-
81 συμ-παρα-τάσσομαι
συμ-παρα-τάσσομαι, att. - ττομαι, med., sich in Schlachtordnung gegen den Feind stellen; Xen. Hell. 3, 5, 22; καϑ' ἡμῶν συμπαραταξάμενοι, Dem. 18, 230, wo Bekker die praepos. συν- ausgelassen hat.
-
82 συμ-παρα-τίθημι
συμ-παρα-τίθημι (s. τίϑημι), mit od. zugleich dabei, daneben stellen, in der Schlachtordnung, Pol. 2, 66, 7.
-
83 συμ-παρα-τήρησις
συμ-παρα-τήρησις, ἡ, gleichzeitige Beobachtung, S. Emp. adv. log. 2, 154.
-
84 συμ-παρα-φύομαι
συμ-παρα-φύομαι (s. φύω), mit od. zugleich daneben aufkeimen, Theophr. u. a. Sp.
-
85 συμ-παρα-φέρω
συμ-παρα-φέρω (s. φέρω), mit daneben vorbei, darüber hinaustragen, u. pass. mit vorbei, darüber hinaus, über die Gränze laufen; Xen. Cyn. 3, 10; Plut. Caes. 34.
-
86 συμ-παρ-ιππεύω
συμ-παρ-ιππεύω, mit vorbeireiten, D. Cass. 63, 2.
-
87 συμ-παρ-εμ-φέρω
συμ-παρ-εμ-φέρω (s. φέρω), mit daneben hineintragen, Sp.
-
88 συμ-παρ-εις-φθείρομαι
συμ-παρ-εις-φθείρομαι, pass., zu seinem od. Anderer Unglück mit hineingehen, Ios.
-
89 συμ-παρ-εις-έρχομαι
συμ-παρ-εις-έρχομαι (s. ἔρχομαι), mit od. zugleich hineingehen, Luc. Tim. 28 συμπαρειςέρχεται μετ' ἐμοῠ λαϑὼν ὁ τύφος.
-
90 συμ-παρ-εκ-τείνω
συμ-παρ-εκ-τείνω (s. τείνω), mit od. zugleich daneben hinstrecken, zusammenhalten u. vergleichen, Sp., wie M. Ant. 7, 30.
-
91 συμ-παρ-εδρεύω
συμ-παρ-εδρεύω, mit od. zugleich Beisitzer sein, dabei sitzen, Luc. Navig. 31, l. d.
-
92 συμ-παρα-βύω
συμ-παρα-βύω (s. βύω), mit hinein- od. dazwischenstopfen; Luc. de merc. cond. 32; συμπαραβυσϑείς, pisc. 12.
-
93 συμ-παρα-κύπτω
συμ-παρα-κύπτω, mit oder zusammen nebenhin sich bücken, Luc. Icarom. 25.
-
94 συμ-παρα-κατα-κλίνω
συμ-παρα-κατα-κλίνω, mit daneben od. zusammen im Bett od. am Tische liegen lassen, D. Cass. 60, 18.
-
95 συμ-παρα-κελεύομαι
συμ-παρα-κελεύομαι, dep. med., mit ermahnen, Isocr. 13, 21 Bekker, vulg. συμπαρασκευάσασϑαι.
-
96 συμ-παρ-αγγέλλω
συμ-παρ-αγγέλλω, τινί, Einem (bei der Bewerbung um ein Amt) behülflich sein, Plut. Crass. 7.
-
97 συμ-παρα-καλέω
συμ-παρα-καλέω (s. καλέω), mit zurufen, herbeirufen; ἐπὶ ξυμμαχίαν, Plat. Rep. VIII, 555 a; ἥρωας, Xen. Cyr. 3, 3, 21; εἴς τι, 8, 1, 38; ἀπὸ τῶν συμμάχων πρέσβεις, Hell. 4, 8, 13; ermahnen, τινὶ τὰς δυνάμεις, Pol. 5, 83, 3.
-
98 συμ-παρα-καθ-έζομαι
συμ-παρα-καθ-έζομαι (s. ἕζομαι), dep. pass., mit od. zugleich dabei, daneben sitzen, συμπαρεκαϑέζετο μετὰ τοῦ Μενεξένου Plat. Lys. 207 b.
-
99 συμ-παρα-καθ-ίζω
συμ-παρα-καθ-ίζω (s. ἵζω), mit od. zugleich dabei, daneben setzen, sitzen lassen, συμπαρακαϑισάμενος Dem. 28, 15.
-
100 συμ-παρ-αινέω
συμ-παρ-αινέω (s. αἰνέω), mit, zusammen ermahnen; Soph. frg. 14; χρηστὰ τῇ πόλει ξυμπαραινεῖν, Ar. Ran. 685; Av. 852.
См. также в других словарях:
συν- — και με τις μορφές συ , συγ , συμ , συλ και συρ , ΝΜΑ α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στην πρόθεση σύν*. Η πρόθεση σύν εν συνθέσει, πριν από τα χειλικά σύμφωνα β, μ, π, φ, ψ, τρέπει το ν σε μ (πρβλ. συμ βάλλω … Dictionary of Greek
Liste unregelmäßiger Verben im Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben des Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben im Neugriechischen — sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden. Inhaltsverzeichnis 1 Vorbemerkungen und Statistik 2… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige neugriechische Verben — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
ευσυμβίβαστος — η, ο (Μ εὐσυμβίβαστος, ον) αυτός που δέχεται συμβιβασμό εύκολα, αυτός που συμβιβάζεται εύκολα μσν. αυτός που έχει συνοχή. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συμ βιβαστος (< συμ βιβάζομαι), πρβλ. α συμ βίβαστος, κακο συμ βίβαστος] … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Φιλοσοφία και Σκέψη — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η φιλοσοφία ως κατανοητικός λόγος Όταν κανείς δοκιμάζει να προσεγγίσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, πρωτίστως έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για τη γένεσή της. Πράγματι, η νέα ποιότητα των φιλοσοφικών θεωρήσεων της… … Dictionary of Greek
ευσύμβατος — εὐσύμβατος, ον (Μ) αυτός που συμβαδίζει, που συμφωνεί εύκολα («διάφοροι ἔστιν ὅτε καὶ οὐδὲ εὐσύμβατοι», Ευστ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συμ βατός (< συμ βαίνω)] … Dictionary of Greek
ευσύμβολος — εὐσύμβολος και εὐξύμβολος, ον (Α) 1. αυτός που μαντεύεται ή εξηγείται εύκολα («εὐξύμβολον τόδ ἐστὶ παντὶ δοξάσαι», Αισχύλ.) 2. εκείνος που προμηνύει κάτι καλό, ο ευοίωνος, ο αίσιος 3. έντιμος στις συναλλαγές 4. αυτός με τον οποίο μπορεί κάποιος… … Dictionary of Greek
ευσύμφορος — εὐσύμφορος και εὐξύμφορος, ον (Μ) αυτός που συμφέρει πολύ, ο πολύ ωφέλιμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συμ φορος (< συμ φέρω)] … Dictionary of Greek
ευσύμφυτος — εὐσύμφυτος, ον (Α) (για φυτά) αυτός που συμφύεται ή που αυξάνεται εύκολα μαζί με κάτι άλλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + σύμ φυτος (< συμ φύομαι)] … Dictionary of Greek