-
1 σπαθάριος
Aσπάθη 5
) guardsman, Lyd.Mens.4.28, BCH33.120 ([place name] Cappadocia), etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπαθάριος
-
2 σπάθη
Grammatical information: f.Meaning: Des. of several flat and oblong oblects, e.g. `tool of a weaver for striking the threads of the woof home, blade (of a sword), blade of an oar, spatula, flat rib (shoulder-blade?), spathe, espec. of the palm, stalk of the palm leaf, harroweeder' (Alc., IA.).Derivatives: 1. σπαθ-ίς, - ίδος f. `spatula, garment of closely-woven cloth' (com., inscr.). 2. - ίας κτείς `flat rib' (Opp.). 3. - ίτης m. `palm wine' (Alex. Trall.; Redard 99). 4. - ινα pl. `garments' (Aq.), - ίνης m. `young deer', from the form of the horns (H., Eust., sch.; cf. ἐλαφίνης a. o.). 5. - άριος m. `guard (equipped with a σ.)' (Lyd., Cappadoc. inscr.), - αρία f. `fighting contest' (EM), - αρικόν n. `thin upper garment' (Sm.). 6. - άω, rarely w. δια-, ἐν-, κατα-, `to strike with a σ., to seal up, to hatch, to dissipate, to waste' (Ar., D., hell. a. late) with - ημα, - ησις, - ητός. 7. - ίζω ( περι- a. o.) `to stir up with a spatula' (Opp.) with - ίσματα σπαδονίσματα H.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Except for the stemformation σπάθη has been connected with the Germ. word for `spade', OS spado m., OE spade, spadu f., NHG. Spaten m., PGm. * spað-an, - ōn-, but the Greek word cannot be connected as the Germ. word had an ē (which implies a h₁, which would have given Gr. ε; see Pok. 980). Untenable on σπάθη Specht Ursprung 256 (θ from IE th). Hitt. išpatar `spear?, sprong ?' should better remain far; s. Kronasser 1, 283 w. lit. Further connection with a verb `draw in length' (s. σπάω; Persson Beitr. 1, 405ff.) seems possible (reserved WP. 2, 652f.). Lat. LW [loanword] spada, spatha, spatula s. W.-Hofmann s. vv. w. more details.Page in Frisk: 2,755Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπάθη
См. также в других словарях:
κανδηλάριος — κανδηλάριος, ὁ (Μ) κανδηλάπτηρ*, ο αρμόδιος για τις καντήλες τού ναού. [ΕΤΥΜΟΛ. < κανδήλα + κατάλ. άριος (< λατ. arius), πρβλ. σπαθ άριος, τιτουλ άριος] … Dictionary of Greek
καψάριος — καψάριος, ὁ (Α) 1. αυτός που κρατά τον θύλακο*, ο θυλακοφόρος 2. ο δούλος που κρατούσε τη θήκη τών βιβλίων τών παιδιών όταν πήγαιναν στον δάσκαλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάψα (I) + επίθ. άριος (πρβλ. σπαθ άριος, ταβουλ άριος)] … Dictionary of Greek
κοξάριος — κοξάριος, ον (Μ) αυτός που πάσχει στο ισχίο του, στον γοφό. [ΕΤΥΜΟΛ. < κόξα + κατάλ. άριος (< λατ. arius), πρβλ. νοτ άριος, σπαθ άριος] … Dictionary of Greek
κουβερνάριος — κουβερνάριος, ὁ (M) κυβερνήτης. [ΕΤΥΜΟΛ. < κουβέρνο «διακυβέρνηση» (< ιταλ. ή βεν. governo) + κατάλ. άριος (< λατ. arius), πρβλ. δρουγγ άριος, σπαθ άριος] … Dictionary of Greek
