-
1 ἠλακάτη
ἠλακάτη, ἡ (nach Buttmann von ἕλκω, wahrscheinlich mit ἐλαύνω zusammenhangend), – 1) Rocken, Spinnrocken; Od. 1, 337 werden als ἔργα γυναικός genannt ἱστός u. ἠλακάτη, wie Il. 6, 491; vgl. Od. 4, 135 ἠλακάτη τετάνυστο ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχουσα; Eur. λίνον ἠλακάτᾳ δακτύλοις ἑλίσσει ν Or. 1431; ἐργάτιν εὐκλώστου νήματος ἠλακάτην Antip. Sid. 22 (VI, 174); mit ἄτρακτος verbunden, Archi. 11 (VI, 39) u. Sp.; aber ἀτράκτου ἠλακάτη ist die Stange der Spindel, Plat. Rep. X, 616 c. – 21 von anderen spindel- oder schaftartigen Dingen, die aus Rohr gemacht, bes. zum Drehen bestimmt sind, – a) die Spindel oder Spille, der oberste sich drehende Theil des Mastbaums, Ath. XI, 475 a; vgl. An. Rh. 1. 565. – b) eine Winde, schwere Netze heraufzuziehen, sonst ὄνος genannt, Schol. Thuc. 7, 25; übh. eine Maschine, die sich umdrehen läßt, Sp. – 3) im Allgemeinen Rohr, Stengel, Halm, auch einzelne Schüsse des Rohrs von einem Knotenzum andern, Theophr., u. ein aus Rohr gemachter Pfeil; Phot. lex. erkl. ἠλακάται, καλάμων ῥαβδία · ἀφ' ὧν καὶ τὰ κῶλα τῶν στα χύων.
-
2 ηλακάτη
ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc sg (attic epic doric ionic)——————ἠλακάτηdistaff: fem dat sg (attic epic doric ionic) -
3 ηλακατη
дор. ἠλᾰκάτᾱ и ἀλᾰκάτᾱ (ᾱλ, κᾰ) ἥ1) прялка, веретено Eur., Anth., Plut.ἱστόν τ΄ ἠλακάτην τε κομίζειν Hom. — заниматься тканьем и прядением
2) ось, стержень(τοῦ ἀτράκτου Plat.)
-
4 ἠλακάτη
ἠλακάτη, ἡ, (1) Rocken, Spinnrocken; ἀτράκτου ἠλακάτη ist die Stange der Spindel. (2) von anderen spindel- oder schaftartigen Dingen, die aus Rohr gemacht, bes. zum Drehen bestimmt sind, (a) die Spindel oder Spille, der oberste sich drehende Teil des Mastbaums. (b) eine Winde, schwere Netze heraufzuziehen, sonst ὄνος genannt; übh. eine Maschine, die sich umdrehen läßt. (3) im Allgemeinen: Rohr, Stengel, Halm, auch einzelne Schüsse des Rohrs von einem Knoten zum andern; ein aus Rohr gemachter Pfeil -
5 ἠλακάτη
ἠλᾰκάτη [κᾰ], ἡ (so in [dialect] Att. Inscrr., IG22.1517.209, but [pref] ἠλεκ- SIG2 588.17 (Delos, ii B.C.), AJA17.162 ([place name] Cyrene), Sammelb. 5873, cf. Hsch.;A v. ἠλεκάτιον), [dialect] Dor. [full] ἠλᾰκάτᾱ E.Or. 1431 (lyr.), [dialect] Aeol. [full] ἀλᾰκάτᾱ Theoc.28.1 ( ᾱλ- also in χρυσᾱλάκατος, εὐᾱλάκατος, [dialect] Dor. ἠλ- is dub.):— distaff, Od.4.135, 1.357, Il.6.491, E. l.c., etc.; ἡ ἠ. [τοῦ ἀτράκτου] the stalk of the spindle, Pl.R. 616c: metaph., γηραιῇσι.. ἠλακάτῃσι with the fate of old age, IG14.1389i18.II of distaffshaped objects:1 one joint of a reed or cane, Thphr.HP2.2.1; a reed,= δόναξ, Hsch.; ὥσπερ ἠ., of the pistil of the citron-flower, Thphr.HP1.13.4, cf. 4.4.3.2 in Compds. (e.g. χρυσηλάκατος), arrow, Hsch.5 the constellation Coma Berenices, Sch.Arat.146.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἠλακάτη
-
6 ἠλακάτη
Grammatical information: f.Meaning: `(wool on the) distaff', also metaph. of comparable objects (Ζ 491)Other forms: ἠλεκάτη (Delos, Cyrene a. o.), Aeol. ἀλακάτα (Theoc. 28, 1; but ἠλακάτα E. Or. 1431 [lyr.]) and χρυᾱλακ. Pi. (three times), εὐαλακ. Theoc. 22.Dialectal forms: Myk. a-ra-ka-te-ja nom. pl. f. `spinsters'Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unknown. Solmsen assumed an Anatolian loan, Wortforsch. 121f. Prob. just Pre-Greek.Page in Frisk: 1,628Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἠλακάτη
-
7 ἠλακάτη
Βλ. λ. ηλακάτη -
8 ἠλακάτῃ
Βλ. λ. ηλακάτη -
9 ηλακάτη
η прялка (ручная) -
10 αλακατα
-
11 ηλακατα
I.ἥ дор. = ἠλακάτη См. ηλακατηII.(λᾰ) τά шерсть на прялкеἠ. στρωφᾶν и στροφαλίζειν Hom. — прясть шерсть
-
12 elacata
-
13 αλακάτα
ἀλακάτᾱ, ἀλακάταfem nom /voc /acc dualἀλακάτᾱ, ἀλακάταfem nom /voc sg (doric aeolic)ἀ̱λακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc /acc dual (doric)ἀ̱λακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
14 ἀλακάτα
ἀλακάτᾱ, ἀλακάταfem nom /voc /acc dualἀλακάτᾱ, ἀλακάταfem nom /voc sg (doric aeolic)ἀ̱λακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc /acc dual (doric)ἀ̱λακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
15 αλακάται
ἀλακάτᾱͅ, ἀλακάταfem dat sg (doric aeolic)ἀ̱λακάται, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc pl (doric)ἀ̱λακάτᾱͅ, ἠλακάτηdistaff: fem dat sg (doric aeolic) -
16 ἀλακάται
ἀλακάτᾱͅ, ἀλακάταfem dat sg (doric aeolic)ἀ̱λακάται, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc pl (doric)ἀ̱λακάτᾱͅ, ἠλακάτηdistaff: fem dat sg (doric aeolic) -
17 αλακάτας
ἀλακάτᾱς, ἀλακάταfem acc plἀλακάτᾱς, ἀλακάταfem gen sg (doric aeolic)ἀ̱λακάτᾱς, ἠλακάτηdistaff: fem acc pl (doric)ἀ̱λακάτᾱς, ἠλακάτηdistaff: fem gen sg (doric aeolic) -
18 ἀλακάτας
ἀλακάτᾱς, ἀλακάταfem acc plἀλακάτᾱς, ἀλακάταfem gen sg (doric aeolic)ἀ̱λακάτᾱς, ἠλακάτηdistaff: fem acc pl (doric)ἀ̱λακάτᾱς, ἠλακάτηdistaff: fem gen sg (doric aeolic) -
19 ηλακάτα
ἠλακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc /acc dual (doric)ἠλακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
20 ἠλακάτα
ἠλακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc /acc dual (doric)ἠλακάτᾱ, ἠλακάτηdistaff: fem nom /voc sg (doric aeolic)
См. также в других словарях:
ἠλακάτη — distaff fem nom/voc sg (attic epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠλακάτῃ — ἠλακάτη distaff fem dat sg (attic epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ηλακάτη — η (AM ἠλακάτη και ἠλεκάτη, Α δωρ. τ. ἠλακάτα και αιολ. τ. ἀλακάτα) 1. επιμήκης ράβδος στο άκρο τής οποίας προσδένεται η τούφα τού μαλλιού ή τού βαμβακιού που πρόκειται να γνεστεί, η ρόκα 2. ζωολ. γένος τελεόστεων ακανθοπτερύγιων ιχθύων που ζουν… … Dictionary of Greek
ἠλακάται — ἠλακάτη distaff fem nom/voc pl (doric) ἠλακάτᾱͅ , ἠλακάτη distaff fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠλακάταις — ἠλακάτη distaff fem dat pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠλακάτην — ἠλακάτη distaff fem acc sg (attic epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠλακάτης — ἠλακάτη distaff fem gen sg (attic epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠλακάτῃσι — ἠλακάτη distaff fem dat pl (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ηλάκατα — ἠλάκατα, τὰ (Α) [ηλακάτη] (μόνο στον πληθ.) 1. οι τούφες τών μαλλιών που είναι τοποθετημένα πάνω στην ηλακάτη, δηλ. στη ρόκα 2. το νήμα που κλώθεται από την ηλακάτη … Dictionary of Greek
αλεκάτη — η 1. ρόκα (αρχ. ἠλακάτη), όργανο τής κατεργασίας τού μαλλιού, που αποτελείται από καλαμένιο κορμό ή διχαλωτή ράβδο, γύρω από την άκρη τής οποίας τυλίγεται το μαλλί, το λινό, το βαμβάκι κ.ά. για γνέσιμο 2. η τουλούπα, η τούφα μαλλιού βαμβακιού κ.ά … Dictionary of Greek
ευηλάκατος — εὐηλάκατος, ον (αιολ. τ. εὐαλάκατος) (Α) (για γυναίκα) αυτή που έχει ωραία ηλακάτη, ρόκα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ηλακάτη «ρόκα»] … Dictionary of Greek