-
1 κολαστήρ
κολαστήρmasc nom sg -
2 κολαστήρ
A = κολαστής, Arr.Fr.144J.: as Adj.,στρατιῶται Eun.VSp.480
B.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κολαστήρ
-
3 κολαστήρας
-
4 κολαστῆρας
-
5 κολάστειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κολάστειρα
-
6 κολάστρια
κολ-άστρια, ἡ, fem. ofGreek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κολάστρια
-
7 κόλος
Grammatical information: adj.Meaning: of cows and goats `hornless, with not fullgrown horns' (Hdt., TheoC., Nic., H.), of a spear `without point' (Π 117), of battle `broken off' (sch. as name of Θ).Compounds: As 1. member in κόλουρος `with short tail' (Plu.), as mathem. and astron. term `stump' (Hipparch. Astr., Hero, Nicom.); with κολουραῖος `broken off, steep' ( πέτρα, Call.), κολούρα `hill etc.' (Hermione, Epid.), κολουρίᾳ τῃ̃ ἀποτομίᾳ, κολουρῖτις γῆ. Σικελοί H., κολούρωσις = κολόβωσις (Iamb.); Lat. LW [loanword] clūra `ape' (W.-Hofmann s. v., Leumann Sprache 1, 206 n. 8). -Derivatives: After κόλ-ουρος prob.(?) κόλ-ερος `with short-sheared wool-fleece' (Arist.; oppos. εὔ-, ἔπ-ερος; s. εἶρος); further κολόχειρ χείραργος H. - Derived from κόλος or closely related two verbs: 1. κολάζω, κολάσαι, rarely with συν-, ἀντι-, προ-, `wring in, chastise, punish, cut' (IA); prob. denomin. κόλασις `chastisment' (IA.), - ασμα (Ar., X.), - ασμός (Plu.) `id.'; κολαστής `punisher' (trag., also Pl., Lys.; Fraenkel Nom. ag. 2, 36f.), also κολαστήρ `id.' (Arr.), with f. κολάστρια (Ezek.), κολάστειρα (AP); κολαστήριον, adj. - ος `punishment, punishing' (X., Ph.), κολαστικός `punishing' (Pl.). - 2. κολούω, κολοῦσαι, somet. with περι-, κατα-, ἀπο-, `mutilate, limit' (Il.); formation unclear; (cf. Schwyzer 683, Chantraine Gramm. hom. 1, 374; s. also on κωλύω). From it κόλουσις `docking, cutting short' (Arist.), κολούσματα κλάσματα H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The archaic and dying κόλος, which was in a way replaced by the expressive form κολοβός, partly also by κόλ-ουρος, belongs as verbal noun to a Balto-Slavic, in Greek replaced by κολάπτω (s. v.) primary verb meaning `beat, hew, cut off, break off', which left in Greek several continuants, s. κλάω, κελεός m. (uncertain, improbable). The remarkable barytonesis (Schwyzer 459) may be connected with the passive meaning; perhaps κόλος was like stump orig. a substantive. A formal parallel is OCS kolъ `πάσσαλος', Russ. kol `pole' (prop. "splitoff, cut off piece of wood"?; cf. σκῶλος `pointed pole' to σκάλλω?); with lengthened grade Lith. kuõlas `pole'. - The further history of κόλος is uncertain because the word is not often attested; so we don't know, whether we must start from a general meaning like `stump' or from a word with a special meaning, like `hornless' (from *`broken off' v. t.); cf. the history of κόλουρος.- The parallels adduced are not very convincing; the verbs κολάπτω, κολούω, of unclear formation, point rather to a Pre-Greek complex.Page in Frisk: 1,902-903Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόλος
См. также в других словарях:
κολαστήρ — κολαστήρ, ῆρος, ὁ, θηλ. κολάστειρα και κολάστρια (Α) κολαστής, τιμωρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < κολάζω + επίθημα τήρ / τῆρος (πρβλ. βλασ τήρ, στεγασ τήρ)] … Dictionary of Greek
κολαστήρ — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κολαστῆρας — κολαστήρ masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ευναστήρ — εὐναστήρ, ῆρος, ὁ, θηλ. εὐνάστειρα (Α) 1. ευνητήρ*, σύνευνος, σύζυγος 2. αυτός που χρησιμεύει ως άγκυρα («τρητόν λίθον εὐναστῆρα», Οππ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευνάζω + κατάλ. τηρ (πρβλ. δοκιμάζω / δοκιμαστήρ, κολάζω / κολαστήρ)] … Dictionary of Greek
κολαστήριος — α, ο (AM κολαστήριος, ία, ον και ος ον) [κολαστήρ] 1. εκείνος που γίνεται για κολασμό ή ανήκει και αναφέρεται σ αυτόν, ο σχετικός με την τιμωρία («κολαστήριος δύναμις», Φιλ.) 2. το ουδ. ως ουσ. το κολαστήριο(ν) α) τόπος τιμωρίας, τόπος βασανισμού … Dictionary of Greek
