-
1 κεραμώ
-
2 κεραμῶ
-
3 Κεράμω
Κέραμοςpotter's earth: masc nom /voc /acc dualΚέραμοςpotter's earth: masc gen sg (doric aeolic)——————Κέραμοςpotter's earth: masc dat sg -
4 Κεράμῳ
Βλ. λ. Κεράμω -
5 κεράμω
κέραμοςpotter's earth: masc nom /voc /acc dualκέραμοςpotter's earth: masc gen sg (doric aeolic)κεραμόωroof with tiles: pres imperat act 2nd sg (doric aeolic)κεραμόωroof with tiles: imperf ind act 3rd sg (doric aeolic)——————κέραμοςpotter's earth: masc dat sg -
6 κεράμῳ
Βλ. λ. κεράμω -
7 Κεράμωι
Κεράμῳ, Κέραμοςpotter's earth: masc dat sg -
8 κεράμωι
κεράμῳ, κέραμοςpotter's earth: masc dat sg -
9 κέραμος
κέραμος, ὁ, Töpfererde, Töpferthon; Hom. ep. 14; Plat. Tim. 60 d; Ath. I, 28 c u. A. – Alles aus Töpfererde gemachte, Töpferwaaren, z. B. irdener Weinkrug, Il. 9, 469; κέραμος πλήρης οἴνου Her. 3, 6, öfter, übh. Flasche, Krug. – Dachziegel, καὶ τοῦ τέγους τὸν κέραμον αὐτοῦ χαλάζαις στρογγύλαις ξυντρίψομεν Ar. Nubb. 1111; λίϑοις τε καὶ κεράμῳ βάλλειν Thuc. 2, 4, vgl. 4, 48; Sp., wie Hdn. 7, 13, 11; – das Dach, Antiphil. 12 Parmen. 8 (IX, 71. 114); übertr. auch von der Schildkröte, Ar. Vesp. 1295. – Auch das Gefängniß, der Kerker, χαλκέῳ δ' ἐν κεράμῳ δέδετο Il. 5, 387, nach Eustath. cyprisch.
-
10 κεραμος
ὅ1) горшечная глинаὁ ὠμὸς κ. Arst. — сырая глина;
ὅ ὀπτώμενος κ. Arst. — обожженная глина2) глиняный сосуд, жбан(κ. πλήρης οἴνου Her.; πολλὸν ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο Hom.)
3) собир. глиняная посуда Arph.4) черепица(ὅ κ. τοῦ τέγους Arph.; λίθοις καὴ κεράμῳ βάλλειν Thuc.)
5) черепичная кровля Arph., Anth., pl. NT.7) темница -
11 κατερέφω
A cover over, roof,τὰς σκηνὰς κλήμασιν Plu.Caes.9
;ἀλλήλους τοῖς θυρεοῖς Id.Ant.49
:—[voice] Med., roof over for onesclf or what is one's own, ;ὡς ὅτε τις κεράμῳ κατερέψεται ἑρκίον ἀνήρ A.R.2.1073
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κατερέφω
-
12 στέγω
στέγω, lat. tego, decken, bedecken, beschützen; στέγει δὲ πύργος, Aesch. Spt. 779; πύργοι, οἳ πόλιν στέγουσιν, Soph. O. C. 15; daher = in sich enthalten, τόδ' ἄγγος ἴσϑι σῶμα τοὐκείνου στέγον, El. 1107; auch = mit Stillschweigen bedecken, verschweigen, τί χρὴ στέγειν ἢ τί λέγειν, Phil. 136; vollständig, ἥξει, κἂν ἐγὼ σιγῇ στέγω, O. R. 341; κακόν τι στέγεις ὑπὸ σκότῳ, Eur. Phoen. 1220; δάκρυον ὄμματ' οὐκέτι στέγει, I. A. 888, kann die Thräne nicht mchr zurückhalten; οὕτω γὰρ ἅτε κρύπτεσϑαι δεῖ, μᾶλλον ἂν στέγεσϑαι, Thuc. 6, 72, u. öfter; οὗ τὸ ὕδωρ ἀγγεῖον οὐδὲν στέγει, Plat. Rep. X, 621 a, vgl. Critia. 111 d, u. öfter; ἀσπίδες στέγουσι τὰ σώματα, Xen. Cyr. 7, 1, 33, v. l. στεγάζουσι; Pol. στέγειν τὸ κριϑέν, 4, 8, 2, wie οὐκ ἔστεξε τὸν λόγον, verschwieg ihn nicht, 8, 14, 5; – abhalten, abwehren, τί, Aesch. πύργον στέγειν εὔχεσϑε πολέμιον δόρυ, Spt. 198, vgl. Suppl. 128; auch med., παρδαλέᾳ στέγετο ὄμβοους, Regengüsse von sich abhalten, abwehren, Pind. P. 4, 81; εὖ κατηρέψασϑε κεράμῳ τὸ νῶτον, ὥςτε τὰς πληγὰς στέγειν, Ar. Vesp. 1295; Plat. Tim. 78 e; τὴν ἐπιφορὰν τῶν βαρβάρων, Pol. 3, 53, 2; D. Sic. 11, 32; – ναῠς οὐκ ἐστέξατο κύμα, Phalaec. ep., d. i. das Schiff wurde leck; u. so bes. Feuchtigkeit abhalten, νῆες οὐδὲν στέγουσαι, Thuc. 7, 94; vgl. οἰκία στέγουσα, Inscr. 103, sarta tecta; auch = eine Feuchtigkeit in sich halten, nicht auslaufen lassen. – Bei Sp. übh. aushalten, ertragen, dulden, Anthol. u. A., wie N. T.
-
13 ΔΕ'ω
ΔΕ'ω, binden; Wurzel Δε-; ältere Nebenform δίδημι, welches vgl.; Sanskrit ved. dâ »binden«, dâman »Strick«, dâmâ »Fessel«, s. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 57. 199. A verbo der Attischen Prosa δέω, δήσω, ἔδησα, δέδεκα, δέδεμαι, ἐδέϑην; futur. exact. δεδήσομαι, z. B. Plat. Rep. II, 361 e; futur. pass. δεϑήσομαι Demosth. 24, 126. 131. 190. 191; auch in ου wird oft contrahirt, z. B. δοῦσαν Dinarch. ap. Poll. 8, 72. Bei Hippocrat. perfect. δέδεσμαι. Bei Homer oft Formen vom aorist. act. ἔδησα; außerdem: δέοιμι, Odyss. 8, 352; imperat. δεόντων, Odyss. 12, 54, Scholl. Didym δεόντων: Ἀρίσταρχος γράφει διδέντων, ὡς τιϑέντων, s. δίδημι; δέον 3 plur., Odyss. 12, 196; δήσειν, Iliad. 21, 454; medium δέοντο, Iliad, 18, 553; ἐδήσατο, öfters; δησάσκετο, Iliad. 24, 15; δησαίμην, Iliad. 8, 26; δησάμενος, Iliad. 17, 290; δησάμενοι, Odyss. 2, 430; δέδετο, Odyss. 24, 229; passiv. δέδετο, Iliad. 5, 387; δέδεντο, Odyss. 10, 92. Vgl. die Homerischen composita ἐκδέω, ἐνδέω, ἐπιδέω, καταδέω, περιδέω, συνδέω, ὑποδέω. Oefters ist es schwer, zu entscheiden, ob eines dieser compos. in tmesi vorliegt. oder das simplex: Odyss. 12, 196 πλείοσί μ' ἐν δεσμοῖσι δέον; Odyss. 12, 161 ἀλλά με δεσμῷ δήσατ' ἐν ἀργαλέῳ; Iliad. 5, 386. 387 ὅτε μιν Ὦτος κρατερός τ' 'Εφιάλτης δῆσαν κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ· χαλκέῳ δ' ἐν κεράμῳ δέδετο; vgl. Iliad. 2, 111 Ζεύς με μέγα ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ; Iliad. 22, 398 ἐκ δίφροιο δ' ἔδησε; 23, 854 ἱστὸν δ' ἔστησεν νηός, ἐκ δὲ πέλειαν μηρίνϑῳ δῆσεν ποδός; Iliad. 10, 475 παρ' αὐτῷ δ' ὠκέες ἵπποι ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο; vgl. Iliad. 23, 121 τὰς μὲν ἔπειτα Ἀχαιοὶ ἔκδεον ἡμιόνων; zweifelhaft ist auch die öfters wiederkehrende Wendung ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, Odyss. 2, 4, αὐτίκ' ἔπειϑ' ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 5, 44. Das composit. ὑποδέω kommt überhaupt nur in solchen Stellen mit zweifelhafter Tmesis vor. Wirklich mediale Bdtg ist wohl in der Redensart ποσσὶν ὑπὸ ἐδήσατο πέδιλα; zweifelhaft in dieser Hinsicht ist z. B. Odyss. 2, 430 δησάμενοι ὅπλα ἀνὰ νῆα, wo recht gut das medium Homerisch in der Bdtg des activi stehn kann; sicher ist so, medium Homerisch = activ., wohl Iliad. 18, 553 zu nehmen, ἄλλα (δράγματα) δ' ἀμαλλοδετῆρες ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο. Meistens ist δέω bei Homer im eigentlichen physischen Sinne gebraucht, wie z. B. auch Iliad. 1, 406 von einer wirklichen Fesselung des Zeus zu verstehn. Zweifelhaft ist Odyss. 8, 852, wo dem Hephästus Poseidon sich zum Bürgen für Ares anbietet, Hephästus jedoch antwortet πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι μετ' ἀϑανάτοισι ϑεοῖσιν, εἴ κεν Ἄρης οἴχοιτο χρέος καὶ δεσμὸν ἀλύξας; hier kann δέοιμι bildlich sowohl wie eigentlich genommen werden, vgl. Apollon. Lex. Hom. p. 57, 30 δέοιμι· δεσμεύοιμι und die Scholl., in denen berichtet wird, daß Aristarch πῶς ἂν εὐϑύνοιμι geschrieben habe. Sicher bildlich ist Iliad. 14, 73 ἡμέτερον δὲ μένος καὶ χεῖρας ἔδησεν; und, mit einem genitiv., Odyss. 4, 380. 469 ὅς τίς μ' ἀϑανάτων πεδάᾳ καὶ ἔδησε κελεύϑου, wer mich an der Fahrt hindert. Mit doppeltem accusat., in eigentl. Bdtg, Odyss. 12, 50 δησάντων σ' ἐν νηὶ ϑοῇ χεῖράς τε πόδας τε ὀρϑὸν ἐν ἱστοπέδῃ, vgl. Apoll. Lex. Hom. p. 58, 13. Das Bindemittel im dativ., Iliad. 21, 50 δῆσε δ' ὀπίσσω χεῖρας ἐυτμήτοισιν ἱμᾶσιν. – In der Bdtg verbinden, eine Wunde, Odyss. 19, 457 ὠτειλὴν Ὀδυσῆος δῆσαν ἐπισταμένως; vgl. Iliad. 13, 599 αὐτὴν (eine verwundete Hand) ξυνέδησεν ἐυστρεφεῖ οἰὸς ἀώτῳ, σφενδόνῃ. – Folgende: Plat. Cratyl. 404 a; Her. 4, 72; Ar. Ach. 1137; πρός τι, an etwas, Thuc. 3, 103; δεδεμένοι πρὸς ἀλλήλους 4, 47; πρὸς κίονα Soph. Ai. 108; κίονι 240; πρός τινι, Aesch. Prom. 15; ἐς πέδας δήσαντες, ἐν πέδαις ἐδεδέατο, Her. 5, 77. 1, 66, u. öfter; ἐν μακαρίᾳ ἀνάγκῃ Plat. Rep. VIII, 567 c; bes. = ins Gefängniß werfen, ἐν δημοσίῳ δεσμῷ δεϑείς Legg. IX, 864 e, u. öfter, wie bei den Rednern; vgl. Lys. 6, 23; ἐν τῷ ξύλῳ, Dem. 24, 146; δεδέσϑαι ποδοκάκῃ τὸν πόδα 24, 105; Ggstz ἀναλύειν, Teleclid. Plut. Pericl. 16; – übertr., κέρδει καὶ σοφίᾳ δέδεται Pind. P. 3, 54; λύπῃ, Eur. Hipp. 160; τὸ στόμα μου δέδεται Lucill. 48 (XI, 138), wie behext, durch Zauber.
-
14 κατ-ερέφω
κατ-ερέφω, bedachen, bedecken; τὰς σκηνὰς κλήμασιν Plut. Caes. 9; ἀλλήλους τοῖς ϑυρεοῖς Anton. 49. – Med. sich bedecken; aor. bei Ar. Vesp. 1254; κεράμῳ κατερέψεται ἑρκίον ἀνήρ Ap. Rh. 2, 1074.
-
15 κών-ωψ
κών-ωψ, ωπος, ὁ, die Mücke, Stechmücke, nach ihrem Stachel benannt; Her. 2, 95; Aesch. Ag. 893; Ar. Equ. 1038; Arist. H. A. 4, 7 u. A.; ὀξηρῷ φυόμενος κεράμῳ Dionys. 4 (XII, 108); vgl. Arist. H. A. 5, 19; Ael. H. A. 2, 4; ἐξ ὕδατος φϑειρομένου S. Emp. pyrrh. 1, 41.
-
16 ὀροφή
ὀροφή, ἡ (ἐρέφω), die obere Decke eines Zimmers, ὑψόϑεν ἐξ ὀροφῆς, Od. 22, 298; Ar. Nubb. 174; Plat. Rep. VII, 529 b u. öfter; ἀναβάντες ἐπὶ τὸ τέγος τοῦ οἰκήματος καὶ διελόντες τὴν ὀροφὴν ἔβαλλον τῷ κεράμῳ, das Dach abdeckend, Thuc. 4, 48; τῷ πυρὶ κατελυμήνατο τὰς ὀροφάς, Pol. 5, 9, 3; Sp., wie Plut. Lacon. apophth. p. 222.
-
17 κατερεφω
покрывать(τὰς σκηνὰς κλήμασιν, ὀρύγματα φρυγάνοις Plut.)
; med. прикрывать себе, защищать(τὸ νῶτον κεράμῳ Arph.)
-
18 κέραμος
A potter's earth, potter's clay, Pl.Ti. 60d, Arist.Mete. 384b19, etc.; κ. ὠμός, ὀπτώμενος, ib. 380b8, 383a21.II anything made of this earth, as1 earthen vessel, wine-jar,ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο Il.9.469
, cf. Hdt.3.96; in collective sense, pottery, Ar.Ach. 902, Men.Sam.75, al.; κ. ἐσάγεται πλήρης οἴνου jars full of wine, Hdt.3.6, cf. 5.88, Alex.257.3, etc.2 tile, Ar.V. 1295 (of a tortoise's shell); collectively, tiling,τοῦ τέγους τὸν κέραμον αὐτοῦ χαλάζαις.. ξυντρίψομεν Id.Nu. 1127
, cf.Fr. 349, Th. 2.4;Κορίνθιος κ. IG22.1668.58
; Λακωνικός ib.463.69, 1672.188; roof, Pherecr.130.6, Herod.3.44, Gal.8.26, 9.824.III dungeon (said by Sch. to be Cyprian),χαλκέῳ ἐν κεράμῳ δέδετο Il.5.387
, cf. Thphr.Char.6.6 cod. M; pl., Nonn.D.16.162. (Possibly cogn. with Lat.cremo.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κέραμος
-
19 ἀλλήλων
Aἀλλήλοιϊν Il.10.65
, fem.- αιν X.Mem.2.3.18
codd.: dat. ἀλλήλοις, αις, οις, dual ἀλλήλοιν: acc. ἀλλήλους, ας, a, dual ἀλλήλω (fem.) X.Mem. 2.3.18, cf. LXX Ge.15.10, al.: the dual is rare in Prose: sg.,κεράμὡ ἁρμόττοντι πρὸς ἄλληλον IG2.1054.59
: (redupl. from ἄλλος):—of one another, to one another, one another; hence, mutually, reciprocally, used of all three persons, Il.4.62, Od.1.209, etc.: freq with Preps., ἐν ἀλλήλοισι among one another, Pi.P.4.223,etc.;τούτω..ἐν ἀλλήλαισι A.Pers. 188
; πρὸς ἀλλήλους, εἰς ἄλληλα, Id.Pr. 491, 1086 ; ἐπί, πρὸς ἀλλήλοις, Od.22.389, A.Pers. 506, Ag. 654;ἐξἀλλήλων X.Mem. 4.4.23
;κύκλὡ καὶ ἐξ ἀλλήλων δείκνυσθαι Arist.APr. 57b18
; παρ' ἀλλήλους, -α, Pl.Grg. 472c, Phdr. 264b ; ἡ δι' ἀλλήλων δεῖξις reciprocal proof, Arist.APr. 59a32,cf.D.L.9.89, etc.;μετ' ἀλλήλων Arist.Pr. 953b32
;πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα Pl.γργ. 451c
;ὑπ' ἀλλήλων A.Th. 821
(Wrongly interpreted by Gramm. as ἑαυτούς, -ῶν, Il.12.105, Th.2.70, E.Fr. 1124.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀλλήλων
-
20 κέραμος
κέραμος: anything of earthen ware, pot or jar, such as are sometimes found half buried in the earth (see cut), Il. 3.469; in Il. 5.387, χαλκέῳ ἐν κεράμῳ, serving as a dungeon (cf. the pit into which Joseph was thrown by his brethren).A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > κέραμος
См. также в других словарях:
κεραμῶ — κεραμόω roof with tiles pres subj act 1st sg κεραμόω roof with tiles pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κεράμω — Κέραμος potter s earth masc nom/voc/acc dual Κέραμος potter s earth masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κεράμω — κέραμος potter s earth masc nom/voc/acc dual κέραμος potter s earth masc gen sg (doric aeolic) κεραμόω roof with tiles pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) κεραμόω roof with tiles imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κεράμῳ — Κέραμος potter s earth masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κεράμῳ — κέραμος potter s earth masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κεράμωι — Κεράμῳ , Κέραμος potter s earth masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κεράμωι — κεράμῳ , κέραμος potter s earth masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέραμος — I Αρχαία δωρική πόλη της Μικράς Ασίας, στη βόρεια ακτή του Κεράτιου κόλπου. Ο Στράβων τη χαρακτηρίζει «πολίχνιον», ο Πτολεμαίος «πολίχνη» της Δωρίδας και ο Παυσανίας πατρίδα του Ολυμπιονίκη, Πολίτη. Η πόλη, που φαίνεται ότι καταστράφηκε από… … Dictionary of Greek
κατομβρούμαι — κατομβροῡμαι, έομαι (Α) 1. υγραίνομαι από το νερό τής βροχής, βρέχομαι («κεράμῳ δ οὐ χρῶνται οὐδὲ γὰρ κατομβροῡνται», Στράβ.) 2. (για τα μάτια) γεμίζω δάκρυα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + ὀμβροῦμαι «βρέχομαι»] … Dictionary of Greek
κεραμώνω — (ΑΜ κεραμῶ, όω) [κέραμος] καλύπτω με κεραμίδια στέγη, κεραμιδώνω αρχ. τοποθετώ τους στρατιώτες έτσι ώστε τα κεφάλια τους να καλύπτονται από τις ασπίδες … Dictionary of Greek
λυμαίνω — (AM λυμαίνω) [λύμη] μέσ. λυμαίνομαι επιφέρω όλεθρο, προξενώ φθορά, βλάπτω, καταστρέφω, ρημάζω (α. «οι ληστές λυμαίνονταν την ύπαιθρο» β. «τὴν ἀκρίδα τὴν λυμαινομένην ἡμῶν τοὺς καρπούς», Συνέσ. γ. «οὐχ ὁ θεὸς τὸ σῶμα λυμαίνεται, ἀλλ ἡ νοῡσος»,… … Dictionary of Greek
