-
21 συν-ίημι
συν-ίημι (s. ἵημι), impf. oft συνΐειν, s. Jac. Ach. Tat. p. 442; Hom. hat imperat. praes. ξυνίει, Od. 1, 271. 6, 289. 8, 241. 15, 391. 19, 378, wofür Theogn. 1240 die zw. Form ξύνιε hat; impf. ξύνιον, Il. 1, 273, mit der v. l. ξύνιεν (d. i. = ξυνίεσαν), die Aristarch vorzog und Spitzner und Bekker aufgenommen haben; aor. ξυνέηκε, oft, u. imperat. aor. II. ξύνες, Il. 2, 26. 24, 133; vom aor. II. med. ξύνετο, Od. 4, 76, u. conj. συνώμεϑα, Il. 13, 381; der inf. praes. lautet bei Hes. Th. 831 συνῑέμεν; bei Theogn. 563 συνιεῖν; inf. aor. II. bei Pind. P. 3, 80 συνέμεν; impf. συνίευν I. 7, 31; praes. συνιοῦσι, für συνιᾶσι, Lachm. συνίουσι, Matth. 13, 13. – 1) zusammenschicken, zusammenbringen, bes. im feindlichen Sinne, feindselig an einander bringen, zusammenhetzen; τίς σφωε ἔριδι ξυνέηκε μάχεσϑαι; Il. 1, 8; οὓς ἔριδος μένεϊ ξυνέηκε μάχεσϑαι, 7, 210. – 2) vernehmen, hören; νῦν ξυνίει, Od. 1, 271. 15, 391; τινός τι, σὺ δ' ὧδ' ἐμέϑεν ξυνίει ἔπος, 6, 289, vernimm von mir das Wort, wie ὁ δὲ ξυνέηκε ϑεᾶς ὄπα, Il. 2, 182; καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν, 1, 273; vgl. εἰ τὸν Αἵμονος φϑόγγον συνίημι, Soph. Ant. 1203; auch mit bloßem gen. der Person, νῦν δ' ἐμέϑεν ξύνες, Il. 2, 26, wie Od. 18, 34, wo es allgemeiner »wahrnehmen«, »bemerken« ist; auch τοῦ δ' ἀγορεύοντος ξύνετο ξανϑὸς Μενέλαος, 4, 76; φϑέγγονϑ' ὥςτε ϑεοῖσι συνιἑ μεν, sie ertönen so, daß sie den Göttern vernehmbar werden, Hes. Th. 831; Pind. vrbdt λόγων συνέμεν κορυφάν, P. 3, 80; λόγον ὁ μὴ ξυνιεἰς, N. 4, 31; οὐ ξυνεὶς δόλον Ἕλληνος ἀνδρός, Aesch. Pers. 353; οὔπω ξυνῆκα, Ag. 1083; μηχανήν, verstehen, 1226, u. öfter, wie Soph., z. B. ἦ καὶ ξυνίης καὶ λέγεις ὀρϑῶς ἃ φῄς; Ant. 399; Eur. συνῆκα ϑέσφατα, Phoen. 425, u. öfter; auch med., τίς οὐ τάδε ξυνήσεται, Ion 694; συνήκατε, Ar. Ach. 101, u. öfter; in Prosa: ἐγὼ δοκέω συνιέναι τὸ γεγονός, Her. 3, 63, verstehen, wie 3, 46; τὸν δὲ συνέντα τοῠτο, 1, 24; sonst c. gen., συνῆκαν ἀλλήλων, 4, 114; οὐδὲν συνήσουσι Πέρσαι τῶν ἐγὼ ὑμῶν ἐντέλλομαι, 9, 98; ἐπειδὰν ϑᾶττον συνίῃ τις τὰ λεγόμενα, sobald Einer das, was gesagt wird, versteht, Plat. Prot. 325 c, wie ἐπειδὰν μέλλωσισυνήσειν τὰ γεγραμμένα, ib. e; Theaet. 184 a u. öfter; συνιέναι ταὐτὸν παντάπασι τῷ ἐπίστασϑαι, Crat. 412 a; ὥς τι συνιέντες ἀλλήλων, Theaet. 196 e; τὰ μήπω φωνῆς ξυνιέντα παιδία, Legg. VII, 791 e, vgl. Alc. I, 132 c, wo überall neben dem äußern sinnlichen Wahrnehmen auch an das innere geistige zu denken ist; ὅσοι ἀλλήλων ξυνίεσαν, Thuc. 1, 3, so viele sich verstanden, d. h. dieselbe Sprache redeten; διὰ τὸ μηδέν πω συνεικέναι τῶν ἐν Ἰταλίᾳ γεγονότων, Pol. 5, 101, 2; συνιέναι ἁπάντων καίτοι μὴ ἐπακούοντα τῶν ᾀδομένων, Luc. de salt. 64; δοκεῖς συνεῖναι πεπειραμένος, Prom. 6; συνεὶς ὁ Βροῦτος τὸ πεπρωμένον, Plut. Caes. 69. – 3) med. sich worüber vereinigen, verständigen, worüber unter sich übereinkommen, ὄφρα συνώμεϑα ἀμφὶ γάμῳ, Il. 13, 381.
-
22 δι-έχω
δι-έχω, 1) auseinander halten; ὁ ποταμὸς σχιζόμενος – διέχων τὰ ῥέεϑρα ἀπ' ἀλλήλων τρία στάδια Her. 7, 51; τὴν φάλαγγα Arr. An. 1, 1, 13; τὰς χεῖρας, ausstrecken, Plut. Ant. 20; bes. Cim. 12 u. a. Sp.; διέχειν τὸ πλῆϑος καὶ ἀνείργειν vrbdt Plut. Tib. Graech. 18, abhalten; vgl. Alcib. 4. – 2) (durchhalten) durchdringen; Iliad. 5, 100 διὰ δ' ἔπτατο πικρὸς ὀιστός, ἀντικρὺ δὲ διέσχε, er drang durch und an der andern Seite wieder hervor, nicht »ragte hervor«, denn der aorist. διέσχε steht hier in der Bdtg des Anfangens; »ragte hervor« würde Griechisch imperfect. sein; Apollon. Lex. Homer. p. 58, 29 διέσχε· διῆλϑε; Iliad. 11, 253 ἀντικρὺ δὲ διέσχε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή; διὰ τοῦ ἥπατος διέχει ἡ μεγάλη φλέψ, geht hindurch, Arist. H. A. 1, 17; vgl. part. anim. 3, 4, wo es dem διατείνω entspricht; dah. ἔκ τινος εἴς τι, von wo aus sich wohin erstrecken, Her. 4, 142. 7, 122. – 3) auseinander stehen, getrennt, entfernt sein; Theogn. 970; ἀπ' ἀλλήλων Thuc. 2, 81, wie Xen. An. 1, 8, 17; ἀλλήλων 1. 10, 14; Thuc. 8, 95; Pol. 5, 103, 6; absolut, ὅταν διάσχῃ τὰ κέρατα An. 3, 4, 20; dah. ὁ Ἑλλήσποντος σταδίους ὡς πεντεκαίδεκα διέχει, breitet sich aus, hat eine Weite von 15 Stadien, Hell. 2, 1, 21; ähnl. ὁ ποταμὸς εἰς πλάτος διέσχε Arr. An. 6, 5, 6; ἡ γῆ διέσχε σεισμῷ, die Erde barst, Philostr.; übh. = auseinander treten, Plut. Pomp. 20, oft. – Von der Zeit, οὐ διέσχον ἡμέραι τρεῖς, waren dazwischen, Soph. O. R. 717. – Auch τόλμῃ διέχειν, = διαφέρειν, sich auszeichnen, App. Pun. 132.
-
23 διεχω
(fut. διέξω, aor. 2 διέσχον)1) раздвигать, расставлять(τὰς χεῖρας Polyb., Plut. - преимущ. для того, чтобы разнять противников)
τὰς χεῖρας ἐν μέσῳ δ. Plut. — выступать примирителем2) разделять, разобщать(ὅ ποταμὸς διέχων τὰ ῥέεθρα ἀπ΄ ἀλλήλων τρία στάδια Her.)
διασχὼν τοὺς μαχομένους ἐνέβαλε τοῖς βαρβάροις Plut. — прорвавшись через сражающихся, он бросился на варваров;κελεύσας διασχεῖν (тж. δ. τὸ πλῆθος) τοὺς ῥαβδοφόρους Plut. — приказав ликторам расчистить дорогу (через толпу)3) проникать, проходить внутрь(ἀντικοὺ διέσχε δουρὸς ἀκωκή Hom.; ἥ διῶρυξ ἥ ἐκ τοῦ Νείλου διέχουσα ἐς τὸν κόλπον Her.; διὰ τῶν σπλάγχνων διέχουσιν αἱ φλέβες Arst.)
4) быть удаленным, отстоять(ἀλλήλων и ἀπ΄ ἀλλήλων Thuc., Xen.)
διέχοντες πολὺ ᾔεσαν Thuc. — они шли на большом расстоянии друг от друга;διασχεῖν ὡς δύο στάδιά τινος Polyb. — находиться стадиях в двух от чего-л.;οὐ διέσχον ἡμέραι τρεῖς Soph. — не прошло и трех дней5) простираться в ширину(ὅ Ἑλλήσποντος σταδίους ὡς πεντεκαίδεκα διέχει Xen.)
6) разниться, различатьсяτὸ ὅμοιον ἐν πολὺ διέχουσι θεωρεῖν Arst. — видеть сходство в весьма различном7) широко раскрывать, распахивать8) расходиться, расступатьсяδιασχεῖν τινι ἐν μέσῳ καταστῆναι Plut. — расступившись, пропустить кого-л. в середину
-
24 αλλάλων
ἀλλά̱λων, ἀλλήλωνof one another: neut gen pl (doric)ἀλλά̱λων, ἀλλήλωνof one another: fem gen pl (doric)ἀλλά̱λων, ἀλλήλωνof one another: masc gen pl (doric) -
25 ἀλλάλων
ἀλλά̱λων, ἀλλήλωνof one another: neut gen pl (doric)ἀλλά̱λων, ἀλλήλωνof one another: fem gen pl (doric)ἀλλά̱λων, ἀλλήλωνof one another: masc gen pl (doric) -
26 αλλήλοιιν
ἀλλήλοιϊν, ἀλλήλωνof one another: gen /dat dual (epic)ἀλλήλοιϊν, ἀλλήλωνof one another: neut gen /dat dual (epic)ἀλλήλοιϊν, ἀλλήλωνof one another: masc gen /dat dual (epic) -
27 ἀλλήλοιιν
ἀλλήλοιϊν, ἀλλήλωνof one another: gen /dat dual (epic)ἀλλήλοιϊν, ἀλλήλωνof one another: neut gen /dat dual (epic)ἀλλήλοιϊν, ἀλλήλωνof one another: masc gen /dat dual (epic) -
28 ἀλλήλους
-ας,-α + R 10-2-4-7-26=49 Gn 15,10; 42,28; Ex 4,27; 14,20; 18,7of one another, to one another, one another (only gen., acc., dat.) Ex 18,7ἀπ᾽ ἀλλήλων the one from the other SusLXX 13; εἰς ἀλλήλους one to another Ex 25,20(19); πρὸς ἀλλήλους Gn 42,28; ἐξ ἀλλήλων one to the other Ex 26,3; ἐπ᾽ ἀλλήλων one upon another Wis 18,23Cf. WALTERS 1973 216.338 -
29 πειράω
Aἐπείρων Th.4.25
: [tense] fut. - άσω [pron. full] [ᾱ] ib.9, 43 : [tense] aor. , Ar.Eq. 517, Th.6.54 : [tense] pf.πεπείρᾱκα Luc.Am.26
:—[voice] Pass., [tense] aor. ἐπειράθην [pron. full] [ᾱ] Th.6.54; cf. πειράζω.B more freq. in [voice] Med. [full] πειράομαι, Il.2.193, 24.390, etc.: [tense] fut. - άσομαι [pron. full] [ᾱ] S.OC 959, etc.; [dialect] Dor. [ per.] 2pl.πειρασεῖσθε Ar.Ach. 743
, cf. Hippod. ap. Stob.4.1.94; laterπειρᾱθήσομαι Gp.12.13.12
: [tense] aor. ἐπειρᾱσάμην, [dialect] Ion. ἐπειρησάμην, Od.8.120, Hdt.7.135, Th.2.44,al.; but [tense] aor. [voice] Pass. ἐπειρήθην, [dialect] Att. ἐπειράθην [pron. full] [ᾱ], found in med. sense, Il.19.384, al., Hdt.3.152,al., Th.2.5 (v.l.), 33, 6.92, and in later Prose: [tense] pf. πεπείρᾱμαι, [dialect] Ion. - ημαι, Od.3.23, Pi.Fr. 110, Hdt.9.46, S.Fr. 584, Antipho 5.1, etc.: [ per.] 3pl. [tense] plpf.ἐπεπείραντο D.C.Fr.24.3
, [dialect] Ion.ἐπεπειρέατο Hdt. 7.125
. (From πεῖρα.)A [voice] Act., attempt, endeavour, try, c. inf.,μήτε τις.. πειράτω διακέρσαι ἐμὸν ἔπος Il.8.8
; ;π. ἐς τὴν Μηδικὴν ἐσβάλλειν Hdt.6.84
, cf. Ar.V. 1025, al.: folld. by ὡς .., Il.4.66, Od.2.316, etc.; by ὅπως .., 4.545 : c. Adj. neut.,πολλὰ πειρῶντες Th.6.38
;πάντα Plu. 2.1122b
: with inf. understood, Th.7.32.II c. gen. pers., make trial of one, μή μευ πειράτω, for the purpose of persuading, Il.9.345, cf. 24.433; of things,τευχέων A.R.3.1249
: in hostile sense, make an attempt on,μήλων πειρήσοντα Il.12.301
, Od.6.134; οὐ πειρᾶν τῆς πόλιος, πρὶν .. Hdt.6.82;π. τοῦ χωρίου Th.1.61
;Νισαίας Id.4.70
;ἀλλήλων Id.7.38
;νυμφείας εὐνᾶς Pi.N.5.30
.III abs., ναυσὶ π. make an attempt by sea, Th.4.25; π. ἐπὶ τὴν κώμην ib.43.IV c. acc. rei, experience,τύχης ἐπήρειαν Luc.Am.46
.2 c. acc. pers., make an attempt on a woman's honour, Ar.Eq. 517 (ubiv. Sch.), Pl. 150, 1067, Lys.1.12, X. Cyr.5.2.28, etc.:—[voice] Pass., , cf. Pl. Phdr. 227c ; v. infr. B. IV, cf.πεῖρα 11
.B more freq. in [voice] Med., c. inf., try to do, Il.4.5, Hdt.5.71, 6.138, al., Ar.Pl. 459, X.Oec.6.2, Lys. 12.64, Isoc.3.41, Pl. Tht. 186b : c. [tense] fut. inf., J.AJ17.8.4 : the inf. is sts. understood, πειρήσεται (sc. ἀλύξαι) Od.4.417 : folld. by εἰ, Il.13.806, Pl.Phd. 95b;πειρήσεται αἴ κε θέῃσιν Il.18.601
; by ἐάν or ἄν, A.Pr. 327, Pl.Lg. 638e; by μὴ .., lest.., Od.21.394; by ὅπως .., X.An.3.2.3 : c. part., freq. in Hdt.,ἐπειρᾶτο ἐπιών 1.77
; προσβαίνων ib.84;π. βιώμενοι 4.139
;π. ἀποσχίζων 6.9
, cf. 5,50, 7.139, al.;π. σκοπῶν Pl. Tht. 190e
<*> c. neut. Adj., τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρὰ π. X.Cyr.1.5.14.II most freq. (V.A. 11) c. gen.,1 c. gen. pers., make trial of one, Il.10.444, Od.13.336, etc.; νῦν σεῦ, ξεῖνε, ὀΐω πειρήσεσθαι, εἰ .. 19.215;ἕο αὐτοῦ ἐν ἔντεσι.. εἰ οἷ ἐφαρμόσσειε Il.19.384
; with gen. not expressed,ἔπεσιν πειρήσομαι 2.73
; ἦ πρῶτ' ἐξερέοιτο ἕκαστά τε πειρήσαιτο test him in each particular, Od.4.119 (v.l. μυθήσαιτο) ; π. θεοῦ make trial of, tempt a god, Hdt.6.86. γ, cf. A.Ag. 1663 (troch.): in hostile sense,πρὶν πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος Il.21.580
(with acc. cogn. addedἀέθλους.. ἐπειρήσαντ' Ὀδυσῆος Od.8.23
): freq. in Hdt., esp. ἀλλήλων πειρᾶσθαι, as ; , etc.; π. τῆς Πελοποννήσου make an attempt on it, Hdt.8.100;π. τοῦ τείχους Th.2.81
.2 c. gen. rei, make proof or trial of..,σθένεος Il. 15.359
;ἥβης 23.432
; χειρῶν καὶ σθένεος π., ἢ.. ἦ .. Od. 21.282; try one's chance at or in a work or contest,ἔργου 18.369
; ἀέθλου, ἀέθλων, Il.23.707, Od. 8.100, etc.; παλαιμοσύνης ib. 126; make proof of, try a weapon,τόξου 21.159
, 180; νευρῆς ib. 410 (but [ὀϊστοί,] τῶν τάχ' ἔμελλον πειρήσεσθαι arrows whose force they were soon to make trial of, i. e. feel, ib. 418); also, make proof of, have experience of, esp. in [tense] pf. [voice] Pass., first in Hes., ;οὐ πεπειρημένοι πρότερον [οἱ] Αἰγύπτιοι Ἑλλήνων Hdt.4.159
, cf. Pl.Phd. 118; πειρασάμενος ἀγαθῶν, δουλείας, Th.2.44, 5.69, cf. Antipho 5.1;κακῶν D.18.253
; ὀρφανίας π., i.e. to be an orphan, Phalar. Ep.49; but π. τινὸς μετρίου find him moderate by experience or on trial, Plu. Aem.8, cf. Arat.43; also, πεπείρανται ὅτι .. Lys.27.2.3 abs., try one's fortune, try the chances of war,αἴ κε θεὸς πειρώμενος ἐνθάδ' ἵκηται Il.5.129
; πειρώμενος ἢ ἐν ἀέθλῳ ἠὲ καὶ ἐν πολέμῳ making trial of one's powers, 16.590; Ἕκτορι πειρηθῆναι ἀντιβίην, ἢ.. ἦ .. to try one's fortune against him, 21.225; περὶ δ' αὐτῆς πειρηθήτω (sc. τῆς ἵππου) let him try for her, as a prize, 23.553.III make a trial or put a matter to the test,ἐν σοὶ πειρώμεθα Pl.Phlb. 21a
: c. dat. modi,ἐγχείῃ πειρήσομαι Il.5.279
; ἐπειρήσαντο πόδεσσι tried their luck in the foot-race, Od.8.120, cf. 205;σφαίρῃ 8.377
; also π. σὺν ἔντεσι, σὺν τεύχεσι π., Il.5.220, 11.386 : but in [tense] pf., οὐδέ τί πω μύθοισι πεπείρημαι I have not tried myself, have not found my skill, in words, Od.3.23 : abs.,ὁ πειραθεὶς πιστεύσει X.Eq.Mag.1.16
; πεπειραμένος σαφῶς οἶδα by experience, Id.Hier.2.6.IV c. acc. pers., make an attempt on (V.A.IV.2),Διὸς ἄκοιτιν Pi.P.2.34
. -
30 πλήσιος
πλήσι-ος, α, ον, [dialect] Boeot. [full] πλᾱτίος Rev.Ét.Gr.10.29 ([place name] Thespiae): ([etym.] πέλας, πελάζω):—2 c. dat.,πλησίοι ἀλλήλοισι Il.23.732
, cf. Od.2.149, S.Ant. 761.3 abs., near, neighbouring,πλησίαι αἵ γ' ἥσθην Il.4.21
; dub.l. in A.Eu. 195;οἱ π. γύαι S.OC58
;τῶν πλησίων ἱερῶν OGI736.5
([place name] Egypt): Subst., neighbour,ἰδὼν ἐς π. ἄλλον Il.2.271
, etc.;οἱ π. Hdt. 7.152
, Ar.Lys. 471, etc.II Adv. πλησίον, [dialect] Aeol. [full] πλάσιον [ᾱ] Sapph.2.3, Supp.6.1; [dialect] Dor. [full] πλᾱτίον: = πέλας, near, hard by, c. gen.,τὰ μὲν κατέθεντ' ἐπὶ γαίῃ π. ἀλλήλων Il.3.115
, cf. Od.14.14;Σωφροσύνας πλατίον οἰκεῖ Epich.101
, cf. IG42(1).123.15 (Epid., iv B. C.);κεῖται στενωποῦ π. A.Pr. 366
;στῆθι π. πατρός S.Tr. 1076
;στρατοπεδεύεσθαι π. τινῶν Hdt.4.111
;ὁρῶ δέ σ' ἤδη τοῦδε π. κακοῦ E.Hipp. 1439
;π. παρῆσθα κινδύνων ἐμοί Id.Or. 1159
: c. dat.,σταθεῖσα τῷ τεκόντι π. Id.IA 1551
;τοῖς πολεμίοις π. προσέρχομαι Plu.2.234d
.2 with the Art., ὁ πλησίον (sc. ὤν) one's neighbour, Thgn.221, 611, E.Hec. 996 (pl.), Antipho Soph.58, Arist.Pol. 1267a25, etc.;ὁ π. καὶ ὁ γείτων Pl. Tht. 174b
;τοὺς μάλιστα π. ἑαυτῶν Id.Ap. 25d
; [dialect] Dor.,ὁ πλατίον Theoc. 5.28
, 10.3: with Substs.,ταῖς π. κλίναις Pl.Prt. 315d
; ὁ π. παράδεισος, αἱ π. κῶμαι, etc., X.An.2.4.16, 3.4.9, etc.III [comp] Sup. - αίτατος ib.1.10.5, 7.3.29. [comp] Comp. Adv.- αιτέρω Hdt.4.112
;- αίτερον X.Mem.2.1.23
: [comp] Sup.- αίτατα Id.Vect.4.46
: later [comp] Comp.- έστερος Simp. in Cael. 441.14
. Adv. , Them.Or.1.12a.—The Adj. is poet. and [dialect] Ion.; in [dialect] Att. Prose only the Adv. is found.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πλήσιος
-
31 ἀντιστρέφω
A turn to the opposite side:—[voice] Pass., to be turned in the opposite direction, μόχλος ἀντεστραμμένος reversed lever, Ph.Bel.59.25; turn and look at, Aristaenet.1.4: also c. acc.,οὐδ' ἀ. ὃ λέγουσιν
cast a glance at,Phld.
Rh.1.245S. Adv.ἀντεστραμμένως Arist.IA 712a4
.2 intr., wheel about, face about, X. Ages.1.16.IV in Logic, to be convertible, Arist. Cat. 14b11, al.; τὰ γένη κατὰ τῶν εἰδῶν κατηγοπεῖται, τὰ δὲ εἴδη κατὰ τῶν γενῶν οὐκ ἀντιστπέφει are not conversely predicable of genera, ib. 2b21: impers., the relation is reciprocal,Id.
GC 337b23, cf. de An. 423a21, Pr. 883b8; περὶ ἀντιστπεφόντων λόγων καὶ συνημμένων complementary propositions, title of work by Chrysipp.: so of metaphors, Anon.Fig.p.228S.2 most freq. in the doctrine of syllogism, of reduction by conversion of one of the premisses, Arist. APr. 50b25; either of the terms, τὸ Β τῷ Α ἀντιστρέφει the term B is convertible with A, ib. 67b30,al.; τὸ Γ πρὸς τὸ Α ἀ. ib.38; ἀ. τὸ καθόλου τῷ κατὰ μέρος ib. 31a27, al.; or of the propositions, ib. 25a8, al.; ἀ. καθόλου to be simply convertible, ib.28; ἀ. ἐπὶ μέρους, ἐν μέρει, κατὰ μέρος, ib. 39a15, 25a8,10.3 in [voice] Pass., of propositions, to be converted or changed into their opposites, Id.APr. 45b6, APo. 80b25, al.4 to be interdependent, have a reciprocal nexus,τὰ μὲν οὖν ἀ... καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων καὶ παθητικὰ ὑπ' ἀλλήλων Id.GC 328a19
: hence of cyclical argument, ἐν μόνοις τοῖς ἀ. κύκλῳ καὶ δι' ἀλλήλων (sc. αἱ ἀποδείξεις) Id.APr. 58a13, cf. APo. 95b40, GC 337b23.5 generally, to be suited conversely for one or another purpose,ὁ τόπος ἀντιστπέφει πρὸς τὸ ἀνασκευάζειν καὶ κατασκευάζειν Id.Top. 109b25
; ἀ. πρὸς ἄμφω ib. 112a27,al.V [tense] pf. part. [voice] Pass., conversely opposed, of concavities, facing one another, ; but, back to back, Plb.6.32.6.2 in Logic, converted,συλλογισμὸς -μμένος Arist.APr. 44a31
; πρότασις ib. 58a1; ἀ. τῇ πάχνῃ ὁ εὐρώς its converse, Id.GA 784b16;ἡ ἀ. πρόσθεσις Id.Ph. 207a23
.3 Adv. ἀντεστραμμένως inversely, ib. 206b5; conversely, PA 684b35, IA 712a4, al.; in Logic, opposedly, Id.Int. 22a34.VI of lyrics, possess strophe and antistrophe, Aristid.Quint.1.29, Sch.Ar.Ach. 1037, Sch.Heph. p.167C.VII of grammatical construction, to be inverted, A.D. Synt.180.16,al.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀντιστρέφω
-
32 μετά
μετά (Hom.+) prep. w. gen. and acc., in the NT not (B-D-F §203; Rob. 610) w. dat.—For lit. s. ἀνά, beg.; also for μετά (and σύν) Tycho Mommsen, Beiträge zu d. Lehre v. den griech. Präp. 1895. Basic idea: ‘in the vicinity of ’.A. w. gen. with① marker of placement, with, among, in company with someone (Gen 42:5; EpArist 180; En 22:13; 99:10; PsSol 4:6; JosAs 10:3 al.) or someth. ἦν μετὰ τῶν θηρίων he was among the wild animals Mk 1:13 (Diog. L. 6, 92 μόσχοι μετὰ λύκων). ἦν συγκαθήμενος μ. τῶν ὑπηρετῶν he sat down among the servants 14:54. μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη he was classed among the criminals Mk 15:28; Lk 22:37. τὸ μέρος αὐτοῦ μ. τῶν ἀπίστων θήσει he will assign him his lot among the faithless (unbelievers?) Lk 12:46; cp. Mt 24:51. ζῆτειν τὸν ζῶντα μ. τῶν νεκρῶν seek the living among the dead Lk 24:5. μὴ γογγύζετε μετʼ ἀλλήλων do not grumble among yourselves J 6:43. εἱστήκει Ἰούδας μετʼ αὐτῶν 18:5. ἡ σκηνὴ τ. θεοῦ μετὰ τ. ἀνθρώπων Rv 21:3a. μετὰ τῶν νεφελῶν in the midst of the clouds 1:7.② marker of assoc. in gener. sense denoting the company within which someth. takes place, withⓐ w. gen. of pers. in company w. whom someth. takes placeα. w. verbs of going, remaining, etc. προσέρχεσθαι μ. τινος come (in company) with someone Mt 20:20; cp. 5:41; Mk 1:29; 3:7; 5:24, 37; 11:11; 14:17; Lk 2:51; 6:17; 9:49; 14:31; J 3:22b; 11:54; Ac 24:1; Gal 2:1. Angels accompanying the Messiah Mt 25:31; cp. 16:27; Mk 8:38; 1 Th 3:13; 2 Th 1:7. περιπατεῖν μ. τινος (Menand., Fgm. 178 Kö., Sam. 587f S. [242f Kö.]; ApcEsdr 6:12) J 6:66. γίνεσθαι μ. τινος be, remain with someone Ac 7:38; 9:19; 20:18; AcPlCor 2:4 (ApcMos 2 ἐγένοντο μ. ἀλλήλων). οἱ μ. αὐτοῦ γενόμενοι his companions Mk 16:10. μένειν μ. τινος stay with someone 1J 2:19 (ParJer 3:15). ζήσασα μ. ἀνδρός Lk 2:36. ἀκολουθεῖν μ. τινος follow (after) someone Rv 6:8; 14:13 (s. ἀκολουθέω 2).β. used w. trans. verbs ἄγειν τινὰ μ. ἑαυτοῦ bring someone along (s. ἄγω 1b) 2 Ti 4:11. παραλαμβάνειν τινὰ μεθʼ ἑαυτοῦ take or bring someone along (as a companion) (Gen 22:3) Mt 12:45; 18:16; Mk 14:33. ἔχειν τι μ. ἑαυτοῦ have someth. with oneself: bread 8:14; τινά someone (PGM 4, 1952): the lame Mt 15:30; the poor Mk 14:7; Mt 26:11; J 12:8; the bridegroom Mk 2:19b. Pass. συγκατεψηφίσθη μετὰ τ. ἕνδεκα ἀποστόλων he was chosen (to serve) with the eleven apostles Ac 1:26 (cp. Himerius, Or. 44 [=Or. 8], 3 μετὰ τῶν θεῶν ἀριθμούμενος=numbered with the gods).γ. esp. εἶναι μ. τινος be with someone, in someone’s company.א. lit. of close association: the disciples w. Jesus Mt 26:69, 71; Mk 3:14; 14:67; Lk 22:59; J 15:27; 17:24. Also of accompaniment for a short time Mt 5:25; J 3:26; 9:40; 12:17; 20:24, 26. Of Jesus’ association w. his disciples 13:33; 14:9; 16:4; 17:12. Of relations between the superintendent and the congregation μετὰ τ. ἐπισκόπου εἶναι be with, on the side of, the supervisor/bishop IPhld 3:2. οἱ μ. τινος (sc. ὄντες) someone’s friends, companions, etc. (Diod S 17, 96, 2 οἱ μεθʼ Ἡρακλέους; SIG 175, 5; 659, 5; 826e II, 30; Am 4:2; 8:10; Gen 24:59; 1 Macc 7:23; JosAs 27:7; AscIs 2:15; 3:6, 14; Jos., Vi. 397, Ant. 7, 20; Just., D. 8, 3 al.) Mt 12:3f; 26:51; Mk 1:36; 2:25; Lk 6:3f. Of things ἄλλα πλοῖα ἦν μ. αὐτοῦ other boats were with him, accompanied him Mk 4:36. ὁ μισθός μου μετʼ ἐμοῦ (sc. ἐστιν) Rv 22:12. τὸ πῦρ ἐστι μετʼ αὐτοῦ the fire (of judgment) awaits him (the interpretation of the Armenian text; sim. the Lat.) AcPlCor 2:37.ב. in ref. to supportiveness be with someone, stand by, help someone of God’s help (Gen 21:20; 26:3; 28:20 al.; Jos., Ant. 15, 138) J 3:2; 8:29; 16:32; Ac 7:9 (cp. Gen 39:2, 21); 10:38; cp. Mt 1:23 (Is 8:8); Lk 1:28; Ro 15:33. Of God’s hand (1 Ch 4:10) Lk 1:66; Ac 11:21. Of Christ: Mt 28:20; Ac 18:10.ג. a favorite expr. in conclusions of letters ὁ θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μ. ὑμῶν will be with you 2 Cor 13:11; cp. Phil 4:9; ὁ κύριος κτλ. 2 Th 3:16 (cp. Ruth 2:4); 2 Ti 4:22. ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ μ. ὑμῶν (sc. ἔσται) 1 Cor 16:23; cp. 1 Th 5:28; 1 Cl 65:2. μ. τοῦ πνεύματος ὑμῶν Gal 6:18; Phil 4:23; Phlm 25; 21:9. μ. πάντων ὑμῶν 2 Th 3:18; cp. Eph 6:24. Short and to the point: ἡ χάρις μ. ὑμῶν Col 4:18; 1 Ti 6:21; cp. Tit 3:15; Hb 13:25. ἔσται μεθʼ ἡμῶν χάρις ἔλεος εἰρήνη 2J 3.—ἡ ἀγάπη μου μ. πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ my love is with you all in Christ Jesus 1 Cor 16:24. ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰ. Χρ. καὶ ἡ ἀγάπη τ. θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν 2 Cor 13:13 (WvanUnnik, Dominus Vobiscum: liturg. formula, TManson memorial vol., ’59, 270–305; on the Trinitarian formula s. the lit. on πνεῦμα 8).—In the expr. ὅσα ἐποίησεν ὁ θεὸς μ. αὐτῶν Ac 14:27; 15:4 (cp. Hs 5, 1, 1) ὤν could be supplied what God has done in helping them; but ποιεῖν can just as well go w. μ. αὐτῶν has done for them, after the analogy of עָשָׂה עִם פּ׳ (Tob 12:6; 13:7 ἃ ποιήσει μεθʼ ὑμῶν; Jdth 8:26 ὅσα ἐποίησεν μετὰ Ἀβραάμ; 15:10; 1 Macc 10:27. In addition, cp. BGU 798, 8 εὐχαριστοῦμεν τῇ ἡμῶν δεσποίνῃ εἰς πάντα τὰ καλὰ ἃ ἐποίησεν μετὰ τ. δούλων αὐτῆς. But s. also LMaloney, ‘All That God Had Done with Them’ ’91, 118–21: God works ‘with’ the apostles and ‘through’ them). Here also belongs ποιεῖν ἔλεος μ. τινος have mercy on someone, show mercy to someone (Gen 24:12; 2 Km 3:8; JosAs 23:4) Lk 1:72; 10:37 (MWilcox, The Semitisms in Ac, ’65, 84f). ἐμεγάλυνεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετʼ αὐτῆς the Lord has shown great mercy to her 1:58 (cp. 1 Km 12:24; Ps 125:2f).—In πληρώσεις με εὐφροσύνης μ. τοῦ προσώπου σου Ac 2:28=Ps 15:11 the LXX has literally translated אֶת־פָּנֶיךָ; it means in your presence.ד. in ref. to taking sides or being allied in some way with someone: in contrast to εἶναι κατά τινος be against someone is εἶναι μ. τινος be with someone, on someone’s side Mt 12:30a; Lk 11:23a (AFridrichsen, ZNW 13, 1912, 273–80).ⓑ to denote the company in which an activity or experience takes place: ἀνακεῖσθαι μ. τινος recline at table with someone (for a meal) Mt 26:20. ἀνακλιθῆναι 8:11; cp. Lk 24:30. βασιλεύειν Rv 20:4, 6. γρηγορεῖν Mt 26:38, 40. δειπνεῖν Rv 3:20 (TestJob 15:2). δουλεύειν Gal 4:25. ἐμπαίζειν Mt 27:41. ἐσθίειν 9:11; 24:49; Mk 2:16ab; 14:14, 18; Lk 5:30 (TestAbr A 4 p. 81, 9 [Stone p. 10]). ἠρώτα … ἵνα φάγῃ μ. αὐτοῦ he asked (him) to eat with him 7:36 (cp. TestAbr B 6 p. 110, 21 [Stone p. 68]; JosAs 7:1). εὐφραίνεσθαι 15:29; Ro 15:10 (Dt 32:43). κλαίειν 12:15b. κληρονομεῖν Gal 4:30 (Gen 21:10; Just., D. 26, 1; cp. συγκληρονομεῖν JosAs 24:9). πίνειν Mt 26:29. ποιεῖν τὸ πάσχα celebrate the Passover (with someone) 26:18. συνάγειν 12:30b; Lk 11:23b. συνεσθίειν Gal 2:12. ταράττεσθαι Mt 2:3. τρώγειν J 13:1 v.l. χαίρειν Ro 12:15a.ⓒ The associative aspect can also derive expression from the fact that two opposite parties exert influence upon one another or that one party brings the other to adopt a corresponding, and therefore common, attitudeα. in friendly, or at least not in hostile, fashion: εἰρηνεύειν (3 Km 22:45) Ro 12:18; cp. 2 Ti 2:22; Hb 12:14. εὐθηνίαν ἔχειν Hm 2:3. κοινωνίαν ἔχειν 1J 1:3a, 7. λαλεῖν μετά τινος (cp. Gen 31:24, 29; 1 Macc 7:15) Mk 6:50; J 4:27ab. συλλαλεῖν μ. τινος Mt 17:3; Ac 25:12. συμβούλιον διδόναι Mk 3:6. συνάγεσθαι Mt 28:12; J 18:2. συνᾶραι λόγον Mt 18:23; 25:19. ἐγένοντο φίλοι ὅ τε. Ἡρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος μετʼ ἀλλήλων Lk 23:12. οἱ μοιχεύοντες μετʼ αὐτῆς those who commit adultery with her Rv 2:22. πορνεύειν (cp. Ezk 16:34; TestAbr A 10 p. 88, 7 [Stone p. 24]) 17:2; 18:3, 9. μολύνεσθαι 14:4 (cp. En 12:4 τῶν γυναικῶν ἐμιάνθησαν).β. in hostile fashion; after verbs of fighting, quarreling, etc. to denote the pers. w. whom the strife is being carried on πολεμεῖν μ. τινος carry on war with = against someone (נִלְחַם עִם פּ׳ 1 Km 17:33; 3 Km 12:24; ParJer 7:10. But s. also OGI 201, 3 ἐπολέμησα μετὰ τῶν Βλεμύων; BGU 1035, 9; 11. Also in Mod. Gk. [AThumb, Hdb. der neugriech. Volkssprache2 1910 §162, 1 note]) Rv 2:16; 12:7; 13:4; 17:14 (B-D-F §193, 4; Rob. 610). Also πόλεμον ποιεῖν (Gen 14:2; 1 Ch 5:19) 11:7; 12:17; 13:7 (Da 7:21 Theod.); 19:19. ζητεῖν μ. τινος deliberate or dispute w. someone J 16:19; cp. 3:25 (cp. ApcEsdr 2:6 δικάζου μεθʼ ἡμῶν). κρίνεσθαι go to law w. someone 1 Cor 6:6. κρίματα ἔχειν μ. τινος have lawsuits w. someone vs. 7.ⓓ of any other relation betw. persons, whether already existing or brought about in some manner εἶδον τὸ παιδίον μ. Μαρίας Mt 2:11. ἀνταποδοῦναι ὑμῖν ἄνεσιν μ. ἡμῶν 2 Th 1:7. ἐκδέχομαι αὐτὸν μ. τῶν ἀδελφῶν 1 Cor 16:11. Of delegations, composed of several units Mt 22:16; 2 Cor 8:18. συμφωνεῖν Mt 20:2.ⓔ of things ὧν τὸ αἷμα ἔμιξεν μ. τῶν θυσιῶν αὐτῶν Lk 13:1. Pass. πιεῖν οἶνον μ. χολῆς μεμιγμένον Mt 27:34.ⓕ to show a close connection betw. two nouns, upon the first of which the main emphasis lies (Thu. 7, 75, 3 λύπη μ. φόβου; Pla., Rep. 9, 591b ἰσχύν τε καὶ κάλλος μετὰ ὑγιείας λαμβάνειν; Ar. 11:2 τόξον ἔχειν μ. φαρέτρας) ἀγάπη μ. πίστεως Eph 6:23. πίστις μ. σωφροσύνης 1 Ti 2:15. εὐσέβεια μ. αὐταρκείας 6:6. Cp. Eph 4:2b; Col 1:11; 1 Ti 1:14. φάρμακον μ. οἰνομέλιτος ITr 6:2.③ marker of attendant circumstances of someth. that takes place, withⓐ of moods, emotions, wishes, feelings, excitement, states of mind or body (Xenophon Eph. 1, 15, 5 μ. ἀδείας; 2, 10, 4 μ. ἐπιμελείας; PAmh II, 133, 11 μετὰ πολλῶν κόπων; PLond II, 358, 8 p. 172 [II A.D.]; SIG index IV p. 445f; LXX [Johannessohn, Präp. 209ff]; En et al.) μ. αἰδοῦς with modesty 1 Ti 2:9. μ. αἰσχύνης with shame (s. αἰσχύνη 2) Lk 14:9. μ. εὐνοίας Eph 6:7. μ. εὐχαριστίας Phil 4:6; 1 Ti 4:3f; cp. Ac 24:3. μετὰ χαρᾶς (2 Macc 15:28; 3 Macc 5:21; 6:34; En 10:16; PsSol 8:16 al.; s. χαρά 1a) 1 Th 1:6; Hb 10:34; 13:17; cp. Phil 2:29. μ. φόβου καὶ τρόμου 2 Cor 7:15; Eph 6:5; Phil 2:12. μ. φόβου καὶ χαρᾶς Mt 28:8. μ. πραΰτητος καὶ φόβου 1 Pt 3:16. μ. παρρησίας (Lev 26:13; 1 Macc 4:18; s. παρρησία 3a) Ac 2:29; 4:29, 31; 28:31; Hb 4:16. μ. πεποιθήσεως 1 Cl 31:3. μ. σπουδῆς (3 Macc 5:24, 27; Mel., P. 12, 80) Mk 6:25; Lk 1:39. μ. ταπεινοφροσύνης Eph 4:2a; cp. Ac 20:19. μ. ὀργῆς (3 Macc 6:23; TestJob 4:4) Mk 3:5. μ. δακρύων in tears (3 Macc 1:16; 4:2; 5:7; TestAbr A 9 p. 86, 19 [Stone p. 20]; 14 p. 94, 21 [St. p. 36]; JosAs 28:8; ApcEsdr 6:23; s. δάκρυον) Mk 9:24 v.l.; Hb 5:7; 12:17. μ. εἰρήνης (s. εἰρήνη 1b) Ac 15:33; Hb 11:31.ⓑ of other accompanying phenomena (Antig. Car. 148 μετὰ φλογὸς καίεσθαι) μ. διωγμῶν though with persecutions Mk 10:30. μ. ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν 1 Ti 4:14. μ. νηστειῶν Ac 14:23. μ. θορύβου (Jos., Ant. 5, 216) 24:18. μ. παρακλήσεως 2 Cor 8:4. μ. παρατηρήσεως Lk 17:20. μ. ὕβρεως καὶ πολλῆς ζημίας Ac 27:10 (s. ὕβρις 3). μ. φαντασίας 25:23. μ. δυνάμεως καὶ δόξης Mt 24:30; Mk 13:26; Lk 21:27 (Just., A I, 50, 1 al. μ. δόξης, D. 132, 1 w. δυνάμεως). μ. ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς Ac 26:12 (Jos., Ant. 20, 180 μετʼ ἐξουσίας). μ. βραχίονος ὑψηλοῦ ἐξάγειν τινά (s. βραχίων) Ac 13:17. μ. φωνῆς μεγάλης w. a loud voice Lk 17:15 (cp. EpArist 235; 281; JosAs 28:9). μ. σάλπιγγος with a trumpet call Mt 24:31 (Plut., Mor. 1135f μετʼ αὐλῶν=with the sound of flutes). σφραγίσαντες τ. λίθον μετὰ τ. κουστωδίας makes the stationing of the guard an accompaniment to the sealing of the stone Mt 27:66 (another possibility here is the instrumental use of μετά [Lycurgus the orator 124 μ. παραδειγμάτων διδάσκειν; SEG VIII, 246, 8 μετὰ κυνῶν—an instrument of torture—βασανίσαι; CWessely, Neue griech. Zauberpap. 1893, 234 γράφε μ. μέλανος; 2 Macc 6:16]: secure the stone by means of a guard; s. σφραγίζω 1).ⓒ of concrete objects, which serve as equipment (Appian, Maced. 9 §4 μετὰ χρυσῶν στεφάνων; POxy 123, 15; 19 μετὰ τῶν χλαμύδων εἰσβῆναι; 1 Esdr 5:57; Jdth 15:13; TestJob 24:10 μ. ψαλίδος; JosAs 7:4 μ. χρυσίου καὶ ἀργύριου; ParJer 9:31 μ. πολλῶν λίθων; ApcSed 7:10 μ. χαλιναρίου; ApcMos 40 μ. τῶν σινδόνων) μ. μαχαιρῶν καὶ ξύλων Mt 26:47; 55; Mk 14:43, 48; Lk 22:52. μ. φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων (Xenophon Eph. p. 336, 20 μ. λαμπάδων) J 18:3.B. w. acc. In our lit. only in the mng. after, behind① marker of position that is behind someth., behind (Hom.+; Polyb.; Just., A I, 13, 4; Tat. 2, 2; not LXX) μ. τὸ δεύτερον καταπέτασμα behind the second curtain Hb 9:3.② marker of time after another point of time, after (Hom.+; ins, pap, LXX)ⓐ with the time expressly given μ. πολὺν χρόνον (2 Macc 6:1.—μετʼ οὐ πολὺν χρ.: Hero Alex. I p. 340, 6; SIG 1169, 54; Jos., Vi. 407) Mt 25:19. μ. τοσοῦτον χρόνον (4 Macc 5:7; ParJer 5:18) Hb 4:7. μ. χρόνον τινά (Diod S 9, 10, 2; Witkowski 26, 9 [III B.C.]; Jos., Ant. 8, 398; cp. En 106:1 μ. δὲ χρόνον; ApcSed 13:3 μ. χρόνον) Hv 1, 1, 2f; Hs 5, 2, 5; 9, 13, 8. μ. ἡμέρας ἕξ after six days Mt 17:1; Mk 9:2 (ApcMos 42 μ. τὰς ἓξ ἡμέρας). μ. τρεῖς ἡμέρας (Artem. 4, 33 p. 224, 5; Polyaenus 6, 53; 8, 62; EpArist 301; TestJob 52:1f; 53:7; ParJer 9:14; Jos., Ant 7, 280) Mt 27:63; Mk 8:31; 10:34; Lk 2:46; cp. μ. τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας AcPlCor 2:30. μ. δύο ἡμέρας Mt 26:2; Mk 14:1 (cp. Caesar, Bell. Gall. 4, 9, 1 post tertiam diem=on the third day). μ. τινας ἡμέρας Ac 15:36; 24:24. μετʼ οὐ πολλὰς ἡμέρας (Artem. 1, 78 p. 72, 30; Jos., Ant. 5, 328, Vi. 309) Lk 15:13. οὐ μ. πολλὰς ταύτας ἡμέρας not long after these days = within a few days Ac 1:5 (B-D-F §226; 433, 3; Rob. 612; 1158; Dssm., ZVS 45, 1913, 60). W. gen. foll. μ. ἡμέρας εἴκοσι τῆς προτέρας ὁράσεως twenty days after the former vision Hv 4, 1, 1 (cp. Biogr. p. 31 μετὰ ξ´ ἔτη τοῦ Ἰλιακοῦ πολέμου; Gen 16:3). μ. τρεῖς μῆνας Ac 28:11. μ. τρία ἔτη Gal 1:18. ὁ μ. τετρακόσια καὶ τριάκοντα ἔτη γεγονὼς νόμος 3:17.ⓑ w. designations that are general, but include the idea of time: μ. τὴν ἄφιξίν μου Ac 20:29. μ. τὸ πάσχα after the Passover 12:4. μ. τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Mt 1:12.ⓒ gener. μ. τὴν θλῖψιν after the (time of) tribulation Mk 13:24; cp. μ. τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων Mt 24:29. μ. τὴν ἔγερσιν 27:53. μ. τὴν ἀνάγνωσιν Ac 13:15. μ. τὸ βάπτισμα 10:37. μ. μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν Tit 3:10. μ. τὸ ψωμίον after he had eaten the piece of bread J 13:27.—Quite gener. μ. τοῦτο after this, afterward (Lucian, Hermot. 31; Gen 18:5; Lev 14:19; EpArist 258; TestJob 11:4; TestReub 1:9; TestLevi 6:3; Just., D. 57, 4) J 2:12; 11:7, 11; 19:28; Hb 9:27; Rv 7:1. μ. ταῦτα after this (Aeneas Tact. 240; 350; Diod S 1, 7, 1; Ex 3:20; 11:8 and oft.; TestJob 21:4; TestLevi 6:5; TestJos 19:5; JosAs 10:15; ParJer 3:10; ApcEsdr 4:36; ApcMos 2; Just., A I, 32, 6) Mk 16:12; Lk 5:27; 10:1 and oft. μ. οὐ πολύ (Dio Chrys. 56 [73], 8; Lucian, Scyth. 1; Herodian 1, 9, 7; BGU 614, 14; Mitt-Wilck. II/2, 96 II, 9; 1 Esdr 3:22; Jos., Ant. 12, 132) not long afterward Ac 27:14. μ. μικρόν a short while afterward Mt 26:73; Mk 14:70 (Just., D. 56, 17). Also μ. βραχύ Lk 22:58 (cp. μετʼ ὀλίγον: Lucian, Dial, Mort. 15, 3; PRyl 77, 41; Wsd 15:8; Jdth 13:9; TestAbrA 7 p. 84, 8 [Stone p. 16]; GrBar 9:3; Jos., Ant. 12, 136; 10:15; Just., D. 56, 18).ⓓ w. subst. aor. inf. foll.α. w. acc. (SIG 633, 105; 640, 13; 695, 78; 1233, 1; Sir 46:20; Jdth 16:25; Bar 1:9; 1 Macc 1:1, 9; TestAbr B 12 p. 116, 11 [Stone p. 80]; 117, 5 [St. p. 82]; TestJob 5:2; TestLevi 18:1; ApcMos 1; Just., A I, 50, 12.—B-D-F §406, 3; Rob. 979) μ. τὸ ἐγερθῆναί με after I am raised up Mt 26:32; Mk 14:28. μ. τὸ παραδοθῆναι τὸν Ἰωάννην after John was arrested Mk 1:14.—Ac 1:3; 7:4; 10:41; 15:13; 19:21; 20:1; Hv 2, 1, 3; m 4, 1, 7; Hs 8, 1, 3; 8, 2, 5.β. without acc. (Aelian, VH 12, 1 p. 118, 27; Herodian 2, 9, 5; SIG 976, 39; UPZ 110, 193 [164 B.C.]; Sir 23:20; 32:18 v.l.; 1 Macc 1:20; ApcMos 26:42f; Just., A I, 14, 1; Tat. 16, 1) μ. τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς after he had spoken to them Mk 16:19.—Lk 12:5; 1 Cor 11:25; Hb 10:26.—W. perf. inf. 10:15.—M-M. EDNT. TW. -
33 γεύω
γεύω (gustare, gustus, also Wurzel ΓΥ mit Guna, nicht ΓΕF), activ. = zu kosten geben, kosten lassen, med. = kosten. Hom. nur med., fut. und aor., fünfmal: Odyss. 17, 413 προικὸς γεύσεσϑαι Ἀχαιῶν, davon essen, v. l. γεύσασϑαι; übertr. 20, 181 χειρῶν γεύσασϑαι; 21, 98 ὀιστοῦ γεύσεσϑαι; Iliad. 21, 61 δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο γεύσεται; 20, 258 ἀλλ' ἄγε ϑᾶσσον γευσόμεϑ' ἀλλήλων χαλκήρεσιν ἐγχεί. ῃσιν. – Folgende, activ.: τινά τινος Her. 7, 46; vgl. Alex. Ath. III, 123 e; Anaxipp. ib. IX, 404 (v. 27); γευστέον αἵματος τοὺς παῖδας, man muß kosten lassen, Plat. Rep. VII, 537 a; übertr., δούλους ἔγευσε τιμῆς ἐλευϑέρας, Plut. Lyc. et Num. 1; τινά τι Eur. Cycl. 149; vgl. Eubul. Ath. I, 28 f; τοὺς Ἔλληνας ἥδιστον ποτὸν ἐλευϑερίας γεύσαντες Theop. com. bei Plut. Lys. 13. – Häufiger med., kosten, τινός; oft comici; διαίτης, μέλιτος, Plat. Legg. VI, 762 e Rep. VIII, 559 d; übertr.; gew. Fechterausdruck, vgl. Plat. Rep. II, 358 e; Pind. ἀλκῆς P. 9, 61; ἀέϑλων 10, 11; πόνων N. 6, 25; Eur. Herc. fur. 1353; ἀρετῶν, ὕμνων, Pind. N. 3, 40 I. 4, 22; πένϑους Eur. Alc. 1072; κακῶν Luc. Nigr. 28; ἀνδρός τι N. 7, 86; ἀρχῆς Her. 4, 147; τῶν νόμων γευσάμενοι Plat. Legg. VI, 752 c; διαίτης γεγευμένον εἶναι 762 e; μαϑήματος, λόγων Rep. V, 475 c VII, 539 b; ἀλλήλων ἐγέγευντο Thuc. 2, 70; genießen, ἥβης Ep. ad. 741 ( App. 238); ἀνδρός, im obscönen Sinne, Aesch. frg. 219. Uebh. Kenntniß von etwas aus eigener Erfahrung erlangen. Seltener c. acc., Arist. poet. 22; Anthol. VI, 120.
-
34 γιγνώσκω
γιγνώσκω, erkennen, kennen; mit Reduplication von der Wurzel ΓΝΟ, von der auch νόος, entstanden aus ΓΝΏΟΣ, vgl. nosco, in compos. gnosco, cognosco, agnosco, dignosco; Sp. γῑνώσκω, als var. lect. auch im Hom., vielleicht sogar überall als Lesart Aristarchs, s. z. B. Scholl. Aristonic. Iliad. 15, 241; fut. γνώσομαι; aor. ἔγνων, γνῶναι, γνούς; ἔγνων = ἔγνωσαν Pind. P. 9, 82 I. 2, 23; vgl. ἐπιγνώῃ; pf. ἔγνωκα, ἔγνωσμαι; aor. p. ἐγνώσϑην; – 1) kennen lernen, erkennen, wahrnehmen, nach Plat. Theaet. 209 e = ἐπιστήμην λαβεῖν; Ggstz δοξάζω Rep. V, 476 d. Von Hom. an überall; absolut, γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις, ich verstehe, ich begreife, Odyss. 16, 136. 17, 193. 281; mit accus., εὖ νύ τις αὐτὸν γνώσεται, er wird ihn (zu seinem Schaden) kennen lernen, Il. 18, 270; vgl. Theocr. 3, 15; τοὺς αἰτίους Plat. Phaed. 116 c; τὴν φωνήν, erkennen, Prot. 3100; οἵους αὐτούς, für was für Leute ihr sie ansehen, erkennen werdet, Xen. An. 1, 7, 4; τινός, Odyss. 23, 109 ἦ μάλα νῶι γνωσόμεϑ' ἀλλήλων καὶ λώιον; 21, 36 οὐδὲ τραπέζῃ γνώτην ἀλλήλων; Iliad. 4, 357 ὡς γνῶ χωομένοιο, als er bemerkte, daß der Andere zürnte, s. Scholl. Aristonic. u. vgl. Sengebusch Ariston. p. 6 sq.; vgl. Xen. Oec. 16, 3; ἐμοῦ ποιοῦντος Cyr. 7, 2, 18. Gew. folgt ὅτι, auch ὡς, Od. 21, 209; εἰ Il. 21, 266; ἔγνω τὸνἩσίοδον ὅτι ἦν σοφός Plat. Rep. V, 466 c; c. partic., ἔγνων μιν ἐσάντα ἰδὼν οἰωνὸν ἐόντα Od. 15, 532; γνόντες οὐδεμίαν σφίσι τιμωρίαν οὖσαν, daß sie keine Hülfe bekämen, Thuc. 1, 25; Xen. Hell. 3, 1, 9; ἔγνων ἡττημένος, ich merkte, daß ich besiegt sei, Ar. Equ. 658; γιγνώσκω ἀπιστούμενος Xen. Cyr. 7, 2, 17. – S. v. a. wiedererkennen, ἀναγνωρίζειν, Hom. Iliad. 15, 241 νέον δ' ἐσαγείρετο ϑυμόν, ἀμφὶ ἓγιγνώσκων ἑτάρους, s. Scholl. Aristonic. – 2) Uebh. wissen, einsehen, πᾶς ὁ γιγνώσκων, jeder Kluge, Plat. Rep. I, 347 d, wie Sp. auch χάριν γιγνώσκειν für εἰδέναι sagen. – 3) meinen, urtheilen, εἴ τις οἴεται – οὐκ ὀρϑῶς ἔγνωκεν Dem. 4, 29; ἐγνώκασι, τὸν ϑάνατον πᾶσι κοινὸν εἶναι Xen. An. 3, 1, 43; vgl. Cyr. 2, 2, 23; ὀρϑῶς περί τινος Thuc. 2, 22; Isocr. 4, 139 u. sonst; von richterlicher Entscheidung, erkennen, Her. 6, 85; τὰ δίκαια Dem. 19, 240; ἡ παρανόμως γνωσϑεῖσα δίαιτα, widerrechtlich gefälltes Erkenntniß der Schiedsrichter, Dem. 33, 33; κρίσις ἐγνωσμένη ὑπὸ τῶν ἐχϑρῶν Isocr. 6, 30; bei Aesch. Suppl. 7 = verurtheilen; auch von den Beschlüssen des Raths u. der Gesetzgeber, χαλεπόν τι γ. περί τινος, hart gegen jem. verfahren, Dion. Hal. 54, 7; übh. beschließen, bestimmen, c. acc. u. inf., Her. 1, 74; vgl. Aesch. Spt. 632 σὺ δ' αὐτὸς γνῶϑι τίνα πέμπειν δοκεῖς; ἐγνωσμένον ἐστί, es ist beschlossen, Luc. Nigr. 3. – 4) erkennen, vom Bei schlaf, Callim. ep. 58, 3; Plut. Alex. 21 u. öfter; N. T., z. B. Matth. 1, 25 u. a. Sp., bes. K. S. – 5) Pind. braucht factitiv γνώσομαι Κόρινϑον, ich will bekannt machen, preisen, Ol. 13, 3, wie man auch 6, 89 erkl.: πρῶτον μὲν Ἥραν κελαδῆσαι γνῶναί τ' ἔπειτα – εἰ φεύγομεν.
-
35 δηρόν
δηρόν, lange Zeit hindurch, lange; dorisch δᾱρόν, Ahrens Dial. Dor. n. 139: eigentlich der als Adverbium gebrauchte Accusativ von δηρός, ά, όν. Bei Homer findet sich δηρόν oft. Das Wort ist verwandt mit δήν, δηϑά und dem Latein. diu; hinter dem Δ hatte es ursprünglich ein Digamma; es kommt von der Wurzel ΔιF- (Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 201). bedeutete ursprünglich (seiner Accusativ-Form gemäß) »den Tag hindurch« und ist abgeo schlissen aus ΔΙFΗΡΌΝ, ΔFΗΡΌΝ. Bei Homer zeigt sich das Digamma an zwei Stellen, indem vor δηρόν im Verse eine kurze Solbe metrisch lang gebraucht wird, Iliad. 9, 415 ἐπῑ δηρόν und Odyss. 1, 203 ἔτῑ δηρόν. Doch ist zu beachten, daß in beiden Srellen die betreffende Kürze in der Arsis steht; das Digamma wurde also offenbar nur noch schwach gohört und mußte durch die Kraft der Arsis gestützt werden. In den Liedern, zu welchen die beiden genannten Stellen gehören, kommt δηρόν sonst nicht vor. Aber in einer überwiegenden Anzahl von Stellen anderer Lieder erscheint δηρόν zweifellos ohne Digamma, indem eine kurze Sylbe im Verse vor δηρόν metrisch kurz gebraucht wird: Odyss. 2, 285. 8, 150 Iliad. 21, 391 οὐκέτι δηρόν; Iliad. 2, 435 μηδ' ἔτι δηρόν; 5, 885 ἦ τέ κε δηρόν; 5, 895 μάν σ' ἔτι δηρόν; 17, 41 μὰν ἔτι δηρόν. Von diesen sieben Stellen, in denen das Digamma des Wortes δηρόν verschwunden ist, gehören zwei, nämlich Odyss. 2, 285 und Iliad. 2, 435, grade zu Liedern, welche unter die ältesten und alterthümlichsten im ganzen Homer gerechnet werden müssen uud namentlich entschieden älter sind, als das 1. Buch der Odyssee und das 9. Buch der Ilias, in denen die beiden vorhin genannten Stellen vorkommen, welche das Digamma in δηρόν haben. Diese merkwürdige Thatsache, daß in den ältesten Liedern das Digamma von δηρόν verschwunden ist, in jüngeren aber wieder erscheint, eine Thatsache, von der Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 2, 145 offenbar eben so wenig etwas gewußt hat, wie Buttmann Ausf, Gramm. 2. Ausg. 1 S. 44, zeigt recht deutlich, wie sehr man fehl gehn könne bei den berühmten auf metrische Digamma-Betrachtung und ähnliche Dinge gestützten Schlüssen über die Abfassungszeit der einzelnen Theile des Homer. Vgl. über diese falsche Methode der Vertheilung des Homer auf » aetates« Sengebusch Recension von Giseke »die allmähliche Entstehung der Gesänge der Ilias« in Jahns Jahrb. f. Phil. u. Päd. 1854 Bd. 69 Heft 3 S. 241 – 258. Eine lange Sylbe steht im Verse vor δηρόν Iliad. 2, 298. 13, 151. 14, 206. 305. 16, 852. 18, 125. 248. 19, 46. 20, 43. 24, 131 Odyss. 4, 109. 6, 220. 250. 8, 33. 10, 260. Den Vers beginnt δηρόν Iliad. 5, 120. 285. 10. 371. 12, 300. 14, 484. 18, 133. 19, 64. 20, 422 Odyss. 5, 396. 16, 171. 18, 146. 19, 802. 21, 112. 24, 395. – Mit einer Negation verbunden ist δηρόν wie das negirte δήν aufzufassen, s. s. v. δήν; so z. B. Odyss. 1, 203 οὔ τοι ἔτι δηρόν γε φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης ἔσσεται = jetzt wird er heimkehren. – Die vorhin betrachtete Stelle Iliad. 9, 415 ist auch dadurch merkwürdig, daß in ihr ἐπὶ δηρόν dieselbe Bedeutung hat wie sonst das einfache δηρόν ohne Präposition, ὤλετό μοι κλέος ἐσϑλόν. ἐἀὶ δηρὸν δέ μοι αἰὸν | ἔσσεται, οὐδέ κέ μ' ὦκα τέλος ϑανάτοιο κιχείη; wenn nicht etwa Tmesis anzunehmen, ἐπὶ – ἔσσεται = ἐπέσσεται; Aristarch erklärte nach Scholl. Aristonic. den Vers 416 ἔσσεται – κιχείη für unächt, und nach Scholl. Didym. fehlte er in der Ausgabe des Zenodot ganz; aber dann muß ἔσται hinzugedacht werden, wie auch Aristonicus ausdrücklich sagt. – Sehr interessant sind die beiden einander gleich lautenden Stellen Iliad. 14, 206. 305, von denen die letztere dem Aristarch, nach Scholl. Aristonic., und schon dem Zenodot, nach Scholl. Didym., für unächt galt. In diesen Stellen ist δηρόν so mit χρόνον verbunden, daß es auf den ersten Blick scheinen könnte, als liege ein adjectivisches δηρόν vor, δηρὸν χρόνον Accusativ von δηρὸς χρόνος: ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται εὐνῆς καὶ φιλότητος. Aristarch aber nahm auch hier, und gewiß mit Recht, δηρόν als Adverbium = »lange Zeit«, und das folgende χρόνον dann für sich ganz in derselben Bedeutung = »lange Zeit«, also Homerische Parallelie, zweimal hinter einander dasselbe mit verschiedenen Worten gesagt; Scholl. Aristonic. Iliad. 14, 206 (ἡ διπλῆ,) ὅτι παραλλήλως δηρόν καὶ χρόνον. Ein anderes Schol. (V.) zu derselben Stelle erinnert an Iliad. 2, 298, wo man ebenfalls im ersten Augenblicke versucht sein könnte, δηρόν für ein wirkliches Nomen zu halten: αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσϑαι. – Die Diple Aristarchs bei Iliad. 14, 206 ist gegen Sophokles und Euripides gerichtet, wovon Friedländer in seiner Ausgabe des Aristonicus Nichts sagt. Nämlich än jenen beiden Stellen des 14. Buchs der Ilias hielt Sophokles δηρὸν χρόνον für den Accusatio von δηρὸς χρόνος; denn er sagt, unzweifelhaft die Homerischen Stellen vor Augen habend, Ajac. 414 πολὺν πολύν με δαρόν τε δὴ κατείχετ' ἀμφὶ Τροίαν χρόνον. Noch weiter gieng Euripides, indem er wirklich den Nominativ δηρὸς χρόνος gebrauchte, Herc. fur. 702 χρόνος γὰρ ἤδη δαρὸς ἐξ ὅτου πέπλοις κοσμεῖσϑε σῶμα; auch hier zeigt die Verbindung mit χρόνος, daß Euripides die Homerischen Stellen des 14. Buchs der Ilias vor Augen hatte. Vorsichtiger ahmte Aeschvius dem Homer nach, Suppl. 516 ἀλλ' οὔτι δαρὸν χρόνον ἐρημώσει πατήρ. Eben so vorsichtig war der Dichter des Homerischen Hymnus auf Demeter, vs. 283 δηρὸν δ' ἄφϑογγος γένετο χρόνον. Auf dieselbe Art verfuhr Euripides Iph. Taur. 1339 ἐπεὶ δὲ δαρὸν ἦμεν ἥμενοι χρόνον; Orest. 55 δαρὸν ἐκ Τροίας χρόνον ἄλαισι πλαγχϑείς; Iph. Aul. 680 μέλλουσα δαρὸν πατρὸς ἀποικήσειν χρόνον; Heraclid. 69 ὦ τὰς Ἀϑήνας δαρὸν οἰκοῠντες χρόνον; besonders interessant ist Bacch. 889 κρυπτεύουσι δὲ ποικίλως δαρὸν χρόνου πόδα καὶ ϑηρῶσιν τὸν ἄσεπτον. – Die Homerische Stelle Iliad. 9, 415 ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰών abmte Musäus nach, vs. 290 οὐδ' ἐπὶ δηρὸν ἀλλήλων ἀπόναντο πολυπλάγκτων ὑμε ναίων. Vor Musäus liebte Apoll. Rhod. dies Homerische ἐπὶ δηρόν, s. Argonaut. 1, 615. 870. 1072. 2, 517. 757. 3, 950. 1049. Derselbe Apoll. Rh. sagt etwas kühner Argon. 2, 449. 3, 956 οὐ μετὰ δηρόν. – Homer. hymn. Apoll. 59 lückenhaft κνίσση δέ τοι ἄσπετος αίεὶ..... δηρόν, ἄναξ, εἰ βόσκοις, ϑεοί κέ σ' ἔχωσιν; hymn. Mercur. 21 οὐκέτι δηρὸν ἔκειτο μένων ἱερῷ ἐνὶ λίκνῳ; vs. 126 verderbt ὡς ἔτι νῠν τάμετ' ἅσσα πολυχρόνιοι πεφύασιν, δηρὸν δὴ μετὰ ταῦτα καὶ ἄκριτον; hymn. Vener. 105 αὐτὰρ ἔμ' αὐτὸν δηρὸν ἐυ ζώειν καὶ ὁρᾶν φάος ἠελίοιο; vs. 261 δηρὸν μὲν ζώουσι; Hes. Th. 629 δηρὸν γὰρ μάρναντο, πόνον ϑυμαλγέ' ἔχοντες, vs. 646 μάλα δηρὸν μαρνάμεϑ' ἤματα πάντα; Pindar. N. 9, 30 μοὶραν δ' εὔνομον αἰτέω σε δαρὸν παισὶν Αἰτναίων ὀπάζειν; Aesch. Prom. 648 τί παρϑενεύει δαρόν; vs. 940 δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει ϑεοῖς; Soph. Trach. 65 πατρὸς οὕτω δαρὸν ἐξενωμένου; El. 1065 δαρὸν οὐκ ἀπόνητοι; Euripid. Hecub. 184 ἐξαύδα, μὴ κρύψῃς δαρόν; Andromach. 118 ὦ γύναι, ἃ Θέτιδος δάπεδον καὶ ἀνάκτορα ϑάσσεις δαρόν, οὐδὲ λείπεις. Die Form mit dem Η, δηρόν, kommt bei den Tragikern nicht vor.
-
36 ούν-οψις
ούν-οψις, ἡ, Uebersicht, Anblick, Betrachtung; συνακτέων ἐς σύνοψιν οἰκειότητος ἀλλήλων τῶν μαϑημάτων καὶ τῆς τοῦ ὄντος φύσεως, Plat. Rep. VII, 537 c; ὑπὸ μίαν σύνοψιν ἄγειν, unter einen Ueberblick bringen, Pol. 1, 4, 1; ἐν συνόψει ἀλλήλων, 40, 5, 6, u. öfter. – Entwurf, Modell, Sp.
-
37 ἈΠΌ
ἈΠΌ, ab, ab, drückt im Allgemeinen die Entfernung von einem Gegenstande aus.
I. Als Adverbium findet es sich fast nur bei Dichtern, u. auch da wohl immer so, daß besser eine Tmesis angenommen wird: Hom. Iliad. 5, 214 ἀπ' ἐμεῖο κάρη τάμοι; 16, 82 ἀπὸ νόστον ἕλωνται; 18, 92 ἀπὸ ϑυμὸν ὀλέσσῃ; 19, 266 ἀπὸ στόμαχον κάπρου τάμε; 22, 505 φίλου ἀπὸ πατρὸς ἁμαρτών; 1, 67 ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι; Od. 8, 149 σκέδασον δ' ἀπὸ κήδεα ϑυμοῦ; vgl. Scholl. Herodian Iliad. 18, 92. 1, 67; – Her. 8, 89 ἀπὸ μὲν ἔϑανε ὁ στρατηγός, ἀπὸ δέ ἄλλοι.
II. Als Präposition stets mit dem gen. verbunden. Grundbedeutung: von, ab.
A. räumlich, die älteste bei Homer fast herrschende Bdtg; παρά bei Personen, ἀπό mit wenigen Ausnahmen bei Sachen, nach richtiger Unterscheidung der alten Grammatiker; vgl. z. B. Iliad. 11, 603 φϑεγξάμενος παρὰ νηός, wo das von Lehrs Quaestt. epp. p. 88 erwähnte Scholium so zu lesen ist: παρὰ νηός: οὐκ ἀντὶ τοῦ παρὰ νηί, ἀλλ' ἀντὶ τοῦ ἀπὸ τῆς νηός. – 1) von einem Orte weg, bei Verbis der Bewegung, φοβέοντο ἀπὸ νηῶν Il. 16, 304, sie flohen von den Schiffen fort; ἔῤῥιψ' ἐμαυτὴν τῆσδ' ἀπὸ πέτρας Aesch. Prom. 705; γᾶς ἀπ' Ἀσίδος ἦλϑε Pers. 262; μητρὸς ἁρπασϑεῖσ' ἄπο Eur. Hec. 513; πηδᾷ πῶλος ἃς ἀπὸ ζυγοῦ Or. 45; ἀπ' ἀλλήλων ἀπιέναι ποι Xen. Cyr. 1, 4, 28; διώκειν ἀπὸ τοῦ στρατεύματος, vom Heere fort, An. 3, 5, 9; Hom. vrbdt auch ἀπ' οὐρανόϑεν, ἀπὸ Τροίᾷϑεν: Iliad. 8, 365 ἀπ' οὐρανόϑεν προΐαλλεν; 21, 199 ὅτ' ἀπ' οὐρανόϑεν σμαραγήσῃ; Od. 11, 18 ἀπ' οὐρανόϑεν προτράπηται; 12, 381 ἀπ' οὐρανόϑεν προτραποίμην; Iliad. 24, 492 ἀπὸ Τροίηϑε μολόντα; Od. 9, 38 ἀπὸ Τροίηϑεν ἰόντι; doch kann man Tmesis annehmen, vgl. Od. 9, 259 Τροίηϑεν ἀποπλαγχϑέντες. Bes. von einem höheren Orte herab, Iliad. 5, 835 ἀφ' ἵππων ὦσε χαμᾶζε; 16, 733 ἀφ' ἵππων ἆλτο χαμᾶζε, vom Wagen herab; Il. 14, 153 εἰσεῖδε στᾶσ' ἐξ Οὐλύμποιο ἀπὸ ῥίου, schaute vom Vorgebirge herab; vgl. Eur. Troad. 523; ἀφ' ἵππων μάχεσϑαι, vom Pferde herab kämpfen, zu Pferde kämpfen; οἱ μὲν ἀφ' ἵππων, οἱ δ' ἀπὸ νηῶν ἐπιβάντες, von den Rossen, von den Schiffen herab, Il. 15, 386; Iliad. 5, 13 τὼ μὲν ἀφ' ἵπποιιν, ὁ δ' ἀπὸ χϑονὸς ὤρνυτο πεζός; μάχη ἀφ' ἵππων Her. 1, 79; ἀφ' ἵππου ϑηρεύειν Xen. An. 1, 2, 7; ἀπὸ τῶν ἵππων ἠκόντιζε Plat. Men. 93 d; λαμπὰς ἀφ' ἵππων ἔσται, ein Fackellauf zu Pferde, Rep. I, 328 a; ἀπὸ τῶν ἁρμάτων προμαχοῠντες Xen. Cyr. 3, 3, 60; ἀπὸ νεῶν πεζομαχεῖν Thuc. 4, 14; Luc. Ver. H. II, 38. Hiermit hängt zusammen: ταχὺ φεύγειν τοὺς ἀπὸ τῶν οἰκιῶν Xen. Cyr. 7, 5, 23; An. 5, 2, 24; οἱ ἀπὸ τῶν πύργων ἐπαρήξουσι Cyr. 6, 4, 18, die auf den Thürmen wer den von da herab beistehen; vgl. ἀπ' οὐδοῠ τοξάσσεται, von der Schwelle aus, indem er auf der Schwelle seinen Stand hat, Od. 22, 72. Aehnl. ἁψαμένη βρόχον ἀπὸ μελάϑρου, den Strick anknüpfen, daß er vom Gebälk herabhängt, am Gebälk befestigen, Od. 11, 278. Man vgl. noch ἀπ' αἰῶνος νέος ὤλεο, du starbst jung vom Leben hinweg, Il. 24, 725; – ἄρχομαι ἀπό τινος, von etwas anfangen, indem man davon ausgeht, Plat. Phaedr. 228 d; εἰ μέν τι ἀπ' αὐτῶν ἄλλο ἀποβήσεται, wenn etwas anderes davon ausgehen, die Folge sein wird, Prot. 351 c u. öfter; πειρατέον ἀπ' αὐτῆς τῆς ϑεοῦ Phil. 12 c; vgl. Her. 9, 66; – ἀπὸ ϑαλάσσης εἰς ϑάλασσαν Xen. Hell. 1, 3, 4, von einem Meere zum andern; ἀπὸ τραπεζῶν δειπνεῖν, von Tischen essen, Plat. Rep. II, 372 e. – 2) von einem Orte her, nur den Ursprung oder das Ausgehen von einem Orte bezeichnend, ohne daß die Entfernung dabei in Betracht kommt, ἵπποι – ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος Il. 2, 839, Pferde, die von dem Flusse S. her sind; wo sie gerade sind, ist gleichgültig; κωκυτοῦ δ' ἤκουσε καὶ οἰμωγῆς ἀπὸ πύργου 22, 447. So bes. oft οἱ ἀπὸ τῶν πόλεων πρέσβεις, στρατηγοί, στρατιῶται, auch οἱ ἀπὸ τῶν πόλεων allein, Xen. Hell. 7, 1, 27. Vgl. C. – 3) fern, entfernt, bei Verbis, die keine Bewegung bedeuten; Τεῦκρος πάρεστι Μυσίων ἀπὸ κρημνῶν Soph. Ai. 707 gehört zu 1). In der Bedeutung »fern« wurde und wird von Manchen anastrophirt, ἄπο, z. B. Od. 15, 517 ἀλλ' ἄπο τῶν ὑπερωίῳ ἱστὸν ὑφαίνει, s. Lehrs Quaestt. epp. p. 94 sqq. Iliad. 18. 64 ἀπὸ πτολέμοιο μένοντα; μένων ἀπὸ ἧς ἀλόχοιο, fern von seiner Gattin weilend, 2, 292; ἀπ' οὔατος ὧδε γένοιτο, fern vom Gehör, 18, 272; vgl. 20, 341; τὸν δ' ἐκίχανον ἐκτὸς ἀπὸ κλισίης Iliad. 10, 151; νούσων δ' ἑσμὸς ἀπ' ἀστῶν ἵζοι Aesch. Suppl. 667; κεῖται μοῦνος ἀπ' ἄλλων Soph. Phil. 183; ἀπὸ λέχεος Eur. Or. 185; αὐλίζεσϑαι ἀπὸ τῶν ὅπλων Thuc. 6, 64; ἀπὸ ϑαλάσσης 1, 7; ἀπὸ τοῠ Σωκράτους γεγονότε Xen. Mem. 1, 2, 25; διαλείποντες συχνὸν ἀπ' ἀλλήλων Cyr. 1, 8, 10; ἔσται οὐκ ἀπὸ τοῦ πράγματος, es wird nicht von der Sache abliegen, zur Sache gehören, Dem. 24, 6, wo die mss. ἄπο haben; gew. ist ἀπέχειν ἀπό τινος, s. das Wort; ἀπὸ οἴκου εἶναι, fern vom Hause sein, Thuc. 1, 99; ἀπ' ἀνδρὸς εἶναι, vom Manne getrennt leben, Plut. C. Graech. 4. – Man vgl. noch κεκρυμμένος ἀπ' ἄλλων, den Anderen verborgen, Od. 23, 110; ἀπὸ σκοποῦ, fern vom Ziele, das rechte Ziel verfehlend; ἀπὸ δόξης, fern von der richtigen Meinung, gegen die Erwartung: Od. 11, 344 οὐ μὰν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδ' ἀπὸ δόξης μυϑεῖται; Iliad. 10, 324 σοὶ δ' ἐγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι, οὐδ' ἀπὸ δόξης; οὐκ ἀπὸ σκοποῦ εἴρηκεν Plat. Theaet. 179 c; ἀπ' ἐλπίδος, wider Erwarten, Aesch. Ag. 996; Soph. El. 1116; Ap. Rh. 2, 863; ἀπὸ ϑυμοῦ εἶναί τινι Il. 1, 562, dem Herzen entfremdet, verhaßt; οὐκ ἀπὸ γνώμης λέγεις Soph. Tr. 388, Herm. ἄπο; ἄπο τρόπου λέγεις Plat. Rep. V, 470 b; Theaet. 143 c; Soph. 225 a; – ἀπὸ ῥυτῆρος σπεύδειν, ohne Zügel, mit verhängtem Zügel, Soph. O. C. 904; ἀπ' ἀκάνϑης ῥόδον, Rose ohne Dornen, Mel. 2, 5 (XII, 256). Wird das Maaß der Entfernung hinzugesetzt, so steht bes. bei Sp. ἀπό vor diesem, wie schon Her. ἀπὸ σταδίων ἑκατὸν καὶ εἴκοσι τῆς Μέμφεως, wo auch der gen. des Maaßes auffällt, vgl. Plut. Philop. 4 Oth. 11.
B. Von der Zeit: von, an, seit, nach. So läßt sich auffassen Hom. Iliad. 8, 54 οἱ δ' ἄρα δεῖπνον ἕλοντο ῥίμφα, ἀπὸ δ' αὐτοῦ ϑωρήσσοντο, nach dem Mahle, so daß das Mahl der Ausgangspunkt ist; so sicht es Antiph. 1, 17 dem πρὸ δείπνου entgegen, u. nachher dafür μετὰ δεῖπνον; so ἀπὸ δείπνου γενέσϑαι Her. 6, 129 u. öfter; οἱ ἀπὸ δείπνου, die abgespeis't haben, Ar. Eccl. 726; Ath. XIII, 584 d; ἀπὸ τοῦ σιτίου πίνειν, gleich nach dem Essen trinken, Hippocr. Von den Tragg. an häufig bei Att., ἀπὸ στρατείας Aesch. Ag. 611; ἀπὸ πρώτων ἐπῶν Ar. Ran. 975; ἀπὸ ϑεάτρου, nach dem Theater, Luc. conscr. hist. 1; ἀπὸ τοῦ πάνυ ἀρχαίου, seit uralter Zeit, Thuc. 2, 15; ἀφ' οὗ γε ἄνϑρωποι γεγόναμεν Plat. Phaed. 76 c; u. bes. oft bei Xen. u. spät. Historikern; ἀπὸ γενεᾶς Xen. Cyr. 1, 2, 13; ἀπὸ παίδων 1, 2, 6; ἀφ' οὗ, seitdem, ἡμέρα πέμπτη, ἀφ' ἧς εἰσέβαλλε Hell. 4, 6, 6; ἀπὸ τοῦ κατορϑώματος τούτου Pol. 2, 31; ἀπὸ Περσῶν, seit den Zeiten der Perser, 5, 107. Dieser u. Sp., wie Plut., fügen noch oft γίγνεσϑαι hinzu, ἐπεὶ ἀπὸ τούτων ἐγένοντο Pol. 1, 24. 5, 77 u. öfter, = ἀπὸ τούτου; τὸ ἀπ' ἐκείνου, von jener Zeit an, Luc. Prom. 13, wie τὸ ἀπὸ τούτου Her. 1, 130. 3; Xen. Ages. 1, 34; τὸ ἀπὸ τοῦδε Her. 2, 99; Xen. Cyr. 4, 2, 22; τὸ ἀφ' ἑσπέρας Hell. 2, 4, 24. So ἀπὸ τῶν ἔργων τῶν στρατιωτικῶν γενόμενος, nach dem Kriegsdienst. Plut. ὁ ἀπὸ τῆς στρατηγίας, gewesener Feldherr. Ebenso bei Bezeichnungder eigtl. Tageszeiten, εὐϑὺς ἀφ' ἑσπέρας οἴχεσϑαι, mit Einbruch des Abends. Xen. An. 6, 1, 23; ἀπὸ μέσων νυκτῶν, gleich nach Mitternacht, Ar. Vesp. 218; ebenso ἀφ' ἡμέρας, ἀπὸ νυκτός, vom Anbruch des Tages an.
C. Uebh. zur Bezeichnung des Ursprungs u. Ausgangs von etwas u. ähnl. Beziehungen. 1) Abstammung, Herkunft dem Geschlechte nach; Od. 19, 163 οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου, οὐδ' ἀπὸ πέτρης, du stammst nicht von der Eiche, auch nicht vom Felsen, d. h. du bist nicht von unbekannter Herkunft, womit zu vgl. der ähnl. Ausdruck οὐ μέν πως νῦν ἔστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης τῷ ὀαριζέμεναι Iliad. 22. 126; γίγνονται δ' ἄρα ταί γ' ἔκ τε κρηνέων ἀπό τ' ἀλσέων ἔκ ϑ' ἱερῶν ποταμῶν Od. 10, 350; ἀπὸ δυστήνου πατρός Aesch. Sept. 1011; ἆρ' οἶσϑ' ἀφ' ὧν εἶ Soph. O. R. 415; ἀφ' ὧν αὐτὸς ἔφυν 1364, woran sich schließt τραφεὶς ἀπό τινος Ai. 1229; Eur. Ion. 262. 693. In Prosa, Her. 6, 125; οἱ ἀπ' ἐκείνων, die Nachkommen jener, Xen. Cyr. 7, 1, 45; οἱ ἀπὸ Δαμαράτου Hell. 3, 1, 4; An. 2, 1, 3; οἱ ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος Dem. Lept. 18; immer entferntere Verwandtschaft, vgl. Isocr. 12, 81 τοὺς μὲν ἀπὸ ϑεῶν τοὺς δ' ἐξ αὐτῶν τῶν ϑεῶν γεγονότας; Plat. Rep. III, 391 c τρίτος ἀπὸ Διός. Nachkomme des Zeus im dritten Gliede; ἀπὸ πατρός, ἀπὸ μητρός, von väterlicher, mütterlicher Seite; auch ε'ς ἀπὸ Σπάρτης, aus Sparta stammend, Soph. El. 691; vgl. Her. 8, 114; ἰατρός τις Σικελίας ἀπὸ γᾶς Epicrat. Ath. II, 59 c (V. 28); ἀφ' αἴματός τινος, aus dem Geblüte, Eur. Alc. 512; οἱ ἀπὸ γένους, Familienglieder, Plut. Them. 32 Dem. 30. – 2) Allgemeiner den Ursprung, den Urheber bezeichnend, wo es oft als bloße Umschreibung für den gen. erscheint, αἷμα ἀπὸ Τρώων. Troerblut, Il. 12, 431; λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν Od. 5, 40; ὀλίγοι ἀπὸ πολλῶν Thuc. 7, 87, vgl. Her. 6, 27; – ἀπὸ ϑεοῦ εἶναι. von Gott herrühren, Od. 6. 12 ϑεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς; 6, 18 χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι; 8. 457 ϑεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα; τὰ ἀπὸ τύχης φέρειν com. Ath. 458 c; τίμοι νεώτερον βούλευμ' ἀπ' Ἀργείων ἔχεις Soph. Phil. 556. welch neueren Beschluß von den Argivern, d. i. der Argiver; οἱ ἀπ' Αἰγίσϑου φίλοι Eur. Or. 435; ἐχϑρᾶς ἀπὸ γυναικὸς κτερίσματα Soph. El. 433; βάλανος ἡ ἀπὸ τοῦ φοίνικος, Eichel von der Palme, d. i. Dattel, Xen. An. 1, 5, 10; ἡ ἀπ' αὐτῶν τιμωρία Lycurg. 79; ὄναρ ἀπὸ Διός, ein vom Zeus herrührender, gesandter Traum, Xen. An. 3, 1, 12; πρόσοδοι οἱ ἀπὸ τῶν ἐνδήμων 7, 1. 27; ὁ ἀπὸ τῶν πολεμίων φόβος, Furcht, die von den Feinden ausgcht, Furcht vor den Feinden, Cyr. 3, 3, 53; κίνδυνος ἀπό τινος Plut. Aem. P. 36; ἡ ἀπὸ τούτων χάρις Mem. 2. 7, 9; φϑόνος ἀπὸ τῶν πρώτων ἀνδρῶν Thuc. 4, 108; wohin auch die Vrbdg τρόπαιον ἀπό τινος εἱστήκει Dem. 19. 320 zu rechnen ist; vgl. noch δικαίωσις ἀπὸ τῶν ὁμοίων Thuc. 1, 141; νίκα ἀπὸ παγκρατίου Pind. I. 3, 57; δόξα ἀπό τινος Plut. Al. 4; auch τιμᾶν τινα ἀπό τινος, Einen wegen etwas ehren, C. Graech. 4. Ebenso wo der Begriff des Ausgehens noch mehr hervortritt, so daß einzelne Fälle zu A. 1) gerechnet werden können, οἱ ἀπὸ Πελοποννήσου, = οἱ Πελοποννήσιοι, Her. 8, 79; ἧκε ἡ ἀπ' Αἰγίνης τριήρης 8, 83. Oft bei Pol. οἱ ἀπὸ τῆςχώρας, οἱ ἀπὸ τῆς πόλεως, οἱ ἀπὸ τοῦ στόλου. 3, 76. Dah. τὰ ἀπό τινος. das von Jem. Ausgebende, Worte, Unternehmungen, oft gleich τά τινος. z. B. ἴστον γὰρ ἤδη τἀπ' ἐμοῠ, Ar. Plut. 100; τὰ ἀπ' ἐμοῦ. was ich zu thun habe, Soph. El. 1464; τὸ ἀπὸ σεῦ, deine Meinung, Her. 7, 101; ἐσκόπουν τὰ ἀπ' Ἀλκιβιάδου. 8, 48; προχωρεῖν τὰ ἀπὸ τῶν Ἀϑηναίων 1, 127. – 3) dah. a) beim pass., die Veranlassung, mittelbare Ursache angebend, vgl. Herm. zu Soph. El. 65, und erst bei späteren, nachlässigeren Schriftstellern geradezu = ὑπό, welches die unmittelbare Ursache bezeichnet, obwohl noch an vielen Stellen die Lesart schwankt u. ὑπό oft damit von den Abschreibern verwechselt ist; εἷς ἀπὸ πολλῶν ταχϑείς Soph. Phil. 1128, Einer von vielen abgesondert, vor vielen, nicht für gen. partitiv., vgl. 643; ἀρετὴ ἐπακτός ἐστι, ἀπό τε σοφίης κατεργασμένη καὶ νόμου ἰσχυροῠ, von Seiten der Weisheit gleichsam eingeführt, Her. 7. 102. 2, 54; πρόβουλοι. ἀραιρημένοι ἀπὸ τῶν πολίων, von den Städten gewählt u. hingesandt, 7, 192; öfter τὰ ἀπό τινος γενόμενα; vgl. ἐπράχϑη ἀπ' αὐτῶν οὐδὲν ἔργον ἀξιόλογον Thuc. 1, 17; vgl. 6, 61. 8. 48; ἀπὸ πολέμου τινὸς διεφϑάρησαν 1, 24; ἀφ' ὧν ἐκπίπτοντες 1, 12; ἀπὸ συμφορῶν διαβάλλεσϑαι, in Folge von Unglücksfällen, 5, 17; ἄλλαι γνῶμαι ἀφ' ἑκάστων ἐλέγοντο 3, 36, von Seiten, wie ἀφ' ἁπάντων ἤκουσαν γνώμην 1. 125; παρασκευὴ προεπανεσείσϑη ἀπὸ τῶν Λακεδαιμονίων 5, 17; δεδόσϑαι ἀπὸ πάντων τὴν ἡγεμονίαν ὑμῖν Aesch. 3, 98: vgl. Xen. Hell. 2, 3, 15. 7, 15; ὠφελεῖσϑαι ἀπό τινος Xen. Cyr. 1, 1, 2, wie 5, 4, 35; βλάπτεσϑαι Aeech. 3, 98; ἀπεστάλη ἀπ' ἐκείνου Plut. Sol. 4; bei Andoc. 4. 6 hat Bekk. ἀπό in ὑπό geändert. – b) die Abhängigkeit u. Anhänglichkeit ausdrückend, bei Bezeichnung von Schulen, bes. bei Sp., wo diese Schulen einen abgeschlossenen Charakter annahmen, u. dah. allgemein das Zugehören zu einer Corporation, οἱ ἀπὸ Πλάτωνος. die Anhänger des Plato, οἱ ἀπὸ Ἀκαδημίας, ἀπὸ' Στοᾶς, Akademiker, Stoiker, Luc.; Plut. οἱ ἀπὸ σκηνῆς, Schauspieler; οἱ ἀπὸ βήματος, Redner. Plut. an seni 4; οἱ ἀπὸ σφαίρας Alex. 39; οἱ ἀπὸ βουλῆς, Senatoren, Caes. 35; οἱ ἀπὸ λόγων, Gelehrte; οἱ ἀπ' Ἀριστάρχου σῆτες ἀκανϑολόγοι, spöttisch von den Grammatikern, Philipp. 44 (XI, 347). – 4) Werkzeug u. Mittel: durch, vermittelst, ἀπὸ βιοῖο πέφνεν, mit dem Bogen tödtete er, eigtl. (mit dem Pfeil) vom Bogen aus, Il. 24, 605; 12, 306 ἔβλητο ϑοῆς ἀπὸ χειρὸς ἄκοντι. vgl. 11. 675: 8, 279 τόξου ἄπο κρατεροῦ ὀλέκοντα φάλαγγας; 10, 371 οὐδέ σέ φημι δηρὸν ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν ὄλεϑρον; σφενδόνας ἀπ' εὐμέτρου Aesch. Ag. 982: κυκλοτερὴς ὡς ἀπὸ τόρνου Her. 4, 36; τὸ ἀπὸ πρίονος καὶ πελέκεως γίγνεσϑαι τὰ ϑυρώματα Plut. de esu carn. 2, 1; ἀπὸ δυοῖν ὀνομάτοιν προσαγορεύεσϑαι, mit zwei Namen, Mar. 1. So bes. Tragg., πεύϑομαι δ' ἀπ' ὀμμάτων νόστον, mit den Augen; durch den Augenschein, Aesch. Ag. 961; ὡς ἀπ' ὀμμάτων Soph. O. C. 15 u. öfter; καλλίστων ἀπ' ὀμμάτων αἰσχρῶς τὰ κλεινὰ πεδί' ἀπώλεσας Eur. Tr. 768; ἀπὸ ληκυϑίου διαφϑερῶ Ar. Ran. 1200; λογίζεσϑαι ἀπὸ χειρός, an den Fingern abzählen, Vesp. 676; μηνύειν ἀπὸ τῶν βλεμμάτων καὶ τῶν λόγων ταῠτα Antiphan. Ath. II, 38 b; viele Verbindungen der Art werden adverbialisch, ἀπὸ γλώσσης Thuc. 7, 10; vgl. δίκαι οὐκ ἀπὸ γλώσσης Aesch. Ag. 813; ἀπὸ στόματος, mündlich, Plat. Theaet. 142 d; wie Philem. com. B. A. 436 durch ἀπὸ μνήμης erkl.; dafür sagt Cratin. ἀπὸ γλώσσης φράσω, μνημονεύω γὰρ καλῶς, Ib.; ἀφ' ἁγνοῠ στόματος Aesch. Eum. 283; ἀπὸχειρός Ar. Vesp. 676; ἀπὸ ψυχῆς κακῆς Aesch. Ag. 1643; ἀπὸ γνώμης, von Herzen, Eum. 671; ἀπὸ γνώμης σοφῆς Eur. Ion. 1313; ὅλας ἀπὸ κραδίας Theocr. 29, 4; ἀπ' οὐδενὸς δολερο ῦ νόου Her. 3, 135; ἀπ' εὐνοίας. mit gutem Herzen, Plut. Them. 12; ἀπὸ μιᾶς ὁρμῆς Thuc. 7, 71; ἀπὸ σπουδῆς. eifrig, Il. 7, 359; Ar. Equ. 541; ἀπὸ δικαιοσύνης Her. 7, 164. Aehnlich ὀξύτης σώματος ἡ ἀπὸ τῶν ποδῶν Plat. Legg. VIII, 832 e; ἀπὸ τῶν ὑμετέρων ὑμῖν πολεμεῖ συμμάχων Dem. 4, 34, von euren Bundesgenossen aus, d. i. vermittelst eurer Bundesgenossen; ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων ἀποτρέπειν τινά Thuc. 6, 19; ἀπὸ ῥητορικῆς πεῖσαι Arist. rhet. 1, 1; vgl. ἡ ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειϑώ Plat. Gorg. 453 b; ἡ ἀπὸ τοῦ στόματος δύναμις Conv. 215 c. Vgl. C. 2); – ζῆν ἀπό τινος, von etwas leben, Ar. Pax 825; ἀπὸ ϑήρης Her. 4, 22. 46. 103; ἀπὸ σμικρᾶς δαπάνης Thuc. 1, 91 u. öfter; ἀφ' ὧν ψυχὴ τρέφεται Plat. Prot. 313 e. Im N. T. ἐσϑίειν ἀπό τινος. So τρέφειν τὸ ναυτικὸν ἀπὸ προσόδων Thuc. 1, 187; στράτευμα συνέλεξε ἀπὸ τούτων τῶν χρημάτων, mit diesem Gelde warb er ein Heer, Xen. An. 1, 1, 9 u. öfter; βίος ἦν αὐτοῖς ἀπὸ σιδηρείας 5, 5, 1; βίον ἔχειν ἀπὸ ϑαλάττης Plut. Symp. 8, 8, 2; ähnl. ἀπὸ παντὸς κερδαίνειν Mem. 2, 9, 4; ἀφ' ὥρας ἐργάζεσϑαι, mit der Schönheit Erwerb treiben, Plut. Timol. 14; vgl. ὠφελεῖν, ὀνίνασϑαι u. ä.; oft ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων, z. B. ἀμύνασϑαί τινα Thuc. 6, 83; ἀπὸ τῶν παρόντων, ἀπὸ τῆς παρούσης δυνάμεως Xen. Oec. 9, 15, von dem Vorhandenen aus, nach Kräften, s. unten. – Ganz adverbial, ἀπὸ τοῦ προφανοῠς, = προφανῶς, Thuc.. 2, 93; ἀπὸ τοῦαὐτομάτου Plat. Prot. 323 c. Ebenso ἀπὸ τοῦ εὐϑέος, u. Sp. ἀπὸ κράτους, ἀπὸ σπουδῆς = σπουδαίως u. dgl. – 5) Seltener bezeichnet es den Stoff, ἀπὸ κέδρου, von Cedernholz, Theocr. ep. 7, 4; ἀπὸ γλυκερῶ μέλιτος Theocr. 15, 117; ἔνδυμα εἶχεν ἀπὸ τριχῶν καμήλου Matth. 3, 4; ähnl. ὀπώρα ἀπ' ἀμπέλου Soph. Trach. 703; βοὸς ἀφ' ἁγνῆς γάλα Aesch. Pers. 606, wo mehr das Herkommen davon hervortritt. Hierher sind Vrbdgn zu rechnen, wo es das Gewicht angiebt, στέφανος ἀπὸ πεντήκοντα ταλάντων Pol. 22, 13, u. öfter, s. στέφανος u. vgl. Dem. 18, 92, im Psephisma. – 6) wegen; auf Veranlassung; wohin manche Beispiele aus 3) u. 4) gezogen werden können, ϑαυμάζειν τινὰ ἀπό τινος, Jemand wegen etwas bewundern, ἀφ' ἑαυτοῦ, aus eigenem Antrieb, von selbst, Thuc. 8, 6; Plat. Rep. III, 409 a u. sonst; auch wird verstärkend ἕνεκα hinzugstzt, ἀπὸ βοῆς ἕνεκα von wegen des Geschreies, bloß um zu schreien, Thuc. 8, 92. Womit – 7) die Bdtg zufol ge, nach, gemäß zusammenhängt, ἀπ' ὀρνίϑων, nach dem Vogelfluge, Aesch. Ag. 160; ἀπὸ χρήσιος, nach dem Orakel, Pind. Ol. 13, 73; ϑῆλυς ἀπὸ χροιᾶς, der Farbe nach, Theocr. 16, 49; ἀπὸ τῆς ὄψεως Ἑλληνικός Antiphan. Ath. XII, 544 f; ἀπό τινος καλεῖσϑαι, wonach genannt werden, Her. 7, 74; τὴν ἐπωνυμίαν ἔχειν ἀπό τινος Thuc. 1, 46, s. καλεῖν; κρίνειν ἀπ' αὐτῶν τῶν ἔργων, nach den Handlungen (von diesen aus) urtheilen, Dem. 2, 27; εἰ ἀπὸ τῆς συνήϑους εὐηϑείας εἰσεληλυϑότες καϑεδεῖσϑε 25, 12; ἀπὸ σημείου ἑνός, auf ein Zeichen, Thuc. 2, 90; vgl. Xen. An 2, 5, 32 Pol. 5, 69; ἀπὸ κελεύσματος Thuc. 2, 92; ἀπὸ συμμαχίας αὐτόνομοι, nach dem Bündniß, 7, 57; ἀπὸ παραγγέλσεως Xen. An. 4, 1, 5; ἀπὸ τοῦ συγκειμένου Paus. 8, 10. Aehnl. οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ ἀπὸ τούτων γε Plat. Gorg. 477 d; ὡς ἔστιν ὁρᾶν ἀπὸ τῶν στεφάνων, wie man aus den Kränzen sieht, Luc. bis acc. 23; καταμαϑεῖν ἀπό τινος, aus etwas abnehmen, Plut. Anton. 1; ἀφ' ὧν ἔγραψε, nach seiner Schrift zu urtheilen, ib. 5. – Bei ἀπὸ κυάμου καϑιστάναι ἄρχοντα Xen. Mem. 1, 2, 9, οἱ ἀπὸ τοῦ κυάμου βουλευταί Thuc. 8, 69, wie βουλὴ ἡ ἀπὸ τοῠ κυάμου, ist wohl mehr an: »vermittelst der Bohne«, durchs Loos gewählt zu denken; ἡ ἀπὸ τιμημάτων πολιτεία, die nach dem Census eingerichtete Verfassung, Plat. Rep. VIII, 550 c; vgl. ἀπὸ συμβόλων πίνειν Alexis Ath. IV, 134 c. – Unmittelbar an A 1) schleßen sich noch – 8) die Verbdgn λύειν ἀπό τινος, Hes. Th. 501; vgl. Plat. Rep. IX, 571 e; ἐλευϑεροῠν ἀπό τινος, Thuc. 2, 71; μουνωϑεῖσ' ἀπὸ πατρός, Eur. I. A. 673; – u. ἀπὸ τούτου λογιστέον, davon muß man abziehen, subtrahiren, Dem. 27, 36; wie ἀπαλείφειν ἀπὸ τοῦ, ἐγγεγραμμένου (ὀφλήματος)), 58. 50. Mit C. 4) hängt noch zusammen der bei Sp. vorkommende Ausdruck ἀπὸ γυμνῆς τῆς κεφαλῆς μάχεσϑαι, mit bloßem Haupte kämpfen; ebenso ἀπ' ὀρϑῆς τῆς κεφαλῆς, mit aufgerichtetem Haupte, ἀπὸ ψιλῆς τῆς κεραίας πλεῖν, mit nackten Spieren segeln, Lac. Tox. 19; ἀπὸ γυμνοῦ προσώπου προσλαλεῖν, Nigr. 11.
In der Zusammensetzung bedeutet ἀπό 1) weg, ab, fort, ἀποβαίνω, ἀπάγω, ἀπολύω. – 2) das Ab-, Nachlassen, Aufhören, ἀπαλγέω. ἀπεῖπον, und – 3) Fertigmachen, Vollenden, ἀπεργάζομαι. – 4) zurück, wenn die Handlung als eine Pflicht erscheint, deren man sich entledigt, ἀποδίδωμι. – 5) ein Verwandeln in etwas. Machen zu etwas, ἀπανδρόω, ἀπανϑρωπίζω. – 6) wie das α privativ. den Begriff des simplex aufhebend, ἀπόϑεος, ἀπάνϑρωπος. Zuweilen dient es nur zur Verstärkung des Verbalbegriffs. – Das ο wird von ältern Ep. vor den liquidis, vor δ u. digamma aeol., bei den Att. nur vor ρ in der Arsis lang gebraucht. Spätere brauchen lieber dann ἀπαί; – das α wird in langen Wörtern mit vielen Kürzen, wie ἀπονέεσϑαι, lang. – Ueber die Anastrophe s. Lehrs Quaestt. epp. p. 68 sqq.
-
38 αλλαλων
-
39 γευω
1) давать (по)пробовать(τινὰ μέθυ Eur.; τοὺς σκύλακας αἵματος Plat.; τινὰ λόγων καὴ μαθημάτων Plut.)
2) преимущ. med. отведывать, пробовать(μέλιτος Plat.; τοῦ νέκταρος καὴ τῆς ἀμβροσίας Arst.)
γεῦσαι λαβών Arph. — возьми и попробуй;δουρὸς ἀκωκῆς γεύσασθαι Hom. — отведать острия копья, т.е. получить рану копьем;γεύσασθαι ἀλλήλων ἐγχείαις Hom. — померяться друг с другом копьями3) med. изведывать, вкушать, узнавать, познавать(πόνων Pind.; μόχθων Soph.; πένθους Eur.; ἐλευθερίης Her.; κακῶν Luc.; ἄρτι γεγευμένος φιλοσοφίας Plut.)
οἱ γευσάμενοι τῶν νόμων Plat. — приучившиеся к законности4) med. поедать(ἀλλήλων Thuc.)
-
40 εαυτου
1) pron. reflex. 3 л., реже 1 и 2 (часто усил. посредством αὐτός) себя самого, себя самой(ἑαυτὸν σφάττειν Xen., Arst.; αὑτὸν αἰνῶ Aesch.)
αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν Plat. — самому защищать себя;παρ΄ ἑαυτῷ Xen. — у себя, в своем доме;οἴκαδ΄ εἰς ἑαυτῶν Arph. — к себе домой;τὸ ἑαυτοῦ Thuc. — личные интересы;αὐτὸ ἐφ΄ ἑαυτό Plat. и αὐτὸ καθ΄ αὑτό Arst. — нечто (существующее) само по себе, т.е. абсолютное;τὸ γιγνώσκειν αὐτὸν ἑαυτόν Plat. — самопознание;ἐν ἑαυτῷ γενέσθαι Xen. — прийти в себя;πλουσιώτεροι ἑαυτῶν γιγνόμενοι Thuc. — превзошедшие себя самих в богатстве, т.е. ставшие богаче прежнего;τῇ εὐρύτατος αὐτὸς ἑωυτοῦ (ὅ πόντος) Her. — там, где море достигает наибольшей своей ширины3) pl. (= ἀλλήλων См. αλληλων) друг друга, взаимноπαρακελευόμενοι ἐν ἑαυτοῖς Thuc. — ободряя друг друга;
καθ΄ αὑτοῖν Soph. — друг против друга
См. также в других словарях:
ἀλλήλων — of one another neut gen pl ἀλλήλων of one another fem gen pl ἀλλήλων of one another masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αλλήλων — ἀλλήλων (ΑΜ) (αλληλοπαθής αντωνυμία σε γενική πληθυντικού τών τριών γενών, δίχως ονομαστική δηλώνει αμοιβαία ενέργεια ή κατάσταση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή πράγματα αμοιβαία) ο ένας τον άλλον, ο ένας στον άλλον, ο ένας προς τον άλλον … Dictionary of Greek
τἀλλήλων — ἀλλήλων , ἀλλήλων of one another neut gen pl ἀλλήλων , ἀλλήλων of one another fem gen pl ἀλλήλων , ἀλλήλων of one another masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλοιν — ἀλλήλων of one another neut gen/dat dual ἀλλήλων of one another masc gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλοις — ἀλλήλων of one another neut dat pl ἀλλήλων of one another masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλοισι — ἀλλήλων of one another neut dat pl (epic ionic aeolic) ἀλλήλων of one another masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλοισιν — ἀλλήλων of one another neut dat pl (epic ionic aeolic) ἀλλήλων of one another masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλω — ἀλλήλων of one another neut acc dual ἀλλήλων of one another masc acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλληλέων — ἀλλήλων of one another masc/fem gen pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλαιν — ἀλλήλων of one another fem gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλλήλαις — ἀλλήλων of one another fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)