-
1 θηρο-φόνος
θηρο-φόνος, bei Theogn. 11 u. Ar. Th. 320 Artemis ϑηροφόνη, Wild tödtend; κύνες Eur. Hipp. 216, wie Diod. 7 (VI, 348); χεῖρες Archi. 27 ( Plan. 94); Artemis Eur. Herc. Fur. 378.
-
2 θηροφόνος
A killing wild beasts, epith. of Artemis, Thgn. l.c., Ar. l.c.; (lyr.); of Apollo, AP9.525.9; θεός, i.e. Hadrian, Pancrat.Oxy.1085.31; (anap.).II θ., τό, v.l. for θηλυφόνον, Dsc.4.76.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θηροφόνος
-
3 θηροφόνος
-
4 θηροφονος
-
5 θήρ
Grammatical information: m.Meaning: `wild animal, beast of prey' (Il.).Compounds: Compp., e. g. θηρο-φόνος `killing wild' (Thgn.), Θηρε-φόνα (Paus. 5, 3, 3; on the comp. vowel - ε- Schwyzer 438); ἔν-θηρος `full of wild' (trag.), ἄ-θηρος (Hdt., A.) `without wild', also `without hunting' (from θήρα; Sommer Nominalkomp. 149f.).Derivatives: θηρίον `wild animal, hunted animal' (Od.; Wackernagel Unt. 218; orig. soothing diminutive, Sieberer Sprache 2, 112); posthhom. also `animal', with several derivv.: diminut. θηρίδιον (Thphr.), θηρά̄φιον (Damokr. ap. Gal.; Wackernagel Glotta 4, 243f.); prob. as backformation, θήραφος `spider' (Cyren. 62; acc. to Strömberg Wortstudien 23 as "hunted animal" from θήρα, θηρᾶν); θηριακός `regarding the enimals' (medic.), θηριώδης `full of wild animals, animal-like' (IA); θηριότης `being of an animal' (Arist); denomin.: 1. θηριόομαι, - όω `be changed into an animal' (Pl., Eub.) with θηρίωσις (Luc.); beside it θηρίωμα `malignant ulcer' from θηρίον `id.' (medic.); 2. θηριάζομαι `id.' ( Corp. Herm. 10, 20). - θήρειος `belonging to (the) wild (animals ' (IA). - Denominative verbs: 1. θηράω `hunt' (A.), perf. ptc. πεφειράκοντες (Thess.); from there θηρατήρ, - άτωρ (- ρητ-) `hunter' (Il.; on - τήρ: - τωρ Benveniste Noms d'agent 46 with the objections of Fraenkels Gnomon 22, 161) with θηρατήριος (S.); also θηρατής `id.' (Ar.) mit θηρατικός (X.); θήραμα `hunting booty' (E.), θήρατρον `apparatus for hunting, net' (X.); θηράσιμος `worth the hunting, the trying' (A. Pr. 858; cf. Arbenz Die Adj. auf - ιμος 63). Here also as backformation θήρα `hunt, booty' (Il.) with θηροσύνη `id.' (Opp., AP), θηρότις θηρεύτρια H. (after ἀγρότις). As 2. member - θήρας, e. g. ὀρνιθο-θήρας `birdcatcher' (Ar., Arist.). 2. θηρεύω `hunt' (τ 465) with θηρευτής `hunt' (Il.), θηρευτικός (Ar., X., Arist.), also θηρευτήρ (Opp.), f. θηρεύτρια (pap.), θήρευμα `hunting booty' (S., E., Pl.), θήρευσις `hunt' (Ph). - See Chantraine Ét. sur le vocab. grec 65ff.; also Fraenkel Nom. ag. (s. index); and Porzig Satzinhalte 234.Origin: IE [Indo-European] [493] *ǵʰueh₁r- `wild animalEtymology: With the pluralforms θῆρες, θηρῶν agree exactly the East Lith. forms žvė́res, žvėrų̃, IE *ǵhu̯ēr-es, -om; with transform. to the i-declension sing. Lith. žverìs, OCS zvěrь `id.'. Beside it with short stemvowel Lat. fĕrus `wild'. Details in W.-Hofmann s. ferus, Vasmer Russ. et. Wb. s. zverь; Pok. 493.Page in Frisk: 1,671-672Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θήρ
-
6 θηλυφόνος
θηλυ-φόνος, ον,A killing women: θηλυφόνον, τό, leopard's bane, Aconitum Anthora, Thphr.HP9.18.2, Nic.Al.41, Plin.HN25.122, Dsc.4.76 (v.l. θηρο-).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θηλυφόνος
См. также в других словарях:
ιχθυφόνος — ἰχθυφόνος, ον (Α) αυτός που σκοτώνει, που αλιεύει ψάρια. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰχθυ(ο) * + φόνος (< φόνος), πρβλ. ανδρο φόνος, θηρο φόνος] … Dictionary of Greek
συοφόνος — ον, Α αυτός που φονεύει αγριόχοιρους («συοφόνος λόγχη», Ευρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < σῦς, συός «χοίρος» + φόνος (< φόνος), πρβλ. θηρο φόνος, ταυρο φόνος] … Dictionary of Greek
λαγωφόνος — και λαγωοφόνος, ον (Α) αυτός που σκοτώνει λαγούς. [ΕΤΥΜΟΛ. < λαγώς + φόνος (< θείνω), πρβλ. θηρο φόνος, καπρο φόνος] … Dictionary of Greek
λαθροφονευτής — λαθροφονευτής, ό, και λαθροφόνος, ον (Α) αυτός που δολοφονεί κρυφά. [ΕΤΥΜΟΛ. < λαθρ(ο) * + φονευτής. Ο τ. λαθροφόνος < λάθρα + φόνος (πρβλ. δολο φόνος, θηρο φόνος)] … Dictionary of Greek
λαοφόνος — λαοφόνος, ον (Α) αυτός που καταστρέφει τους ανθρώπους («λαοφόνον δόρυ», Βακχ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < λαο * + φόνος (< θείνω* «φονεύω»), πρβλ. δολο φόνος, θηρο φόνος] … Dictionary of Greek
μαχαιροφόνος — μαχαιροφόνος, ὁ (Α) αυτός που φονεύει με μαχαίρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < μάχαιρα + φόνος (πρβλ. θηρο φόνος, ταυρο φόνος)] … Dictionary of Greek
ξενοφόνος — ξενοφόνος, ιων. τ. ξεινοφόνος, ον (Α) 1. αυτός που φονεύει τους ξένους 2. φρ. «ξενοφόνοι τιμαί» τιμές που αποδίδονταν σε όσους φόνευαν ξένους. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξένος + ξεῖνος + φόνος (< φόνος < θείνω*), πρβλ. θηρο φόνος] … Dictionary of Greek
θυμοφονώ — θυμοφονῶ, έω (Α) πεθαίνω, πνέω τα λοίσθια. [ΕΤΥΜΟΛ. < θυμο * + φονώ (< φονος < φόνος), πρβλ. δολο φονώ, θηρο φονώ] … Dictionary of Greek
