-
1 παιπάλη
παιπάλη, ἡ (vgl. πάλη), das feinste Mehl, Mehlstaub, VLL.; καταπαττόμενος γὰρ παιπάλη γενήσομαι, Ar. Nubb. 262; ἀλφίτων, Sp.; παιπάλη ἐν ἀλφίτῳ πεποιημένη, Polyaen. 4, 3, 32. Uebertr., λέγειν γενήσει τρίμμα, κρόταλον, παιπάλη, Ar. Nubb. 260, von einem abgefeimten, verschmitzten Menschen, der so sein ist wie Haarpuder.
-
2 παιπάλη
παιπάλη, ἡ, das feinste Mehl, Mehlstaub. Übertr., λέγειν γενήσει τρίμμα, κρόταλον, παιπάλη, von einem abgefeimten, verschmitzten Menschen, der so fein ist wie Haarpuder -
3 πασπάλη
πασπάλη, ἡ, = παιπάλη, das feinste Mehl, Staubmehl, übtr., ὕπνου οὐδὲ πασπάλη, auch kein Stäubchen oder Körnchen Schlaf, als Bezeichnung des Kleinsten oder Wenigsten, Ar. Vesp. 91, vgl. Moer.
-
4 παιπαλόεις
παιπαλόεις, εσσα, εν, bei Hom. Beiw. von ὄρος, Il. 13, 17, Ἴμβρος, 24, 78, Ἶϑάκη, Od. 4, 845 u. öfter, Σάμος, 4, 671, σκοπιή, 10, 97, ἀταρπός, Il. 17, 743, ὁδός, 12, 168; βῆσσαι, Hes. Th. 860; Μίμας, Κύνϑος, H. h. Apoll. 39. 141; Κάρπαϑος, Ap. Rh. 4, 1635; gew. rauh, schroff, jäh erkl., denn die genannten Inseln sind alle felsig, u. der Pfad ein steiler Bergpfad (nur ὁδός wurde von den Alten auch auf παιπάλη zurückgeführt und »staubig« erklärt); die Ableitung ist aber schwierig und der Zusammenhang mit αἰπύς, das man gew. als Stamm annimmt, unklar; richtiger führt man es auf πάλλω zurück mit Herm. zu H. h. Apoll. 39, u. bes. Lucas Progr. von Bonn 1841, der von πάλλω, vom Schleudern des Blitzes im Zickzack, ausgehend, gezackt erkl., βῆσσαι, die im Zickzack sich schlängelnden Thäler, u. so auch die Felsenpfade, wie die Felseninseln, die von weitem bes. den Anblick vielzackiger Höhen gewähren. Die Meinungen der alten Gramm. (E. M. 658, 2) sind sehr verschieden u. unhaltbar, auch die Ableitung von πάλη, wie δυσπαλής, raub, mühsam, schwierig, ist unhaltbar.
-
5 παιπαλ-ώδης
παιπαλ-ώδης ( παιπάλη), von abgefeimter, verschmitzter Art, γυναῖκες, E. M 515, 8, = παιπαλῶσαι. S. παιπαλάω.
-
6 παιπάλημα
παιπάλημα, τό, = παιπάλη, gew. übtr., σόφισμα, κύρμα, τρίμμα, παιπ., Ar. Av. 430; λόγων τι παιπ. καὶ κακὴ γλῶσσα, Aeschrio bei Ath. VIII, 335 d (Anth. VII, 645); Aeschin. 2, 40 sagt ὅ τι μὲν ἦν ποϑ' ὁ κέρκωψ ἢ τὸ καλούμενον παιπάλημα ἢ τὸ παλίμβολον, οὐκ ᾔδειν πρότερον, u. bezeichnet dann den Demosthenes als einen solchen; καὶ κίναδος, Luc. Pseudol. 32; vgl. VLL.
-
7 πάλη
πάλη, ἡ, 1) das Ringen, der Ringkampf; Il. 23, 635; δεῠρ' ἄγε πειρηϑήτω ἢ πὺξ ήὲ πάλῃ ἢ καὶ ποσίν, Od. 8, 206; κρατέων πάλᾳ, Pind. Ol. 8, 27; νικῶσι πυγμὴν καὶ πάλην, Eur. Alc. 1031; ἐν παιδοτρίβου δὲ τίνα πάλην ἐμάνϑανες; Ar. Equ. 1238; Plat. Legg. VII, 795 b u. sonst in Prosa. Vgl. über die Kunst des Ringens, die darin bestand, daß man den Gegner niederschwang (πάλλω), oder durch Beinstellen hinwarf u. auf dem Boden festhielt, ϑλίβειν καὶ κατέχειν, Arist., außer der angeführten Stelle des Plat. noch Arist. rhet. 1, 5; Theocr. 24, 209 u. Plut. Symp. 2, 4; Heliod. 10, 3. – Uebh. der Kampf, πάλην ἅπτειν τινί, Aesch. Ch. 866; πάλη δορός, Eur. Heracl. 160 u. a. D. – 2) = παιπάλη, das feinste, durchgesiebte Mehl (auch von πάλλω, nach Schol. Il. 10, 7 zum Unterschiede von dem Vorigen auch παλή betont), VLL., Hippocr. u. Sp. Auch übh. seiner Staub, Asche u. dgl. Bes. der seine Staub, mit welchem sich die Ringer, nachdem sie sich mit Oel gesalbt hatten, vor dem Ringen bestreu'ten, damit die Hände nicht von den durch Oel schlüpfrig gewordenen Gliedern abglitten, Ringerstaub, vgl. Xen. An. 4, 8, 26. – Nach Strab. 3, 2, 8 heißen πάλαι große Goldklumpen, die man im Goldsande Spaniens findet.
-
8 πάλη
πάλη, ἡ, (1) das Ringen, der Ringkampf; die Kunst des Ringens, die darin bestand, daß man den Gegner niederschwang ( πάλλω), oder durch Beinstellen hinwarf u. auf dem Boden festhielt. Übh. der Kampf; (2) = παιπάλη, das feinste, durchgesiebte Mehl. Auch übh. feiner Staub, Asche u. dgl. Bes. der feine Staub, mit welchem sich die Ringer, nachdem sie sich mit Öl gesalbt hatten, vor dem Ringen bestreuten, damit die Hände nicht von den durch Öl schlüpfrig gewordenen Gliedern abglitten, Ringerstaub; πάλαι, große Goldklumpen, die man im Goldsande Spaniens findet
См. также в других словарях:
παιπάλη — the finest flour fem nom/voc sg (attic epic ionic) παιπαλάω to be subtle pres imperat act 2nd sg (doric) παιπαλάω to be subtle pres imperat act 2nd sg (epic doric ionic aeolic) παιπαλάω to be subtle imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιπάλῃ — παιπάλη the finest flour fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιπάλη — η (Α παιπάλη) 1. πολύ ψιλό αλεύρι 2. λεπτότατη σκόνη, άχνη αρχ. φρ. «λέγειν γενήσει τρίμμα, κρόταλον, παιπάλη» (στον Αριστοφ.) (με μτφ. σημ.) άνθρωπος που πραγματεύεται πολύ λεπτά θέματα. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η λ. παιπάλη με σημ. «λεπτότατο… … Dictionary of Greek
παιπαλᾶν — παιπάλη the finest flour fem gen pl (doric aeolic) παιπαλάω to be subtle pres part act masc voc sg (doric aeolic) παιπαλάω to be subtle pres part act neut nom/voc/acc sg (doric aeolic) παιπαλάω to be subtle pres part act masc nom sg (doric… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιπάλην — παιπάλη the finest flour fem acc sg (attic epic ionic) παιπαλάω to be subtle imperf ind act 3rd pl (epic doric aeolic) παιπαλάω to be subtle imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιπάλης — παιπάλη the finest flour fem gen sg (attic epic ionic) παιπαλάω to be subtle pres ind act 2nd sg παιπαλάω to be subtle imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πολυπαίπαλος — ον, Α 1. (για τους Φαίακες) πολύ πανούργος 2. (για τον αιθέρα) πολύ στολισμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + παίπαλος (< παιπάλη με τη μτφ. σημ. «σόφισμα, πανουργία», πρβλ. παιπάλημα, παιπάλιμος), βλ. λ. παιπάλη] … Dictionary of Greek
δαίδαλος — I Μυθολογικό πρόσωπο. Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας, δισέγγονος του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα. Περίφημος τεχνίτης (το όνομά του προέρχεται από το ρήμα δαιδάλλω, που σημαίνει εργάζομαι με τέχνη), κατασκεύασε σπουδαία αρχιτεκτονικά και γλυπτά… … Dictionary of Greek
πάλημα — πάλημα, τὸ (Α) πολύ λεπτοκοσκινισμένο αλεύρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < πάλη (II) + κατάλ. ημα (πρβλ. παιπάλη: παιπάλημα)] … Dictionary of Greek
παίπαλον — παίπαλον, τὸ (Α) απότομο, δύσβατο μέρος. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. σχημ. από το επίθ. παιπαλόεις «τραχύς, απότομος» (βλ. λ. παιπάλη)] … Dictionary of Greek
παιπάλημα — παιπάλημα, τὸ (Α) 1. τρίμμα, άχνη 2. μτφ. (για πρόσ.) πανούργος. [ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. τ. τού παιπάλη* (πρβλ. πάλη [ΙΙ]: πάλημα)] … Dictionary of Greek