-
1 γλώσσαλγος
A talking till one's tongue aches, garrulous, Poll.6.119, Demoph.Sent.7 ([comp] Sup.); itching to speak, Plu.2.51ca:—also [suff] γλώσς-αργος, [ τέχνα] Pi. Parth.Fr.13b67;ἡδονή J.AJ18.6.7
;ἀηδών D.Chr.47.16
: [comp] Sup., Ph. 2.571.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γλώσσαλγος
-
2 γλῶσσα
Grammatical information: f.Meaning: `tongue, language' (Il.), `rare, dialectal word' (Arist.).Compounds: γλώσσ-αργος `garrulous' (Pi.), from γλώσσ-αλγος `id.'; from here στόμαργος, s. Strömberg Wortstudien 31; diff. (to ἀργός `quick') Willis AmJPh 63, 87ff.Derivatives: γλωσσάριον (Dsc., pap.), γλωσσίδιον (Zen.); γλώσσημα `point of an arrow' (A.) retains the original meaning; s. Chantr. Form. 186), also `rare word' (Quint.), γλωσσηματικός (D. H.); γλωσσώδης `talkative' (LXX), γλωσσός `id.' (Hdn.); γλωσσίς `inflammation of the tongue' (Hippiatr.). - γλωττίς `end of a pipe, glottis' (Hero), also a bird (Arist., s. Thompson Birds s. v.); γλωττικός (Arist.); denom. γλωττίζω `kiss with the tongue', γλωττισμός (AP).Origin: see γλῶχ-εςEtymology: Prop. "with point", ια-derivation from γλῶχ-ες, q.v. Ion. γλάσσα prob. from a paradigm *γλωχ-, *γλαχ- which is explained as nom. *glōgʰ-s, gen. *gl̥gʰ-ós. (Beekes, Devel. 246. - The old word for `tongue' was *dn̥ǵʰuH- (Lat. lingua), Pok. 223).Page in Frisk: 1,315-316Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γλῶσσα
-
3 στόμα
Grammatical information: n.Meaning: `mouth, muzzle, front, peak, edge' (Il.).Dialectal forms: Myc. Tomako, Tumako \/ στόμαργος\/ (Mühlestein Studi Micenei 2 (1967), 43ff. w. lit.; Killen, Minos 27-8, 1992-1993 [95],101-7Compounds: Many compp., almost all from the shorter stem (cf. below), e.g. στόμ-αργος `chattering, high-sounding' (trag.), to ἀργός (Willis AmJPh 63, 87 ff.: `shining' \> `bright' \> `loud'?), if not after γλώσσ-αργος, which could stand for γλώσσ-αλγος (s. on γλῶσσα w. lit.); Blanc RPh. 65, 1991, 59-66 analyses the word as στόμα + μάργος `furious', also BAGB 1996\/1, 8-9; cf. also Πόδ-αργος (s. πούς); on στομα-κάκη s. κακός; εὔ-στομος `with a beautiful mouth, speaking nicely', also = `silent' (Hdt., X. etc.); beside it, quite rarely, στοματ-ουργός `working with one's mouth, grandiloquent' (Ar.). κακο-στόματος (AP) for κακό-στομος (E. a.o.).Derivatives: 1. στόμ-ιον n. `mouth, opening, denture, bit, bridle' (IA.), rarely `mouth' (Nic.), with - ίς f. `halter' (Poll.); ἐπι-στομ-ίζω `to put in a bit' (Att.), also `to shut up one's mouth' (late). 2. στόμ-ις m. `hard-mouthed horse' (A. Fr. 442 = 649 M.; cf. Schwyzer 462 n. 3), also - ίας `id.' (Afric., Suid.). 3. - ώδης `speaking nicely' (S.), `savoury' (Sor.). 4. - ίζομαι `to take in the mouth' (Aq.), w. prefix, e.g. ἀπο-στομίζω `to remove the edge' (Philostr.). 5. - όω ( ἀνα- στόμα a.o.) `to stop the mouth, to provide with an opening, edge, to harden' (IA.) with - ωμα n. `mouth' (A.), `hardening, which is hardened, steel' (Cratin., Arist., hell. a. late), - ωμάτιον (Gloss.), - ωσις f. `hardening' (S., hell a. late), - ωτής = indurator (gloss.). -- Besides στομάτ-ιον n. dimin. (Sor.), - ικός `belonging to the mouth' (medic. a.o.), ἀπο-στοματ-ίζω `to repeat, to interrogate etc.' (Pl., Arist. etc.). -- On στόμαχος, στωμύλος s. vv.Etymology: The etymol. unclear στόμα has secondarily joined the verbal nouns in - μα (Schwyzer 524 w. n. 5), with which the strong predilection for the short form στομ- in compp. and derivv. may be connected (cf. Georgacas Glotta 36, 163). But the n-stem is old and is found not only in Av. staman- m. `mouth (of a dog)' but also in Celtic, e.g. Welsh safn `jaw-bone'. So we must reconstruct * steh₃m-, which was in Greek replaced by the zero grade (* sth₃m-); on the short a of Avestan see Lubotsky Kratylos 42(1997) 56f. -- Far remain however the Germ. words for `voice', Goth. stibna, OHG stimna, stimma etc. and the Hitt. word for `ear', ištam-ana-, - ina-, prob. denominativ from ištamašzi `hear' (Frisk GHÅ 57, 19ff. = Kl. Schr. 79ff. w. lit.; diff. Kronasser Etymologie II 399).Page in Frisk: 2,800-801Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στόμα
См. также в других словарях:
-αλγία — Γλωσσ. β συνθετικό ουσιαστικών τόσο τής αρχαίας όσο και τής νεώτερης Ελληνικής ετυμολογικά το τέρμα αλγία συνδέεται με το ουσιαστικό άλγος, «πόνος», και δηλώνει κυρίως «πόνο, νοσηρή κατάσταση». Πρβλ. τα σύνθετα: γλωσσαλγία, γομφαλγία, καρδιαλγία … Dictionary of Greek
φίλος — ίλεος, τὸ, Α φιλία. [ΕΤΥΜΟΛ. Αμφβλ. τ. που μπορεί να θεωρηθεί ως μεταπλασμένος τής λ. φιλία, κατά τα σιγμόληκτα ουδ. μῖσος, νεῖκος]. η, ο / φίλος, η, ον, ΝΜΑ, θηλ. και φίλαινα Ν, θηλ. και ος Α 1. αγαπητός, προσφιλής (α. «φίλο έθνος» β. «μηκέτι,… … Dictionary of Greek
