Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

(terrestre)

  • 61 consisto

    cōn-sisto, stitī, ere, sich beistellen, d.i. sich hinstellen, I) im allg., sich hinstellen, hintreten, auftreten, 1) eig.: a) v. Fuße u. v. leb. Wesen, ubi (crus) consistit, calx quoque terram non contingit, Cels. – is qui proxime constiterat, der Zunächststehende, Val. Max.: qui constitit intus, Ov.: c. ex diverso, Quint.: eo loci, ubi etc., Val. Max. – c. ad mensam, Cic.: ad aras, Ov.: ad fores Capitolii, Suet.: ante vestibulum regiae, Curt.: ante oculos (auch bildl.), Ov.: apud ripam, Suet.: circa alqm (von mehreren), Curt.: iuxta alqm, Eutr.: in caelo iuxta solium Iovis, Suet.: inter aves albas (v. Raben), Ov.: post (hinter) alqm, Quint.: supra ripam stagni (v. Vögeln), Ov. – in vinea media, Cic.: in limine domus suae, Curt.: in extrema parte theatri, Val. Max.: pontibus crebris (v. Bienen), Verg.: c. in pedes, auf die F. zu stehen kommen, Sen. ep. 121, 8. – calce aliquem super ipsum os debere consistere, mit dem Hacken müsse einer auf den (ausgetretenen) Knochen treten, Cels. 8, 14. – mit Ang. wie? durch Advv., recte et in loco, Cic.; od. (als wer?) durch Adii., hi proximi constitere, Liv.: ne quem paterentur in circo forove nisi positis lacernis togatum consistere, Suet.: consistens inter fratres medius, Suet. – So nun bes.: α) als Betrachter sich hinstellen, hinzutreten, fert animus propius consistere (bildl. = die Sache näher zu besprechen), Ov. art. am. 3, 467. – β) als Zuhörer in einer Versammlung sich einfinden, tota in illa contione Italia constitit, Cic. Sest. 107. – γ) zu einer Leistung, bes. zum Kampf sich hinstellen, auftreten, sich aufstellen, vom Zitharöden, ut constitit, Suet. Ner. 21 2: v. einem Possenreißer, in scaena vero postquam solus constitit, Phaedr. 5, 5, 13. – v. Redner, c. in communibus suggestis, Cic. Tusc. 5, 29. – Aesopus media subito in turba constitit, Phaedr. 4, 5, 29. – v. Schützen (beim Wettschießen), post acer Mnestheus adducto constitit arcu, Verg. Aen. 5, 507. – vom Faustkämpfer, Athleten, Verg. Aen. 5, 426. Plin. 7, 83: v. Zweikämpfern, c. inter duas acies, Liv. 7, 10, 9: vom Gladiator, cum alqo, Petr. 19, 5 (übtr.). – v. Wächter, Schützer, Verteidiger einer Örtl., sich aufstellen, sich postieren, ante fores curiae, Val. Max.: in porta, Caes.: in ponte sublicio, Val. Max.: pari intervallo, Caes. – bes. als milit. t. t., sich aufstellen zum Kampf, Stellung nehmen, antreten, ne saucio quidem eius loci, ubi constiterat, relinquendi facultas dabatur, Caes.: c. iuxta, Caes.: contra, Caes. – c. ad Alliam, Liv.: circa alqm, Liv.: inter primos, Curt.: sub muro, Caes.: pro castris, Sall.: in sinistro cornu propius montes, Liv.: cum equitibus contra pedites, Curt.: in foro cuneatim, Liv.: in sinistra parte acie (in Schlachtordnung), Caes. – m. in u. Akk., in orbem (in einem Kreis, im Kr.), Caes.: acies quadratum consistit in agmen (in einer viereckigen Marschkolonne), Tibull. – sine ducis opera copiae sic ordinatae consistunt, ut etc., Nep.: proximi cornibus constiterunt regii equites, Liv.: naves profectae ex portu nostris adversae constiterunt, Caes. – δ) als gerichtl. t. t., vor Gericht treten, -erscheinen, als Zeuge, loco testis, Val. Max. 8, 5, 6. – gew. als Kläger = seine Sache vor Gericht führen, rechten, prozessieren,ad horam, Quint.: in iure, ICt.: cum matre, Sen.: cum debitoribus, ICt.: adversus dominos, ICt.; vgl. Oehler Tert. de idol. 13 in.

    b) v. lebl. Subjj., und zwar als t. t. des Würfelspiels, v. Wurf, zu stehen kommen = fallen, quadringentis talis centum Venerios non posse casu consistere, Cic. de div. 2, 48.

    2) übtr.: a) sich auf jmds. Seite mit seiner Ansicht stellen, jmdm. beitreten, mit jmd. übereinstimmen (Ggstz. dissidere), videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis consistere, re dissidere; cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare, Cic. de fin. 4, 72 zw. – b) mit jmd. sich in Erörterung über etwas einlassen, mit jmd. disputieren, de alqa re, cum alqo de alqa re, adversus alqd, Eccl.; vgl. Oehler Tert. de idol. 13 in.

    II) insbes., von der Bewegung aus sich hinstellen = stille stehen, stehen bleiben, A) übh., stille stehen, stehen bleiben, haltmachen (Ggstz. ire, progredi, inambulare, moveri u. dgl.), 1) eig.: a) v. leb. Wesen: consistite! Ov.: ubi ad ipsum veni diverticulum, constiti, Ter.: egressi tecta consistimus, Plin. ep.: ire modo ocius, modo consistere, Hor. – constitit hic, Verg.: c. procul, Ov.: c. non eodem loci prae ardore (v. (Redner), Suet. – u. im Bilde, in hoc igitur campo cum liceat oratori vagari libere atque ubicumque constiterit, consistere in suo, Cic.: ipsa mihi veritas manum iniecit et paulisper consistere et commorari cogit, Cic. – c. ante domum, Ov.: c. citra limen foresque, Ov.: neque is consistens in loco (auf der Stelle), sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo, Cic.: iumenta, quae Dareum vehebant, in quadam valle constiterant, Curt.: quocumque constiti loco (wo ich gehe und stehe), ibi cogitationes meas tracto, Sen.: c. limine, Ov. – So nun bes.: α) der Unterhaltung wegen stehen bleiben, consistimus, Hor.: viatores etiam invitos consistere cogunt, Caes. – cum hoc consistit, hunc amplexatur, Cic.: in hoc loco cum altero constitit, Plaut. – β) neugierig, betrachtend, bewundernd, staunend usw. stehen bleiben, prohibitis per militem obviis ac viatoribus respicere usquam vel consistere, Suet.: hanc effigiem eius subinde respicere, sub hac consistere, praeter hanc commeare, Plin. ep.: bestiae saepe immanes cantu flectuntur et consistunt, Cic.: Hypsipyle vacuo consistit in thalamo (vor Verwunderung und Schmerz), Prop. – im Passiv unpers., ista quae spectantur, ad quae consistitur, Sen. – γ) mitten im Tanze stille halten, si ludius constitit aut tibicen repente conticuit, Cic. de har. resp. 23 – δ) als milit. t. t., stille stehen, haltmachen, Rast machen, standhalten, sich setzen, sowohl für kurze Zeit, im Kampfe, auf dem Marsche, auf der Flucht, agmen nec progredi nec consistere audet, Curt.: agmen od. signa consistere iubet, Curt. u. Liv.: nemo consistere audet, Caes.: is locus ubi constitissent, ihr jetziger Lagerplatz, Caes.: constitit nusquam prius, quam ad Vada venit, Brut. in Cic. ep. – c. ad medium fere spatium, Caes.: c. paulum ad Rubiconem, Suet.: ad bivia, Liv.: ante oppidum, Hirt. b. Afr.: prope hostem, Caes.: sub castris Afranii, Caes.: signa consistunt in radicibus collium, Liv.: c. in hac urbe diutius quam usquam, Curt.: in locis superioribus u. bl. locis superioribus, Caes.: consistit a fuga Romana acies, Liv. – als auch auf die Dauer, eine feste Stellung einnehmen, sich festsetzen, cum (Pompeius) constiterit et timere desierit, Balb. in Cic. ep.: ego, ne consistere possit in Italia Antonius, dabo operam, Brut. in Cic. ep.: (Antonius) non mehercules horam constitisset, Planc. in Cic. ep. – ε) als Reisender, Flüchtling an einem Orte haltmachen, anhalten, sich aufhalten, v. Seefahrern auch = wo sich vor Anker legen, wo anlegen, sowohl augenblicklich, plura scribam ad te cum constitero; nunc eram plane in medio mari, Cic.: in quibus (oppidis) consistere praetores et conventum agere solebant, Cic.: c. unum diem Veliae, Cic.: Romae vix triduum, Cic.: ad ancoram unā nocte, Cic.: contra Lissum in ancoris (v. Schiffen), Caes.: in portu (v. Schiffen), Liv. – als auch auf die Dauer sich wo aufhalten, sich niederlassen, sich ansässig machen, hic, Sen.: in agris Cadurcorum, Hirt. b. G.: in Aonia, Ov.: in ea sede, Curt.: nec tamen hāc profugum consistere Pelea terrā fata sinunt, Ov. – v. den in einer Provinz sich aufhaltenden, ansässigen röm. Bürgern, ibi negotiandi causā, Caes.: Uticae, Val. Max. – ζ) als Verkäufer wo seinen Stand haben, ausstehen, feil haben, ede, ubi consistas, Iuven. 3, 296: c. in taberna, Varr. LL. 5, 5; in schola, sub theatro Aug. Pompeiano, Corp. inscr. Lat. 6, 9404. – η) als Kollegium wo zusammentreten, in Palatio, Corp. inscr. Lat. 6, 8750: Arelicae, ibid. 5, 4017: Clastidi, ibid. 5, 7357. Vgl. Mommsen im Hermes 7, 309 f.

    b) von lebl. Subjj.: vel concĭdat omne caelum omnisque natura (N. = Schöpfung) consistat necesse est, Cic.: oculus consistit (Ggstz. huc illucve sine ratione movetur), Cels.: Ixionii vento (durch den W. = durch den Stillstand des W.) rota constitit orbis, Verg.: inanes nuces in summo umore consistere (sich halten, verbleiben) et plenas integro fructu ad ima deferri, Petr.: illic et nebulas, illic consistere nubes iussit, sich lagern, Ov. – So nun bes.: α) v. Flüssigkeiten, stillstehen (Ggstz. fluere, profluere, manare), ut, si pluerit, non consistat aqua, Varr.: quin rapidum placidis etiam mare constitit undis, Tibull.: ter frigore constitit Ister, Ov.: v. Blut usw., tandem constitit sanguis, Curt.: neque sanguis ullo potis est pacto profluens consistere, Enn. tr. fr. – v. Most, sich setzen, cum iam perfecte mustum deferbuit et constitit, Col. 12, 21, 3. – u. als mediz. t. t., Konsistenz gewinnen, album ex ovo cnm rosa (Rosenöl) mixtum, adiecto, quo facilius consistat, contritae rosae pulvere, Cels. 4, 27 (20), 1. p. 154, 2 D. – β) v. Magen, Unterleib, von der Ausleerung nach oben od. unten (vom Erbrechen od. Durchfall nachlassen, sich beruhigen, stehen (als mediz. t. t.), stomachus od. ventriculus consistit, Cels.: alvus consistit, Cels. – u. v. den Absonderungen nach oben u. unten selbst, stehen, pituitae cursus (Schleimabsonderung) consistit, Cels.: tanta me διάῤῥοια arripuit, ut hodie primum videatur posse consistere, Cic.

    2) übtr.: a) v. Pers.u. personif. Lebl., α) stehen bleiben, αα) in der Rede bei einem Punkte stehen bleiben, verweilen, um ihn näher zu besprechen, quoniam ille hic constitit paulisper, mihi quoque necesse est paulum commorari, Cic.: ipsa mihi veritas manum iniecit et paulisper consistere et commorari coëgit, Cic. – m. in u. Abl., in uno nomine, Cic.: in singulis, Cic. – ββ) innerhalb der Grenzen eines Faches, einer Methode stehen bleiben, sich halten, m. intra u. Akk., intra professionem suam, Cels.: u. Passiv unpers., intra quietem et unctionem et cibum consistendum est, Cels. – u. übh. innerhalb einer Grenze bei etw. stehen bleiben, es bei etw. bewenden lassen, maledictum, quod intra verba constitit, Ps. Quint. decl. 279. – u. in einem Stande verbleiben, m. in u. Abl., seu fortunā seu voluntate in equestri ordine usque ad Augusti patrem, Suet. Aug. 2, 2. – β) bestehen = existieren, sine agri cultoribus nec consistere mortales nec ali posse manifestum est, Col. 1. praef. 6.

    b) von Zuständen, α) stille stehen übh., teils = weder zu-, noch abnehmen, einen Stillstand eintreten lassen, im Stillstand begriffen sein (Ggstz. augeri, increscere od. decedere, minui), cum febris augeatur, consistat, decedat, Cels.: morbus increscit, consistit, minuitur, Cels. – teils = zum Stillstand kommen, stocken, nachlassen, aufhören, si infinitus forensium rerum labor... aetatis flexu constitisset, Cic.: quā novā re oblatā omnis administratio belli consistit, Caes.: cum ad Trebiam terrestre constitisset bellum, Liv. (vgl. Drak. Liv. 35, 4, 1. Fabri Liv. 21, 49, 1): consistere usura debuit, quae erat in edicto meo, die in m. E. erlaubte Verzinsung mußte aufhören, Cic.: infracta constitit ira, Ov. (s. Bach Ov. met. 6, 627). – β) wo seinen Sitz nehmen, Platz greifen, αα) v. körperl. Übeln, teils übh. wo seinen Sitz nehmen od. haben, morbus consistit in toto corpore od. intra intestina, Cels.: maximi dolores in macerrimis consistunt corporis partibus, Sen.: si (erysipelas) circa cervicem aut caput constitit, Cels. – teils (wie καθίστημι) anhalten, fortdauern, Konsistenz gewinnen, sich festsetzen, si nihilo magis malum constitit, Cels.: dolor constitit cum furore, Scrib. – ββ) v. andern Zuständen, wo Platz greifen, stattfinden, teils = wo zur Anwendung und Geltung kommen, ut unde culpa orta esset, ibi poena consisteret, Liv.: in quo (viro) non modo culpa nulla, sed ne suspicio quidem potuit consistere, Cic.: non in te quoque constitit idem exitus, Ov.: si putabit posse omnia penes unum consistere (könne in der Hand einer Person in Anwendung kommen = sei in einer Person vereinbar), Cornif. rhet.: omni tempore summa studia officii inter nos constiterunt, Cic.: quaestio consistit inter utile atque honestum od. circa res personasque, Quint.: sunt certi denique fines, quos ultra citraque nequit consistere rectum, Hor. – teils = auf etw. beruhen, in etw. bestehen, in etw. seinen Grund haben, auf etw. sich gründen, maior pars victus eorum in lacte, caseo, carne consistit, Caes.: vita omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit, Caes.: omnium superiorum dimicationum fructum in eo die atque hora consistere, Caes.: cum omnibus Gallicis navibus spes in velis armamentisque consisteret, Caes.: in interitu tuo salus et vita optimi cuiusque, libertas populi Romani dignitasque consistit, Cic.: causa perniciosissimi belli in persona tua constitit, Cic.: ea, in quibus vita beata consistit, Cic. – m. bl. Abl., ita exiguo tempore magnoque casu totius exercitus salus constitit, Caes. – mit ex u. Abl., reliquae (legiones) ex fugitivis consistebant, Auct. b. Hisp.

    B) prägn., zum festen Stande kommen, festen Füß fassen, sich auf den Füßen halten (Ggstz. cadere u. dgl.), 1) eig.: a) v. Pers., si prohibent consistere vires, Ov. met. 7, 573. – ita alte, ut consistere homo ipse non possit, Cels. 8, 15. p. 356, 16 D. – im Kampfe, α) v. Faustkämpfer, Ringer (Ggstz. de gradu deici, cadere), minimeque in lubrico versabitur et, si semel constiterit, numquam cadet (im Bilde v. Redner), Cic.: nec tamen tradidisti te, sed subsiluisti et acrior constitisti (im Bilde von dem, der mit dem Geschicke kämpft), Sen.: attolle animum, adversus formidata consiste, Sen. – β) als milit. t. t. v. Soldaten, in muro, Caes.: in fluctibus, in arido, Caes.: pro opere, Sall. – u. im Bilde (vom Redner), confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causā cessisse videar, Cic. de or. 2, 294.

    b) v. lebl. Subjj. Halt gewinnen, quales cum vertice celso aëriae quercus... constiterunt, festgewurzelt dastehen, Verg. Aen. 3, 681. – und (im Bilde), nullo in loco, nulla in persona stabilibus nixa radicibus consistunt, fesseln sich bleibend an keinen Ort, an keine Person, Val. Max. 6, 9. ext. 7.

    2) übtr., gleichs. festen Fuß fassen, certa aliqua in sententia, einen bestimmten, festen Entschluß fassen, Cic.: consistit consilium, der Entschluß steht fest, Cic. – So nun bes.: a) im gerichtl. Kampfe, festen od. sichern Stand gewinnen, seinen Platz od. sich behaupten, sich halten, bestehen (Ggstz. cadere, concĭdere, de gradu deici), vom Redner, in hac causa, Cic.: in forensibus causis praeclare, Cic.: contra vos in contione, Cic.: c. in dicendo (seine Rede durchführen), Cic.: Passiv unpers., aut ita consistendum est, ut etc., man muß sich so festsetzen (darauf bestehen), daß usw., Cic. – v. Beklagten, spes est et hunc miserum... aliquando tandem posse consistere, Cic.: verbo quidem me superabis ipso iudice, re autem ne consistes quidem ullo iudice, Cic.: Pisonem consulem nulla in re consistere umquam sum passus, Cic. – v. Prozesse selbst, quia magistratus aliquis reperiebatur, apud quem Alfeni causa consisteret, Cic. Quinct. 71. – b) in Stimme, Gesicht od. Gemüt Fassung (Ruhe) gewinnen od. behalten, sich fassen, sich sammeln, v. Pers., neque mente nec linguā neque ore c., Cic.: u. so c. mente, Cic.: tranquillo animo, quietā mente, Fassung u. Ruhe des Gemüts, des Geistes gewinnen, Cic. – v. der Stimme usw. selbst, neque mens neque vox neque lingua consistit, Cic.: religiones violatae... consistere eius animum sine furore atque amentia non sinunt, Cic.: neque enim patrius consistere mentem passus amor, ihm läßt Vaterliebe nicht ruhig das Herz, Verg. – c) in der öffentlichen Meinung festen Fuß fassen, sich behaupten, Geltung gewinnen, vix singulis aetatibus binos oratores laudabiles constitisse, Cic. Brut. 333. – / consistere mit Akk. ist überall unsichere Lesart; vgl. Lachm. Lucr. 6, 11. Gronov Liv. 27, 17, 11.

    lateinisch-deutsches > consisto

  • 62 maritimus

    maritimus u. maritumus, a, um (mare), zum Meere-, zur See gehörig, d.i. a) im Meere-, in der See befindlich, Meer-, See- (Ggstz. terrester), sal (Ggstz. fossicius), Varro: piscinae, Varro: thermae, Corp. inscr. Lat. 14, 137: fluctus, Nep.: navis, Seeschiff, Liv.: milites, Seesoldaten, Marinesoldaten, -truppen. Plaut.: praedo, Seeräuber, Cic. u. (Ggstz. praedo terrester) Liv.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See und zu Schiffe kommt, Cic.: terrestre aut maritimum munimentum, Liv.: imperium, Oberbefehl zur See, Cic.: cursus, Reise zur See, Schiffahrt, Cic.: bellum, Seekrieg, Cic.; od. Krieg mit den Seeräubern, Sall. Cat. 39, 1: oppugnatio, von der Seeseite, Liv.: res maritimae, Seewesen, Cic.: res terrestres et maritimae, auf der Erde und im Meere befindliche, Cornif. rhet.: tempestas, Seesturm, Eutr. – b) am Meere-, an der See-, an der Küste (befindlich), See-, Küsten- (Ggstz. mediterraneus od. remotus a mari), civitas, Caes.: homines, Küstenbewohner, Cic.: ora, Cic.: portus, Liv.: silva, Cic.: oppidum, Caes. – subst., maritima, ōrum, n. (griech. τὰ ὲπιθαλάττια), Seegegenden, Cic. u. Flor.

    lateinisch-deutsches > maritimus

  • 63 navalis

    nāvālis, e (navis), zu den Schiffen gehörig, Schiffs-, See-, I) adi.: pugna (Ggstz. pugna terrestris), Cic.: proelium (Ggstz. proelium terrestre), Nep.: certamen, Liv. u. Verg.: bellum, Cic.: copia navalis, Seemacht, Cic. u. Tac.: victoria, Liv. epit.: disciplina, Wissenschaft und Einrichtung des Seewesens, Cic.: res (Sing.), Anstalten zur See, Flottenwesen, Liv.: corona, Schiffkrone für einen Seesieg, Verg.: dass. honor, Ov.: triumphus, Liv.: forma, Schiffsgestalt, Ov.: materia, Liv.: stagnum, Bassin zu Naumachien (vgl. naumachia), Tac.: fabri, Schiffbauer, Corp. inscr. Lat. 14, 372 u. ö.: duoviri, zwei Kommissare zur Ausrüstung der Schiffe, Liv.: navalis pons, Schiffbrücke, Amm.: castra navalia (s. castra), Caes.: maritimus et navalis hostis, der F. der zur See und zu Schiffe kommt, Cic.: praetor navalis, Admiral, Vell.: copiae navales pedestresque, See- u. Landtruppen, Liv.: socius navalis, Seemann, Seesoldat, Liv., gew. Plur. socii navales, Seeleute, Matrosen, zuw. auch Seesoldaten, Liv.: pedes navales, scherzh. = Ruderknechte, Ruderer, Plaut. Men. 350. – II) subst.: A) nāvāle, is, n., a) Standort der Schiffe, Hafen, Ov. u. Lucan. – b) Niederlage für Schiffsgeräte, Inscr. in der Ephem. epigr. 2, 434. no. 927, s. Jordan Topogr. der Stadt Rom 1, 1. S. 439 f. – B) nāvālia, ium, n., 1) Werfte, Schiffswerfte, Schiffsholm, Dock, Cic., Caes. u.a. – vorzugsw. die Werften der Römer jenseit des Tiber am Kampus Martius, wahrsch. zwischen der j. Piazza Navona u. dem Porto di Ripetta, Liv. 3, 26, 8 u.a. – 2) die Reedung = Schiffbaumaterialien, Takelwerk usw., Liv. u.a. – / Genet. Plur. heteroklit. navaliorum, Vitr. 5, 12, 7. Corp. inscr. Lat. 13, 6714.

    lateinisch-deutsches > navalis

  • 64 oraculum

    ōrāculum, ī, n. (ōro), I) die Sprechstätte, 1) im Tempel zu Jerusalem, Vulg. 3. regg. 6, 18. – 2) die Sprechstätte als heilige Anstalt zur Göttersprucherteilung (zB. zu Delphi), das Orakel, numquam illud oraculum Delphis tam celebre et tam clarum fuisset, nisi etc., Cic.: oraculum adire, Ov.: adire Iovis Hammonis oraculum, Curt.: consulere oraculum, Suet., oracula, Ov. – übtr., domus iuris consulti oraculum civitatis, Cic. de or. 1, 200: Socrates humanae sapientiae quasi quoddam terrestre oraculum, Val. Max. 7, 2. ext. 1: augustae reserabo oracula mentis, Ov. met. 15, 145. – II) ein Orakel als Spruch = der Orakelspruch, Götterspruch, 1) eig.: oraculum edere, Cic.: oraculum petere a Dodona, Cic. – 2) übtr., wie Orakel = a) jeder göttliche, weissagerische Ausspruch, die Weissagung, somnii et furoris oracula, Cic.: oracula fundere, Cic. – b) = ein (merkwürdiger) Spruch, Ausspruch, ein aufgestellter Satz, physicorum, Cic.: inde illa reliqua oracula, Plin. – c) der Ausspruch, der Erlaß, die Entscheidung des Kaisers, ICt. – / Synkop. oraclum (oracla u. dgl.), Acc. tr. 624. Trag. inc. fr. 13 ( bei Cic. de div. 1, 42). Varro sat. Men. 326 u. 459. Cic. de div. 1, 81. Ov. met. 1, 321.

    lateinisch-deutsches > oraculum

  • 65 proelium

    proelium, iī, n., der Kampf, I) eig. u. übtr.: a) eig., das Treffen, Gefecht, die Schlacht, locus proelii, Tac.: pr. equestre, Caes., equestre ac pedestre, Suet.: pr. terrestre, navale, Nep.: proelia parvula, Caes.: proelium anceps, Liv.: singulare, Zweikampf, Auson.: proeliorum periti rectores, Amm.: proelium audere, Tac.: proelium committere, s. com-mittono. II, 1, a: pr. conserere, Liv.: pr. conferre, Liv.: pr. facere, Cic., Sall. u.a.: proelium agere, Liv., od. pugnare, Sall.: pr. miscere, Prop.: proelio decertare, Cic., dimicare, Iustin.: proelium accendere, Liv.: pr. edere, Liv.: pr. ciēre, Liv.: pr. incipere, Liv.: pr. redintegrare, Caes.: pr. renovare, restituere, Liv.: pr. extrahere prope ad noctem, Liv.: pr. per diem totum infeliciter tolerare, Liv.: proelium depugnare (auskämpfen), Plaut.: pr. profligare, Liv.: pr. sedare, Liv.: pr. dirimere, Liv.: proelium finire, Vopisc.: proelio abstinere, Caes. u. Lact.: milites in proelium ducere, Liv.: inducere primi agminis cohortes in proelium, Liv.: hostem elicere ad proelium non posse, Liv.: ire in proelium, Liv.: proelium inire, Liv.: proelium inire cum alqo (v. Zweikampfe), Liv.: proelium obire, Apul.: proelium egredi, Iustin.: proelio excedere, Sall.: proeliis secundis uti, Cic. – b) übtr., vom Wortkampfe, proelia meā causā sustinere (bestehen), Cic. ep. 9, 11, 2: scherzh. v. Gefechte gegen die Speisen, sed quid cessamus proelium committere, einzuhauen, Plaut. Pers. 112; vgl. Plaut. Men. 185. – v. Kampfe der Winde, Verg. georg. 1, 318. – II) meton.: 1) der Kampf = der Krieg, zB. eventus proelii, Iustin. 2, 6, 16: proelium Marcomanicum, Vopisc. Aur. 21, 5: adversum Siciliae proelium, Iustin. 5, 1, 4: id proelium, quod Camilli ductu gestum est, Frontin. 2, 6, 1: proelium reparare, Iustin. 3, 6, 7. – 2) proelia, die Kämpfer, Krieger, armigera proelia sevit humo, Prop. 3, 11, 10.

    lateinisch-deutsches > proelium

  • 66 attraction

    atʀaksjɔ̃
    f
    2)
    3)
    attraction
    attraction [atʀaksjõ]
    1 (séduction) Anziehungskraft féminin
    2 (divertissement) Attraktion féminin
    4 physique Anziehungskraft féminin
    5 grammaire Angleichung féminin

    Dictionnaire Français-Allemand > attraction

  • 67 croûte

    kʀut
    f
    2) ( écorce) Rinde f, Kruste f
    croûte
    croûte [kʀut]
    1 sans pluriel de pain, fromage Rinde féminin
    2 gastronomie Teigmantel masculin; Beispiel: pâté en croûte Blätterteigpastete féminin
    3 sans pluriel (couche) Schicht féminin; médecine, pharmacie Schorf masculin; de sang Kruste féminin
    5 géologie Beispiel: croûte terrestre Erdkruste féminin
    Wendungen: casser la croûte familier etw essen; gagner sa croûte familier seine Brötchen Pluriel verdienen

    Dictionnaire Français-Allemand > croûte

  • 68 globe

    glɔb
    m
    ( terrestre) Globus m, Erdkugel f
    globe
    globe [glɔb]
    Kugel féminin; électricité Kugelleuchte féminin; géographie Globus masculin; Beispiel: globe oculaire Augapfel masculin

    Dictionnaire Français-Allemand > globe

  • 69 mappemonde

    mapmɔ̃d
    f
    1) ( carte) Weltkarte f
    2) ( globe) Globus m
    3)
    mappemonde
    mappemonde [mapmõd]
    1 (carte) Weltkarte féminin

    Dictionnaire Français-Allemand > mappemonde

  • 70 sol

    sɔl
    m
    1) Boden m, Grund m
    2) ( plancher) Fußboden m
    sol1
    sol1 [sɔl]
    1 (terre) Boden masculin; Beispiel: sol argileux/calcaire/sablonneux Ton-/Kalk-/Sandboden
    2 (croûte terrestre) [Erd]boden masculin; Beispiel: être allongé sur le sol auf dem Boden liegen; Beispiel: personnel au sol aviation Bodenpersonal neutre
    3 d'une pièce, maison [Fuß]boden masculin; Beispiel: exercices au sol Sport Bodenübungen Pluriel
    Wendungen: le sol se dérobe sous les pieds de quelqu'un jdm schwankt der Boden unter den Füßen
    ————————
    sol2
    sol2 [sɔl]

    Dictionnaire Français-Allemand > sol

  • 71 terre

    tɛʀ
    f
    1) Boden m, Erde f

    Voilà tous nos projets par terre. — Alle unsere Pläne sind über den Haufen geworfen.

    2) ( terrain) Land n

    terre nouvelle/terre inconnue — Neuland n

    3) ( monde) Welt f, Erde f
    4)
    terre
    terre [tεʀ]
    1 sans pluriel (planète) Beispiel: la Terre die Erde
    2 sans pluriel (le monde) Beispiel: la terre die Erde
    3 sans pluriel (croûte terrestre) Beispiel: la terre die Erde; Beispiel: sous terre; (avec mouvement) unter die Erde; (sans mouvement) unter der Erde; Beispiel: par terre; (avec mouvement) auf den Boden; (sans mouvement) auf dem Boden
    5 (terre cultivable) Boden masculin; Beispiel: cultiver la terre das Land bewirtschaften; Beispiel: terre battue [fest] gestampfter Boden; Beispiel: légumes de pleine terre Freilandgemüse neutre
    6 Sport Sandplatz masculin
    8 (contrée, pays) Land neutre; Beispiel: terre natale Heimat[land neutre] féminin; Beispiel: terre d'élection; (d'une personne) Wahlheimat féminin
    9 (continent) Land neutre; Beispiel: terre ferme Festland
    12 sans pluriel électricité Erde féminin; Beispiel: la mise à la terre die Erdung
    13 (opp: ciel) Erde féminin; Beispiel: être sur terre auf der Welt sein
    Wendungen: revenir [ oder redescendre] sur terre familier auf den Boden der Tatsachen zurückkehren; être par terre; projet, plan gescheitert sein; entreprise bankrott sein

    Dictionnaire Français-Allemand > terre

  • 72 écorce

    ekɔʀs
    f
    1) Rinde f
    2) ( de fruit) Schale f
    écorce
    écorce [ekɔʀs]

    Dictionnaire Français-Allemand > écorce

  • 73 atracción

    atrak'θǐɔn
    f
    1) Anziehung f, Reiz m
    2) ( de clientes) ECO Abwerbung f
    3) ( turística) Sehenswürdigkeit f
    sustantivo femenino
    2. [simpatía] Anziehung die
    3. [atractivo] Reiz der
    4. [espectáculo] Attraktion die
    5. [centro de atención] Mittelpunkt der
    6. (gen pl) Karussellbahnen, Buden oder Ähnliches auf einem Rummelplatz
    atracción
    atracción [atragh'θjon]
    num1num (atractivo) también física Anziehungskraft femenino; atracción universal Schwerkraft femenino
    num2num (circense) Attraktion femenino
    num3num plural (diversiones) Vergnügungen femenino plural; parque de atracciones Vergnügungspark masculino

    Diccionario Español-Alemán > atracción

  • 74 capa

    'kapa
    f
    1) ( estrato) Lage f, Schicht f
    2) ( porción extendida sobre otra) Belag m, Kruste f
    3) ( prenda) Umhang m, Cape n
    4) (fig)

    andar de capa caída — niedergeschlagen sein, heruntergekommen sein

    sustantivo femenino
    1. [gen] Schicht die
    2. [manto] Umhang der
    hacer de su capa un sayo tun, was man will
    capa
    capa ['kapa]
    num1num (prenda) Cape neutro, Umhang masculino; defender a capa y espada aufs Äußerste verteidigen; andar [ oder estar de] capa caída heruntergekommen sein
    num2num tauromaquia Capa femenino
    num3num (cobertura) Auflage femenino; (recubrimiento) Belag masculino; (baño) Überzug masculino; capa aislante Isolierschicht femenino; capa de nieve Schneedecke femenino
    num4num (estrato) Schicht femenino; capa de ozono Ozonschicht femenino
    num5num geografía, minería Flöz neutro

    Diccionario Español-Alemán > capa

  • 75 corteza

    kɔr'teθa
    f
    1) Kruste f, Rinde f
    2) BOT Baumrinde f, Rinde f, Borke f
    sustantivo femenino
    1. [de árbol, de queso] Rinde die
    2. [de pan, de asado] Kruste die
    [de fruta] Schale die
    3. [de la Tierra] Kruste die
    4. ANATOMÍA [de órgano] Kortex der
    corteza
    corteza [kor'teθa]
    num1num (de un tronco, del queso) Rinde femenino; (de una fruta) Schale femenino; (del pan) Kruste femenino; corteza terrestre geografía, geología Erdkruste femenino
    num2num (exterioridad) Äußere(s) neutro; (rusticidad) raue Schale femenino

    Diccionario Español-Alemán > corteza

  • 76 esfera

    es'fera
    f
    1) Sphäre f

    esfera de acciónBetätigungsfeld n, Wirkungsbereich m

    2) ( de un reloj) Zifferblatt n
    3) MATH Kugel f
    sustantivo femenino
    1. [globo] Kugel die
    2. (figurado) [ámbito] Bereich der
    3. [círculo social] Gesellschaftsschicht die
    esfera
    esfera [es'fera]
    num1num matemática Kugel femenino
    num2num (del reloj) Zifferblatt neutro
    num3num (ámbito) también astrología, astronomía Sphäre femenino; esfera de actividad Wirkungskreis masculino; esfera de influencia Einflussbereich masculino
    num4num (clase) Gesellschaftsschicht femenino; las altas esferas de la sociedad die besseren Kreise

    Diccionario Español-Alemán > esfera

  • 77 globo

    'globo
    m
    1) Luftballon m, Ballon m
    2)
    sustantivo masculino
    1. [Tierra] Erdkugel die
    2. [aerostato] Ballon der
    3. [juguete] Luftballon der
    4. [lámpara] Kugellampe die
    globo
    globo ['gloβo]
    num1num (esfera) Kugel femenino; globo de una lámpara Lampenschirm masculino; globo ocular Augapfel masculino
    num2num (Tierra) Erdball masculino
    num3num (mapa) Globus masculino
    num4num (para niños) (Luft)ballon masculino; globo aerostático (Heißluft)ballon masculino
    num5num (familiar: borrachera) Rausch masculino
    num6num (familiar: enfado) Rage femenino
    num7num (familiar: preservativo) Pariser masculino
    num8num (dep: tenis) Lob masculino

    Diccionario Español-Alemán > globo

  • 78 milla

    'miʎa
    f
    sustantivo femenino
    1. [terrestre] Meile die
    2. [marina] Seemeile die
    milla
    milla ['miλa]

    Diccionario Español-Alemán > milla

  • 79 pasajero

    1. pasa'xero m
    Fahrgast m, Passagier m, Insasse m

    pasajero sin boleto(LA) Schwarzfahrer m

    2. pasa'xero adj
    vorübergehend, vergänglich, zeitlich
    ( femenino pasajera) adjetivo
    ————————
    ( femenino pasajera) sustantivo masculino y femeninode barco, avión
    [de transporte terrestre] Fahrgast der
    pasajero
    pasajero , -a [pasa'xero, -a]
    num1num (transitorio) vorübergehend; (breve) kurz(lebig); (fugaz) flüchtig; (perecedero) vergänglich
    num2num (calle, plaza) belebt
    II sustantivo masculino, femenino
    (viajero) Reisende(r) masculino y femenino; (en barco/avión) Passagier(in) masculino (femenino); (en tren/coche) Fahrgast masculino; tren de pasajeros Personenzug masculino

    Diccionario Español-Alemán > pasajero

  • 80 terrícola

    adjetivo
    ————————
    sustantivo masculino y femenino
    terrícola
    terrícola [te'rrikola]
    Erdbewohner(in) masculino (femenino); marcianos y terrícolas Marsmenschen und Erdbewohner

    Diccionario Español-Alemán > terrícola

См. также в других словарях:

  • terrestre — [ terɛstr ] adj. • 1050; lat. terrestris 1 ♦ (Opposé à céleste) Du monde où vit l homme; d ici bas. « Au terrestre séjour » (Lamartine). Le paradis terrestre. La vie terrestre. Les choses terrestres, temporelles, matérielles. « La parfaite… …   Encyclopédie Universelle

  • terrestre — (Del lat. terrestris). 1. adj. Perteneciente o relativo a la Tierra. 2. terrenal. 3. Perteneciente o relativo a la tierra en contraposición del cielo y del mar. ☛ V. anteojo terrestre, Ecuador terrestre, eje de la esfera terrestre, esfera… …   Diccionario de la lengua española

  • terrestre — adjetivo 1. De la Tierra: atmósfera terrestre, superficie terrestre. corteza* terrestre. globo* terráqueo / terrestre. 2. Que vive u ocurre en la tierra, y no en el aire o en el mar: fauna terrestre, comunicaciones terrestres, vida terrestre.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • terrestre — Terrestre. adj. de t. g. Qui appartient à la terre, qui vient de la terre, qui tient de la nature de la terre. Les animaux terrestres. vapeurs, exhalaisons terrestres. on a tiré de cette liqueur ce qu il y avoit de plus terrestre. cet homme est… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Terrestre — Ter*res tre, a. [OE., from OF. & F. terrestre.] Terrestrial; earthly. [Obs.] His paradise terrestre. Chaucer. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Terrestre — are a Mexican electronic music project led by Fernando Corona. Terrestre were one of the first members of the Nortec Collective from Tijuana, he left the collective years later, but still is producing under the Nortec style. Fernando Corona is… …   Wikipedia

  • Terrestre — puede referirse a: el planeta Tierra; el suelo; que tiene un origen, se realiza, se utiliza, funciona o sucede en el planeta Tierra, o en el suelo. Transporte terrestre Guerra terrestre Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionado …   Wikipedia Español

  • terrestre — /te r:ɛstre/ [dal lat. terrestris, der. di terra terra ]. ■ agg. 1. a. [che è della Terra (come pianeta): il globo t. ; l asse t. ; i movimenti t. di rotazione e di rivoluzione ] ▶◀ (ant., non com.) terreno. ◀▶ (lett.) uranico, (lett.) uranio. b …   Enciclopedia Italiana

  • Terrestre (dj) — Terrestre es un proyecto mexicano de música electrónica dirigido por Fernando Corona. Historia Fue uno de los primeros miembros del Nortec colectivo de Tijuana. Poco tiempo después salió de Nortec junto con Plankton Man, pero aún produce dentro… …   Wikipedia Español

  • terrestre — adj. 2 g. 1. Da terra. 2. Relativo ou pertencente à terra. 3. Que vive na terra. 4. Proveniente da terra. 5. Mundano …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • terrestre — Terrestre, Terrestris …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»