-
1 βλεμεαίνω
βλεμεαίνωexult: pres subj act 1st sgβλεμεαίνωexult: pres ind act 1st sg -
2 βλεμεαίνω
βλεμεαίνω, Ableitung und Bedeutung ungewiß; Hom. sechsmal, Versende, σϑένεϊ βλεμεαίνων Iliad. 8, 337. 9, 237. 12, 42. 20, 36, σϑένεϊ βλεμεαίνει Iliad. 17, 22. 135. Der Sinn scheint zu sein = »auf seine Kraft trotzen«. Einige bringen es mit βρέμω in Verbindung, Andre mit βλέπω, βλέμμα. Iliad. 17, 135 heißt es von einem Löwen ὁ δέ τε σϑένεϊ βλεμεαίνει, πᾶν δέ τ' ἐπισκύνιον κάτω ἔλκεται ὄσσε καλύπτων; danach scheint es allerdings auf den trotzigen Blick bezogen werden zu können. Scholl. Iliad. 8, 337 σϑένεϊ βλεμεαίνων: σφοδρῶς ἐπιῤῥωννύμενος. ἔνιοι δὲ τῷ βλέμματι φοβῶν. οἷον τὴν δύναμιν διὰ τοῦ βλέμματος ἐνδεικνύμενος; vgl. Scholl. Iliad. 9, 237 Apollon. Lex. Homer. p. 51, 31. – Batr. 275 ἐνναίρειν βατράχους βλεμεαίνων = μενεαίνων. Der Verfasser der Batracho myomachie verstand offenbar das Wort nicht mehr; und vielleicht verstanden auch schon die Dichter der Ilias es nicht mehr, zu welcher Annahme der völlig formelhafte Gebrauch gut stimmt. Uebrigens ist das σϑένεϊ βλεμεαίνει in der Patroklie eine Neuerung; das σϑένεϊ βλεμεαίνων der andern Lieder ist das Aeltere.
-
3 βλεμεαινω
-
4 βλεμεαίνω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βλεμεαίνω
-
5 βλεμεαίνω
βλεμεαίνω: exult haughtily in, rave with; regularly with σθένεϊ, also ( θῦμός) περὶ σθένεϊ βλεμεαίνει, the heart ‘beats high’ in its strength, Il. 17.22.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > βλεμεαίνω
-
6 βλεμεαίνω
βλεμεαίνω, auf seine Kraft trotzen; auf den trotzigen Blick bezogen -
7 βλεμεαίνω
Grammatical information: v.Other forms: ἀβλεμές ἀσθενές, φαῦλον and ἀβλεμής ἄτολμος, ἀτερπής, παρειμένος. (Do these point to *βλέμος `courage'.)Origin: XX [etym. unknown]Page in Frisk: 1,242Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βλεμεαίνω
-
8 βλεμεαίνοντι
βλεμεαίνωexult: pres part act masc /neut dat sgβλεμεαίνωexult: pres ind act 3rd pl (doric) -
9 βλεμεαίνει
βλεμεαίνωexult: pres ind act 3rd sg -
10 βλεμεαίνειν
βλεμεαίνωexult: pres inf act (attic epic) -
11 βλεμεαίνεις
βλεμεαίνωexult: pres ind act 2nd sg -
12 βλεμεαίνων
βλεμεαίνωexult: pres part act masc nom sg -
13 δαΐ-φρων
δαΐ-φρων, ον, Hometisches Epitheton von Personen. Formen: δαΐφρων, δαΐφρονος, δαΐφρονι, δαΐφρονα, vocativ. δαΐφρον Iliad. 4, 93. 5, 277, vgl. Scholl. Herodian. Iliad. 3, 182. Die Bedeutung kann sein: 1) tapfer, kriegerisch, 2) klug, verständig. Vgl. z. B. Scholl. Odyss. 1, 48 δαΐφρονι: πολεμόφρονι. δαΐς γὰρ ἡ μάχη. ὅταν δὲ ἐπὶ τῆς Πηνελόπης λέγῃ. δεδαηκυίᾳ κατὰ φρένας, τουτέστι μεμαϑηκυίᾳ, ἐξ οὗ τὴν συνετὴν καὶ σώφρονα βούλεται δηλοῦν. Beide Bedeutungen lassen sich vielleicht nicht scharf sondern; vgl. Odyss. 2, 61 οὐ δεδαηκότες ἀλκήν, Iliad. 6, 444 ἐπεὶ μάϑον ἔμμεναι ἐσϑλὸς αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσϑαι. Vielleicht ist eine gemeinsame Grundbedeutung anzunehmen, vielleicht kommt die so häufige Homerische Figur der Katachrese in's Spiel. Entschieden zu verwerfen ist die Ansicht Buttmanns Lexilog. 1 S. 200, das Wort δαΐφρων habe in der Ilias durchweg (eine vereinzelte Stelle abgerechnet) die Bedeutung » kriegerisch«, in der Odyssee eben so durchweg die Bedeutung »einsichtsvoll«. Es ist ein Irrthum einer früheren Periode der Homerischen Forschung, daß in dieser Weise die Odyssee auch sonst sprachlich der Ilias gegenüberstehe. Beide Gedichte oder vielmehr Gedichtsammlungen bestehen aus einer Reihe von Liedern verschiedener Dichter, und manche Lieder der Odyssee sind verwandter mit einzelnen Liedern der Ilias als mit den andern Liedern der Odyssee. Erst dann, wenn alle diese Lieder beider Sammlungen genauer gesondert sein werden, läßt sich feststellen, welchen Begriff jedes einzelne Lied mit δαΐφρων verband. Vielleicht wird sich dann zeigen, daß ein oder das andere Lied gar keinen klaren Begriff mit δαΐφρων verband. Vgl. ἀμύμων und βλεμεαίνω. Bei der Untersuchung über δαΐφρων wird jedenfalls vor Allem auf das formelhafte Wesen der Homerischen Poesie und die Entlehnungen und Nachahmungen Rücksicht zu nehmen sein. Ein deutliches Beispiel bietet die Formel Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην: Odyss. 22, 115 ἔστανδ' ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην, 202 βήτην εἰςὈδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην, 281 τοὶ δ' αὖτ' ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην, Odvss. 3, 163 ἀμφ' Ὀδυσῆα ἄνακτα δαΐφρονα ποικιλομήτην, Odyss. 7, 168 χειρὸς ἑλὼν Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην, Iliad. 11, 482 ὥς ῥα τότ' ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην. Eine andere Formel ist υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο: εὕδεις, Ἀτρέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο Iliad. 2, 23. 60, ὤ μοι, Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο Iliad. 4, 370, ὦ Σῶχ' Ἱππάσου υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο Iliad. 11, 450. Was heißt das aber? Heißt es » klug und tapfer?« Oder heißt es » kriegerisch und tapfer«? Mit allgemeinen Betrachtungen und Reden ist es hier nicht gethan! Der Homerische Sprachgebrauch muß beobachtet, die ähnlichen etwa sich findenden Formeln müssen gesammelt und untersucht werden. Die Erklärung » kriegerisch und tapfer« ist Ὁμηρικωτέρα: es ist die so häufige Homerische Figur ἐκ παραλλήλου, Wenn aber δαΐφρονος ἱπποδάμοιο » kriegerisch und tapfer« heißt, dann ist die höchste Wahrscheinlichkeit da, daß δαΐφρονα ποικιλομήτην überall » verstandig und klug« heißt, ebenfalls ἐκ παραλλήλου. Dann heißt also δαΐφρων in einem der edelsten Theile der Ilias (11, 482, vgl. Lachmann Betrachtungen über Homers Ilias S. 38, zehntes Lied) entschieden = » klug«, nicht » tapfer«. Ein Beispiel anderer Art bietet der Name Polybos: Odyss. 15, 519 heißt Polybos, der Vater des Eurymachos, δαΐφρων; Odyss. 22, 243 heißt ein anderer Polybos δαΐφρων, einer der Freier; Odyss. 8, 373 heißt ein dritter Polybos δαΐφρων, ein Künstler unter den Phäaken. Man darf mit großer Wahrscheinlichkeit annehmen, daß das Epitheton entweder mit dem Namen oder wegen der in der Sage schon vorhandenen Gleichnamigkeit aus einem Liede in andere Lieder für andere Personen hinübergenommen sei; die älteste der drei Stellen scheint, aus anderweitigen Gründen, Odyss. 8, 373 zu sein. – Auch die var. lect. muß sorgfältig beobachtet werden; man denke z. B. an περίφρων und πολύφρων. Anstatt Ἀντιμάχοιο δαΐφρονος las Zenodot Ἀντιμάχοιο κακόφρονος Iliad. 11, 123. 138, s. Scholl. (Didym. oder Aristonic., unbestimmt). Der Vers Odyss. 1, 83 νοστῆσαι Ὀδυσῆα δαΐφρονα ὅνδε δόμονδε lautet in anderen Stellen νοστῆσαι (νοστήσειν) Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε, Odyss. 14, 424. 20, 239. 329. 21, 204. – Uebersicht von Personen, denen das Epitheton δαΐφρων bei Homer gegeben wird: 1) Weiber: a) Des Laertes Frau, ohne Nennung des Namens, κουριδίης τ' ἀλόχοιο δαΐφρονος, Odyss. 15, 356. – b) Penelope, nach dem oben vorgelegten Schol. Odyss. 1, 48, auch nach Eustath. Odyss. 21, 6 p. 1897, 63 εἰ δὲ δαΐφρων ἡ Πηνελόπη ἐρρέϑη που ὡς ἀνδρεία γυνή, ἁρμόττει ( leg. ἁρμόττοι?) ἂν αὐτῇ διὰ τοῠτο καὶ ἡ παχεῖα χείρ διὰ τὸ τοῖς ἀνδρείοις τοιαῦτα ὡς ἐπὶ πολὺ τὰ ἀκρωτήρια εἶναι. Auf welche Stelle oder welche Stellen sich Eustathius und das Scholium beziehen, ist ungewiß; es paßt in jeder Beziehung, auch in Hinsicht auf die Lieder-Eintheilung der Odyssee, die Stelle Odyss. 15, 41, wo wir im Text haben ἀγγελίην ἐρέοντα περίφρονι Πηνελοπείῃ. – c) Auch Kirke mag das Epitheton δαΐφρων in irgend welcher Lesart gehabt haben; vgl. Eustath. Odyss. 8, 448 p. 1604, 28 τὸ δὲ δέδαε φρεσί δαΐφρονα συνϑέτως βούλεται καὶ τὴν Κίρκην εἶναι· ὅϑεν καὶ διδάσκαλος ποικίλου δεσμοῠ τῷ ποικιλό φρονι γίνεται Ὀδυσσεῐ. – In der That scheint den Alten das Epitheton δαΐφρων bei Weibernamen im Homer an sich unbedenklich und geläufig gewesen zu sein; man vgl. unten δαΐφρονι Περσεφονείῃ, δαΐφρων Ἀλκμήνα, δαΐφρονι Πενϑεσιλείῃ, δαΐφρων Τριτογένεια. All das würde nicht gesagt worden sein, wenn nicht die betreffenden Dichter an Homers unzweifelhaften Vorgang, wenn auch nicht grade bei denselben Namen, geglaubt hatten. – 2) Männer: Achilleus Iliad. 17, 654; Aeneas Iliad. 20, 267; Ajax Telamon. Iliad. 17, 123; Alkinoos Odyss. 8, 8; Anchialos, Vater des Taphiers Mentes, Odyss. 1, 180; Antilochos Iliad. 13, 418; Antimachos, ein Troer, Iliad. 11, 123; Atreus Iliad. 2, 23; Bellerophontes Iliad. 6, 162; Diomedes Iliad. 5, 181; Hippasos, ein Troer, Iliad. 11, 450; Idäos, der Herold des Priamos, Iliad. 24, 325; Idomeneus Iliad. 4, 952; Kebriones, Wagenlenker des Hektor, Iliad. 16, 727; Meriones Iliad. 13, 164; Odysseus Odyss. 1, 83; Orsilochos, Messenier, Odyss. 21, 16; Pandaros Iliad. 4, 93; Peleus Iliad. 18, 18; Peneleos Iliad. 14, 487; Phorkys, ein Troer, Iliad. 17, 312; Polybos, Vater des Eurymachos, Odyss. 15, 519; Polybos, einer der Freier, Odyss. 22, 243; Polybos, Künstler unter den Phäaken, Odyss. 8, 373; Priamos Iliad. 9, 651; Sokos, ein Troer, Iliad. 11, 456; Telemachos Odyss. 4, 687; Tydeus Iliad. 4, 370. Hektor scheint nirgends δαΐφρων zu heißen, während nicht nur sein alter Vater Priamos, sondern auch sein Wagenlenker Kebriones dies Epitheton hat. Man sieht hier wieder, wie augenscheinlich der Zufall im Homer ein weites Gebiet beherrscht. Ist auch das ein vorgelegten Stelle δαΐφρων heißt, Iliad. 11, 482? In der Odyssee heißt Odysseus δαΐφρων 1, 48. 83. 3, 163. 7, 168. 8, 18. 21, 223. 379. 22, 115. 202. 281. Ist es Zufall, daß z. B. im 1. Buche der Ilias das Wort δαΐφρων gar nicht vorkommt, aber im 11. Buche acht Mal, vs. 123. 138. 197. 450. 456. 482. 791. 839? So im 2. Buche der Odyssee δαΐφρων gar nicht, im 1. Buche dagegen vier Mal, vs. 48. 83. 180. 418; im achten Buche der Odyssee fünf Mal, vs. 8. 13. 18. 56. 373, dagegen im 17. u. 18. Buche der Odyssee gar nicht. So viel steht aus anderen Gründen fest, daß das 17. u. 18. Buch der Odyssee ein zusammenhängendes Lied eines Dichters sind, abgerechnet größere wie kleinere Interpolationen; und das 1. u. das 2. Buch der Odyssee sind zwei in ihrem Wesen sehr verschiedene Lieder, von verschiedenen Dichtern. – Bei den Auctoren nach Homer erscheint ebenfalls δαΐφρων als Epitheton von Personen: Hesiod. O. 654 δαΐφρονος Ἀμφιδάμαντος; Scut. 119 Iolaos δαΐφρων; Hymn. Homeric Cerer. 360 δαΐφρονι Περσεφονείῃ; Pind. P. 9, 84 δαΐφρων Ἀλκμήνα; Quint. Sm. 1, 47 δαΐφρονι Πενϑεσιλείῃ; 1, 128 δαΐφρων Τριτογένεια. – Von Sachen: Acschyl. Sept. 917 γόος δαΐφρων, Dindorf. δαϊόφρων; Quint. Sm. 1, 218 ἀλκῆς δαΐφρονος, mit μνήσασϑαι, ἀλκῆς μνησώμεσϑα δαΐφρονος, wie ταιτο δὲ ϑούριδος ἀλκῆς Odyss. 4, 527, μνησάσκετο ϑούριδος ἀλκῆς Iliad. 11, 566.
-
14 ἀ-βλεμής
ἀ-βλεμής, ές, (vgl. βλεμεαίνω nach Schol. Nic.; Crion erkl. es falsch für ἀμελής; eigtl. nichttrotzig, muthig blickend, dah. ἵπποι λήϑαργοι bei Suid. auch ἀβλεμεῖς heißen; Hea. ἄτολμος; dann überh.) schwach, Nie. Al. 82; ἀβλεμὲς προςπίπτει Lonain. 29, es klingt schwach. – Adv. ἀβλεμέως πίνειν Panyas. bei Athen. II, 36 d, unenthaltsam trinken ( Huld. ἀφροντίστως).
-
15 ζαβλεμένως
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ζαβλεμένως
-
16 ἀβλεμής
A feeble, Nic.Al.82; in Lit. Crit. [ τὸ πρᾶγμα] ἀβλεμὲς προσπίπτει falls flat, Longin.29.1. Adv. ἀβλεμέως, πίνων drinking intemperately, Panyas.13.8.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀβλεμής
-
17 βρέμω
Grammatical information: v.Meaning: `roar, grumble' (Il.).Other forms: Only pres.Compounds: βαρύ-βρομος etc. - βρεμέ-της in ἐρι-, ὑψι-βρεμέ-της (Il.). -βρέν-τᾱς in ἀναξι-βρέν-τᾱς, ἀργι-βρέν-τᾱς. Also αἰολο-βρόντᾱς from βροντάω.Derivatives: βρόμος `loud noise' (Il.) with βρόμιος `boisterous' (Pi.), Βρόμιος as name of Bacchos (A.). - βροντή `thunder' (Il.), Βρόντης name of a Cyklops (Hes.), Βροντήσιος ( Ζεύς); βροντέα name of a precious stone (Plin.). Denom. βροντάω `thunder' (Il.). - βρενταί βρονταί H. from - βρεμέτης? - Deverb. βρομέω (iterat.-intens.) (Il.); βρωμάομαι `cry ' (Ar.). - Further βρεμεαίνων ἠχῶν H., s. βλεμεαίνω. βρόμος \/ βόρμος a plant = `oats' (Hp.), is probably Pre-Gr. (Fur. 392). Note that the - ντ-forms refer to thunder, whereas the forms with μ without τ indicate low sounds more in general.Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]Etymology: Resembles Lat. fremo `rumble, roar', OHG breman, Welsh brefu (Pok. 142) but they go back on * bhrem- whereas Greek has β-. So a (onom.) variant. Cf. χρεμετίζω.Page in Frisk: 1,264-265Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βρέμω
-
18 μένος
Grammatical information: n.Meaning: `mind, courage, anger, strength, impulse' (Il.).Compounds: Compp., e.g. δυσ-μενής `evilminded, hostile' (Il.) with δυσμέν-εια, - ίη, - αίνω a. o.; metr. enlarged δυσμενέων, - έοντες (Od.; Leumann Hom Wörter 116 n. 83); ἀ-μενής `forceless' (E.); here the PN Άμενέας, Άμενίσκος and (with unexplained - νν-) Άμεννάμενος? (Bechtel, Namenst. 6 f.); on ἀμενηνός s. v.; PN like Κλεο-μένης; as 1. member in μενο-εικής `suited to the desired, agreeable, richly' (Hom.).Derivatives: To μένος belong two verbs with remarkable formation: 1. μενεαίνω, - ῆναι `desire strongly, rage' (Il.); prob. with analog. - αίνω from uncontracted μένε-ος etc. (Fraenkel Nom. ag. 1, 54 n. 2 a. 2, 211, Schwyzer 440; cf. κτερε-ΐζω, μελε-ϊστί); diff. Solmsen Wortforsch. 51 n. 2, Chantraine Mél. Pedersen 205ff. (from *μενέ[σ]-ων; but δυσ-μενέων must be explained diff., s. above); cf. on βλεμεαίνω. --2. μενοινάω (- ώω), - ῆσαι `have in mind, aim at, wish, desire' (Il.) with μενοινή f. `intention, desire' (Call., A. R., AP; prob. backformation); origin unclear; quite uncertain hypothesis by Solmsen Wortforsch. 51 f. (from *μενώ f.; cf. Μενοίτης, - οίτιος, which however certainly belongs to οἶτος `fate'); not better Brugmann IF 29, 237f., 12, 152, Wiedemann BB 28, 51, Specht Ursprung 167.Etymology: As old verbal noun identical with Skt. mánas- n., Av. manah- n. `pirit, thought, will', IE *ménos n.; here OP Haxā-maniš m. PN prop. "who has the mind of a friend", `friendly minded' (Gr. Άχαιμένης; s. v.). Adj. δυσ-μενής = Av. duš-manah- `evilminded', Skt. dur-manas- `sorrowful'; εὑ-μενής: Skt. su-mánas- `wellminded'. But Lith. mẽnas m. `rememberance' is innovation to menù `remember' (cf. Fraenkel s. v.). -- A perfect of situation belonging here is μέμονα (s.v.), cf. γένος: γέγονα; with deviating meaning the present μαίνομαι (s. v.). On μένος: μαίνομαι cf. Z 100f. (of Achilleus): ἀλλ' ὅδε λίην | μαίνεται, οὑδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν (Porzig Satzinhalte 34). With diff. formation e.g. Lat. mēns, - tis f. `mind' = Skt. ma-tí- `id.' etc.; IE *mn̥-tí- f.; cf. gēns beside genus = γένος. Further s. μιμνήσκω; cf. also on μένω.Page in Frisk: 2,208Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μένος
См. также в других словарях:
βλεμεαίνω — (Α) βλέπω βλοσυρά με συνείδηση της υπεροχής μου («σθένεϊ βλεμεαίνων»). [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Ίσως συνδέεται με λατ. glomus «κουβάρι». Το ρ. βλεμεαίνω σχηματίστηκε πιθ. από *βλέμος, αβλεμής «αδρανής, άτονος, ασθενής» ή κατά το πρότυπο του… … Dictionary of Greek
βλεμεαίνω — exult pres subj act 1st sg βλεμεαίνω exult pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βλεμεαίνοντι — βλεμεαίνω exult pres part act masc/neut dat sg βλεμεαίνω exult pres ind act 3rd pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βλεμεαίνει — βλεμεαίνω exult pres ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βλεμεαίνειν — βλεμεαίνω exult pres inf act (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βλεμεαίνεις — βλεμεαίνω exult pres ind act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βλεμεαίνων — βλεμεαίνω exult pres part act masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μενεαίνω — (Α) 1. δείχνω προθυμία να κάνω κάτι, προθυμοποιούμαι («μενεαίνεις Ἰλίου ἐξαπαλάξαι πτολίεθρον», Ομ. Ιλ.) 2. επιθυμώ σφοδρά κάτι («ἐμοὶ μενέαινον ὄλεθρον», Κόιντ.) 3. οργίζομαι σφοδρά 4. φρ. «κτεινόμενος μενέαινε» ψυχομαχούσε, πεθαίνοντας ανέπνεε… … Dictionary of Greek