-
1 λῡσί-μαχος
λῡσί-μαχος, Kampf, Streit auflösend, schlichtend, zum Wortspiel mit dem bekannten Eigennamen benutzt, Lucill. 114 Rutin. 9 (XI, 210. V, 71); Ar. Lys. 554 bildet deshalb auch das fem. λυσιμάχη.
-
2 λυσίμαχος
λῡσῐ-μᾰχος, -ον,A ending strife, freq. as pr. n.; used with a play on the meaning, AP5.70 (Rufin. or Pall.), 11.210 (Lucill.):— fem. [full] λῡσῐμάχη, Ar. Pax 992 (anap.), Lys. 554 (pl.).2 - μαχος, ἡ, a gem, Plin.HN37.172.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λυσίμαχος
-
3 λῡσίμαχος
λῡσί-μαχος, Kampf, Streit auflösend, schlichtend, zum Wortspiel mit dem bekannten Eigennamen benutzt -
4 λύω
Grammatical information: v.Meaning: `loosen, liberate, make loose, destroy, pay'.Other forms: aor. λῦσαι, fut. λύσω, perf. midd. λέλῠμαι, aor. pass. λῠθῆναι (Il.), aor. midd. also λύμην, λύ(ν)το (Hom.), perf. act. λέλῡκα.Compounds: very often with prefix, e.g. ἀνα, ἀπο-, δια-, ἐκ-, κατα-, παρα-. As 1. member λῦσ(ι)- in governing compp., e.g. λυσί-πονος, λυσι-τελής (s. v.), PN like Λυσί-μαχος, shortname Λυσίας a. o.; as 2. member in βου-λῡ-τός (s. v.).Derivatives: 1. λύσις `loosenig, liberation' (Ω 655 a. ι 421; cf. Krarup Class. et Med. 10, 4f.. Benveniste Noms d'agent 77, Holt Les noms d'action en - σις 71ff., Porzig Satzinhalte 196), from the prefixcompp. ἀπό-, ἀνά-, διά-, κατά-, ἔκ-λυσις etc. (Thgn., Sol., IA; cf. Holt [s. Index]); davon ( κατα-, ἀπο-)λύσιμος `good for loosening etc.' (trag., Pl., Arist.; Arbenz 66 u. 68); also λύσιος `bringing loosening', surn. of the gods, esp. Dionysos (Pl., Plu.). 2. λύματα pl. = ἐνέχυρα (Suid.); but κατάλῠ-μα n. `inn' (hell.) with - μάτιον (hell. pap.) from κατα-λύω `dismiss, unloose'. 3. Aeol. Dor. λύα f. (Alc., Pi.), λύη (Hdn. Gr.) `loosening, saparation, στάσις'; from it, but deviant in meaning, Λυαῖος, - αία surn. of Dionysos resp. the Great Goddess ( Anakreont., IG 5: 2, 287 [I--IIp]; Tim. Pers. 132), cf. Danielsson Eranos 5, 52 and Sandsjoe Adj. auf - αιος 11 w. n. 1, Lat. LW [loanword] Lyaeus. - 4. ( ἀνα-, κατα-) λυτήρ, - ῆρος m. `liberator, looser, arbiter' (A., E., hell. inscr.) with ( ἐκ-)λυτήριος `loosing, liberating' (Hp., trag.); λυτήριον = λύτρον (Pi., A. R.), but καταλυτήριον = κατάλυμα (Poll., s. above). Fem. λύτειρα (Orph.; Fraenkel Nom. ag. 1, 128), also λυτηριάς (Orph.). 5. δια-, κατα-, ἀνα-, συν-λύτης `looser, resp. loging guest, looser, conciliator' (Th., resp. Plb.); here and after λύσις, λύω ( ἀνα-, κατα-, ἐκ-, παρα- etc.) λυτικός `good for loosing.' (Pl., Arist.). - 6. λύτρον `ransom' (usu. pl.), `substitute, retribution' (Pi., IA.; Fraenkel Nom. ag. 1, 203 f., Chantraine Formation 332) with ( ἀπο-, παρα-, ἐκ-)λυτρόω, - όομαι `give free for ransom etc.' (Att.), from where (-) λύτρωσις, λυτρώσι-μος, λυτρωτής, ἀπολυτρωτικός (hell.).Etymology: The regular Greek formal system is the result of nivellation. Old was the athematic aorist λύ-μην, λύ-το (Schwyzer 740, Chantraine Gramm. hom. 1, 382), new prob. the themat. present λύω with original short (Hom.), then also long (Att.; sts. also Hom.) υ, prob. after λῦσαι etc. (cf. Schwyzer 686, Chantraine 1, 372; also Schulze Q. 387 f., Bonfante Emerita 1, 117). Further agrees with λῠ́ω Lat. luō `mend, pay', to which solvō (from *sĕ-luō) `solve'; the long vowel in so-lū-tus and in Skt. lū-na- `cut off' has an agreement in βου-λῡ-τός (against λύ-το, λύ-σις etc.). The Skt. verb deviates both formally and semantically ('cut off, divide, destroy usw.') with the nasal presents lu-nā́-ti, lu-no-ti; the other finite forms are much later; on full grade verbal nouns (e.g. laví-, lavítra-) s. on λαῖον (not in λοι-δορέω). - From other languages there are isolated verbal nouns or verb forma, which are unimportant for Greek, like Goth. lun acc. sg. ' λύτρον, ransom'; with n-suffix Alb. laj `pay a debt' (from IE *lǝu̯n-i̯ō?). Besides with s-enlargement Germ. e.g. Goth. fra-liusan `lose' (IE * leus-) wiht fralusts `loss' (IE. * lus-ti-), fra-lus-nan `be lost'. - More forms WP. 2, 407 f., Pok. 681 f., W.-Hofmann s. 2. luō.Page in Frisk: 2,149-150Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λύω
-
5 λυσιμαχος
См. также в других словарях:
λυσίμαχος — I (Πέλλα 361 – Κύρου πεδίον, Φρυγία Μικράς Ασίας 281 π.Χ.). Μακεδόνας στρατηγός, ηγεμόνας (323 305 π.Χ.) και κατόπιν βασιλιάς της Θράκης (305 281) και της Μακεδονίας (286 281). Ακολούθησε τον Μέγα Αλέξανδρο στην Ασία ως σωματοφύλακάς του, όπου… … Dictionary of Greek
φυγόμαχος — η, ο / φυγόμαχος, ον, ΝΜΑ αυτός που αποφεύγει τη μάχη λόγω δειλίας νεοελλ. μτφ. αυτός που υποχωρεί μπροστά στις δυσκολίες, που δεν καταβάλλει έντονες προσπάθειες για την επίτευξη ενός στόχου. [ΕΤΥΜΟΛ. < φυγο (< θ. φυγ τού αορ. β ἔ φυγ ον… … Dictionary of Greek
παυσίμαχος — Ιστορικός και γεωγράφος από τη Σάμο. Έζησε σε άγνωστη εποχή. Έγραψε τις Κτίσεις, ιστορία και περιγραφή της Γης. * * * ον, Α επιγρ. αυτός που καταπαύει τη μάχη. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος, < θ. παυσ(ι) τού παύω (πρβλ. παῦσις) + μαχος … Dictionary of Greek
