-
1 uzasadnić
глаг.• аргументировать• доказывать• извинять• обосновать• обосновывать• оправдать• оправдывать* * *uzasadni|ć\uzasadnićj, \uzasadnićony сов. обосновать, доказать;\uzasadnić swoje stanowisko обосновать свою точку зрения;
\uzasadnić komuś coś доказать кому-л. что-л.* * *uzasadnij, uzasadniony сов.обоснова́ть, доказа́тьuzasadnić swoje stanowisko — обоснова́ть свою́ то́чку зре́ния
uzasadnić komuś coś — доказа́ть кому́-л. что́-л.
Syn: -
2 uzasadnić
-
3 uzasadnić
(-nię, -nisz); imp - nij; vb; od uzasadniaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uzasadnić
-
4 uzasadnić
1. justifier2. motiver -
5 uzasadnić
vt pf→ uzasadniać -
6 uzasadnić
обґрунтувати -
7 uzasadnić
1 patotohanan2 patunaya -
8 uzasadnić morderstwo
обосновать убийствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uzasadnić morderstwo
-
9 uzasadnić prawdziwość
обосновать правдивостьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uzasadnić prawdziwość
-
10 uzasadnić szkodliwość
обосновать вредOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uzasadnić szkodliwość
-
11 uzasadnić wybór
обосновать выборOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uzasadnić wybór
-
12 uzasadnić wzrost
обосновать ростOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uzasadnić wzrost
-
13 uzasadniać
impf ⇒ uzasadnić* * ** * *ipf.uzasadnić pf. -ij justify, substantiate; demonstrate, show; (twierdzenie, teorię) prove, validate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uzasadniać
-
14 dowieść
глаг.• демонстрировать• доказать• доказывать• казать• показать• показывать• проявить• проявлять* * *, udowodnić доказать* * *dowi|eść\dowieśćodę, \dowieśćedzie, \dowieśćedź, \dowieśćódł, \dowieśćodła, \dowieśćedli, \dowieśćedziony сов. czego доказать что+udowodnić, uzasadnić
* * *dowiodę, dowiedzie, dowiedź, dowiódł, dowiodła, dowiedli, dowiedziony сов. czegoдоказа́ть чтоSyn: -
15 poprzeć
глаг.• поддерживать• подпереть• подпирать* * *pop|rzeć\poprzećrę, \poprzećrze, \poprzećrzyj, \poprzećarł, \poprzećarty сов. 1. поддержать;2. подкрепить, обосновать; ср. popierać+1. wesprzeć 2. potwierdzić, uzasadnić
* * *poprę, poprze, poprzyj, poparł, poparty сов.1) поддержа́ть2) подкрепи́ть, обоснова́ть; ср. popieraćSyn: -
16 udowodnić
глаг.• доказать• доказывать• обосновать• обосновывать• подтверждать• показывать• пробовать• пытаться• удостоверять* * *udowodni|ć\udowodnićj, \udowodnićony сов. доказать;\udowodnić winę доказать виновность
+ dowieść, uzasadnić* * *udowodnij, udowodniony сов.доказа́тьudowodnić winę — доказа́ть вино́вность
Syn: -
17 umotywować
глаг.• извинять• обосновать• оправдать• оправдывать* * *umotywowa|ć\umotywowaćny сов. мотивировать, обосновать;\umotywować wniosek обосновать предложение
+ uzasadnić* * *umotywowany сов.мотиви́ровать, обоснова́тьumotywować wniosek — обоснова́ть предложе́ние
Syn: -
18 uzasadniać
глаг.• доказывать• закладывать• извинять• обосновать• обосновывать• оправдать• оправдывать• основывать• создавать• создать• учредить• учреждать* * *uzasadnia|ć\uzasadniaćny несов. обосновывать, доказывать; ср. uzasadnić* * *uzasadniany несов.обосно́вывать, дока́зывать; ср. uzasadnićSyn: -
19 rozumowo
adv. rationally- uzasadnić coś rozumowo to justify sth rationally* * *adv.rationally, intellectually.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozumowo
-
20 teoretycznie
adv. 1. książk. [uzasadnić, udowodnić] theoretically- rozważać coś teoretycznie to speculate on a. about sth2. pot. (w zasadzie) theoretically, in theory- teoretycznie masz rację theoretically you’re right- teoretycznie każdy towar powinien mieć informację w języku polskim theoretically speaking a. in theory, every product should be labelled in Polish* * *advtheoretically, in theory* * *adv.theoretically, in theory.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > teoretycznie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
uzasadniać — ndk I, uzasadniaćam, uzasadniaćasz, uzasadniaćają, uzasadniaćaj, uzasadniaćał, uzasadniaćany uzasadnić dk VIa, uzasadniaćnię, uzasadniaćnisz, uzasadniaćnij, uzasadniaćnił, uzasadniaćniony «popierać coś dowodami, argumentami, wykazywać słuszność,… … Słownik języka polskiego
uzasadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uzasadniaćam, uzasadniaća, uzasadniaćają, uzasadniaćany {{/stl 8}}– uzasadnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uzasadniaćnię, uzasadniaćni, uzasadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} podawać argumenty, dowody na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego
intuicja — ż I, DCMs. intuicjacji, blm 1. «przeczucie, zdolność przewidywania, twórcza wyobraźnia» Kierować się intuicją. Wyczuwać coś intuicją. 2. filoz. «rodzaj irracjonalnego poznania polegającego na uchwyceniu prawdy dzięki wewnętrznemu przekonaniu, bez … Słownik języka polskiego
irracjonalny — «pozbawiony pierwiastków racjonalnych, nie dający się racjonalnie uzasadnić» Irracjonalny fatalizm. Irracjonalny lęk. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
misternie — misternieej «w sposób misterny; kunsztownie, wymyślnie, precyzyjnie, artystycznie; umiejętnie, chytrze» Misternie wykonany, rzeźbiony. Uzasadnić coś misternie … Słownik języka polskiego
nazizm — m IV, D. u, Ms. nazizmzmie, blm «ideologia i ruch niemieckich faszystów; jako kierunek światopoglądowy był zlepkiem koncepcji elitarnych i rasistowskich, usiłujących uzasadnić prawa Niemiec do podbijania innych narodów i do panowania nad światem; … Słownik języka polskiego
nieodparcie — «nie do odparcia; niezbicie, niezaprzeczenie» Uzasadnić, udowodnić coś nieodparcie. Trwać nieodparcie przy swoim zdaniu … Słownik języka polskiego
niewytłumaczalny — «nie dający się wytłumaczyć, uzasadnić; niewyjaśniony, niezrozumiały» Niewytłumaczalny żal, urok … Słownik języka polskiego
oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… … Słownik języka polskiego
organiczny — 1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący» Świat organiczny Bałtyku. Zanieczyszczenia organiczne wody. ∆ Schorzenia organiczne «choroby, których… … Słownik języka polskiego