-
1 πράσσω
Grammatical information: v.Meaning: `to pass through, to travel' (only ep.), `to finish, to accomplish, to do, to exact', intr. `to come to an end, to succeed, to act'.Other forms: Att. - ττω, Cret. - δδω, ep. Ion. πρήσσω, fut. πράξω, Ion. - ήξή, aor. πρᾱ̃ξαι, - ῆξαι (all Il.), pass. πραχθῆναι (S., Th.), perf. πέπρᾱγα, - ηγα (Pi., Hdt.), -ᾱχα, - ηχα (Att., Hdt.), pass. πέπραγμαι (A.).Compounds: Often w. prefix, e.g. δια-, εἰσ-, κατα-, συν-. Compounds, e.g. εὑ-, κακο-πρᾱγ-ία f. `prosperity, success', resp. `accident, misfortune' (Pi., Att.) with εὑ-, κακο-πρᾱγ-έω (Att.); anal. δυσ-, κακο-πρᾱγής (Vett. Val., H., not from πρᾶγος); also εὑ-πραξ-ία, Ion. - πρηξ-ίη f., after πρᾶξις, πρᾶξαι.Derivatives: (Compact survey). Nom. actionis: 1. πρᾶξις, πρῆξις (also w. δια-, κατα- a.o.) f. `realisation, accomplishment, advancement, act, exaction' (Il.) with πραξ-είδιον n. dimin. (EM), - ιμος `realisable' (Cyprus II-IIIp), `recoverable' (Delos I-IIp), also πράκτιμος (from Dor. *πρᾶκτις or after πρακτι-κός?) `liable to a money-penalty' (Delphi IIa). Further, with formation after the adj. abstr. (cf. Schwyzer 468 f.), the compp. προ-πραξ-ία f. `precedence in negotiation' (Acarnan. inscr. V-IVa), ὑπερ-πράξ-ιον n. `over-exaction, blackmailing' (Mylasa Vp); cf. also 10. below. -- 2. πρᾶγμα (posthom.), Ion. πρῆχμα (\< - κσμ-; inscr.), πρῆγμα (Hdt.; for πρῆχμα?, s. Schulze Festschr. Kretschmer 217 ff. = Kl. Schr. 409ff.) n. `performed act, fact, business', pl. `facts, state affairs etc.'; as 2. member in ἀ-, πολυ-πράγμων etc.; from this πραγμά-τιον, - τικός, - τίας, - τᾶς, - τώδης, - τεύομαι with - τευμα, - τεία, - τειώδης, - τευτής, - τευ-τικός. -- 3. πρᾶγος n. poet. replacement for the worn out πρᾶγμα (Pi., trag.; Schwyzer 512). -- 4. πρακτύς Dor. = πρᾶξις (EM). -- Nom. agentis: 5. πρακτήρ, πρηκτήρ, - ῆρος m. `executor, tradesman' (Hom.), `exactor' (hell.) with - τήριος `effective, decisive' (A.). -- 6. πράκτωρ, - ορος m. `executor, avenger' (A., S., Antiph.), `exactor, tax official' (Att., pap.) with - τορ-ικός, - ειος, - εύω with - εῖον, - εία (- ία?); on the meaning of πράκτωρ Fraenkel Nom. ag. 1, 220f., 2, 8 f. a. 49 f., Benveniste Noms d'agent 32; attempt to a semant. differentiation of πρακτήρ and πράκτωρ ibd. 47. --7. εἰσ-, ἐκ-πράκτης m. `collector, tax official' (Aq.). -- 8. πρηξών = ἀγοραῖος, i.e. `notary' (Sicil.; Theognost.); prob. from πρῆξις (Schwyzer 517). -- 9. Adj. πρακτικός `concerning action, skilled, practical' (Att.; Chantraine Études 140).Etymology: All forms go back on a common stem πρᾱκ- (analog. πρᾱγ-; Schwyzer 715), which is a κ-enlargement of the zero grade πρᾱ- in πρᾱ-θῆναι, πέ-πρᾱ-μαι, πι-πρά̄-σκομαι etc. (s. πέρνημι) with further connection with πέρᾱ, πείρω (s. vv.) etc. The function of the velar (cf. πλήσσω: πλη-γ-ή, τμή-γ-ω: τέμ-ν-ω, τέμα-χος a.o.) can be designated as terminative (Schwyzer 702 w. n. 5 a. lit.). Assuming a nominal *πρᾱκ- (Schw. 496) is superfluous and unconvincing. For the primary character of πράσσω, πρᾶξαι tell also the old deriv. πρᾶξις, πρῆξις; on this Schw. 505 (where n. 6 is reckoned with a "derived πρήσσω"). -- On meaning and use of πράσσω s. Snell Phil. 85, 141 ff., Braun Stud. itfilcl. N. S. 15, 243ff.Page in Frisk: 2,589-591Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πράσσω
См. также в других словарях:
πρήξιμο — το, Ν οίδημα, φούσκωμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πρηξ τού αορ. έ πρηξ α τού πρήζω + κατάλ. ιμο (πρβλ. ψάξ ιμο)] … Dictionary of Greek
πήξιμο — το, Ν 1. η πράξη και το αποτέλεσμα τού πήζω, το πάγωμα, η μεταβολή υγρού σε στερεό 2. μτφ. α) συνωστισμός β) κυκλοφοριακή συμφόρηση γ) υπερβολικός εργασιακός φόρτος. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πηξ τού αορ. έ πηξ α τού πήζω + κατάλ. ιμο (πρβλ. πρήξ ιμο)] … Dictionary of Greek
παίξιμο — το 1. το να παίζει κανείς 2. ενασχόληση με τυχερά παιχνίδια 3. η εκτέλεση μουσικού κομματιού 4. παράσταση έργου από θίασο 5. ερμηνεία ρόλου από ηθοποιό 6. ενασχόληση με ομαδικό άθλημα 7. ελαφριά κίνηση («το παίξιμο τού ματιού»). [ΕΤΥΜΟΛ. < θ.… … Dictionary of Greek
πνίξιμο — το, Ν 1. πνιγμός 2. φρ. «είναι για πνίξιμο» και «θέλει πνίξιμο» μτφ. λέγεται για κάποιον που πρέπει να τιμωρηθεί σκληρά, με βασανιστήρια. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τού αόρ. έ πνιξ α τού πνίγω + κατάλ. ιμο (πρβλ. πρήξ ιμο)] … Dictionary of Greek
τρίξιμο — το, Ν ο ήχος που δημιουργείται από την τριβή δύο σκληρών πραγμάτων, ο τριγμός. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τριξ τού αορ. έ τριξ α τού τρίζω + κατάλ. ιμο (πρβλ. πρήξ ιμο)] … Dictionary of Greek
