Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

συγχωρεῖν

  • 21 ινα

         ἵνα
         ἵνᾰ
        I
         (ῐ) adv. [acc. к арх. ἵ См. ι]
        1) там
        

    ἵ. σφιν ἐπέφραδον ἠγερέεσθαι Hom. — там велел я им собраться

        2) (относит.) где
        

    λιμέν εὔορμος, ἵν΄ οὐ χρεὼ πείσματός ἐστιν Hom. — удобная бухта, где нет надобности в причале;

        ἐνταῦθ΄ ἐμέν (= ἐσμέν), ἵν΄ οὐκ ἔτ΄ ὀκνεῖν καιρός Soph. — мы в таком положении, в котором (= что) медлить нельзя;
        ἐν ἀγορᾷ, ἵ. ὑμῶν πολλοὴ ἀκηκόασι Plat. — на площади, где многие из вас слышали (меня);
        ἵ. αὐτὸς ἔφρασε τῆς χώρης Her. — (там), где он сам указал;
        οὐχ ὁρᾷς ἵν΄ εἶ κακοῦ ; Soph. — разве ты не видишь, в какой ты беде?

        3) (относит.) куда
        

    ἐνὴ δήμῳ, ἵν΄ οἴχεται Hom. — среди народа (= страны), куда он ушел;

        ἵν΄ οὐ πυρὸς ἵξετ΄ ἀϋτμή Hom. — куда не проникнет копоть от огня;
        ὁρᾷς, ἵν΄ ἥκεις ; Soph. — видишь, до чего ты дошел?

        4) (относит.) когда
        

    γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵ. χρέ καλὰ (sc. εἵματα) ἕννυσθαι Hom. — близка свадьба, когда нужно красиво нарядиться

        II
        conj.
        1) чтобы, (для того) чтобы, с целью:
        (1) (с impf. и aor. ind. для выраж. нереальности) σὲ ἐχρῆν ἡμῖν συγχωρεῖν, ἵ. συνουσία ἐγίγνετο Plat. тебе следовало нам уступить, чтобы получилась беседа
        (2) (с conjct. - при главном времени в главном предложении) imper., conjct., impf., aor. (= pf.) или opt. с ἄν См. αν
        

    ἐς πεδίον καταβῆναι, ἵν΄ ὅρκια πιστὰ τάμητε Hom. — выйти в поле, чтобы вам заключить (с данайцами) твердый договор;

        (τὰ πλοῖα) Ἀβροκόμας κατέκαυσεν, ἵ. μέ Κῦρος διαβῇ Xen. — Аброком сжег суда, чтобы Кир не переправился (через реку);
        εἴπω τι κἄλλ΄ (= καί τι ἄλλο), ἵν΄ ὀργίζῃ πλέον Soph. — сказать мне еще что-л., чтобы ты (еще) больше разгневался?;
        οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἔπραξα ταῦτα, ἵ. πλούσιος ἐκ πένητος γένωμαι Lys. — я сделал это не из-за денег, чтобы из бедняка стать богачем;
        ἐπίτηδές σε οὔκ ἤγειρον, ἵ. ὡς ἥδιστα διάγῃς Plat. — я умышленно не будил тебя, чтобы ты провел время как можно приятнее;
        οὐκ ἂν δή μοι ἄμαξαν ἐφοπλίσσαιτε τάχιστα, ἵ. πρήσσωμεν ὁδοῖο ; Hom. — так вы и не поспешите приготовить мне повозку, чтобы (мог я свой) путь совершить?;
        ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵ. γένηται ὡς ὅ διδάσκαλος αὐτοῦ NT. — с ученика довольно, если он станет таким, как его учитель;
        μέ κρίνετε ἵ. μέ κριθῆτε NT. — не судите, да не судимы будете

        (3) (с opt. - при impf., aor., praes. hist. и opt. с ἄν, реже при главном времени в главном предложении)
        

    Μένων δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν τιμᾶσθαι, ἵ. πλείω κερδαίνοι Xen. — Менон явно стремился к почестям, чтобы больше наживать;

        ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν περὴ παντὸς ποιήσαιτο, ἵ. καὴ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι φόβος εἴη στρατεύειν Xen. — разве мы не знаем, что (персидский) царь дорого бы дал за нашу гибель, чтобы другие треки побоялись воевать (против него)?

        2) поздн. (= εἰ См. ει или ἐάν) если (бы)
        

    ἵ. καθ΄ ὑπόθεσιν καὴ συγώρήσῃ Sext. — если бы это было допущено хотя бы в виде предположения

        3) (с fut. ind.)
        

    ἵ. μέ εἶς ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς φυσιοῦσθε κατὰ τοῦ ἑτέρου NT. — чтобы вам не превозноситься друг перед другом

        4) так что, вследствие чего
        

    ἦν παρακεκαλλυμένον ἀπ΄ αὐτῶν, ἵ. μέ αἴσθωνται αὐτό NT. — (это слово) было сокрыто от них, а потому они не поняли его

        5) что
        

    καὴ πόθεν μοι τοῦτο, ἵ. ἔλθῃ πρὸς ἐμή ; NT. — как случилось, что она пришла ко мне?

        

    ἵ. (δέ) τί ; Arph., Plat.; — к чему?, для чего?, зачем?;

        ἵ. τί τοῦτο λέγεις ; Plat. — зачем ты это говоришь?;
        ἵν΄ εἰδῇς Soph. — (так и) знай, имей в виду;
        οὐδ΄ ἄλλαις πολλαῖς, - ἵ. μέ εἴπω ὅτι οὐδεμιᾷ Plut. — (этого) нет (и) во многих других случаях, - чтобы не сказать ни в одном

    Древнегреческо-русский словарь > ινα

  • 22 concedo

    con-cēdo, cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend treten = abtreten (abziehen), beiseite treten od. gehen, das Feld räumen, sich aus dem Staube machen, davongehen, sich hinwegbegeben, sich zurückziehen, entweichen, u. mit Beziehung auf das Ziel hintreten, sich hinbegeben, wohin übergehen, I) eig.: a) übh.: α) v. leb. Wesen: concedite atque abscedite onmes; de via decedite, geht alle beiseite! macht Platz! geht aus dem Wege! Plaut.: tempus est concedere, Ter. – m. ab od. m. ex u. Abl., od. m. bl. Abl., ab alqo, Plaut.: a foribus, Plaut.: superis ab oris, von der Oberwelt, Verg.: v. Lebl., iamque dies caelo concesserat, Verg. – m. Advv., m. ad u. in m. Akk., m. trans u. Akk. u. bl. Abl. (woher?) u. bl. Acc. loc. (wohin?), huc concede aliquantum, Plaut.: huc tandem concede, Verg.: huc concessero, Ter.: hic dum abit huc concessero, Caecil. com. fr.: interea concedite istuc, Plaut.: c. procul, Afran. com. fr.: c. retro, Curt. u. Tac.: ad ianuam concessero, Plaut.: concede ad dexteram! Ter.: c. in turbam, Hor.: c. in Iunonis Laciniae delubrum, Liv.: c. in hiberna, Liv.: Carthaginem novam in hiberna, Liv.: c. in arcem, Liv. u. Curt. (s. Drak. Liv. 5, 39, 9. Mützell Curt. 3, 4 [9], 5): c. trans Rhenum, Tac. – concede hinc a foribus paulum istorsum, Ter.: ab alcis oculis aliquo (irgendwohin), Cic.: c. ab Ethopia in altiorem tumulum, Liv.: c. ex
    ————
    praetorio in tabernaculum suum, Liv.: concedam hinc intro, Ter.: concedere aliquantisper hinc mi intro lubet, Plaut.: concede hinc domum, Ter.: rus concessuram (esse) hinc, Ter.: m. Dat. (wohin? wozu?), cenae nuptiali, Apul. met. 6, 10. – m. 1. Supin., c. Argos habitatum (um da zu w.), Nep. Them. 8, 1. – m. cum u. Abl., cum coniugibus ac liberis in arcem Capitoliumque, Liv.: cum alqo Neapolim, Gell. – m. per u. Akk. der Pers. (durch jmd. = auf jmds. Betrieb), c. ad victorem per Flavium Sabinum, übergehen, Tac. – β) v. Lebl.: ipsae rursus concedite silvae! fahret hin, ihr W.! Verg.: docet, unde fulmen venerit, quo concesserit, Cic.: vita per auras maesta concessit ad manes, Verg.: neque nox quoquam concedit die (= diei), weicht irgendwohin vor dem T., Plaut. Amph. 276. – b) insbes.: α) einem andern Platz machend aus einem Orte gehen, ausziehen, ex aedibus, Ter. Hec. 679. – β) einen Ort aufgebend abziehen, einen Ort usw. aufgeben, räumen, gew. im Pass. (unpers.), metu concessum (esse) barbarus ratus, Liv. – m. Abl. (von wo?), post... cedendo in angulum Bruttium ceterā Italiā concessum, Liv. 28, 12, 6 (wo post conc. subst. = nach der Räumung des übrigen It.). – m. Dat. (wem?), Samnium, quo iam tamquam trans Hiberum agro Poenis concessum sit, Liv. – u. c. vitā, aus dem Leben scheiden = sterben, Tac. – mit Abl. (durch), concessit vitā Burrus, incertum valetudine,
    ————
    an veneno, Tac.: u. so auch absol., quandoque concessero, Tac. (s. Nipperd. Tac. ann. 2, 71).
    II) übtr.: A) sich verziehen, dahinschwinden, tumor omnis et irae concessere deûm, Verg. Aen. 8, 41.
    B) m. Advv. od. m. in u. Akk. = wohin übergehen, a) in ein Verhältnis, einen Zustand sich begeben, sich fügen, sich zurückziehen, in deditionem, Liv.: prope in voluntariam deditionem, Liv. (s. Drak. Liv. 39, 2, 4): in matrimonium fratris, Iustin.: in gratiam alcis, Arnob.: in privatam vitam, Eutr. – b) einer Meinung, Partei usw. beitreten, zu ihr übertreten, in Attali sententiam, Liv.: u. in hanc sententiam, Liv.: in partes, Tac.: in illos, ihnen beipflichten, Cic. fr. – unpers., ut in sententiam Pisonis concederetur, Tac.: concessum in condiciones, ut etc., Liv. – c) an od. auf jmd. od. etwas übergehen = kommen, jmdm. od. einer Sache anheimfallen, zuteil werden, ne omne belli decus illuc concederet, Tac.: mulier coniuncta viro concedit in unum, Lucr.: cum in fatum concederet, bei herannahendem Tode, Modest. dig. 34, 3, 20. – u. so von Staaten, Ländern, Völkern u. von Parteien, c. in alcis dicionem, voluntate in alcis dicionem, Liv.: in alcis ius atque dicionem, Sall.: in alcis ius dicionemque, in alcis imperium, Iustin., in alcis dicionem imperiumque, Liv. (s. Drak. Liv. 38, 16, 9): in paucorum dominationem, Sall. fr.: in paucorum po-
    ————
    tentium gratiam, Sall. fr.: itaque concessere illuc omnes, at mox, si vostra receperitis, ad vos plerique, gingen alle auf die Gegenseite über, werden aber... zu euch zurückkehren, Sall. fr.: c. in Tyrias leges, sich der karthagischen Herrschaft unterwerfen, Sil. – Edessa et Beroea eodem concesserunt, kamen ebendahin (= wurden zu demselben Landesteil geschlagen), Liv. 45, 29, 9. – d) in etw. übergehen = aufgehen in usw., sich verlieren unter usw., victi omnes in gentem nomenque imperantium concessere, Sall. Iug. 18, 12.
    C) zurücktreten, abtreten, 1) v. intr.: a) sich fügend, sich unterordnend, gew. m. Dat. (wem?), α) der Übermacht u. den nötigenden Umständen weichen, das Feld räumen, sich fügen, sich in etw. ergeben, Casina concedit homini nemini, Plaut.: voluptas concedit dignitati, Cic.: cedant arma togae, concedat laurea laudi, Cic. poët.: magnitudini medicinae doloris magnitudo concedit, Cic.: c. obsidioni, der B. weichen = den Belagerten keine Hilfe leisten (Ggstz. prohibere obsidionem), Tac.: c. naturae, euphem. = eines natürlichen Todes sterben, Sall. Iug. 14, 15: ebenso c. fato, Tac. ann. 2, 71. Plin. pan. 11, 3 (vgl. cedere fato, Liv. 26, 13, 17): u. c. magnis fatis, Val. Flacc. 1, 554. – unpers., m. de u. Abl., concessum propemodum de victoria, Liv.: aut hostibus aut civibus de victoria concedendum esse, Liv. – β) dem Wil-
    ————
    len, der Forderung, dem Urteil, der Behauptung jmds. sich fügen, sich unterordnen, nachgeben, beipflichten (Ggstz. repugnare), numquamne hodie concedes mihi? Ter.: c. iurisconsultis, Cic.: alcis postulationi, Cic.: veris, der Wahrheit die Ehre geben (συγχωρειν τη ἀλθεία), Hor. – u. c. inter se, sich einigen, Tac. ann. 2, 30. – mit de u. Abl., de qua (levitate Asiae) nos et libenter et facile concedimus, die wir... zugestehen, Cic.: concessum (unpers.) ab nobilitate plebi de consule plebeio, Liv. – u. absol., dissuadente primo Vercingetorige, post concedente, Caes.: Caesar concedendum non putabat, Caes. – γ) dem Vorrange, den Vorzügen weichen = jmdm. od. einer Sache nachstehen, den Vorrang od. Vorzug einräumen, -zugestehen, -lassen, gegen jmd. od. etw. zurücktreten (s. Kritz u. Fabri Sall. Iug. 11, 4), a me vero sic diligitur (Servius tuus), ut tibi uni concedam, praeterea nemini, Cic.: sese unis Suebis concedere, Caes.: c. aetati, Sall.: u. (unpers.) Sulla, cuius facundiae, non aetati a Manlio concessum, Sall. – mit de u. Abl., vix alci de familiaritate, Cic.: magistro tantulum de arte, Cic.: u. (unpers.) concessum propalam de virtute ac gloria esse, Liv. – mit in u. Abl., neque ei quicquam in desperatione concedo, Cic. – mit bl. Abl. (in, an), nemini in illa causa studio et cupiditate, Cic.: nec amore in hanc patriam nobis concedunt, Tac. – absol., nec, si muneribus certes, concedat
    ————
    Iollas, Verg.: is, concedentibus omnibus, qui cum Varrone certaverant, collega datur consuli, Liv. – b) aufgebend, nachlassend, α) in bezug auf ein Recht, zurücktreten, verzichten, de suo iure paululum, Ter. adelph. 217 (vgl. Cic. de off. 2, 64 paulum nonnumquam de suo iure decedere). – β) in bezug auf Ahndung, Strafe, es jmdm. od. einen Fehler jmdm. hingehen lassen = gegen jmd. od. etw. nachsichtig sein, etw. nachsehen = verzeihen, poëtae non ignoscit, nobis concedit, Cic.: alienis peccatis, Cic.: temere dicto, Cic.: vitio, Hor.: multa virtuti eorum concedens, Caes.: id ipsum factum, propter quod sibi reus concedit, reus putat oportere, Cic.: num eāre (deshalb) concedi reo conveniat, quod (weil) alieno inductu fecerit, Cornif. rhet.: absol., dat tibi iustam excusationem, prope ut concedendum atque ignoscendum videatur, Cic.
    2) v. tr.: a) überlassend, zugestehend abtreten, einräumen: α) übh., aus freiem Willen, aus Güte, Nachsicht, Gnade überlassen, zugestehen, erlauben, gestatten (Ggstz. negare, denegare), alci sedes suas, Cic. (u. im Passiv, sedes habere in Gallia ab ipsis concessas, Caes.): pueris ludum tempestivum, Hor.: praedam militibus, Caes.: alci libertatem in alqa re, Cic.: alci libertatem, Caes. (u. im Passiv, illa dono deûm concessa libertas, Ps. Quint. decl.): alci vitam, Hirt. b.G.: alci impunitatem, Caes.: crimen gratiae,
    ————
    die Anklage der G. gestatten = die Ankl. um der G. willen übernehmen, Cic.: concedendo omnia, durch uneingeschränkte Zugeständnisse (Konzessionen), Liv. – mit Prädik.-Acc. des Partic. Fut. Pass., zB. bona quaedam proscriptorum diripienda, Cic. – m. ad od. (selten) in u. Akk., oppidum militibus ad diripiendum, Caes.: alteram partem eius vici Gallis ad hiemandum, Caes.: Calydona Dianae in iras, zur Befriedigung ihres Zorns, Verg. – m. folg. Infin., mediocribus esse poëtis c., Hor.: di faciles, peccasse semel concedite tuto (Adv.), Ov.: servis c. pueros huius aetatis verberare, Curt.: klass. nur im Passiv, de re publica nisi per concilium loqui non conceditur, Caes.: conceditur commune quiddam dicere, Cic.: si videre concessum sit, Cic.: ingemiscere non numquam viro concessum est, Cic.: concessum (esse) sibi transire in Asiam, Liv.: quamquam poëtis furere concessum est, Plin. ep.: u. persönl., fatis numquam concessa moveri Camerina, dem es niemals durchs Schicksal vergönnt war umgewandelt zu werden, Verg. Aen. 3, 700 (vgl. no. δ aus. Cic. Caecin. 44). – mit folg. ut u. Konj., concessit ei, ut regnaret, Enn. fr.: concedo tibi, ut ea praetereas, quae etc., Cic.: petiisse a matertera, ut sibi concederet, ut in eius sella requiesceret, Cic.: non prius Viridovicem reliquosque duces ex concilio dimittunt, quam ab his sit concessum, arma uti capiant et ad castra contendant, Caes.: u. (mit Ironie)
    ————
    concedant, ut hi viri boni fuerint, mögen (gütigst) erlauben, daß usw., Cic. – m. qui u. Konj., nemini concedo, qui (daß er) tibi vetustate necessitudinis potior possit esse, Cic. ep. 10, 3, 2: u. so ibid. 4, 3, 1. – mit ne u. Konj., unum illud orat, ut timori suo concedatur (nachgelassen werde), ne in conspectum veniat cuiusquam Romani, Hirt. b.G. 8, 48, 9. – mit folg. si u. Konj., ut ipsi concedi non oporteret, si in nostros fines impetum faceret, Caes. b.G. 1, 44, 8: ubi id a Caesare negatum et, palam si colloqui vellent, concessum est, Caes. b.c. 1, 84, 2. – u. scheinbar absol., consules neque concedebant neque valde repugnabant, Cic. ep. 1, 2, 2: Boios petentibus Aeduis... ut in finibus suis collocarent, concessit (näml. ut collocarent), Caes. b. G. 1, 28, 5: u. m. folg. Ang. des Grundes, quod memoriā tenebat L. Cassium consulem occisum... concedendum non putabat, Caes. b.G. 1, 7, 4: ossa eius clam in Attica ab amicis sepulta, quoniam legibus non concederetur, quod proditionis esset damnatus, Nep. Them. 10, 5. – und parenthet., cetera lascivae faciant, concede, puellae, Ov. art. am. 1, 523: te, dulcis amice, reviset cum Zephyris, si concedes, et hirundine prima, Hor. ep. 1, 7, 13. – Partic. Perf. subst., concessa, ōrum, n., das Erlaubte, abhorrere a maiorum consuetudine atque concessis, Cic. Cael. 48: concessa petere, Verg. Aen. 5, 798: concessa amare, Ov. met. 9, 454. – β) der Übermacht od. den nöti-
    ————
    genden Umständen weichend etwas einräumen, victoriam, Curt.: hosti victoriam, Iustin. – γ) dem Range od. Vorzuge nach sich unterordnend, Atheniensibus imperii maritimi principatum, Nep.: alci primas in dicendo partes, Cic. – dah. prägn. m. folg. ut u. Konj. = als Vorzug einräumen, nec vero histrionibus oratoribusque concedendum est, ut iis haec apta sint, nobis dissoluta, Cic. de off. 1, 129. – δ) eine Behauptung, Meinung einräumen, zugestehen, iam istuc (= istoc) coacti a te paulo ante concessimus, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin. (Synon. dare; Ggstz. negare), age, iam concedo, non esse miseros, qui mortui sint, Cic.: cum summos deos esse concedamus, Cic.: M. Dasne aut mane animos post mortem aut morte ipsā interire? A. Do vero. M. Quid si maneant? A. Beatos esse concedo, Cic. – im Passiv, persönl., haec ubi concedentur esse facta, ibi vis facta negabitur? Cic. Caecin. 44. – parenthet. beim einräumenden Konj., concedo, forsitan aliquis aliquando eiusmodi quippiam fecerit, Cic.: quare concedo sit dives, Catull. – scheinbar absol., beatos esse deos sumpsisti. Concedimus (verst. beatos esse deos), Cic.: faciet quod oportet, concedo (nun gut!), Sen. – b) aufgebend: α) aufgeben = fahrenlassen, opfern, Siciliam, Liv.: partem octavam pretii, Plin. ep. – m. Dat. (wem zugunsten? wem zuliebe?), alci auguratus petitionem, Cic.: u. rei publicae dolorem atque amicitias suas, Cic. – dah.
    ————
    alqm alci, jmd. (einen Straffälligen) einem zuliebe frei-, loslassen, begnadigen, ut concessisti illum senatui, sic da hunc populo, Cic.: c. huic sororis filium et Q. Ciceronem, Nep.: falsi damnatum Marcellum senatui rei publicaeque, Cic.: alqm alcis precibus, einen auf jmds. Bitten begnadigen, Tac.: u. im Passiv, Montanus patri concessus est, Tac. – β) aus Nachsicht, Gnade hingehen lassen = verzeihen, haec omnia remitto atque concedo, Cic. – mit Dat. (wem?), omnibus omnia peccata et maleficia, Cic.: alci delicta maiora, Cic.: u. mit Dat. (wem zuliebe? wem zu Gefallen?), in iudicando peccata liberûm misericordiae parentum, Cic. Vgl. Ruperti Tac. ann. 1, 7, 8. Duker Flor. 3, 5, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concedo

  • 23 δίδωμι

    δίδωμι, Il.23.620, etc. (late [full] δίδω POxy. 121 (iii A. D.)); late forms, [ per.] 1pl. διδόαμεν v. l. in J.BJ3.8.5, etc., [ per.] 3pl. δίδωσι ([etym.] παρα-) Id.AJ10.4.1, etc.; but thematic forms are freq. used, esp. in [dialect] Ep. and [dialect] Ion., διδοῖς, διδοῖσθα, Il.9.164, 19.270,
    A

    διδοῖ Od.17.350

    , Mimn.2.16, Hdt.2.48, Hp.Aër.12 ([etym.] ἀνα-), A.Supp. 1010, etc.,

    διδοῦσι Il.19.265

     (always in Hom.), dub. in [dialect] Att., Antiph.156; imper.

    δίδου Thgn.1303

    , Hdt.3.140, E.Or. 642,

    δίδοι Pi.O.1.85

    , Epigr. in Class.Phil.4.78, [dialect] Ep.

    δίδωθι Od.3.380

    ; inf. διδόναι, also

    διδοῦν Thgn.1329

    , [dialect] Ep.

    διδοῦναι Il.24.425

    , [dialect] Aeol.

    δίδων Theoc.29.9

    ; part. διδούς, [dialect] Aeol.

    δίδοις Alc.Supp.23.13

    : [tense] impf. ἐδίδουν -ους -ου, Ar.Eq. 678, Od.19.367, 11.289 ([dialect] Ep.

    δίδου Il. 5.165

    ), etc.; [ per.] 3pl.

    ἐδίδοσαν Hdt.8.9

    , etc., ἐδίδουν (v.l. ἐδίδων) Hes. Op. 139, D.H.5.6 codd. ([etym.] ἀπ-), also ἔδιδον prob. in h.Cer. 437, δίδον ib. 328; [dialect] Ep. iter.

    δόσκον Il.14.382

    : [tense] fut.

    δώσω 14.268

    , etc., [dialect] Ep.

    διδώσω Od.13.358

    , 24.314; inf.

    δωσέμεναι Il.13.369

    : [tense] aor. 1 ἔδωκα, used only in ind., Od.9.361, etc., [dialect] Ep.

    δῶκα Il.4.43

    : [tense] aor. 2 ἔδων, used in pl. ind. ἔδομεν ἔδοτε ἔδοσαν ([dialect] Lacon.

    ἔδον IG5(1).1

    B1), and in moods, δός, δῶ, δοίην, δοῦναι, δούς; [dialect] Ep. forms of [tense] aor., subj. [ per.] 3sg. δώῃ, δώῃσι, δῷσι, Il.16.725, 1.324, Od.2.144; [ per.] 3sg. δώη, [dialect] Boeot.

    δώει SIG2858.17

     (Delph.), IG7.3054 (Lebad.),

    δοῖ PPetr.2

    .p.24; [ per.] 1pl.

    δώομεν Il.7.299

    , Od.16.184, [ per.] 3pl.

    δώωσι Il.1.137

    ; [ per.] 3sg. opt. is written

    δόη UPZ1.4

    ,

    δοῖ IG14.1488

    , etc.; inf.

    δόμεναι Il.1.116

    ,

    δόμεν 4.379

     (also [dialect] Dor., Ar.Lys. 1163 ([etym.] ἀπο-)

    , δόμειν SIG942

     ([place name] Dodona)); Cypr. inf.

    δοϝέναι Inscr.Cypr.135.5H.

     (also opt. δυϝάνοι ib. 6); Arc. part.

    ἀπυ-δόας IG5(2).6.13

     ([place name] Tegea); inf.

    δῶναι Schwyzer 666.2

     (Orchom., iii B. C.), also in later Greek, BGU38.13 (ii A. D.): [tense] pf.

    δέδωκα Pi.N.2.8

    , etc.; [dialect] Boeot. [ per.] 3pl.

    ἀπο-δεδόανθι IG7.3171.35

     (Orchom.): [tense] plpf.

    ἐδεδώκει X.Cyr.1.4.26

    :—[voice] Med. only in compds.:— [voice] Pass., [tense] fut.

    δοθήσομαι E.Ph. 1650

    , Is.3.39, etc.: [tense] aor.

    ἐδόθην Od.2.78

    , etc.: [tense] pf.

    δέδομαι Il.5.428

    , A.Supp. 1041, Th.1.26, etc.; [ per.] 3pl.

    δέδονται E.Supp. 757

    : [tense] plpf.

    ἐδέδοτο Th.3.109

    :—give freely,

    τινί τι Od.24.274

    , etc.: in [tense] pres. and [tense] impf., to be ready to give, offer, Il.9.519, Hdt.5.94, 9.109, Ar.Fr. 100, X.An.6.3.9, etc.;

    τὰ διδόμενα

     things offered,

    D.18.119

    .
    2 of the gods, grant, assign, κῦδος, νίκην, etc., Il.19.204, 11.397, etc.; of evils, δ. ἄλγεα, ἄτας, κήδεα, etc., 1.96, 19.270, Od.9.15, etc.; twice in Hom. in [voice] Pass., οὔ τοι δέδοται πολεμήϊα ἔργα not to thee have deeds of war been granted, Il.5.428, cf. Od.2.78; later εὖ διδόναι τινί give good fortune, provide well for.., S.OT 1081, OC 642, E.Andr. 750: abs., of the laws, grant permission,

    δόντων αὐτῷ τῶν νόμων Is.7.2

    , cf. Pl.Lg. 813c.
    3 offer to the gods, ἑκατόμβας, ἱρὰ θεοῖσιν, Il.12.6, Od.1.67, etc.
    4 with inf. added, ξεῖνος γάρ οἱ ἔδωκεν.. ἐς πόλεμον φορέειν gave it him to wear in war, Il.15.532, cf. 23.183;

    δῶκε [τεύχεα] θεράποντι φορῆναι 7.149

    : later freq. of giving to eat or drink,

    ἐκ χειρὸς διδοῖ πιεῖν Hdt.4.172

    , cf. Cratin.124, Pherecr.69, etc.;

    ἐδίδου ῥοφεῖν Ar.Fr. 203

    ;

    δίδου μασᾶσθαι Eup. 253

    ;

    δὸς καταφαγεῖν Hegem.1

    ;

    τὴν κύλικα δὸς ἐμπιεῖν Pherecr.41

    ;

    δὸς τὴν μεγάλην σπάσαι Diph.17.7

    ; with inf. omitted,

    φιάλην ἔδωκε κεράσας Ephipp.10

    ;

    εὐζωρότερον δός Diph.58

    ; also of giving water to wash with, δίδου κατὰ χειρός (sc. νίψασθαι) Arched.2.3, cf. Alex.261.2.
    5 Prose phrases, δ. ὅρκον, opp. λαμβάνειν, tender an oath,

    δοκεῖ κἂν ὀμόσαι εἴ τις αὐτῷ ὅρκον διδοίη Is.9.24

    , cf. D.39.3, Arist. Rh. 1377a8; δ. ψῆφον, γνώμην, put a proposal to the vote, propose a resolution, D.21.87, 24.13: δ. χάριν, = χαρίζεσθαι, S.Aj. 1354, Cratin. 317; ὀργῇ χάριν δούς having indulged.., S.OC 855; λόγον τινὶ δ. give one leave to speak, X.HG5.2.20;

    δ. λόγον σφίσι

     deliberate,

    Hdt. 1.97

    ;

    οὐκ, εἰ διδοίης.. σαυτῷ λόγον S.OT 583

    ; δοῦναι, λαβεῖν λόγον, Arist.SE 165a27 (but δ. λόγον, εὐθύνας, render accounts, IG12.91, al.): δ. δίκην or δίκας, v. δίκη: ἀκοὴν δ. λόγοις lend an ear to.., S. El.30, etc.; δ. ἐργασίαν give diligence, = Lat. dare operam, OGI441.109 (Lagina, i B. C.), POxy.742.11: c. inf., Ev.Luc.12.58: abs., sc.

    πληγήν, λίθῳ δ. τινί PLips. 13 iii 3

    ; ἐμβολὰς διδόναι, ram, of ships, D.S.13.10.
    II c. acc. pers., hand over, deliver up,

    ἀχέεσσί με δώσεις Od.19.167

    ;

    μιν.. ὀδύνῃσιν ἔδωκεν Il.5.397

    ;

    Ἕκτορα κυσίν 23.21

    ;

    πυρί τινα Od.24.65

    ;

    πληγαῖς τινά Pl.R. 574c

    ;

    ἔδωκε θῆρας φόβῳ Pi.P.5.60

    .
    2 of parents, give their daughter to wife,

    θυγατέρα ἀνδρί Il.6.192

    , Od.4.7; also of Telemachus,

    ἀνέρι μητέρα δώσω 2.223

    ; τὴν.. Σάμηνδε ἔδοσαν gave her in marriage to go to Samé, 15.367, cf. 17.442; with inf. added,

    δώσω σοι Χαρίτων μίαν ὀπυιέμεναι Il. 14.268

    : in Prose and Trag.,

    θυγατέρα δ. τινὶ γυναῖκα Hdt.1.107

    , cf. Th.6.59, X.HG4.1.4, etc.: abs.,

    ἐδίδοσαν καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων Hdt. 5.92

    .β, cf. E.Med. 288; also

    δ. κόρᾳ ἄνδρα Pi.P.9.117

    .
    3 διδόναι τινά τινι grant another to one's entreaties, pardon him at one's request, X.An.6.6.31; διδόναι τινί τι forgive one a thing, condone it, E.Cyc. 296 (s. v. l.).
    4 δ. ἑαυτόν τινι give oneself up,

    δ. σφέας αὐτοὺς τοῖσι Ἀθηναίοισι Hdt.6.108

    , cf. S.Ph.84, Th.2.68;

    τινὶ εἰς χεῖρας S.El. 1348

    ;

    δ. ἑαυτὸν τοῖς δεινοῖς D.18.97

    ;

    εἰς τοὺς κινδύνους Plb.3.17.8

    ;

    εἰς ἔντευξιν Id.3.15.4

    ; εἰς τρυφήν, εἰς λῃστείας, D.S.17.108, 18.47: c. inf.,

    δίδωσ' ἑκὼν κτείνειν ἑαυτόν S.Ph. 1341

    .
    5 appoint, establish, of a priest, LXXEx.31.6; δῶμεν ἀρχηγόν ib.Nu. 14.4; δ. τινὰ εἰς ἔθνος μέγα ib.Ge.17.20; place, τινὰ ὑπεράνω πάντα τὰ ἔθνη ib.De.28.1:—[voice] Pass., οἱ δεδομένοι, = Nethinim, ministers of the Temple, ib.Ne.5.3; ἐδόθη αὐτοῖς ἵνα .. orders were given them that.., Apoc.9.5.
    III in vows and prayers, c. acc. pers. et inf., grant, allow, bring about that.., esp. in prayers, δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω grant that he may go.., Il.3.322;

    τὸν κασίγνητον δότε τυίδ' ἴκεσθαι Sapph.Supp.1.2

    ; δός με τείσασθαι give me to.., A.Ch.18, cf. Eu.31; also c. dat. pers.,

    τούτῳ.. εὐτυχεῖν δοῖεν θεοί Id.Th. 422

    ;

    θεοὶ δοῖέν ποτ' αὐτοῖς.. παθεῖν S.Ph. 316

    , cf. OC 1101, 1287, Pl.Lg. 737b.
    2 grant, concede in argument,

    δ. καὶ συγχωρεῖν Id.Phd. 100b

    , cf. Arist.Metaph. 990a12, al.: c. inf., Id.Ph. 239b29;

    δ. εἶναι θεούς Iamb.Myst.1.3

    ;

    ἑνὸς ἀτόπου δοθέντος τἆλλα συμβαίνει Arist.Ph. 186a9

    ; δεδομένα, τά, data, title of work by Euclid; ἡ δοθεῖσα γραμμή, γωνία, etc., Pl.Men. 87a, Euc.1.9, etc.;

    δεδόσθω κύκλος Archim.Sph.Cyl.1.6

    , al.; also in Alchemy, δός take certain substances, Pleid.X.69.
    IV Gramm., describe, record, Sch.Pi. P.5.93, Sch.Il.16.207.
    V seemingly intr., give oneself up, devote oneself, c. dat., esp.

    ἡδονῇ E.Ph.21

    , Plu.Publ.13;

    ἡδοναῖς Philostr. VS1.12

    ;

    ἐλπίδι J.AJ17.12.2

    ;

    εἰς δημοκοπίαν D.S.25.8

    ;

    δρόμῳ δοὺς φέρεσθαι

     at full speed,

    Alciphr.3.47

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δίδωμι

  • 24 πειθανάγκη

    A compulsion under the disguise of persuasion, force majeure, duress, Plb.21.42.7 ;

    π. προσάγειν τισὶ τοῦ συγχωρεῖν Id.Fr. 194

    , cf. Cic.Att.9.13.4 ; π. Θετταλική 'Hobson's choice', Zos. 1.21, cf. Jul. Or.1.32a ; euphemism for torture or bastinado, PAmh.2.31. 11 (ii B. C.), PTeb.5.58 (ii B. C.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πειθανάγκη

  • 25 συγχωρέω

    συγχωρ-έω, [tense] fut.
    A

    - ήσω X.HG3.2.12

     (codd., f.l. for -ῆσαι), Isoc.6.13,

    - ήσομαι E.IT 741

    , Pl.Tht. 191c, Men.Her.Fr.6, etc.:—come together, meet, πέτραι συγχωροῦσαι the Symplegades, E.IT 124 (lyr.); combine, opp. ἐκχωρέω, Anaxag.15;

    σ. ἕτερον ἑτέρῳ Arist.Cael. 297a11

    ; also συγχωρεῖν λόγοις meet in argument, bandy words with one, E.Hipp. 703; but in Antipho 5.27, σ. τῷ τινων λόγῳ = assent.
    II get out of the way, make way, τινι Ar.V. 1516 (anap.) give way, yield, defer to, τινι Id.Lys. 1111 (anap.), Th.1.140, Pl. l.c., etc.;

    ταῖσι κατὰ τὸν βίον ἀνάγκαις Democr.289

    , cf. E.Fr. 965; Συρηκοσίοισι σ. τῆς ἡγεμονίης withdraw in their favour from the command, Hdt.7.161; ξ. ἀλλήλοις make a compromise, c. inf., Th.3.75; to be in collusion with, connive at,

    τοῖς πονηροῖς D.34.52

    ; ξ. πρός τινας come to terms with them, Th.2.59, 3.27; οὐ ξυγχωρεῖν refuse to come to terms, Id.2.66, cf. 3.96, X.HG7.1.27.
    2 accede, assent to, acquiesce in,

    τῇ γνώμῃ Hdt.4.148

    , Th.7.72; γνώμῃ μιᾷ συνεχωρείτην, c. inf., agreed to do, E.Hec. 125 (anap.); c. acc. et inf., allow that.., Hdt. 2.2, Pl.Phd. 100a;

    τοῖσιν εὖ λεχθεῖσι σ. λόγοις E.Hipp. 299

    ; opp. ἐναντιοῦσθαι, And.3.1;

    σ. πάθεσιν ἢ ἐναντιουμένην Pl.Phd. 94b

    : abs., agree, acquiesce, assent,

    συγχώρει θέλων S.Ph. 1343

    , cf. Hdt. 3.83, 4.43, 5.40, Pl.Lg. 794c, D.18.227; τὸ συγκεχωρηκὸς τῆς εὐσεβείας yielding, unexacting temper of piety, Id.21.59:—later in [voice] Pass., to be allowed,

    τέως οὐ συνεχωρήθην ἐξελθεῖν POxy.1842.8

     (vi A.D.).
    3 c. acc. rei, concede, give up,

    συγχωρησάντων ταῦτα τῶν Σπαρτιητέων Hdt.9.35

    ; ταῦτα συγχωρήσεται; E.IT 741;

    σ. τούτοισι τἀπιεικῆ Ar.Nu. 1438

    , cf. Av. 1685;

    σ. τινὶ τὴν εἰρήνην X.HG7.4.10

    ;

    σ. τι περὶ τῆς χώρας Isoc.6.70

    ; σ. θάνατον ἑαυτῷ τὴν ζημίαν acquiesce in death being his punishment, Din.1.8:—[voice] Med.,

    σ. τόπου τισί IGRom.4.921

     (Cibyra, ii A.D.):—[voice] Pass.,

    τὰ συγχωρηθέντα χρήματα D.38.4

    ; εἰρήνη, ἡμέρα συγχωρηθεῖσα, Id.18.20, 42.13;

    τὰ δ' ἄλλα ὡς συγκεχωρημένα τῇ φύσει τίθεται Thphr.CP2.3.5

    , cf. 5.3.3; συγχωρηθείσης τῆς.. γραφῆς the reading being admitted, Gal.16.712; ἡ -χωρηθεῖσα τιμή the agreed price, PGrenf.2.15 ii 9 (ii B.C.), etc.
    4 concede or grant in argument,

    τί τινι Pl.Lg. 811b

    , cf. R. 383c, al.: c. acc. et inf., grant that.., ib. 489d, Tht. 169d, 183b, al.;

    σ. ὅτι.. Id.Lg. 705e

    ;

    σ. τάδε, ὡς.. Id.R. 543b

    ;

    σ. τοῦτο, ὡς.. Id.Euthphr. 13c

    , al.; σ. τοὺς τόκους agree to accept, D.56.22:—[voice] Pass.,

    τὰ συγκεχωρημένα ὑπὸ πάντων Pl.Phlb. 14d

    .
    5 forgive a debt, D.L. 1.45.
    6 allow, c. acc. et inf.,

    οἱ παχεῖς [κυκλίσκοι] τὰς.. σάρκας σήπεσθαι συγχωροῦσι Gal.14.47

    .
    7 impers. συγχωρεῖ, it is agreed, it may be done, ὅπῃ ἂν ξυγχωρῇ as may be agreed, Th.5.40.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συγχωρέω

  • 26 ἐπιεικής

    A fitting, meet, suitable, τύμβον οὐ μάλα πολλὸν.., ἀλλ' ἐπιεικέα τοῖον not very large but meet in size, Il.23.246; τείσουσι βοῶν ἐπιεικέ' ἀμοιβήν a fair recompense for them, Od.12.382.—Elsewh. Hom. has only the neut. ἐπιεικές, either in the phrase ὡς ἐπιεικές as is meet, Il.19.147, 23.537, Od.8.389: or c.inf., ὅν κ' ἐπιεικὲς ἀκουέμεν whom it may be meet for you to hear, Il.1.547; ὅπλα.. οἷ' ἐπιεικὲς ἔργ' ἔμεν ἀθανάτων such as is meet they should be, 19.21, cf. 23.50, Od.2.207.
    II. after Hom.,
    1. of statements, rights, etc.,
    b. opp. δίκαιος, fair, equitable, not according to the letter of the law, ἐπανόρθωμα

    νομίμου δικαίου Arist.EN 1137b11

    , cf. Rh. 1374a26; τῶν δικαίων τὰ

    ἐπιεικέστερα προτιθεῖσι Hdt.3.53

    ; οὔτε τοὐπ. οὔτε τὴν χάριν οἶδεν,

    μόνην δ' ἔστερξε τὴν ἁπλῶς δίκην S.Fr. 770

    , cf. E.Fr. 645; συγχωρεῖν

    τἀπιεικῆ τινι Ar.Nu. 1438

    ;

    ἐπιεικέστερον ἢ δικαιότερον Antipho 2.2.13

    ;

    ἐ. ὁμολογία Th.3.4

    ;

    γνώμη Ar.V. 1027

    ;

    τὸ ἐ. καὶ σύγγνωμον Pl.Lg. 757e

    ; πρὸς τὸ ἐ., = ἐπιεικῶς 3, Th.4.19.
    2. of persons, able, capable,

    παῖς τὰ μὲν ἄλλα ἐ., ἄφωνος δέ Hdt.1.85

    ;

    οἱ ἐπιεικέστατοι τῶν τριηράρχων X.HG1.1.30

    ; τίνες.. τῶν νέων ἐπίδοξοι γενέσθαι ἐ. may be expected to turn out well, Pl.Tht. 143d, cf. Lg. 957a; τοὺς ἐ. καὶ τοῦ δήμου

    καὶ τῶν εὐπόρων Arist.Ath.26.1

    .
    b. in moral sense, reasonable, fair, good, ἐ. τὴν ψυχήν, φύσει, Pl.Smp. 210b, R. 538c: abs., Th.8.93, Isoc.1.48, Ep.Jac.3.17, etc.; ἐ. ἄνδρες, opp. μοχθηροί, Arist.Po. 1452b34;

    ἐ. περὶ τὰ συμβόλαια D.34.30

    ; τοὐπιεικές fairness, goodness, S.OC 1127.
    c. with social or political connotation, the upper or educated classes,

    λέγω ἀντικεῖσθαι τοὺς ἐ. τῷ πλήθει Arist.Pol. 1308b27

    , cf. Ath.28.1.
    III. Adv. - κῶς, [dialect] Ion. - κέως, fairly, tolerably, moderately, ἐγγλύσσει ἐ. Hdt.2.92; ἐ. δάκνειν, παρρησίαν ἄγειν, Phld.Lib.pp.13,45 O.; ἐ. ἔχειν to be pretty well, Hp.Coac. 368; ἐ.

    ἐξεπίστασθαι Ar.V. 1249

    ;

    ἔστι τὸ χωρίον ἐ. ἰσχυρόν Hell.Oxy.13.5

    ;

    ἐ. ἀναίσθητον Arist.GC 319b20

    ;

    ἐ. πλατύ Id.HA 495b27

    , cf. 497a23; οἱ πυρετοὶ ἐς τεταρταῖον ἐ. μεθίστανται about the fourth day, Hp.Coac. 140, cf. Alex.281; ἐ. τὸ τρίτον μέρος pretty nearly, about, Plb.6.26.8; ἐ. οἷοί τε ἦσαν κατέχειν were fairly well able.., Pl.Phd. 117c; ἐ. μὲν.. perhaps, Id.Grg. 493c.
    2. probably, reasonably, Id.R. 431e, etc.: [comp] Sup. -έστατα, γενέσθαι most suitably, Id.Lg. 753b.
    3. with moderation, mildly, kindly,

    οὐκ ἐ. ἐντυγχάνων οὐδὲ πρᾴως Plu.Pyrrh.23

    ; ἐ.

    ἔχειν πρός τινα Isoc.15.4

    : [comp] Comp.

    -έστερον, διακείμενοι Id.8.61

    .
    4. generally, usually, Plu.Pel.18, Jul.Mis. 348c, Lib.Or.11.19, al.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιεικής

  • 27 ἐπιτρέχω

    ἐπιτρέχω, [tense] fut.
    A

    - δρᾰμοῦμαι X.Cyn.9.6

    , D.17.19 : [tense] aor. 2

    - έδρᾰμον Il. 4.524

    , al. (rarely [tense] aor. I

    - έθρεξα 13.409

    ): [tense] pf.

    - δεδράμηκα X.Oec.15.6

     ; poet.

    - δέδρομα Od.

    , etc. (v. infr. 11.2):—[voice] Pass., [tense] pf.

    - δεδράμημαι X.Oec.15.1

     : —run upon or at, mostly for the purpose of attack, abs.,

    ὁ δ' ἐπέδραμεν Il.4.524

    , cf. 18.527 ; of dogs,

    οἱ μὲν κεκλήγοντες ἐπέδραμον Od.14.30

     ; make an assault upon,

    τινί Th.4.32

    , X.Cyn.9.6,

    ἐπί τινα Id.HG5.4.51

    .
    b approach, εἰς ἃς (sc. μοίρας)

    ἐπιτρέχει ἡ Σελήνη, τούτοις συνάπτει Serapio

     in Cat.Cod.Astr.8(4).228.
    II run over a space, τόσσον ἐπεδραμέτην, of horses, Il.23.433, cf. 418, 447 ; run over or graze the surface,

    ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄϋσεν ἔγχεος 13.409

     : c. dat.,

    ἀσταχύεσσιν Call.Aet.3.1.46

    .
    2 to be spread over,

    λευκὴ δ' ἐπιδέδρομεν αἴγλη Od.6.45

     ;

    κακὴ δ' ἐπιδέδρομεν ἀχλύς 20.357

     : c. dat.,

    τῷ..ἐπιδέδρομεν ὀδμή Hermipp.82.3

     (hex.);

    ἐπιδέδρομε νυκτὶ φέγγος A.R.2.670

    ;

    οἱ ἔρευθος ἐπιτρέχει Arat.834

    , cf. Opp.C.3.94;

    ἐξανθήματα ἐ. τοῖς σώμασιν Plu.2.671a

     ; ὄρεσι..ἀφ' ἡλίου μορφαὶ ἐ. ib.934f ;

    σημείων τῷ νεκρῷ μοχθηρῶν ἐπιδραμ. Id.TG13

    , etc.: c. acc., οἶδμα ὅταν ἔρεβος ὕφαλον ἐπιδράμῃ when the billow runs over the darkness of the deep, S. Ant. 588(lyr.); τὴν χώραν, of lava, Arist. Mir. 840a5;

    ψυχὴν ἐπιδέδρομε λήθη A.R.1.645

     ; Πώμην ἐπέδραμε λόγος c. acc. et inf., Plu.Aem. 25.
    3 of a musician, run over, play upon,

    ἐ. καλάμους χείλεσι Longus 1.24

     ;

    τὴν σύριγγα τῇ γλώττῃ Alciphr.3.12

     ;

    τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδάς Ath.4.139e

    .
    4 overrun, as an army does a country,

    ἐ. πεδίον πᾶν Hdt.1.161

     ;

    τὰς κώμας πάσας Id.8.23

     ; τὴν χώρην πᾶσαν ib. 32 ;

    τὰ ἔξω Th.4.104

    .
    5 run over, treat lightly or summarily of, X.Oec.25.1 ([voice] Pass.) ; τῷ λόγῳ ib.6 ;

    εὐπόρως ἐ. περί τινος Isoc.Ep.9.6

     ;

    μικρὰ περὶ αὐτῶν D.17.19

     ;

    τὰς ἀπορίας ἐ. Arist.Pol. 1286a7

     ;

    Ἡροδότου.. ἡ λέξις..ῥᾳδίως ἐπιτρέχουσα τοῖς πράγμασιν Plu.2.854e

     ; ἐ. διὰ βραχυτάτων ib.119e ;

    τὸ ἐπιτρέχον σχῆμα Hermog.Id.1.11

    .
    6 of a country, spread, extend,

    ἐπὶ.. D.P.809

     ; μέσην ἐ. νῆσον ib. 1092.
    7

    τῷ τῆς κώμης -οντι

     inspèctor,

    PFay.107.7

    (ii A.D.) : pl.,

    - οντες POxy. 2121.22

     (iii A.D.).
    III run close after,

    ἅρματα..ἵπποις ὠκυπόδεσσιν ἐπέδραμον Il.23.504

     ; ἐ. τὰ ἴχνη, of hounds, X.Cyn.3.6 : c. dat., follow, Arat.316 ; ἐ. τοῖς θήλεσιν, of the male, Plu.2.965e.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιτρέχω

  • 28 ἐπιεικής

    ἐπι-εικής, ές, geziemend, passend, anständig; τύμβον οὐ μάλα πολλόν, ἀλλ' ἐπιεικέα τοῖον, nicht gar groß, aber wie sichs eben gebührt; τίσουσι βοῶν ἐπιεικέ' ἀμοιβήν, die angemessene Buße für die geraubten Stiere; neutrum allein, ὡς ἐπιεικές, wie sich's gehört, wie sich's schickt; mit dem infin., ὅν κ' ἐπιεικὲς ἀκούειν, den zu hören sich geziemt; οἷ' ἐπιεικὲς ἔργ' ἔμεν ἀϑανάτων, wie Werke der Götter beschaffen sein müssen; tüchtig (wie sich's gehört); ἐπιεικὴς λόγος, angemessene Rede. Bei den Attikern herrscht der Begriff des Billigen vor (vgl. ἐπιείκεια) es bildet oft den Gegensatz gegen das strenge Recht des Gesetzes; ἐπανόρϑωμα νομίμου δικαίου, nämlich durch Berücksichtigung der einzelnen Umstände u. Anpassung des allgemeinen Gesetzes auf den einzelnen Fall; τοὐπιεικές, die Billigkeit; τἀπιεικῆ συγχωρεῖν τινι, einräumen, was recht u. billig ist; bes. von Menschen: gute, vernünftige, ordentliche Menschen, die in den Schranken der Ordnung u. Mäßigkeit bleiben; πρόφασις, billig; ὁμολογία, glimpflich; πρὸς τὸ ἐπιεικές, mit Milde; ἡ τρίτη ὁδῶν πολλὸν ἐπιεικεστάτη οὖσα, hat die meiste Wahrscheinlichkeit für sich; ὁδὸς ἐπ., der gut aussieht. Adv. ἐπιεικῶς, geziemend; hinreichend, genügend; ἐπ. παραπλησία ἀλλήλοις ἐστίν, ziemlich, sehr ähnlich; ταῦτ' ἐπ. μέν ἐστιν ὑπό τι ἄτοπα, ist freilich einigermaßen sonderbar; ungefähr, fast; ἐπιεικῶς ἔχειν πρός τινα, mild sein

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ἐπιεικής

  • 29 Concede

    v. trans.
    Yield: P. and V. συγχωρεῖν, ἐφιέναι, παριέναι, Ar. and P. παραχωρεῖν (gen.).
    Give: P. and V. διδόναι; see Give, Allow.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Concede

  • 30 Defer

    v. trans.
    P. and V. ἀναβάλλεσθαι (Eur., Alc. 526), εἰς αὖθις ἀποτίθεσθαι, P. παρωθεῖσθαι, ἐπέχειν (Thuc. 5, 63).
    Defer to: P. and V. συγχωρεῖν (dat.), ὑπείκειν (dat.), Ar. and P. παραχωρεῖν (dat.), ὑποχωρεῖν (dat.); see yield lo.
    Pay respect to: Ar. and P. θεραπεύειν (acc.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Defer

  • 31 Grant

    v. trans.
    Give: P. and V. διδόναι, νέμειν, δωρεῖσθαι (Plat.), παρέχειν, V. πορσύνειν, πορεῖν ( 2nd aor.), Ar. and V. ὀπάζειν.
    Confer: P. and V. προσφέρειν, προστιθέναι.
    Lend, afford: P. and V. ἐνδιδόναι.
    Allow: see Allow.
    Concede: P. and V. συγχωρεῖν (τινί τι), ἐφιέναι (τινί τι), παριέναι (τινί τι), ὁμολογεῖν (τινί τι) (rare V.), Ar. and P. παραχωρεῖν (τινί τινος).
    Grant ( a request): P. and V. ἐπινεύειν.
    Grant me a small boon besides: V. πρόσνειμαι δέ μοι χάριν βραχείαν (Soph., Trach. 1216).
    Grant me to slay my brother: V. δός μοι κτανεῖν ἀδελφόν (Eur., Phoen. 1367).
    ——————
    subs.
    Gift: P. and V. δῶρον, τό, δόσις, ἡ, Ar. and V. δώρημα, τό.
    Free gift: P. and V. δωρεά, ἡ.
    Allowance: V. μέτρημα, τό.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Grant

  • 32 Permit

    v. trans.
    Permit a person: P. and V. ἐᾶν. ἐφιέναι (dat.), συγχωρεῖν (dat.). μεθιέναι (dat.), παριέναι (dat.). παρέχειν (dat.), Ar. and P. ἐπιτρέπειν (dat.).
    Put up with ( things): P. and V. ἀνέχεσθαι, Ar. and V. ἐξανέχεσθαι; see Endure, Overlook.
    Permit to: (with infin.) P. and V. ἐᾶν (acc.), παριέναι (dat.), ἐφιέναι (dat.); see Allow.
    It is permitted: P. and V. ἔξεστι, πάρεστι, πάρα, παρείκει, P. ἐγχωρεῖ, Ar. and P. ἐγγίγνεται, ἐκγίγνεται.
    Permit of: P. ἐνδέχεσθαι (acc.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Permit

  • 33 Represent

    v. trans.
    Portray: P. and V. εἰκάζειν, P. παραδεικνύναι.
    Represent in a bad light: P. κακῶς εἰκάζειν περί (gen.) (Plat., Rep. 377E).
    Represent as: P. κατασκευάζειν, Ar. and P. ἀποφαίνειν.
    He will represent us as drunkards and brawlers: P, ἡμᾶς... παροίνους μέν τινας καὶ ὑβριστὰς κατασκευάσει (Dem. 1261).
    He tried to represent that I was the cause of what occurred in Euboea: P. τῶν ἐν Εὐβοίᾳ πραγμάτων... ὡς ἐγὼ αἴτιός εἰμι κατεσκεύαζε (Dem. 550).
    He has represented the rowers one and all as bowmen: P. τοξότας γὰρ πάντας πεποίηκε τοὺς προσκώπους (Thuc. 1, 10; cf. Eur., Tro. 981).
    Imitate: P. and V. μιμεῖσθαι, ἐκμιμεῖσθαι (Xen. also Ar.).
    Represent by imitation: P. ἀπομιμεῖσθαι.
    Represent ( a character): P. ὑποκρίνεσθαι.
    Represent Antigone: P. Ἀντιγόνην ὑποκρίνεσθαι.
    When he represented the sorrows of Thyestes: P. ὅτε μὲν τὰ Θυέστου... κακὰ ἠγωνίζετο (Dem. 449).
    It is the special privilege of third-rate actors to represent kings and sceptered personages: P. ἐξαίρετόν ἐστιν ὥσπερ γέρας τοῖς τριταγωνισταῖς τὸ τοὺς τυράννους καὶ τοὺς τὰ σκῆπτρα ἔχοντας εἰσιέναι (Dem. 418).
    Suggest: Ar. and P. εἰσηγεῖσθαι; suggest.
    Point out, show: P. and V. δεικνύναι, δηλοῦν; see Show.
    Represent a person, look after his interests: P. and V. προξενεῖν (gen.).
    Champion: P. and V. προστατεῖν (gen.).
    I as representing the greatest city ask you to come to terms: P. ἐγὼ... πόλιν μεγίστην παρεχόμενος... ἀξιῶ... συγχωρεῖν (Thuc. 4, 64).
    I came forward though with no mandate to represent our house: V. ἐξῆλθον οὐ ταχθεῖσα πρεσβεύειν γένους (Eur., Herac. 479).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Represent

  • 34 Respect

    v. trans.
    P. and V. αἰδεῖσθαι, Ar. and V. καταιδεῖσθαι.
    Revere, worship: P. and V. σέβειν, σέβεσθαι, Ar. and V. σεβίζειν, P. θεραπεύειν.
    Honour: P. and V. τιμᾶν, ἐν τιμῇ ἔχειν, P. περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι, ἐντίμως ἔχειν.
    Heed: P. and V. ἐντρέπεσθαι (gen.) (Plat. but rare P.), V. ἐναριθμεῖσθαι, Ar. and V. προτιμᾶν (gen.).
    Leave alone: P. and V. ἐᾶν (acc.).
    Defer to: P. and V. συγχωρεῖν (dat.), Ar. and P. παραχωρεῖν (dat.).
    Acquiesce in: P. and V. στέργειν (acc. or dat.); see Acquiesce.
    ——————
    subs.
    Honour: P. and V. τιμή, ἡ, ἀξίωμα, τό.
    Deference: P. θεραπεία, ἡ.
    Respectfulness: V. αἰδώς, ἡ.
    Reverence: V. σέβας, τό.
    Object of respect: Ar. and V. σέβας, τό.
    Respect for: V. ἐντροπή, ἡ (gen.), πρόνοια, ἡ (gen.).
    Pay one's respects to: Ar. and P. θεραπεύειν (acc.).
    In respect to, prep.:P. and V. κατά (acc.), πρός (acc.).
    Concerning: P. and V. περί (acc. or gen.).
    In some respects... in others: P. and V. τὰ μέν... τὰ δέ.
    In all respects: P. and V. πανταχῆ, P. κατὰ πάντα.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Respect

  • 35 Submit

    v. trans.
    Bring to someone to decide: Ar. and P. ἐπιτρέπειν (τί τινι), P. ἐφιέναι (τί εἴς τινα); see Refer.
    Submit a resolution to the people: P. γνώμην εἰσενεγκεῖν εἰς τὸν δῆμον (Thuc. 8, 67).
    Submit to the vote: P. ἐπιψηφίζειν (τι).
    Submit one's accounts to inspection: P. τὰς εὐθύνας διδόναι.
    V. intrans.
    Yield: P. and V. εἴκειν, ὑπείκειν, συγχωρεῖν, Ar. and P. παραχωρεῖν; see Yield.
    Submit to, endure: P. and V. φέρειν, ἀνέχεσθαι, ὑπέχειν, ὑφίστασθαι, P. ὑπομένειν, Ar. and V. τλῆναι ( 2nd aor. of τλᾶν) (Plat. also but rare P.), ἐξανέχεσθαι, V. καρτερεῖν; see Endure.
    Acquiesce in: P. and V. στέργειν (acc. or dat.), V. αἰνεῖν (acc.); see Acquiesce.
    Obey as a subject: Ar. and P. ὑπακούειν (dat. or gen.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Submit

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • συγχωρεῖν — συγχωρέω come together pres inf act (attic epic doric) συγχωρέω come together pres inf act (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • συγχωρώ — συγχωρῶ, έω, ΝΜΑ, και συχωρώ και σ(υ)(γ)χωρνώ και σχωρώ, άω, Ν [χωρῶ] 1. απαλλάσσω κάποιον από σφάλμα του, παρέχω συγγνώμη, δίνω άφεση αμαρτιών (α. «σού τό συγχωρώ για τελευταία φορά» β. «συγχωρεῑν ἁμαρτήματα», Αποφθεγμ. Πατέρ.) 2. επιτρέπω (α.… …   Dictionary of Greek

  • дати — ДА|ТИ (>3000), МЬ, СТЬ гл. 1. Дать (давать) в руки, вручить: <ѹзьр>ѣ нища нага и печѩльна. и съвлъкъ сѩ дасть <ѥмѹ> одеждю свою. Изб 1076, 269; повелѣ нали˫ати вина юже ношаше викию и дати ѥмѹ. ЖФП XII, 51б; съньмъ прьстень съ рѹкы …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • ενδίδω — (AM ἐνδίδωμι) 1. υποχωρώ, υποκύπτω («μή συγχωρεῑν ἐνδόντα τῇ τῶν πλειόνων γνώμη», Δημ.) 2. (για στέγη, πόρτα ή εύκαμπτα αντικείμενα) υποχωρώ, λυγίζω («με την ώθηση η σκεπή ενέδωσε») μσν. προστάζω, διατάζω αρχ. 1. δίνω στα χέρια («ἐνδοῡναι τήν… …   Dictionary of Greek

  • λοιπόν — (AM λοιπόν, Μ και λοιπός) (άναρθρο και έναρθρο) (ως σύνδεσμος συμπερασματικός, συλλογιστικός και μεταβατικός) άρα, συνεπώς, ώστε, επομένως (α. «αφού λοιπόν δεν έρχεσαι, θα πάω μόνος μου» β. «ἐκ τούτου λοιπὸν τοῡ χαλεποῡ νοσήματος, ἔμεινε...… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»