-
1 κιδνόν
Grammatical information: adv.Origin: IE [Indo-European]X [probably] [609]? *ḱo, ḱe `this'Etymology: From the deictic particle IE. *ḱi in Lat. ci-s, Gr. ἐ-κεῖ (s. v.) etc., but in detail unclear. Bechtel Dial. 1, 349 assumes a νο-deriv. from neuter *κιδ = Goth. und hit-a `ἕως ἄρτι'. Pisani too Anales de filcl 6, 213ff. identifies *κιδ with Goth. hit-a ; - νον however would be νῦν `now' with Cyprian development of υ to ο; cf. Hitt. kinun `now'. Here acc. to P. also ἀ-κιδνός `weak, small', comp. ἀ-κιδνότερος, prop. "la persona o cosa che meno di un'altra si trova `κιδνον'"(?) or `not at the right moment'(?).Page in Frisk: 1,850Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κιδνόν
-
2 κίδαφος
-
3 κίνδῡνος
κίνδῡνος, ὁ, die Gefahr, bes. im Kriege u. vor Gericht; μέγας, βαϑύς, Pind. Ol. 1, 81 P. 4, 107 u. öfter; τόν ϑ' ὑπ' Ἰλίῳ σέϑεν κίνδυνον Aesch. Ag. 857; κίνδυνον περᾶν Ch. 268; κινδύνῳ βαλεῖν τινα, in Gefahr stürzen, Spt. 1019. 1039; κίνδυνον αἴρεσϑαι μέγαν Eur. Heracl. 503, sich der Gefahr unterziehen, wie Dem. 60, 20; ἀναλαβέσϑαι Her. 3, 69; ὑποδύεσϑαι Xen. Cyr. 1, 5, 12; ῥίπτειν Eur. Rhes. 154, gew. ἀναῤῥίπτειν, wie κύβον ἀναῤῥίπτειν, s. das Verbum; ἐπιβάλλειν Plat. Theaet. 173 a; εἰς κίνδυνόν τινα καϑιστάναι, in Gefahr setzen, Thuc. 5, 99; ὁ κίνδυνος αὐτοῖς ἐγένετο περὶ ὅλης τῆς πόλεως Xen. Hell. 7, 1, 7; ἐν κινδύνῳ εἶναι Plat. Theaet. 142 b; εἰς κίνδυνον ἔρχεσϑαι Prot. 313 a (wie Xen. Cyr. 1, 4, 8); προϊέναι Theaet. 181 b; auch κίνδυνον κινδυνεύειν, Apol. 34 c; εἰς κίνδυνον ἐμβαίνειν Xen. Cyr. 2, 1, 15; ὑπομεῖναι 1, 2, 1; ὑποδύεσϑαι 1, 5, 12. – Κίνδυνός ἐστι mit folgdm inf., es ist Gefahr, es ist zu befürchten, daß, οὐ σμικρὸς κίνδυνός ἐστι ἐξαπατηϑῆναι Plat. Crat. 436 b; ἐκ τούτων κίνδυνος τὴν προγεγονυῖαν χάριν μειοῦσϑαι Xen. Mem. 2, 7, 9; κίνδυνος ἦν βασανισϑῆναι Lys. 13, 28. Aehnl. Eur. πόλιν κίνδυνος ἔσχε δορὶ πεσεῖν Hec. 4. – Auch = das Wagestück, die kühne Unternehmung, das sich in Gefahr Stürzen. Von Processen, κίνδυνος μέγας καὶ δεινὸς ἠγωνίσϑη Lys. 2, 34, u. oft bei den Rednern. – Das Wort scheint mit κινέω oder mit ΚΙΔ zusammenzuhangen.
-
4 κίδαλον
Grammatical information: ?Meaning: κρόμμυον H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: After Grošelj Živa Ant. 2, 209 from σχίζω (s. v.); cf. σχιστά τὰ γράμματα. καὶ τὰ κρόμμυα H. Prob. Pre-Greek ( κιδ-αλ-).Page in Frisk: 1,850Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κίδαλον
-
5 σκεδάννυμι
Grammatical information: v.Meaning: `to scatter, to spring, to drive apart', midd. `to disperse, to burst, to go apart, to spread' (Young Att.).Other forms: σκίδναμαι, - νημι (mostly ep. poet. Il.), σκεδάω? (s. below), fut. σκεδάσω (Thgn.), σκεδῶ (Att.), aor. σκεδάσαι, - σθῆναι (Il.), perf. pass. ἐσκέδασμαι (IA.); also without σ- (metr. cond or metr. used; s. Debrunner IF 45, 183ff., 57, 149 w. lit., Chantraine Gramm. hom. 1, 110) κεδάσσαι, - σθῆναι (poet. Il.), late pres. forms κεδάννυμι (AP), κεδόωνται (A. R.), ptc. κεδάων (Nic. Al. 283, better than σκεδάων), κεδαίομαι, - αίω (hell. epic).Derivatives: σκέδ-ασις f. `the scattering' (α 116 = υ 225, Hp. a. o.; Krarup Class. et Med. 10, 5, Porzig Satzinhalte 196), - ασμός m. (hell. a. late), ( δια-)-αστής m. `destroyer' (Ph.), ( δια-) - αστικός `scattering' (Dsc., Lyd.), - αστός `dissolvable' (Pl., Plu.).Etymology: The system σκεδάννυμι: σκίδνημι: σκεδάσαι was formed after wellknown examples like πετάννυμι, κεράννυμι a. o. (s. vv. and Schwyzer 697) from an unknown starting point (the aorist?). The other languages present nothing that could be compared directly with the Greek forms. Closest comes (after Jokl IF 30, 196) Alb. tshanj, tshaj `split, tear up, plough' from *sked-n̥-i̯ō. To this with nasal infix Av. sčandayeiti `break, destroy', to which may belong Skt. skhadate `split' (gramm.), if from IE *skh₂n̥d-; the last-mentioned forms can however also be explained from a d-enlarged nasal root * sk(h₂)en-d-. Without anlaut. s- the polyinterpretable Toch. AB kät- `strew (out)', pres. (B) katnau, katnaṃ with nā-suffix and unclear vowel (after v. Windekens Orbis 12, 464f. = Gr. κιδ-). To be mentioned still several verbal nouns, esp. with r-suffix, and verbs built to these: Arm. šert `chip, piece of wood', if from * sk(h₂)ed-ri- (anlaut uncertain), Lith. skedervà f. `splinter', Latv. skadrs `easy to split', Germ., e.g. MEngl. scateren, NEngl. scatter `scatter', MIr. scaindrim `split in two' etc., s. WP. 2, 558 f., 563f., Pok. 918f., 929f., W.-Hofmann s. scandula, Fraenkel s. kedė̃, Vasmer s. ščedryj w. further forms and rich lit. -- Cf. σχίζω. On κέδματα s. v.Page in Frisk: 2,721Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκεδάννυμι
См. также в других словарях:
κιδνόν — (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ἐνθάδε». [ΕΤΥΜΟΛ. Περιέχει το ΙΕ δεικτικό μόριο *ki, που απαντά επίσης στο λατ. ci s «εφεξής» «από εδώ και πέρα», και στο ἐκεῖ. Αβέβαιη η περαιτέρω δομή του. Κατά μία άποψη το κιδ συνδέεται με το γοτθ. hit a τής φρ. und hita … Dictionary of Greek
