Żegl

См. также в других словарях:

• bram- — żegl. «pierwszy człon wyrazów złożonych będących nazwami części omasztowania, ożaglowania i olinowania, znajdujących się bezpośrednio nad stengą masztu, np. bramreja, bramstenga, bramżagiel» ‹hol.› …   Słownik języka polskiego

• jednomasztowy — żegl. «o statku: mający jeden maszt» …   Słownik języka polskiego

• nawietrzny — żegl. «wystawiony na działanie wiatru, zwrócony w kierunku, z którego wieje wiatr» Nawietrzna strona dzioba. Nawietrzna burta. ∆ Jacht, statek, żaglowiec nawietrzny «jacht, statek, żaglowiec mający tendencję do samorzutnego kierowania dzioba w… …   Słownik języka polskiego

• odbojowy — ∆ żegl. Listwa, belka odbojowa «odbojnica» …   Słownik języka polskiego

• ziegler catalyst — ˈzēglə(r) noun Usage: usually capitalized Z Etymology: after Karl Ziegler b1898 German chemistry institute director : a catalyst (as triethyl aluminum or a complex of a trialkyl aluminum with titanium tetrachloride) that promotes an ionic type of …   Useful english dictionary

• hals — I m IV, D. u, Ms. halssie; lm M. y 1. żegl. «położenie płynącego statku żaglowego w stosunku do wiatru» Zmiana halsu. ∆ Iść, płynąć prawym, lewym halsem «o płynącym statku żaglowym: mieć wiatr z prawej lub lewej burty» 2. żegl. «odcinek drogi… …   Słownik języka polskiego

• baksztag — m III, D. u, N. baksztaggiem 1. lm M. i żegl. «lina biegnąca od górnej części masztu do tyłu, przymocowana do burty, wzmacniająca maszt z boku» 2. blm żegl. «wiatr wiejący z boku, od rufy; trzy czwarte wiatru» ‹niem. z hol.› …   Słownik języka polskiego

• bejdewind — m IV, D. u, Ms. bejdewindndzie, blm 1. żegl. «wiatr wiejący od dziobu pod kątem ostrym do linii symetrii statku» 2. żegl. «kurs statku żaglowego, płynącego przy takim wietrze» Płynąć bejdewindem, w bejdewind. ‹hol.› …   Słownik języka polskiego

• bezan — m IV, D. u, Ms. bezannie; lm M. y 1. żegl. «żagiel gaflowy na bezanmaszcie» 2. żegl. «tylny maszt na dwumasztowym żaglowcu» ‹hol.› …   Słownik języka polskiego

• bom — m IV, D. u, Ms. bommie; lm M. y 1. sport. «przyrząd gimnastyczny w postaci drewnianej belki dającej się podnosić i opuszczać, służący do wykonywania zwisów i ćwiczeń równoważnych; bum, tram» 2. żegl. «poziome ruchome drzewce służące do mocowania… …   Słownik języka polskiego

• fok — m III, D. a, N. fokkiem; lm M. i 1. żegl. «pierwszy od dołu żagiel na fokmaszcie» 2. żegl. «na statkach jednomasztowych, na których nie ma fokmasztu, pierwszy (od strony grotmasztu) trójkątny żagiel podnoszony na sztagu» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego