-
1 οίκτρ'
οἰκτρά, οἰκτρόςpitiable: neut nom /voc /acc plοἰκτρά̱, οἰκτρόςpitiable: fem nom /voc /acc dualοἰκτρά̱, οἰκτρόςpitiable: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)οἰκτρέ, οἰκτρόςpitiable: masc voc sgοἰκτραί, οἰκτρόςpitiable: fem nom /voc pl——————οἰκτρά, οἰκτρόςpitiable: neut nom /voc /acc plοἰκτρά̱, οἰκτρόςpitiable: fem nom /voc /acc dualοἰκτρά̱, οἰκτρόςpitiable: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)οἰκτρέ, οἰκτρόςpitiable: masc voc sgοἰκτραί, οἰκτρόςpitiable: fem nom /voc pl -
2 οἴκτρ'
Βλ. λ. οίκτρ' -
3 οἶκτρ'
Βλ. λ. οίκτρ' -
4 οἰκτρός
οἰκτρός ( οἶκτος), mitleidswerth, beklagenswerth, elend; Hom. vrbdt οἴκτρ' ὀλοφύρεσϑαι, erbärmlich klagen, z. B. Od. 4, 719; τούτων καὶ οἰκτρότερ' ἄλλ' ἀγορεῦσαι, 11, 381; οἰκτροτάτην ἤκουσα ὄπα, 421; vgl. Soph. κατά μοι βόασον οἰκτρὰν ὄπα, τοῖς ἔνερϑ' Ἀτρείδαις, die klagende Stimme, El. 1067; οἰκτροὺς λόγους, Eur. I. A. 981, οἰκτρὸν δάκρυ, Suppl. 96, οἰκτρὸν ἀνεβόασεν, Hel. 184; συμφορᾶς οἰκτρᾶς, Pind. Ol. 7, 77; οἰκτροτάτῳ ϑανάτῳ, P. 3, 42; στένουσιν ἄλγος οἰκτρόν, Aesch. Prom. 433; ἄλοχος, Suppl. 59; ὡς οἰκτρῶς ἔχω, Soph. Tr. 1069; bei Eur. im superl., οἰκτρότατα ἄχεα, Med. 649; in Prosa, ἕτερα τούτου πεπόνϑαμεν οἰκτρότερα, Her. 7, 46; οἰκτρὸν ἂν εἴη τὸ πάϑος, Plat. Phaed. 90 c; Folgde; bei Agath. 4 (V, 216) οἰκτρότατος im Ggstz von ὑπερφίαλος. Den unregelmäßigen superl. οἴκτιστος s. oben.
-
5 ὀλοφύρομαι
ὀλοφύρομαι (scheint mit ὄλλυμι zusammenzuhangen, alte Gramm. leiten es ab von λοπός, ὀλόπτω, = τίλλω, aus Trauer das Haar ausraufen), wehklagen; jammern; Hom. oft, bes. im partic., πόλλ' ὀλοφυρόμενοι Il. 24, 328, εὗρον ἑταίρους οἴκτρ' ὀλοφυρομένους Od. 10, 409. Bes. auch über Anderer Unglück klagen, Mitleid haben, ὀλοφύρεται ἦτορ Il. 16, 450, ϑυμῷ ὀλοφύρεσϑαι Od. 11, 418; τινός, sich Jemandes erbarmen, Δαναῶν, Ἀργείων, Il. 8, 33. 202. 464. 16, 17, Ἕκτορος, 22, 169; – klagend anflehen, Il. 23, 75; – c. inf., πῶς ὀλοφύρεαι ἄλκιμος εἶναι, wie wehklagst du, daß du tapfer sein sollst, Od. 22, 232; – τινά, beklagen, bejammern, Od. 19, 522; Tragg.; ἃ Ἴτυν ὀλοφύρεται, Soph. El. 145; Eur. Rhes. 896; τοὺς τοκέας, Thuc. 2, 44; Plat. Menex. 248 b; Sp., καὶ ϑρηνεῖν, Hdn. 4, 13, 14; – bemitleiden, τίπτε ἄρ' Ἀχιλεὺς ὀλοφύρεται υἷας Ἀχαιῶν, Il. 11, 656, τὸν δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δακρυχέοντα, 8, 245, vgl. 17, 648 Od. 4, 364. 10, 157; τοῖς κακοῖς ὀλοφυρϑείς, Thuc. 6, 78; einzeln bei Sp.
-
6 ολοφυρομαι
1) печалиться, скорбеть, горевать(Ἕκτορος Hom.)
θυμῷ ὀλοφύρεσθαι Hom. — скорбеть душой, сокрушаться;οἴκτρ΄ ὀλοφυρόμενος Hom. — горько жалующийся2) слезно молить(καί μοι δὸς τέν χεῖρ΄, ὀλοφύρομαι Hom.)
3) беспокоиться, тревожиться(υἷας Ἀχαιῶν Hom.)
4) оплакивать, жалеть(τοὺς τοκέας Thuc.)
-
7 οἰκτρός
A pitiable,κοιμήσατο χάλκεον ὕπνον οἰκτρός Il.11.242
, cf. A.Supp.61(lyr.), S.OT58, etc.: c. gen., to be pitied for..,Plu.
Flam.13.2 of things, pitiable, lamentable,ἕτερα πεπόνθαμεν -ότερα Hdt.7.46
;οἰκτρὰ λογοποιοῦντες X.Cyr.2.2.13
;συμφορὰ οἰ. Pi.O.7.77
;- ότατος θάνατος Id.P.3.42
; πημοναί, ἄλγος, A.Pr. 240, 435 (lyr.), etc.;οἰκτρὰ γὰρ βόσκειν [ἡ κήρ] S.Ph. 1167
(lyr.) ; οἰκτρόν [ ἐστι] c. inf., A.Th. 321 (lyr.).3 in contemptuous sense, οἰ. τέκνα sorry fellows, Aus.Epigr.57 ;παιδίσκη Porph.Chr.23
;οἰ. τραγῳδία
miserable,Eust.
1691.34.II in act. sense, wailing piteously, piteous,- οτάτην δ' ἤκουσα ὄπα Od.11.421
, cf. S.El. 1067 (lyr.) ; οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος, of the nightingale, Id.Aj. 629(lyr.): neut. pl. as Adv.,οἴκτρ' ὀλοφυρομένη Od.4.719
, cf. 10.409, al.: regul. Adv. , S.El. 102 (anap.), al., And.4.39, Lys.32.10 : [comp] Comp.- ότερα AP10.65
(Pall.): [comp] Sup. .—Besides οἰκτρότερος, οἰκτρότατος, we find [comp] Sup. οἴκτιστος (q. v.) ; οἰκτότερον is f.l. in Hdt.7.46.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἰκτρός
-
8 ὀλοφύρομαι
Aὀλοφυροῦνται Lys. 29.4
codd. (- ονται edd.): [tense] aor.ὠλοφυράμην Id.2.37
; [dialect] Ep. (without augm.) ὀλοφύραο, ὀλοφύρατο, Od.11.418, Il.8.245 :—[voice] Pass., [tense] aor. part. ὀλοφυρθείς in same signf., Th.6.78 :—an [dialect] Aeol. form [full] ὀλοφύρρω cited by Hdn.Gr.2.949.I intr., lament, wail, moan, freq. in [tense] pres. part., Il.5.871, al.: with an Adv.,πόλλ' ὀλοφυρόμενοι 24.328
;οἴκτρ' ὀλοφυρομένους Od.10.409
;αἴν' ὀ. 22.447
, cf. Hdt.2.141, Democr.107a ;ὀ. κακοῖς Th.6.78
: abs., Pl.R. 329a.2 lament or mourn for the ills of others: hence, feel pity,ὀλοφύρεται ἦτορ Il.16.450
;ὀ. θυμῷ Od.11.418
: c. gen., have pity upon one,Δαναῶν Il.8.33
, 202 ;ὀλοφύρεται ἦτορ Ἕκτορος 22.169
.3 beg with tears and lamentations,καί μοι δὸς τὴν χεῖρ', ὀλοφύρομαι 23.75
.4 c. inf., πῶς ὀλοφύρεαι ἄλκιμος εἶναι; how is it thou lamentest that thou must be brave? Od.22.232 : c. part.,ὀ. τριηραρχοῦντες Lys.29.4
.II c. acc., lament over, bewail, Od.19.522, S.El. 148 (lyr.), E.Rh. 896 (lyr.), Th.2.44 ;σφᾶς αὺτούς Lys.2.37
; τὸν μὲν γενόμενον ὀλοφύρονται, ὅσα μιν δεῖ.. ἀναπλῆσαι κακά for all the miseries which he must go through, Hdt. 5.4.2 pity, τινα Il.8.245, Od.4.364, 10.157.—[dialect] Ep. Verb, rare in Trag., sts. in [dialect] Att. Prose, cf. ὀλοφυρμός, ὀλόφυρσις.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀλοφύρομαι
-
9 οἰκτρός
οἰκτρός, mitleidswert, beklagenswert, elend; οἴκτρ' ὀλοφύρεσϑαι, erbärmlich klagen; κατά μοι βόασον οἰκτρὰν ὄπα, τοῖς ἔνερϑ' Ἀτρείδαις, die klagende Stimme -
10 οῖκτος
Grammatical information: m.Meaning: `lamentation, compassion, pity' (Od.).Derivatives: Prim. superl. οἴκτιστος (Χ 76; Seiler Steigerungsformen 78 f.), φιλ-οίκτιστος `loving pity the most' (S.) from φίλ-οικτος (A. in lyr.); thus the rare οἰκτικός `belonging to lamentation, lamenting' (An. Bachm.) and οἰκτοσύνη f. = οἶκτος (Hdn. Epim.). -- Old is οἰκτρός `woeful, wailing, deplorable' (Il.), as 1. member e.g. in οἰκτρό-γοος `with woeful lamentation' (Pl. Phdr. 267 c); prob. (in spite of the genderdifference) to οἶκτος after αἶσχος: αἰσχρός, ἔχθος: ἐχθρός a.o. (cf. Seiler l. c.), cf. also the pair οἴκτιστος: αἴσχιστος (Schwvzer 481 n. 16). -- Denominative verbs. 1. From οἰκτρός: οἰκτί̄ρω (\< -ιρ-ι̯ω), Aeol. οἰκτίρρω (Hdn. Gr.), aor. οἰκτῖραι, fut. οἰκτιρῶ (Att. also - τερῶ after the itacistic - τεῖραι, - τείρω) late - τ(ε)ιρήσω (LXX, NT), also with κατ- a.o., `to pity, to commiserate, to bewail' (Il.); from it οἰκτιρ-μός m. `compassion, pity' (Pi., LXX, NT), - μων `compassionate, pitiful' (Gorg., Theoc., LXX) with - μοσύνη (Tz.); on *οἰκτίρ-ι̯ω from *οἰκτρ-ι̯ω with i-coloured reduced vowel Schwyzer 352. -- 2. From οἶκτος: οἰκτίζω, - ομαι, also with κατ- a.o., `id.' (trag., Th., Arist.) with οἰκτ-ισμός m. `bewailing' (A., X.), - ίσματα n. pl., `id.' (E.; Chantraine Form. 146), κατοίκτ-ισις f. `wailing, compassion' (X.).Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations].Etymology: Like ὀϊζύς, with comp. meaning, also οἶκτος prob. goes back on the interj. οι, through οἴζω; the close connection appears from the backformation δυσοίζω (s. v.) from δύσ-οικτος. Prellwitz s. v., also Schwyzer 501. Comparable nouns from interjective verbs in - ζω are frequent, e.g. αἴαγμα, αἰακτός (: αἰάζω, αἰαῖ), βάβαξ, βαβάκτης (: βαβάζω, βαβαί) etc., s. Schwyzer 716. Cf. οἰμώζω. -- Doubtful non-Greek combinations (Goth. aihtron `beg', OIr. ar-égi `complains') in Bq, WP. 1, 105 f., Pok. 298. -- On οἶκτος and related words in gen.. s. W. Burkert Zum altgr. Mitleidsbegriff. Diss. Erlangen 1955 (important review by Seyffert Gnomon 31, 389 ff.); also A. Klocker Wortgesch. von ἔλεος u. οἶκτος in d. gr. Dichtung u. Philosophie von Hom. bis Arist. Diss. Innsbruck 1953.Page in Frisk: 2,361-362Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οῖκτος
См. также в других словарях:
οἴκτρ' — οἰκτρά , οἰκτρός pitiable neut nom/voc/acc pl οἰκτρά̱ , οἰκτρός pitiable fem nom/voc/acc dual οἰκτρά̱ , οἰκτρός pitiable fem nom/voc sg (attic doric aeolic) οἰκτρέ , οἰκτρός pitiable masc voc sg οἰκτραί , οἰκτρός pitiable fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἶκτρ' — οἰκτρά , οἰκτρός pitiable neut nom/voc/acc pl οἰκτρά̱ , οἰκτρός pitiable fem nom/voc/acc dual οἰκτρά̱ , οἰκτρός pitiable fem nom/voc sg (attic doric aeolic) οἰκτρέ , οἰκτρός pitiable masc voc sg οἰκτραί , οἰκτρός pitiable fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οικτίρω — (ΑΜ οἰκτίρω και οἰκτείρω, Α και οἰκτειρῶ, έω, αιολ. τ. οικτίρρω) αισθάνομαι οίκτο για κάποιον, λυπάμαι κάποιον, ευσπλαγχνίζομαι, συμπονώ («ἐμὲ δὲ οἰκτίρεις ἐπὶ τῆ πενίᾳ», Ξεν.) νεοελλ. περιφρονώ, καταφρονώ. [ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. οἰκτίρω (< *οικτίρ jω … Dictionary of Greek
