-
1 κορυφιστήρ
κορυφιστήρ, ῆρος, ὁ, am Pferdezaum, = κορυφαία, Hesych. Nach Poll. 5, 31 = κορυφαῖον.
-
2 κορυφιστήρ
κορυφιστήρ, ῆρος, ὁ, am Pferdezaum -
3 κορυφιστήρ
A = κορυφαῖον 1, Poll.5.31.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κορυφιστήρ
-
4 κορυφαστήρ
κορυφαστήρ, ῆρος, ὁ, v. l. für κορυφιστήρ.
-
5 κορυφιστήρα
-
6 κορυφιστῆρα
-
7 κορυφιστήρες
-
8 κορυφιστῆρες
-
9 κορυφή
Grammatical information: f.Meaning: `top, skull', also metph. (Il.).Other forms: Dor. - φάCompounds: Compp., e. g. κορυφᾱ-γενής `head born', prop. of Athena, metaph. (Pythag. in Plu. 2, 381f.), δι-κόρυφος `with two summits' (E., Arist.).Derivatives: κορυφαῖος m. `the firste, head-, choirleader' (IA.), second. adj. `at the head' (Plu., Hdn.), κορυφαιότης `leadership' ( Corp. Herm.); κορυφαῖον `the upper part of a hunting-net', - φαία `the head part of a bridle' (X., Poll.). - κορυφώδης `with summits' (Hp.). - κορυφάς f. `edge of the navel' (Hp. ap. Gal.); - φίς, - φών = κορυφή (Gloss.), κόρυφος m. = κορυφή (Epid.), = κόρυμβος γυναικεῖος H. - κορύφαινα f. name of a fish, ἵππουρις (Dorio ap. Ath.); on the motive Strömberg Fischnamen 59, on the suffix ibd. 137; κορύφια pl. kind of molluscs (Xenokr. ap. Orib.). - κορυφιστήρ = κορυφαῖον (Poll.), also `forehead-band' (sch.); cf. βραχιονιστήρ (Chantraine Formation 328), - ιστής `id.' (H.). - Denomin. verbs: 1. κορυφόομαι `rise up high' (Il.), `count together' (hell.), - όω `bring to the top' (medic.), with κορύφωμα `summum' (Ath. Mech.), - ωσις `top of a pyramide' (Nicom.). - 2. κορύπτω `butt with the skull (horns)' (Theoc.; on the formation Schwyzer 705) with κορυπτίλος `butting' (Theoc.); after τροχίλος, σποργίλος (Chantraine Formation 249), prob. hypocoristisc; also κορύπτης, - τόλης `id.' (EM, H.); ἐκορυπτίας ἐγαυρίας H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation with φ-suffix (Schwyzer 495, Chantraine 264), from an υ-stem (but the word is non-IE!), which some see in κόρυς; the meaning speaks against this deriv. - Wrong combinations in Bezzenberger-Fick BB 6, 237 (s. Bq) and Persson Beitr. 1, 179 (s. WP. 1, 406). - Since long recognized as Pre-Greek, κορυφ-, with prenasalization κορυμβ-.See also: - S. also κόρυμβος.Page in Frisk: 1,926-927Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κορυφή
-
10 ξίφος
Grammatical information: n.Meaning: `sword with straight double-edged balde' (Il.; see Trümpy Fachausdrücke 60ff.); metaph. of the ξίφος- like bone of the cuttle-fish (Arist.), as plantname = ξιφίον (Thphr.); also σκίφος (sch., EM, H.); on the anlaut Schwyzer 266, Heubeck Würzb. Jb. 4, 201. Myk. qi-si-pe-e (du., Heubeck Minos 6, 55f.)?Compounds: As 1. member a.o. in ξιφη-φόρος `sword-bearing' (A., E.) with analog. - η- (Schwyzer 440); on σκιφα-τόμος s. below. As 2. member in ἄ-ξιφος `swordess' (Lyc., A. D.), adv. ἀξιφ-εί (Hdn.).Derivatives: 1. ξιφίδιον dimin. (Ar., Th.), also plantname = σπαργάνιον, `swodgrass' (Ps.-Dsc.; Strömberg Pfl.n. 44); 2. ξιφύδριον ( σκιφ- Epich.) name of a shell-animal (medic., H.). 3. ξιφίας ( σκιφ- Epich.) m. `swordfish' (Arist.), also name of a comet (Plin.; Scherer Gestirnnamen 107 ff.); 4. ξιφίον n. kind of swordlily, `Gladiolus segetum' (Thphr., Dsc.); 5. ξιφή-ρης `heavily armed' (E., late prose). 6. ξιφήν ὁ φέρων ξίφος Suid. 7. ξιφίνδα παίζειν = ξιφίζειν (Theognost.). 8. ξιφίζω dance a swoddance' (Cratin.), ἀποξιφίζειν ὀρχεῖσθαι ποιὰν ὄρχησιν, σκιφίζει ξιφίζει. ἔστι δε σχῆμα μαχαιρικῆς ὀρχήσεως H. From there ξιφ-ισμός (Ath., D. C.), - ισμα (Choerob., H.) `sworddance', ξιφιστύς μαχαιρομαχία, μάχη ἐκ χειρῶν H. (Benveniste Noms d'agent 74); but ξιφιστήρ m. (pap., Plu.). - ιστής H. `swordbelt' because of the meaning rather directly from ξίφος; cf. on κορυφιστήρ s. κορυφή. With prefix δια-ξιφίζομαι `fight with the sword' (Ar.), διαξιφισ-μός m. `swordbattle' (Plu.). -- Two further H.glosses: ξίφαι τὰ ἐν ταῖς ῥυκάναις δρέπανα η σιδήρια and (wit metathesis) σκιφίνιον πλέγμα ἐκ φοίνικος (after κοφίνιον a. o.); here also σκιφα-τόμος profession (Sparta Ia) ?; cf. on κίφος.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Etymology unknown; like so many weaponnnames prob. LW [loanword]. For oriental origin (Aram. sajǝfā, ārab. saifun, Egypt.. sēfet `sword') a.o. Lewy Fremdw. 176 f., Spiegelberg KZ 41, 127ff., Huber Comm. Aenip. 9, 34, Schrader-Nehring Reallex. 2, 362 f. Wrong IE etymologies in Bq (rejected). New hypothesis by Čop KZ 74, 231 f.: to Osset. äxsirf `sickle', which can go back on IE *ksibhró-. Myc. qisipee points to a labio-velar (possible also for äxsirf), which could have been lost through dissimilation with the following φ; s. Heubeck Minos 6, 55 ff. with further details and lit. On the treatment of the labio-velar cf. also Schwyzer 299. The Myc. form clearly points to Pre-Greek origin; perhaps the forms with σκιφ- also point in this direction. It is well known that Pre-Greek had labio-velars (Beekes, Pre-Greek).Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ξίφος
См. также в других словарях:
κορυφιστήρ — κορυφιστήρ, ῆρος, ὁ (Α) 1. το ανώτατο άκρο κυνηγετικού διχτιού, το κορυφαίον 2. το άνω μέρος τού χαλινού, η κεφαλαριά, η κορυφαία. [ΕΤΥΜΟΛ. < κορυφή, μέσω ενός αμάρτυρου *κορυφίζω] … Dictionary of Greek
κορυφιστῆρα — κορυφιστήρ masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κορυφιστῆρες — κορυφιστήρ masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κορυφή — Το ανώτατο άκρο, το ύψιστο σημείο· η κ. ενός βουνού. (Μαθημ.) Το ακραίο σημείο ενός σχήματος: κ. τριγώνου, πολυγώνου, πολυέδρου, καμπύλης επιφάνειας κλπ. Έτσι, προκειμένου, για παράδειγμα, για την έλλειψη και την υπερβολή, οι τομές με τους άξονές … Dictionary of Greek
