-
1 πρέμνον
πρέμνον, τό (vgl. πρυμνός), das äußerste od. unterste Stammende des Baumes, Stammende; Ar. Lys. 267; übertr., πράγματος, Av. 321; ταμέειν πρέμνον δρυός, Ap. Rh. 2, 479; u. in Prosa: Xen. Oec. 19, 13; τὰ πρέμνα ἐκτέμνειν, Lyz. 7, 19; Pol. 18, 1, 6; Baumstumpf, wie H. h. Merc. 238. – Uebh. Grundlage, Fundament, ἀρετῆς, Qu. Sm. 14, 196.
-
2 πρέμνον
-
3 πρυμνός
πρυμνός, der äußerste, letzte, hinterste; βραχίων, das äußerste Ende des Armes, womit der Arm an der Schulter ansitzt, Il. 13, 532. 16, 323; γλῶσσα, 5, 292; σκέλος, ἔνϑα πάχιστος μυὼν ἀνϑρώπου πέλεται, 16, 314; auch κέρας, 13, 705; u. so von Gliedern immer der Theil, der dem Leibe zunächst ist, die Wurzel; πρυμνὴν ὕλην ἐκταμόντες, 12, 149, das Holz am untersten Ende, an der Wurzel abhauen; δόρυ πρυμνόν, das untere Ende der Lanzenspitze, 17, 618, Schol. ἐπιδορατίς; auch im superl., πρυμνότατον κατὰ νῶτον, Od. 17, 463; substantivisch gebraucht, πρυμνὸν ϑέναρος, Il. 5, 339 (vgl. πρύμνα); Pind. πρυμνοῖς ἀγορᾶς ἔπι, P. 5, 87, an dem äußersten Ende des Marktes; ἀπὸ πρυμνᾶς Ὄσσας ἱερὰς νάπας, Eur. El. 445; sp. D. – Es ist verwandt mit πρέμνον u. wird im E. M. von πείρω, περάω abgeleitet.
-
4 πρέμνιον
πρέμνιον, τό, dim. von πρέμνον, Hesych. erkl. τὰ πάχος ἔχοντα ξύλα.
-
5 πρέμνος
πρέμνος, ὁ, = πρέμνον, Sp., zw.
-
6 μύκης
μύκης, ητος, ὁ, auch nach der 1. Deklination, – 1) der Pi lz, Arist. de anim. 2, 7, 7; vgl. bes. Ath. II c. 56 (p. 60), wo aus Antiphanes μύκητας, aus Nic. μύκητα, μύκητες, μυκήτων u. aus Epicharm. μύκαις citirt wird u. μύκαι aus Diocl. Caryst.; Sp. – 2) die Schnuppeam Lampendocht, ἔπεισι γοῦν τοῖσιν λύχνοις οὑτοιῒ μύκητες, was bevorstehenden Regen ankündigen sollte, Ar. Vesp. 262; μύκητα φέρειν, Agath. 17 (V, 263); vgl. Arat. 976; Callim. fr. bei Choerob. in B. A. 1399. – Auch der Deckel am Ende der Degenscheide, das Ortband, von seiner gespitzten, pilzähnlichen Gestalt, Her. 3, 64; ὁ κατὰ τὴν λαβὴν κρατητὴς καλούμενος, Hesych.; nach Schol. Nic. Al. 521 τὸ ἄκρον τοῦ ξίφους τὸ κατακλεῖον τὴν ϑήκην. – Auch andere pilzähnliche Dinge, wie ὁ ἱλος, ὃν φύει ἡ ἐλαία, Theophr.; aber Inscr. 93 sind es die Stummeln der abgehauenen Oelbäume, = πρέμνον; nach Hesych. πῖλος, δερμάτινον ὑπηρέσιον. – Nach Choerob. a. a. O. auch τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνϑρώπου, wofür der gen. μύκεω aus Archil. angeführt wird.
-
7 αὐτό-πρεμνος
αὐτό-πρεμνος ( πρέμνον), sammt der Wurzel, ganz, γῆ Aesch. Eum. 379; Soph. Ant. 710. – Adv., Lycophr. 516. Mit Anspielung auf die Stelle des Aeschylus, λόγοι Ar. Ran. 900, gewaltige Worte.
-
8 ἀνα-στηρίζω
ἀνα-στηρίζω (s. στηρίζω), aufstellen, aufrichten, πρέμνον ἐλαίης Ep. ad. 650 (VII, 321).
См. также в других словарях:
πρέμνον — bottom of the trunk of a tree neut nom/voc/acc sg πρέμνος masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνα — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνοιο — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut gen sg (epic) πρέμνος masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνοις — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut dat pl πρέμνος masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνοισι — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut dat pl (epic ionic aeolic) πρέμνος masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνοισιν — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut dat pl (epic ionic aeolic) πρέμνος masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνου — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut gen sg πρέμνος masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνων — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut gen pl πρέμνος masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνῳ — πρέμνον bottom of the trunk of a tree neut dat sg πρέμνος masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πρέμνο — το / πρέμνον, ΝΑ 1. το κατώτερο μέρος τού κορμού τού δέντρου που απομένει μετά την κοπή τού κορμού, το κούτσουρο 2. ο ξερός κορμός κλήματος, κούρβουλο νεοελλ. βοτ. γένος φυτών τής οικογένειας τών βερβεριιδών αρχ. 1. (σχετικά με τον κορμό ελιάς)… … Dictionary of Greek
корма — кормчий, укр. корма, ст. слав. кръма, болг. кърма, сербохорв. кр̀ма рулевое весло , словен. krma. Стар. и кажущееся убедительным сравнение с греч. πρύμνΒ̄, ион., гомер. πρύμνη корма , греч. πρέμνον толстый конец бревна (Соссюр, МSL 7, 92; Мейе,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
