νομέω
συμ-παρα-νομέω, mit od. zugleich gesetzwidrig handeln, Ios.
-
110 συμ-παρα-βάλλω
συμ-παρα-βάλλω (s. βάλλω), mit od. zusammen vergleichen, Sp.
-
111 συμ-παρα-μένω
συμ-παρα-μένω (s. μένω), mit od. zugleich dabei bleiben, ἀπ' ἐκείνου ξυμπαρέμεινεν ἡ προστασία ἡμῖν τοῦ πλήϑους Thuc. 6, 89.
-
112 συμ-παρα-μίσγω
συμ-παρα-μίσγω (s. μίσγω), mit bei- od. zumischen, Sp.
-
113 συμ-παρα-μίγνῡμι
συμ-παρα-μίγνῡμι (s. μίγνυμι), = Folgdm, συμπαραμιγνύων ἐν τῇ ϑυσίᾳ ὀπὸν καὶ σχῖνον Ar. Plut. 719.
-
114 συμ-παρα-λαμβάνω
συμ-παρα-λαμβάνω (s. λαμβάνω), mit dazu an- od. aufnehmen, Plat. Phaed. 65 a Lach. 179 e u. Sp., wie Pol. 2, 10, 1.
-
115 συμ-παρα-θέω
συμ-παρα-θέω (s. ϑέω), mit nebenher laufen, τινί; Dem. 4, 41 u. Sp., wie Plut. Them. 10, D. Cass. 61, 9.
-
116 συμ-παρα-νήχομαι
συμ-παρα-νήχομαι, dep. med., mit od. zugleich nebenher schwimmen, Luc. Tox. 20.
-
117 συμ-παρ-ανᾱλίσκω
συμ-παρ-ανᾱλίσκω, mit, zugleich, zusammen aufzehren, D. Cass. 47, 39.
-
118 συμ-παρ-ορμάω
συμ-παρ-ορμάω, mit od. zugleich antreiben; Plut. Cic. 3, öfter; πρός τι, Arist. magn. mor. 2, 10.
-
119 συμ-παρ-οτρύνω
συμ-παρ-οτρύνω, = Vorigem, Schol. Soph. El. 301.
-
120 συμ-παρ-οξύνω
συμ-παρ-οξύνω, mit od. zugleich anreizen, εἰς τὸ ἀλκίμους εἶναι Xen. Oec. 6, 10.
См. также в других словарях:
συν- — και με τις μορφές συ , συγ , συμ , συλ και συρ , ΝΜΑ α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στην πρόθεση σύν*. Η πρόθεση σύν εν συνθέσει, πριν από τα χειλικά σύμφωνα β, μ, π, φ, ψ, τρέπει το ν σε μ (πρβλ. συμ βάλλω … Dictionary of Greek
Liste unregelmäßiger Verben im Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben des Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben im Neugriechischen — sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden. Inhaltsverzeichnis 1 Vorbemerkungen und Statistik 2… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige neugriechische Verben — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
ευσυμβίβαστος — η, ο (Μ εὐσυμβίβαστος, ον) αυτός που δέχεται συμβιβασμό εύκολα, αυτός που συμβιβάζεται εύκολα μσν. αυτός που έχει συνοχή. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συμ βιβαστος (< συμ βιβάζομαι), πρβλ. α συμ βίβαστος, κακο συμ βίβαστος] … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Φιλοσοφία και Σκέψη — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η φιλοσοφία ως κατανοητικός λόγος Όταν κανείς δοκιμάζει να προσεγγίσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, πρωτίστως έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για τη γένεσή της. Πράγματι, η νέα ποιότητα των φιλοσοφικών θεωρήσεων της… … Dictionary of Greek
ευσύμβατος — εὐσύμβατος, ον (Μ) αυτός που συμβαδίζει, που συμφωνεί εύκολα («διάφοροι ἔστιν ὅτε καὶ οὐδὲ εὐσύμβατοι», Ευστ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συμ βατός (< συμ βαίνω)] … Dictionary of Greek
ευσύμβολος — εὐσύμβολος και εὐξύμβολος, ον (Α) 1. αυτός που μαντεύεται ή εξηγείται εύκολα («εὐξύμβολον τόδ ἐστὶ παντὶ δοξάσαι», Αισχύλ.) 2. εκείνος που προμηνύει κάτι καλό, ο ευοίωνος, ο αίσιος 3. έντιμος στις συναλλαγές 4. αυτός με τον οποίο μπορεί κάποιος… … Dictionary of Greek
ευσύμφορος — εὐσύμφορος και εὐξύμφορος, ον (Μ) αυτός που συμφέρει πολύ, ο πολύ ωφέλιμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συμ φορος (< συμ φέρω)] … Dictionary of Greek
ευσύμφυτος — εὐσύμφυτος, ον (Α) (για φυτά) αυτός που συμφύεται ή που αυξάνεται εύκολα μαζί με κάτι άλλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + σύμ φυτος (< συμ φύομαι)] … Dictionary of Greek