-
1 γενναιον
-
2 γενναιος
3 и 21) врожденный, прирожденный2) свободнорожденный, принадлежащий к свободному сословию(τέκνα Her.)
3) принадлежащий к знатному роду, родовитый(γονῇ Soph.; γ. τις ἑπτὰ πάππους πλουσίους ἔχων Plat.)
4) благородный, породистый(σκύλαξ Xen., Plat.; ζῷα Arst.)
5) благородный, нравственно чистый(ἀνήρ, πρᾶγμα Plat.; ἔπος Soph.; ψυχά Eur.; ἁπλοῦς τῷ ἤθει καὴ γ. Arst.)
γ. εἶ ирон. Arph. — нет уж, благодарю покорно6) превосходный, замечательный, отличный(σταφυλή, σῦκα Plat.; χώρα Polyb.)
7) огромный, внушительный(δύη Soph.; πώγων Plat.)
πολλὰ γενναῖα ἐποί ησεν ὅ ἄνεμος Xen. — немалых дел натворил ветер -
3 ενυπαρχω
(в чём-л.) находиться, содержаться, быть внутри(τὸ ἔμρρυον τὸ ἐνυπάρχον Arst.; πολὺ τὸ γενναῖον ἐνυπάρχει τινί Plut.)
τοσοῦτον μίσους πρὸς Καίσαρα ἐνυπάρχει αὐτοῖς Plut. — вот какова их ненависть к Цезарю;ἐ. τινί и ἔν τινι Arst. — содержаться в чем-л., быть присущим кому(чему)-л.;τὸ πρῶτον ἐνυπάρχον Arst. — основная часть, первооснова;ἐν τῷ λόγῳ ἐ. Arst. — входить в состав понятия, подразумеваться;ἐ. τινί ἢ ἐνυπάρχεσθαι Arst. — содержаться в чем-л. или содержать (его в себе) -
4 επιπρεπω
1) показываться, обнаруживаться, быть заметным(οὐδέ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει Hom.; τὸ γενναῖον λῆμα ἐπιπρέπει τινί Pind.)
2) быть к лицу, идти(τινί Thuc.; μετώπῳ Luc.)
3) подобать, приличествовать(τινί Xen., Plut.)
-
5 λασκω
тж. med. (fut. λᾰκήσομαι, aor. 1 ἐλάκησα, aor. 2 ἔλακον, pf. λέλᾱκα - эп. λέληκα, inf. λακεῖν, part. pf. λεληκώς)1) звучать, греметь, звенеть(λάκε χαλκός Hom.)
2) трещать3) кричать(τί λέληκας; Hes. и τί λέλακας; Arph.)
οὐδὲ κύνες λελάχοντο HH. — даже собаки не лаяли4) (о крике, вопле) издавать, испускать(ὀλολυγμόν Aesch.; βοάν Eur.)
5) громко возглашать, провозглашать, возвещать(ψεῦδος Soph.; ἀγγελίας Eur.; ῥῆμα γενναῖον Arph.)
λ. τοὺς φίλους Eur. — осыпать друзей оскорблениями6) петь(λ. πρὸς αὐλόν Eur.)
7) (с шумом) лопаться(ἐλάκησε μέσος NT.)
-
6 φιλογενναιον
См. также в других словарях:
γενναῖον — γενναῖος true to one s birth masc acc sg γενναῖος true to one s birth neut nom/voc/acc sg γενναῖος true to one s birth masc/fem acc sg γενναῖος true to one s birth neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
доблесть — ДОБЛЕСТ|Ь (23), И с. 1.Доблесть, стойкость, мужество; благородство: х҃въ же ѹгодьникъ… д҃шевьнѹю доблѥсть ни ѥдиномѹ преклон˫а ѿ печѩльныихъ. (τὸ... γενναῖον) ЖФСт XII, 141 об.; Кыими пѣ(с)ныими добротами ѹкрасимъ пѣваѥма˫а. романа силѹ имѹщаго… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
доблии — (107) пр. 1. Крепкий, сильный (телом): ѡкована желѣзы тѩжькыми. по рѹцѣ и по нозѣ. ѥго же твердо стрежахѹ. бѣ бо добль тѣломь и красенъ лице(м). ПКП 1406, 163в. 2. Доблестный, мужественный: ли воѥводѣ доблю ѡ всѣхъ болѣзнѹюща и бѣдѹюща. (ἄριστον) … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
SIMPLICES — apud Arnobium adv. Gent. l. 2. ut quae (animae) fuerant simplices et bonitatis innoxiae; eaedem cum bonis. Sic au tem dicuntur homines aperti, et in quibus fallaciae nihil, nec malitiae inest quidquam. Cic. de Offic. l. 1. Ita viros, fortes et… … Hofmann J. Lexicon universale
γενναίος — α, ο (AM γενναῑος, α, ον, Α και ος, ον) μεγαλόψυχος, ανδρείος νεοελλ. γενναιόδωρος, πλουσιοπάροχος, άφθονος («πήρε γενναία αμοιβή») μσν. (για βάδισμα) γρήγορος αρχ. 1. αυτός που έχει τα γνωρίσματα τής γενιάς του, τής καταγωγής του 2. ο υψηλής… … Dictionary of Greek
доблестьныи — (4*) пр. Доблестный, стойкий, мужественный; благородный: и бл҃жни есте вы таковы˫а держаще||сѩ доблестны˫а волѩ. (ἀνδρειοτάτης) ЖВИ XIV–XV, 68в–г; Оутверженъ ѹмомъ. разѹмомъ б҃иимъ ѡч҃е федосьѥ преходѩща˫а претеклъ ѥси. ничто же ѹдививъсѩ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
Desmond Lee — Sir Henry Desmond Pritchard Lee (30 August 1908 – 8 December 1993), known as Desmond Lee, was an English classical scholar specializing in ancient philosophy who became a Fellow and tutor of Corpus Christi College, Cambridge, a lecturer in the… … Wikipedia
κατορθωτικός — κατορθωτικός, ή, όν (ΑΜ) [κατορθωτής] ο ικανός να κατορθώνει, ο κατάλληλος να επιτυγχάνει («περί πάντα μὲν ταῡτα ὁ ἀγαθός κατορθωτικός ἐστιν, ὁ δὲ κακός, ἁμαρτητικός», Αριστοτ.) μσν. το ουδ. ως ουσ. τὸ κατορθωτικόν η ιδιότητα αυτού που… … Dictionary of Greek
φιλόδημος — Έλληνας ποιητής επιγραμμάτων και φιλόσοφος της ελληνιστικής εποχής (Γάδαρα, Παλαιστίνη περ. 110 – 28 π.Χ.). Μαθητής του Ζήνωνα από τη Σιδώνα, υπήρξε ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της επικούρειας φιλοσοφίας και ένας από εκείνους που… … Dictionary of Greek
φτερό — Καθένας από τους κεράτινους σχηματισμούς του δέρματος που, μαζί με τα πούπουλα, καλύπτουν το σώμα των πουλιών. Σε ένα φ. διακρίνονται ο άξονας ή μεσαίο στέλεχος και το γένειο. Το κατώτερο μέρος του άξονα, που ονομάζεται κάλαμος, είναι κοίλο,… … Dictionary of Greek
φυή — και δωρ. τ. φυά, ἡ, Α 1. σωματική ανάπτυξη, σωματική διάπλαση, ιδίως αρμονική 2. (για φυτό) ανάπτυξη, βλάστηση 3. η φυσική δύναμη τού ανθρώπου («φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει», Πίνδ.) 4. ηλικία 5. υπόσταση 6. μορφή υπό την οποία εμφανίζεται κάτι… … Dictionary of Greek