-
1 καλαμών
καλαμών, ῶνος, ὁ, ein mit Rohr bewachsener Ort, Röhricht, Schol. Il. 18, 576 u. Sp.
-
2 Καλαμών
-
3 Καλαμῶν
-
4 καλαμών
καλάμηstalk: fem gen plκαλαμόωbind: pres part act masc voc sg (doric aeolic)καλαμόωbind: pres part act neut nom /voc /acc sg (doric aeolic)καλαμόωbind: pres part act masc nom sgκαλαμόωbind: pres inf act (doric) -
5 καλαμῶν
καλάμηstalk: fem gen plκαλαμόωbind: pres part act masc voc sg (doric aeolic)καλαμόωbind: pres part act neut nom /voc /acc sg (doric aeolic)καλαμόωbind: pres part act masc nom sgκαλαμόωbind: pres inf act (doric) -
6 καλαμών
καλαμώνreed-bed: masc nom /voc sg -
7 καλαμών
καλαμών, ῶνος, ὁ, ein mit Rohr bewachsener Ort, Röhricht -
8 καλάμων
κάλαμοςreed: masc gen plκαλαμόωbind: imperf ind act 3rd pl (doric aeolic)καλαμόωbind: imperf ind act 1st sg (doric aeolic) -
9 καλαμών
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καλαμών
-
10 πανδούριον
πανδούριον, τό, = Folgdm; Hesych. erklärt auch σύριγγες ἐκ καλάμων πανδούρια.
-
11 σκινδάλαμος
σκινδάλαμος ὁ, zsgzgn σκινδαλμός, attisch σχινδάλαμος u. σχινδαλμός, s. Ruhnk. Tim. 32 u. Piers. Moer. 360, ein gespaltenes, zugespitztes Stück Holz, Schindel, auch Pfahl, Spitzpfahl. – Uebertr.: βραδὺς λόγων ἀκριβῶν σχινδαλάμους μαϑήσομαι Ar. Nubb. 131; σχινδαλάμων παραξόνια (s. dieses Wort) Ran. 818; Spitzfindigkeiten, Schol. λεπτολογίαι, ἀπὸ τῆς σχίσεως τῶν καλάμων; Alciphr. 3, 64 σκινδαλμοὺς λόγων ἐκμαϑών; vgl. Luc. diss. c. Hes. 5.
-
12 ταρσός
ταρσός, ὁ, att. ταῤῥός (vgl. τέρσομαι), 1) eine Vorrichtung, bes. von Flechtwerk, Etwas darauf zu dörren od. zu trocknen, Darre, Horde; Od. 9, 213, eine Käsedarre; Her. 1, 179 sind ταρσοὶ καλάμων ein Rohrgeflecht, Backsteine darauf zu trocknen; vgl. Thuc. 2, 76; auch das Geflecht der in einander laufenden Wurzeln, Theophr. Bei Ar. Nubb. 227 = κρεμάϑρα, Schol. τὰ ἐξ οἰσύων πλέγματα, auch μετέωρον ἴκριον, ἐφ' ὃ ἀλεκτορίδες κοιμῶνται. – 2) jede breite Fläche; dah. – a) τ. ποδός, die untere Fläche des Fußes, die Fußsohle, der Theil zwischen Zehen u. Ferse; Il. 11, 377. 388; Her. 9, 37; oft bei sp. D.; auch für Fuß übh., σοβαροὶ ταρσοί, Rutin. 37 (V, 27); γαμψῶνυξ, des Adlers Krallen, Strat. 63 (XII, 221); vgl. M. Arg. 28 (IX, 87); ἄκροις ταρσοῖς δρόμον ἐκτανύω, Anacr. 35, 4. – b) ταρσοὶ κωπ έων, die untern flachen Enden der Ruder, die Ruderblätter, Her. 8, 12; gew. das gesammte Ruderwerk eines Schiffes, während κώπη das einzelne Ruder ist; ταρσῳ κατήρει πίτυλον ἐπτερωμένον, Eur. I. T. 1346; Pol. 16, 3, 12; vgl. Böckh Att. Seew.; im plur. das Ruderwelk von mehrern Schiffen, τῶν νεῶν, Thuc. 7, 40; Pol. 1, 50, 3 u. öfter. – c) πτερύγων ταρσός, das Blatt, welches der zum Fluge autgebreitete Flügel bildet, auch der Flügel selbst; τὰ ταρσά, Anacr. 9, 3; Mel. 42 (XII, 144). – d) ὀδόντων, die Zahnreihe an der Säge, das Blatt der Säge; Opp. Hal. 5, 207, vgl. Cyn. 1, 409, im heterogenen plur. τὰ ταρσά, wie bei a. sp. D.
-
13 χορός
χορός, 1) der Chortanz, der Reigen, übh. der mit Gesang verbundene Tanz, vorzugsweise der feierliche, festliche, zu Ehren der Götter veranstaltete, φαίης τόν γε χορόνδ' ἔρχεσϑ', ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καϑίζειν Il. 3, 393; οὐ μὰν ἔς γε χορὸν κέλετ' ἐλϑέμεν, ἀλλὰ μάχεσϑαι 15, 508; ἰδὼν μετὰ μελπομένῃσιν ἐν χορῷ Ἀρτέμιδος, in dem zu Ehren der Artemis veranstalteten Festreigen, 183, vgl. 18, 590 ff.; von den Phäaken heißt es αἰεὶ δ' ἡμῖν δαίς τε φίλη, κίϑαρίς τε χοροί τε, Od. 8, 248; πέπληγον δὲ χορὸν ϑεῖον ποσίν 264; χορῷ καλή, schön im Chor, schön tanzend, Il. 16, 18; χορὸν ἔστησε Pind. P. 9, 118, u. öfter; vgl. Soph. El. 272; χορῶν κατάστασις Aesch. Ag. 23; ἄγε δὴ καὶ χορὸν ἅψωμεν Eum. 297; Soph. Ant. 152; Folgde; auch die Versammlung der Tänzer u. Sänger, welche gemeinschaftlich einen Chortanz aufführen; Μοισᾶν Pind. N. 5, 23; übh. Schaar, Hause, Soph. frg. 700; Plat. Prot. 327 d Theaet. 173 b u. sonst; auch von leblosen Dingen, εὔδιος ἀστέρων χορὸν χορεύει Dionys. 2, wo die Sterne noch im eigtl. Sinne als Reigentänze am Himmel aufführend zu denken sind; χορὸς καλάμων, δονάκων, die Reihe der Rohrflöten, welche zusammen die Pansflöte bilden, κιόνων, Säulenreihe, ὀδόντων, Zahnreihe, πρόσϑιοι, Vorderzähne, Ar. Ran. 548; vgl. Jac. A. P. p. 904 u. Ach. Tat. 469. – Aus den zu Ehren der Götter und bes. des Dionysos aufgeführten Chören entwickelte sich bekanntlich die Tragödie und die Eomodle, von denen der Chor immer (bei der ältern Comödie wenigstens, die neuere Comödie hatte keinen Chor) einen wesentlichen Bestandtheil bildete. Man unterschied daher χορὸς τραγικός (τραγῳδῶν Ar. Pax 778 Av. 787, τρυγικοί Ach. 693, τρυγῳδικοί 851), κωμικός und σατυρικός, Chor der Tragödie, der Comödie und des Satyrdrama's; χορὸν διδόναι wird von dem Archon in Athen gesagt, der dem Dichter die Erlaubniß zur Aufführung eines Stückes gab und ihm zugleich die Tänzer und Sänger zum Chor bewilligte, Plat. Rep. II, 383 c Legg. VII, 817 d; χορὸν αἰτεῖν Ar. Equ. 511; αἰτεῖσϑαι und λαμβάνειν Ran. 94; χορὸν ἔχειν Pax 775; εἰςάγειν Ach. 11; die Ausstattung und Einübung, auch die Erhaltung des Chors und die Bestreitung des Kostenaufwandes durch den Choregen fordern und erhalten; χορὸν διδάσκειν, den Chor einüben im Singen und Tanzen, was ursprünglich der Dichter selbst that; χορὸν ἱστάναι, den Chor aufstellen, bei der wirklichen Aufführung des Stückes im Theater, Ar. Nubb. 272 Av. 219; χοροῠ κατάστασις Th. 958. – 2) der Tanzplatz; λείηναν δὲ χορόν Od. 8, 260, wie man auch 264 πέπληγον δὲ χορὸν ποσίν zu erklären pflegt; ὅϑι τ' Ἠοῦς ἠριγενείης οἰκία καὶ χοροί εἰσι Ol. 12, 4, wie ἔνϑα δ' ἔσαν Νυμφέων καλοὶ χοροὶ ἠδὲ ϑόωκοι ib. 318. – Die Alten, wie Hesych, erkl. χορός für gleichbedeutend mit κύκλος, so daß es eigtl. die Kreisbewegung der Rundtänze bedeutet und krumm; Andere führten es auf χόρτος zurück, kreisförmiger Einschluß.
-
14 καλαμεών
-
15 γλυφίς
γλυφίς, ίδος, ἡ, 1) die Kerbe, der Einschnitt unten am Pfeil, womit er auf der Sehne aufliegt; Hom. zweimal, γλυφίδας, plural. Homerisch anstatt des singul., Iliad. 4, 122 Odyss. 21, 419; – Her. 8, 122; sp. D.; Themist.; der Pfeil selbst, Eur. Or. 274; Archi. 1 (V, 58). – 2) = γλύφανον, καλάμων, Federmesser, Phil. Th. 17 u. Paul. Sil. 50 (VI, 62. 64). – Bei Ap. Rh. 2, 218 der Triglyph an der dor. Säule.
-
16 θηγαλέος
θηγαλέος, geschärft, scharf, πυρὶ ϑηγαλέους ὀξυπαγεῖς στάλικας Antip. Sid. 17 (VI, 109); schärfend, λίϑος ϑηγαλέη καλάμων Iul. Aeg. 11 (VI, 68).
-
17 ὀξυντήρ
-
18 ἀκρο-βαφής
ἀκρο-βαφής, ές, oben eingetaucht, καλάμων ἀκίδες P. Sil. 52 (VI, 66); ταῦρος, der leicht hinschwimmende, Nonn. D. 1, 65; gefärbt, χείλεα Iren. 3 (V, 251).
-
19 ἀκίς
ἀκίς, ίδος, ἡ (ἀκή), Spitze, Stachel, oft bei Hippocr.; βέλους, Pfeilspitze, Plut. Demetr. 20; vgl. Crass. 25; καλάμων, des Schreibrohrs, Paul. Sil. 52 (VI, 66); Schiffsschnabel, Diod. Sic. 13, 99; Harpune, Opp. H. 5, 151; Pfeile des Eros, Ant. Th. 53 ( Plan. 213); Archi. 1 (V, 58); πόϑων, Stachel der Sehnsucht, Mel. 17 (XII, 70). Bei Sp. Mad. auch eine Binde.
-
20 ἈΚόνη
ἈΚόνη, ἡ, Wetz-Schleifstein, Ναξία Pind. I. 5, 70; oft Plut.; auch Bimstein, σκληρῶν ἀκ. καλάμων P. Sil. 50 (VI, 64); übertr. δόξαν ἔχω τιν' ἐπὶ γλώσσᾳ ἀκόνας λιγυρᾶς Pind. O. 6, 82; die zum hellen Gesange geschärfte Zunge; so ψυχῆς ἀκ. ἔρως ἐστίν Alph. 1 (XII, 18); ἀκόνην σιτίζειν, sprichw. Zenob. 1, 58; Diog. 2, 8.
См. также в других словарях:
καλαμών — reed bed masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Καλάμων, ζωγράφος των- — Συμβατικό όνομα που δόθηκε στον άγνωστο καλλιτέχνη που εικονογράφησε μία λευκή αττική λήκυθο του 5ου αι. π.Χ. η οποία φυλάσσεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η καθαρότητα και η ακρίβεια του σχήματος, η λιτή ευγένεια και η εκφραστική… … Dictionary of Greek
Καλαμῶν — Καλάμαι fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλαμῶν — καλάμη stalk fem gen pl καλαμόω bind pres part act masc voc sg (doric aeolic) καλαμόω bind pres part act neut nom/voc/acc sg (doric aeolic) καλαμόω bind pres part act masc nom sg καλαμόω bind pres inf act (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλάμων — κάλαμος reed masc gen pl καλαμόω bind imperf ind act 3rd pl (doric aeolic) καλαμόω bind imperf ind act 1st sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλαμῶνα — καλαμών reed bed masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλαμῶνας — καλαμών reed bed masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλαμῶνες — καλαμών reed bed masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλαμῶνι — καλαμών reed bed masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλαμῶνος — καλαμών reed bed masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CRATES Harundineae — Graecis ταρσοί, dicebantur viminea texta; super quibus siccabantur casei, uti videre est supra, ubi de Caseo. Aliu i quid erant ταρσοὶ καλάμων, apud Herodot. Musâ 1. texta videl. cannarum seu cannicia, quae, in Babyloniis muris, singulis laterum… … Hofmann J. Lexicon universale