-
1 πολυ-δίψιος
πολυ-δίψιος, viel durstend; daher vom Lande = sehr dürr, wasserarm; Ἄργος, Il. 4, 171, was Sp. nachahmen, wie Luc. Mar. D. 6, 2; andere alte Ausleger erklärten es = πολυπόϑητος, wonach man durstet, sehr ersehnt, vgl. Ath. X, 433 e, oder lasen nach Strab. 8, 6, 7 gar πολυΐψιος, sehr verderblich, denn es sei nicht wasserarm; aber nach den alten Mythen Ἄργος ἄνυδρον ἐὸν Δαναὸς ποίησεν ἔνυδρον, Hes. frg. 58.
-
2 πολυδίψιος
A very thirsty, of ill-watered countries,Ἄργος Il.4.171
, Q.S.3.570. (Expld. as = πολυπόθητος by Str.8.6.7, Ath.10.433e; Str.also suggests πολυΐψιος (fr. ἴπτω), much-destroyed.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πολυδίψιος
-
3 πολυδίψιος
πολυ - δίψιος ( δίψα): very thirsty, dry, epith. of Argos, Il. 4.171†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > πολυδίψιος
-
4 πολυδίψιος
πολυ-δίψιος, viel durstend; daher vom Lande = sehr dürr, wasserarm; = πολυπόϑητος, wonach man durstet, sehr ersehnt; = πολυΐψιος, sehr verderblich, denn es sei nicht wasserarm -
5 δίψᾰ
δίψᾰ, - ηςGrammatical information: f.Meaning: `thirst' (Il.).Other forms: rarely δίψη (A. Ch. 756), also δίψος n. (Th.; after πνῖγος, ῥῖγος etc.; s. Chantr. Form. 420)Derivatives: δίψιος `thirsty, dry' (trag.), διψηρός `id.' (Hp.; after αὑχμηρός), διψώδης `id.' (Hp.), διψαλέος `id.' (hell. and late; after ἀζαλέος etc.), διψάς f. `id.' (Thphr.), also name of a snake, whose bite caused a strong thirst (cf. Chantraine 354f.). - δίψακος m. the name of diabetes (medic.; because of the drinking of the patients, Strömberg Wortstudien 89), also plant name `Dipsacus silvestris' (Dsc., Gal.; see Strömberg Pflanzennamen 78), with διψακερός `thirsty' (EM), acc. to H. = ταλαίπωρος; - διψοσύνη = δίψα (Orac. ap. Porph.). - διψά̄ων Ptz. (λ 584), inf. διψῆν (Hdt.), 3. sg. διψῃ̃ (Pi., Pl.), hell. also διψᾶν, -ᾳ̃; also διψέω (Archil.) and διψώω (Tryph.); with δίψησις (Ath. 1, 10b; doubtful) and διψητικός (Arist.). - One cites also forms with διφ-, δίφας `a kind of snake' (Artemid. 2,13), δίφατον and δίβαν ὄφιν. Κρῆτες H. (s. διφάω).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: With διψά̄ων, διψῆν compare πεινά̄ων, πεινῆν; the forms διψά̄ων, πεινά̄ων might be (Aeolic?) analogical formations after the normal epic ending -ά̄ων; διψῆν and πεινῆν are unexplained (Chantraine Gramm. hom. 1, 21 and 362, Leroy Sprachgesch. und Wortbed. 288f.; improbable on διψῆν, πεινῆν K. Meister HK 89 [cf. Fraenkel Mélanges Boisacq 1, 376f.]). These formations show, that they are not denominatives ; rather δίψᾰ, δίψη and πείνη, πεῖνα are postverbal (Schwyzer 476, Chantraine l. c.). Cf. Lasso de la Vega Emerita 22, 88f.; 96f. Meillet speaks of it BSL 28 (1927) 125 (unclear to me). - The final of δίπ-σα can hardly be IE. So prob. a Pre-Greek word. See the variants with φ and β (Fur. 326).Page in Frisk: 1,401-402Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δίψᾰ
-
6 πολυδιψιος
См. также в других словарях:
πολυδίψιος — ον, Α (για τόπο) άνυδρος, ξηρός ή, κατ άλλους, πολυπόθητος («πολυδίψιον Ἄργος ἱκοίμην», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + δίψιος «διψασμένος» (πρβλ. υπο δίψιος)] … Dictionary of Greek
