-
21 δυσμεταχειριστος
21) трудно управляемый, неудобный(δίκτυα Xen.)
2) с трудом поднимаемый, грузный(βαρὺς τῷ σώματι καὴ δ. Plut.)
3) неуязвимый, недоступный, неодолимый(στρατὸς ναυτικός Her.)
4) с которым трудно справиться, строптивый(παῖς Plat.)
-
22 ειρω
I(aor. εἶρα; pass.: эп. 3 л. sing. ppf. ἔερτο, эп. part. pf. ἐερμένος)1) плести, сплетать, свивать(στεφάνους Pind.)
2) низать, нанизыватьεἰρομένη λέξις Arst. — непрерывная речьIIэп.-ион. εἰρέω (fut. ἐρῶ - эп.-ион. ἐρέω, pf. εἴρηκα, ppf. εἰρήκειν; pass.: fut. ῥηθήσομαι, aor. ἐρρήθην и ἐρρέθην - ион. εἰρέθην, pf. εἴρημαι)1) говорить(τινί τι Hom.; τὸ εἴ. λέγειν ἐστίν Plat.)
οὐκ ἄλλα ἢ ἃ ἂν γιγνώσκω βέλτιστα ἐρῶ Thuc. — я выскажу лишь то, что считаю наилучшим;ἐπεὴ ταῦτα ἐρρήθη Xen. — после этих слов;εἴρηται λόγος Aesch. — слово сказано, т.е. я кончил;κακῶς ἐρεῖν τινα Eur. — дурно отзываться о ком-л.2) говорить, приказыватьεἴρηκα πάντας πείθεσθαί σοι Xen. — я приказал всем слушаться тебя;
εἴρητο συλλέγεσθαι (ὅ στρατός) Her. — войску приказано было собраться3) оговаривать, обусловливатьμισθὸς εἰρημένος Hes., Her.; — обусловленное вознаграждение - см. тж. ἔρομαι
-
23 Ελλην
-
24 εμβολη
ἥ1) вставка(τέν ἐμβολέν ποιήσασθαι Plat.)
2) вторжение, нападение, набег(τέν εἴς τινα ἐμβολέν ποιεῖσθαι Xen.; Θηβαίων Arst.; εἰς ἐμβολέν ἐπιστρέφειν Plut.)
ταῦρος ὣς ἐς ἐμβολήν Eur. — словно готовый броситься бык3) напор(αἱ τῶν κυμάτων ἐμβολαί Plut.)
4) мор. удар носовой частью, морской таран(στρατὸς δαμασθεὴς ναΐοισιν ἐμβολαῖς Aesch.; ἐ. τῶν νεῶν Thuc.)
ἐμβολὰς δοῦναι Polyb. — применить морской таран5) пробоина от морского тарана(ἐμβολὰς ἔχουσα τριήρης Xen.)
6) удар(φυλάσσεσθαι ἐμβολάς Eur. - ср. 8, λίθων καὴ δοκῶν ἐμβολαί Polyb.)
ἐν ἐμβολαῖς ὑσσῶν γενέσθαι Plut. — оказаться под обстрелом метательных копий7) голова стенобитной машины, таран(τὸ προέχον τῆς ἐμβολῆς Thuc.)
8) вход, проход(τέν πρὸς Θεσπιῶν ἐμβολέν φυλάττειν Xen. - ср. 6, τῆς Λακωνικῆς Plut.)
9) место впадения; устье(τοῦ ποταμοῦ Her., Plut.)
-
25 εναντιος
31) находящийся напротив, противоположный, противолежащий(ἀκταὴ ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν Hom.; μέρη τῆς πόλεως Arst.)
ἐ. ἧστο Hom. — он сидел напротив;τὰ τυφλὰ τοῦ σώματος ἐναντία τάττειν τοῖς πολεμίοις Xen. — обращать тыл к врагу, т.е. бежать от врага;πρόσωπα ἐναντία Plat. — лица, обращенные в противоположные стороны;ἐξ ἐναντίας Thuc., Plat., ἐξ (ἐκ τοῦ) ἐναντίου Xen., Luc. и ἐκ τῶν ἐναντίων Polyb. — с противоположной стороны2) направляющийся навстречу, встречный(δύο ἅμαξαι ἐναντίαι ἀλλήλαις Thuc.; ῥοή Plat.; κινήσεις Arst.)
οἱ ἐναντίη ἤλυθε Hom. — она вышла ему навстречу;ἄνεμος ἐ. ἔπνει Xen. — дул встречный ветер;3) противоположный по смыслу, обратный(τινί и τινός Plat.)
καὴ σμικρὰ καὴ τἀναντία Soph. — и малое, и большое;τέν ἐναντίαν (sc. ψῆφον) θέσθαι τινί перен. Plat. — высказать мнение, противоположное чьему-л.4) вражеский, враждебный, неприятельский(στρατός Pind.; στρατόπεδον Plat.)
ἐναντίοι καὴ σύμμαχοι Xen. — противники и союзники -
26 επακτος
21) нахлынувший(χειμέριος ὄμβρος Pind.)
2) привозной(σῖτος Thuc.)
τὰ ἐπακτά Thuc. — предметы ввоза3) иноземный, чужестранный, пришлый(ἐξ ἄλλης χθονός Eur.; ἐ. καὴ ἀλλόφυλος ἀρχή Plut.)
4) состоящий из иностранных наемников, наемный(στράτευμα Aesch.; στρατός Soph.; δύναμις Isocr.)
5) поступающий или привнесенный извне(ὕδωρ Arst., Diod.; πημονή Eur.; μανία Plat.)
6) добровольно причиненный(νόσημα Soph.)
7) навязываемый извне, вынужденный(ὅρκος Isocr.; πόλεμος Plut.)
8) чужойἐ. ἀνήρ Soph. — любовник
9) не врожденный, (благо)приобретенный(ἀρετή Her.)
-
27 επηχεω
1) отвечать отголоском, давать отзвук(ἐπήχει ἄντρον Eur.; πέτραι ἐπηχοῦντες Plat.)
2) кричать в ответ(βοᾷ δ΄ ἱερεύς, ἅπας δ΄ ἐπήχησε στρατός Eur.)
-
28 ετεροφωνος
-
29 ευρυαιχμας
-
30 ευρυς
εὐρεῖα (ион. εὐρέα), εὐρύ1) широкий(κόλπος Hom.; τάφρος Her.; πόρος Plat., Arst.)
2) толстый(τεῖχος Hom.)
3) обширный(οὐρανός Hom.; στρατός Hom., Hes.; ποντος Hom., Soph.; νῆσος Anth.)
4) просторный(κόθορνοι Her.; οἰκίαι Xen.)
5) широко распространяющийся(κλέος φόνου Hom.)
6) далеко идущий(ἐλπίδες Anth.)
-
31 ευχειρωτος
21) легко одолимый(στρατός Aesch.; στρατιὰ τοῖς πολεμίοις εὐ. Xen.)
2) послушный, податливый(τῷ νομοθέτῃ Arst.)
3) легко поддающийся(ταῖς ἀπάταις Plut.)
-
32 εφεδρος
I21) сидящий, восседающий(ἵππου Eur.)
λεόντων ἔ. Soph. — восседающая на львах (Кибела);ἔ. τῶν πηδαλίων Plat. — сидящий у кормила, кормчий2) живущий, обитающий(σκηναῖς Ἀγαμεμνονίαις Eur.)
3) стоящий лагерем, занимающий(γῆς ἔ. Ἑλλήνων στρατός Eur.)
4) находящийся рядом, т.е. готовый оказать помощь(Αἴας ξύνεστίν μοι ἔ. Soph.)
5) находящийся в резерве(ἱππόται Eur.)
6) идущий на смену, являющийся преемником или будущий(βασιλεύς Her.)
7) подкарауливающий, подстерегающий, высматривающий(τῶν καιρῶν и τοῖς καιροῖς Polyb.)
IIὅ1) соперник, противникἔ. ἦν ἀμφοῖν Plut. — (Красс) был противником обоих
2) преемник(ἔ. καὴ διάδοχός τινος Luc.)
-
33 θασσω
эп. θαάσσω (только praes. и impf.) сидеть, восседать(θρόνον Soph.; τρίποδα и τρίποδι ἐν χρυσέῳ, δάπεδον, ἄκραν, ἀμφὴ βωμόν, πρὸς βάθροις, ἐπ΄ ἀκταῖς Eur.; τὰς τυμβήρεις ἕδρας Arph.)
θ. δυστήνους ἕδρας Eur. — сидеть в немом отчаянии;στρατὸς θάσσει Eur. — войско расположилось, т.е. прибыло -
34 θαυμαστος
ион. θωϋμαστός и θωμαστός 31) достойный удивления, удивительный, изумительный, замечательный(ἔργα Her., NT.; στρατός Pind.; ἀνήρ Plat.; σημεῖον NT.)
θ. τό κάλλος Plat. — замечательно красивый;θ. ὅ ἀνέρ τῆς εὐσταθείας Plut. — человек с удивительным самообладанием2) удивительный, странный, непонятныйοὐδὲν τούτων θαυμαστὸν ἐμοί Soph. — ничто из этого меня не удивляет;
θαυμαστὸν ποιεῖς Xen. — странно ты поступаешь3) нелепый(θαυμαστὰ καὴ γελοῖα Plat.)
ὦ θαυμαστέ! ирон.-ласк. Plat. — ах ты чудак! -
35 ιερος
1) великий, мощный, могучий(ἲς Τηλεμάχοιο, μένος Ἀλκινόοιο, φυλάκων τέλος Hom.)
2) огромный, диковинный, чудовищный(Ἀργείων στρατός, ἰχθύς Hom. - ср. 13; κῦμα Eur.; μέγαν τινὲς οἴονται τὸν ἱερόν Plut.)
3) полновесный, крупный(ἄλφιτον Hom.; Δημήτερος ἀκτή Hes.)
4) роскошный, пышный или священный(ἀλωή, ἐλαίη Hom.; μυρσίνη φόβη Eur.)
5) чудесный, дивный, великолепный(δίφρος Hom.)
6) ниспосланный богами, благодатный(ἦμαρ, κνέφας Hom.; φάος Hes.; ὄμβρος Soph., δρόσοι Eur.)
7) находящийся под покровительством богов, хранимый богами, угодный богам(Τροίης πτολίεθρον Hom.; βασιλεῖς Pind.)
8) посвященный богам, внушающий благоговение, священный(βωμός, δόμος, ποταμός Hom.; δαιμόνων ἀγάλματα Soph.; εἴδωλον Ἥρας Eur.)
9) священный, заповедный(ἄλσος Ἀθηναίης, ἄντρον Νυμφάων Hom.; πέδον Σαλαμῖνος Soph.; χώρα Arst.)
10) священный, неприкосновенный(ἱ. καὴ ἄσυλος δήμαρχος Plut. - лат. tribunus sacrosanctus)
παρθένοι ἱεραί Plut. = αἱ Ἑστιάδες11) священный, культовый(ἑκατόμβη Hom.; χρήματα Plat., Arst.; τριήρης Arst.; ἐσθής Dem.)
ἱ. νόμος περὴ τῆς ἱερομηνίας Dem. — закон о праздновании священного месяца12) устраиваемый в честь богов, религиозный(ἀγῶνες, ἄεθλα Pind.)
13) священный, святой, божественный(γένος, ἀθανάτων Hes. γράμματα Her., NT.)
ἱερὰ νόσος Her., Arst., Plut.; — священная, т.е. падучая болезнь, эпилепсия;ἱερὰ ξυμβουλή Xen. — священный совет, т.е. являющийся делом священного долга или даваемый по чистой совести;ἱερὰ ἄγκυρα Luc. — священный якорь, т.е. последняя надежда;ἱερὸν ὀστοῦν Plut. (лат. os sacrum) — крестцовая кость14) преданный божеству, благочестивый(ἄνθρωπος Arph.; ἱ. καὴ εὐσεβής Soph.). - см. тж. ἱερά и ἱερόν
-
36 ιππευτης
-
37 ιπποσυνη
(ῠ) ἥ тж. pl.1) искусство конной ездыμέρμερα ῥέζων ἔγχεΐ θ΄ ἱπποσύνῃ Hom. — совершая великие подвиги копьем и искусным управлением колесницей
2) конница(ἱ. τε καὴ πεζὸς στρατός Her.)
3) ристалище для конных состязаний(Δαρδανία - Γανυμήδεος ἱ. Eur.)
-
38 ιπποτης
-
39 κακοω
1) мучить, угнетать, притеснять, обижать(τινα Hom., NT.; τὸν δῆμον Lys.; ὀρφανόν Plat.; τοὺς ἀναιτίους Eur.)
ἐκεκάκωτο ὑπὸ τῆς πορείας Xen. — (лошадь) была измучена (тяжелым) переходом;ἐν τῇ θαλάσσῃ κεκακωμένος Plut. — измученный морским путешествием2) причинять ущерб, наносить вред(οἱ κακοῦντες τὰ κοινά Her.)
3) разрушать, сокрушать, уничтожать(τὸ ναυτικόν Thuc.)
στρατὸς κακωθείς Aesch. — разгромленное войско4) изнурять, подтачивать(τὸ σῶμα ἀνατάσει Plut.)
5) грабить, разорять(τοὺς Ἀθηναίους Thuc.)
6) огорчать, печалить7) пачкать, обезображиватьκεκακωμένος ἅλμῃ Hom. — (Одиссей), обезображенный морской водой, т.е. покрытый грязью
8) озлоблять, раздражать -
40 καταλειπω
эп. καλλείπω (эп. fut. тж. καλλείψω, aor. 2 κατέλιπον, pf. καταλέλοιπα; pass.: fut. καταλειφθήσομαι, aor. κατελείφθην, pf. καταλέλειμμαι) тж. med.1) оставлять(τινὰ παρ΄ ὄχεσφιν Hom.; ἄφοδόν τινι Xen.; στενέν διέξοδον καταλιπέσθαι Plat.; ἑαυτῷ τι Arst.)
ὅ στρατὸς καταλελειμμένος τοῦ ἄλλου στρατοῦ Her. — оставленная (для несения охраны) часть войска;κατελείφθη μόνος NT. — он остался один;διαλαβεῖν εἰς δύο, ὥστε μηδὲν καταλιπεῖν μέσον Arst. — разделить пополам без остатка2) оставлять на поле сражения, т.е. терять убитыми(πολλους Τρώων Hom.)
3) покидать, бросать(Ἀχαιούς, πόλιν Hom.; οἰκίας τε καὴ ἱερά Thuc.)
κ. σχεδίην ἀνέμοισι φέρεσθαι Hom. — бросить плот на произвол ветров;ἀλλ΄ ἀντιάζω, μή με καταλίπῃς μόνον Soph. — но прошу тебя, не покидай меня одного4) оставлять после себя или в наследство(τινὴ ὀδύνας τε γόους τε Hom.; αἰδῶ παισίν, οὐ χρυσόν Plat.; δύο θυγατέρας Arst.)
τὰ ἐν μύθου σχήματι καταλελειμμένα τοῖς ὕστερον Arst. — перешедшее в форме мифа к позднейшим поколениям5) оставлять, сохранять, сберегать(ὀκτὼ μόνους, sc. ἄνδρας Xen.; τριτάτην μοῖραν Arst.; ἑπτακισχιλίους ἄνδρας ἑαυτῷ NT.)
τὰ μὲν ἄλλα περιῄρει, κατέλειπε δὲ τὸ εὐδαίμονας ποιεῖν Xen. — (Сократ) отбрасывал все другое и интересовался лишь тем, как сделать счастливыми (людей);καταλείπεσθαι ἑαυτῷ Xen. — сохранить для самого себя6) предоставлять
См. также в других словарях:
στρατός — army masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Στράτος — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στρατός — Σύνολο στρατιωτικών δυνάμεων, οργανωμένο και διατηρούμενο από ένα κράτος για τη διεξαγωγή του χερσαίου πόλεμου. Στο μακρινό παρελθόν οι σ. ήταν συχνά προσωρινοί και διαλύονταν όταν τελείωνε ο πόλεμος, ενώ σήμερα είναι μόνιμοι, υπάρχουν δηλαδή και … Dictionary of Greek
Στράτος — Sp Strãtas Ap Στράτος/Stratos L V Graikija … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
στρατός — ο το σύνολο των στρατιωτικών δυνάμεων μιας χώρας: Ο ελληνικός στρατός απέκρουσε τις επιθέσεις του εχθρού … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Στρατός της Σωτηρίας — Οργάνωση που ιδρύθηκε το 1878 από τον πρώην μεθοδιστή Ουίλιαμ Μπουθ (1829 1912), με σκοπό να οδηγήσει την ανθρωπότητα στη χριστιανική αντίληψη της ζωής με την παροχή αποτελεσματικής βοήθειας στους παραστρατημένους και των δύο φύλων, και κυρίως… … Dictionary of Greek
Στράτος, Νικόλαος — Έλληνας πολιτικός (Αθήνα 1872 1922). Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής της επαρχίας Βάλτου στις εκλογές του 1902. Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Δ. Ράλλη (1909), προσχώρησε στο κόμμα των … Dictionary of Greek
Σωτηρίας Στρατός — (Salvation Army). Χριστιανική φιλανθρωπική οργάνωση με στρατιωτική διάρθρωση, που ιδρύθηκε από το Γουλιέλμο Μπουθ το 1865. Αποσκοπούσε στην εφαρμογή των αρχών του χριστιανισμού και της ηθικής, την καταπολέμηση της ανηθικότητας και των κοινωνικών… … Dictionary of Greek
στρατοῖν — στρατός army masc gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στρατοί — στρατός army masc nom/voc pl στρατόω to be on a campaign pres subj mp 2nd sg στρατόω to be on a campaign pres ind mp 2nd sg στρατόω to be on a campaign pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στρατούς — στρατός army masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)