σιαίνω

σῐαίνω,

A cause loathing or disgust to a person, c. acc., Sch.Luc. DMort.20.9:—[voice] Pass. with [tense] aor. ἐσιάνθην, feel loathing, Gloss., Hsch. s.v. ἀπεκάκησεν; σιαίνεται· αἰτιατικῇ, Suid.; τὸ λάχανον ὅδε σαπρόν ἐστι καὶ σιαίνομε (sic) POxy.1849.2 (vi/vii A.D.).

σαίνω, Hes.Th. 771: [dialect] Ep. [tense] impf.

A

σαῖνον Od.10.219

: [tense] aor.

ἔσηνα 17.302

; [dialect] Dor.

ἔσᾱνα Pi.O.4.6

, P.1.52:—[voice] Pass., A.Ch. 194:—prop. of dogs, wag the tail, fawn,

ὅτ' ἂν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες.. σαίνωσι Od.10.217

;

νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας 16.6

;

σαίνεις δάκνουσα καὶ κύων λαίθαργος εἶ S.Fr. 885

;

ἡ κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ' Apollod.

Com.14.5: with the dat. added, οὐρῇ μέν ῥ' ὅ γ' ἔσηνε, of the dog Argus, Od.17.302;

σ. οὐρῇ τε καὶ οὔασι Hes.

l.c.;

ἔσαινεν οὐρᾷ με S. Fr. 687

( ἔσαινεν οὐράν wagged his tail, Hemsterhuis, cf. Sch.rec.A. Th. 704, Sch.rec.Theoc.2.109).

II metaph. of persons, fawn, cringe,

ὑδαρεῖ σ. φιλότητι A.Ag. 798

(anap.), cf. Pers.97 (lyr., s.v.l.); also

σ. ποτὶ πάντας Pi.P.2.82

; σ. ποτὶ ἀγγελίαν greet it with joy, Id.O.4.6.

III c. acc. pers., fawn upon,

κέρκῳ τινά Ar.Eq. 1031

, cf. AP9.604 (Noss.); so of fishes,

σαίνοντες οὐραίοισι τὴν κεκτημένην S. Fr. 762

.

2 fawn on, pay court to, greet, τινα Pi.P.1.52;

ὅτ' ἐλεύθερος ἀτμένα σαίνει Call.Aet.1.1.19

; σ. μόρον cringe to it, seek to avert it, A.Th. 383, 704; παιδός με σαίνει φθόγγος greets me, S.Ant. 1214; φαιδρὰ γοῦν ἀπ' ὀμμάτων σαίνει με greets me gladly from her eyes, Id.OC 320.

3 gladden, esp. with hope or conviction,

ἐλπίδι κέαρ B.1.55

;

οὐ γάρ με σ. θέσφατα E. Ion 685

(lyr.);

τὰ λεγόμενα.. σ. τὴν ψυχήν Arist.Metaph. 1090a37

; so σ. τὴν ὑπόσχεσιν receive it with marks of gladness, Luc.Merc.Cond.20 (dub., σαίνει τῇ ὑποσχέσει is prob. cj.):—[voice] Pass.,

σαίνομαι δ' ὑπ' ἐλπίδος A.Ch. 194

.

4 beguile, cozen, deceive,

ἡ δ' ἄρ' ἐν σκότῳ λήθουσά με ἔσαιν' Ἐρινύς S.Fr. 577

; σ. μ' ἔννυχος φρυκτωρία seeks to deceive me, E.Rh.55 (or in signf. 111.3).

5 in 1 Ep.Thess.3.3, σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσι seems to mean to be shaken, disturbed;

σαινόμενοι τοῖς λεγομένοις ἐδάκρυον D.L.8.41

(or in signf. 111.4); σαίνεται· κινεῖται, σαλεύεται, ταράττεται, Hsch.; but cf. σιαίνω.

σῐαντ-ία, ἡ, ([etym.] σιαίνω)

A nuisance,

ἀπαλλαγῆναι τῆς σ. ταύτης POxy. 1855.13

(vi/vii A.D.); = fastidium, Gloss.

ψίαι· ἀλώπεκες, Hsch. (cf. ψύα); also [full] ψειαί· ἀλώπεκες, ψῆφοι, Id. [full] ψῐαίνω, [tense] aor. inf. ψιῆναι· ψίξαι, Id., Suid. ( ψέξαι codd.); cf. σιαίνω.

Grammatical information: n. (m.)

Meaning: `spittle, slobber', metaph. `joint-fluid, synovitis' (Hp., Pherecr., X., Arist., hell. a. late).

Other forms: σίελον (- ος)

Derivatives: σιαλίς βλέννος (`slime') H., σιαλώδης `saliva-like' (Hp.), σιαλ-ίζω ( σιελ-) `to form spittle, slobber, to foam' (Hp., Archig.), - ισμός m. `waterbrash' (medic.), - ιστήριον n. `bridle-bit' (Gp.). Besides the verb σίαι πτύσαι (cod. πτῆσαι) Πάφιοι H. (cf. Schwyzer 752 n. 4).

Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)

Etymology: Expressive-popular words as πτύαλον, πτύω, with which they have also genetically been connected; s. πτύω w. further lit. On the supposed but quite uncertain connection with Skt. kṣī́vati `spit' (Dhātup.) s. Wackernagel in Bechtel Dial. 1. 454 and Mayrhofer s. v. -- To be noted further the very rare and late attested σιαίνομαι, aor. σιάνθην `to meet antipathy, disgust' (pap. Vl--VII^p, H., Suid., Gloss.), σιαίνω `to cause antipathy' (sch.), which seems to be a transformation of the synonymous σικχαίνω, - ομαι (s. v.) after σίαι and similar unliterary forms. -- It cold derive from a Pre-Greek *s^yal-. S. also σίαλος.

Page in Frisk: 2,699