-
1 στελεά
στελεά̱, στελεάhaft: fem nom /voc /acc dualστελεά̱, στελεάhaft: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)στελεόνmanubrium: neut nom /voc /acc pl -
2 στελεά
-
3 στελεᾷ
-
4 στελεά
στελεά, ἡ,A haft, shaft, [ στυρακίου] Aen.Tact.18.10 (unless = socket); [dialect] Ep. [full] στελεή,τυπίδος A.R.4.957
: also [full] στειλειή, haft of an axe, Od.21.422, v.l.in Nic.Th. 387.II metaph., στειλέαν,= τὴν μακρὰν ῥάφανον, Antiph. (Fr.121?) ap. Hsch. (cf. στελεός). (The statement of Hsch., EM726.52, Eust.1531.37, that στειλειή = hole in the axe-head, may be due to a misunderstanding of Od. l.c.) (With στελεά, στελεόν, στελεός, cf. OE. stela 'stem, stalk', Engl. (dial.) steal 'handle of a hammer, axe, rake, etc., shaft of an arrow or javelin'.) -
5 στελεά
Grammatical information: f.Meaning: `shaft of an axe, hack, hammer etc.' (- ειή φ 422 and - εά Aen. Tact. `cavity for the shaft' after Bérard REGr. 68, 8f. and Pocock AmJPh 82, 346ff. with Eust., H. and EM).Other forms: - εή (A. R.), στειλειή (φ 422; v.l. Nic. Th. 387); - εόν (Aen. Tact., Babr.), στειλειόν (ε 236) n.; - εός and - ειός (Att. inscr.) m.; - εός or - εόν (hell. a. late); στειλεός (Hp. with vv. ll.), στειλειός (Aesop.), gen. - ειοῦ (Nic. Th. 387 as v. l.)Derivatives: στειλει-άριον (Eust.) and the denom. ptc. ἐστελεωμένος `provided with a shaft' (AP). -- Beside it στέλεχος n. (m.) `the end of the stem at the root of a tree, stump, log, stem, branch' (Pi., IA.; on the eaning Strömberg Theophrastea 95ff.). Some compp., e.g. πολυ-στελέχ-ης (Thphr.), - ος (AP) `with many stems' (cf. Strömberg 103 f.). From this στελέχ-ια πρέμ\<ν\>ια H., - ώδης `stem-like' (Thphr., Dsc.), - ιαῖος `serving as a stem' (Gal.), - ηδόν `according to the kind of stem' (A. R. 1, 1004 as v. l. for στοιχηδόν).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)Etymology: On the formation: στελ-εά like δωρ-εά, γεν-εά, - εός, - εόν as κολ-εός, - εόν, θυρ-εός; στειλ-ειή as ἀρ-ειή, νευρ-ειή ( στειλ- metr. lengthening(?); cf. Schwyzer 469 n. 3 w. lit., Risch 120f., Chantraine Form. 51 a. 91. With στέλε-χος cf. τέμα-χος, σέλα-χος a.o. (Schwyzer 496, Chantraine 403). Both στελεά, - εός, - εόν and στέλεχος are based on an unknown, prob. nominal basis, perh. *στέλος n. (Schulze Q. 175), which fits unproblem. to Arm. steɫn, pl. steɫun-k` `stem, shaft, stalk, twig' and to Germ. words like OE stela m. `stalk of a plant', Norw. stjøl `stalk'; further s. στέλλω (with στόλος). Cf. also στήλη. -- The variation shows that the word is Pre-Greek, with a \> ε(ι) before palatal ly. Was the word *stalyaya?Page in Frisk: 2,785-786Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στελεά
-
6 στελεά
στελεά, ἡ, ion. σ τελεή, = στειλειή, Ap. Rh. 4, 957.
-
7 στέλλω
στέλλω, - ομαιGrammatical information: v.Meaning: `to put in order, to make ready, to equip, dress with weapons, clothes etc.; to prepare (for a journey), to dispatch'; also `to furl, take in the sails, to tie up, to constrain'; midd. esp. `to summon, to fetch, to prepare (for a journey), to set off' (also act. intr.). `to dress'.Other forms: Aor. στεῖλαι, - ασθαι (Il.), Aeol. ἀπο-, ἐπι-στέλλαι, fut. στελ-έω (β 287 a.o.), -ῶ, - οῦμαι (Att.). Aor. pass. σταλ-ῆναι (Pi., IA.), - θῆναι (hell.), perf. pass. ἔσταλμαι (IA.), act. ἔσταλκα (Att.), ἔστολα (gramm.).Compounds: Very often w. prefix with variaous shades of neaning, e.g. ἀπο-, δια-, ἐπι-, κατα-, περι-, συν-, ὑπο-. As 2. member e.g. ἰδιό-στολος `having one's own equipment, equipped at one's own expense, making one's own journey' (Plu. a.o.), πυγο-στόλος adjunct of γυνή (Hes. Op. 373; on the debated meaning Martinazzoli Par. del Pass. 15, 203ff.); ναυ-στολ-έω `to send on a ship, to navigate, to steer (a ship)' (Pi., S., E., late prose; ναύ-στολος only A. Th. 858 [lyr.; doubted]; cf. ναυ-μαχέω, οἰνο-χοέω a.o. in Schwyzer 726); ἀκρο-στόλ-ιον n. `decorated end of the rostrum' (Callix., Str., D.S. etc.); ἀπόστολ-ος (: ἀπο-στέλλω) m. `envoys, fleet-expedition' (IA.), `apostle' (LXX, NT). As 2. member e.g. μελανό-στολος `with a black garment' (Plu.).Derivatives: A. 1. στόλος m. `equipment (of a campaign), campaign by water and by land, fleet, army, troop, legion, march' (Pi., IA.); also `rostrum' (Pi., trag.)`outgrowth, stump, appendage' (Arist.); cf. below. 2. στολή (Aeol. σπόλα; cf. below) f. `armor', usu. `dress, garment' (IA.), `obstruction, pressure, constraint' (Epicur., medic.); ἀπο-, δια- ἐπι-στολή a.o. (: ἀπο-στέλλω) `sending resp. extension, mission or letter' (IA. etc.) with ἀποστολ-εύς m. `officials for equipping and dispatching the fleet' (Att.) a.o., s. Bosshardt 53 f. From this the dimin. στόλ-ιον n. (Delos IIa, AP a.o.); στολ-άς f. `jacket' (Ael.); στολ-ίς f. `dress', pl. `folds' (E., Arist. etc.) with - ίδιον, - ιδώδης, - ιδόομαι, - ίδωμα, - ιδωτός. - From στολή and στόλος: στολ-ίζω, also w. κατα-, συν-, ὑπο- `to place in order, to equip, to dress' (Hes. Op. 628, E., hell. a. late), - ισις, - ισμα, ισμός, - ιστής, - ιστήριον, - ιστεία; - άζομαι `to dress' in ἐστολάδαντο (metr. inscr. Marathon IIp; cf. ἐρράδαται a.o. Schwyzer 672). -- 3. στολμός m. `equipment, clothing' (A., E.). -- B. στέλμα στέφος, στέμμα H. (correct?); στελμονίαι ζώματα H. (= X. Cyr. 6, 1); cf. ἁρ-μον-ία a.o., Scheller Oxytonierung 58f. -- C. 1. - σταλ-μα, only from the prefixed ἐπι-στέλλω etc.: ἐπί-, διά-, ἀπό-σταλμα n. `public mission etc.' (Thphr., pap.). 2. διασταλ-μός m. `assessment' (pap. VIp). 3. στάλ-σις f. `obstruction' (Gal.), διά- στέλλω `destination, treaty' (LXX). 4. ἀνα-, δια-, περι- etc. - σταλτικός (late). --5. On στάλιξ s. v.Origin: IE [Indo-European]X [probably] [1019] * stel- `put (up), stand'; also [985] * spel- `split'?Etymology: The above forms form in spite of all semantic differentiation a well kept together formal system. Outside the wide semantic cadre are, however, στόλος in the sense of `ships beak a.o.', a meaning which seems difficult to connect with στέλλω `prepare, equip, send out', but which can without difficulty be connected with στελεά, στέλεχος, στήλη [which in my view do not belong to στέλλω]. When judging the etymology some seemingly Aeolic, mostly only lexically attested forms with σπ- (against inscr. ἀπο-, ἐπι-στέλλαι) must not be overlooked: σπελλάμεναι στειλάμεναι, σπολεῖσα σταλεῖσα, εὔσπολον εὑεί-μονα, εὑσταλέα, κασπέλλει (cod. - έλη) στορνύει (all H.); σπόλα = στολή (Sapph.), κασπολέω (- σπελ-?) ὑποστορέσω (Sapph., H.). So ΙΑ. στελ-, Aeol. σπελ- from IE skʷel- (lit. in Persson Beitr. 1, 422)? After Bechtel Dial. 1, 125f. (with Schulze; cf. on this Hamm Grammatik 15 w. n. 3) in IA. στέλλω IE * stel- `send' and skʷel- `equip' (from where Aeol. σπελ-) would have fallen together. The difficulty to find IE * skʷel- back in other languages, as well as the meagre documentation of the σπ-forms both arouse suspicion against such a supposition. For some of the relevant words ( σπόλα, εὔσπολος) one might sonsider a connection with IE * spel- `split' (s. σπολάς). -- Exact cognates outside Greek are missing. Nearest comes Arm. steɫc-anem, aor. steɫc-i `prepare, creare' with unclear c (ɫc from l + s with Pedersen KZ 39, 427 ?); beside it steɫn, pl. steɫun-k` `stem, stalk, twig' (cf. στέλεχος, στελεά). Also several other words go back on IE * stel-, but deviate semantically from στέλλω: Alb. shtiell `wind up, reel up, collect' (IE * stel-n-ō); Germ. nouns as OE stela m. `stalk of a plant', OWNo. stiolr m. `tail-bone', NNorw. stjøl `stalk, stem' (\< * stelu-; cf. στελεχος, στελεά). Here belong also the unclear OWNo. stallr m. `constitution, crib, stable', OHG stal m. `living, seat, stable' (to which stellen) from PGm. * stalla- or * staðla-(IE * stol-no- or * st(h)h₂-dhlo- [to st(h)ā- `stand'; s. ἵστημι]); Skt. sthálam n. `continent, earth-bottom', sthálā f. `raised earth' etc. (cf. on στήλη). -- Further forms w. lit. in WP. 2, 643ff., Pok. 1019f., W.-Hofmann s. locus; older lit. also in Bq. -- The evidence for IE origin is meagre; could the word be Pre-Greek?Page in Frisk: 2,786-788Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στέλλω
-
8 στειλέα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στειλέα
-
9 στελεόν
στελεόν, τό,=Aστελεά 1
, [ φορμορραφίδος] Aen.Tact.18.11; of an axe, Hsch., EM726.52;= manubrium, Gloss.: pl.στελεά Babr.143
: [dialect] Ep. [full] στειλειόν Od.5.236, Ps.-Babr. ap. Suid. s.v. στειλειόν.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στελεόν
-
10 στελεός
στελεός, ὁ,=Aστελεά 1
, of an axe, EM339.57, 725.49; nom. pl.στελεοί IG22.1673.29
,30;=σκυταλίδες 1.3
, J.AJ3.6.6; acc. pl. writtenστελειούς IG22.1673.55
: gender uncertain in acc. sg. στελεόν (perh.= rolling-pin) Anaxipp.6.3, cf. Antiph.121 (Rh.Mus.81.381), and in gen. sg.στελεοῦ Ph.Bel.67.13
, AP6.297 (Phan.): dat. sg.στελεῷ Alciphr.3.55
codd. ( στελέχῳ cj. Mein.); στελεοῖς ἐχρῶντο (to punish adulterers) μὴ παρουσῶν τούτων (sc. τῶν ῥαφανίδων) App.Prov. 5.43 (cf.στελεά 11
): also nom. [full] στειλειός, Aesop. 122, gen. στειλειοῦ (gender uncertain) Nic.Th. 387 (v.l. στειλειῆς): also [full] στειλεός,οἱ σ. τῶν σκαφίων Hp.Fract.8
, cf. Mul.1.90 (with vv. ll. in both places, as also in the citations by Paul.Aeg.6.99, 115, 118):—hence [var] Dim. [full] στειλειάριον, Eust.1531.38.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στελεός
-
11 στελεή
-
12 στελεῇ
-
13 στελεών
στελεάhaft: fem gen plστελεόνmanubrium: neut gen plστελεόςrolling-pin: masc gen plστελεόωfurnish with a handle: pres part act masc voc sg (doric aeolic)στελεόωfurnish with a handle: pres part act neut nom /voc /acc sg (doric aeolic)στελεόωfurnish with a handle: pres part act masc nom sgστελεόωfurnish with a handle: pres inf act (doric) -
14 στελεῶν
στελεάhaft: fem gen plστελεόνmanubrium: neut gen plστελεόςrolling-pin: masc gen plστελεόωfurnish with a handle: pres part act masc voc sg (doric aeolic)στελεόωfurnish with a handle: pres part act neut nom /voc /acc sg (doric aeolic)στελεόωfurnish with a handle: pres part act masc nom sgστελεόωfurnish with a handle: pres inf act (doric) -
15 στειλειή
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στειλειή
См. также в других словарях:
στελεά — στελεά̱ , στελεά haft fem nom/voc/acc dual στελεά̱ , στελεά haft fem nom/voc sg (attic doric aeolic) στελεόν manubrium neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στελεᾷ — στελεά haft fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στελεά — και επικ. τ. στελεή και στειλειή και στειλέα, ἡ, Α ξύλινος στειλεός, ξύλινη λαβή εργαλείου. [ΕΤΥΜΟΛ. Οι τ. στελ εά / στειλ ειή (πρβλ. δωρ εά, νευρ ειή) έχουν σχηματιστεί πιθ. από αμάρτυρο τ. *στέλος και συνδέονται με τα αρμ. stetn, stetun k… … Dictionary of Greek
στελεῇ — στελεά haft fem dat sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στελεῶν — στελεά haft fem gen pl στελεόν manubrium neut gen pl στελεός rolling pin masc gen pl στελεόω furnish with a handle pres part act masc voc sg (doric aeolic) στελεόω furnish with a handle pres part act neut nom/voc/acc sg (doric aeolic) στελεόω… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στέλλω — ΝΜΑ, και στέλνω και στέρνω Ν αποστέλλω, πέμπω (α. «τού έστειλε πολλά χαιρετίσματα» β. «ἐς οἶκον σὸς λόγος στέλλει πάλιν», Αισχύλ.) νεοελλ. φρ. «στέλνω κάποιον στον διάβολο» διώχνω κάποιον με άσχημο τρόπο, τόν ξαποστέλνω νεοελλ. αρχ. ναυτ.… … Dictionary of Greek
στέλεχος — Στη φυτολογία σ. είναι συνώνυμο του βλαστού, που χρησιμοποιείται περισσότερο στην περίπτωση των ποωδών φυτών. Λέγεται και καυλός. Πρόκειται για το όργανο στήριξης στα ανώτερα φυτά. Πάνω σ’ αυτόν βρίσκονται γενικά διάφορα όργανα και κυρίως τα… … Dictionary of Greek
στελεόν — και επικ. τ. στειλειόν, τὸ, Α η στελεά*. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. στελεά] … Dictionary of Greek
στειλέα — ἡ, Α βλ. στελεά … Dictionary of Greek
στειλειή — ἡ, Α βλ. στελεά … Dictionary of Greek
στειλεός — και στελεός, ο, ΝΜΑ, και στελιός Ν, και στείλειός και στελειός και στειλαιός Α 1. μακρύ κυλινδρικό ξύλο που χρησιμεύει ως λαβή ή μοχλός διαφόρων εργαλείων, κν. στειλιάρι 2. συνεκδ. λαβή, χερούλι αρχ. 1. ρόπαλο 2. λείο και μυτερό κυλινδρικό ξύλο… … Dictionary of Greek
