σπῖλος

См. также в других словарях:

• σπίλος — rock masc nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• σπίλος — (Ιατρ.). Δυσπαλία των ιστών που συχνότερα και εμφανέστερα προσβάλλει το δέρμα. Οι σ. προέρχονται από συσσώρευση κυττάρων γεμάτων με μελανίνη, που ονομάζονται μελανοφόρα κύτταρα. Η όψη τους εξαρτιέται από τον αριθμό αλλά και από την κατάσταση των… …   Dictionary of Greek

• σπίλοι — σπίλος rock masc nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• σπίλους — σπίλος rock masc acc pl σπιλόω stain imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• σπίλως — σπίλος rock masc acc pl (doric) σπιλόω stain imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• κατάσπιλος — κατάσπιλος, ον (Α) γεμάτος κηλίδες, κηλιδωμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + σπιλος (< σπίλος «κηλίδα»), πρβλ. ά σπιλος, υπό σπιλος] …   Dictionary of Greek

• πολύσπιλος — ον, ΜΑ 1. αυτός που έχει πολλές κηλίδες 2. μτφ. αυτός που επιφέρει ψόγο, άξιος μομφής, αξιόμεμπτος («ὁ πολύσπιλος τῆς πορνείας δαίμων», Νείλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + σπίλος «κηλίδα, λεκές» (πρβλ. κατά σπιλος)] …   Dictionary of Greek

• σπίλη — ἡ, Α σπίλος, ηθικό στίγμα. [ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού σπίλος (Ι), κατά τα θηλ.] …   Dictionary of Greek

• σπιλάς — (I) άδος, ἡ, Α 1. παράκτιος ή παρόχθιος βράχος διαβρωμένος από το νερό (α. «ῥεῑθρον ἀπὸ σπιλάδων», Θεόκρ. β. «νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα», Ομ. Οδ.) 2. πέτρα, πλάκα («κατ ἄκρας σπιλάδος», Σοφ.) 3. κοίλος βράχος, σπήλαιο 4. ως επίθ.… …   Dictionary of Greek

• υπόσπιλος — ον, Α αυτός που έχει σπίλους, κηλίδες. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο) * + σπίλος «κηλίδα» (πρβλ. κατά σπιλος)] …   Dictionary of Greek

• άσπιλος — η, ο (AM ἄσπιλος, ον) 1. ο ακηλίδωτος, ο καθαρός 2. (μτφ., με ηθική σημ.) ο άψογος, ο αγνός. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερ. + σπίλος (ΙΙ) «στίγμα, κηλίδα, λεκές, μίασμα»] …   Dictionary of Greek