żmii

См. также в других словарях:

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

• żmija — ż I, DCMs. żmii; lm D. żmij 1. «Vipera, gad z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu węży, o płaskiej, sercowatej głowie, wyraźnie oddzielającej się od reszty ciała i występujących w szczęce zębach jadowych, których ukąszenie jest niebezpieczne;… …   Słownik języka polskiego

• zmeu — ZMEU, (I) zmei, s.m., (II) zmeie, s.n. I s.m. 1. Personaj fantastic din basme, imaginat ca un uriaş cu puteri supranaturale, întruchipând răutatea şi fiind întotdeauna învins de forţele binelui. ♦ fig. Erou, viteaz. ♢ expr. A se lupta ca un zmeu …   Dicționar Român

• Яблоновский, Феликс — доктор медицины; род. в Варшаве 12 мая 1816 г. По окончании гимназии в Кракове он изучал медицину в Берлинском университете (1833 1837) и за диссертацию: "Nonnulla de scirrho et cancro" (Берлин, 1837) был удостоен степени доктора… …   Большая биографическая энциклопедия

• 蠡 — lǐ (1) 　ㄌㄧˇ (2) 虫蛀木， 引申为器物经久磨损要断的样子。 (3) 郑码： ZMII， U： 8821， GBK： F3BB (4) 笔画数： 21， 部首： 虫， 笔顺编号： 551353334251214251214 …   International standard chinese characters dictionary

• smeu — sméu ( éi), s.m. – 1. (înv.) Şarpe. – 2. (înv.) Dragon. – 3. Căpcăun, monstru din mitologia populară. – 4. Boală atribuită intervenţiei unui duh rău care persecută femeile. – 5. (s.n.) Cometă, jucărie de hîrtie. – var. zmeu, smău, zmău şi der. –… …   Dicționar Român

• grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… …   Słownik frazeologiczny

• ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …   Słownik języka polskiego

• jad — m IV, D. u, Ms. jadzie; lm M. y «substancja chemiczna wytwarzana przez organizmy żywe, np. niektóre bakterie, grzyby, węże, mająca właściwości trujące dla innego organizmu; toksyna» Jad bakteryjny. Jad pszczeli. Jad żmii. Wszczepić jad. Zatruć… …   Słownik języka polskiego

• jadowy — przym. od jad Zęby jadowe węża, żmii. Gruczoł jadowy …   Słownik języka polskiego

• obrzmieć — dk III, obrzmiećeje, obrzmiećmiał obrzmiewać ndk I, obrzmiećwa, obrzmiećają, obrzmiećał «napuchnąć wskutek chorobliwego gromadzenia się w tkance płynu surowiczego» Palec obrzmiał od ukąszenia żmii. Złamana ręka obrzmiała …   Słownik języka polskiego