-
1 νάματα
νά̱ματα, νᾶμαanything flowing: neut nom /voc /acc pl -
2 νᾶμα
A anything flowing, running water, stream, spring, ν. Μναμοσύνας cj. in Simon.45, cf. A.Pr. 806, S.Ant. 1130 (lyr.);Κασταλίδος νάματα Pae.Delph.1.6
;δακρύων θερμὰ ν. S.Tr. 919
;νάματ' ὄσσων E.HF 625
;ν. πυρός Id.Med. 1187
;ν. Βάκχιον Ar.Ec.14
;μὰ νάματα Antiph.296
( = Timocl.38); ν. θυγατέρων ταύρων, i.e. honey, Ph. Tars. ap. Gal.13.269; φλέγματος, χολῆς ν., Philostr.Gym.42: freq. in Pl., asκρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα Criti. 111d
: metaph.,λόγων ν. Ti. 75e
.2 wooden conduit, Hsch.II νάματα· προβολαί, Id. -
3 νᾱμα
νᾱμα, τό, das Fließende, der Quell, das Naß; Aesch. Prom. 808; Κασταλίας, Soph. Ant. 1117; Δίρκης, Eur. Phoen. 102; ποτάμιον, Cycl. 98; auch πυρός, Med. 1187; von den Thränen, δακρύων ῥήξασα ϑερμὰ νάματα, Soph. Tr. 915; ὄσσων Eur. Herc. Fur. 625; νᾶμα βάκχιον, Ar. Eccl. 14 u. sp. D., wie νᾶμα Βρομίου, Anacr. 44, 11; u. in Prosa, wie Plat. ἄφϑονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα, Critia. 111 d; τὰ ἐκ Διὸς ἰόντα νάματα, Regen, Legg. VIII, 844 b; u. übertr., τὸ λόγων νᾶμα κάλλιστον καὶ ἄριστον πάντων ναμάτων, Tim. 75 e; ἐξ ἀλλοτρίων ποϑὲν ναμάτων διὰ τῆς ἀκοῆς πεπληρῶσϑαι, Phaedr. 235 c; Sp., Luc. Herm. 60; Plut. öfter.
-
4 παρα-στείχω
παρα-στείχω ( στείχω), daneben vorbei, vorübergehen, δόμοις Aesch. Ch. 561, sp. D., wie Ep. ad. 366 (IX, 679); – hineingehen, δόμους, Soph. Ant. 1255, auch c. gen., ὥς μ' ὁρᾷ ὄχου παραστείχοντα, O. R. 808; νάματα Δίρκης, Nonn. D. 46, 142.
-
5 θερμός
θερμός, ή, όν, (ϑέρω), warm, von der lauen Wärme des Bades an, λοετρά, Il. 14, 6 Od. 8, 249, λουτρά, Pind. Ol. 12, 21 Soph. Tr. 631 u. in Prosa, bis zur Hitze des siedenden Wassers, Od. 19, 388, und zur Gluth allmälig verkohlendes Holzes, 9, 388; Ggstz ψυχρός, oft bei Plat. u. A.; auch von trockener Fitze, ὦ πέτρας γύαλον ϑερμὸν καὶ παγετῶδες Soph. Phil. 1071; πυρὶ ϑερμῷ Ant. 615; ϑερμὰν ἀελίου ἕδραν Eur. El. 739; πνοὰς ϑερμὰς πνέω Herc. Für. 1092; ἐν τόποις ϑερμοῖς καὶ πνιγώδεσι Plut. Alex. 77. – Von Thränen, Od. 19, 362 Pind. N. 10, 75; δακρύων ῥήξασα ϑερμὰ νάματα, der Thränen heißer Quell, Soph. Tr. 915; Sp. – Vom Blute, ϑερμῷ κοπείσης φοινίῳ προσφάγματι Aesch. Ag. 1251; ϑερμὸν αἷμα Soph. O. C. 628, vgl. Ai. 1390; τὰν ϑερμοτάταν αἱμάδα κηκιομέναν ἑλκέων Phil. 690; ϑερμὸς κρουνὸς αἵματος νέου Eur. Rhes. 790; πολλῶν ἔτι ϑερμὸν αὐτοκρατόρων αἵματι Plut. Fab. 26. – Uebertr., hitzig, leidenschaftlich, verwegen, im tadelnden Sinne, ξυνειςβὰς πλοῖον εὐσεβὴς ἀνὴρ ναύτῃσι ϑερμοῖς Aesch. Spt. 585, ϑερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεις Soph. Ant. 88, ὦ πολλὰ δὴ καὶ ϑερμὰ καὶ λόγῳ κακὰ μοχϑήσας Tr. 1035; ϑερμὰ ἀτυχήματα Plut. reip. ger. praec. 2; Ar. vrbdt ὦ ϑερμὸν ἔργον κἀνόσιον καὶ παράνομον, Plut. 415; δρᾷ τι καὶ νεανικὸν καὶ ϑερμόν Amphis bei Ath. X, 448 b; ὦ ϑερμόταται γυναῖκες Ar. Th. 735, vgl. Vesp. 918. Auch in Prosa, ϑερμότερος ἐπιχειρεῖν Antiph. 2 α 7; bes. Sp., ϑερμόν τι διαπράττεσϑαι Sext. Emp. pyrrh. 3, 193; Λυδοὶ ϑερμότεροι φύσει ὄντες Luc. Nigr., öfter; auch wie recens, noch frisch, τὸ ἔγκλημα ἔτι ϑερμὸν ἦν Luc. Peregr. 15; οὐχ ἕωλα κακά, ἀλλὰ ϑερμὰ καὶ πρόσφατα Plut. de curios. 6; ἴχνη Ep. ad. 417 (IX, 371). Von der Liebe, πόϑος ϑερμός τινος ἔχει με Philodem. 2 (V, 115). – Τὸ ϑερμόν, die Hitze, Plat. Crat. 413 c; oft sc. ὕδωρ, warmes Wasser, auch warmes Getränk, u. τὰ ϑερμά, warme Bäder.
-
6 ἀπο-στέγω
ἀπο-στέγω, überdachen, bedecken, schützen, πύργος – ὄχλον Aesch. Spt. 216; Theophr.; τὰς πληγάς, vom Schild, es hält sie ab, Pol. 6, 23, 5; τινός, wogegen, Arist. part. an. 2, 15; ἀϋδρία τὰ ἐκ Διὸς ἰόντα νάματα Plat. Legg. VIII, 844 b, einziehen.
-
7 ἀργύφεος
ἀργύφεος, α, ον (ἀργός, φάω), silberglänzend, ἀρ-γύφεον σπέος Iliad. 18, 50, ἀργύφεον φᾶρος Od. 5, 230. 10, 543; – ἐσϑής Hes. O. 574; νάματα Damoch. 3 (IX, 633); u. sonst bei Sp.
-
8 ἐπ-οχετεύω
ἐπ-οχετεύω, dahin-, daraufleiten, eigtl. Wasser durch einen Kanal, τὸ ἀποῤῥέον ἐπὶ τοὺς ἔξω κύκλους δι' ὀχετῶν Plat. Critia. 117 b; ἐκ τῆς καρδίας τὸ αἷμα ἐποχετεύεται καὶ εἰς τὰς φλέβας Arist. H. A. 3, 4; Hippocr. u. Sp.; übh. wohin bringen, gießen, νάματα Plat. Gorg. 493 e; bewässern, befeuchten, Strab. XVII p. 818. – Uebertr., λόγος τῷ οἴνῳ τὸ φιλάνϑρωπον καὶ ἠϑοποιὸν ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἐποχετεύει, das Gespräch führt gleichsam durch den Wein der Seele Leutseligkeit zu, Plut. Symp. 4 prooem. – Med. zu sich leiten, übertr. in sich aufnehmen, ἵμερον P^lat. Phaedr. 251 e.
-
9 ἐπ-άγω
ἐπ-άγω (s. ἄγω), 1) herbei-, herzuführen, -bringen; – a) bes. von belebten Wesen; ὅς με δεῦρ' ἐπήγαγεν Eur. Phoen. 905; πρὸς Ἀΐδαν Hec. 1032; Πέρσην, Μήδους, Her. 9, 1 Ar. Th. 365. Bes. feindlich gegen Einen heranführen, λιμὸν καὶ Ἄρηα p. bei Aesch. 3, 184; Ἀργείους δώμασιν Eur. Or. 1533; στρατιήν, στρατόπεδον, Her. 8, 112 Thuc. 6, 69; τὸν Πέρσην ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας Dem. 12, 7; Aesch. 3, 128; ἐπάγειν τὸ δεξιὸν κέρας Ar. Av. 353; bes. Sp., Plut. Marcell. 14 u. A.; auch ohne Zusatz von στρατόν, scheinbar intrans., Pol. 2, 19, 2; Luc. conscr. hist. 21. So von Jägern, ἐπάγοντες ἐπῇσαν, sc. κύνας (wie Xen. Cyn. 10, 19 sagt), die Hunde gegen den Eber anführend, Od. 19, 445. Vgl. ἐπακτήρ. – b) Unglück herbeiführen; ἄταν Soph. Ai. 1168; vgl. Aesch. Ch. 398; πῆμά τινι Hes. O. 240; γῆρας νόσους ἐπάγει Plat. Tim. 33 a; κινδύνους τινί Is. 8, 3; πόλεμον Aesch. 3, 140. – c) von leblosen Dingen, herbeiführen; κέντρον, d. i. stacheln, Eur. Hipp. 1194; γνάϑον, ansetzen, Ar. Vesp. 370; τὰ ἐπιτήδεια Thuc. 7, 60; ἅμαξαι λίϑους ἐπήγαγον 1, 93; τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat. Critia. 118 e. Uebh. hinzufügen, hinzusetzen, Ar. Nubb. 389; ἀνὰ πᾶν ἔτος πέντε ἡμέρας παρὲξ τοῠ ἀριϑμοῦ Her. 2, 4; vgl. D. gie. 1, 50; daher αἱ ἐπαγόμεναι, sc. ἡμέραι, Schalttage, Plut.; τῷ λόγῳ ἔργον id. Lyc. 8; Sp. auch τὸ ἐπαγόμενον, das Folgende. – d) an b) sich annähernd, δίκην τινί, Jemanden in einen Proceß verwickeln, Plat. Legg. IX, 881 e; Dem. 18, 150; γραφάς, εὐϑύνας, εἰςαγγελίας ἐμοὶ ἐπάγουσι 18, 249 u. öfter; αἰτίαν ψευδῆ τινι, eine falsche Beschuldigung aufbürden, 18, 141 u. öfter; – ψῆφόν τινι, d. i. ihn abstimmen lassen, Thuc. 1, 87. 125; οὐ γάρ πω ψῆφος αὐτῷ ἐπῆκτο, noch war nicht über ihn abgestimmt, d. h. er war noch nicht verurtheilt, Xen. An. 7, 7, 57; ἐᾶν ψῆφον καϑ' ἑαυτοῦ ἐπαχϑῆναι Dem. 47, 28; – ὅρκον τινί, Einen schwören lassen, Paus. 4, 14, 4; πληγήν τινι, schlagen, Plut. u. A. – e) geistig; Hom. οἷόν σ' οὐδ' ὀμόσας περ ἐπήγαγον οὐδέ σε πείϑω Od. 14, 392, ich bewegte dich nicht, brachte dich nicht dazu; πότερα τὸ χρῆν σ' ἐπήγαγ' ἀνϑρωποκτονεῖν Eur. Hec. 260; Thuc. 1, 107; ἐπάγειν τινὰ ἐπὶ τὰ γιγνωσκόμενα Plat. Polit. 278 a; τινὰ ἐπί τι Dem. 3, 31; τὴν διάνοιαν ϑεάμασι, animum advertere, Plut. Pericl. 1, u. öfter Sp. – Bei Arist. Top. 8, 1 = die Induction anwenden. – 2) med. zu sich, für sich heranführen; – a) Bedürfnisse, Unterstützung; ἐκ ϑαλάττης ὧν δέονται Thuc. 1, 81; τὰ ἐπιτήδεια 6, 99; Ἅιδα μόνον φεῦξιν οὐκ ἐπάξεται, wird nicht sich Mittel zur Flucht verschaffen, nicht entfliehen, Soph. Ant. 362; σοφιστήν Eur. Rhes. 949; Plat. Menex. 238 b u. A; ἑαυτοῖς δεσπότην τὸν νόμον Gorg. 492 b. Bes. μάρτυρα, für sich Einen als Zeugen, Gewährsmann anführen, Rep. II, 364 c Legg. VII, 823 a; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Prot. 347 e; Lys. 215 c; Ὅμηρον Arist. part. an. 3, 10; μαρτύρια Xen. Conv. 8, 34; ἐπάγεσϑαί τινα ἐπ' ὠφελίᾳ Thuc. 1, 3. – b) wie im act., sich ein Unglück zuziehen, συμφοράν Lys. 4, 19; αὐϑαίρετον αὑτοῖς δουλείαν Dem. 19, 259; δούλωσιν τῶν συμμάχων, herbeizuführen suchen, Thuc. 3, 10; φϑόνον, sich zuziehen, Xen. Apol. 32. – c) an sich ziehen, für sich gewinnen; τὸ πλῆϑος Thuc. 5, 45; τοὺς Λακεδαιμονίους, συγχωρῆσαι 5, 41; τινὰ εἰς τὴν ὁμιλίαν Isocr.; εἰς τὴν εὔνοιαν Pol. 7, 14, 5; καὶ κηλεῖ τὰς ἀκοάς D. Hal. C. V. 3 p. 32.
-
10 ἐπίῤ-ῥυτος
ἐπίῤ-ῥυτος, hineinfließend; τὰ τῆς τροφῆς νάματα οὕτως ἐπίῤῥυτα γεγονέναι, sie fließen so zu, Plat. Tim. 80 d, vgl. Rep. VI, 508 b; σῶμα ἐπίῤῥυτον, in den Etwas einfließt, Tim. 43 a; πεδίον, bewässert, Xen. An. 1, 2, 22; D. Hal. 1, 55. – Uebtr., reichlich, καρπόν τε γαίας καὶ βοτῶν ἐπίῤῥυτον Aesch. Eum. 867.
-
11 ἔν-υδρος
ἔν-υδρος, im Wasser; – a) mit Wasser angefüllt; τεῠχος Aesch. Ag. 1099, von der Badewanne; νάματα, λίμνη, Eur. Phoen. 659 Ion 872; χωρίον, mit Wasser wohl versehen, Xen. Cyr. 3, 2, 11; τὸ ἔνυδρον, der Wasserreichthum, Hdn. 6, 6, 5. – b) im Wasser lebend; Νύμφαι, Wassernymphen, Soph. Phil. 1440; von Thieren, Plat. Soph. 220 b u. öfter; dem ξηροβατικόν entggstzt, Polit. 264 d; δόναξ Ar. Ran. 234. – Ὁ ἔνυδρος, = ἔνυδρις, sagt der Böoter Ar. Ach. 880.
-
12 ἰθαρός
-
13 αποστεγω
1) покрывать, защищать (от чего-л.), т.е. задерживать, отражать, не пускать(ὄχλον Aesch.; τὸ ὕδωρ Arst.; τὰς πληγάς Polyb.)
2) сохранять, собирать, не выпускать(τα ἐκ Διὸς ἰόντα νάματα Plat.; ἀτμίδα Arst.)
-
14 αργυφεος
-
15 εξατμιζω
1) испарять(τὸ ὑγρὸν ἐκ τῆς γῆς Arst.; τὰ νάματα Plut.)
; med.-pass. испаряться(ἐξατμίζοντος τοῦ ὑγροῦ Arst.)
2) med.-pass. выдыхаться, улетучиваться(τῆς θερμασίας ἐξατμισθείσης Plut.)
-
16 επαγω
(impf. ἐπῆγον, fut. ἐπάξω, aor. 2 ἐπήγαγον; pass.: fut. ἐπαχθήσομαι, aor. ἐπήχθην)1) приводить(τινὰ δεῦρο Eur.; παῖδάς τινος Plut.)
2) приводить, возбуждать, подстрекать(τὸν Πέρσην Her.; τὸ πλῆθός τινι Arst. - ср. 10)
3) вести, предводительствовать(στρατιήν Her.; στρατόν Plut.)
ἐ. τὸ δεξιὸν κέρας Arph. — бросать в бой правый фланг4) (sc. κύνας) идти на охоту, охотиться Xen.ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν Hom. — когда они, охотясь, продвигались вперед
5) (sc. σρτατόν) продвигаться с войском(σιγῇ καὴ σχέδην Plut.)
6) привозить, доставлять(τοὺς λίθους Thuc.; τροφὰ ἐπάγεται τῷ σώματι Plat.; med. ἐκ θαλάττης Thuc.)
φεῦξίν τινος ἐπάξασθαι Soph. — найти средство спасения от чего-либо7) проводить(τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat.; αὔλακα βαθεῖαν Plut.)
8) med. приводить (в виде цитаты), цитировать(μαρτύρια Xen.; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Plat.)
μάρτυρα ἐ. τινά Plat., Arst.; — приводить кого-л. в свидетели, ссылаться на чье-л, свидетельство9) наводить, навлекать, приносить(πῆμά τινι Hes.; γῆρας νόσους τε Plat.; κινδύνους τινί Isae.; ταραχὰς καὴ φόβους Plut.)
εὐδίᾳ ἐ. νέφος погов. Plut. — наводить облако на ясный день, т.е. омрачать (чью-л.) радость;αὐθαίρετον αὑτῷ ἐπάγεσθαι δουλείαν Dem. — добровольно отдавать себя в рабство;φθόνον ἐπαγόμενος Xen. — навлекши на себя зависть10) тж. med. убеждать, склонять, понуждать(τινά Hom., Eur., Thuc., τινὰ ἐπί τι Plat., Dem. и τινὰ ποιεῖν τι Eur., med. Thuc.)
ψῆφον ἐπαγαγεῖν τισι Thuc. — провести голосование среди кого-л.;οὔπω ψῆφος αὐτῷ ἐπῆκτο περὴ φυγῆς Xen. — (среди судей) еще не было проведено голосование о его изгнании, т.е. приговор о его изгнании еще не был вынесен;ἐπάγεσθαί τινα ἐπ΄ ὠφελίᾳ Thuc. — призывать кого-л. на помощь;ἐπάγεσθαι τὸ πλῆθος Thuc. — привлекать на свою сторону народные массы (ср. 2);εἰς τέν πρὸς αὑτὸν εὔνοιαν ἐπάγεσθαί τινα Polyb. — снискивать чьё-л. благоволение11) (sc. τὸν βίον) проводить жизнь, жить12) прилагать, применятьἐ. πληγήν τινι Plut. — наносить удары кому-л.;ἐ. κέντρον ἵπποις Eur. — подгонять стрекалом коней;ἐ. γνάθον Arph. — пускать в ход челюсти;ἐ. ζημίαν Luc. — налагать наказание;τέν διάνοιαν ἐ. τινί Plut. — размышлять о чем-л.;13) привносить, добавлять(πέντε πάρεξ τοῦ ἀριθμοῦ Her.)
θάττονα ῥυθμὸν ἐ. Xen. — ускорять темп;ἐ. τῷ λόγῳ ἔργον Plut. — присоединять к слову дело;αἱ ἐπαγόμεναι (sc. ἡμέραι) Diod. — дополнительные (вставные) дни14) лог. (умо)заключать по методу индукцииἀπὸ τῶν καθ΄ ἕκαστα ἐπὴ τὸ καθόλου ἐ. Arst. — заключать от частностей к общему;
συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα Arst. — дедуктивно или индуктивно;πρὴν ἐπαχθῆναι Arst. — прежде, чем будет сделано умозаключение по индукции -
17 επιρρυτος
21) текущий внутрь, втекающий, притекающийκαθ΄ ὅλον τὸ σῶμα τὰ τῆς τροφῆς νάματα ἐπύρρυτα γεγονέναι Plat. — питательные соки разливаются по всему телу;
ἀπὸ ἡλίου ἐ. δύναμις Plat. — излучаемая солнцем сила2) ( в отличие от ὑέτιος) почвенный(ὕδατα Plut.)
3) обильно орошаемый(πεδίον Xen.)
4) впитывающий, вбирающий в себя5) прибывающий во множестве, изобильный(καρπός Aesch.)
-
18 θερμος
I.3, эп. тж. 21) теплый(λοετρά Hom.)
2) горячий, жгучий(δάκρυα Hom.; πῦρ, δακρύων νάματα Soph.; αἷμα Soph., Plut.; ἱδρῶτες Arst.)
3) горячий, кипящий(ὕδωρ Hom.)
4) раскаленный(μοχλός Hom.)
5) жаркий, знойный(γύαλον πέτρας Soph.; τόποι Plut.)
6) палящий(καύματα Her.)
7) пылкий, страстный, пламенный(καρδία Soph.; πόθος Anth.; τὰ ἄρρενα τῶν θηλέων θερμότερα Arst.)
8) разнузданный, распутный(γυναῖκες Arph.)
9) разгоряченный(ὑπὸ τῶν ἐπαίνων Plut.)
10) дерзновенный, безрассудный(ναύτης Aesch.; ἔργον Plut.)
11) мучительный, трудный, тяжелый12) недавний, свежий(κακά Plut.; ἔγκλημα Luc.; ἴχνη Anth.)
II.ὁ бот. лупин, волчий боб ( считался отрезвляющим средством) Anth. -
19 ιθαρος
-
20 μεταλλεια
ἥ1) ров, канал(μεταλλείαις νάματα συνάγειν Plat.)
2) pl. горный промысел, раскопкиὅσα ὑπὸ μεταλλείας ὀρυττόμενα Plat. — все, что добывается из земных недр
3) воен. земляные работы Diod.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Νάματα — Όνομασία δύο οικισμών. 1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.140 μ.) στην πρώην επαρχία Βοΐου του νομού Κοζάνης. 2. Πεδινός οικισμός (υψόμ. 50 μ.) του νομού Λαρίσης. Βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας, κοντά στον Πλατύκαμπο … Dictionary of Greek
νάματα — νά̱ματα , νᾶμα anything flowing neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Namata, Larissa — Namata Νάματα Location … Wikipedia
νάμα — και ανάμα, το (ΑΜ νᾱμα, Μ και νᾱμαν) νερό που αναβλύζει από πηγή (α. «να γεμίζουν εν αγγείον νερόν... από το πλούσιον νάμα τού Προφήτου Ηλιού», Παπαδιαμ. β. «Κασταλίας τε νᾱμα», Σοφ.) 2. (κατ επέκτ.) πηγή, βρύση 3. (γενικά) οτιδήποτε ρέει ή… … Dictionary of Greek
νάμα — το, ατος 1. το νερό της πηγής. 2. καθετί που τρέχει άφθονο: Νάματα δακρύων. 3. υγρό με θεραπευτικές ή υπερφυσικές ιδιότητες. 4. το κρασί για τη θεία κοινωνία, αλλ. ανάμα. 5. μτφ., ιδέα, γνώση: Νάματα θεογνωσίας, παιδείας, σοφίας … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Namata — (Greek: Νάματα) may refer to two villages in Greece: Namata, Kozani, a village in the Kozani prefecture Namata, Larissa, a village in the Larissa prefecture This disambiguation page lists articles about distinct geographical locations with the… … Wikipedia
Namata (Larissa), Greece — For a village in the Kozani prefecture, see Namata, Kozani Namata (Greek: Νάματα) is a village in the Larissa Prefecture, Greece. It also serves the seat of the municipality of Olympos Its 2001 population was 142 for the village and the municipal … Wikipedia
вода — ВОД|А (1137), Ы с. 1.Вода: Аште ли же съсоудъ имоущь водоу въврьжеть сѩ оугль оугасаѥть Изб 1076, 208 об.; ѡни же ˫ако земл˫а жажющи˫а воды тако приимаахоу словеса ѥго. ЖФП XII, 39г; водопрѣдъстателѥ... въ вина мѣсто водоу б҃оу приносѩть. (ὕδωρ)… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
CASTALIUS Fons — Caballinus, et Libethris dicitur. Est in radicibus Parnassi, Musis sacer. Virgilius Castaliam vocat Georg. l. 3. v. 293. Iuvat ire iugis, qua nulla priorum Castaliam molli divertitur orbita clivo. De nominis origine sic Bochart. l. 1. Chanann. c … Hofmann J. Lexicon universale
MELIAE et MELIADES — apud Hesych., Nympharum genus, Μηλιάδες, νύμφαι. Epimelides, Graece Ε᾿πιμηλίδες Scholiastae prisco Homeri, ad Iliad. v. ubi de Concilio Deorum Poeta, ipsô initiô, Οὔτε τις οὖν τοταμῶν ἀπέην, νόσφ᾿ Ωκεανοῖο. Οὔτ ἄρα Νυμφάων, τάιτ᾿ ἄλσεα καλὰ… … Hofmann J. Lexicon universale
SIGNANDI ritus — apud Veteres varius fuit. Cerâ in obsignandis literis ac testamentis utebantur, nenipe tabellas chartasque linô obligantes, postea annulô χαρακτῆρα imprimebant cerae. Unde Chrysalus apud Plautum Bacchidibus Actu 4. Sc. 4. v. 64. ad literas… … Hofmann J. Lexicon universale
