-
1 ιππίας
ἱππίᾱς, ἵππιοςof a horse: fem acc plἱππίᾱς, ἵππιοςof a horse: fem gen sg (attic doric aeolic)ἱππίᾱς, ἱππίαςmasc acc plἱππίᾱς, ἱππίαςmasc nom sg (attic epic doric aeolic) -
2 ἱππίας
ἱππίᾱς, ἵππιοςof a horse: fem acc plἱππίᾱς, ἵππιοςof a horse: fem gen sg (attic doric aeolic)ἱππίᾱς, ἱππίαςmasc acc plἱππίᾱς, ἱππίαςmasc nom sg (attic epic doric aeolic) -
3 Ιππιας
ион. Ἱππίης - ου ὅ Гиппий1) старший сын Писистрата, тиранн афинский; изгнанный в 510 г. до н.э., бежал к Дарию Персидскому, которого склонил к походу на Грецию Thuc. etc.2) родом из Элиды; софист, современник Сократа, его именем названы два диалога ПлатонаἹ. Μείζων и Ἱ. Ἐλάττων
-
4 Ιππίας
-
5 Ἱππίας
-
6 ἱππίας
-
7 ιππία
ἱππίᾱ, ἵππιοςof a horse: fem nom /voc /acc dualἱππίᾱ, ἵππιοςof a horse: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)ἱππίᾱ, ἱππίαςmasc nom /voc /acc dualἱππίαςmasc voc sgἱππίᾱ, ἱππίαςmasc voc sg (attic)ἱππίᾱ, ἱππίαςmasc gen sg (doric aeolic)ἱππίαςmasc nom sg (epic)——————ἱππίᾱͅ, ἵππιοςof a horse: fem dat sg (attic doric aeolic)ἱππίαι, ἱππίαςmasc nom /voc plἱππίᾱͅ, ἱππίαςmasc dat sg (attic doric aeolic) -
8 ιππίαι
ἱππίᾱͅ, ἵππιοςof a horse: fem dat sg (attic doric aeolic)ἱππίαςmasc nom /voc plἱππίᾱͅ, ἱππίαςmasc dat sg (attic doric aeolic) -
9 ἱππίαι
ἱππίᾱͅ, ἵππιοςof a horse: fem dat sg (attic doric aeolic)ἱππίαςmasc nom /voc plἱππίᾱͅ, ἱππίαςmasc dat sg (attic doric aeolic) -
10 ιππίαν
ἱππίᾱν, ἵππιοςof a horse: fem acc sg (attic doric aeolic)ἱππίᾱν, ἱππίαςmasc acc sg (attic epic doric aeolic)ἱππίαςmasc acc sg -
11 ἱππίαν
ἱππίᾱν, ἵππιοςof a horse: fem acc sg (attic doric aeolic)ἱππίᾱν, ἱππίαςmasc acc sg (attic epic doric aeolic)ἱππίαςmasc acc sg -
12 ἵππος
Grammatical information: m. f.Meaning: `horse, mare' (Il.), collective f. `cavalry' (IA)Compounds: Very often in compp.: bahuvrihi ( λεύκ-ιππος), governing compp. ( ἱππό-δαμ-ος, ἱππ-ηλά-της), determin. compp. ( ἱππο-τοξότης); with transformed 2. member ( ἱππο-πόταμος, ἵππ-αγρος for ἵππος ποτάμιος, ἄγριος, Risch IF 59, 287; ἱππο-κορυστής, s. κόρυς); with metr. conditioned ἱππιο- for ἱππο- in ἱππιο-χαίτης, - χάρμης (ep.). As 1. member also augmentative, esp in plant-names ( ἱππο-λάπαθον a. o., Strömberg Pflanzennamen 30).Derivatives: A. Substantives: diminut. ἱππάριον (X.), ἱππίσκος `(small) statue of a horse' (Samos IVa) etc., ἱππίδιον as fishname (Epich.; Strömberg Fischnamen 100). - ἱππότης m. `horse-, chariot-driver' (Il.; in Homer always ἱππότᾰ with voc. = nom.; see Risch Sprachgesch. und Wortbed. 389ff), f. ἱππότις (Nonn.); ἱππεύς `horse-driver, chariot-fighter' (Il.), `cavalrist' (Sapph., A., Hdt.), `knight' as social class (Hdt., Ar., Arist.); from there ἱππεύω, s. C.; also as name of a comet like ἱππίας (Plin., Apul.; Scherer Gestirnnamen 107); ἱππών `stable' (Att. inscr., X.); ἱππάκη `cheese of mare-milk' (Hp.), also plant-name (Strömberg Pflanzennamen 136; formation like ἐριθάκη, ἁλωνάκη a. o.); ἵππερος "horse-fever" (Ar., like ἴκτερος, ὕδερος); ἱπποσύνη `art of driving, cavalry' (Il.; Urs Wyss Die Wörter auf - σύνη 23 u. 49). - B. Adjectives: ἱππάς f. `belonging to a horse, status and census of the knights in Athens' (Hp., Arist.); ἵππειος `belonging to a horse' (Il.); ἵππιος `id.' (Alc., Pi., trag.), often as epithet of gods (Poseidon, Athena etc.); from there Ίππιών as month-name (Eretria); ἱππικός `id.' (IA; Chantraine Et. sur le vocab. gr. 141); ἱππώδης `horse-like' (X.). - C. Verbs: 1. ἱππάζομαι, also with ἀφ-, ἐφ-, καθ- a. o., `drive horses, serve as riding-horse' (Il.) with ἱππασία, ἱππάσιμος, ἱππαστήρ, - άστρια, ἱππαστής, - αστικός, ἵππασμα, ἱππασμός. 2. ἱππεύω `id.' (IA), prop. from ἱππεύς, but also referring to ἵππος (Schwyzer 732), also with prefix, e. g. ἀφ-, καθ-, παρ-, συν-; from there ἱππευτήρ, - τής, ἱππεία, ἵππευσις, ἵππευμα; details in Boßhardt Die Nom. auf - ευς 34f. - Further endless proper-names, both full- and short-names ( Ίππόλυτος, Ίππίας, Ι῝ππη etc.etc.). See E. Delebecque Le cheval dans l'Iliade. Paris 1951.Origin: IE [Indo-European] [301] *h₁eḱuos `horse'Etymology: Inherited word for `horse', e. g. Skt. áśva-, Lat. equus, Venet. acc. ekvon, Celt., e. g. OIr. ech, Germ., e. g. OE eoh, OLith. ešva `mare', Toch. B yakwe, perh. also Thrac. PN Βετεσπιος, give IE *h₁eḱu̯os; further HLuw. aśuwa, Lyc. esbe. From this form we expect Gr. *ἔππος or *ἔκκος (s. Schwyzer 301). A form with geminate is indeed found in ἴκκος (EM 474, 12), Ἴκκος PN (Tarent., Epid.); s. Lejeune, Phonétique 72. (With ἴκκος: ἵππος cf. Pannonian PN Ecco, Eppo.) A problem is the ἰ-; one suggestion was that it is Mycenaean; Cf. W.-Hofmann s. equus, Schwyzer 351. The aspiration is also difficult. - There is no further explanation for the word (connection e.g. with ὠκύς cannot be demonstrated).Page in Frisk: 1,734-735Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἵππος
-
13 τυραννίς
τυραννίς, ίδος, ἡ, Herrschaft eines Tyrannen, unumschränkte, willkührliche Herrschaft, Gewaltherrschaft, übh. Oberherrschaft; Schol. Aesch. Prom. 224 bemerkt τὸ τυραννίδος ὄνομα τοῖς μὲν παλαιοτάτοις ἄγνωστον· οὗτος δὲ ὁ ποιητὴς οἶδεν αὐτό, καὶ πρὸ αὐτοῦ Ἀρχίλοχος ( frg. 2); vgl. Schol. argum. Soph. O. R. ὀψέ ποτε τοῦδε τοῦ ὀνόματος εἰς Ἕλληνας διαδοϑέντος κατὰ τοὺς Ἀρχιλόχου χρόνους, καϑάπερ Ἱππίας ὁ σοφιστής φησι; Pind. P. 2, 87. 11, 53; Διός, Aesch. Prom. 357, u. öfter in diesem Stücke, wie sonst; ὦ πλοῦτε καὶ τυραννί, Soph. O. R. 380, u. öfter, Königsherrschaft; oft bei Eur.; Her. oft, der auch αἱ τυραννίδες = οἱ τύραννοι braucht, 8, 137; vgl. Aesch. Ch. 967; ραννίδα καϑίστασϑαι, Ar. Vesp. 502; Plat. oft, gew. im tadelnden Sinne. Bei Isocr. = βασιλεῖαι, 3, 22. – In LXX. fem. von τύραννος.
-
14 θρονος
ὅ1) высокое сидение, седалище, кресло(κλισμοί τε θρόνοι τε Hom.)
2) тж. pl. трон, престол(βασιλήϊος Her.; Διὸς Aesch.; τοῦ Πλούτωνος Arph.)
Ἄρτεμις, ἃ θρόνον εὐκλέα θάσσει Soph. — Артемида, которая восседает на славном престоле3) перен., преимущ. pl. престол, царская властьθρόνοι μονόσκηπτροι Aesch. — самодержавная власть;
κράτη θρόνων Soph. — царские повеления;(ἥ γῆ), ἧς ἐγὼ κράτη τε καὴ θρόνους νέμω Soph. — страна, полная власть над которой принадлежит мне4) (тж. μαντικοὴ θρόνοι Aesch.) седалище прорицателя(ἀψευδής Eur.)
5) кресло учителя, кафедра(Ἱππίας ὅ Ἠλεῖος, ὅ ἐν θρόνῳ καθήμενος Plat.)
6) судейское кресло Plut.7) местопребывание, средоточие(ὅ θ. ὅ ἐν τῇ ψυχῇ Plat.; φρενὸς θ. Aesch.)
-
15 ιππιάν
-
16 ἱππιᾶν
-
17 ιππίεω
-
18 ἱππίεω
-
19 ιππίη
-
20 ἱππίῃ
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ιππίας — I (; – 490 π.Χ.). Τύραννος της Αθήνας (528 510). Ήταν γιος του τυράννου της Αθήνας Πεισίστρατου. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Ι. συγκυβέρνησε με τον αδελφό του, Ίππαρχο, από το 527 έως το 514 π.Χ. σε μία από τις λαμπρότερες περιόδους της… … Dictionary of Greek
ἱππίας — ἱππίᾱς , ἵππιος of a horse fem acc pl ἱππίᾱς , ἵππιος of a horse fem gen sg (attic doric aeolic) ἱππίᾱς , ἱππίας masc acc pl ἱππίᾱς , ἱππίας masc nom sg (attic epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ιππίας — ο γιος του τυράννου της Αθήνας Πεισίστρατου (6ος αι. π.Χ.) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ἱππίας — Ἱππίᾱς , Ἱππίης masc acc pl Ἱππίᾱς , Ἱππίης masc nom sg (attic epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἱππία — ἱππίᾱ , ἵππιος of a horse fem nom/voc/acc dual ἱππίᾱ , ἵππιος of a horse fem nom/voc sg (attic doric aeolic) ἱππίᾱ , ἱππίας masc nom/voc/acc dual ἱππίας masc voc sg ἱππίᾱ , ἱππίας masc voc sg (attic) ἱππίᾱ , ἱππίας masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Grand Hippias — Hippias majeur Pour les articles homonymes, voir Hippias. Dialogues de Platon … Wikipédia en Français
Hippias Majeur — Pour les articles homonymes, voir Hippias. Dialogues de Platon … Wikipédia en Français
Hippias majeur — Pour les articles homonymes, voir Hippias. L’Hippias majeur (en grec ancien Ἱππίας μειζών ; sous titré Sur le Beau ; genre anatreptique) est un dialogue de Platon, dans lequel Socrate dispute avec le sophiste Hippias d Élis de la… … Wikipédia en Français
ГИППИЙ — (Hippias) (жил ок. 400 до Р. X.) – древнегреч. философ из Элиды, младший современник Протагора и Сократа, софист. Обладал обширными познаниями во многих науках; различал естественное право и человеческое право (норма); его именем Платон назвал… … Философская энциклопедия
Πλάτων — I Έλληνας φιλόσοφος (Αθήνα ή Αίγινα 428/427 π.Χ. – Αθήνα 348/347). Κατά την παράδοση, το αληθινό του όνομα ήταν Αριστοκλής, όπως και του παππού του, και μόνο πολύ αργότερα ονομάστηκε Πλάτων, εξαιτίας του πλάτους των ώμων του. Η ζωή του. Γόνος… … Dictionary of Greek
πλάτων — I Έλληνας φιλόσοφος (Αθήνα ή Αίγινα 428/427 π.Χ. – Αθήνα 348/347). Κατά την παράδοση, το αληθινό του όνομα ήταν Αριστοκλής, όπως και του παππού του, και μόνο πολύ αργότερα ονομάστηκε Πλάτων, εξαιτίας του πλάτους των ώμων του. Η ζωή του. Γόνος… … Dictionary of Greek
