Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

συγχωρεῖν

  • 1 συγχωρείν

    συγχωρέω
    come together: pres inf act (attic epic doric)
    συγχωρέω
    come together: pres inf act (attic epic doric)

    Morphologia Graeca > συγχωρείν

  • 2 συγχωρεῖν

    συγχωρέω
    come together: pres inf act (attic epic doric)
    συγχωρέω
    come together: pres inf act (attic epic doric)

    Morphologia Graeca > συγχωρεῖν

  • 3 Agree

    v. intrans.
    Say ditto: P. and V. συμφαναι, Ar. and P. ὁμολογεῖν, P. συνομολογεῖν, Ar. and V. ὁμορροθεῖν.
    Agree with ( a person or thing said): P. and V. συμφναι (dat.), Ar. and P. ὁμολογεῖν (dat.), P. συμφωνεῖν (dat.), συναγορεύειν (dat.), V. προσᾴδειν (dat.), συναινεῖν (dat.).
    Correspond ( with): P. and V. συμφέρειν, or pass. (dat.), συμβαίνειν (dat.), συντρέχειν (dat.), συμπίπτειν (dat.), P. συμφωνεῖν (dat.), V. ὁμορροθεῖν (dat.), συγκόλλως ἔχειν (absol.); see Correspond.
    Hold same views: P. ὁμονοεῖν, P. and V. ταὐτὰ φρονεῖν.
    Consent: P. ὁμολογεῖν, P. and V. συγχωρεῖν, συναινεῖν (Plat.), V. συννεύειν.
    Consent to: P. and V. συναινεῖν (acc.) (Xen.), ἐπινεύειν (acc.), καταινεῖν (acc. or dat.), συγχωρεῖν (dat.); see Consent.
    Promise: P. and V. πισχνεῖσθαι, ἐπαγγέλλεσθαι; see Promise.
    Make an agreement: P. and V. συμβαίνειν, συντθεσθαι, συγχωρεῖν, P. ὁμολογεῖν, διομολογεῖσθαι.
    Agree in wishing: P. and V. συμβούλεσθαι (Plat.), Ar. and V. συνθέλειν.
    Agree to, accept: P. and V. δέχεσθαι, ἐνδέχεσθαι; see Accept.
    Agree with, suit: P. and V. ἁρμόζειν (dat.).
    Settle with: P. and V. συντθεσθαι (dat.), συμβαίνειν (dat.); see Covenant.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Agree

  • 4 Yield

    subs.
    Produce: P. and V. καρπός, ὁ.
    Of money, etc.: P. ἐπικαρπία, ἡ.
    ——————
    v. trans.
    Produce (of the soil, etc.): P. and V. ναδιδόναι (Eur., frag.), νιέναι.
    Bring in: P. προσφέρειν, φέρειν, P. and V. διδόναι (Eur., Hec. 595).
    Yield a rich harvest: V. εὔκαρπον ἐκβάλλειν στάχυν (Eur., Bacch. 750).
    Give up: P. and V. παριέναι, ἐκδιδόναι, φιέναι, παραδιδόναι.
    Concede: P. and V. συγχωρεῖν, P. ὁμολογεῖν, V. εἴκειν; see Allow.
    V. intrans.
    Give way: P. and V. εἴκειν, πείκειν, συγχωρεῖν, ἐκχωρεῖν, Ar. and P. παραχωρεῖν, ποχωρεῖν, V. παρείκειν, P. ὑποκατακλίνεσθαι.
    Be conquered: P. and V. ἡσσᾶσθαι.
    Yield to: P. and V. ἐνδιδόναι (dat.) (Eur., Tro. 687), συγχωρεῖν (dat.), εἴκειν (dat.), πείκειν (dat.), Ar. and P. ποχωρεῖν (dat.), παραχωρεῖν (dat.), V. ἐκχωρεῖν (dat.), προσχωρεῖν (dat.), ἐξίστασθαι (dat.), P. ὑποκατακλίνεσθαι (dat.).
    Yield a little: P. ὑπενδιδόναι (absol.).
    Yield to feelings: P. and V. εἴκειν (dat.), ἡσσᾶσθαι (gen.), P. ἐνδιδόναι (dat.).
    Give play to: P. and V. χρῆσθαι (dat.).
    Indulge: P. and V. χαρίζεσθαι (dat.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Yield

  • 5 συγ-χωρέω

    συγ-χωρέω, fut. gew. συγχωρήσομαι, mit-, zugleich, zusammengehen; καὶ συνάγεται, Plut. Symp. 8, 3; zusammen kommen, sich vereinigen, übereinkommen über Etwas, Συρακοσίοισιν τῆς ἡγεμονίης, mit den Syrakusiern wegen des Oberbefehls übereinkommen, Her. 7, 161; auch c. acc., συγχωρησάντων ταῠτα τῶν Λακεδαιμονίων, 9, 35, – nachgeben, sich drein ergeben, absol., Her. 5, 40, συγχώρει ϑέλων, Soph. Phil. 1327; ἡμῖν δ' οὐχὶ συγχωρητέα, O. C 1428; τοῖσιν εὖ λεχϑεῖσι συγχωρεῖν λόγοις, Eur. Hipp. 299; γυναῖκα χρῆν πάντα συγχωρεῖν πόσει, El. 1052; auch med., ἦ καὶ τύραννος ταῠτα συγ-χωρήσεται, I. T. 741; Thuc. oft und Folgde; Dem. 59, 6; zugestehn, eingestehn, einräumen, συγχωρεῖς ἄρα, τοῦτον δεύτερον τύπον εἶναι; Plat. Rep. II, 383 a; ἐγὼ συνεχώρησα ἀληϑῆ σε λέγειν, VI, 489 d, u. öfter; fut. immer aus dem med., wie Theaet. 191 b; τοῖς παρακαλουμένοις, Pol. 4, 29, 3; auch imperson., συγχωρεῖ, es geht an, läßt sich thun, Xen. Equ. 9, 11, wie auch Thuc. 5, 40 ὅπῃ ἂν συγχωρῇ zu nehmen ist.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > συγ-χωρέω

  • 6 Accede

    v. intrans.
    P. and V. συγχωρεῖν, ἐπαινεῖν, συναινεῖν (Plat.).
    Accede to: P. and V. συγχωρεῖν (dat.), καταινεῖν (acc.), V. προσχωρεῖν (dat.); see Assent, Agree.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Accede

  • 7 Allow

    v. trans.
    Measure out: P. and V. μετρεῖν.
    Concede: P. and V. συγχωρεῖν.
    Confess: P. and V. ὁμολογεῖν (rare V.).
    Grant: P. and V. διδόναι, νέμειν, P. παραδιδόναι, V. εἴκειν; see Grant.
    Permit ( persons): P. and V. ἐᾶν, ἐφέναι (dat.), συγχωρεῖν (dat.), μεθιέναι (dat.), παριέναι (dat.), παρέχειν (dat.), Ar. and P. ἐπιτρέπειν (dat.).
    Allow ( put up with) things: P. and V. νέχεσθαι, Ar. and V. ἐξανέχεσθαι; see Endure.
    Allow to (with infin.): P. and V. ἐᾶν (acc.), παριέναι (dat.), ἐφέναι (dat.), V. παρέχειν (dat.).
    Allow a person to be injured: Ar. and P. περιορᾶν or P. προΐεσθαί τινα ἀδικούμενον.
    She will not allow others to bear children: V. οὐκ ἀνέξεται τίκτοντας ἄλλους (Eur., And. 711).
    He privily begets sons and allows them to perish: παῖδας ἐκτεκνούμενος λάθρα θνήσκοντας ἀμελεῖ (Eur., Ion, 438).
    Allow for, take into account: P. ὑπολογίζεσθαι, ὑπόλογον, ποιεῖσθαι (gen.).
    Allow of, admit of: P. ἐνδέχεσθαι (acc.); see admit of.
    Allowed, it is: P. and V. ἔξεστι, πρεστι, πρα, παρείκει, παρέχει, P. ἐγχωρεῖ, Ar. and P. ἐγγίγνεται, ἐκγίγνεται.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Allow

  • 8 Assent

    v. intrans.
    P. and V. συγχωρεῖν, συναινεῖν (Plat.), ἐπαινεῖν, P. ὁμολογεῖν, V. συννεύειν.
    Assent to: P. and V. ἐπινεύειν (acc.), καταινεῖν (acc. or dat.), συγχωρεῖν (dat.), συναινεῖν (acc.) (Xen.), P. ὁμολογεῖν (dat.), προστίθεσθαι (dat.).
    ——————
    subs.
    P. ὁμολογία, ἡ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Assent

  • 9 Comply

    v. intrans.
    Obey: P. and V. πείθεσθαι, πειθαρχεῖν.
    Yield: P. and V. συγχωρεῖν, εἴκειν, πεικεῖν.
    Consent: P. and V. συναινεῖν (Plat.), ὁμολογεῖν, V. συννεύειν.
    Acquiesce: P. and V. ἐπαινεῖν.
    Comply with: P. and V. συγχωρεῖν (dat.), καταινεῖν (acc. or dat.), συναινεῖν (acc.) (Xen.).
    Oblige: P. and V. χαρίζεσθαι (dat.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Comply

  • 10 Compromise

    subs.
    Arrangement: P. and V. σύμβασις, ἡ, σύνθημα, τό, συνθῆκαι, αἱ, P. ὁμολογία, ἡ.
    Make a compromise: P. and V. συγχωρεῖν.
    ——————
    v. trans.
    Give information against: P. μηνύειν κατά (gen.); see Accuse.
    Put in danger: Ar. and P. παραβάλλεσθαι, V. παραρρίπτειν.
    Injure: P. and V. βλάπτειν, διαφθείρειν.
    Compromise ( an action at law): P. καθυφιέναι (acc.).
    Be compromised in: P. and V. ἐνέχεσθαι (dat.).
    Be compromised in the violation of the mysteries: P. μεμηνῦσθαι περὶ τῶν μυστηρίων ὡς ἀσεβῶν (Thuc. 6, 53).
    V. intrans. Make an agreement: P. and V. συμβαίνειν, συντθεσθαι, συγχωρεῖν, P. ὁμολογεῖν, διομολογεῖσθαι.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Compromise

  • 11 Consent

    v. intrans.
    P. and V. συγχωρεῖν, συναινεῖν (Plat.), συμφέρεσθαι, P. ὁμολογεῖν, ἐπαινεῖν, συνεπαινεῖν, V. νεύειν, συννεύειν, Ar. and V. ὁμορροθεῖν.
    Consent to P. and V. καταινεῖν (acc. or dat.), συναινεῖν (acc.) (Xen.), ἐπινεύειν (acc.), συγχωρεῖν (dat.), V. αἰνεῖν (acc.), ἐπαινεῖν (acc.).
    Accept: P. and V. δέχεσθαι, ἐνδέχεσθαι.
    Consent to (with infin.); P. and V. βούλεσθαι, ἀξιοῦν, Ar. and V. συνθέλειν, V. τολμᾶν; see Deign.
    ——————
    subs.
    Agreement: P. ὁμολογία, ἡ.
    Permission: P. and V. ἐξουσία, ἡ.
    Get the consent of: P. and V. πείθειν (acc.).
    It is not with my consent: P. οὐ βουλομένῳ μοί ἐστι.
    I will construe your silence into consent: P. τὴν σιγήν σου συγχώρησιν θήσω (Plat., Crat. 435B).
    His silence gives consent: V. φασὶν σιωπῶν (Eur., Or. 1592).
    With one consent: Ar. ἐξ ἑνὸς λόγου (Plut., 760); see Unanimously, Together.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Consent

  • 12 Give

    v. trans.
    P. and V. διδόναι, νέμειν, δωρεῖσθαι (Plat.), παρέχειν, V. πορσύνειν, πορεῖν ( 2nd aor.), Ar. and V. ὀπάζειν.
    Confer: P. and V. προσφέρειν, προστιθέναι, P. ἀπονέμειν.
    Lend, afford: P. and V. ἐνδιδόναι.
    Give voluntarily: Ar. and P. ἐπιδιδόναι.
    They would attack us in conjunction with the Sicilians whose alliance they would have given much to secure ere this: P. συνεπιθεῖντο ἂν μετὰ Σικελιωτῶν οὓς πρὸ πολλῶν ἂν ἐτιμήσαντο συμμάχους γενέσθαι ἐν τῷ πρὶν χρόνῳ (Thuc. 6, 10; cf. also Dem. 299).
    Give away, fling away without return: P. and V. προπνειν, P. προΐεσθαι
    Give away in marriage: P. and V. ἐκδδοναι (or mid.).
    Give back: P. and V. ποδιδόναι.
    Give besides: P. and V. προσδιδόναι, ἐπιδιδόναι.
    Give forth, emit: P. and V. φιέναι, ἐξιέναι, νιέναι, ναδιδόναι, ἐκβάλλειν, V. μεθιέναι, ἐξανιέναι, προπέμπειν, ἐκπέμπειν; see also Utter.
    Give in: P. ἀποφέρειν; v. intrans.: P. and V. ἐνδιδόναι; see give way.
    Give in return, v. trans.: P. and V. ἀντιδιδόναι, δωρεῖσθαι (Plat.).
    Give out: see Distribute, Announce.
    Fail, v. intrans.: P. and V. ἐκλείπειν, ἐλλείπειν, Ar. and V. λείπειν (rare P.), Ar. and P. ἐπιλείπειν.
    Give over, v. trans.: P. and V. παραδιδόναι, ἐκδιδόναι.
    Cease, v. intrans.: P. and V. παύεσθαι, ναπαύεσθαι; see Cease.
    Give a share in: P. and V. μεταδιδόναι (τινί τινος) (Eur., Or. 281, 450).
    Give up, deliver up, v. trans.: P. and V. παραδιδόναι, ἐκδιδόναι, φιέναι, ἐφιέναι, παριέναι.
    Give up ( for torture): P. ἐκδιδόναι.
    Relinquish: P. and V. φίστασθαι (gen.), ἐξίστασθαι (gen.), μεθιέναι, Ar. and V. μεθεσθαι (gen.), V. διαμεθιέναι; see also Renounce.
    Betray: P. and V. προδιδόναι, Ar. and P. προιέναι (or mid.).
    It is not yet seven years since I have given up sea-faring: P. οὔπω ἔτη ἐστὶν ἑπτὰ ἀφʼ οὗ τὸ πλεῖν καταλέλυκα (Dem. 893).
    Give oneself up for lost: P. προΐεσθαι ἑαυτόν (Thuc. 2, 51).
    Give up, cease, v. intrans.: P. and V. παύεσθαι, ναπαύεσθαι; see Cease.
    Give way: P. and V. εἴκειν, πείκειν, συγχωρεῖν, ἐκχωρεῖν, Ar. and P. παραχωρεῖν, ποχωρεῖν; see under Way.
    Give way to: P. and V. ἐνδιδόναι (dat.) (Eur., Tro. 687). συγχωρεῖν (dat.), εἴκειν (dat.), πείκειν (dat.), Ar. and P. ποχωρεῖν (dat.), παραχωρεῖν (dat.), V. ἐκχωρεῖν (dat.), ἐξίστασθαι (dat.), προσχωρεῖν (dat.), P. ὑποκατακλίνεσθαι (dat.).
    Give way ( to feelings): P. and V. εἴκειν (dat.), ἡσσᾶσθαι (gen.), P. ἐνδιδόναι (dat.).
    Give play to: P. and V. χρῆσθαι (dat.).
    Indulge: P. and V. χαρίζεσθαι (dat.).
    Given, not asked: V. δωρητὸς οὐκ αἰτητός (Soph., O.R. 384).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Give

  • 13 Way

    subs.
    Path: P. and V. ὁδός, ἡ, V. τρβος, ὁ or ἡ (also Xen. but rare P.), οἶμος, ὁ or ἡ (also Plat. but rare P.), στβος, ὁ, πόρος, ὁ. Ar. and P. ἀτραπός, ἡ, Ar. and V. κέλευθος, ἡ.
    The ways ( haunts) of men: V. πορεύματα βροτῶν (Æsch., Eum. 239).
    Omens by the way: V. ἐνόδιοι σύμβολοι, οἱ (Æsch., P. V. 487).
    Right of way: Ar. also P. δίοδος, ἡ.
    Way in: P. and V. εἴσοδος, ἡ.
    Way in ( by sea): P. εἴσπλους, ὁ; see Entrance.
    Way out: P. and V. ἔξοδος, ἡ (also met., see escape).
    Way out ( by sea): P. and V. ἔκπλους, ὁ.
    Way through: Ar. and P. δίοδος, ἡ, P. and V. διέξοδος, ἡ.
    Way through ( by sea): P. διάπλους, ὁ.
    In the way: use adv., P. and V. ἐμποδών.
    They will get in each other's way: P. ἐν σφίσιν αὐτοῖς ταράξονται (Thuc. 7, 67).
    Get in the way of: see collide with.
    Out of the way: use adv., P. and V. ἐκποδών.
    Put out of the way: see Remove.
    Remote: see Remote.
    met., extraordinary: P. and V. τοπος (Eur., frag.); see Extraordinary.
    They will suffer no out of the way punishment: P. οὐδὲν μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων πείσονται (Lys. 103).
    Get out of the way, stand aside, v.: P. and V. ἐξίστασθαι: see give way.
    Get one's way: P. and V. νικᾶν, κρατεῖν.
    Have your way since such is the will of all: V. νικᾶτʼ ἐπειδὴ πᾶσιν ἁνδάνει τάδε (Eur., Rhes. 137).
    Make a way, v.: P. ὁδοποιεῖν.
    Make one's way: P. and V. πορεύεσθαι; see Go.
    Advance, gain ground: P. and V. προκόπτειν.
    Make way; give way.
    Force one's way: P. βιάζεσθαι; see under Force.
    Give way, collapse: Ar. and P. καταρρεῖν, καταρρήγνυσθαι.
    Flag: flag.
    met., yield: P. and V. εἴκειν πείκειν, συγχωρεῖν, ἐκχωρεῖν, V. παρείκειν, Ar. and P. παραχωρεῖν, ποχωρεῖν, P. ὑποκατακλίνεσθαι.
    Be conquered: P. and V., ἡσσᾶσθαι.
    Give way a little: P. ὑπενδιδόναι (absol.).
    Give way to: P. and V. ἐνδιδόναι (dat.) (Eur., Tro. 687), συγχωρεῖν (dat.), εἴκειν (dat.), πείκειν (dat.), Ar. and P. ποχωρεῖν (dat.), παραχωρεῖν (dat.), V. ἐκχωρεῖν (dat.), προσχωρεῖν (dat.), ἐξίστασθαι (dat.). P. ὑποκατακλίνεσθαι (dat.); see under give, indulge, yield.
    Get under way, v. trans.: P. and V. αἴρειν (Eur., Hec. 1141); v. intrans.: P. and V. παίρειν, P. αἴρειν.
    Put to sea: P. and V. νγεσθαι, ἐξανγεσθαι; see put out.
    Show the way: P. and V. ἡγεῖσθαί (τινι, or absol.), φηγεῖσθαί (τινι, or absol.); see under Show.
    Work one's way: see Advance.
    Method, manner: P. and V. τρόπος, ὁ, ὁδός, ἡ.
    Ways, customs: P. and V. ἤθη, τά; see Customs.
    Ways and means: P. and V. πόρος, ὁ; see Resources.
    Way of life: P. and V. ὁδός, ἡ, P. ἀτραπός, ἡ, V. κέλευθος, ἡ; see Life.
    In what way: see How.
    In this way: P. and V. ταύτῃ, τῇδε; see Thus.
    In that way: P. ἐκείνῃ, V. κείνῃ (Eur., Alc. 529).
    In another way: P. and V. ἄλλως; see under Another.
    In a kind of way: P. and V. τρόπον τινά.
    In every way: P. and V. πανταχῆ, P. πανταχῶς.
    In many ways: P. πολλαχῶς.
    In some way: Ar. and P. πη ( enclitic).
    In some ways... in others: P. and V. τῇ μέν... τῇ δέ (Eur., Or. 356).
    In some way or other: Ar. and P. ἀμωσγέπως; see Somehow.
    By way of, prep.: lit. and met., P. and V. κατ (acc.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Way

  • 14 concedo

    con-cēdo, cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend treten = abtreten (abziehen), beiseite treten od. gehen, das Feld räumen, sich aus dem Staube machen, davongehen, sich hinwegbegeben, sich zurückziehen, entweichen, u. mit Beziehung auf das Ziel hintreten, sich hinbegeben, wohin übergehen, I) eig.: a) übh.: α) v. leb. Wesen: concedite atque abscedite onmes; de via decedite, geht alle beiseite! macht Platz! geht aus dem Wege! Plaut.: tempus est concedere, Ter. – m. ab od. m. ex u. Abl., od. m. bl. Abl., ab alqo, Plaut.: a foribus, Plaut.: superis ab oris, von der Oberwelt, Verg.: v. Lebl., iamque dies caelo concesserat, Verg. – m. Advv., m. ad u. in m. Akk., m. trans u. Akk. u. bl. Abl. (woher?) u. bl. Acc. loc. (wohin?), huc concede aliquantum, Plaut.: huc tandem concede, Verg.: huc concessero, Ter.: hic dum abit huc concessero, Caecil. com. fr.: interea concedite istuc, Plaut.: c. procul, Afran. com. fr.: c. retro, Curt. u. Tac.: ad ianuam concessero, Plaut.: concede ad dexteram! Ter.: c. in turbam, Hor.: c. in Iunonis Laciniae delubrum, Liv.: c. in hiberna, Liv.: Carthaginem novam in hiberna, Liv.: c. in arcem, Liv. u. Curt. (s. Drak. Liv. 5, 39, 9. Mützell Curt. 3, 4 [9], 5): c. trans Rhenum, Tac. – concede hinc a foribus paulum istorsum, Ter.: ab alcis oculis aliquo (irgendwohin), Cic.: c. ab Ethopia in altiorem tumulum, Liv.: c. ex praetorio in tabernaculum suum, Liv.: concedam hinc intro, Ter.: concedere aliquantisper hinc mi intro lubet, Plaut.: concede hinc domum, Ter.: rus concessuram (esse) hinc, Ter.: m. Dat. (wohin? wozu?), cenae nuptiali, Apul. met. 6, 10. – m. 1. Supin., c. Argos habitatum (um da zu w.), Nep. Them. 8, 1. – m. cum u. Abl., cum coniugibus ac liberis in arcem Capitoliumque, Liv.: cum alqo Neapolim, Gell. – m. per u. Akk. der Pers. (durch jmd. = auf jmds. Betrieb), c. ad victorem per Flavium Sabinum, übergehen, Tac. – β) v. Lebl.: ipsae rursus concedite silvae! fahret hin, ihr W.! Verg.: docet, unde fulmen venerit, quo concesserit, Cic.: vita per auras maesta concessit ad manes, Verg.: neque nox quoquam concedit die (= diei), weicht irgendwohin vor dem T., Plaut. Amph. 276. – b) insbes.: α) einem andern Platz machend aus einem Orte gehen, ausziehen, ex aedibus, Ter. Hec. 679. – β) einen Ort aufgebend abziehen, einen Ort usw. aufgeben, räumen, gew. im Pass. (unpers.), metu concessum (esse) barbarus ratus, Liv. – m. Abl. (von wo?), post... cedendo in angulum Bruttium ceterā Italiā concessum, Liv. 28, 12, 6 (wo post conc. subst. = nach der Räumung des übrigen It.). – m. Dat. (wem?), Samnium, quo iam tamquam trans Hiberum agro Poenis concessum sit, Liv. – u. c. vitā, aus dem Leben scheiden = sterben, Tac. – mit Abl. (durch), concessit vitā Burrus, incertum valetudine, an veneno, Tac.: u. so auch absol., quandoque concessero, Tac. (s. Nipperd. Tac. ann. 2, 71).

    II) übtr.: A) sich verziehen, dahinschwinden, tumor omnis et irae concessere deûm, Verg. Aen. 8, 41.

    B) m. Advv. od. m. in u. Akk. = wohin übergehen, a) in ein Verhältnis, einen Zustand sich begeben, sich fügen, sich zurückziehen, in deditionem, Liv.: prope in voluntariam deditionem, Liv. (s. Drak. Liv. 39, 2, 4): in matrimonium fratris, Iustin.: in gratiam alcis, Arnob.: in privatam vitam, Eutr. – b) einer Meinung, Partei usw. beitreten, zu ihr übertreten, in Attali sententiam, Liv.: u. in hanc sententiam, Liv.: in partes, Tac.: in illos, ihnen beipflichten, Cic. fr. – unpers., ut in sententiam Pisonis concederetur, Tac.: concessum in condiciones, ut etc., Liv. – c) an od. auf jmd. od. etwas übergehen = kommen, jmdm. od. einer Sache anheimfallen, zuteil werden, ne omne belli decus illuc concederet, Tac.: mulier coniuncta viro concedit in unum, Lucr.: cum in fatum concederet, bei herannahendem Tode, Modest. dig. 34, 3, 20. – u. so von Staaten, Ländern, Völkern u. von Parteien, c. in alcis dicionem, voluntate in alcis dicionem, Liv.: in alcis ius atque dicionem, Sall.: in alcis ius dicionemque, in alcis imperium, Iustin., in alcis dicionem imperiumque, Liv. (s. Drak. Liv. 38, 16, 9): in paucorum dominationem, Sall. fr.: in paucorum potentium gratiam, Sall. fr.: itaque concessere illuc omnes, at mox, si vostra receperitis, ad vos plerique, gingen alle auf die Gegenseite über, werden aber... zu euch zurückkehren, Sall. fr.: c. in Tyrias leges, sich der karthagischen Herrschaft unterwerfen, Sil. – Edessa et Beroea eodem concesserunt, kamen ebendahin (= wurden zu demselben Landesteil geschlagen), Liv. 45, 29, 9. – d) in etw. übergehen = aufgehen in usw., sich verlieren unter usw., victi omnes in gentem nomenque imperantium concessere, Sall. Iug. 18, 12.

    C) zurücktreten, abtreten, 1) v. intr.: a) sich fügend, sich unterordnend, gew. m. Dat. (wem?), α) der Übermacht u. den nötigenden Umständen weichen, das Feld räumen, sich fügen, sich in etw. ergeben, Casina concedit homini nemini, Plaut.: voluptas concedit dignitati, Cic.: cedant arma togae, concedat laurea laudi, Cic. poët.: magnitudini medicinae doloris magnitudo concedit, Cic.: c. obsidioni, der B. weichen = den Belagerten keine Hilfe leisten (Ggstz. prohibere obsidionem), Tac.: c. naturae, euphem. = eines natürlichen Todes sterben, Sall. Iug. 14, 15: ebenso c. fato, Tac. ann. 2, 71. Plin. pan. 11, 3 (vgl. cedere fato, Liv. 26, 13, 17): u. c. magnis fatis, Val. Flacc. 1, 554. – unpers., m. de u. Abl., concessum propemodum de victoria, Liv.: aut hostibus aut civibus de victoria concedendum esse, Liv. – β) dem Willen, der Forderung, dem Urteil, der Behauptung jmds. sich fügen, sich unterordnen, nachgeben, beipflichten (Ggstz. repugnare), numquamne hodie concedes mihi? Ter.: c. iurisconsultis, Cic.: alcis postulationi, Cic.: veris, der Wahrheit die Ehre geben (συγχωρειν τη ἀλθεία), Hor. – u. c. inter se, sich einigen, Tac. ann. 2, 30. – mit de u. Abl., de qua (levitate Asiae) nos et libenter et facile concedimus, die wir... zugestehen, Cic.: concessum (unpers.) ab nobilitate plebi de consule plebeio, Liv. – u. absol., dissuadente primo Vercingetorige, post concedente, Caes.: Caesar concedendum non putabat, Caes. – γ) dem Vorrange, den Vorzügen weichen = jmdm. od. einer Sache nachstehen, den Vorrang od. Vorzug einräumen, -zugestehen, -lassen, gegen jmd. od. etw. zurücktreten (s. Kritz u. Fabri Sall. Iug. 11, 4), a me vero sic diligitur (Servius tuus), ut tibi uni concedam, praeterea nemini, Cic.: sese unis Suebis concedere, Caes.: c. aetati, Sall.: u. (unpers.) Sulla, cuius facundiae, non aetati a Manlio concessum, Sall. – mit de u. Abl., vix alci de familiaritate, Cic.: magistro tantulum de arte, Cic.: u. (unpers.) concessum propalam de virtute ac gloria esse, Liv. – mit in u. Abl., neque ei quicquam in desperatione concedo, Cic. – mit bl. Abl. (in, an), nemini in illa causa studio et cupiditate, Cic.: nec amore in hanc patriam nobis concedunt, Tac. – absol., nec, si muneribus certes, concedat Iollas, Verg.: is, concedentibus omnibus, qui cum Varrone certaverant, collega datur consuli, Liv. – b) aufgebend, nachlassend, α) in bezug auf ein Recht, zurücktreten, verzichten, de suo iure paululum, Ter. adelph. 217 (vgl. Cic. de off. 2, 64 paulum nonnumquam de suo iure decedere). – β) in bezug auf Ahndung, Strafe, es jmdm. od. einen Fehler jmdm. hingehen lassen = gegen jmd. od. etw. nachsichtig sein, etw. nachsehen = verzeihen, poëtae non ignoscit, nobis concedit, Cic.: alienis peccatis, Cic.: temere dicto, Cic.: vitio, Hor.: multa virtuti eorum concedens, Caes.: id ipsum factum, propter quod sibi reus concedit, reus putat oportere, Cic.: num eāre (deshalb) concedi reo conveniat, quod (weil) alieno inductu fecerit, Cornif. rhet.: absol., dat tibi iustam excusationem, prope ut concedendum atque ignoscendum videatur, Cic.

    2) v. tr.: a) überlassend, zugestehend abtreten, einräumen: α) übh., aus freiem Willen, aus Güte, Nachsicht, Gnade überlassen, zugestehen, erlauben, gestatten (Ggstz. negare, denegare), alci sedes suas, Cic. (u. im Passiv, sedes habere in Gallia ab ipsis concessas, Caes.): pueris ludum tempestivum, Hor.: praedam militibus, Caes.: alci libertatem in alqa re, Cic.: alci libertatem, Caes. (u. im Passiv, illa dono deûm concessa libertas, Ps. Quint. decl.): alci vitam, Hirt. b.G.: alci impunitatem, Caes.: crimen gratiae, die Anklage der G. gestatten = die Ankl. um der G. willen übernehmen, Cic.: concedendo omnia, durch uneingeschränkte Zugeständnisse (Konzessionen), Liv. – mit Prädik.-Acc. des Partic. Fut. Pass., zB. bona quaedam proscriptorum diripienda, Cic. – m. ad od. (selten) in u. Akk., oppidum militibus ad diripiendum, Caes.: alteram partem eius vici Gallis ad hiemandum, Caes.: Calydona Dianae in iras, zur Befriedigung ihres Zorns, Verg. – m. folg. Infin., mediocribus esse poëtis c., Hor.: di faciles, peccasse semel concedite tuto (Adv.), Ov.: servis c. pueros huius aetatis verberare, Curt.: klass. nur im Passiv, de re publica nisi per concilium loqui non conceditur, Caes.: conceditur commune quiddam dicere, Cic.: si videre concessum sit, Cic.: ingemiscere non numquam viro concessum est, Cic.: concessum (esse) sibi transire in Asiam, Liv.: quamquam poëtis furere concessum est, Plin. ep.: u. persönl., fatis numquam concessa moveri Camerina, dem es niemals durchs Schicksal vergönnt war umgewandelt zu werden, Verg. Aen. 3, 700 (vgl. no. δ aus. Cic. Caecin. 44). – mit folg. ut u. Konj., concessit ei, ut regnaret, Enn. fr.: concedo tibi, ut ea praetereas, quae etc., Cic.: petiisse a matertera, ut sibi concederet, ut in eius sella requiesceret, Cic.: non prius Viridovicem reliquosque duces ex concilio dimittunt, quam ab his sit concessum, arma uti capiant et ad castra contendant, Caes.: u. (mit Ironie) concedant, ut hi viri boni fuerint, mögen (gütigst) erlauben, daß usw., Cic. – m. qui u. Konj., nemini concedo, qui (daß er) tibi vetustate necessitudinis potior possit esse, Cic. ep. 10, 3, 2: u. so ibid. 4, 3, 1. – mit ne u. Konj., unum illud orat, ut timori suo concedatur (nachgelassen werde), ne in conspectum veniat cuiusquam Romani, Hirt. b.G. 8, 48, 9. – mit folg. si u. Konj., ut ipsi concedi non oporteret, si in nostros fines impetum faceret, Caes. b.G. 1, 44, 8: ubi id a Caesare negatum et, palam si colloqui vellent, concessum est, Caes. b.c. 1, 84, 2. – u. scheinbar absol., consules neque concedebant neque valde repugnabant, Cic. ep. 1, 2, 2: Boios petentibus Aeduis... ut in finibus suis collocarent, concessit (näml. ut collocarent), Caes. b. G. 1, 28, 5: u. m. folg. Ang. des Grundes, quod memoriā tenebat L. Cassium consulem occisum... concedendum non putabat, Caes. b.G. 1, 7, 4: ossa eius clam in Attica ab amicis sepulta, quoniam legibus non concederetur, quod proditionis esset damnatus, Nep. Them. 10, 5. – und parenthet., cetera lascivae faciant, concede, puellae, Ov. art. am. 1, 523: te, dulcis amice, reviset cum Zephyris, si concedes, et hirundine prima, Hor. ep. 1, 7, 13. – Partic. Perf. subst., concessa, ōrum, n., das Erlaubte, abhorrere a maiorum consuetudine atque concessis, Cic. Cael. 48: concessa petere, Verg. Aen. 5, 798: concessa amare, Ov. met. 9, 454. – β) der Übermacht od. den nötigenden Umständen weichend etwas einräumen, victoriam, Curt.: hosti victoriam, Iustin. – γ) dem Range od. Vorzuge nach sich unterordnend, Atheniensibus imperii maritimi principatum, Nep.: alci primas in dicendo partes, Cic. – dah. prägn. m. folg. ut u. Konj. = als Vorzug einräumen, nec vero histrionibus oratoribusque concedendum est, ut iis haec apta sint, nobis dissoluta, Cic. de off. 1, 129. – δ) eine Behauptung, Meinung einräumen, zugestehen, iam istuc (= istoc) coacti a te paulo ante concessimus, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin. (Synon. dare; Ggstz. negare), age, iam concedo, non esse miseros, qui mortui sint, Cic.: cum summos deos esse concedamus, Cic.: M. Dasne aut mane animos post mortem aut morte ipsā interire? A. Do vero. M. Quid si maneant? A. Beatos esse concedo, Cic. – im Passiv, persönl., haec ubi concedentur esse facta, ibi vis facta negabitur? Cic. Caecin. 44. – parenthet. beim einräumenden Konj., concedo, forsitan aliquis aliquando eiusmodi quippiam fecerit, Cic.: quare concedo sit dives, Catull. – scheinbar absol., beatos esse deos sumpsisti. Concedimus (verst. beatos esse deos), Cic.: faciet quod oportet, concedo (nun gut!), Sen. – b) aufgebend: α) aufgeben = fahrenlassen, opfern, Siciliam, Liv.: partem octavam pretii, Plin. ep. – m. Dat. (wem zugunsten? wem zuliebe?), alci auguratus petitionem, Cic.: u. rei publicae dolorem atque amicitias suas, Cic. – dah. alqm alci, jmd. (einen Straffälligen) einem zuliebe frei-, loslassen, begnadigen, ut concessisti illum senatui, sic da hunc populo, Cic.: c. huic sororis filium et Q. Ciceronem, Nep.: falsi damnatum Marcellum senatui rei publicaeque, Cic.: alqm alcis precibus, einen auf jmds. Bitten begnadigen, Tac.: u. im Passiv, Montanus patri concessus est, Tac. – β) aus Nachsicht, Gnade hingehen lassen = verzeihen, haec omnia remitto atque concedo, Cic. – mit Dat. (wem?), omnibus omnia peccata et maleficia, Cic.: alci delicta maiora, Cic.: u. mit Dat. (wem zuliebe? wem zu Gefallen?), in iudicando peccata liberûm misericordiae parentum, Cic. Vgl. Ruperti Tac. ann. 1, 7, 8. Duker Flor. 3, 5, 10.

    lateinisch-deutsches > concedo

  • 15 ἀπ-ισχυρίζομαι

    ἀπ-ισχυρίζομαι, 1) dep. med., sich standhaft weigern, verweigern, Thuc. 1, 140, Ggstz συγχωρεῖν; Plut. πρός τινα Oth. 16. – 2) sich fest an etwas halten, τι νός, Sp.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀπ-ισχυρίζομαι

  • 16 ὁμόσε

    ὁμόσε, nach einem u. demselben Orte hin; τῶν πάντων ὁμόσε στόματ' ἔτραπε Φοῖβος, Il. 12, 24; τῶν ὁμόσ' ἦλϑε μάχη, die Schlacht kam zusammen, die Kämpfenden wurden handgemein, 13, 337; ὁμόσε χωρεῖν τοῖς λόγοις, Eur. Or. 919; χωρεῖν, ἰέναι, Ar. Lys. 451 Eccl. 863; Thuc. 4, 29 u. öfter; ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε, Xen. An. 6, 3, 23; auch ὁμόσε τοῖς πολεμίοις συμμιγνύναι, Cyr. 7, 1, 26; γίγνεσϑαι, 1, 2, 10; ὁμόσε χωρήσεται, er wird entgegentreten, Plat. Theaet. 165 e; ἐάν τις ὁμόσε τῷ λόγῳ τολμᾷ ἰέναι, Rep. X, 610 c, vgl. Euthyd. 294 d; Folgde, wie Plut. Thes. 10 u. Luc. – Bei Dem. 56, 14 entspricht ὁμόσε πορεύεσϑαι dem vorangehenden συγχωρεῖν, eigtl. die Hand bieten, oder sich Einem nähern. – Pol. vrbdt es in der Bdtg von σύν mit dem dat., zugleich mit, 4, 16, 10. 6, 7, 5, 10, 12, 1.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ὁμόσε

  • 17 ἐπι-εικής

    ἐπι-εικής, ές (ἔοικα, εἰκός), geziemend, passend, anständig; τύμβον οὐ μάλα πολλόν, ἀλλ' ἐπιεικέα τοῖον, nicht gar groß, aber wie sich's eben gebührt, Il. 23, 246; τίσουσι βοῶν ἐπιεικέ' ἀμοιβήν, die angemessene Buße für die geraubten Stiere, Od. 12, 382; öfter das neutrum allein, ὡς ἐπιεικές, wie sich's gehört, wie sich's schickt, Il. 19, 147. 23, 537 Od. 8, 389; auch mit dem infin., ὅν κ' ἐπιεικὲς ἀκούειν, den zu hören sich geziemt, Il. 1, 547; οἷ' ἐπιεικὲς ἔργ' ἔμεν ἀϑανάτων, wie Werke der Götter beschaffen sein müssen, 19, 21, vgl. 23, 50 Od. 2, 207; – tüchtig (wie sich's gehört), παῖς τὰ μὲν ἄλλα ἐπιεικής, ἄφωνος δέ Her. 1, 85; ἐπιεικὴς λόγος, angemessene Rede, Plat. Apol. 34 d u. öfter; ἐπιεικέστερα λέγειν Prot. 336 d. – Bei den Attikern herrscht der Begriff des Billigen vor (vgl. ἐπιείκεια) es bildet oft den Gegensatz gegen das strenge Recht des Gesetzes, u. heißt Arist. Eth. 5, 10 geradezu ἐπανόρϑωμα νομίμου δικαίου, nämlich durch Berücksichtigung der einzelnen Umstände u. Anpassung des allgemeinen Gesetzes auf den einzelnen Fall, wie ἔστιν ἐπ. τὸ παρὰ τὸν γεγραμμένον νόμον δίκαιον rhet. 11, 13; τοὐπιεικές, die Billigkeit, Soph. O. C. 1129; vgl. τὸ ἐπιεικὲς καὶ σύγγνωμον Plat. Legg. VI, 757 d; τἀπιεικῆ συγχωρεῖν τινι, einräumen, was recht u. billig ist, Ar. Nub. 1438; τῶν δικαίων τὰ ἐπιεικέστερα προτιϑέναι Her. 3, 53; bes. von Menschen, gute, vernünftige, ordentliche Menschen, die in den Schranken der Ordnung u. Mäßigkeit bleiben, Thuc. 8, 93; Xen. Hell. 1, 1, 30; ἵν' ἐπιεικεῖς δοκῶσι εἶναι περὶ τὰ συμβόλαια Dem. 34, 30; ἐπιεικὴς ὢν τὴν ψυχήν Plat. Conv. 210 b; ἐπιεικέστεροι ἄνδρες πρὸς τὸ φρονίμως ἔχειν Apol. 22 a; vgl. noch Isocr. 7, 49 ἐν καπηλείῳ φαγεῖν ἢ πιεῖν οὐδεὶς οὐδ' ἂν οἰκέτης ἐπιεικὴς ἐτόλμησε. Auch ἁπλῆ καὶ ἐπιεικὴς γυμναστική, Plat. Rep. III, 404 b; γνώμη Ar. Vesp. 1027; πρόφασις, billig, Thuc. 3, 9; ὁμολογία, glimpflich, 3, 4; πρὸς τὸ ἐπιεικές, mit Milde, 4, 19; – ἡ τρίτη ὁδῶν πολλὸν ἐπιεικεστάτη οὖσα, hat die meiste Wahrscheinlichkeit für sich, Her. 2, 22, wie λόγος ἐπ. dem παράδοξος entggstzt Pol. 10, 48, 3, vgl. 3, 91, 7; – ὁδὸς ἐπ., der gut aussieht, Plut. Crass. 22. – Adv. ἐπιεικῶς, geziemend, λέγεις Plat. Conv. 201 a u. öfter; – hinreichend, genügend, Her. 2, 92; δεδήλωται Plat. Phileb. 31 a; ἐπ. παραπλησία ἀλλήλοις ἐστίν, ziemlich, sehr ähnlich, Prot. 349 d; ταῦτ' ἐπ. μέν ἐστιν ὑπό τι ἄτοπα, ist freilich einigermaßen sonderbar, Gorg. 493 b, vgl. Phaed. 117 c; ungefähr, fast, Pol. 6, 26, 8; Plut. u. a. Sp.; – ἐπιεικῶς ἔχειν πρός τινα, mild sein, Isocr. 15, 4; neben πρᾴως Plut. Pyrrh. 23.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐπι-εικής

  • 18 ἐλασσόω

    ἐλασσόω, att. ἐλαττόω, kleiner, geringer, schlechter machen, beeinträchtigen, verringern, im Ggstz von προςτιϑέναι, Thuc. 3, 42; τὴν πόλιν Lys. 13, 9; τινά, Isocr. 4, 176 u. Sp., wie τὴν βασιλείαν Pol. 16, 21, 5; φίλους Plut. Ages. 8. Häufiger im pass., geringer werden, im Werth herabsinken; Thuc. 2, 62; nachstehen, τινός, Plat. Georg. 459 c; nachgeben, weichen, Rep. VIII, 549 c; καὶ συγχωρεῖν Dem. 56, 14; beeinträchtigt werden, ἐλασσωϑήσεσϑαι Thuc. 5, 34; ὑπό τινος, Xen. Hell. 3, 4, 10 u. Sp.; τῷ πολέμῳ, im Kriege den Kürzeren ziehen, Thuc. 1, 115; ἐν ταῖς ξυμβολαίαις πρὸς τοὺς ξυμμάχους δίκαις 1, 77; κατὰ τὸν ἀγῶνα Αἰσχίνου Dem. 18, 3; in vielen Vrbdgn bei Sp., gew. mit dem gen. u. absolut, besiegt werden, ἠλαττωμένος τοῖς ὄμμασι, geblendet, Pol. 17, 4, 3.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐλασσόω

  • 19 ἵνα

    ἵνα (von dem alten Pronomen ), – 1) adv., – a) des Ortes, wo, da wo; παρὰ τύμβον, ἵν' ἀνέρες ἀγχιμαχηταί Il. 2, 604, öfter; auch mit Hinzufügung von τε, wie bei anderen Relativis (s. τε), ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες 20, 478; ἐν δρόμοις, ἵνα ταχυτὰς ποδῶν ἐρίζεται Pind. Ol. 1, 95; 8, 2 u. öfter; Tragg., ἵνα αἱ Φορκίδες ναίουσι Aesch. Prom. 795; ἄρουραν ἵν' ἐτράφη Spt. 736; ἵνα ἡλίου διπλῆ πάρεστιν ἐνϑάκησις Soph. Phil. 17; ἵζων ἵν' ἦν μοι παντὸς οἰωνοῦ λιμήν Ant. 987, öfter; Eur. Hec. 2, 711; ἐγὼ γὰρ οἶδ' ἵν' εἰσὶ μεγάλοι Ar. Nubb. 190; Her. 8, 115. 9, 27; auch in attischer Prosa einzeln, ὀρϑῶς ἵν' οἰκεῖ πύϑοιτ' αὐτοῦ Plat. Phil. 61 b; Luc. adv. Ind. 11; dem ὅπου entspricht es Plat. Legg. V, 734 c Gorg. 484 e; c. gen., οἰκοδομέουσι οἰκία ἵνα αὐτὸς ἔφρασε τῆς χώρης, Her. 1, 98. 2, 133; auch οὐ βλέπεις ἵν' εἶ κακοῦ, wo im Unglück, auf welchem Punkte od. auf welcher Höhe des Unglücks du stehst, Soph. O. R. 413, vgl. 367 Ai. 379; so Her. 1, 213; übh. von Zuständen, ἵν' ἕσταμεν χρείας ἄμεινον ἐκμαϑεῖν, τί δραστέον Soph. O. R. 1442, wo wir stehen, in solcher Noth; ξυμφορᾶς ἵν' ἕσταμεν Tr. 1135; El. 936; – wohin, ἵν' οἴχεται Od. 4, 821, ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες 6, 55; auch ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερεϑέσϑαι, dahin, Il. 10, 127; ὁρᾷς ἵν' ἥκεις Soph. O. R. 687, wohin du gerathen bist; σκόπει κλύων, τὰ σέμν' ἵν' ἥκει τοῦ ϑεοῦ μαντεύματα 953; ἰὼ δαῖμον ἵν' ἐξήλλου 1311; εἰ ἦν ἕτερός τις τόπος, ἵνα ἐξῆν ἀπάγειν τους κλέπτοντας Din. 2, 10. – b) von der Zeit, wann, wie man Od. 6, 27 σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ ἕννυσϑαι erkl., richtiger wobei, bei welcher Veranlassung; ἵνα μὲν ἐξῆν αὐτοῖς τιμωρήσασϑαι, ἐνταῦϑα μὲν οὐδεὶς οἷός τε ἐγένετο ἐλέγξαι· ἐν δὲ τούτῳ τῷ ἀγῶνι Andoc. 6, 9. – 21 Conjunction, damit, daß, ἵνα μή, damit nicht; – a) c. indic. des impf. u. aor. in einem hypothetischen Satze zum Ausdruck der Nichtwirklichkeit, bes. nach ἐχρῆν u. ä., σὲ ἐχρῆν ἡμῖν συγχωρεῖν, ἵνα συνουσία ἐγίγνετο Plat. Prot. 335 c; χρῆν καὶ νόμον εἶναι, – ἵνα μὴ σπουδὴ ἀνηλίσκετο, es sollte ein Gesetz geben, damit nicht verschwendet würde (das Gesetz ist aber nicht, u. es wird verschwendet), Conv. 181 c; Crit. 44 d; ἄξιον ἦν ἀκούειν, – ἵνα ἤκουσας, es wäre der Mühe werth gewesen, damit du gehört hättest (was du so nicht gehört hast), Euthyd. 304 e, vgl. Theaet. 161 c; ἐβουλόμην μὲν ἕτερον ἂν λέγειν τὰ βέλτισϑ' ἵν' ἐκαϑήμην ἥσυχος, damit ich ruhig hätte sitzen bleiben können, Ar. Eccl. 151; vgl. Eur. Hipp. 647; Soph. O. R. 1326; Isocr. 9, 5; Dem. 55, 6; – aber Xen. Cyr. 1, 6, 40 ist ἵνα συνέδει f. L. u. jetzt richtig geändert. – Bei Hom. ist der Conj. oft durch Kürze des Modusvocals gleich dem Indic., ἵνα μίσγεαι Il. 2, 232, ἵνα παύσομεν 21, 314, ἵνα μετα δαίσομαι 23, 207, ἵνα σπείσομεν Od. 7, 164, welche Fälle sämmtlich regelmäßig sind u. zum Folgdn gehören. – b) c. conj., auf die Zukunft gehend, wenn ein praes. od. fut. vorausgeht, od. ein imperat., od. ein conj. hortativ.; ἐξαύδα, ἵνα εἴδομεν ἄμφω (für εἰδῶμεν), Il. 1, 363; 2, 381; ἄλκιμος ἔσσ' ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων εὖ εἴπῃ Od. 1, 302; 2, 111. 5, 91; ταῦτα τελευτήσουσιν Ἀχαιοί, ἵνα ϑᾶσσον ἵκηαι 2, 306; 4, 591 Il. 15, 31; λῦσον, ἵν' ὀφϑαλμοῖσιν ἴδω 24, 555; τήνδε νῦν πόρπασον ἀσφαλῶς, ἵνα μάϑῃ Aesch. Prom. 61; εἴπω τι δῆτα κἄλλ' ἵν' ὀργίζῃ πλέον Soph. O. R. 364, öfter; αὐτὰ ταῦτα ἥκω παρὰ σέ, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχϑῇς αὐτῷ Plat. Prot. 310 e; δοκεῖ μοι κατακαῦσαι τὰς ἁμάξας, ἵνα μὴ τὰ ζεύγη ἡμῶν στρατηγῇ Xen. An. 3, 2, 27, u. sonst. Keine Ausnahme davon ist Il. 24, 264 οὐκ ἂν δή μοι ἅμαξαν ἐφοπλίσσαιτε τάχιστα, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο, wo der opt. potent. die Stelle des imperat. vertritt, bereitet mir den Wagen, damit wir den Weg machen; auffallender Xen. ἐπιστάμεϑα, ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι περὶ παντὸς ἂν ποιήσαιτο, ἵνα καὶ ἄλλοις φόβος ᾐ 2, 4, 3. – Eben so nach Perfectis, τίπτ' αὖτ' εἰλήλουϑας; ἢ ἵνα ὕβριν ἴδῃ; warum bist du gekommen, bist du hier? etwa, damit du sehest, Il. 1, 202. – Aber auch nach aor. u. impft. in indirecter Rede, mit dem bei der lebhaften Darstellung der Griechen so häufigen Uebergang in die directe Darstellung, u. mit der Beziehung auf die Gegenwart, wenn das von ἵνα abhängige Verbum eine noch in der Gegenwart fortdauernde Handlung ausdrückt, πλοῖα Ἀβροκόμας κατέκαυσεν, ἵνα μὴ Κῦρος διαβῇ Xen. An. 1, 4, 18 (denn Abrokomas sagt κατακαίω τὰ πλοῖα, ἵνα μὴ διαβῇ); προςελϑεῖν ἐκέλευον, εἴ τις εἴη στρατηγός, ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ βασιλέως 2, 5, 36; 4, 6, 6 u. öfter bei Xen.; Thuc. u. Sp. Vgl. noch Eur. Hec. 27; ἠρχόμεϑα διαλεγόμενοι, ἵνα εὕρωμεν Plat. Theaet. 186 e; Andoc. 1, 40. – c) c. optat. nach den Präteritis, Ἠέλιος δ' ἀνόρουσε, ἵν' ἀϑανάτοισι φανείη, Od. 3, 1. 438. 5, 1. 492 Il. 5, 2 u. öfter; Aesch. Spt. 197; ἵνα μὴ ἀτελὴς γένοιτο, διελεγόμεϑα Plat. Prot. 314 c, u. sonst überall. Das praes. histor. macht hiervon nur scheinbar eine Ausnahme, πέμπει χρυσόν, ἵν' εἴη Eur. Hec. 10. – Nach einem andern optat., ϑυμὸν γένοιτο χειρὶ πληρῶσαί ποτε, ἵν' αἱ Μυκῆναι γνοῖεν Soph. Phil. 325. – Doch tritt der optat. auch zuweilen für den conj. ein, wenn mehr die Absicht, daß Etwas geschehen könne, ausgedrückt werden soll, wie Fälle aufzufassen sind, wo beide modi neben einander stehen, ἐρέω μὲν ἐγών, ἵνα εἰδότες ἤ κε ϑάνωμεν ἤ κεν Κῆρα φύγοιμεν, Od. 12, 176 Il. 24, 584; vgl. Eur. Ion 1623; Her. 9, 51 ἄλλο δέ τι ἐξευρήκασι, ἵνα μὴ ἀδικοῖεν αὐτὰς μηδ' εἰς ἑτέραν πόλιν ἄγωνται, damit sie nicht etwa ihnen Unrecht zufügten, was wohl möglich wäre, u. auch nicht in eine andre Stadt führten, was zu erwarten stand, als bestimmt eintretend zu denken ist. Vgl. noch Ar. Ran. 21 εἶτ' οὐχ ὕβρις ταῦτ' ἐστί, ὅτ' ἐγὼ βαδίζω, τοῦτον δ' ὀχῶ, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο. – Il. 7, 352 τῷ οὔ νύ τι κέρδιον ἧμιν ἔλπομαι ἐκτελέεσϑαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε, ἵνα = ἐάν, der Vers ist aber für unecht erklärt. – Bei Sp. auch = so daß, τί μοι τοιοῦτο συνέγνως, ἵνα τοιαύταις με κολακεύσῃς ἡδοναῖς Plut. de Alex. fort. I, 12; Orph. Arg. 251. – Ἵνα τί, elliptisch, sc. γένηται, damit was geschehe? d. i. wozu? warum? absolut, Ar. Eccl. 719, oder mit einem Verbum, ἵνα τί δὲ τοῦτο δρᾶτον Pax 409; ἵνα τί τοῦτο λέγεις Plat. Apol. 26 c; Conv. 205 a; N. T.; eben so ἵνα δὴ τί, Ar. Nubb. 1192.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἵνα

  • 20 αντιληψις

        дор. ἀντίλαψις - εως ἥ
        1) получение взамен
        2) захват, присвоение
        3) средство или возможность ухватиться:

    (χαίτη)

    , τῷ ἀναβάτῃ ἀ. Xen. грива, за которую хватается всадник; οὐδεμίαν ἀντίληψιν βοηθείας ἔχειν Diod. не иметь никакой надежды на помощь
        4) перен. слабое или уязвимое место
        

    (ἀντιλήψεις καὴ ἀπορίαι Plat.; πολλὰς ἀντιλήψεις ἔχειν Plut.)

        5) возражение, опровержение
        6) восприятие, ощущение
        ὑπ΄ ἀντίλαψιν πίπτειν Plat.быть предметом чувственного восприятия

        7) забота, занятие
        8) мед. поражение, заболевание
        

    (τῶν ἀκρωτηρίων, sc. τοῦ σώματος Thuc.)

        9) pl. помощь, поддержка NT.

    Древнегреческо-русский словарь > αντιληψις

См. также в других словарях:

  • συγχωρεῖν — συγχωρέω come together pres inf act (attic epic doric) συγχωρέω come together pres inf act (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • συγχωρώ — συγχωρῶ, έω, ΝΜΑ, και συχωρώ και σ(υ)(γ)χωρνώ και σχωρώ, άω, Ν [χωρῶ] 1. απαλλάσσω κάποιον από σφάλμα του, παρέχω συγγνώμη, δίνω άφεση αμαρτιών (α. «σού τό συγχωρώ για τελευταία φορά» β. «συγχωρεῑν ἁμαρτήματα», Αποφθεγμ. Πατέρ.) 2. επιτρέπω (α.… …   Dictionary of Greek

  • дати — ДА|ТИ (>3000), МЬ, СТЬ гл. 1. Дать (давать) в руки, вручить: <ѹзьр>ѣ нища нага и печѩльна. и съвлъкъ сѩ дасть <ѥмѹ> одеждю свою. Изб 1076, 269; повелѣ нали˫ати вина юже ношаше викию и дати ѥмѹ. ЖФП XII, 51б; съньмъ прьстень съ рѹкы …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • ενδίδω — (AM ἐνδίδωμι) 1. υποχωρώ, υποκύπτω («μή συγχωρεῑν ἐνδόντα τῇ τῶν πλειόνων γνώμη», Δημ.) 2. (για στέγη, πόρτα ή εύκαμπτα αντικείμενα) υποχωρώ, λυγίζω («με την ώθηση η σκεπή ενέδωσε») μσν. προστάζω, διατάζω αρχ. 1. δίνω στα χέρια («ἐνδοῡναι τήν… …   Dictionary of Greek

  • λοιπόν — (AM λοιπόν, Μ και λοιπός) (άναρθρο και έναρθρο) (ως σύνδεσμος συμπερασματικός, συλλογιστικός και μεταβατικός) άρα, συνεπώς, ώστε, επομένως (α. «αφού λοιπόν δεν έρχεσαι, θα πάω μόνος μου» β. «ἐκ τούτου λοιπὸν τοῡ χαλεποῡ νοσήματος, ἔμεινε...… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»