Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

πρὶν+ὅρμῳ+ναῦν+ϑρασυνϑῆναι

  • 1 πρίν

    πρίν, Adv. and Conj.,
    A before, until.

    [πρῐν 19

     times in Hom., Il.2.344, al.; πρῑν in Il.6.81, 13.172, al.; once written [full] πρείν, Leg.Gort.7.40, but [full] πρίν IG12.60.11, 94.9, 114.46, etc.; Trag. and Com. always πρῐν ( πρίν γ' must be read in Ar.Ach. 176).]
    A Adv. of Time, before, either in the sense of sooner or in that of formerly, erst (implying duration up to a certain time):
    I of future time, with [tense] fut. Indic.,

    πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν Il.1.29

    , cf. 18.283, Od.2.198, etc.: with Subj. = [tense] fut.,

    πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα Il.24.551

    : with Opt. and κεν

    , πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο Od.3.117

    , cf. 11.330, 14.155, Ar. Pax 1076, 1112: with Opt., Il. 24.800: with Imper., 9.250: with Inf. (expressing a wish), 2.413, (expressing an oath) Od.4.254.
    II of past time,
    1 formerly, once,

    πρὶν μέν μοι ὑπέσχετο.., νῦν δὲ.. Il.2.112

    , v.l. in 9.19, cf. 23.827;

    πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα Od.4.724

    , cf. 3.408.
    2 formerly (up to a certain point), before, in this sense freq. with Art.,

    τὸ πρίν γ' ἐκέκαστο Il.5.54

    ;

    τὸ πρίν γε.., νῦν δὲ.. 13.105

    ;

    νῦν δὲ.. τὸ πρίν γε 16.208

    , cf. A.Pr. 443, Hdt.1.129: without Art.,

    τὰς ἐπιστήμας ἅς ποτε καὶ π. εἴχομεν Pl.Phd. 75e

    : with ellipsis of part. γενόμενος, τὰ π. πελώρια (sc. γενόμενα ) the giants of old, A.Pr. 151 (lyr.); τοῦ π. Αἰγέως Aegeus gone before, S.OC69;

    ἐν τῷ π. χρόνῳ Id.Ph. 1224

    ;

    ἐν τοῖς π. λόγοις Th.2.62

    : with part. expressed,

    τὸ π. γενόμενον τέρας Hdt.8.37

    ;

    τοὺς πρὶν φυλαττομένους Pl.R. 547c

    , etc.
    3 hitherto,

    π. μέν.. B.12.114

    ; until that time, and so meanwhile, Id.15.13.
    4 sts. folld. by gen.,

    π. ὥρας Pi.P.4.43

    ;

    π. ἀνηκέστου πάθους J.BJ1.6.1

    ;

    π. γενέσεως Thd.Su.42

    ;

    π. τῆς συνόδου S.E.M.9.371

    ;

    π. φάους Arr.An. 3.18.6

    ; π. τοῦ βλέψαι, π. τοῦ ἀποθανεῖν, S.E.P.7.162, v.l. in LXX To. 14.15; also πρὶν οὗ c. inf., SIG953.16 (Calymna, ii B.C.); c. indic., Test. ap. D.46.21.
    B Conj. before, ere: freq. following an antecedent clause with adverbial π. (chiefly in [dialect] Ep.), or its equivalents πρότερον, πρόσθεν, πάρος (poet.), esp. with negat.,

    οὐδὲ π..., π... Il.1.98

    ,7.481, Od.19.475;

    μὴ π..., π... Il.2.355

    , E.HF 605;

    π..., π... Il.2.348

    , 8.453, Od.19.586;

    οὐ πρότερον.., π... Ar.Ec. 620

    , And.4.17, D.9.61;

    μὴ πρότερον.. π... S.Ph. 199

     (anap.), Pl.Phd. 62c, Aeschin.1.10;

    πρότερον.., π... And.4.1

    , X.Cyr.5.2.9;

    οὐ πρόσθεν.., π... Od. 17.9

    , X.Cyr.1.4.23;

    μὴ πρόσθεν.., π... Id.An.1.1.10

    ;

    πρόσθε., π. τυχεῖν Pi.P.2.92

    ;

    οὐ πάρος.., π... Od.2.128

    , Il.5.219; preceded by φθάνω, 16.322, Antipho 1.29, Th.4.79, 104, 6.97, 8.12, X.An.4.1.21, Cyr.2.4.25; sts. folld. by

    ἤ, οὐ.. πρίν γ' ἀποπαύσεσθαι πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα Il.5.288

    , cf. 22.266, Hdt.1.136, 165, al.; dub. and perh. always corrupt in [dialect] Att. and X., Th.5.61, Lys.6.11, Isoc.4.19 (v.l.), Lycurg.128, Aeschin.2.132 (v.l.), X.Cyr.1.4.23, An. 4.5.1, but freq. in later Greek, LXX Ge.29.26, etc.
    I c. inf., the prevailing constr. in Hom., after positive and negative clauses alike: in [dialect] Att. mostly after positive clauses, and always used with them when the action does not or is not to take place: the tense is,
    I regularly [tense] aor.,
    a after a positive clause,

    ναῖε δὲ Πήδαιον, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν Il.13.172

    , cf. 8.453, 16.322, Od.1.210;

    Ζεὺς ὀλέσειε βίην, πρὶν ἥβης μέτρον ἱκέσθαι 4.668

    , cf. Il.6.465, 24.245, Pi.P.2.92.3.9, N.8.19, Hdt.6.119, A.Pers. 712, Ag. 1539 (anap.). S.Ant. 120 (lyr.), Tr. 396, E.Alc. 281, Ar.Eq. 258, al., Antipho 5.67, Th.1.125, X.An.4.1.7, Pl.Prt. 350b, al.; after negat. questions which expect a posit. answer, E.Andr. 1069, Ion 524, Rh. 684, Ar.Ra. 481, etc.
    b after a negat. clause,

    οὐδ' ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει, πρίν γ' ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην Il.1.98

    , cf. 19.423, Od.2.128, 4.747 : after Hom. a negat. antecedent is commonly folld. by πρίν with finite Verb (v. infr. 11); but Inf. is found where π. precedes,

    π. ἰδεῖν δ', οὐδεὶς μάντις S.Aj. 1419

     (anap.);

    π. μὲν γὰρ κριθῆναι, οὐ ῥᾴδιον ἦν εἰδέναι τὰς αἰτίας And.4.8

    ;

    π. νικῆσαι.., οὐκ ἦν.. Lys.19.28

    ;

    π. δὲ ταῦτα πρᾶξαι, μὴ σκοπεῖτε D.3.12

    , cf. Lycurg. 135; also,

    οὔτε.. π. ἱδρῶσαι δεῖπνον ᾑρεῖτο X.Cyr.8.1.38

    ; also after Verbs of fearing (the positive being the thing dreaded),

    ὅταν.. δεδίωσι μὴ πρότερόν τι μάθῃς, π. τέλος ἐπιθεῖναι τοῖς πραττομένοις Isoc.5.70

    , cf. E.Fr.453.6, S.Tr. 632; in unfulfilled conditions and wishes,

    οὔθ' ὁ Πλούτωνος κύων οὔθ' οὑπὶ κώπῃ ψυχοπομπὸς ἂν Χάρων ἔσχον π. εἰς φῶς σὸν καταστῆσαι βίον E.Alc. 362

    , cf. Rh.61; otherwise not common,

    ὤφθην οὐδεπώποτε π. ταύτην τὴν συμφορὰν γενέσθαι Lys.19.55

    ;

    οὐδὲ παύσεται χόλου.., π. κατασκῆψαί τινα E.Med.94

    , cf. HF 605;

    καί μοι μὴ θορυβήσῃ μηδεὶς π. ἀκοῦσαι D.5.15

    , cf. X.Oec.4.24: after neg. opt. with ἄν, οὕτω γένοιτ' ἂν οὐδ' ἂν ἔκβασις στρατοῦ καλή, π. ὅρμῳ ναῦν θρασυνθῆναι a.Supp.772, cf. Pl.Lg. 769e: after a past tense (in orat. obliq.),

    ὤμοσαν μὴ π. ἐς Φώκαιαν ἥξειν, π. ἢ τὸν μύδρον τοῦτον ἀναφανῆναι Hdt.1.165

    , cf. 4.9, Th. 7.50, X.HG6.5.23, Pl.Phd. 61a.
    2 also [tense] pres., to convey a special sense of continuance, effort, or the like , 'before undertaking to', 'before proceeding to',

    π. ἐξοπλίζειν Ἄρη A.Supp. 702

     (lyr.), cf. Ag. 1067;

    π. νυν τὰ πλείον' ἱστορεῖν.., ἔξελθε S.OC36

    , cf. El.20;

    π. κλαίειν τινά E.Andr. 577

    , cf. Or. 1095;

    π. λέγειν Ar.Th. 380

    , cf. Ach. 383, Hdt. 8.3, And.4.1, Th.3.24, Pl.Lg. 666a, X.Cyr.2.4.25, Mem.1.2.40, etc.
    3 also [tense] perf., after a [tense] fut.,

    π. τόδ' ἐξηντληκέναι E.Med.79

    ; after [tense] pres. or [tense] impf., Id.El. 1069, cf. Hdt.3.25;

    π..., τί μέλλετ'.. ; E.Ph. 1145

    ;

    π. καὶ τεθύσθαι Ar.Av. 1034

    , cf. V. 1156, Pax 375, Lys. 322 (lyr.), Ra. 1185, X. An.4.1.21, Pl.Tht. 164c, Prt. 320a, etc.; with ἥκειν in [tense] pf. sense, Hdt.6.116;

    οὐ βουλόμενος διαγωνίσασθαι π. οἱ τοὺς βοηθοὺς ἥκειν Th.5.10

    .
    II with a finite Verb:
    1 with Ind., chiefly [tense] aor.: not in Hom. (first in h.Ap. 357), who uses Ind. only with πρίν γ' ὅτε, πρίν γ' ὅτε δή, after both posit. and neg. clauses,

    ἠλώμην.., πρίν γ' ὅτε.. ἤγαγες Od.13.322

    ;

    πρίν γ' ὅτε δή με.. κάλεσσεν 23.43

    , cf. Il.12.437;

    οὐδέ κεν ἡμέας ἄλλο διέκρινεν.., πρίν γ' ὅτε δὴ θανάτοιο.. νέφος ἀμφεκάλυψεν Od.4.180

    : rarely with [tense] impf., οὐδ' ὧς τοῦ θυμὸν.. ἔπειθον, πρίν γ' ὅτε δὴ θάλαμος πύκ' ἐβάλλετο ( began to be hit) Il.9.588: freq. after Hom., with [tense] aor.,
    a after neg. clauses: of a fact in the past,

    οὐκ ἦν ἀλέξημ' οὐδὲν.., πρίν γ' ἐγώ σφισιν ἔδειξα A.Pr. 481

    ;

    οὐ πρότερον ἀπανέστη.. Μαρδόνιος, πρὶν ἤ σφεας ὑποχειρίους ἐποιήσατο Hdt.6.45

    ; ἀλλ' οὐδ' ὣς.. ἠξίωσαν νεώτερόν τι ποιεῖν ἐς αὐτο'ν.., πρίν γε δὴ αὐτοῖς.. μηνυτὴς γίγνεται (histor. [tense] pres. = [tense] aor.) Th.1.132, cf. 3.101, 5.61, Hdt.6.79, Ar.Av. 700, X.Cyr.1.4.23,4.5.13 (histor. [tense] pres.), HG5.4.58, etc.; once in Pl., Phdr. 266a; as part of an unfulfilled condition,

    οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον οὐδ' ἐπαύσατο π. ἀνταράξας πῖαρ ἐξεῖλεν γάλα Sol.

     ap. Arist.Ath.12.5;

    οὐκ ἂν ἐσκεψάμεθα πρότερον.., πρὶν ἐζητήσαμεν Pl.Men. 86d

    , cf. Tht. 165e;

    χρῆν τοίνυν Αεπτίνην μὴ πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον, πρὶν τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος D.20.96

    ; after verbs implying a neg.,

    ἀμφιγνοεῖν X.An.2.5.33

    ,

    θαυμάζειν Th.1.51

    ,

    λανθάνειν Id.3.29

    ; also with [tense] impf.,

    οὔπω ᾔδει.. π. ἐν τῷ κακῷ ἦν Antipho 1.19

    , cf. And.4.17, D.9.61.
    b after posit. clauses (both combined, A.Pr. 481, Th.1.118), with the sense until,

    ἠγόμην δ' ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος.., πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη S.OT 776

    ; σπουδαὶ δὲ λόγων ἦσαν ἴσαι πως, πρὶν.. πείθει (histor. [tense] pres.) E. Hec. 131 (anap.);

    πρίν γ' ὁρᾷ Id.Med. 1173

    ; freq. folld. by

    δή, π. δή τις ἐφθέγξατο Id.Andr. 1147

    ; τὰ περὶ τοὺς ἀγῶνας κατελύθη (neg. idea)

    ὑπὸ ξυμφορῶν, πρὶν δὴ οἱ Ἀθηναῖοι τότε τὸν ἀγῶνα ἐποίησαν Th.3.104

    , cf.7.39 (histor. [tense] pres.), 71.
    2 with Subj. only after negs. or equiv. of neg., = ἕως or ἢν μή (in Isoc.4.173 ἢν μή and πρὶν ἄν are used almost as synonyms);

    οὐ καταδυσόμεθ', ἀχνύμενοί περ.., πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ Od.10.175

    ;

    μή πω καταδύσεο.., πρίν γ' ἐμὲ.. ἴδηαι Il.18.135

    , cf. 190, 24.781;

    ἀλλ' ὄμοσον μὴ μητρὶ φίλῃ τάδε μυθήσασθαι, πρίν γ' ὅτ' ἂν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται Od.2.374

    , cf. 4.477: in Prose usu. πρὶν ἄν (

    πρίν κα Berl.Sitzb.1927.161

     ([place name] Cyrene)), rarely π. alone, as also πρὶν ἤ:
    a generally with [tense] aor., to express an action preceding the action of the anteced. clause, the Verb in which is [tense] fut. (or some equiv. of the [tense] fut.) or imper.,

    οὐ γαμέεται παρθένος οὐδεμία, πρὶν ἂν τῶν πολεμίων ἄνδρα ἀποκτείνῃ Hdt.4.117

    , cf. 1.82 (v.l.), 3.109 (v.l.); νῦν δ' οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον μόχθων (the sense here is [tense] fut.),

    πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος A.Pr. 756

    , cf. 166 (lyr.), 177 (anap.);

    οὐ γάρ ποτ' ἔξει τῆσδε τῆς χώρας, πρὶν ἂν.. στήσῃς ἄγων S.OC 909

    , cf. 48, 1041, OT 1529, etc.;

    οὐκ ἂν ἐκμάθοις.., πρὶν ἂν θάνῃ τις Id.Tr.2

    ;

    οὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, πρὶν ἄν σε.. ἔξω βάλω E.Med. 276

    , cf. 680, Alc. 1145, IA 324, IT19, 1302;

    μὴ προκαταγίγνωσκε.., π. ἄν γ' ἀκούσῃς ἀμφοτέρων Ar.V. 920

    , cf. Ach. 176, 230, X.Hier.6.13, Cyr.1.2.8, An.1. 1.10, 5.7.12, Pl.Phdr. 228c, La. 187e (ἂν added in later codd.), etc.;

    μηδέν' ὀλβίζειν π. ἀ'ν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ S.OT 1529

     (troch.);

    οὐχὶ μὴ παύσησθε, π. ἄν.. ὑμᾶς τις ἐκτραχηλίσῃ Ar.Lys. 704

    : π. without

    ἄν, μὴ στέναζε, π. μάθῃς S.Ph. 917

    , cf. Ant. 619 (lyr.), Aj. 742, 965, Tr. 608, 946;

    οὐκ ἔστιν ὅστις αὐτὸν ἐξαιρήσεται.., π. γυναῖκ' ἐμοὶ μεθῇ E.Alc. 849

    , cf. Or. 1218, 1357 (lyr.);

    π. χαρίσωνται Ar.Ec. 629

     (s.v.l.);

    οὐ γὰρ δή σφεας ἀπίει τῆς ἀποικίης, πρὶν δὴ ἀπίκωνται Hdt.4.157

    ;

    π. διαγνῶσι Th.6.29

    ; π... βεβαιωσώμεθα ib.10 (dub.l.);

    πρὶν ἀνάγκην τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ Pl.Phd. 62c

     codd.;

    π. ἐξετάσωσιν Hyp.Eux.4

    : πρὶν ἤ (never with ἄν)

    , π. ἢ ἀνορθώσωσι Hdt.1.19

    , cf. 136, Pl.Ti. 57b, etc.: with neg. implied,

    ὁ δὲ ἀδικέει ἀναπειθόμενος π. ἢ ἀτρεκέως ἐκμάθῃ Hdt.7.10

    .

    ή; αἰσχρὸν ἡγοῦμαι πρότερον παύσασθαι, π. ἂν.. ψηφίσησθε Lys. 22.4

    ;

    ὅστις οὖν οἴεται τοὺς ἄλλους πράξειν τι.., π. ἂν.. διαλλάξῃ, λίαν ἁπλῶς ἔχει Isoc.4.16

     (where ὅστις οὖν οἴεται = οὐ δεῖ οὔεσθαι, as is shown by ἀλλὰ δεῖ in the next sentence, cf. D.38.24).
    b less freq. (never in Hom.) with [tense] pres. subj.: μήπω π. ἂν τῶν ἡμετέρων ἀΐῃς (the Verb has no [tense] aor.)

    μύθων S.Ph. 1409

     (anap.);

    ὁ νομοθέτης τὰ διδασκαλεῖα ἀνοίγειν ἀπαγορεύει μὴ πρότερον π. ἂν ὁ ἥλιος ἀνίσχῃ Aeschin.1.10

    , cf. Antipho 1.29, X.Cyr.2.2.8, Pl.Phdr. 271c.
    3 πρίν with Opt.:
    a representing subj. after histor. tenses,

    οὐκ ἔθελεν φεύγειν π. πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος Il.21.580

    ; πρίν γ' ὅτε, as with subj., 9.488;

    ἔδοξέ μοι μὴ σῖγα π. φράσαιμί σοι τὸν πλοῦν ποεῖσθαι S. Ph. 551

    , cf. Th.3.22, X.Cyr.1.4.14, HG6.5.19 (cf. 2.4.18), An.1.2.2, Pl.Ap. 36c, etc.
    b by assimilation,

    ὄλοιο μήπω π. μάθοιμι S.Ph. 961

    , cf. Tr. 657 (lyr.); οὐδὲ γὰρ εἰδείης (potential opt.)..

    π. πειρηθείης Thgn.126

    ; after opt. with

    ἄν, οὐκ ἂν πρότερον ὁρμήσειε π. βεβαιώσαιτο Pl.Lg. 799d

    , cf. S.OT 505 (lyr.).
    4 π. ἄν c. opt. is doubtful, and (if not corrupt) due to the change required by orat. obl.,

    ἀπαγορευόντων τῶν φίλων τῶν ἐμῶν μὴ ἀποκτείνειν τὸν ἄνδρα, πρὶν ἄν ἐγὼ ἔλθοιμι Antipho 5.34

     (s.v.l.), cf. X.HG2.3.48, 2.4.18.
    5 without a Verb, πρὶν ὥρη (sc. γένηται) Od.15.394.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πρίν

  • 2 ὅρμος

    ὅρμος, ὁ, 1) Schnur, Kette (εἴρω); Il. 18, 401 unter Schmucksachen genannt, welche Hephästus gemacht hat; χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δ' ἠλέκτροισιν ἔερτο, Od. 15, 460, wie 18, 295; vgl. H. h. Ap. 103 Ven. 88. 164; Hes. O. 74; στεφάνων ὅρμος, eine Schnur von Kränzen, Pind. N. 9, 17; ὅρμοισι τῶν ἀναπλέκοντι χέρας, Ol. 2, 82; χρυσεοδμήτοισιν ὅρμοις, Aesch. Ch. 608; Eur. El. 177; vgl. Ar. Vesp. 677 Lys. 408; Plat. Rep. IX, 590 a u. Sp., wie Luc. de domo 7. – Auch ein Ringeltanz, der von Knaben und Mädchen, die in bunter Reihe neben einander stehen, getanzt wird, Luc. de salt. 11. – Hesych. erkl. auch οἱ τῶν ὑποδημάτων ἱμάντες, Schuhriemen, Schnüre. – 2) (vgl. ὁρμέω) ein Ankerplatz, eine Rhede, wo ein Schiff sicher vor Anker gehen kann; νῆες ὅτ' ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται, Od. 13, 101; τήνδ'(ναῦν) εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς, Il. 1, 435; ὡς μήτ' ἐν ὅρμῳ κύματος ζάλην ἔχειν, Aesch. Ag. 651; πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι, Suppl. 753; Soph. O. R. 196 Phil. 217; μή μοι ναῶν πρύμνας δέξασϑαι τούςδ' εἰς ὅρμους, Eur. I. A. 1322, öfter; u. in Prosa, τὸν ὅρμον ποιεῖσϑαι, vor Anker gehen Pol. 16, 8, 2 u. a. Sp.; auch übertr., Zufluchtsort, Ruheplatz. – Bei Apollonds. 16 (IX, 296), καὶ τὸν ἀπ' ἀγκύρης ὅρμον ἔκειρε νεῶν, ist es der Halt der Schiffe, den die Anker geben, oder die Ankertaue. – Buttm. Lexilog. I, 111 betrachtet diese zweite Bedeutung als radikal von der ersten verschieden; Passow bemerkt dagegen, daß ja ein Ort, wo man bes. Schiffe anbindet oder festlegt, gleichfalls ganz natürlich von εἴρω herkommen könne; vgl. die letzte Stelle des Apollnds. u. ἕρμα. – Einige alte Grammatiker betonten in der ersten Bdtg ὁρμός.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ὅρμος

  • 3 θρασύνω

    A = θαρσύνω, embolden, encourage, A.Ag. 222(lyr.); πλήθει τὴν ἀμαθίαν θρασύνοντες lending courage to their ignorance by number, Th.1.142.
    2 c. acc., boast of,

    τὴν ἰσηγορίαν Plb.4.31.4

    .
    II [voice] Pass. and [voice] Med., [tense] aor. 1 inf.

    θρασυνθῆναι A.Supp. 772

    ;

    ἐθρασυνάμην Isoc.4.12

    , Ph.2.557:—to be bold, confident, take courage, A.Ag. 1188, etc.;

    οὐ.. ἀλόγως θρασυνόμεθα Th.5.104

    ; πρὶν ὅρμῳ ναῦν θρασυνθῆναι before the ship had got confidence in her moorings, A. Supp.l.c.; ἐπί τι make a bold bid for.., Philostr.VS2.33.2; θ. τι πρός τινα carry out a coup de main against, Aen.Tact.9.1; more freq.,
    2 in bad sense, to be over-bold, over-confident, S.Ph. 1387, E.Hec. 1183, Ar.Ra. 846, D.18.136; ἀλόγως Polystr.p.30 W.;

    ἐπί τινι Ar.Ach. 330

    ;

    ᾐσχύνοντο ἐφ' οἷς ἐθρασύναντο Isoc.5.23

    ;

    πρός τι Plu.2.794d

    , Luc.Apol.6; ἔκ τινων Polystr.p.22 W.: c. dat.,

    λαιμαργία ἀθεότητι θρασυνομένη Plu.2.1125a

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θρασύνω

  • 4 θρασύνω

    θρασύνω (vgl. ϑαρσύνω), kühn machen, ermuthigen; βροτούς Aesch. Ag. 265; pass., πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι Suppl. 753, ehe das Schiff durch die Rhede Sicherheit erlangt; πλήϑει τὴν ἀμαϑίαν ϑρασύνοντες, durch die Menge gewannen sie trotz ihrer Unerfahrenheit Muth, Thuc. 1, 142. Häufig med. kühn, dreist sein u. handeln; διδάσκου μὴ ϑρασύνεσϑαι κακοῖς Soph. Phil. 1373; μηδὲν ϑρασύνου Eur. Hec. 1183; ϑρασυνόμενοι τὸν πόλεμον ἤγειραν, muthig, Plat. Legg. III, 685 c; tadelnd, ἀσελγαίνων καὶ ϑρασυνόμενος IX, 879 d; Thuc. 5, 142; ἐφ' οἷς ἐϑρασύναντο Isocr. 5, 23; ϑρασυνάμενος ὑπὲρ ἐμαυτοῦ 4, 12, freimüthig, dreist sprechen; πρός τι, gegen Etwas, Luc. pro merc. cond. 6; λαιμαργία ἀϑεότητι ϑρασυνομένη Plut. adv. Col. 3. – Bei Pol. 4, 31, 4 ist ϑρασύνειν τι = mit Etwas prahlen.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > θρασύνω

  • 5 θρασύνω

    θρασύνω, kühn machen, ermutigen; pass., πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι, ehe das Schiff durch die Reede Sicherheit erlangt; πλήϑει τὴν ἀμαϑίαν ϑρασύνοντες, durch die Menge gewannen sie trotz ihrer Unerfahrenheit Mut. Häufig med. kühn, dreist sein u. handeln; ϑρασυνάμενος ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, freimütig, dreist sprechen; πρός τι, gegen etwas; ϑρασύνειν τι = mit etwas prahlen

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > θρασύνω

См. также в других словарях:

  • θρασύνω — (ΑΜ θρασύνω) [θρασύς] καθιστώ κάποιον θρασύ, αποθρασύνω μσν. αρχ. παθ. θρασύνομαι παίρνω υπερβολικό θάρρος, γίνομαι αυθάδης αρχ. 1. καυχιέμαι για κάτι, κομπάζω 2. (μέσ. και παθ.). α) αποκτώ θάρρος, τολμώ να κάνω κάτι β) φρ. «πρὶν ὅρμῳ ναῡν… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»