μέμᾰμεν

μέμαα

perf ind act 1st pl (epic)

μέμονα, redupl. [tense] pf. (with [tense] pres. sense) of root μεν-, weak form μᾰ- (fr.

A mṇ-), cogn. with μένος (cf. Il.5.135, 136), μαίνομαι: [ per.] 1sg.

μέμονα Il.5.482

; [ per.] 2sg.

μέμονας 9.247

, al.; [ per.] 3sg. μέμονε, μέμονεν, 12.304, 18.176, al.; [ per.] 2 dual

μέμᾰτον 8.413

; [ per.] 1pl.

μέμᾰμεν 9.641

; [ per.] 2pl.

μέμᾰτε 7.160

; [ per.] 3pl.

μεμάᾱσι 10.208

, 236, al.; [ per.] 3sg. imper. μεμάτω [ᾰ] 20.355; inf.

μεμονέναι Hdt. 6.84

;

μεμάμεν Hsch.

: [tense] plpf. [ per.] 3sg. μεμόνει prob. cj. in Theoc.25.64 (μέμοινε, μέμαεν codd.); [ per.] 3pl.

μέμᾰσαν Il.13.337

: mostly in [tense] pf. part.

μεμᾰώς 5.301

, al. ( μεμᾱώς nom. sg. masc. only Il. 16.754); which in [dialect] Ep. and Lyr. retains ω in oblique cases, μεμᾰῶτος, μεμᾰῶτες, exc. where we have μεμᾱότες, μεμᾱότε [ā metri gr.], Il.2.818, 13.197; fem.

μεμᾰυῖα 4.440

, al. ( μεμᾱότας is dub. l. in Pi.O.1.89):— to be furiously or very eager, c. [tense] pres. inf.,

λάβε φαίδιμος Ἕκτωρ ἑλκέμεναι μεμαώς Il.18.156

; μάλιστα δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ ἑλκέμεναι μέμονεν ib. 176;

μέμονέν τε μάχεσθαι Od.20.15

;

μέμασαν δὲ μάχεσθαι Il.13.135

;

ἀλεξέμεναι μεμαῶτα 1.590

;

ἐρεσσέμεναι μεμαῶτες 9.361

;

θεοὶ μεμαῶτα νέεσθαι ἔσχον Od.4.351

;

τοῦ.. μεμάασιν ἀκουέμεν ὁππότ' ἀείδῃ 17.520

; μέμαμεν δέ τοι ἔξοχον ἄλλων κήδιστοί τ' ἔμεναι καὶ φίλτατοι we would fain be, Il.9.641: c. [tense] aor. inf.,

ἀποκτάμεναι μεμάασιν 20.165

;

μεμαὼς πόλιν ἐξαλαπάξαι 4.40

;

διαπραθέειν μεμαῶτες 9.532

;

γούνων ἅψασθαι μεμαώς 21.65

;

ἐξελθεῖν μεμαῶτα 22.413

;

Λυκίους ὀτρύνω καὶ μέμον' αὐτὸς ἀνδρὶ μαχήσασθαι 5.482

;

ἀμφελίξασθαι μεμαῶτες Pi.N.1.43

: inf. omitted, ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί (sc. ἕταροί σοι γενέσθαι) Il.10.236: abs., rage,

ἵνα τε δόρατα μέμονε δάϊα E.IA 1495

(lyr.); γαστέρα.. μεμαυῖαν ravenous, Od.17.286; βῆ μεμαώς he strode on eagerly, Il.10.339;

ἕλκ' ἐπὶ οἷ μεμαὼς ὥς τε λίς 11.239

;

ἆλτ' ἐπί οἱ μεμαώς 21.174

, cf. 22.326; ἐν πέτρᾳ μεμαώς, of a fisher, expectant, Theoc. 21.42: with Adv. of direction, πῇ μέματον; whither so fast? Il.8.413; πῇ μεμαυῖα κατ' Οὐλύμπου τόδ' ἱκάνεις; 14.298; πρόσσω μεμαυῖαι pressing forward, 11.615;

ἀντικρὺ μεμαώς 13.137

;

ἰθὺς μεμαῶτι 22.284

: so c. dat. instrum.,

μεμαότες ἐγχείῃσι 2.818

.

2 to be minded, purpose, intend: c. [tense] pres. inf., οὔ ῥά τ' ἀπείρητος μέμονε σταθμοῖο δίεσθαι has no mind to be chased, Il.12.304; ἀλλ' ἄνα, εἰ μέμονάς γε καὶ ὀψέ περ υἷας Ἀχαιῶν τειρομένους ἐρύεσθαι (perh. [tense] fut. inf.) 9.247; ποσσῆμαρ μέμονας κτερεϊζέμεν Ἕκτορα δῖον; 24.657;

ἢ καταλείψουσιν.. ἦε μένειν μεμάᾱσι 22.384

, cf. 10.208, 409, Od.5.375: c.[tense] aor. inf., πῇ τ' ἂρ μέμονας καταδῦναι ὅμιλον; Il.13.307;

εἰ.. μέματον καταδῦναι ὅμιλον 10.433

: c. [tense] fut. inf., sts. with sense of hoping, expecting, presuming, πῶς δὲ σὺ νῦν μέμονας, κύον ἀδεές, ἀντἴ ἐμεῖο στήσεσθαι; 21.481; ἀλλ' ἄγε, πῶς μέμονας πόλεμον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν; 7.36, cf. 2.543, 12.197, 200, 218; οὕτω δὴ μέμονας Τρώων πόλιν εὐρυάγυιαν καλλείψειν (

ἐκπέρσειν Zenod.

); 14.88, cf. 15.105;

μέμονέν τε μάλιστα μητέρ' ἐμὴν γαμέειν καὶ Ὀδυσσῆος γέρας ἕξειν Od.15.521

;

σίτῳ ἐπιχειρήσειν μεμαῶτες 24.395

: c. acc. cogn., μέμονεν δ' ὅ γε ἶσα θεοῖσι deems himself a match for.., Il.21.315; τί μέμονας; what wishest thou ? A.Th. 686 (lyr.): c. gen.,

μεμαυἶ ἔριδος καὶ ἀϋτῆς Il.5.732

; μεμαότε θούριδος ἀλκῆς mindful of.., 13.197 (cf.

μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς 5.718

);

ἦ τινα καὶ Δαναῶν, ἀλκῆς μάλα περ μεμαῶτα, σχήσω ἀμυνέμεναι 17.181

(unless ἀλκῆς goes only with σχήσω), cf. 9.655, 20.256, Od.22.172: abs.,

διχθὰ δέ μοι κραδίη μέμονε Il.16.435

;

δίδυμα μέμονε φρήν E.IT 655

(lyr.).

Grammatical information: v.

Meaning: `have in mind, strive' (Il.).

Other forms: pl. μέμαμεν

Origin: IE [Indo-European] [726] * men- `think'

Etymology: Old perfect of situation, identical with Lat. meminī `remember', IE *mé-mon-a (-ai); without reduplication Germ., e.g. Goth. man `think, believe', ga-man `remember'. Besides with zero grade μέ-μα-μεν \< *mé-mn̥-me like Goth. pl. mun-um; complete identity may be found in ipv. με-μά-τω and Lat. me-men-tō, IE *mé-mn̥-tōd. Anal. zero grade in the ptc. με-μα-ώς, pl. με-μα-ῶτες and (w. metr. lenthening) με-μᾱ-ότες; further details in Schwyzer 769, 540 n. 4, 541, Chantraine Gramm. hom. 1, 100; 425, 430 f.; on μέμονα: man etc. also Fraenkel Lexis 2, 196 f. -- A present with deviating meaning is μαί-νομαι, another μιμνήσκω; here the old verbal noun μένος and the compound αὑτό-μα-τος, s. vv. with further connections from several languages. -- On the supposed ἐμμεμαώς (Hom.), with ἐμμέμονεν (S. Tr 982, lyr.), s. Leumann Hom. Wörter 52.

Page in Frisk: 2,206-207