-
1 θρεπτηρια
τά1) плата кормилице (sc. τῇ μαίᾳ HH.)2) помощь старым родителям, пропитание родителей(γηράντεσσι τοκεῦσιν Hes.)
3) питание, пища(νηδύος Soph.)
-
2 θρεπτήρια
θρεπτήριοςfeeding: neut nom /voc /acc pl -
3 θρεπτήριος
θρεπτήριος, 1) ernährend, μασϑός Aesch. Ch. 538; τὰ ϑρεπτήρια, al Nahrungsmittel, νηδύος Soph. O. C. 1265, b) Lohn für die Ernährung, Ammenlohn, ἀπὸ ϑρεπτήρια δοίη H. h. Cer. 168. 223, auch der Lohn, den die Kinder den Eltern erstatten, Hes. O. 186, s. τροφεῖον. – 2) ernährt, πλόκαμος Ἰνάχῳ ϑρ., die man für den In. hat wachsen lassen, Aesch. Ch. 6.
-
4 alimentum
alimentum, ī, n. (alo), gew. im Plur., die Nahrungsmittel, Nahrung, I) im allg., der Menschen, alimenta corporis, Cic.: alimenta incolarum (für die B.), Liv.: alimentorum egestas, Sen., penuria, Tac.: alimenta lactis puero dare, Ov.: captivis egentibus alimenta clam suppeditare, Liv.: tridui alimenta portare (v. Soldaten), Curt.: alimenta arcu expedire (sich mit dem B. verschaffen), Tac.: der Tiere, alimenta leonum et vulturum, Sen.: reponere in hiemem alimenta, Quint.: der Pflanzen, unam in stipem redigere alimenta, Plin.: des Feuers usw., ignis, ignium, Liv. u. Sen.: flammae, Ov.: concipit Iris aquas, alimenta nubibus affert, Ov. – übtr., famae, Tac.: seditionis, Tac.: temeritatis, Tac.: addidit alimenta rumoribus adventus Attali, Liv. – II) insbes. (als jurist. t.t.), alimenta, die Alimente, d.h. alles, was zum Unterhalt gehört u. jemand einem andern verabreicht, wie Eltern den Kindern u. umgekehrt, Dig. 34, 1 »de alimentis«. Plin. pan. 26 sq. – dah. meton. = »die auf den Unterhalt u. die Erziehung eines Kindes verwandten Kosten«, Quint. 7, 1, 4; 9, 2, 89: u., wie τροφεια u. θρεπτήρια, der »Ammen- u. Erzieherlohn«, Cic. de rep. 1, 8 (alimentorum merces gen. bei Iustin. 12, 6, 11): u. so auch minas decem pro alimentis (Kostgeld) dare, Ter. heaut. 836.
-
5 nutricius
nūtrīcius, a, um (nutrix), säugend, aufziehend, pflegend, I) adi.: sinus, Schoß der Amme, Colum. 3, 7, 3. – II) subst.: A) nūtrīcius, iī, m., der Ernährer u. Erzieher, 1) eig.: Pothinus, nutr. pueri, Caes.: Ganymedes eunuchus, nutricius suus, Aur. Vict.: Faustulus nutricius, Varro. – 2) übtr.: Favonius afflatu nutricium exercebit, wird den Erzieher machen, Plin. 18, 337. – B) nūtrīcia, ae, f., die Amme, Erzieherin, Hieron. epist. 108, 30. – C) nūtrīcium, iī, n., 1) die Säugung, Ernährung, Pflege, illius pium maternumque nutricium, Sen. ad Helv. 19, 2. – 2) Plur. nutricia = θρεπτήρια, der Erzieherlohn, der Ammenlohn, Ulp. dig. 50, 13, 1 extr.
-
6 πέσσω
πέσσω, att. - ττω; Hom. nur praes.; Folgde fut. πέψω, dem die spätere Präsensform πέπτω entspricht, perf. pass. πέπεμμαι, πεπέφϑαι; – 1) erweichen; – a) von der Sonne, die Früchte zur Reise bringen, zeitigen, Od. 7, 119 (vgl. πέπων, πεπαίνω). – b) am Feuer weich machen, kochen, wie ἕψω, Her. 8, 137; kneten, den Teig auswirken, backen, ἔπεττεν ἄρτους, Ar. Ran. 506; πόπανα πέττεται, Eccl. 843; ὁ πλακοῦς πέπεπται, Pax 834; τὰ μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες, Plat. Rep. II, 372 b; im med., πέσσεσϑαι πέμματα, sich Kuchen backen, Her. 1, 160; Folgde überall; ὁ ζέφυρος τὸν ἀέρα ϑερμαίνων πέττει καὶ διακρίνει, erwärmend macht er die Luft weich od. bringt sie in Gährung, Arist. probl. 26, 35. – c) auf organischem Wege verdauen, concoquere, Plut. Eum. 11 qu. nat. 22 u. a. Sp. – 2) übertr., χόλον πέσσειν, den Zorn in sich fressen, verschlucken u. verdauen, Il. 4, 513. 9, 565; dah. ihn nicht ausbrechen lassen od. äußern, vgl. Arist. eth. 4, 5; eben so κήδεα, Sorgen in sich verschließen u. gleichsam verarbeiten, Il. 24, 617. 639; ἄλγεα, Philet. 1. – Auch sonst übertr., γέρα πεσσέμεν, Geschenke verschlingen u. verdauen, sie in Behaglichkeit genießen, Il. 2, 237; so αἰῶνα πέσσειν, Pind. P. 4, 186, das Leben in behaglicher Ruhe genießen, wie ϑρεπτήρια πέσσω, Ap. Rh. 1, 238. – Aber βέλος πέσσειν ist = den Pfeil verdauen, od. die Pfeilwunde heilen, pflegen, Il. 8, 513.
-
7 νηδύς
νηδύς, ύος, ἡ, die Bauchhöhle, = κοιλία, Hippocr., u. übh. jede Höhlung in den fleischigen Theilen des Leibes, id. – Bes. – ai der Bauch, Magen; ἐπεὶ Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδύν, Od. 9, 296; Hes. Th. 487; so γνάϑου τε δοῦλος, νηδύος ϑ' ἡσσημένος, Eur. bei Ath. X, 413 c; τὰ τῆς ταλαίνης νηδύος ϑρεπτήρια, Soph. O. C. 1265; Eur. Cycl. 243. – b) der Mutterleib; ἐννέα καὶ δέκα μέν μοι ἰῆς ἐκ νηδύος ἦσαν, Il. 24, 496; Hes. Th. 460; vgl. Aesch. Ch. 746 Eum. 635; νηδὺς ἀκύμων, Eur. Andr. 158; νηδύος ἔκβολον ἔτεκε, Bacch. 91; Sp., μεγάλως ἐξώγκωσέ μου τὴν νηδύν, Luc. Philopatr. 2. – c) übh. Unterleib; ἢ στέρνων ἢ νηδύος ἀντιάσειεν, Il. 13, 290; κάμψας πλεῠρα καὶ νηδύν, Eur. Phoen. 1423; ἐξελεῖν τὴν νηδύν, den Leib ausnehmen, ausweiden, Her. 2, 87; sonst noch bei sp. D.; νηδυόφιν, des Metrums wegen νηδυιόφιν, Mosch. 4, 78; νηδύα für νηδύν, Qu. Sm. 1, 616; νηδύσι, Nic. Th. 467. – [Υ in den dreisylbigen Casus immer kurz, in den zweisylbigen gew. lang, vgl. Spitzner de vers. her. p. 68; doch auch kurz, Eur. Cycl. 570.]
-
8 θρέπτρα
-
9 alimentum
alimentum, ī, n. (alo), gew. im Plur., die Nahrungsmittel, Nahrung, I) im allg., der Menschen, alimenta corporis, Cic.: alimenta incolarum (für die B.), Liv.: alimentorum egestas, Sen., penuria, Tac.: alimenta lactis puero dare, Ov.: captivis egentibus alimenta clam suppeditare, Liv.: tridui alimenta portare (v. Soldaten), Curt.: alimenta arcu expedire (sich mit dem B. verschaffen), Tac.: der Tiere, alimenta leonum et vulturum, Sen.: reponere in hiemem alimenta, Quint.: der Pflanzen, unam in stipem redigere alimenta, Plin.: des Feuers usw., ignis, ignium, Liv. u. Sen.: flammae, Ov.: concipit Iris aquas, alimenta nubibus affert, Ov. – übtr., famae, Tac.: seditionis, Tac.: temeritatis, Tac.: addidit alimenta rumoribus adventus Attali, Liv. – II) insbes. (als jurist. t.t.), alimenta, die Alimente, d.h. alles, was zum Unterhalt gehört u. jemand einem andern verabreicht, wie Eltern den Kindern u. umgekehrt, Dig. 34, 1 »de alimentis«. Plin. pan. 26 sq. – dah. meton. = »die auf den Unterhalt u. die Erziehung eines Kindes verwandten Kosten«, Quint. 7, 1, 4; 9, 2, 89: u., wie τροφεια u. θρεπτήρια, der »Ammen- u. Erzieherlohn«, Cic. de rep. 1, 8 (alimentorum merces gen. bei Iustin. 12, 6, 11): u. so auch minas decem pro alimentis (Kostgeld) dare, Ter. heaut. 836.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alimentum
-
10 nutricius
nūtrīcius, a, um (nutrix), säugend, aufziehend, pflegend, I) adi.: sinus, Schoß der Amme, Colum. 3, 7, 3. – II) subst.: A) nūtrīcius, iī, m., der Ernährer u. Erzieher, 1) eig.: Pothinus, nutr. pueri, Caes.: Ganymedes eunuchus, nutricius suus, Aur. Vict.: Faustulus nutricius, Varro. – 2) übtr.: Favonius afflatu nutricium exercebit, wird den Erzieher machen, Plin. 18, 337. – B) nūtrīcia, ae, f., die Amme, Erzieherin, Hieron. epist. 108, 30. – C) nūtrīcium, iī, n., 1) die Säugung, Ernährung, Pflege, illius pium maternumque nutricium, Sen. ad Helv. 19, 2. – 2) Plur. nutricia = θρεπτήρια, der Erzieherlohn, der Ammenlohn, Ulp. dig. 50, 13, 1 extr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nutricius
-
11 θρεπτήριος
θρεπ-τήριος, ον,II πλόκαμος Ἰνάχῳ θ. hair dedicated as a thank-offering to Inachus, ib. 6.III Subst. θρεπτήριον, τό,= θρεπτάριον, PLond.5.1708.248 (vi A.D.).2 pl., θρεπτήρια, τά, reward for rearing, made to nurses by parents, h.Cer. 168, 223; also, return made by children for their rearing ([dialect] Att. τροφεῖα), Hes.Op. 188, Ael.VH2.7.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θρεπτήριος
-
12 πέσσω
πέσσω, Il.4.513 (no other tense in Hom. exc. in the compd. καταπέσσω), [dialect] Att. [full] πέττω, later [full] πέπτω Arist.Ph. 259b12, ([etym.] ἐκ-) Plu.2.683d, corrupted in Ath.3.83fcod. A: [tense] fut.A (cj. for πέμψω): [tense] aor.ἔπεψα Pherecr.183
, Pl.R. 372b, ([etym.] κατα-) Il.1.81 :—[voice] Med. (v. infr.), [tense] aor.ἐπεψάμην Hegem.
ap. Ath.15.698f :—[voice] Pass., [tense] fut.πεφθήσομαι Arist. Pr. 927b31
, Gal.1.634: [tense] aor.ἐπέφθην Herm.in Phdr.p.93
A., v.l. in Hp. Acut.(Sp.)67, Arist.Pr. 864a32 : [tense] pf. [voice] Pass.πέπεμμαι Hp.Dent.26
, Ar. Pax 869:—soften, ripen, or change by means of heat:I of the West wind, ripen fruit, Od.7.119 : generally, bring to maturity, Arist.GA 780b10 ; alsoὅταν [ὁ ἥλιος] ὑγρὸν ὄντα τὸν ἀέρα πέττῃ καὶ διακρίνῃ Id.Pr. 944a13
.II by the action of fire, cook, dress, esp. bake,σιτία Hdt.8.137
; ; :—[voice] Pass.,σιτία σφί ἐστι ἱρὰ πεσσόμενα Hdt.2.37
;ὁ πλακοῦς πέπεπται Ar. Pax 869
;ἄρτον εὖ πεπεμμένον Id.Pl. 1136
:—[voice] Med., πέσσεσθαι πέμματα bake oneself cakes, Hdt.1.160.III by the action of the stomach, digest,κοιλίαι πέσσουσι Hp.VM11
, cf. Arist.GA 718b21, PA 677b31, al.; opp. κατεργάζεσθαι (chew), Plu. Eum.11 :—[voice] Pass., , cf. Mete. 381b12 ; of milk, etc., to be concocted, Id.GA 776a26, 777a7.b οἶνος π. τὰ σῖτα promotes the digestion of food, Ath.1.26a.2 metaph., of diseases, πέσσεται νοῦσος is 'concocted', comes to a crisis, Hp.Acut.42.3 metaph., also, mostly in bad sense, χόλον πέσσειν nurse, brood over one's wrath, ἀλλ' ἐπὶ νηυσὶ χόλον θυμαλγέαπέσσει Il.4.513
, cf. 9.565 (but, digest, i. e. allow to cool down, in Arist.EN 1126a24); κήδεα π. Il.24.617, 639 ;αἰεί Philet.1
; βέλος πέσσειν have a dart in one to brood over, Il.8.513 ; γέρα πεσσέμεν gorge himself on them, 2.237 (later, simply, enjoy,θρεπτήρια A.R.1.283
); also ἀκίνδυνον αἰῶνα πέσσειν lead a sodden life of ease, Pi.P.4.186. (I.-E. peq[uglide]-, cf. Skt. pácati 'cook', Lat. coquo, Slav. pek<*> 'I bake'.) -
13 φορέω
Aφορέῃσι Od.5.328
, 9.10; [dialect] Ep. inf. φορῆναι (as if from Φόρημι) Il.2.107, 7.149, Od.17.224;φορήμεναι Il.15.310
: [tense] impf. ἐφόρεον(-εο- syniz.) Od.22.456, [ per.] 3sg.ἐφόρει Il.4.137
; [dialect] Ion.φορέεσκον 2.770
, 13.372: [tense] fut.φορήσω Scol.9
(cf. Ar.Lys. 632), X.Vect.4.32; later : [tense] aor.ἐφόρησα IG42(1).121.95
(Epid., iv B. C.), Call.Dian. 213, [dialect] Ep.φόρησα Il.19.11
, ([etym.] δια-, ἐκ-) Is.6.43,42; later , f.l. in Is.4.7, Aristid.Or.48(24).80, Sammelb.7247.33 (iii/iv A. D.):—[voice] Med., [tense] fut.φορήσομαι Hsch.
; in pass. sense, Plu.2.398d: [tense] aor. ἐφορησάμην ([etym.] ἐξ-) Is.6.39:—[voice] Pass., [dialect] Aeol. [tense] pres.φορήμεθα Alc.18.4
: [tense] aor. ἐφορήθην ([etym.] ἐν-) Plu.2.703b: [tense] pf. ; [tense] plpf. :—Frequentat. of φέρω, implying repeated or habitual action,ἵπποι οἳ φορέεσκον ἀμύμονα Πηλεΐωνα Il.2.770
, cf. 10.323;τά τε νῆες φορέουσι Od.2.390
; of a slave,ὕδωρ ἐφόρει 10.358
, cf. Il.6.457;μέθυ οἰνοχόος φ. Od.9.10
;θαλλὸν ἐρίφοισι φ. 17.224
; of the wind, bear to and fro, bear along,ἄνεμος ἄχνας φορέει Il.5.499
, cf. 21.337, Od.5.328;σώματα.. κύμαθ' ἁλὸς.. φορέουσι 12.68
;τόφρα δέ μ' αἰεὶ κῦμα φ. 6.171
; so ἀγγελίας ἐφόρεε conveyed messages habitually, served as a messenger. Hdt.3.34 (nisi leg. ἐσεφόρεε) ; φ. θρεπτήρια, of Oedipus carrying about food in a wallet, like a beggar, S.OC 1262;λόγχαν ἔτη ἐφόρησε ἓξ ἐν τᾷ γνάθῳ IG42(1).121.95
(Epid.. iv B. C.): abs., ἐγ γαστρὶ ἐφόρει τρία ἔτη was pregnant, ib. 14:—[voice] Pass., v. infr.11.2 most commonly of clothes, armour, and the like , bear constantly, wear, [σκῆπτρον] ἐν παλάμῃς φ. δικασπόλοι Il. 1.238
;μίτρης ἣν ἐφόρει 4.137
;θώρηξ χάλκεος, ὃν φορέεσκε 13.372
, cf. Od.15.127, Hdt.1.71, etc.;φ. ἐσθήματα S.El. 269
; ;ζεῦγος ἐμβάδων Ar.Eq. 872
; , Pl.Tht. 197b; .3 of features, qualities, etc., of mind or body, possess, hold, bear, ἀγλαΐας φ. to be pompous or splendid, Od.17.245;φ. ὄνομα S.Fr. 658
; ;δόξαν Arch.Pap. 1.220
(ii B. C.);ἕνα γομφίον μόνον φ. Ar.Pl. 1059
;γλῶτταν Pl.Com. 51
; ἀπόνοιαν φορεῖς you are mad, PGrenf.1.53.15 (iv A. D.); with gen. or adj. added,σκέλεα φ. γεράνου Hdt.2.76
;ἰσχυρὰς φ. τὰς κεφαλάς Id.3.12
, cf. 101;ποδώκη τὸν τρόπον φ. Trag.Adesp.519
;γένειον διηλιφὲς φ. S.Fr. 564
;ὑπόπτερον δέμας φ. E.Hel. 619
;λῆμα θούριον φ. Ar.Eq. 757
;ῥύγχος φ. ὕειον Anaxil.11
;καλάμινα σκέλη φ. Pl.
Com.184;ὥσπερ σέλινον οὖλα τὰ σκέλη φ. Com.Adesp.208
;τὸ στόμ' ὡς κομψὸν φ. Alex.98.21
(troch.).4 bear, suffer, Phld.Lib.pp.59,62O. (dub. l. in both), Plu.2.692d, Opp.C.1.298.5 of Time, extend, last, ἃ φορεῖ ἐπὶ ἡμέρας δεκαπέντε dub. sens. in PFlor.384.54 (v A. D.).II [voice] Pass., to be borne along,ἐν ῥοθίοις A.Th. 362
(lyr.);φορούμενος πρὸς οὖδας S.El. 752
; κόνις δ' ἄνω φορεῖθ' ib. 715;ἄνω τε καὶ κάτω φ. E.Supp. 689
;πολλοῖς διαύλοις κυμάτων φ. Id.Hec.29
, cf. Plu.2.398d; πεφορημένον ἀεί always in motion, Pl.Ti. 52a: hence, to be storm-tossed,νᾶϊ φορήμεθα σὺν μελαίνᾳ Alc.18.4
, cf. Ar. Pax 144;ποσσὶ φ. Theoc.1.83
, cf. Bion 1.23: metaph.,δόξαις φορεῖται τοπαζόμενα Pl.Epin. 976a
.III [voice] Med., fetch for oneself, fetch regularly, E.El. 309; λευκανίηνδε φορεύμενος putting food into one's mouth, A.R.2.192. -
14 θρέπτρα
θρέπτρα (=θρεπτήρια, τρέφω): return for rearing; οὐδὲ τοκεῦσιν θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκεν, ‘nor did he recompense his parents for their tender care’ (since his life was cut short), Il. 4.478 and Il. 17.302.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > θρέπτρα
-
15 θρεπτήριος
θρεπτήριος, (1) ernährend; τὰ ϑρεπτήρια, (a) Nahrungsmittel, (b) Lohn für die Ernährung, Ammenlohn, auch der Lohn, den die Kinder den Eltern erstatten. (2) ernährt, πλόκαμος Ἰνάχῳ ϑρ., die man für den In. hat wachsen lassen -
16 Food
subs.P. and V. τροφή, ἡ, σῖτος, ὁ, P. ἐδωδή, ἡ (Plat.), ἔδεσμα, τό (Plat.), βρῶσις, ἡ, Ar. and P. βρῶμα, τό, σιτία, τά, Ar. and V. βορά, ἡ, φορβή, ἡ. βόσκημα, τό, V. θρεπτήρια, τά.Things to eat: P. and V. ἐδεστά, τά (Plat. and Eur., frag.), V. βρωτά, τά.Diet: P. and V. δίαιτα, ἡ.Get food ( of troops foraging): P. ἐπισιτίζεσθαι.Want of food: P. σιτοδεία, ἡ, V. ἀσιτία, ἡ, Ar. ἀπαστία, ἡ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Food
См. также в других словарях:
θρεπτήρια — θρεπτήριος feeding neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θρεπτήριος — θρεπτήριος, ον (ΑΜ) [θρεπτήρ] μσν. το ουδ. ως ουσ. τὸ θρεπτήριον τόπος διατροφής και ανατροφής αρχ. 1. ικανός και κατάλληλος να τρέφει, θρεπτικός 2. αυτός που έχει τραφεί, αυτός που έχει ανατραφεί 3. τα προς το ζην, η τροφή 4. (το ουδ. πληθ. ως… … Dictionary of Greek
νηδύς — νηδύς, ἡ (Α) 1. στομάχι («τὰ τῆς ταλαίης νηδύος θρεπτήρια», Σοφ.) 2. κοιλιά, υπογάστριο 3. σπλάγχνα, εντόσθια 4. η μήτρα 5. μτφ. κοιλότητα αντικειμένου (α. «νηδὺς νάρθηκος», Νίκ. β. «νηδὺς λέβητος», Ορφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Λ. άγνωστης ετυμολ. Η αναγωγή… … Dictionary of Greek
χειροδίκης — ὁ, ΜΑ αυτός που ασκεί χειροδικία, που παίρνει το δίκιο του με το χέρι του (α. «ἦν δὲ καὶ τοῑς κατειπεῑν ἔχουσι τῶν χειροδικῶν εὐέντευκτος», Νικ. Χων. β. «οὐδέ κεν οἵ γε γηράντεσσι τοκεῡσιν ἀπὸ θρεπτήρια δοῑεν, χειροδίκαι», Ησίοδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek