-
1 pękać
pękać (-am) < pęknąć> (-nę) (zer)platzen, (zer)springen, bersten; struna, lina reißen; wargi aufspringen; fam. fig weich werden;pękać ze śmiechu sich vor Lachen biegen, sich totlachen;pękać w szwach fam. gerammelt voll sein -
2 pęknąć
pękać (-am) < pęknąć> (-nę) (zer)platzen, (zer)springen, bersten; struna, lina reißen; wargi aufspringen; fam. fig weich werden;pękać ze śmiechu sich vor Lachen biegen, sich totlachen;pękać w szwach fam. gerammelt voll sein -
3 popękany
-
4 przygryzać
przygryzać sobie język sich auf die Zunge beißen;przygryzać k-u fam. gegen jemanden sticheln -
5 sinieć
-
6 spękany
-
7 spieczony
-
8 spierzchnięty
-
9 sromowy
-
10 usta
pełne usta volle Lippen pl;wąskie usta schmale Lippen pl;czerwone usta rote Lippen pl, roter Mund m;mówić z pełnymi ustami mit vollem Mund sprechen;być na ustach wszystkich in aller Munde sein;usta mu się nie zamykały er redete wie ein Wasserfall;przekazywany z ust do ust mündlich überliefert;cały dzień nie miał nic w ustach er hatte den ganzen Tag nichts im Bauch;rozpływać się w ustach auf der Zunge zergehen;nie mieć do kogo ust otworzyć niemanden zum Gespräch haben -
11 warga
-
12 wąski
wąska uliczka f enge Gasse f -
13 wydęty
-
14 zacinać
zacinać (-am) < zaciąć> (zatnę) (leicht) schneiden, verletzen; usta, wargi zusammenpressen, zusammenkneifen; konia peitschen;zacinać v/i deszcz peitschen;zacinać się sich (beim Rasieren) schneiden; (przestać mówić) stocken, abbrechen; (upierać się) sich versteifen, sich verbeißen; TECH v/i klemmen;zacinać się w gniewie im Zorn verharren;zacinać się (jąkać się) stottern -
15 zaciskać
zaciskać (-am) < zacisnąć> (-nę) pętlę zuziehen; usta, wargi zusammenpressen, zusammenkneifen; pięści zusammenballen;zaciskać zęby die Zähne zusammenbeißen (a fig);zaciskać powieki die Augen zusammenkneifen;zaciskać pasa fig den Gürtel enger schnallen;zaciskać się sich zuziehen;pętla zaciska się na szyi fig die Schlinge zieht sich zu -
16 zacisnąć
zaciskać (-am) < zacisnąć> (-nę) pętlę zuziehen; usta, wargi zusammenpressen, zusammenkneifen; pięści zusammenballen;zaciskać zęby die Zähne zusammenbeißen (a fig);zaciskać powieki die Augen zusammenkneifen;zaciskać pasa fig den Gürtel enger schnallen;zaciskać się sich zuziehen;pętla zaciska się na szyi fig die Schlinge zieht sich zu -
17 zagryzać
zagryzać wódkę śledziem einen Hering zum Wodka essen, beim Trinken einen Hering zwischendurch essen;zagryzać wargi sich auf die Lippen beißen;zagryzać usta do krwi sich die Lippen wund beißen;zagryźć pf (zabić) totbeißen, zu Tode beißen -
18 zsiniały
zsiniały wargi, paznokcie blau (geworden) -
19 zsinieć
-
20 rozszczep
- 1
- 2
См. также в других словарях:
sznurować – zasznurować usta [wargi] — {{/stl 13}}{{stl 7}} nic nie mówić, powstrzymywać się od mówienia; milczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powiedz coś, nie sznuruj ust! Nie zachowuj się tak, jakbyś miał zasznurowane wargi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
warga — ż III, CMs. wargardze; lm D. warg 1. «każdy z dwóch fałdów skórnych ograniczający od przodu otwór ustny wielu kręgowców, u ssaków i człowieka silnie umięśniony, ruchomy» Dolna, górna warga. Blade, czerwone, wąskie, cienkie, grube, wydatne, pełne… … Słownik języka polskiego
rozszczep — m IV, D. u, Ms. rozszczeppie; lm M. y «miejsce rozszczepione, szczelina, szpara; rozszczepienie» Rozszczep odlewu. Rozszczep na końcu włosa. ∆ med. Rozszczep podniebienia «wrodzona wada polegająca na pozostaniu szczeliny w podniebieniu wskutek… … Słownik języka polskiego
warga — Słowa, pytania itp. zamarły komuś na wargach zob. zamrzeć 2. Sznurować, zasznurować wargi zob. sznurować. Umoczyć wargi w kieliszku, w winie, w wódce itp. zob. umoczyć. Uśmiech błądzi, błąka się na czyichś wargach zob. uśmiech 2. Wykrzywić,… … Słownik frazeologiczny
zagryźć — wargi, usta «powstrzymać jęk, krzyk, śmiech itp., przygryzając wargi»: Maciuś zagryzł wargi, żeby nie wybuchnąć płaczem. J. Korczak, Maciuś. (...) ciotka przestraszyła się. Zagryzła usta. Janusz zrozumiał, że powiedział coś bardzo nietaktownego.… … Słownik frazeologiczny
zagryzać — Zagryźć wargi, usta «powstrzymać jęk, krzyk, śmiech itp., przygryzając wargi»: Maciuś zagryzł wargi, żeby nie wybuchnąć płaczem. J. Korczak, Maciuś. (...) ciotka przestraszyła się. Zagryzła usta. Janusz zrozumiał, że powiedział coś bardzo… … Słownik frazeologiczny
zajęczy — 1. «dotyczący zająca; należący do zająca, właściwy zającowi» Zajęcze uszy. Trop zajęczy. ∆ med. Zajęcza warga «rozwojowa nieprawidłowość wargi górnej powstała na skutek niezrośnięcia się w życiu płodowym zarodka jednego lub obu płatów bocznych… … Słownik języka polskiego
podkówka — Wykrzywić, wygiąć itp. usta, wargi itp. w podkówkę, w podkowę «ułożyć usta, wargi itp. kącikami w dół, okazując chęć do płaczu»: Czasem robią smutną minę, krzywią usta w podkówkę, ronią łzę. K. Filipowicz, Motyl … Słownik frazeologiczny
przygryźć — dk XI, przygryźćgryzę, przygryźćgryziesz, przygryźćgryź, przygryźćgryzł, przygryźćgryźli, przygryźćgryziony, przygryźćgryzłszy przygryzać ndk I, przygryźćam, przygryźćasz, przygryźćają, przygryźćaj, przygryźćał, przygryźćany 1. «przyciąć zębami… … Słownik języka polskiego
wydatny — 1. «taki, który uwydatnia się; wystający, wypukły, sterczący» Wydatny nos, biust, brzuch. Wydatne kości policzkowe. ∆ Wydatne usta, wargi «usta, wargi duże, mięsiste» 2. «pokaźny, znaczny» Wydatna pomoc. Wydatna obniżka cen … Słownik języka polskiego
wydąć — dk Xc, wydąćdmę, wydąćdmiesz, wydąćdmij, wydąćdął, wydąćdęli, wydąćdęty wydymać ndk I, wydąćam, wydąćasz, wydąćają, wydąćaj, wydąćał, wydąćany «wypełnić, nadmuchać powietrzem zwiększając objętość czegoś; nadąć, uczynić wzdętym» Wydąć policzki.… … Słownik języka polskiego