-
1 πρυμνός
πρυμνός, der äußerste, letzte, hinterste; βραχίων, das äußerste Ende des Armes, womit der Arm an der Schulter ansitzt, Il. 13, 532. 16, 323; γλῶσσα, 5, 292; σκέλος, ἔνϑα πάχιστος μυὼν ἀνϑρώπου πέλεται, 16, 314; auch κέρας, 13, 705; u. so von Gliedern immer der Theil, der dem Leibe zunächst ist, die Wurzel; πρυμνὴν ὕλην ἐκταμόντες, 12, 149, das Holz am untersten Ende, an der Wurzel abhauen; δόρυ πρυμνόν, das untere Ende der Lanzenspitze, 17, 618, Schol. ἐπιδορατίς; auch im superl., πρυμνότατον κατὰ νῶτον, Od. 17, 463; substantivisch gebraucht, πρυμνὸν ϑέναρος, Il. 5, 339 (vgl. πρύμνα); Pind. πρυμνοῖς ἀγορᾶς ἔπι, P. 5, 87, an dem äußersten Ende des Marktes; ἀπὸ πρυμνᾶς Ὄσσας ἱερὰς νάπας, Eur. El. 445; sp. D. – Es ist verwandt mit πρέμνον u. wird im E. M. von πείρω, περάω abgeleitet.
-
2 πρυμνός
πρυμνός, der äußerste, letzte, hinterste; βραχίων, das äußerste Ende des Armes, womit der Arm an der Schulter ansitzt; von Gliedern immer der Teil, der dem Leibe zunächst ist, die Wurzel; πρυμνὴν ὕλην ἐκταμόντες, das Holz am untersten Ende, an der Wurzel abhauen; δόρυ πρυμνόν, das untere Ende der Lanzenspitze; πρυμνοῖς ἀγορᾶς ἔπι, an dem äußersten Ende des Marktes -
3 παλίμ-πρυμνος
παλίμ-πρυμνος, rückwärts, Hesych.
-
4 χρῡσό-πρυμνος
χρῡσό-πρυμνος, mit goldenem Hintertheile, Plut. Ant. 26.
-
5 καμπυλό-πρυμνος
καμπυλό-πρυμνος, mit gekrümmtem Hintertheil, Schol. Il. 2, 392, Apoll. L. H., Erkl. von κορωνίς.
-
6 εὔ-πρυμνος
εὔ-πρυμνος, mit schönem Hintertheil, wohlverziertem Spiegel, νῆες Il. 4, 248; Eur. I. T. 1000; πλάται I. A. 723.
-
7 δί-πρυμνος
δί-πρυμνος, ναῠς, ein Schiff mit zweifachem Hintertheil, Ath. V, 204 a, wie XI, 489 b.
-
8 ὀρθό-πρυμνος
ὀρθό-πρυμνος, mit gradem, emporgerichtetem Hintertheile, Hesych.
-
9 ἀμφί-πρυμνος
ἀμφί-πρυμνος ναῦς, ein Schiff, das an beiden Seiten Hintertheile, d. i. Steuer hat, Soph. frg. 135.
-
10 ὑψό-πρυμνος
ὑψό-πρυμνος, = ὑψίπρυμνος, wie
-
11 ὑψί-πρυμνος
ὑψί-πρυμνος, mit hohem Hintertheile, Strab. 4, 4,1.
-
12 ἑξά-πρυμνος
ἑξά-πρυμνος, mit sechs Schissshintertheilen, d. i. mit sechs Schiffen, Lyc. 1347.
-
13 πρύμνα
πρύμνα, ἡ, ion. u. ep. πρύμνη, welche Form auch die ältern Attiker brauchten, vgl. Phryn. in B. A. 66, 23 u. Lob. Phryn. 331; eigtl. fem. von πρυμνός, statt πρυμνὴ ναῦς, das äußerste Hinterende des Schiffes, Schiffshintertheil, Schiffsspiegel; πρύμνη νηὸς ἀείρετο, Od. 13, 84; auch νηὸς ἀπὸ πρύμνης, Il. 15, 435; πρύμνης νεὸς ἥψατο, ib. 704; u. adjectivisch, νηῒ πάρα πρύμνῃ, 7, 383, wo man πρυμνῇ accentuirt erwarten sollte, vgl. 11, 600. 16, 286 Od. 2, 417. 12, 411; μὴ νηυσὶν ἐπὶ πρύμνῃσι μάχωνται, Il. 8, 475; ἐν πρύμνᾳ, Pind. P. 4, 194; ἁλίαισιν πρύμναις, Ol. 9, 73; übtr., ἐν πρύμνῃ πόλεως οἴακα νωμῶν, Aesch. Spt. 2; ὃ καὶ περὶ πρύμναν πόλεως καχλάζει, 742, vgl. Suppl. 340; εἰς πρύμνην, Soph. Phil. 480. 1437, wie jetzt des Metrums wegen für πρύμναν geschrieben wird; Eur. oft; πρύμναν ἀνακρούεσϑαι, rückwärts rudern, so daß das Vordertheil des Schiffes dem Feinde zugekehrt bleibt und das Hintertheil des Schiffes vorangeht, sich allmälig zurückziehen, ohne den Rücken zu kehren, Ar. Vesp. 397, wo der Schol. sagt ὅταν μετακαϑίσαντες οἱ ἐρέται ἐλαύνοιεν ὀπίσω ἐπὶ τὴν πρύμναν u. anführt, daß dies bes. beim Einlaufen in den Hafen geschehe, damit das Schiff nachher, ohne umzuwenden, abfahren könne (vgl. κρούω u. Her. 8, 84), τὴν πρύμναν τοῠ πλοίου, Plat. Phaed. 58 ac; Folgde; ἕπεσϑαί τινι κατὰ πρύμναν, Pol. 1, 49, 11; übh. Hintertheil, Hinterende von jedem Körper, Valck. Her. 8, 84.
-
14 πρέμνον
πρέμνον, τό (vgl. πρυμνός), das äußerste od. unterste Stammende des Baumes, Stammende; Ar. Lys. 267; übertr., πράγματος, Av. 321; ταμέειν πρέμνον δρυός, Ap. Rh. 2, 479; u. in Prosa: Xen. Oec. 19, 13; τὰ πρέμνα ἐκτέμνειν, Lyz. 7, 19; Pol. 18, 1, 6; Baumstumpf, wie H. h. Merc. 238. – Uebh. Grundlage, Fundament, ἀρετῆς, Qu. Sm. 14, 196.
-
15 βραχίων
βραχίων, ονος, ὁ, der Arm, Hom. Iliad. 12, 389. 13, 529. 16, 510 Odyss. 18, 69; πρυμνὸς βραχίων, der Theil des Arms, welcher der Schulter zunächst ist, Iliad. 16, 323. 13, 532; – Eur. Hec. 15; Plat. Tim. 75 a; – auch von Thieren, = die Schulter, Ar. H. A. 8, 5.
-
16 ἀμφίπρυμνος
ἀμφί-πρυμνος, ein Schiff, das an beiden Seiten Hinterteile, d. i. Steuer hat -
17 βραχίων
βραχίων, der Arm; πρυμνὸς βραχίων, der Teil des Arms, welcher der Schulter zunächst ist; auch von Tieren, = die Schulter -
18 δίπρυμνος
δί-πρυμνος, ναῠς, ein Schiff mit zweifachem Hinterteil -
19 ἑξάπρυμνος
ἑξά-πρυμνος, mit sechs Schiffshinterteilen, d. i. mit sechs Schiffen -
20 εὔπρυμνος,
εὔ-πρυμνος, u. εὐ-πρυμνής, ές, mit schönem Hinterteil, wohlverziertem Spiegel
- 1
- 2
См. также в других словарях:
πρυμνός — hindmost masc nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνός — ή, όν, Α (επικ. τ.) 1. έσχατος, τελευταίος («πρυμνὸς βραχίων» το έσχατο τμήμα τού βραχίονα το οποίο συνδέεται με τον ώμο, Ομ. Ιλ.) 2. (κατά τον Ησύχ.) «πρυμνός κάτωθεν βαρὺς ἤ πλοῡτος» 3. το ουδ. ως ουσ. τὸ πρυμνόν το κατώτατο τμήμα, το άκρο.… … Dictionary of Greek
πρυμνότατον — πρυμνός hindmost masc acc superl sg (epic) πρυμνός hindmost neut nom/voc/acc superl sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνῆς — πρυμνός hindmost fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνῇ — πρυμνός hindmost fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνῇσι — πρυμνός hindmost fem dat pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνῇσιν — πρυμνός hindmost fem dat pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνή — πρυμνός hindmost fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρυμνήν — πρυμνός hindmost fem acc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλόπρυμνος — καλόπρυμνος, ον (Α) (σχόλ.) (για πλοίο) αυτός που έχει καλή, ωραία πρύμνη. [ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο) * + πρυμνος (< πρύμνη), πρβλ. καμπυλό πρυμνος, ορθό πρυμνος] … Dictionary of Greek
καμπυλόπρυμνος — η, ο (Α καμπυλόπρυμνος, ον) αυτός που έχει καμπύλη πρύμνη. [ΕΤΥΜΟΛ. < καμπύλος + πρυμνος (< πρύμνη), πρβλ. ευρύ πρυμνος, ορθό πρυμνος] … Dictionary of Greek