-
1 μῶνος
μῶνος, dor. = μοῦνος, μόνος.
-
2 μωνος
-
3 μώνος
-
4 μῶνος
-
5 μῶνος
-
6 μόνος
μόνος, ion. u. poet. μοῦνος, dor. μῶνος, allein, einzeln, einzig; Hom., der nur die ep. Form μοῠνος hat, im Ggstz von δύο, Il. 10, 225, ὁ μοῦνος ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτῃσιν, der einzige Sohn unter fünf Schwestern, ibd. 317, öfter; Ζεύς μιν πλεόνεσσι μετ' ἀνδράσι μοῦνον ἐόντα τίμα, 15, 611. – Oft = εἷς, Hes. O. 11; vgl. Schäfer Schol. Par. Ap. Rh. 2, 438; auch εἷς μόνος od. μόνος εἷς, Her. 1, 38; Schäf. melet. p. 9; vgl. μία μούνη, Od. 23, 227; auch = einsam, verlassen, οὐ τάρβει μοῦνος ἐών, Il. 4, 388; Od. 3, 217; τίς με ϑεῶν ὀλοφύρατο μοῦνον ἐόντα, 10, 157; ἔστα σὺν Ἀχιλλεῖ μόνος, Pind. Ol. 9, 77, μόνος ἄνευ στρατιᾶς, N. 3, 33 (vgl. μοῦνος ἄνευϑ' ἄλλων Od. 16, 239); auch μούναν παλαίοισαν ἄτερ ἐγχέων, P. 9, 28; ἐν μόναις ὠδῖσιν, 9, 88; ineiner Geburt; so auch bei den Tragg.; κλῇδας οἶδα δωμάτων μόνη ϑεῶν, Aesch. Eum. 791; μόνην δὲ μὴ πρόλειπε, Suppl. 729; bei Soph. findet sich die Form μοῦνος sowohl in lyrischen Stellen als im Trimeter, κεῖται μοῦνος ἀπ' ἄλλων, Phil. 183, ὡς ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον, Bl. 726 u. sonst; φρονεῖν μόνος δοκεῖ, Ant. 703, φρονεῖν οἶδεν μόνη, Trach. 312; auch σοῦ μόνος, Al. 510; κεῖται μοῦνος ἀπ' ἄλλων, Phil. 183; vgl. H. h. Merc. 193 u. Ap. Rh. 3, 908; μόνος μάχεσϑαι πολεμίοις ϑέλω, Eur. Rhes. 488; ἐμοὶ μόνος μόνῳ μάχῃ συνάψας, Heracl. 807. – Einen superl. μονώτατος bildet Ar. Equ. 352 Plut. 182, auch Theocr. 15, 137, u. in Prosa, Lycurg. 88. 89, was alte Gramm. nicht billigen. – Δία ϑεῶν καὶ Διόνυσον μόνους σέβονται, Her. 2, 29; μόνος διαλέγεσϑαι πρὸς μόνους ἢ μετ' ἄλλων, Plat. Prot. 316 c; oft tritt noch αὐτός hinzu, αὐτὼ μόνω ἑστιᾶσϑον, Lys. 211 c, lhr beide allein für euch; auch αὐτοὶ καϑ' αὑτοὺς μόνοι, Polit. 307 e; αὐτὸ καϑ' αὑτὸ μόνον ἔργον, an und für sich allein, Tim. 89 d. – Auch = einzig in seiner Art, d. i. ausgezeichnet, vortrefflich, Iac. add. animadv. in Ath. p. 131. – Adv. μόνως, Xen. Mem. 1, 5, 5 u. öfter, u. Sp. – Häufiger μόνον, allein, bloß, nur, μόνον ϑεοὶ σώζοιεν ἡμᾶς, Soph. Phil. 524, μὴ μόνον τῷ σώματι, 51, κοὐ λόγῳ δείξω μόνον, Ai. 800; μόνον δήλωσον ὃ φῄς, Plat. Phaedr. 261 d, u. öfter beim imperat., wie unser nur, vgl. Aesch. Suppl. 1012 Xen. Mem. 3, 11, 18; μόνον μὴ συγκόψῃς με, conv. 8, 6; μὴ χρώμενον μόνον, wenn er nur nicht anwendet, Plat. Legg. VII, 824 u. sonst überall. Bes. οὐ μόνον – ἀλλά, nicht nur – sondern, wovon sich Beispiele überall finden; auch οὐ μόνον – ἀλλ' οὐδέ, Soph. frg. 663. Zuweilen fehlt es in dieser Vrbdg, οὐ statt οὐ μόνον, Valck. Eur. Phoen. 1489 Hipp. 359. 804, Wolf Lept. p. 292. Auch nach ἀλλά, wie ὅτι οὐ πώποϑ' ὁ ποταμὸς διαβατὸς γένοιτο πεζῇ, ἀλλὰ πλοίοισι, sondern nur mit Schiffen, Xen. An. 1, 4, 18, vgl. 3, 2, 13; – μόνον οὐ, wie tantum non, fast, beinahe, ὥςτε μόνον οὐκ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς περιφέρουσιν αὐτοὺς οἱ ἑταῖροι, Plat. Rep. X, 600 d; Menex. 235 c; Isocr. 4, 120; häufig bei Sp., wo geradezu μονονού geschrieben wird, Pol. 3, 109, 2 u. öfter; auch μονονουχί, 3, 102, 4. – Κατὰ μόνας, Is. 7, 38 u. A., wird gew. in ein Wort geschrieben; s. oben καταμόνας.
-
7 μονος
ион. μοῦνος, дор. μῶνος 31) один-единственный, только один(εἷς καὴ μ. καὴ τελειὸς οὐρανός Arst.)
ὅ μ. ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτῃσιν Hom. — (Долон) был единственным (сыном) при пяти сестрах2) (= εἶς См. εις) одинτάδ΄ ἐκ δυοῖν ἔρρωγεν, ού μόνου, κακά Soph. — эти бедствия обрушились не на одного (из них), а на обоих
3) один, одинокий(μέ λίπῃς μ΄ οὕτω μόνον Soph.)
σὺν τέκνοις μόνη μόνοις Eur. — одна наедине со своими детьми;μ. ἀπ΄ ἄλλων Soph. — уединенно, вдали от прочих;σοῦ μ. Soph. — покинутый тобой;αὐτὸς καθ΄ αὑτὸν μ. Plat. — сам по себе, отдельный, особый;κατὰ μόνας (v. l. καταμόνας) Thuc. — одними своими силами, один или одни - см. μόνον -
8 δρυμώνος
-
9 δρυμῶνος
-
10 μόνος
μόνος, η, ον, [dialect] Ep. and [dialect] Ion. [full] μοῦνος, the only form used by Hom. (as in all derivs. exc. μονόω), Hes., and Hdt., also by Pi.P.9.27, I.5(4).12, B.3.80, al., by S. both in iamb. and lyr., by A. only in compd. μουνώψ, by E. only in μούναρχος: [dialect] Dor. [full] μῶνος Theoc.2.64, 20.45:—A alone, solitary,μοῦνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν Il.4.388
;ἢ ὅ γε μοῦνος ἐών Od.3.217
;μούνω ἄνευθ' ἄλλων 16.239
: joined with ἐρῆμος, S. Ant. 887, Ph. 470;μόνοι γὰρ ἐσμέν Luc.JTr.21
;ἄνθρωπος πρεσβύτης καὶ μ. BGU180.23
(ii A.D.);φυγὴ μόνου πρὸς μόνον Plot.6.9.11
.2 c. gen., σοῦ μόνος bereft of thee, without thee, S.Aj. 511; alsoμοῦνος ἀπ' ἄλλων h.Merc. 193
, S.Ph. 183 (lyr.);ἑτάρων ἄπο μ. A.R.3.908
.II only,μοῦνον Λαέρτην Ἀρκείσιος υἱὸν ἔτικτε, μοῦνον δ' αὖτ' Ὀδυσῆα πατὴρ τέκεν Od.16.118
, cf. Il.9.482;μόνης γὰρ σοῦ κλύων ἀνέξεται A.Pers. 838
, cf. 632 (anap.), Pr. 425 (lyr.), etc.; χοίνικος μόνας ἁλῶν for a gallon of salt only, Ar.Ach. 814; single,οὐκ ἄρα μοῦνον ἔην Ἐρίδων γένος, ἀλλὰ.. δύω Hes.Op.11
, cf. S.OT 1280; εἷς μοῦνος or μόνος, Hdt.1.38, S. OT63: once in Hom.,μία μούνη Od.23.227
: joined withαὐτός, αὐτὼ μόνω Pl.Ly. 211c
;αὐτοὶ καθ' αὑτοὺς μόνοι Id.Plt. 307e
.2 c. gen., μοῦνος ποταμῶν alone of rivers, Hdt.2.25, cf. 29;μ. θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ A.Fr. 161
;μ. τῶν ἄλλων ποιητῶν Lycurg.102
; but μοῦνος πάντων ἀνθρώπων he and no other of all men, Hdt.1.25; ἀνδρῶν γε μοῦνος he and no other, S.OC 1250, cf. El. 531;ὦ μόνα ὦ φίλα γυναικῶν E.Alc. 460
(lyr.).3 freq. repeated in the same clause,ξυμπεσὼν μόνος μόνοις S.Aj. 467
; Ἕκτορος μόνος μόνου.. ἐναντίος ib. 1283;σὺν τέκνοις μόνη μόνοις E.Med. 513
;μόνος μόνῳ D.18.137
.4 expressing rhetorically pre-eminence in an action or quality, μόνα κατέχεσθαι ποιεῖ are unique for causing possession, Pl.Smp. 215c, cf. 222a, S.OC 261, OT 299, Isoc.14.57; [ἐπέδειξε] σαφέστατα μόνος ἀνθρώπων Lys.24.9
.III [comp] Sup. μονώτατος one above all others, Ar. Eq. 352, Pl. 182, Lycurg.89, Theoc.15.137, Phld.Rh.1.350 S.B Adv. [full] μόνως, on one condition only, folld. by εἰ, Th.8.81, X. Mem.1.5.5, Cyr.3.2.23; in one way only, Them.in Ph.29.22, al.; in a unique manner, Dam.Pr.98: later, simply, only, Phld.Oec.p.53 J., Ph. 1.559, AP12.254 (Strat.), Iamb.Myst.4.7, Procl.in Prm.p.479 S.II neut. as Adv., μόνον alone, only,οὐχ ἅπαξ μ. A.Pr. 211
, etc.: freq. with imper.,μ. φύλαξαι Id.Supp. 1012
;ἀποκρίνου μ. Pl.Grg. 494d
; soμ. Κράτος συγγένοιτό σοι A.Ch. 244
;μὴ 'μὲ καταπίῃς μ. E.Cyc. 219
, etc.; ἐὰν μ. if only, Arist.Pol. 1292a3; οὐσίαν.., οὐ χωριστὴν μ. only not separable, Id.Metaph. 1025b28.2 οὐ μόνον.., ἀλλὰ καὶ .. Ar. Eq. 1282, X.Cyr.1.6.17, etc.; οὐ μ., ἀλλὰ .. S.Ph. 555: μόνον is sts. omitted,μὴ τοὺς ἐγγύς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄπωθεν Th.4.92
, cf. E.Hipp. 359, Ph. 1480 (lyr.).3 μόνον οὐ all but, well nigh, Ar.V. 516, D.19.220, etc.; : in codd. freq. written μονονού, Plb.3.109.2, etc.;μονονουχί D.1.2
, Plb.3.102.4.III κατὰ μόνας alone, Th.1.32, 37, Is.7.38, Arist.Pol. 1281b34, etc.IV μόνῃ, = μόνον, Plu.2.583d codd. (Prob.from Μόν ϝος.) -
11 μόνος
Grammatical information: adj.Meaning: `alone'.Compounds: Very often as 1. member, e.g. μόν-(μούν-)αρχος m. `monarch' with - έω, - ία etc. (Thgn., Pi., IA; cf. Scheller KZ 74, 233 n. 1).Derivatives: 1. μονάς, μουνάς, - άδος adj. f. (also m. Schwyzer 507, Chantraine Form. 358) `lonely' Trag., AP), subst. f. `unity' (Pl.; Schwyzer 597) with μοναδ-ιαῖος `of uniform greatness' (Hero), - ικός `consisting of unities, uniform, individual' (Arist.), - ιστί adv. `in unities' (Nicom.), - ισμός m. `formation of unity' (Dam.). -- 2. μοναχ-ῃ̃ (Pl., X.), - ῶς (Arist.) `only in one way', - οῦ (Pl., Thphr.) `onl in one place'; adj. μοναχός `individual' (Arist., Epicur.), also m. `hermit, monk' (AP, Procop.), Lat. monachus, with f. μονάχ-ουσα (Jerusalem VIp), adj. - ικός `belonging to a hermit, monkish' (Just., pap. VIp); subst. μοναχισμός `monastic life', cf. Leumann Sprachgesch. u. Wortbed. 304; μοναχ-όω `get lonely' (Aq.). -- 3. μουνάξ adv. `lonely, alone' (Od., Arat.; to μοναχοῦ etc.?, Schwyzer 620), μοναξία `lonelyness' (sch., Eust.) from *μοναξός as διξός etc., PN Μονάξιος (Vp); Schulze KZ 33, 394f. = Kl. Schr. 313f., Schwyzer 598. -- 4. μονιός, μούνιος `living alone, wild' (Call., AP), μονίας m. `lonely man' (Ael.). -- 5. μονία, - ίη `lonelyness, celibate' (Max.), μονότης f. `unity' (Sm., Iamb.), `singularity' (Alex. Aphr. in Metaph.). -- 6. μουνόθεν (Hdt. 1, 116; v. 1. - οθέντα), μονά-δην (A. D., EM), μουνα-δόν (Opp.) `lonely, alone'. -- 7. Verbs: μονόομαι ( μουν-), - όω `be left alone, leave alone' (Il.; Wackernagel Unt. 122ff.) with μόν-ωσις `lonelyness' (Pl., Ph.), - ώτης m. = μονίας (Arist.), - ωτικός `(left) alone' (Ph.); μονάζω `stay alone, isolate oneself' (LXX, Christ. writers, gramm.) with μονασμός `lonely situation' (Eust.), μοναστήριον `cel of a hermit, cloister' (Ph., pap.), μονάστρια f. `nun' (Just.).Etymology: Beside PGr. *μόνϜος, from where Ion. μοῦνος, Att. etc. μόνος (Kretschmer KZ 31, 444), stands, though in meaning a little apart, *μανϜός in μᾱνός, μανός (s.v.) `thin, rare', which agrees with Arm. manr, gen. manu `small, thin'. An element -u̯o- appears also in the synonymous οἶϜος (s. οἶος) and in ὅλος (s.v.) of related meaning; further *μόνϜος is isolated. A quite different formation with velar shows Skt. manā́k `a little', Lith. meñkas `scanty', Toch. B meṅki `less' a.o.; ambiguous is Hitt. maninku- `short, near' (formation as Lat. prop-inquus? Duchesne-Guillemin Trans. Phil. Soc. 1946 p. 82f., Benveniste BSL 50, 41). On the occasional contact with the group of μινύθω s.v.; also WP. 2, 266 f. Pok. 728 f., W.-Hofmann s. minor. -- Improbable Hahn Lang. 18, 88.Page in Frisk: 2,253-254Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μόνος
См. также в других словарях:
μώνος — μῶνος, α, ον (Α) (δωρ. τ.) βλ. μόνος … Dictionary of Greek
μῶνος — μόνος alone masc nom sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μόνος — η, ο (ΑΜ μόνος, η, ον, Α επικ. και ιων. τ. μοῡνος, η, ον, δωρ. τ. μῶνος, η, ον) 1. αυτός που υπάρχει ή γίνεται χωριστά από άλλους, χωρισμένος από άλλους, μοναχός (α. «θα πάω μόνη διακοπές» β. «μοῡνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν», Ομ. Ιλ.) 2.… … Dictionary of Greek
λειμώνας — ο (AM λειμών, ῶνος) τόπος γεμάτος χλόη, κατάλληλος για βοσκή, λιβάδι, βοσκοτόπι («ἐν μαλακῷ λειμῶνι καὶ ἄνθεσιν ἐαρινοῑσι», Ησίοδ.) αρχ. 1. συνεκδ. κάθε λαμπρή και ανθηρή επιφάνεια 2. το γυναικείο αιδοίο 3. στον πληθ. οἱ λειμῶνες τα άνθη 4. φρ.… … Dictionary of Greek
δρυμῶνος — δρῡμῶνος , δρυμών fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
men-4 — men 4 English meaning: small, to diminish Deutsche Übersetzung: “klein, verkleinern; vereinzelt” Note: partly with u , u̯o , partly with k formant Material: u , u̯o stem: Arm. manr, gen. manu ‘small, thin, fine”, manuk “kid,… … Proto-Indo-European etymological dictionary