-
1 λαού
-
2 λαοῦ
-
3 λαοῦ
народанародом народ народеΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > λαοῦ
-
4 λάου-λάου
επί р р.1) потихоньку, полегоньку, мало-помалу; 2) потихоньку, незаметно; втихомолку; 3) искусно, ловко;τα καταφέρνει λάου-λάου — он ловко добивается своей цели;
πάει λάου-λάου — он хитро действует
-
5 Βοή λαού, οργή Θεού
• Глас народа - глас БожийИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Βοή λαού, οργή Θεού
-
6 λαός
-οῦ + ὁ N 2 379-705-437-277-266=2064 Gn 14,16; 19,4; 23,7.12.13stereotypical rendition of עם; people (of Israel) (in opp. to other nations, גוים τὰ ἔθνη) Ex 12,33; men, people Gn 14,16; people, army Jos 10,5; people (opp. of priests and Levites) 1 Ezr 5,45; a people Gn 25,23*Jer 28(51),11 λαοῦ αὐτοῦ of his people corr. ναοῦ αὐτοῦ for MT היכלו of his temple, see also Ps 47(48),10, cpr. Jer 37 (30),18, see ἔθνος; *1 Kgs 12,28 πρὸς τὸν λαόν to the people-העם אל for MTאלהם to them, cpr. 1 Kgs 18,40; *1 Chr 19,6 λαός the people-ַעםfor MT ִעםto or with, see also 1 Sm14,45, 2 Sm 1,2, 1 Chr 12,19, 2 Chr 1,14, Hos 12,1, Ps 86 (87),4; *Ez 9,9 λαῶν peoples-עמים for MTדמים blood, see also Ez 7,23; *Mi 6,15(16) νόμιμα λαοῦ μου the laws of my people-עמי חקות for MT עמרי חקות the laws of Omri (double transl. of the Hebr.); *Ps 27(28),8 τοῦ λαοῦ αὐτοῦ of his people- לעמו for MT למו for him?Cf. BARR 1961, 234-235; CLARYSSE 1976, 195; DOGNIEZ 1992 237(Dt 20,1); HARL 1986a 58-59. 159-160.207.249; 1992=1993 188; LE BOULLUEC 1989, 199; MONTEVECCHI 1979b, 51-67; ROST 1967, 112-118; SPICQ 1978a, 468-471; VAN-DERSLEYEN 1973, 339-349; WEVERS 1993 163.391; →NIDNTT;TWAT; TWNT -
7 λαός
λαός, οῦ, ὁ (Hom.+; ins; pap [here the pl. λαοί, Mayser 27; 29]; LXX, pseudepigr, Philo, Joseph., apolog.)① people, in a general senseⓑ a close gathering of people crowd Lk 1:21; 3:15, 18; 7:1; 20:1; Ac 3:12; 4:1f; 13:15; 21:30. πᾶς ὁ λ. the whole crowd, all the people (TestSim 6:4; Jos., Ant. 13, 201) Mt 27:25; Lk 8:47; 9:13; 18:43; 21:38; J 8:2; Ac 3:9, 11. Also ἅπας ὁ λ. (Jos., Ant. 7, 63; 211) Lk 3:21. ὁ λ. ἅπας (Jos., Ant. 6, 199; 8, 101) 19:48; GPt 8:28. λ. ἱκανός Ac 5:37 v.l. πᾶν τὸ πλῆθος τ. λαοῦ Lk 1:10; cp. Ac 21:36. πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ a large crowd of people Lk 6:17; 23:27 (PsSol. 8:2 λαοῦ πολλοῦ; TestJud 3:1 λ. πολύς).② the mass of a community as distinguished from special interest groups (OGI 90, 12 [II B.C. priests, civil officials, and soldiers]) peopleⓐ in contrast to their leaders Mt 26:5; Mk 11:18 v.l., 32 v.l.; 14:2; Lk 19:48; 20:6, 19, 26; 23:13; Ac 2:47; 4:17, 21; 5:26; 6:12; 12:4.ⓑ in contrast to Pharisees and legal experts Lk 7:29.ⓒ in contrast to priests Hb 2:17; 5:3; 7:5, 27 (a Christian congregation in liturgical response Just., A I, 65, 3 al.).—RMeyer, Der ˓Am hā-˒Āreṣ, Judaica 3, ’47, 169–99.③ a body of people with common cultural bonds and ties to a specific territory, people-group, people as nation (w. φυλή, ἔθνος, γλῶσσα; cp. Da 3:4) Rv 5:9; 13:7; 14:6. Pl. (a Sibylline oracle in Appian, Maced. 2; En 10:21; PsSol 5:11; 17:30 λαοὶ τῶν ἐθνῶν; Just., A I, 49, 1) 7:9; 10:11; 11:9; 17:15.—Lk 2:31. Of a monstrous animal θηρίον δυνάμενον λαοὺς διαφθεῖραι a beast capable of destroying (whole) peoples Hv 4, 2, 3.④ people of God, peopleⓐ of the people of Israel ὁ λαός (s. also Jewish inscriptions in SIG 1247; GKittel, TLZ 69, ’44, 13; En 20:5; PsSol 17:20; ParJer 2:2 [throughout w. art.]; Just.; Mel., P.; Iren., Orig., Did.—λαός of the native Egyptian population since III B.C. at least: UWilcken on UPZ 110, 100f) Ac 3:23; 7:17; 28:17; 2 Pt 2:1; AcPl Ha 8, 19. Without the art. (Sir 46:7; Wsd 18:13; PsSol [throughout, exc. 17:20]) Jd 5; οὗτος ὁ λ. Mt 15:8; Mk 7:6 (both Is 29:13); Lk 21:23; B 9:3; 10:2; πᾶς ὁ λ. (ParJer 5:17) Lk 2:10 all the people (prob., as the involvement of the shepherds suggests, without cultic restrictions, namely to ‘everyone’); B 12:8. πᾶς ὁ λ. Ἰσραήλ Ac 4:10. οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ λ. Mt 2:4; 26:47; 27:1; οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λ. 21:23; τὸ πρεσβυτέριον τοῦ λ. Lk 22:66; οἱ ἄρχοντες τοῦ λ. Ac 4:8; B 9:3; PEg2, 6; οἱ πρῶτοι τοῦ λ. Lk 19:47. Opp. τὰ ἔθνη the nations, non-Israelites (gentiles) (s. ἔθνος 2 and cp. Appian, Bell. Civ. 5, 67 §283 the contrast τὰ ἔθνη … τὴν Ἰταλίαν) Ac 26:17, 23; Ro 15:10 (Dt 32:43).—W. a gen. that denotes the possessor ([τοῦ] θεοῦ, αὐτοῦ, μοῦ etc.; cp. TestJud 25:3; ParJer 3:15; ApcrEzk P 1 verso 3; Jos., Ant. 10, 12; Just., D. 110, 4): λ. τοῦ θεοῦ Lk 1:68; Hb 11:25. ὁ λαός μου Ac 7:34 (Ex 3:7). Rv 18:4 (pl. verb with λαός in sing. as Περὶ ὕψους 23, 2 after a poet λαὸς … κελάδησαν).—Lk 7:16. λ. σου Ἰσραήλ Lk 2:32. ὁ λ. μου ὁ Ἰσραήλ Mt 2:6. ὁ λ. Ἰσραήλ B 16:5 (cp. ὁ λ. τῶν Ἰουδαίων Orig., C. Cels. 2, 1, 6). Pl. of the tribes of Israel (Jos., C. Ap. 2, 159, unless the pl. here means ‘the people’, as Hes., Op. 763f πολλοὶ λαοί; Aristoph., Equ. 163, Ran. 216; 677 πολὺν λαῶν ὄχλον; Callim., Epigr. 47; Isyllus E 1 [IG IV, 950=Coll. Alex. p. 133, 37=D 1 in Diehl2 II, 6 p. 115, s. Anth LG] θεὸν ἀείσατε, λαοί = ἐνναέται Ἐπιδαύρου [inhabitants of Epidaurus]; Diod S 1, 45, 1; 3, 45, 6 διὰ τὴν τῶν λαῶν ἀπειρίαν=because of the inexperience of the people; 4, 67, 6; 5, 7, 6; 5, 48, 1 συναγαγεῖν τ. λαοὺς σποράδην οἰκοῦντας=gather the people who live in scattered places; 5, 59, 5 al.; Orphica 34, 10 Q.; Herm. Wr. 1, 27; PRev 42, 17 [258 B.C.] γραφέτωσαν οἱ λαοί=the people are to submit a written statement; Jos., Ant. 18, 352; Just., A I, 47, 1 al; Ath.; Basilius, epistle 92, 2 ln. 44 [=MPG XXXII 481a] οἱ λαοί; Theophanes, Chron. 172, 7 de Boor ἀπέθανον λαοὶ πολλοί) Ac 4:25 (Ps 2:1), 27; Ro 15:11 (Ps 116:1).ⓑ of Christians Ac 15:14; 18:10; Ro 9:25 (Hos 2:25); Hb 4:9; 1 Pt 2:10; Rv 18:4 (Jer 28:45 SAQ); 1 Cl 59:4; 2 Cl 2:3; B 13:1ff. Prepared by Christ B 3:6; cp. Hs 5, 5, 2. Protected by angels 5, 5, 3; specif. entrusted to Michael 8, 3, 3; cp. 8, 1, 2.—Also in pl. (s. 3 end) λαοὶ αὐτοῦ Rv 21:3; cp. Hs 8, 3, 2.—λ. εἰς περιποίησιν a people (made God’s) own possession 1 Pt 2:9. Also λ. περιούσιος (Ex 19:5) Tit 2:14; 1 Cl 64. λ. κατεσκευασμένος a people made ready Lk 1:17. λ. καινός B 5:7; 7:5.—OKern, ARW 30, ’33, 205–17; EKäsemann, D. wandernde Gottesvolk ’39; N Dahl, D. Volk Gottes: E. Untersuchg. z. Kirchenbewusstsein des Urchristent. ’41; HSahlin, D. Messias u. d. Gottesvolk ’45; AOepke, D. neue Gottesvolk ’50; CVandersleyen, Le mot λαός dans la langue des papyrus: Chronique d’ Égypte 48, ’73, 339–49; OMontevecchi, PapBrux XIX (in Actes du XVe Congrès International de Papyrologie ’78–79), pp. 51–67.—B. 1313; 1315. Schmidt, Syn. IV 570–75. DELG. M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv. S. also LfgrE s.v. col. 1634 (lit.). -
8 πλῆθος
πλῆθος, ους, τό (πίμπλημι; Hom.+.—In our lit. it is lacking in Mt, the Pauline epp., the catholic epp. [except Js and 1 Pt], Rv, and D [B has it only in a quot. fr. the OT]; in the NT the large majority of occurrences are in Lk and Ac).① the fact or condition of being many, quantity/number καθὼς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει Hb 11:12 (cp. Josh 11:4; Da 3:36 v.l.; TestJob 13:2.—S. also Hdt. 6, 44 al.).② a large amount, large number, multitude, in concrete senseⓐ of things, w. gen. (Diod S 15, 3, 3 σίτου; 15, 9, 3; Polyaenus 8, 28, Exc. 15, 9; TestJob 18:4 τῶν ὠδίνων; JosAs 5:7 καρποῦ; SEG VIII, 467, 15f [217 B.C.] πολὺ πλ. χρυσίου κτλ.) πλ. ἰχθύων (Eparchides [III B.C.]: 437 Fgm. 1 Jac.; Diod S 3, 44, 8; 5, 19, 4) πολύ Lk 5:6; cp. J 21:6. πλ. ἁμαρτιῶν a host of sins (cp. Sir 5:6; Ezk 28:17f; ParJer 1:1, 8; Jos., Ant. 12, 167) Js 5:20; 1 Pt 4:8; 1 Cl 49:5; 2 Cl 16:4. φρυγάνων πλ. a bundle of sticks Ac 28:3. πλ. αἵματος a great quantity of blood MPol 16:1. πλ. τῆς χαλάζης density of the hail AcPl Ha 5, 10. πλ. τῶν θυσίων B 2:5 (Is 1:11). τὸ πλ. τῶν οἰκτιρμῶν σου the abundance of your compassion 1 Cl 18:2 (Ps 50:3). τὸ πλ. τῶν σχισμάτων the large number of cracks Hs 9, 8, 3.ⓑ of personsα. gener. crowd (of people), throng, host, also specif. a disorganized crowd (as Maximus Tyr. 39, 2eh) πολὺ πλ. Mk 3:7f. W. gen. of pers. (Diod S 15, 14, 4 στρατιωτῶν; Cebes 1, 3 γυναικῶν; Appian, Bell. Civ, 1. 81 §370 στρατιᾶς πολὺ πλ.=a large number of military personnel; Jos., Bell. 7, 35, Ant. 18, 61; Just., D. 120, 2) πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ a great throng of people Lk 6:17; 23:27 (a πλ. at an execution Jos., Ant. 19, 270). τὸ πλ. τοῦ λαοῦ Ac 21:36 (πλῆθος … κράζοντες is constructio ad sensum as Diod S 13, 111, 1 συνέδριον … λέγοντες; Polyb. 18, 9, 9 σύγκλητος … ἐκεῖνοι and similar expressions). τὸ πλ. τοῦ ὄχλου Hs 9, 4, 4. πλ. τῶν ἀσθενούντων a large number of sick people J 5:3. Ἑλλήνων πολὺ πλ. Ac 14:1; 17:4. πλῆθός τι ἀνδρῶν a large number of (other) men Hs 9, 3, 1 (Diod S 15, 76, 2 and Appian, Iber. 59 §248 πλ. ἀνδρῶν, Bell. Civ. 2, 67 §276 πολὺ πλ. ἀνδρῶν). πολὺ πλ. ἐκλεκτῶν 1 Cl 6:1.—Of angels πλ. στρατιᾶς οὐρανίου a throng of the heavenly army Lk 2:13 (πλ. of military personnel Diod S 20, 50, 6; Appian, Bell. Civ. 1, 81 §370 στρατιᾶς πλ.; Jos., Ant. 14, 482). τὸ πᾶν πλ. τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ 1 Cl 34:5.—Pl. (cp. Socrat., Ep. 1, 2; Diod S 1, 64, 5; 1, 85, 2; Appian, Bell. Civ. 2, 120 §503; 2 Macc 12:27; 3 Macc 5:24; EpArist 15; 21. S. Mayser II/1, 1926, 38f) πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν large numbers of men and women Ac 5:14.β. a (stated) meeting, assembly ἐσχίσθη τὸ πλ. Ac 23:7. πᾶν τὸ πλ. MPol 3:2. ἅπαν τὸ πλ. αὐτῶν Lk 23:1 (the verb is in the pl. as Polyaenus 7, 1; 8, 46; Xenophon Eph. 1, 3, 1 ἦλθον ἅπαν τὸ πλῆθος).γ. people, populace, population (Diod S 5, 15, 2; Appian, Samn. 4 §14; SIG 581, 95 [c. 200 B.C.] τὸ πλῆθος τὸ Ῥοδίων; 695, 20 [II B.C.] τὸ πλ. τὸ Μαγνήτων; IG XII/1, 846, 10; 847, 14 [cp. SIG 765, 129 note 5: τὸ πλέθος τὸ Λινδίων]; 1 Macc 8:20; 2 Macc 11:16; EpArist 308, the last three: τὸ πλ. τῶν Ἰουδαίων; Jos., Vi. 198 τὸ πλ. τῶν Γαλιλαίων; Just., D. 119, 4 Ἁμμανιτῶν πολὺ πλ.) τὸ πλῆθος the populace abs. (as Polyaenus 8, 47; 50) Ac 2:6; 1 Cl 53:5 (=ὁ λαός vss. 3, 4). ὅλον τὸ πλ. Ac 14:7 D; AcPl Ha 4, 21. W. gen. τὸ πλ. τῆς πόλεως (Sir 7:7) Ac 14:4. τὸ πλ. τῶν πέριξ πόλεων 5:16. ἅπαν τὸ πλ. τῆς περιχώρου Lk 8:37. ἅπαν τὸ πλ. τῶν Ἰουδαίων Ac 25:24; cp. MPol 12:2.δ. in the usage of cultic communities as a t.t. for the whole body of their members, fellowship, community, congregation (cp. 1QS 5:2, 9, 22; 6:19; IG XII/1, 155, 6; 156, 5; SIG 1023, 16f τὸ πλ[ῆθος] τῶν μετεχόντων τοῦ ἱεροῦ; OGI 56, 71 [237 B.C.]; Lucian, Syr. Dea 50) abs. τὸ πλ. the community, the church Ac 15:30; 19:9; 21:22 v.l.; 1 Cl 54:2; ISm 8:2; Hm 11:9. πᾶν τὸ πλ. the whole community, group Ac 6:5; 15:12. Also τὸ πᾶν πλ. IMg 6:1. τὸ ἐν θεῷ πλ. ITr 8:2. W. gen. τὸ πᾶν πλ. ὑμῶν 1:1. πᾶν το πλ. τοῦ λαοῦ Lk 1:10. ἅπαν τὸ πλ. τῶν μαθητῶν the whole community of his disciples Lk 19:37; cp. Ac 6:2. τὸ πλ. τῶν πιστευσάντων 4:32.—Dssm., NB 59f [BS 232f].—B. 929. DELG s.v. πίμπλημι. M-M. EDNT. TW. Sv. -
9 πρεσβύτερος
πρεσβύτερος, α, ον (Hom.+; comp. of πρέσβυς)① pert. to being relatively advanced in age, older, oldⓐ of an individual person older of two ὁ υἱὸς ὁ πρ. (cp. Aelian, VH 9, 42; TestJob 15:2 τῷ ἀδελφῷ τῷ πρεσβυτέρῳ; JosAs; Just., A II, 6, 1) Lk 15:25; of Manasseh (w. Ephraim) B 13:5. In contrast to the younger generation οἱ πρεσβύτεροι the older ones J 8:9. Opp. οἱ νεανίσκοι Ac 2:17 (Jo 3:1). Opp. νεώτεροι (s. νεός 3aβ) 1 Ti 5:1 (similar advice, containing a contrast betw. πρ. and νεώτ., from ins and lit. in MDibelius, Hdb. ad loc.); 1 Pt 5:5 (though here the πρεσβύτεροι are not only the older people, but at the same time, the ‘elders’; s. 2bβ). The same double mng. is found for πρεσβύτεροι in 1 Cl 1:3 beside νέοι, while in 3:3; 21:6, beside the same word, the concept of being old is the dominant one (as Jos., C. Ap. 2, 206). On the disputed pass. Hv 3, 1, 8 (οἱ νεανίσκοι … οἱ πρεσβύτεροι) cp. MDibelius, Hdb. ad loc.—Fem. πρεσβυτέρα old(er) woman (opp. νεωτέρα, as Gen 19:31) 1 Ti 5:2.—With no ref. to younger persons, w. complete disappearance of the comparative aspect: πρεσβύτερος an old man (Jos., Ant. 13, 226; 292 [as a witness of events in the past, as Ps.-Pla., Virt. 3, 377b; 4, 377c]) Hv 3, 12, 2; cp. 3, 11, 3. The personified church is called λίαν πρεσβυτέρα very old 3, 10, 3; cp. 3, 11, 2. She appears as ἡ πρ. the elderly woman 2, 1, 3; 3, 1, 2; 3, 10, 6; 9 and has τὰς τρίχας πρεσβυτέρας the hair of an old woman 3, 10, 4; 5; 3, 12, 1.ⓑ of a period of time (Petosiris, Fgm. 3 and 4 mention οἱ πρεσβύτεροι and οἱ νεώτεροι. In both instances the context shows that the reference is to astrologers from earlier and more recent times) οἱ πρεσβύτεροι the men of old, our ancestors Hb 11:2. ἡ παράδοσις τῶν πρεσβυτέρων the tradition of the ancients (cp. Iambl., Vi. Pyth. 35, 253 τῶν π. συγγράμματα) Mt 15:2; Mk 7:3, 5 (ELohse, D. Ordination im Spätjudentum u. NT, ’51, 50–56: scholars).② an official (cp. Lat. senator), elder, presbyterⓐ among the Jews (the congregation of a synagogue in Jerusalem used πρεσβύτεροι to denote its officers before 70 A.D.: SEG VIII, 170, 9; cp. Dssm., LO 378–80 [LAE 439–41]).α. for members of local councils in individual cities (cp. Josh 20:4; Ruth 4:2; 2 Esdr 10:14; Jdth 8:10; 10:6) Lk 7:3; 1 Cl 55:4.—Schürer II, 185.β. for members of a group in the Sanhedrin (Schürer II, 206–8; JJeremias, Jerusalem z. Zt. Jesu II B 1: Die gesellschaftl. Oberschicht 1929, 88ff). They are mentioned together w. (the) other groups: ἀρχιερεῖς (Ac 4:5 has ἄρχοντες for this), γραμματεῖς, πρεσβύτεροι (the order is not always the same) Mt 16:21; 26:3 v.l.; 27:41; Mk 8:31; 11:27; 14:43, 53; 15:1; Lk 9:22; 20:1.—Only ἀρχιερεῖς (Ac 4:8 has for this ἄρχοντες τοῦ λαοῦ) and πρεσβύτεροι (τοῦ λαοῦ: cp. Ex 19:7; Num 11:16b, 24; 1 Macc 7:33; 12:35; Just., D. 40, 4 al.) Mt 21:23; 26:3, 47, 59 v.l.; 27:1, 3, 12, 20; 28:(11), 12; Lk 22:52 (here, as an exception, οἱ στρατηγοὶ τοῦ ἱεροῦ); Ac 4:23; 23:14; 25:15; cp. 24:1. Also οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἱερεῖς GPt 7:25 (for this combination cp. Jos., Ant. 11, 83; 12, 406).—Only πρεσβύτεροι and γραμματεῖς Mt 26:57; Ac 6:12.—The use of πρεσβύτερος as a title among the Jews of the Diaspora appears quite late, except for the allusions in the LXX (cp. Schürer III/1, 102; MAMA III [Cilicia], 344; 448 [cp. ZNW 31, ’32, 313f]. Whether πρεσβύτερος is to be understood in the older Roman inscriptions [CIJ 378] as a title [so CIJ p. lxxxvi], remains doubtful).ⓑ among the Christians (for their use of the word as a title one must bear in mind not only the Jewish custom, but also its use as a t.t. among the ἔθνη, in connection w. associations of the ‘old ones’ [FPoland, Geschichte des griech. Vereinswesens 1909, 98ff] and to designate civic as well as religious officials [Dssm., B 153ff=BS 154–57, NB 60ff=BS 233–35, also LO 315, 5; HHausschildt, ZNW 4, 1903, 235ff; MStrack, ibid. 213ff; HLietzmann, ZWT 55, 1914, 116–32 [=Kl. Schr. I ’58, 156–69]; MDibelius, exc. on 1 Ti 5:17ff; RAlastair-Campbell, The Elders, Seniority within Earliest Christianity ’94.].—BGU 16, 6 [159 A.D.] πρεσβύτεροι ἱερεῖς θεοῦ Σοκνοπαίου; 347, 6; PVindBosw 1, 31 [87 A.D.].—As honorary title: Iren. 4, 26, 5 [Harv. II 238, 3]. The Engl. word ‘priest’ comes fr. πρεσβύτερος via Lat. presbyter; later Christian usage is largely, if not entirely, responsible for this development; s. OED s.v. ‘priest’ B).α. Ac 11:30; 14:23; 15:2, 4, 6, 22f; 16:4 (in all the places in Ac 15 and 16 mention is made of οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι in the Jerusalem church); 20:17; 21:18; 1 Ti 5:17, 19 (Nicol. Dam.: 90 Fgm. 103a Jac. νεωτέρῳ πρεσβυτέρου καταμαρτυρεῖν οὐκ ἔξεστι); Tit 1:5; Js 5:14; 1 Pt 5:1, 5 (s. 1a above); 1 Cl 44:5; 47:6; 54:2; 57:1. WWrede, Untersuchungen zum 1 Cl 1891, 8ff.—Acc. to 2 Cl 17:3, 5 exhortation and preaching in the church services were among their duties.—In Ign. the πρεσβύτεροι come after the bishop, to whom they are subordinate IMg 2; 3:1; 6:1, or betw. the bishop and the deacons IPhld inscr.; 10:2; IPol 6:1, or the higher rank of the bishop in comparison to them is made plain in some other way ITr 3:1; 12:2 (s. πρεσβυτέριον b; cp. Hippol., Ref. 9, 12, 22).—Polycarp—an ἐπίσκοπος, accord. to the title of the Ep. bearing his name—groups himself w. πρεσβύτεροι in Pol inscr., and further takes the presence of presbyters in Philippi for granted (beside deacons, though no ἐπίσκοπος is mentioned; cp. Hdb. on Pol inscr.) Pol 5:3.β. Just how we are to understand the words ὁ πρεσβύτερος, applied to himself by the author of the two smallest Johannine letters 2J 1; 3J 1, remains in doubt. But in any case it is meant to indicate a position of great dignity the elder.—HWindisch, exc. on 3J, end; ESchwartz, Über den Tod der Söhne Zebedaei 1904, 47; 51; HWendt, ZNW 23, 1924, 19; EKäsemann, ZTK 48, ’51, 292–311; DWatson, NTS 35, ’89, 104–30, rhetorical analysis of 2J.—ὁ πρ. and οἱ πρ. are mentioned by Papias in these much-discussed passages: 2:3, 4, 5, 7, 14, 15. For some of the lit. s. the note on JKleist’s transl. ’48, p. 207 n. 18.γ. In Rv there are 24 elders sitting on thrones about the throne of God; they form a heavenly council of elders (cp. Is 24:23) 4:4, 10; 5:5–14; 7:11, 13; 11:16; 14:3; 19:4. The elders have been understood as glorified human beings of some kind or astral deities (or angels) (for the var. views s. RCharles, ICC Rv I 128–33; JMichl, D. 24 Ältesten in d. Apk. d. hl. J. ’38); the number 24 has been referred to the following: the 24 priestly classes of the Jews (1 Ch 24:7–18; Jos., Ant. 7, 365–67) whose heads were called ‘elders’ (Yoma 1, 5; Tamid 1, 1; Middoth 1, 8); the 24 stars which, according to Babylonian belief, stood half on the north and half on the south of the zodiac (Diod S 2, 31, 4; POsl 4, 19: HGunkel, Z. religionsgesch. Verständnis des NT 1903, 42f; Boll 35f); the 24 hours of the day, represented as old men w. shining garments and w. crowns (acc. to the Test. of Adam [ed. CBezold, TNöldeke Festschr. 1906, 893–912]: JWellhausen, Analyse der Offb. Joh. 1907, p. 9, 1; NMorosof, Offb. Joh. 1912, 32); the 24 Yazatas in the state of the gods in heaven, acc. to Persian thought (Bousset). It is certainly an open question whether, or how far, the writer of Rv had any of these things in mind.—On the presbyters, and esp. on the question how ἐπίσκοπος and πρεσβύτερος were originally related to each other (a question which is raised particularly in the pastorals; cp. MDibelius, Hdb. exc. after 1 Ti 3:7 section 2 [w. lit.] and before 5:17), s. the lit. s.v. ἐπίσκοπος.—BEaston, Pastoral Epistles ’47, 188–97; WMichaelis, Das Ältestenamt ’53; GBornkamm, πρεσβύτερος; RCampbell, The Elders ’94.—B. 1472. DELG s.v. πρέσβυς. M-M. EDNT. TW. -
10 λάας
λάας, ὁ, der nom. λᾶος nur bei Gramm., gen. u. s. w. λᾶος, λᾶϊ, λᾶαν, – λάων, λάεσσι, Hom.; λᾶαν auch Eur. Phoen. 1164 u. sp. D., wie Iul. Aeg. 10 (VI, 67); λᾶα, Ep. ad. 204 ( Plan. 279), wie Callim. frg. 104; att. λᾶς, acc. λᾶν, einen gen. λάου hat Soph. O. C. 196, – der Stein, Felsblock, im Hom. bes. Il. von den Steinen, welche die Kämpfer auf einander schleudern; λᾶας ἀναιδής, Od. 11, 593, von dem Felsblock, den Sisyphus auf den Felsen hinaufwälzen muß; so auch bei den folgenden Dichtern; auch Fels, Klippe, Od. 13, 163. Seltener in Prosa, τοὺς λάας (oder λᾶας) προςάπτουσιν αἱ ὑφαίνουσαι τοῖς ἱστοῖς, Arist. gen. anim. 1, 4, wo Bekker λαιάς lies't. – Nic. hat nach ἡ λίϑος auch ἡ λᾶας gesagt, Th. 45. Vgl. λᾶϊγξ u. λαός.
-
11 ἀπο-τμήγω
ἀπο-τμήγω, p. = ἀποτέμνω, abschneiden, λαιμὸν ἀποτμήξειε (v. l. ἀπαμήσειε) σιδήρῳ Iliad. 18, 34; τῷ (ἄορι) οἱ ἀποτμήξας (v. l. ἀποπλήξας) κεφαλὴν οὖδάσδε πελάσσαι Od. 10, 440; χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας (v. l. πλήξας) Iliad. 11, 146; κλιτῦς ἀποτμήγουσι χαράδραι 16, 390; μοῦνον ἀποτμήξας πόλιος 22, 456; τὸν λαοῦ ἀποτμήξαντε διώκετον 10, 364; ὡς εἴ ἑ βιῴατο μοῦνον ἐόντα ἀποτμήξαντες ἐνὶ ὑσμίνῃ 11, 468; – Hes. Th. 188; Ap. Rh. 4, 1502.
-
12 ἀπο-εργάθω
ἀπο-εργάθω (vgl. ἀπείργω), trennen, entfernen, Πηλείωνα – λαοῦ Il. 21, 599; ῥάκεα οὐλῆς Od. 21, 921.
-
13 ὀκλάζω
ὀκλάζω (ob von κλάω, knicken? nach Ruhnk. ep. crit. 244 von ὄκος, ὄκω, und verwandt mit ἄγκος, ἀγκύλος; es ist wohl ein eigener Stamm, mit unserm » hocken« zusammenhangend), mit gebogenen Knieen sich auf die Fersen niederlassen, hinhocken, hinkauern; λέχριός γ' ἐπ' ἄκρου λάου βραχὺς ὀκλάσας, Soph. O. C. 197; καὶ ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο, Xen. An. 5, 9, 10, in einem persichen Tanze (vgl. Heliod. 4, 17, wonach es eine Art Kosak od. Mazurek war); c. acc., zusammenlegen, krümmen, τὰ ὀπίσϑια, Hipp. 11, 3; τοὺς προσϑίους, Ael. H. A. 7, 4; Luc. verbindet ἐς γόνυ ὀκλάσας, Mort. D. 27, 4, ὀκλάζων τῷ ἑτέρῳ, Philops. 18; οἱ τοῖς ἵπποις ἐφάλλεσϑαι μὴ δυνάμενοι αὐτοὺς ἐκείνους ὀκλάζειν καὶ ὑποπίπ τειν διδάσκουσιν, Plut. conjug. praec. p. 413; – sich auf die Kniee niederlassen, wie Mosch. 2, 99 vom Stier. – Uebertr., οὐ σῆς κραδίης ὑψαύχενος ὤκλασεν ὄγκος, legte sich, Iren. 3 (V, 251). – Auch = müde werden, ποδῶν δέ οἱ ὤκλασεν ὁρμ ή, Mus. 325; vgl. Hesych. ὤκλασαν ἐπ ὶ τῶν ἀπειρηκότων ἐν παντὶ πράγματι; – aus Erschöpfung nachlassen, erschlaffen, einzeln bei Sp.
-
14 ἄ-θροισμα
-
15 εναντιον
Iτό, in crasi τοὐναντίον, тж. pl. ἐναντία τά, in crasi τἀναντία (тж. κατὰ τἀναντία Plat. и ἐκ τῶν ἐναντίων Polyb.)1) напротив, наоборот Soph., Thuc., Xen., Plat.πᾶν τοὐναντίον Plat. и πάντα τἀναντία Xen. — как раз наоборот, совсем напротив;
τὰ ἔναντία τούτων Her., Thuc. и τἀναντία τούτοις Plat. — в противоположность этому;τοὐναντίον δρῶν ἢ προσῆκ΄ αὐτῷ ποιεῖν Arph. — поступая не так, как ему следует, а как раз наоборот2) в лицо, лицом к лицу(προσβλέπειν τινά Eur.)
τὸν ἐναντίον ὧδε κάλεσσον Hom. — позови его сюда;ἐ. παντὸς τοῦ λαοῦ NT. — перед лицом всего народаII(1) в лицо(βλέπειν ἐ. τινός Eur.)
(2) навстречу(ἰέναι Hom. и ἐλθεῖν ἐ. τινός Pind.)
(3) перед лицом, в присутствии(ἐ. ἁπάντων Thuc.; ἐ. τῶνδε Soph.)
(μάχεσθαι ἐ. τινός, νεικεῖν ἐ. ἀλλήλοισιν Hom.)
τό1) противоположность(ἥ τῶν ἐναντίων ἐπιστήμη Arst.)
2) враждебная партия Xen. -
16 εξολοθρευω
-
17 κακωσις
1) плохое обращениеἡ κ. καὴ ἀμέλειά τινος Xen. — дурное обращение с кем-л. и отсутствие заботы о нем
2) юр. дурное обращение с родителями, женой или опекаемыми3) юр. злоупотребления по должности, лихоимствоκακώσεως δίκη Plut. (лат. actio repetundarum) — дело о лихоимстве
4) тяжелое положение, бедствия, лишения(τῶν πληρωμάτων Thuc.; τοῦ λαοῦ NT.)
τεταλαιπωρημένοι τοῖς τε τραύμασι καὴ τῇ ἄλλῃ κακώσει Thuc. — страдающие от ран и прочих бед5) неприятности, страдания(σωμάτων Arst.)
ἥ μετὰ τοῦ μαλακισθῆναι κ. Thuc. — страдания, вызванные немощью6) порча(τᾶς σαρκός Plat.)
-
18 λαας
стяж. λᾶς ὅ (gen. λάαος, λᾶος и λάου, dat. λᾶϊ, acc. λᾶαν, λᾶν и λᾶα; pl.: nom. λᾶες, gen. λάων, dat. λάεσι(ν) и λάεσσιν, acc. λᾶας; dual. λᾶε) камень, каменная глыба Hom., Eur., Anth. -
19 οκλαζω
1) приседать, садиться, опускаться(ἐπ΄ ἄκρου λάου Soph.; ἐς γόνυ Luc.)
καὴ ὤκλαζε καὴ ἐξανίστατο Xen. — (танцор) то приседал, то вскакивал2) сгибатьὀ. τὰ ὀπίστια Xen. — приседать на задние ноги
3) перен. падать, ослабевать, убывать(κραδίης ὤκλασεν ὄγκος Anth.)
-
20 συνδρομη
ἥ (тж. σ. τοῦ λαοῦ NT.)1) стечение, наплыв, сборище, большая толпа Arst., Polyb.διαλύσεις καὴ πάλιν συνδρομαὴ τῶν ἀνθρώπων ἦσαν Plut. — люди (Сертория) то разбегались, то опять собирались;
ἀπὸ συνδρομῆς Diod. — толпами2) скопление, прилив(αἵματος εἴς τι Arst.)
3) результат, заключение, тж. вывод(τοῦ λόγου Anth.)
См. также в других словарях:
λάου λάου — επίρρ. (από το λάγου λάγου, λαγός) 1. αργά αργά, με προφύλαξη: Ήρθε λάου λάου. 2. με πονηριά, διπλωματικά: Του το ’φερα λάου λάου για να μην μπορέσει ν’ αντιδράσει … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
λαοῦ — λᾱοῦ , λαός men masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λάου-λάου — επίρρ. 1. σιγά σιγά, με μεγάλες προφυλάξεις 2. μτφ. με πονηριά, με διπλωματικό τρόπο. [ΕΤΥΜΟΛ. < λάγου λάγου, γεν. τού λαγός, με αναβιβασμό τού τόνου] … Dictionary of Greek
Βοὴ λαοῦ, βοὴ Θεοῦ. — βοὴ λαοῦ, βοὴ Θεοῦ. См. Глас народа, глас Божий … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Ιατρός του Λαού — Το πρώτο ελληνικό περιοδικό που εκδόθηκε στην Αίγυπτο. Το περιοδικό ιδρύθηκε το 1860 στο Ναύπλιο από τον γιατρό Διονύσιο Οικονομόπουλο. Η έδρα του μεταφέρθηκε το 1862 στην Αλεξάνδρεια, όπου κυκλοφόρησε ως διμηνιαίο περιοδικό, με πρώτο φύλλο τον… … Dictionary of Greek
Φίλος του Λαού — Τίτλος ελληνικών εφημερίδων. 1. Εβδομαδιαία αθηναϊκή εφημερίδα (1840 48). Από το 16o φύλλο της εκδιδόταν και στα γαλλικά και από το 219o μετονομάστηκε Φ. του Λ. της Γ’ Σεπτεμβρίου. 2. Εφημερίδα της Κεφαλλονιάς (1876). 3. Εφημερίδα της Πάτρας… … Dictionary of Greek
Ιαπωνία — Επίσημη ονομασία: Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας Έκταση: 377.835 τ. χλμ. Πληθυσμός: 126.771.662 (2001) Πρωτεύουσα: Τόκιο (8.130.408 κάτ. το 2000)Νησιωτικό κράτος της ανατολικής Ασίας, χωρίς σύνορα στην ξηρά με άλλη χώρα. Βρέχεται στα Β από την… … Dictionary of Greek
Μεξικό — Κράτος του νότιου τμήματος της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει στα Β με τις ΗΠΑ και στα Ν με την Μπελίζ και τη Γουατεμάλα. Βρέχεται στα Δ από τον Ειρηνικό ωκεανό και στα Α από τον κόλπο του Μεξικού.O ποταμός Pίο Γκράντε αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο… … Dictionary of Greek
Ρωσία — H Pωσική Oμοσπονδία αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος της γης. Tα σύνορά της ξεκινούν από την Eυρώπη, καλύπτουν όλη την Aσία και φτάνουν στην Άπω Aνατολή. Bόρεια και ανατολικά βρέχεται από τον Aρκτικό και τον Eιρηνικό Ωκεανό και στα δυτικά… … Dictionary of Greek
κίνα — Επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Έκταση: 9.596.960 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.284.303.705 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Πεκίνο ή Μπεϊτζίνγκ (6.619.000 κάτ. το 2003)Κράτος της ανατολικής Ασίας. Συνορεύει στα Β με τη Μογγολία και τη Ρωσία, στα ΒΑ… … Dictionary of Greek
Ινδία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ινδίας Έκταση: 3.287.590 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.029.991.145 (2001) Πρωτεύουσα: Νέο Δελχί (12.791.458 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ασίας. Συνορεύει Α με το Μπαγκλαντές και τη Μυανμάρ (Βιρμανία), Β με την Κίνα και… … Dictionary of Greek
