-
1 πάγος
πάγος, ὁ (πήγνυμι), 1) feste Bergspitze, Felsenspitze; ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν, σπιλάδες τε πάγοι τε, Od. 5, 405. 411; übh. Berg, Hes. Sc. 439; Pind. Ol. 11, 51 I. 2, 33; oft bei den Tragg. πάγος Ἄρειος, der Areshügel in Athen, wo der Areopag seine Sitzungen hielt, Aesch. Eum. 655. 660, wie Ἄρεος πάγος, Soph. O. C. 951; auch ἐν Ἀρείοις πάγοις, Eur. I. T. 1470; Her. 8, 52 u. sonst; τῆς ἐξ Ἁρείου πάγου βουλῆς, Plat. Ax. 367 a u. Sp. – 2) was fest geworden, gefroren ist, Eis, Reif, auch Eiskälte, Frost; τῶν ὑπαιϑρίων πάγων δρόσων τ' ἀπαλλαγέντες, Aesch. Ag. 326; πάγου χυϑέντος, Soph. Phil. 293; δυςαύλων πάγων αἴϑρια, Ant. 355; καί ποτε ὄντος πάγου οἵου δεινοτάτου, Plat. Conv. 220 b; Arist. de mundo 4 (auch wie von τὸ πάγος im dat. pl. πάγεσι, probl. 12 b); πάγων ὑπερβολαί, übergroße Kälte, Pol. 9, 15, 3; – Schol. Nic. Ar. 91 erkl. γραῦς ὁ ἐπὶ τοῦ γάλακτος γιγνόμενος πάγος, die Haut auf der Milch. – Das aus Verdampfung des Meerwassers gewonnene Salz, das fest wird, u. davon p., wie ἅλς, das Meer selbst, Lycophr. 134. – Auch das Darmfell, peritonaeum, Medic.
-
2 πάγος
πάγος, ὁ, (1) feste Bergspitze, Felsenspitze; übh. Berg; πάγος Ἄρειος, der Areshügel in Athen, wo der Areopag seine Sitzungen hielt; (2) was fest geworden, gefroren ist, Eis, Reif, auch Eiskälte, Frost; πάγων ὑπερβολαί, übergroße Kälte; γραῦς ὁ ἐπὶ τοῦ γάλακτος γιγνόμενος πάγος, die Haut auf der Milch. Das aus Verdampfung des Meerwassers gewonnene Salz, das fest wird, u. davon p., wie ἅλς, das Meer selbst. Auch das Darmfell, peritonaeum -
3 παρά-παγος
παρά-παγος, ὁ, u. poet. πάρπαγος, der obere Thürriegel ( πήγνυμι), Hesych.
-
4 πάρ-παγος
-
5 ὀρθό-παγος
ὀρθό-παγος, = Vorigem, bei Plut. Sull. 17 Name eines Hügels.
-
6 ὁμό-πᾱγος
ὁμό-πᾱγος, aus demselben Flecken, pagus, D. Hal. 4, 15.
-
7 ἐπί-παγος
-
8 παγετός
-
9 πηγυλίς
-
10 πηγός
πηγός, fest, seist, derb, gedrungen, dah. wohlgenährt, stark, kräftig; ἵπποι πηγοί, wohlgenährte, tüchtige Rosse, Il. 9, 124. 266; κῦμα πηγόν, eine dickangeschwollene, gewaltige Woge, Od. 5, 388. 23, 235, wofür sonst τρόφι u. τροφόεν κῠμα, auch von sp. D. nachgeahmt. – Auch hier erkl., wie in πηγεσίμαλλος, einige alte Ausleger πηγός durch »schwarz«, Lycophr. dagegen durch »weiß«, weil der Reif, πάγος, weiß sei, daher er 336 πλόκαμος πηγός für »weiße Locke« sagt. Vgl. noch Strat. com. bei Ath. IX, 383 a, wo Einer für »Salz« sagt πηγὸς πάρεστι (s. πήγνυμι), der Andere erwidert πηγός; οὐχὶ λευκὰ σὺ ἐρεῖς.
-
11 πηγάς
-
12 στίβη
-
13 τερμόνιος
-
14 κρυόεις
-
15 δυς-έρημος
δυς-έρημος, sehr einsam, öde; πάγος Philip. 68 (IX, 561).
-
16 αἴθριος
αἴθριος, ον, heiter, mit heiterem Himmel, von Winden, H. H. Ap. 433; Arist. Meteor. 2; ἀὴρ καϑαρὸς καὶ αἴϑριος Paus. 10, 10, 3; Ζεὺς αἴϑριος, entgegengesetzt Ζεὺς ὕει. Theocr. 4, 43. Dah. kalt, πἀγος, Eis, Soph. frg.; πάγων αἴϑρια βέλη Ant. 355; αἴϑρια στέφη Cratin. bei Hes., τὰ ἐξ Ὑπερβορέων κομιζόμενα. – Bei Ios. u. Sp. τὸ αἴϑριον, = atrium der Römer.
-
17 ἀπ-άνθρωπος
ἀπ-άνθρωπος, 1) menschenleer, öde, πάγος Aesch. Prom. 70, Caucasus inhospitalis; γῆ ἐρήμη καὶ ἀπ. Luc. Prom. 11. – 2) unmenschlich, grausam, Soph. frg. 842, Hesych. σκληρός; τρόπος ἀπανϑρωπότερος Plat. Ep. I, 309 b; καὶ ὠμός Dion. Hai. 6, 81. – 3) menschenfeindlich, adv., Luc. Tim. 35. – Bei Plut. ad. et am. discr. 15 = den Menschen zuwider.
-
18 ἀ-γείτων
ἀ-γείτων, ονος, ohne Nachbar, einsam, πάγος, Aesch. Prom. 270; οἶκος ἀγ. φίλων Eur. El. 1130; Ep. ad. 236 ( Plan. 256) heißt Ἀρχίλοχος ἐρημοφίλας καὶ ἀγ. Auch in sp. Prosa: Plut. de def orac. 24.
-
19 ἁγνῑτης
-
20 Ἄρειος
Ἄρειος πάγος, ὁ, der Areshügel, der Akropolis von Athen gegenüber, Her. 8, 52; davon hat der höchste peinliche Gerichtshof in Athen, Areopag ( ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου od. ἡ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλή), seinen Namen, weil er auf ihm seine Sitzungen hielt; εἰς τὸν Ἄρειον πάγον ἀναβῆναι, Mitglied des Ar. werden, Isocr. 7, 38; Ἀρειόπαγος ist unklassische Form.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Πάγος — that which is fixed masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πάγος — that which is fixed masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πάγος — I Αρχαία ελληνική πόλη της Πελοποννήσου, αρχαιότερη και από την Κόρινθο. Δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για την πόλη αυτή. II Πεδινός οικισμός (υψόμ. 50 μ.), στην πρώην επαρχία Σύρου, του νομού Κυκλάδων. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου. * * * (I) ο … Dictionary of Greek
πάγος — ο 1. στερεοποιημένο νερό: Βάλε και πάγο στο ούζο μου. 2. πολύ κρύο, παγωνιά: Έκαψε ο πάγος τα λουλούδια. 3. μτφ., ψυχρός άνθρωπος: Αυτός όλη την ώρα ήταν σκέτος πάγος … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
παγός — I Αρχαία ελληνική πόλη της Πελοποννήσου, αρχαιότερη και από την Κόρινθο. Δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για την πόλη αυτή. II Πεδινός οικισμός (υψόμ. 50 μ.), στην πρώην επαρχία Σύρου, του νομού Κυκλάδων. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου. * * * παγός … Dictionary of Greek
Άρειος πάγος — I Χαμηλός (115 μ.) πετρώδης λόφος της Αθήνας, ΒΔ της Ακρόπολης, που έχει συνδεθεί με τις πανάρχαιες παραδόσεις του τόπου. Πάγος σημαίνει πετρώδης βράχος· για τη σημασία του Άρειος υπάρχουν πολλές απόψεις: μία τον συνδέει με τον Άρη, άλλη, και η… … Dictionary of Greek
Άρειος πάγος — Sp Areopãgas Ap Άρειος πάγος/Areios pagos L ist. kalva Atėnuose, Graikija … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
Άρειος Πάγος — ο βλ. άρειος … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
πάγω — πάγος that which is fixed masc nom/voc/acc dual πάγος that which is fixed masc gen sg (doric aeolic) πά̱γω , πᾶγος pagus masc nom/voc/acc dual πά̱γω , πᾶγος pagus masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πάγοιο — πάγος that which is fixed masc gen sg (epic) πά̱γοιο , πᾶγος pagus masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πάγοις — πάγος that which is fixed masc dat pl πά̱γοις , πᾶγος pagus masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
