-
1 þekkja
v (acc) (-ti, -t)1. znát (být seznámen)2. poznatHún þekki mig ekki lengur.Þau þekkjast vel. -
2 þekkja
[þεʰkʲ:a]þekkti [þεχtɪ]1. vt1) знать, быть знакомымþekkja e-n vel — хорошо знать кого-л., быть хорошо знакомым с кем-л.
þekkja e-n í sjón — знать кого-л. в лицо
þekkja e-a sundur — различать кого-л. друг от друга
2) (тж. þekkja aftur) узнаватьég þekkti þig á fótatakinu — я узнал тебя по шагам, я узнал твои шаги
2. vi ( á e-ð)знать (что-л.), уметь обращаться (с чем-л.)3.4. þekkjast -
3 ÞEKKJA
(-ta, -tr), v.1) to perceive, espy, notice (ok er konungr þekkir, at sveinninn er heill);þás bani Fáfnis borg of þátti (old pret. = þekti), when Fafnir’s slayer espied the burg;2) to comprehend (mátt þú nú þat þekkja, er fyrr sagða ek þér);3) to know, recognize (þóttist hón þekkja barnit);4) refl., þekkjast e-t, to comply with, consent to, accept of (þeir þektust þetta boð gjarna);þekkjast e-m, to please;megi þér (dat.) mitt líf þekkja, may it please thee.* * *ð, and later t; an older pret. þátti answers to Goth. þagkjan, þahta, and occurs in old poems in four instances, which see below: [Goth. þagkjan = λογίζεσθαι; A. S. þencan, þôhte; Engl. think, pret. thought; Hel. þenkjan, pret. þahta; O. H. G. dankjan; Germ. denken, pret. dachte; whence mod. Dan. tænke; Swed. tänka; whence mod. Icel. þenkja. In the old Norse the sense of ‘to think’ is still undeveloped, and only appears in the borrowed mod. form þenkja; cp. þykkja.]A. To perceive, know:I. to perceive, espy, notice, of the senses; þóttuð mér, er ek þátta, Þorkcls liðar dvelja, when I espied them, O. H. L. (in a poem of A. D. 1012); þá er vígligan vögna vátt, sinn bana þátti, Haustl. (middle of the 10th century); þátti liggja á sléttri grundu sér fjarri, he espied (his sword) lying far off on the ground, Geisli (Cod. Holm., in a poem of A. D. 1154); þá er bani Fáfnis borg um þátti, when the slayer of F. espied (or visited) the burg, Og. 18; er harðhugaðr hamar um þekði, when he espied his hammer, Þkv.; er ek höll Hálfs háfa þekða’k, Gkv. 2. 13; ok er konungr þekkir at sveinninn er heill, Fb. iii. 366; þá þekði hann at tré flaut í lánni, he espied a tree floating in the surf, Mar. (pref. xl); heyra þeir vápna-brakit ok þekkja jóreykina, Al. 31; kann vera at þeir þekki eigi hvárt þar eru karlar eða konur, Ld. 276; mátt þú nú þat þ. ( comprehend) er fyrr sagða ek þér, at …, Sks. 476. This sense is now obsolete.II. to know; þóttisk hón þekkja barnit, Finnb. 214; engi maðr var sá innan-borðs at þetta land þekti, Fms. iii. 181; svá vóru þeir líkir at hvárngan mátti þekkja frá öðrum, Bev.; fá þekt þá hluti, Sks. 119 new Ed.; þekki ek þik görla, segir hann, Fas. ii. 239. This sense is not of very frequent occurrence in old writers, but more so in mod. usage, as it has almost displaced the old kenna, q. v.III. recipr. to know one another, Fas. iii. 535.B. Dep. [þökk], þekkjask, to comply with; en konungrinn þekðisk meirr með einvilja sínum en með vitra manna ráði, the king followed more his own will than good men’s counsel, Fms. x. 418.2. to be pleased; þá þektisk mér at leita hans ráða-görðar, I was pleased, I wished, Sks. 3; megi þér mitt líf þekkjask, may it please thee, Barl. 148.II. to accept of, consent to; bauð honum þar at vera, en hann þekðisk þat, Eg. 23; þeir þökkuðu Úlfi þetta boð sitt ok þektusk þetta boð gjarna, Fær. 46; ek mun fela yðr hér.—þeir þekkjask þetta, Fms. i. 8; Eiríkr konungr þektisk þann kost, 22; þá eggjuðu höfðingjar aptr-hvarfs, en hann þekðisk eigi þat, he refused, would not, x. 413; ef þú vill mína umsjá þekkjask, vi. 104.2. part., fám var þekkt í þeirra liði at fara seint, few of them liked to go slowly, Lv. 95. -
4 ekkja
* * ** * *u, f. [Swed. enka and Dan. enke shew that the root consonants are nk; this word is peculiar to the Scandin. tongue; even Ulf. renders χήρα by vidovo, which is the Lat. vidua]:—a widow, Grág. i. 108, 306, Blas. 21, Bs. ii. 161, Fas. i. 223; this word (as well as ekkill = Swed. enkling) is no relation to ekki = sobbing, but is derived from einn, one, and an inflexive -ka, like in stúlka, see Gramm. p. xxxii. col. 2. Ekkja originally meant a single woman, a damsel, and is thus used by the ancient poets, e. g. vara sem unga ekkju í öndugi kyssa, Km.; út munu ekkjur líta allsnúðula prúðar, Sighvat; ‘ekkja’ and ‘ung kona’ are synonymous, Ísl. ii. (Gunnl.) in a verse; ekkjan stendr ok undrask áraburð, Lex. Poët. It then came to mean a widow (a single, lone woman, having lost her husband). Ekkja is a word peculiar to all Scandin. languages, old and modern; although, as we believe, it superseded a still older ‘widuwo’ (cp. the Goth., Germ., and Engl.); this change took place at so early a time that no traces are found of that word anywhere in Scandin. speech or writing (cp. Swed. en-ka, Dan. en-ke).COMPDS: ekkjubúnaðr, ekkjudómr, ekkjunafn, ekkjuskapr, ekkjusonr. -
5 ekkja
-
6 ekkja
-
7 þekkja
-
8 ekkja
f (-u, -ur)vdova -
9 þekkja sig
см. þekkja -
10 gjörþekkja
-
11 megin-ekkja
u, f. the great widow, a nickname, Fær. -
12 gera aî ekkju/ekkli, missa manninn/konuna, verîa ekkja/ekkill
Íslensk-ensk orðabók > gera aî ekkju/ekkli, missa manninn/konuna, verîa ekkja/ekkill
-
13 ekkju-sonr
m. a widow’s son, 656 A. ii. In Edda 108 there is a distinction between hæll, a widow whose husband is slain, and ekkja, the widow of one who died a natural death; hæll is merely a poët. word and obsolete, but ekkja is in full use. In old poetry ekkja is used = a lass, girl, cp. Lapp. akka = Lat. mulier; cp. also Lex. Poët. -
14 ER
I) (older form es), rel. part. in old poems and in law phrases ‘es’ is suffixed to a demonstrative or interrogative word, pron. or adv., as s: sás, sús, þats, þeims, þærs; þars, þás, þegars, síðans, hveims, hvars, &c., = sá es, sú es, þar es, þá es, &c.I. used as a rel. pron., indecl., who, which, that;1) Mörðr hét maðr, er (nom.) kallaðr var gígja;grös fögr, er (acc.) hón hafði í hendi;aðra hluti þá, er (gen.) menn vildu visir verða;þann einn son, er (dat.) hann ann lítit;2) with a prep. placed at the end of the sentence;land, er hann kom frá, the land he came from;jötunn, er ór steini var höfuðit á (viz. honum), whose head was of stone;3) ellipt., the prep. being understood;ór þeim ættum, er mér þóttu fuglarnir fljúga (viz. ór), from the quarter that I thought the birds flew from;þeir hafa nú látit líf sitt, er mér þykkir eigi vert at lifa (viz. eptir), whom I think it is not worth while to outlive;4) a personal or demonstr. pron. may be added to the rel. part., er þú, er þik; er hann, er hón, er hana, er hans, er hennar, er þeim, er þeiri, er þeira, etc.;œrr ertu, Loki, er þú (who) yðra telr ljóta leiðstafi;sá maðr, er hann vill, that man who wishes;nema ein Goðrún, er hón æva grét, who never wept;ekkja heitir sú, er búandi hennar (whose husband) varð sóttdauðr;þann konung, er undir honum eru skatt-konungar, that king under whom are tributary kings;5) in the fourteenth century added to the int. pron., hverr;þat herbergi, í hverju er hann ( in which = er hann í því) hefir sitt ráð ok ræðr;II. as a conj. and adv.1) local, er, þar er, there where;hann sá á eldinum fölskann, er netit hafði brunnit, where the net had been burnt;Ó. gekk þar til, er H. lá, to the spot where H. lay;2) of time, er, þá er, when;ok er, and when;en er, but when;þar til er, until;í því er, just when;eptir (þat) er, when;þegar er, as soon as (þegar er lýsti, stóð konungr upp);síðan er, since;meðan er, while;næst er vér kómum, next when we came;þá lét í hamrinum, sem er reið gengr, as when it thunders;ok fannst þat á öllu, er hón þóttist vargefin, that she thought she was thrown away;ek em þess sæll, er okkart félag sleit, I am happy that;skyldi fara fyrst leyniliga, en þó kom þar, er allir vissu, but it came to this, that every one knew of it.* * *1.old form es, mod. sometimes eð, but usually ‘er;’ indecl. Particle used as relat. pron. or as relat. adv.; in very old MSS. always es, and rhymed so by old poets; in the 12th century it changed into er. In poems and in law phrases the particle ‘es’ is suffixed to the pronoun or adverb, as s or z, e. g. thus: as pron., sá’s = sá es (so in ‘people’s Engl.’ he as, him as, for he who, etc.), Hkr. iii. 11 (Sighvat); dat. þeim’s = þeim es, illi qui, Hm. 3, Fms. vi. 38 (Sighvat); acc. masc. þann’z or þann’s = þann es, illum qui, Vsp. 45 (MS.), Od. i, Hm. 44, 120, Hým. 39, Am. 90; neut. þatz = þat es, illud quod, Hm. 39, Am. 37, Hkv. Hjörv. 3, Fms. iii. 9 (Hallfred): as conj. or adv., hvárt’z … eða = hvárt es … eða, utrum … an, Grág. (Ed. 1853); hvárt’z hann vill at reiða eða …, i. 25, 145, 152, 155, 156, 161, 233, ii. 50: as adv., þegar’s = þegar es, as soon as, Grág. (Ed. 1853) i. 94, Am. 30; síðan’s = síðan es, since (Old Engl. sithens, sithence), 78; even sem’s = sem es, Am. 103; hvar’s = hvar es, wherever, 47, Mork. 138, Hm. 138; hve’s = hve es, however, 140 (MS. hvers), Skálda 190 (in a verse); þar’s = þar es, there where, i. e. where, Grág. i. 46, 153, Hm. 66, Hbl. 60, Gm. 8, Ls. 50, Mork. 18, 34, 37, 62, 170, Skálda 189 (Bragi), Edda (Ht.) 124, where this anastrophe is called bragar-mál, poetical diction; hvarge’s = hvarge es, wherever, Grág. ii. 44. The Icel. has no relat. pron. but only the relat. particles er and sem, both of them indecl. in gender, case, and number; in simple sentences the sense (gender etc.) is clear from the context; and the language has certain expedients to meet the deficiency.A. Used as relat. pron. which, who, that:I. used alone, where there is perhaps an ellipse of the demonstrative, er = er hann (þeir, þær, þeim, etc.);α. nom., á þeim bæ, er Abia heitir, 625. 83; Mörðr hét maðr, er kallaðr var Gigja, Nj. 1; hann átti dóttur eina, er Unnr hét, id.; þá skulu þeir, er fær eru ( who are) saman, Grág. i. 9; maðr, er þessa þurfi, id.; at þeim svörum, er verða, 19; lið þat, er þeim hafðI þangat fylgt, Fms. i. 62; konur þær, er völfur vóru kallaðar, iii. 212; þeim unga manni, er þar sitr hjá þér, id.β. acc., þingfesti manna þeirra, er ( quos) menn vilja sækja, Grág. i. 19; sakar þeirrar, er ( quam) ek hefi höfðað, id.γ. gen., aðra hluti þá, er ( quorum) menn viidu vísir verða, Fms. iii. 212.δ. dat., þann einn, er ( cui) hann ann lítið, Fms. i. 86.ε. joined to a demonstrative; allir Þrændir, þeir er …, all the Th., who …, Fms. i. 62.II. with a prep., which, as often in Engl., is placed at the end of the sentence; er hann kom til, whom he came to; land, er hann kom frá, the land he came from; so Lat. quocum venit = er hann kom með sub quibus = er … undir; in quibus = er … í, etc.: the prep. may also be a penultimate, e. g. the phrase, er mér er á ván, wlich I have a hope of; or, er hann var yfir settr, whom he was set over, etc.; this use of the pronoun is undoubtedly elliptical, the corresponding demonstrative pronoun being left out, although the ellipse is not felt; þvengrinn sá er muðrinn Loka var saman rifjaðr með (Kb. omits the prep.), the lace that the mouth of Loki was stitched with, Edda 71; öðrum höfðingjum, þeim er honum þótti liðs at ván (that is to say, þeim, er honum þótti liðs van at þeim), at whose hands, i. e. from whom he thought help likely to come, Fms. i; þeir er ek mæli þetta til (= er ek mæli þetta til þeirra), those to whom I speak, xi. 12; er engi hefir áðr til orðit, Nj. 190; in stórúðgi jötunn, er ór steini var höfuðit á (= er ór steini var höfuðit á honum), whose head was of stone. Hbl. 15; því er vér urðum á sáttir, Fms. xi. 34; við glugg þann í loptinu, er fuglinn hafðI áðr við setið. the window close to which the bird sat. Eg.: nokkurum þeim höfðingja, er mér sé eigandi vinátta við (viz. þá). Ó. H. 78: þá sjón, er mér þykir mikils um vert (viz. hana), 74; er mér þat at sýn orðit, er ek hefi opt heyrt frá sagt (= frá því sagt), 57; til vatns þess, er Á en Helga fellr ór, 163: til kirkju þeirra, es bein eru færð til, Grág. i. 13 new Ed.2. ellipt. the prep. being understood, esp. to avoid the repetition of it; ekirinn sá er brendr vár Ásgarðr (viz. með), Edda (pref.); hann gékk til herbergis þess, er konungr var inni (viz. í), he went to the house that the king was in, Ó. H. 160, Fb. iii. 251; dyrr þær, er ganga mátti upp á húsit (viz. gegnum, through), the doors through which one could walk up to the house, Eg. 421; ór þeim ættum er mér þóttu fuglarnir fljúga (viz. ór), the airt ( quarter) that I thought the birds flew from, Ísl. ii. 196; yfir þeim manni, er Mörðr hafði sök sína fram sagt (viz. yfir), the man over whose head ( to whom) Mord had pleaded his suit, Nj. 242; þrjú þing, þau er menn ætluðu (viz. á), three parliaments, in ( during) which men thought …, 71; nær borg þeirri, er konungr sat (viz. í), near the town the king resided in, Eg. 287; Montakassin, er dyrkast Benedictus, Monte Cassino, where B. is worshipped, Fms. xi. 415; þeir hafa nú látið lif sitt fyrir skömmu, er mér þykir eigi vert at lifa (viz. eptir), they, whom methinks it is not worth while to outlive, 150; fara eptir með hunda, er þeir vóru vanir at spyrja þá upp (viz. með), er undan hljópusk, they pursued with hounds, that they were wont to pick up fugitives with, i. e. with bloodbounds, v. 145; þat er í þrem stöðum, er dauðum má sök gefa (viz. í), it is in three places that a man can be slain with impunity, N. G. L. i. 62; þat er í einum stað, er maðr hittir (viz. í), it is in one place that …, id.III. a demonstrative pron. may be added to the relat. particle, e. g. er þeirra = quorum, er þeim = quibus, er hans, er hennar = cujus; but this is chiefly used in old translations from Lat., being rarely found in original writings; þann konung, er undir honum eru skatt-konungar, that king under whom vassals serve, Edda 93; ekkja heitir sú, er búandi hennar ( whose husband) varð sótt-dauðr; hæll er sú kona kölluð er búandi hennar er veginn, 108; sú sam-stafa, er raddar-stafr hennar er náttúrlega skammr, that syllable, the vowel of which is naturally short, Skálda 179; sá maðr, er hann vill, that man who wishes, Grág. i. 19; sá maðr, er hann skal fasta, 36; nema ein Guðrún, er hón æva grét, G. that never wailed, Gh. 40; þess manns, er hann girnisk, Hom. 54; sæl er sú bygghlaða … er ór þeirri …, felix est illud horreum … unde …, Hom. 15; engi er hærri speki en sú, er í þeirri …, nulla melior est sapientia quam ea, qua …, 28; varðveita boðorð hans, fyrir þann er vér erum skapaðir, ejusque mandata custodire, per quem creati sumus, 28; harða göfugr er háttr hófsemi, fyrir þá er saman stendr …, nobilis virtus est valde temperantia, per quam …, id.; elskendum Guð þann er svá mælti, Deum diligentibus qui ait, id.; skírn Græðara várs, er í þeirri, 56; er á þeim = in quibus, 52: rare in mod. writers, enginn kann að játa eðr iðrast réttilega þeirrar syndar, er hann þekkir ekki stærð hennar og ílsku, Vídal. i. 226.IV. in the 14th century, the relat. pron. hverr was admitted, but by adding the particle er; yet it has never prevailed, and no relative pronoun is used in Icel. (except that this pronoun occurs in the N. T. and sermons, e. g. Luke xi. 1, whose blood Pilate had mingled, is rendered hverra blóði Pilatus hafði blandað; an old translator would have said, er P. hafði blandað blóði þeirra): hvern er þeir erfðu, M. K. 156; hverjar er hón lauk mér, id.; af hverju er hann megi marka, Stj. 114; hvat er tákna mundi, Fms. xi. 12.V. the few following instances are rare and curious, er þú, er ek, er mér, er hón; and are analogous to the Germ. der ich, der du, I that, thou that; in Hm. l. c. ‘er’ is almost a superfluous enclitic, eyvitar fyrna er maðr annan skal, Hm. 93; sáttir þínar er ek vil snemma hafa, Alm. 7; ójafnt skipta er þú mundir, Hbl. 25; þrár hafðar er ek hefi, Fsm. 50; auði frá er mér ætluð var, sandi orpin sæng, Sl. 49; lauga-vatn er mér leiðast var eitt allra hluta, 50; ærr ertu Loki, er þú yðra telr, Ls. 29, cp. 21, Og. 12, Hkv. 2. 32; tröll, er þik bíta eigi járn, Ísl. ii. 364. ☞ This want of a proper relat. pron. has probably preserved Icel. prose from foreign influences; in rendering Lat. or mod. Germ. into Icel. almost every sentence must be altered and broken up in order to make it vernacular.B. Conj. and adv. joined with a demonstrative particle, where, when:1. loc., þar er, there where = ubi; þar er hvárki sé akr né eng, Grág. i. 123; hvervetna þess, er, N. G. L. passim.2. temp. when; ok er, and when; en er, but when: þá er, then when; þar til er, until, etc., passim; annan dag, er menn gengu, Nj. 3; brá þeim mjök við, er þan sá hann, 68; sjaldan fór þá svá, er vel vildi, Ld. 290; ok í því er Þórgils, and in the nick of time when Th., id.: þá lét í hamrinum sem er ( as when) reið gengr, Ísl. ii. 434; næst er vér kómum, next when we came, Eg. 287; þá er vér, when we, id.II. conj. that (vide ‘at’ II, p. 29); þat er (is) mitt ráð er ( that) þú kallir til tals, Eg. 540; ok þat, er hann ætlar, Nj. 7: ok fansk þat á öllu, er ( that) hon þóttisk vargefin, 17; en þessi er (is) frásögn til þess, er ( that) þeir vóru Heljar-skinn kallaðir, Sturl. i. 1; ok finna honum þá sök, er (en MS.) hann hafði verit, that he had been, Fms. vii. 331; af hverju er hann megi marka, from which he may infer, Stj. 135; hvárt er (en MS.) er (is) ungr eða gamall, either that he is young or old, N. G. L. i. 349; spurði hann at, hvárt er, asked him whether, Barl. 92; mikill skaði, er slíkr maðr, that such a man, Fms. vi. 15; hlægligt mér þat þykkir, er ( that) þú þinn harm tínir, Am. 53; er þér gengsk illa, that it goes ill with thee, 53, 89; hins viltú geta, er ( that) vit Hrungnir deildum, Hbl. 15.2. denoting cause; er dóttir mín er hörð í skapi, for that my daughter is hard of heart, Nj. 17.β. er þó, although, Skálda 164.3. þegar er, as soon as, when, Fms. iv. 95, cp. þegar’s above: alls er þú ert, for that thou art, i. 305; síðan er, since, after that, Grág. i. 135; en siðan er Freyr hafði heygðr verít, Hkr. (pref.); but without ‘er,’ N. G. L. i. 342. In the earliest and best MSS. distinction is made between eptir er ( postquam), þegar er ( quum), meðan er ( dum), síðan er ( postquam), and on the other hand eptir ( post), þegar ( jam), meðan ( interdum), síðan (post, deinde); cp. meðan’s, síðan’s, þegar’s, above; but in most old MSS. and writers the particle is left out, often, no doubt, merely from inaccuracy in the MSS., or even in the editions, (in MSS. ‘er’ is almost always spelt and easily overlooked): again, in mod. usage the particle ‘at, að,’ is often used as equivalent to ‘er,’ meðan að, whilst; síðan að, since that; þegar að, postquam, (vide ‘at’ V, p. 29.)2.3rd pers. pres. is, vide vera. -
15 sjón
[sjou:n̬]f sjónar, sjónir1) зрение, видение2) видимостьmissa sjónar á e-u — потерять что-л. из виду
3) внешний вид, внешностьþekkja e-n í sjón — знать кого-л. в лицо
4) pl глаза (кроме приводимых ниже оборотов тк. поэт.)hafa e-ð fyrir sjónum — иметь что-л. перед глазами
leiða e-m e-ð fyrir sjónir — указывать кому-л. на что-л.
◊ -
16 stafur
[sd̥a:vʏr̬]m stafs, stafir1) столб; косяк2) палка; посохfalla í stafi — а) рассыхаться, разваливаться ( о бочке); б) перен. задуматься, замечтаться, оцепенеть
4) букваþekkja stafina — знать буквы [азбуку]
fullum stöfum — а) полностью; б) недвусмысленно, убедительно, настойчиво
það stendur eins og stafur á bók — это совершенно точно, это абсолютно надёжно [достоверно]
-
17 þekkjast
см. þekkja -
18 AR
* * *I)n.2) plenty, abundance, fruitfulnes (þá var ár um öll lönd);3) the name of the Rune A.f. oar; draga skip á árum, to pull the boat with oars; þungr undir árum, heavy to pull; draga árar um e-t, to contend for; koma eigi ár sinni fyrlr borð, to be under restraint.n. first beginning; ár var alda, in times of yore; at morgins ári, um morguninn í ár = árla um morguninn, early in the morning.adv.1) anciently, of yore;2) early (ár um morguninn).V)* * *n. (qs. arð?), an atom in a sunbeam, mote; hvernig viltú þekkja syndina nema Guðs orð sýni þér hana … arið eðr agnirnar í loptinu fáum vér ekki séð nema í sólar-geislanum? Vídal. i. 276; Germ. sonnenstäubchen, vide Vídal. Post. 276 (Ed. 1829), Njóla. -
19 ÉR
I) (older form es), rel. part. in old poems and in law phrases ‘es’ is suffixed to a demonstrative or interrogative word, pron. or adv., as s: sás, sús, þats, þeims, þærs; þars, þás, þegars, síðans, hveims, hvars, &c., = sá es, sú es, þar es, þá es, &c.I. used as a rel. pron., indecl., who, which, that;1) Mörðr hét maðr, er (nom.) kallaðr var gígja;grös fögr, er (acc.) hón hafði í hendi;aðra hluti þá, er (gen.) menn vildu visir verða;þann einn son, er (dat.) hann ann lítit;2) with a prep. placed at the end of the sentence;land, er hann kom frá, the land he came from;jötunn, er ór steini var höfuðit á (viz. honum), whose head was of stone;3) ellipt., the prep. being understood;ór þeim ættum, er mér þóttu fuglarnir fljúga (viz. ór), from the quarter that I thought the birds flew from;þeir hafa nú látit líf sitt, er mér þykkir eigi vert at lifa (viz. eptir), whom I think it is not worth while to outlive;4) a personal or demonstr. pron. may be added to the rel. part., er þú, er þik; er hann, er hón, er hana, er hans, er hennar, er þeim, er þeiri, er þeira, etc.;œrr ertu, Loki, er þú (who) yðra telr ljóta leiðstafi;sá maðr, er hann vill, that man who wishes;nema ein Goðrún, er hón æva grét, who never wept;ekkja heitir sú, er búandi hennar (whose husband) varð sóttdauðr;þann konung, er undir honum eru skatt-konungar, that king under whom are tributary kings;5) in the fourteenth century added to the int. pron., hverr;þat herbergi, í hverju er hann ( in which = er hann í því) hefir sitt ráð ok ræðr;II. as a conj. and adv.1) local, er, þar er, there where;hann sá á eldinum fölskann, er netit hafði brunnit, where the net had been burnt;Ó. gekk þar til, er H. lá, to the spot where H. lay;2) of time, er, þá er, when;ok er, and when;en er, but when;þar til er, until;í því er, just when;eptir (þat) er, when;þegar er, as soon as (þegar er lýsti, stóð konungr upp);síðan er, since;meðan er, while;næst er vér kómum, next when we came;þá lét í hamrinum, sem er reið gengr, as when it thunders;ok fannst þat á öllu, er hón þóttist vargefin, that she thought she was thrown away;ek em þess sæll, er okkart félag sleit, I am happy that;skyldi fara fyrst leyniliga, en þó kom þar, er allir vissu, but it came to this, that every one knew of it.* * *pl., and it, dual, spelt ier, Ó. H. 147 (twice), 205, 216 (twice), 227; [Goth. jus = ὑμεις; A. S. ge; Engl. ye, you; Germ. ihr; Swed.-Dan. I]:—ye, you. That ér and not þér is the old form is clear from the alliteration of old poems and the spelling of old MSS.: allit., ér munuð allir eiða vinna, Skv. 1. 37; it (σφώ) munut alla eiða vinna, 31; hlaðit ér jarlar eiki-köstinn, Gh. 20; lífit einir ér þátta ættar minnar, Hðm. 4; æðra óðal en ér hafit, Rm. 45 (MS. wrongly þér); ér sjáið undir stórar yðvars Græðara blæða, Lb. 44 (a poem of the beginning of the 13th century). It is often spelt so in Kb. of Sæm.; hvers bíðit ér, Hkv. 2. 4; þó þykkisk ér, Skv. 3. 36; börðusk ér bræðr ungir, Am. 93; urðu-a it glíkir, Gh. 3; ef it, id.; en ér heyrt hafit, Hým. 38; þá er ( when) ér, ye, Ls. 51; er it heim komit, Skv. 1. 42: ér knáttuð, Edda 103 (in a verse): in very old MSS. (12th century) no other form was ever used, e. g. er it, 623. 24: þat er ér ( that which ye) heyrit, 656 A. 2. 15; ér bræðr …, mínnisk ér, ye brethren, remember ye, 7; treystisk ér, 623. 32; hræðisk eigi ér, 48. In MSS. of the middle of the 13th century the old form still occurs, e. g. Ó. H., ér hafit, 52; ér skolu, 216; þegar er ér komit, so soon as ye come, 67; sem ér mynit, 119; ér hafit, 141; til hvers er ér erot, that ye are, 151; ef ér vilit heldr, 166; ér erot allir, ye are all, 193; sem ér kunnut, 196; sem ier vilit, 205; sem ér vitoð, as ye know, 165; ef ér vilit, 208; þeim er ér sendoð, those that ye sent, 211: the Heiðarv. S. (MS. of the same time)—unz ér, (Ísl. ii.) 333: ef ér þurfut, 345; er it farit, 346 (twice); allz ér erut, id.; er ér komið, as ye come, id.; en ér sex, but ye six, 347; ok ér, and ye, 361; ér hafit þrásamliga, 363; eða it feðgar, 364: Jómsvík. S.—ef ér, (Fms. xi.) 115, 123: Mork. 9, 63, 70, 98, 103, 106, passim. It even occurs now and then in Njála (Arna-Magn. 468)—ér erut, ye are, 223; hverrar liðveizlu ér þykkisk mest þurfa, 227: ér ertuð hann, Skálda 171; Farið-a ér, fare ye not, Hkr. i. (in a verse). It is still more freq. after a dental ð, t, þ; in old MSS. that give þ for ð it runs thus—vitoþ ér, hafiþ ér, skoluþ ér, meguþ er, lifiþ ér, etc., wot ye, have ye, shall ye, may ye, live ye, etc.; hence originates by way of diæresis the regular Icel. form þér, common both to old and mod. writers; vide þú, where the other forms will be explained. -
20 KIND
* * *(pl. kindir and kindr), f.1) kind, race; fyrða (gumna, seggja, skatna, ýta) kind, the sons of men, mankind;2) creature, being; lifði engi kvik kind eptir, no living creature lived after; sterkari en nökkur kind önnur, stronger than any other creature; helgar.* * *f., pl. kindir, mod. kindr; [A. S. cind, gecynd; Engl. kind; cp. Lat. gent-em ( gens)]:—kind, kin, kith, of men and beasts; helgar kindir, ‘holy-kind’ = the gods, Vsp. 1, opp. to mann-kind, mankind; ok ólusk þaðan af mannkindir, Edda 6; bæði karl-kindar ok kvenn-kindar, both of male kind and female kind, 79; mellu kind, the giantess kind, Nj. (in a verse); Hrímnis kind, giant kind, Hdl.; Fenris kind, the kith of F. = the wolves; Ellu kind, the kith of Ella = the English; Gamla kind, Fjölnis kind, the kindred of G. (Fjölni); Jamta kindir, the Jamt people; Bjarmskar kindir, the Perms; Syslu kind, the Osel people, Vsp. 32, Ó. H. (in a verse), Fagrsk. (in a verse), Hallfred, Hkr. i. (in a verse), Ýt.; Svía kind, the Swedish people, id.: mann-kind. q. v.; firða kind, virða, ljóna, skatna, seggja, gumna, ýta kind or kindir, the kind ( sons) of men = mankind, Sól. 1, Rekst. 4, Vsp. 14, Likn. 3;, Lex. Poët. passim; þær kindir, those people, Gkv. 2. 31; hver kind, what kind of people? = who? Kormak; þvi fólki er svá háttað at þat er miklu stærra ok sterkara en nokkur kind önnur, than any other creature, Fas. ii. 234; hverjar kindir ætar eru, what kind (of beasts) may be eaten? K. Þ. K. 130; lifði engi kvik kind eptir (no ‘quick kind,’ living creatures, lived after), útan ein öldrud kona ok kapall, D. I. i. 246; allar konur sem annars kyns ok kindar eru en hann, Stj. 207; allir ok sérhverir klerkar, hverrar stéttar, vígslu eða tignar sem hverr er, N. G. L. iii. 280: a child, Germ. kind, leysa kind frá konum, of a midwife. Sdm. 9.II. in mod. usage, sheep, plur. kindur, ellipt. from sauð-kind, ‘sheep-kind;’ sér eignar smalamaðr fé, þó enga eigi hann kindina, the shepherd calls the sheep his own, though he owns no sheep thereof, a saying; kindrnar hlupu allar saman í einn hnapp, … kindrnar liðu hægt og hægt og smábítandi undan piltinum, … nú verð eg að fara og hóa kindunum dálítið lengra fram eptir, Piltr og Stúlka 9–13; þessa kind veit eg ekki hver á, 19; æ! hvaða smali er það skrattinn sá arna, að þekkja ekki kindrnar hans fóður síns! 20, 21:—hence, kind-lauss, sheepless, 15; kinda-hópr, a flock of sheep, etc.2. þorsk-kind, a cod-fish; ó-kind, a nasty thing, monster; kindin þín, thou wretch! þú verðr hýdd, kindin þín! ef þú kemr of snemma heim í kveld, Piltr og Stúlka 9.
Страницы
- 1
- 2
См. также в других словарях:
denken — Vsw std. (8. Jh.), mhd. denken, ahd. denken, as. thenkjan Stammwort. Aus g. * þank (i)ja V(sw.) denken , auch in gt. þagkjan, anord. þekkja, ae. þencan, afr. thanka, thenza, Kausativum (oder allenfalls Primärverb) zu einer zunächst nicht klaren… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Think — Think, v. t. [imp. & p. p. {Thought}; p. pr. & vb. n. {Thinking}.] [OE. thinken, properly, to seem, from AS. [thorn]yncean (cf. {Methinks}), but confounded with OE. thenken to think, fr. AS. [thorn]encean (imp. [thorn][=o]hte); akin to D. denken … The Collaborative International Dictionary of English
Thinking — Think Think, v. t. [imp. & p. p. {Thought}; p. pr. & vb. n. {Thinking}.] [OE. thinken, properly, to seem, from AS. [thorn]yncean (cf. {Methinks}), but confounded with OE. thenken to think, fr. AS. [thorn]encean (imp. [thorn][=o]hte); akin to D.… … The Collaborative International Dictionary of English
Thought — Think Think, v. t. [imp. & p. p. {Thought}; p. pr. & vb. n. {Thinking}.] [OE. thinken, properly, to seem, from AS. [thorn]yncean (cf. {Methinks}), but confounded with OE. thenken to think, fr. AS. [thorn]encean (imp. [thorn][=o]hte); akin to D.… … The Collaborative International Dictionary of English
To think better of — Think Think, v. t. [imp. & p. p. {Thought}; p. pr. & vb. n. {Thinking}.] [OE. thinken, properly, to seem, from AS. [thorn]yncean (cf. {Methinks}), but confounded with OE. thenken to think, fr. AS. [thorn]encean (imp. [thorn][=o]hte); akin to D.… … The Collaborative International Dictionary of English
To think much of — Think Think, v. t. [imp. & p. p. {Thought}; p. pr. & vb. n. {Thinking}.] [OE. thinken, properly, to seem, from AS. [thorn]yncean (cf. {Methinks}), but confounded with OE. thenken to think, fr. AS. [thorn]encean (imp. [thorn][=o]hte); akin to D.… … The Collaborative International Dictionary of English
To think well of — Think Think, v. t. [imp. & p. p. {Thought}; p. pr. & vb. n. {Thinking}.] [OE. thinken, properly, to seem, from AS. [thorn]yncean (cf. {Methinks}), but confounded with OE. thenken to think, fr. AS. [thorn]encean (imp. [thorn][=o]hte); akin to D.… … The Collaborative International Dictionary of English
Old Norse — dǫnsk tunga, dansk tunga ( Danish tongue ), norrœnt mál ( Norse language ) Spoken in Nordic countries, Scotland, Ireland, England and Wales, Isle of Man, Normandy, Vinland, the Volga and places in between … Wikipedia
Álfablót — The Álfablót or the Elven sacrifice was a pagan Scandinavian sacrifice to the elves towards the end of autumn, when the crops had been harvested and the animals were most fat. Unlike the great blóts at Uppsala and Mære, the álfablót was a local… … Wikipedia
Svavar Guðnason — fæddist á [Höfn í Hornafirði] [http://is.wikipedia.org/wiki/Hornafj%C3%B6r%C3%B0ur] þann 18. nóvember 1909. Snemma kom í ljós hvert hugur Svavars stefndi. Svavar komst í kynni við málaralistina á uppvaxtarárum sínum, mest fyrir tilstilli Bjarna… … Wikipedia
Geirþjófsfjörður — Blick von der Passhöhe in den inzwischen unbewohnten Geirþjófsfjörður 65.666666 23.366667 Koordinaten … Deutsch Wikipedia
